Relaties
alle pijlers
Mis jij oude vriendschappen soms (weer)?
donderdag 29 oktober 2020 om 17:28
Soms kijk ik terug op vriendschappen en kan ik oude vriendinnen nog missen, ook al ben ik misschien prima af zonder hen. Ben benieuwd of jullie dit ook hebben.
Ik zag net een foto langskomen van mijn oude BFF, we zijn vriendinnen geweest vanaf ons 9e t/m 16 jaar. Brachten elk weekend bij elkaar door, slaapfeestjes, en hadden ontzettend veel lol samen. Toen ze naar de middelbare school ging veranderde ze enorm (al jong veel feesten, jongens) en kreeg ‘stoerdere’ vriendinnen waardoor ik minder belangrijk werd. Dit merkte ik omdat ze me soms negeerde als haar schoolvriendinnen erbij waren. De laatste keer dat ik haar zag was ze op m’n 18e verjaardag geloof ik.
Nu 10 jaar later: zij is nu nog steeds samen met haar (toenmalige knipperlicht) relatie die ik ook kende, ik ben getrouwd met een leuke man die zij nog nooit heeft ontmoet. We wonen nog in dezelfde stad. Ik heb haar een paar keer voor haar verjaardag gefeliciteerd via social media, maar krijg alleen een ‘Bedankt!’ terug. Ze is verder bijna niet actief op social media en ik heb haar nummer niet, ben ook niet van plan haar nog te contacten. Maar soms vind ik het toch even jammer als ik dan oude foto’s zie, en ben ik benieuwd hoe het met haar gaat.
Misschien komt het door corona dat ik hier meer aan denk. Maar missen jullie soms nog oude vriendschappen? En waardoor verwaterde het? Ben benieuwd naar jullie verhalen.
Ik zag net een foto langskomen van mijn oude BFF, we zijn vriendinnen geweest vanaf ons 9e t/m 16 jaar. Brachten elk weekend bij elkaar door, slaapfeestjes, en hadden ontzettend veel lol samen. Toen ze naar de middelbare school ging veranderde ze enorm (al jong veel feesten, jongens) en kreeg ‘stoerdere’ vriendinnen waardoor ik minder belangrijk werd. Dit merkte ik omdat ze me soms negeerde als haar schoolvriendinnen erbij waren. De laatste keer dat ik haar zag was ze op m’n 18e verjaardag geloof ik.
Nu 10 jaar later: zij is nu nog steeds samen met haar (toenmalige knipperlicht) relatie die ik ook kende, ik ben getrouwd met een leuke man die zij nog nooit heeft ontmoet. We wonen nog in dezelfde stad. Ik heb haar een paar keer voor haar verjaardag gefeliciteerd via social media, maar krijg alleen een ‘Bedankt!’ terug. Ze is verder bijna niet actief op social media en ik heb haar nummer niet, ben ook niet van plan haar nog te contacten. Maar soms vind ik het toch even jammer als ik dan oude foto’s zie, en ben ik benieuwd hoe het met haar gaat.
Misschien komt het door corona dat ik hier meer aan denk. Maar missen jullie soms nog oude vriendschappen? En waardoor verwaterde het? Ben benieuwd naar jullie verhalen.
dancesleeprepeat wijzigde dit bericht op 12-02-2021 22:35
26.29% gewijzigd
donderdag 29 oktober 2020 om 20:19
Wat jammer. Maar wat let je eigenlijk om weer eens contact op te nemen om te zien of er nog een klik is? Jullie zijn tien jaar ouder en wellicht laten zij ook graag die stomme puberruzie achter zich?SixthGun schreef: ↑29-10-2020 18:01Ja, heel herkenbaar dit. Op de middelbare school had ik de eerste jaren een hele leuke vriendinnengroep, maar toen ik met één meisje ruzie kreeg, om een heel klein dingetje eigenlijk, heeft ze de rest tegen me opgezet. Ik zie nog steeds weleens foto's van de groep op social media, want zij zien elkaar zo nu en dan nog, ook al zijn ze allemaal een eigen leven gaan leiden en wonen ze niet meer bij elkaar in de buurt. Dat vind ik best pijnlijk om te zien. Door een stomme puberale ruzie hoor ik er niet meer bij en daar denk ik na 10 jaar nog steeds weleens aan.
Over het algemeen mis ik vriendschappen van vroeger weleens, maar meer vanuit nostalgie en het gevoel dat het toen zoveel makkelijker was om vrienden te maken. Je zat toch bij elkaar in de klas, je zag de ander iedere dag. Dat was veel simpeler naar mijn idee. Dat mis ik soms.
donderdag 29 oktober 2020 om 21:20
Soms, maar ik heb eigenlijk nooit vriendinnen gehad met wie ik alles deed en lief en leed deelde. Het waren gewoon leuke contacten gedurende een bepaalde periode. En soms zie ik mensen een paar jaar niet en dan weer ineens een keer afspreken en lachen, herinneringen ophalen en zeggen dat we dat echt vaker zouden moeten doen, maar vaak gaat er dan toch weer een paar jaar overheen. Ik heb echt maar twee of drie vriendinnen die ik vaker dan twee keer per jaar zie denk ik.
donderdag 29 oktober 2020 om 21:24
Leuk dat sommige mensen weer opnieuw contact hebben met een vroegere vriend(in), zeker als het dan weer klikt. Maar snap ook wel dat het lastig kan zijn contact te zoeken.
rumforviva schreef: ↑29-10-2020 17:49..
Geen wrok ofzo, maar ik zie het meer als een fase van mijn leven. Friends have a reason and a season zeg ik altijd. In een ander topic hadden we het hier laatst ook nog over.
Mooi gezegd, ik denk dat je door het leven heen leert om vriendschappen en mensen ook los te laten. Maar soms mis ik denk ik de lol met bijvoorbeeld m'n oude "BFF", omdat ik nu met weinig mensen zoveel kan lachen. En ondanks dat het nu niet zou werken of alleen van mijn kant zou komen, denk ik er toch even met weemoed aan terug.It-is-joysjuhhh schreef: ↑29-10-2020 17:58Nou wel eens met rum. Ik voel wel eens wat nostalgie en als sommigen weer contact zouden willen dan is dat leuk, maar de reden dat het meestal verbrak was omdat er niet in werd geïnvesteerd door de ander. Een vriendschap, voor zolang het duurt, is toch een band waarin je contact met elkaar houdt door slechte maar juist ook goede tijden. Hoeft niet per se frequent (kan ook heel af en toe), maar je moet wel de intentie voelen. Dat iemand nog de moeite neemt om te antwoorden en af te spreken, maarnheb ook wel eens 1,5 jr niets gehoord. Iemand die daar heel af en aan is, als het haar of hem uit komt, daar kan ik niks mee. Dat is een kennis, een gezellige kennis misschien, maar geen vriend(in).
Wat heftig van beiden. Is de verslaafde helemaal uit beeld of nog wel soms contact? Lijkt me moeilijk om te zien als (vroegere) vriendin.
donderdag 29 oktober 2020 om 21:24
Jammer, zeker als je bij elkaar in huis hebt gewoond en een goede vriendschap had vraag je je af waarom hij niet meer reageert. Ik ben zelf ook trouw in vriendschappen en zal pas iets laten verwateren als het over hele lange tijd heen alleen vanuit mij moet komen. Soms vind ik het ook wel lastig dat het toch met relatief veel vriendschappen verwaterd (ben eind 20) doordat iedereen andere fases ingaat of je gewoon uit elkaar groeit. Waren vriendschappen nog maar zo ongecompliceerd als school/studententijd.kindrebel schreef: ↑29-10-2020 19:28Ik mis een oud-collega. Daar had ik zo’n fijne vriendschap mee. Ik heb zelfs bij hem gewoond toen ik ging verhuizen en even zonder onderdak zat. Toen ik ergens anders ging werken is het langzaam verwaterd. Eerst zagen we elkaar nog maar nooit op zijn initiatief. Ik heb ‘m nog weleens gebeld, via linkedin een berichtje gestuurd voor z’n verjaardag, maar de laatste jaren krijg ik niet meer terug. Ik weet niet waarom. Kennelijk heeft hij er geen behoefte meer aan. Ik vind het jammer. Ben zelf heel trouw in vriendschappen. Maar het is wat het is. Ik accepteer het maar.
donderdag 29 oktober 2020 om 21:45
Nou ja, je hoeft het niet gecompliceerd te maken. Laatst twee keer gezellig gegeten met een collega met gezamenlijk doel om onderzoek af te ronden. Contact kwam door een onderzoekscongresje. Is geen blijvend contact geworden, maar dat geeft niet. Gewoon een voorbeeld van hoe contact kan ontstaan.
Ik heb veel werkplekken in kader van opleiding gezien en daar ook altijd mensen, collega's gezien die close waren met elkaar. Bijvoorbeeld elk jaar naar dezelfde Kerstmarkt gingen en na de bratwurst samen uit eten.
Opleiding zelf schept zeker een band, vooral als er gezamenlijk zaken moeten zoals lessen, congressen, opdrachten, intervisie. Ik ben met collega opleidelingen op leuke plekken geweest.
Op vereniging met sport ook: samen voor dezelfde runs inschrijven en elkaar aanmoedigen. Het kan maar zo ineens ergens toch gaan klikken. Lunchwandeling met collega. Maar dan moet je wel durven een keer iemand voor een drankje (zodra horeca open is) of een kop koffie te vragen.
Sommige werkplekken zoals in de IT hebben ook 'stoomcursussen' inclusief teambuilding.
Sommige mensen zijn leuk voor een keer en bij sommige komt er echt leuk contact.
Er zijn ook kaartverenigingen (bridge, klaverjas), andere (team)sporten, hobby's. Koren, theaterverenigingen.
Ik heb veel werkplekken in kader van opleiding gezien en daar ook altijd mensen, collega's gezien die close waren met elkaar. Bijvoorbeeld elk jaar naar dezelfde Kerstmarkt gingen en na de bratwurst samen uit eten.
Opleiding zelf schept zeker een band, vooral als er gezamenlijk zaken moeten zoals lessen, congressen, opdrachten, intervisie. Ik ben met collega opleidelingen op leuke plekken geweest.
Op vereniging met sport ook: samen voor dezelfde runs inschrijven en elkaar aanmoedigen. Het kan maar zo ineens ergens toch gaan klikken. Lunchwandeling met collega. Maar dan moet je wel durven een keer iemand voor een drankje (zodra horeca open is) of een kop koffie te vragen.
Sommige werkplekken zoals in de IT hebben ook 'stoomcursussen' inclusief teambuilding.
Sommige mensen zijn leuk voor een keer en bij sommige komt er echt leuk contact.
Er zijn ook kaartverenigingen (bridge, klaverjas), andere (team)sporten, hobby's. Koren, theaterverenigingen.
donderdag 29 oktober 2020 om 21:55
Ik ben wat vriendschappen betreft sowieso altijd al van de kansenspreiding geweest. Dus ik heb nooit heel erg op één vriendschap geleund. Ik heb ook geen relatie, dus het is voor mij ook belangrijk dat ik niet teveel bij één iemand blijf hangen.
Ik heb best veel langdurende vriendschappen sinds school en studie, maar soms valt er zo nu en dan iemand af. Wat ik uit die tijd nu nog heb blijft wel denk ik. Dat heeft zo’n stevige basis. Heb ook weleens gehad dat er niet wat onderlinge irritatie was met deze of gene, maar daar zijn we dan altijd sterk uit gekomen.
En dan bouw je inderdaad via banen en sport etc. zo nu en wat op. Maar ook al weleens meegemaakt dat ik een aantal jaar met een oud-collega optrok en dat er dan toch iets verandert waardoor je uit elkaar drijft. Nou prima, het was leuk zolang het leuk was, en dan kijk ik op een mooie tijd terug. Maar dat kan wellicht anders zijn als je je echt aan de kant gezet voelt, of als je daardoor opeens niemand meer hebt om leuke dingen mee te doen.
Ik heb best veel langdurende vriendschappen sinds school en studie, maar soms valt er zo nu en dan iemand af. Wat ik uit die tijd nu nog heb blijft wel denk ik. Dat heeft zo’n stevige basis. Heb ook weleens gehad dat er niet wat onderlinge irritatie was met deze of gene, maar daar zijn we dan altijd sterk uit gekomen.
En dan bouw je inderdaad via banen en sport etc. zo nu en wat op. Maar ook al weleens meegemaakt dat ik een aantal jaar met een oud-collega optrok en dat er dan toch iets verandert waardoor je uit elkaar drijft. Nou prima, het was leuk zolang het leuk was, en dan kijk ik op een mooie tijd terug. Maar dat kan wellicht anders zijn als je je echt aan de kant gezet voelt, of als je daardoor opeens niemand meer hebt om leuke dingen mee te doen.
donderdag 29 oktober 2020 om 22:17
Ik mis niet perse de personen zelf, maar wel de relatie die we toen hadden en de dingen die we hebben meegemaakt. Maar ik besef dus heel goed dat mensen veranderen en vriendschappen dus ook. Dus dan mis ik wel hoe het was, maar de persoon die toen was is er niet meer. Die is veranderd in een persoon waar ik geen vriendschap meer mee heb, dus die valt niet te missen zeg maar. We gaan het dan toch niet meer zo leuk hebben als het ooit was.
Ik heb 2x in mijn leven gehad dat een vriendschap was verbroken maar we elkaar weer terug vonden. En hoewel we in beide gevallen een echt hechte vriendschap kregen en zelfs zeiden: laten we blijven communiceren zodat we niet weer uit elkaar groeien, is dit toch in beide gevallen weer gebeurt. Ik geloof daarom ook dat je een verbroken vriendschap doorgaans beter kunt laten voor wat het is.
Ik heb 2x in mijn leven gehad dat een vriendschap was verbroken maar we elkaar weer terug vonden. En hoewel we in beide gevallen een echt hechte vriendschap kregen en zelfs zeiden: laten we blijven communiceren zodat we niet weer uit elkaar groeien, is dit toch in beide gevallen weer gebeurt. Ik geloof daarom ook dat je een verbroken vriendschap doorgaans beter kunt laten voor wat het is.
donderdag 29 oktober 2020 om 22:34
Mooi gezegd.Desayuno schreef: ↑29-10-2020 22:17Ik mis niet perse de personen zelf, maar wel de relatie die we toen hadden en de dingen die we hebben meegemaakt. Maar ik besef dus heel goed dat mensen veranderen en vriendschappen dus ook. Dus dan mis ik wel hoe het was, maar de persoon die toen was is er niet meer. Die is veranderd in een persoon waar ik geen vriendschap meer mee heb, dus die valt niet te missen zeg maar. We gaan het dan toch niet meer zo leuk hebben als het ooit was.
Ik heb 2x in mijn leven gehad dat een vriendschap was verbroken maar we elkaar weer terug vonden. En hoewel we in beide gevallen een echt hechte vriendschap kregen en zelfs zeiden: laten we blijven communiceren zodat we niet weer uit elkaar groeien, is dit toch in beide gevallen weer gebeurt. Ik geloof daarom ook dat je een verbroken vriendschap doorgaans beter kunt laten voor wat het is.
Ik heb heel lang een bepaalde vriendin van mijn middelbare school tijd gemist. Met haar had ik na de middelbare nog regelmatig contact totdat we rond de 25 jaar waren.
Plotseling hoorde ik niets meer van haar en ik heb er een par jar best verdriet van gehad.
Toen nam ze ineens weer contact op en ik was op mijn hoede maar erg blij.
Was helaas van korte duur want hoorde na mijn reactie weer helemaal niets meer terug.
Het heeft wel geholpen want sindsdien is het gevoel van haar missen, voorbij.
Ik ben best vaak verhuisd en heb van die flashbacks als ik ergens tijd waar ik mijn schooltijd en studietijd heb doorgebracht. Toen ik nog veel uitging en overal bij was.
Tegenwoordig ben ik ook niet meer die uitbundige en extraverte persoon dus als iemand van vroeger mij mist zal het tegenvallen als ze me tegen zouden komen nu
Inmiddels heb ik 3 goede vriendinnen, en een aantal leuke kennissen, en ik heb geaccepteerd dat vriendschappen komen en gaan. Nu met mijn gezin volhoud ik nog steeds van afspreken met een vriendin maar de nood is minder hoog en ook Corona maakt dat ik amper nog mensen buiten mijn familie en soms een enkele collega zie.
Het zij zo.
donderdag 29 oktober 2020 om 22:34
Ik kan me hier ook goed in vinden. Ik heb ook een vriendin die er nog wel is, maar ook zo veranderd is (en ikzelf ongetwijfeld ook) dat ik het eigenlijk jammer vind wat er van onze vriendschap is geworden.Desayuno schreef: ↑29-10-2020 22:17Ik mis niet perse de personen zelf, maar wel de relatie die we toen hadden en de dingen die we hebben meegemaakt. Maar ik besef dus heel goed dat mensen veranderen en vriendschappen dus ook. Dus dan mis ik wel hoe het was, maar de persoon die toen was is er niet meer. Die is veranderd in een persoon waar ik geen vriendschap meer mee heb, dus die valt niet te missen zeg maar. We gaan het dan toch niet meer zo leuk hebben als het ooit was.
Ik merk wel dat op mijn leeftijd (begin 30) de vriendinnen er harder uit gaan dan bijkomen, dus soms stuur ik nog wel eens een berichtje naar oude vriendinnen, maar echt veel komt er niet van de grond. Het zal inderdaad wel niet meer worden wat het ooit geweest is.
donderdag 29 oktober 2020 om 23:16
Bij mij zijn ook 2 vriendschappen verbroken. Beiden op het werk leren kennen. Met de een eindigde het in ruzie. Vooral haar heftige manier van reageren heeft gemaakt dat ik het niet wilde herstellen. Ze heeft met bijna iedereen op het werk al problemen gehad. Ik kon er dus op wachten dat dit ooit zou gebeuren.Desayuno schreef: ↑29-10-2020 22:17Ik mis niet perse de personen zelf, maar wel de relatie die we toen hadden en de dingen die we hebben meegemaakt. Maar ik besef dus heel goed dat mensen veranderen en vriendschappen dus ook. Dus dan mis ik wel hoe het was, maar de persoon die toen was is er niet meer. Die is veranderd in een persoon waar ik geen vriendschap meer mee heb, dus die valt niet te missen zeg maar. We gaan het dan toch niet meer zo leuk hebben als het ooit was.
Ik heb 2x in mijn leven gehad dat een vriendschap was verbroken maar we elkaar weer terug vonden. En hoewel we in beide gevallen een echt hechte vriendschap kregen en zelfs zeiden: laten we blijven communiceren zodat we niet weer uit elkaar groeien, is dit toch in beide gevallen weer gebeurt. Ik geloof daarom ook dat je een verbroken vriendschap doorgaans beter kunt laten voor wat het is.
De ander verbrak de vriendschap omdat ze er geen zin meer in had. Ze liep hier al 6 jaar mee rond en ik was slechts een leerdoel voor haar. Ze zoekt echter nog wel af en toe contact via Facebook, maar ik reageer niet altijd meer. Want het liep elke keer op dezelfde discussie uit.
donderdag 29 oktober 2020 om 23:48
Nee. Er is een reden waarom je geen contact had. Als ik iemand mis kan ik altijd het contact weer aanhalen en anders is onze rol in elkaars leven nu voorbij. En koester ik de tijd die we hadden op het moment dat onze levens bij elkaar pasten.
Met 1 vriendin die heel lang mijn beste vriendin is geweest heb ik al een aantal jaar geen contact meer en ik ben echt elke dag dankbaar dat die vriendschap nu voorbij is. Toen hebben we veel aan elkaar gehad maar er is echt zo veel gebeurd dat ik niet eens zou treuren als ze dood zou zijn.
Met 1 vriendin die heel lang mijn beste vriendin is geweest heb ik al een aantal jaar geen contact meer en ik ben echt elke dag dankbaar dat die vriendschap nu voorbij is. Toen hebben we veel aan elkaar gehad maar er is echt zo veel gebeurd dat ik niet eens zou treuren als ze dood zou zijn.
donderdag 29 oktober 2020 om 23:49
Mijn moeder heeft inderdaad een bups vriendinnen via de peuterspeelzaal waar ik op zat, haha!Hobbelster schreef: ↑29-10-2020 22:35Iedereen zegt trouwens dat nieuwe contacten vanzelf komen als je kind op school zit dus ik doe nu geen moeite voor nieuwe contacten, die komen straks vanzelf wel
vrijdag 30 oktober 2020 om 00:06
In het verlengde ervan, maar net even anders; ik heb soms spijt van het loslaten van contacten die uit hadden kunnen groeien tot een vriendschap. Meerdere dames leren kennen met wie het heel goed klikte, maar waar ik toch de boot heb afgehouden. Kwam vooral door mijzelf en uit (onterechte) angst om geclaimed te worden. Ik heb een paar keer een soort ‘liefde op het eerste gezicht maar dan vriendschappelijk’ gehad en met geen van deze vrouwen heb ik nog contact. Erg jammer achteraf.
vrijdag 30 oktober 2020 om 00:48
Dat is niet mijn ervaring. Ik ben 43 en heb nog steeds dezelfde vrienden als toen ik 15 was. Er komen ook nog steeds mensen bij. En dat is allemaal heel ongecompliceerd.DanceSleepRepeat schreef: ↑29-10-2020 21:24Soms vind ik het ook wel lastig dat het toch met relatief veel vriendschappen verwaterd (ben eind 20) doordat iedereen andere fases ingaat of je gewoon uit elkaar groeit. Waren vriendschappen nog maar zo ongecompliceerd als school/studententijd.
Het valt me altijd weer op dat men vaak zegt dat het moeilijker is om op een bepaalde leeftijd nieuwe vrienden te maken. Ik heb die ervaring totaal niet. Het duurt misschien alleen wat langer voor iemand is embedded in je leven. Maar ja, als je verwacht dat het lastig is, dan gebeurt het ook niet.
vrijdag 30 oktober 2020 om 01:28
Ik had een grote vriendinnen groep in mijn pubertijd.
We deden alles samen op vakantie, uitgaan, logeren elke dag bellen msnen.
Tot dat een meisje verhalen heeft verzonnen en mij tegen de rest heeft opgezet en niemand verhaal bij mij kwam halen en ik in die tijd niet voor mezelf op durfde te komen en het verwatert is. Soms zie ik ze nog met heel de club op een foto van een trouwerij of geboorte van een kind met zijn alle en dan steekt dat wel enorm.
Maar na al die jaren voor mezelf op komen heeft geen zin meer ze zien me aankomen en dat meisje is de baas van de club nog steeds, dus wil ik er ook niet eens bij horen. Toevallig kreeg ik een jaar geleden van haar nog een bericht dat ze terug keek op een fijne vriendschap met mij en hoopt dat ik een fijn leven heb en dat zij en nog wat uit de club open stonden voor een gesprek, snap niet waar ze het lef vandaan haalt want ze weet wat ze heeft gedaan ben er niet op in gegaan gesprek heeft toch geen zin kan mezelf niet goed verdedigen met haar erbij voel nog steeds boosheid naar haar na al die jaren zonde want heb ik alleen mezelf mee, maar kan nog steeds na al die jaren niet tegen het onrecht wat zij mij toen aan heeft gedaan.
Door die gebeurtenis ben ik daarna wel heel voorzichtig geworden in vriendschappen en vaak bang geweest dat ik iets verkeerd zou doen terwijl ik daarvoor onbezonnen en veel vrienden om me heen had.
Een vriendin mis ik nog regelmatig maar heb ik zelf laten verwateren omdat ik me niet goed genoeg voelde in die tijd en zij in het leven heel lekker ging ik schaamde me toen een beetje voor mijn eigen situatie en dacht dat ik niet kon levelen met haar ofzo, zo stom dat ik me te min voor haar voelde.
Denk met veel liefde aan haar terug ze is getrouwd en heeft kinderen ben blij voor haar op afstand.
We deden alles samen op vakantie, uitgaan, logeren elke dag bellen msnen.
Tot dat een meisje verhalen heeft verzonnen en mij tegen de rest heeft opgezet en niemand verhaal bij mij kwam halen en ik in die tijd niet voor mezelf op durfde te komen en het verwatert is. Soms zie ik ze nog met heel de club op een foto van een trouwerij of geboorte van een kind met zijn alle en dan steekt dat wel enorm.
Maar na al die jaren voor mezelf op komen heeft geen zin meer ze zien me aankomen en dat meisje is de baas van de club nog steeds, dus wil ik er ook niet eens bij horen. Toevallig kreeg ik een jaar geleden van haar nog een bericht dat ze terug keek op een fijne vriendschap met mij en hoopt dat ik een fijn leven heb en dat zij en nog wat uit de club open stonden voor een gesprek, snap niet waar ze het lef vandaan haalt want ze weet wat ze heeft gedaan ben er niet op in gegaan gesprek heeft toch geen zin kan mezelf niet goed verdedigen met haar erbij voel nog steeds boosheid naar haar na al die jaren zonde want heb ik alleen mezelf mee, maar kan nog steeds na al die jaren niet tegen het onrecht wat zij mij toen aan heeft gedaan.
Door die gebeurtenis ben ik daarna wel heel voorzichtig geworden in vriendschappen en vaak bang geweest dat ik iets verkeerd zou doen terwijl ik daarvoor onbezonnen en veel vrienden om me heen had.
Een vriendin mis ik nog regelmatig maar heb ik zelf laten verwateren omdat ik me niet goed genoeg voelde in die tijd en zij in het leven heel lekker ging ik schaamde me toen een beetje voor mijn eigen situatie en dacht dat ik niet kon levelen met haar ofzo, zo stom dat ik me te min voor haar voelde.
Denk met veel liefde aan haar terug ze is getrouwd en heeft kinderen ben blij voor haar op afstand.
vrijdag 30 oktober 2020 om 07:49
Ik herken wel dat ik door corona meer reflecteer en stil sta bij het leven. Wat er allemaal is gebeurd. Normaal ga je toch al snel op in de gekte van alledag. Nu ik thuis werk en aanzienlijk minder mensen spreek, heb ik ook meer tijd voor reflectie.
Vriendinnen van de middelbare school mis ik niet meer. Dat is nu zo'n 10/12 jaar geleden, en ligt echt te ver achter mij. Ik ben na de middelbare school een jaar naar Australie geweest, en merk heel sterk dat mijn herinneringen heel erg gesplitst zijn in 'voor Australië' en 'na australie'. Alles daarna staat nog vrij scherp op mijn netvlies, daarvoor enkel nog vlagen. Ik weet het ook allemaal niet meer zo goed.
Het is meer in de afgelopen vijf jaren dat een paar vriendschappen van mij zijn veranderd of zijn gedoofd door relaties en/of het moederschap. Hen kan ik dan wel weer missen. Of zoals laatst zag ik mijn ex waar ik in 2011 een relatie mee had, en dan kan ik wel denken : jeetje wat gaat de tijd toch snel, en dan word ik weemoedig.
Maar met dingen die rond mijn 15-18e gebeuren, dat is nu zo lang geledene, daar heb ik niet echt feeling meer mee.
Vriendinnen van de middelbare school mis ik niet meer. Dat is nu zo'n 10/12 jaar geleden, en ligt echt te ver achter mij. Ik ben na de middelbare school een jaar naar Australie geweest, en merk heel sterk dat mijn herinneringen heel erg gesplitst zijn in 'voor Australië' en 'na australie'. Alles daarna staat nog vrij scherp op mijn netvlies, daarvoor enkel nog vlagen. Ik weet het ook allemaal niet meer zo goed.
Het is meer in de afgelopen vijf jaren dat een paar vriendschappen van mij zijn veranderd of zijn gedoofd door relaties en/of het moederschap. Hen kan ik dan wel weer missen. Of zoals laatst zag ik mijn ex waar ik in 2011 een relatie mee had, en dan kan ik wel denken : jeetje wat gaat de tijd toch snel, en dan word ik weemoedig.
Maar met dingen die rond mijn 15-18e gebeuren, dat is nu zo lang geledene, daar heb ik niet echt feeling meer mee.
vrijdag 30 oktober 2020 om 08:05
Ja, ik heb vannacht over mijn oude beste vriendin gedroomd. 10 jaar lang beste vriendinnen geweest, maar uit elkaar gegroeid. Verschillende interesses gekregen en onze levens passen niet meer bij elkaar. We spreken elkaar ook niet meer (naar elkaar uitgesproken en toen doodgebloed eigenlijk). Ik mis haar wel.
vrijdag 30 oktober 2020 om 08:19
Ik heb met veel vrienden van vroeger nog wel contact, met uitzondering van mijn beste vriendin toen ik op de middelbare school zat. Wij waren toen echt twee handen op een buik. Veel meegemaakt samen ook. Maar elkaar uit het oog verloren toen we gingen studeren. Zij, maar ik ook ongetwijfeld, trok toen haar eigen plan en pad en ik paste daar niet meer echt in. Ik had daar wel begrip voor, ergens, maar ik vond het ook pijnlijk.
Fast forward naar tig jaar later en ze woont nu in het buitenland. Op een gegeven moment kregen we weer contact via social media geloof ik, en hebben we een keer afgesproken. Ik merkte toen wel heel erg dat we allebei veel veranderd waren, stiekem. Het klikte ook niet meer zo vanzelfsprekend als vroeger, wat ook wel logisch is denk ik. Maar nu via Facebook chatten we met enige regelmaat, dat is wel erg leuk. Ik heb ook het plan om na corona haar eens te gaan opzoeken.
Verder merk ik met oude vriendschappen dat zij in hele andere levensfases zitten dan ik (lees: huizen kopen, trouwen, kinderen krijgen). Gelukkig zijn die verschillen nonverbaal erkend van beide kanten en is het in principe geen probleem. Ik ben heel blij dat ze nog in mijn leven zijn
Vrienden van 'toen' die ik nu niet meer spreek mis ik eigenlijk niet echt. Ik vraag me soms wel eens af hoe het met ze gaat, maar ik heb niet echt behoefte om actie te ondernemen.
Fast forward naar tig jaar later en ze woont nu in het buitenland. Op een gegeven moment kregen we weer contact via social media geloof ik, en hebben we een keer afgesproken. Ik merkte toen wel heel erg dat we allebei veel veranderd waren, stiekem. Het klikte ook niet meer zo vanzelfsprekend als vroeger, wat ook wel logisch is denk ik. Maar nu via Facebook chatten we met enige regelmaat, dat is wel erg leuk. Ik heb ook het plan om na corona haar eens te gaan opzoeken.
Verder merk ik met oude vriendschappen dat zij in hele andere levensfases zitten dan ik (lees: huizen kopen, trouwen, kinderen krijgen). Gelukkig zijn die verschillen nonverbaal erkend van beide kanten en is het in principe geen probleem. Ik ben heel blij dat ze nog in mijn leven zijn
Vrienden van 'toen' die ik nu niet meer spreek mis ik eigenlijk niet echt. Ik vraag me soms wel eens af hoe het met ze gaat, maar ik heb niet echt behoefte om actie te ondernemen.
