Relaties
alle pijlers
Wil ik nog verder?
zaterdag 5 december 2020 om 23:25
Diep in mijn hart niet. Maar ik heb drie jonge kinderen(!). Toch ben ik niet meer gelukkig met mijn man. Hij staat bekend als een hele zorgzame, liefhebbende vader, een sociale en hardwerkende man. Maar in realiteit is hij bijna altijd moe, doet hij op de wekelijkse boodschappen na, niets in het huishouden. Hij heeft echt inzicht niet in wat er met drie kinderen moet gebeuren en dat het huishouden ook moet gebeuren.
En dat niet alleen, hij is zoveel met zichzelf bezig. Is een echt moederskindje.. Zit altijd op zijn telefoon..
Ik heb al gezegd dat ik het zat begin te worden, deze situatie. Dan raakt hij geïrriteerd. Vanavond hebben we echte ruzie gemaakt. Weer een zaterdag waar ik alleen met de kinderen ben, en hij doet lekker zijn ding..
Ik weet het niet meer. Wil een nieuwe start maken, alles achter me verbranden, hem het lekker zelf uit laten zoeken. Nooit meer wat met hem en zijn familie te maken hoeven hebben..
Maar ik heb drie jonge kids..
En dat niet alleen, hij is zoveel met zichzelf bezig. Is een echt moederskindje.. Zit altijd op zijn telefoon..
Ik heb al gezegd dat ik het zat begin te worden, deze situatie. Dan raakt hij geïrriteerd. Vanavond hebben we echte ruzie gemaakt. Weer een zaterdag waar ik alleen met de kinderen ben, en hij doet lekker zijn ding..
Ik weet het niet meer. Wil een nieuwe start maken, alles achter me verbranden, hem het lekker zelf uit laten zoeken. Nooit meer wat met hem en zijn familie te maken hoeven hebben..
Maar ik heb drie jonge kids..
zondag 6 december 2020 om 02:09
Zeg, jij komt hier zeiken omdat je je verveelt en dat onder de noemer 'mijn man doet te weinig' wurmt. Ik vind het prima.jasmijn91 schreef: ↑06-12-2020 01:53Ik heb het nu echt super makkelijk waarschijnlijk maar ik verveel me kapot, mis uitdaging, voldoening om alleen maar thuis te zijn en alleen de waardering kunnen krijgen van mijn man. Maar dan moet ik van jou naar de huisarts om aan die beste man voor te leggen hoe het toch kan, dat ik het allemaal zo zwaar vind, dat huishouden en kids, terwijl de gemiddelde vrouw toch ook nog daarnaast werkt.
Wat wil je nu precies duidelijk maken, dat ik maar in mijn handjes moet knijpen met mijn situatie, terwijl ik er door middel van die topic achter kom, dat het dus niet aan mijn man en huwelijk ligt, maar meer in het feit, dat ik beter buiten de deur kan werken?
Maar ergens denk jij “dat TO dat niet gaat kunnen, en dat ze niet beseft hoe makkelijk ze het nu wel niet heeft met zo weinig verantwoordelijkheid.”
Als jij je verveelt dan hoop ik dat je je vermaak hebt gehad. Als jij het niet meer trekt hoop ik dat je hulp krijgt. En dat start bij de huisarts.
Maar ga lekker bij je man weg omdat je je verveelt. Want daar begon je je topic mee. Heb je in ieder geval vanaf dan je handen vol aan zorgen voor inkomen en huishouden en kinderen. Niet roepen dat je je verveelt dan. En als het erom gaat dat je man volgens jou te weinig doet, pak dat dan aan.
Ik zeg niet dat je het niet gaat trekken om te werken, ik denk dat je dan juist meer energie krijgt omdat je eindelijk voor jouw eigen gevoel wat nuttigs doet, want blijkbaar voelt het nu niet nuttig voor je. En ik denk ook dat je focus dan een beetje wegtrekt van je slachtofferrol en dat je gaat beseffen hoe het is om voor het hele gezin onderdak en brood op de plank te moeten zorgen. Dan krijg je meer begrip voor je man en dat is ook weer winst.
JIJ zegt dat je het niet kunt omdat het zorgen voor kinderen al een fulltime baan is. Blijf lekker in je rol, rol je er nogmaals in en geniet ervan.
Maar ga dan niet verder lopen piepen dat je het zo zwaar hebt, want volgens mij heb je het niet zwaar.
anoniem_401365 wijzigde dit bericht op 06-12-2020 02:15
25.28% gewijzigd
zondag 6 december 2020 om 02:11
Weet je wat ik van bijna, zo niet alle, werkende moeders hoor de eerste ochtend na de vakantie op het schoolplein? Dat ze zo blij zijn dat de vakantie voorbij is en ze weer kunnen gaan werken, want de hele dag thuis zijn met de kinderen is toch wel erg zwaar.Veranderling schreef: ↑06-12-2020 01:34Dat zeg ik, echte vakantie heb je niet met kleine kinderen. Tijdens de vakantie van werkende vrouwen bestaat hun leven dus uit het leven dat to heeft.
En iedereen heeft zijn eigen draagkracht. Ik heb to al twee keer geadviseerd naar de huisarts te gaan.
zondag 6 december 2020 om 02:13
Als jij boodschappen betaalt zorgen de kabouters dan ook dat er geld op je rekening staat? Of heb jij respect voor jr man dat hij alles betaalt.jasmijn91 schreef: ↑06-12-2020 00:05Kan die andere twee moeilijk weer terug stoppen hè? Gelukkig niet, want het zijn drie fantastische kids. Daar gaat het toch helemaal niet om?!
En zoals ik al eerder poste, het huishouden neem ik uiteraard serieus en hij hoeft echt niets te doen, op af en toe de vaatwasser na en zijn sokken in de wasmand. Hij hoeft echt geen badkamer te poetsen of een wc. Het gaat meer om respect denk ik, alsof de kabouters het doen.
Ik weet dat ik in andere topics misschien overkom alsof ik het prima voor elkaar heb, maar voel me eigenlijk totaal niet gelukkig in deze situatie. Het is mijn eigen verantwoording om daar wat aan te doen, daar hebben jullie gelijk in.
zondag 6 december 2020 om 02:17
Mijn mening: je wil wel verder met je man, maar je voelt geen waardering. Zolang je geen waardering voelt als moeder van zijn kids en zijn vrouw, voel je je ongelukkig. Je wil uit elkaar omdat je nu denkt dat je je daardoor beter gaat voelen. Ik denk dat dit in Jip en Janneke taal de kern is. Of het nu wel of niet zwaar is om huismoeder te zijn, staat er totaal los van. Ik denk dat je geen 4e kind wil maar een echtgenoot, waar je niet steeds achteraan hoeft te ruimen. Ook zal het alleen maar zwaarder worden als je gaat scheiden, aangezien je dan ook voor inkomen moet zorgen. Mij lijkt relatietherapie geschikt. Jullie leven langs elkaar heen. Hopelijk zorgt therapie voor verbinding en wordt het weer zoals voorheen. Ik zou de vraag in je titel vergeten en focussen op '' hoe kunnen we verder ''.
zondag 6 december 2020 om 02:21
Wat maak jij jezelf wijs?jasmijn91 schreef: ↑06-12-2020 01:20Die hebben misschien een man die ze dan veel uit handen neemt zodat ze echt vakantie kunnen vieren.
Zoals ik al zei, het is vast niet vergelijkbaar, maar ik heb hiervoor fulltime in de zorg gewerkt, en echt de hele week 24/7 met de kinderen en huishouden vind ik persoonlijk veeel pittiger. En daardoor voelt het fulltime. Mijn man is blij als hij kan werken zegt hij. Die zou er niet aan moeten denken thuis met de kids. Ach ik dwaal af. Jij mag het anders ervaren natuurlijk.
Een moeder en vader hebben verantwoordelijkheid. Die blijft. Of de ene nu even meer doet of de andere. Dus nee, ze combineren dat op vrije dagen en dat heet dan: vakantie.
Je werkte dus in de zorg, en nu heb je kinderen. Natuurlijk is dat fulltime, natuurlijk gaat dat door. Dat snapte je toch voordat je zwanger werd? Baal je dat je niet werd ingeroosterd? Dan had afspraken moeten maken met je man. Oh ja, dat is waar. Dat deed je: jij het inkomen, ik de zorg. Heb je je rooster. Net als toen. Bevalt het niet dan bespreek je dat, net als toen.
Echt. Je stelt je gruwelijk aan.
Je had dit kunnen weten en je had andere afspraken kunnen maken. Dat heb je niet gedaan, dus nu zul je daar alsnog aan moeten geloven. Pik dat op, doe dat. Voordat je gaat zitten overwegen weg te gaan bij je man omdat dat makkelijker zou zijn.
Een klein detail: weggaan maakt het ingewikkelder omdat beide een eigen pad gaan volgen en er minder belang is om het de ander naar de zin te maken dan wanneer je samen bent.
zondag 6 december 2020 om 02:22
Oke dat jij een alleenstaande moeder bent die werkt is duidelijk, je bent niet de enige. Het is geen wedstrijd en daarnaast kan je ook niet tegen een depressief persoon zeggen: niet zo zeiken, ik heb het veel zwaarder en jij hebt het makkelijk. Ik vind dat je dat nu wel doet, en je doet ook neerbuigend met je piepen en volgens mij heb je het niet zwaar. Weet jij veel, er zijn ook alleenstaande moeders die fulltime werken én verstandelijk beperkte kinderen hebben én voor zieke ouders moeten zorgen. Vergeleken bij hen heb jij het ook mega makkelijk. Besef jij je wel dat je het zo makkelijk hebt? Blijkbaar niet anders zat je hier niet zo af te geven op TO.Veranderling schreef: ↑06-12-2020 02:09Zeg, jij komt hier zeiken omdat je je verveelt en dat onder de noemer 'mijn man doet te weinig' wurmt. Ik vind het prima.
Als jij je verveelt dan hoop ik dat je je vermaak hebt gehad. Als jij het niet meer trekt hoop ik dat je hulp krijgt. En dat start bij de huisarts.
Maar ga lekker bij je man weg omdat je je verveelt. Want daar begon je je topic mee. Heb je in ieder geval vanaf dan je handen vol aan zorgen voor inkomen en huishouden en kinderen. Niet roepen dat je je verveelt dan. En als het erom gaat dat je man volgens jou te weinig doet, pak dat dan aan.
Ik zeg niet dat je het niet gaat trekken om te werken, ik denk dat je dan juist meer energie krijgt omdat je eindelijk voor jouw eigen gevoel wat nuttigs doet, want blijkbaar voelt het nu niet nuttig voor je. En ik denk ook dat je focus dan een beetje wegtrekt van je slachtofferrol en dat je gaat beseffen hoe het is om voor het hele gezin onderdak en brood op de plank te moeten zorgen. Dan krijg je meer begrip voor je man en dat is ook weer winst.
JIJ zegt dat je het niet kunt omdat het zorgen voor kinderen al een fulltime baan is. Blijf lekker in je rol, rol je er nogmaals in en geniet ervan.
Maar ga dan niet verder lopen piepen dat je het zo zwaar hebt, want volgens mij heb je het niet zwaar.
zondag 6 december 2020 om 02:30
Jawel, dan had ik nog steeds als zelfstandige kunnen werken. Je leest niet goed, ik was er nog steeds maar vermaak werd uit handen genomen. Nu zorgde het ervoor dat ik minder uren hoefde in te halen in de avond en mijn kinderen vermaakt werden. De zorg en verantwoordelijkheid lag nog steeds bij mij.m-april schreef: ↑06-12-2020 01:21Je betaalde iemand om voor jouw kinderen te zorgen, het was letterlijk diegene's báán om voor jouw kinderen te zorgen. En dan wil je serieus beweren dat het zorgen voor kinderen géén baan is? Als jij niet iemand betaald had om voor je kinderen te zorgen, had je niet als zelfstandige kunnen werken.
Nu jij weer.
En nee, fulltime voor kinderen zorgen is geen baan. Echt niet. Als je fulltime moeder bent werk je niet maar leef je met je gezin.
Het is een primaire taak en verantwoordelijkheid voor de ouders ja, maar onbetaald en geen baan. Je hebt geen werkgever en geen gezagsverhouding met een ander.
zondag 6 december 2020 om 02:34
Ik heb het heel makkelijk en ben niet meer alleenstaand. Mijn gezin is inmiddels ook verdubbeld en ik werk in loondienst tegenwoordig.Hoofdstuk2021 schreef: ↑06-12-2020 02:22Oke dat jij een alleenstaande moeder bent die werkt is duidelijk, je bent niet de enige. Het is geen wedstrijd en daarnaast kan je ook niet tegen een depressief persoon zeggen: niet zo zeiken, ik heb het veel zwaarder en jij hebt het makkelijk. Ik vind dat je dat nu wel doet, en je doet ook neerbuigend met je piepen en volgens mij heb je het niet zwaar. Weet jij veel, er zijn ook alleenstaande moeders die fulltime werken én verstandelijk beperkte kinderen hebben én voor zieke ouders moeten zorgen. Vergeleken bij hen heb jij het ook mega makkelijk. Besef jij je wel dat je het zo makkelijk hebt? Blijkbaar niet anders zat je hier niet zo af te geven op TO.
Wie heeft de diagnose depressief gesteld? Die heb ik gemist. Ik reageer op een to die zegt dat haar man niet genoeg doet, die zich verveelt en daarom alleen verder wil. En die daarna gaat zeuren over van alles terwijl ze op andere topics anders beweert. Gewoon even een vervelingsbui dus.
Natuurlijk zijn er genoeg ouders die het zwaar hebben. Alleenstaand of niet. En als er een behoeftig kind is maakt dat de zaak zeker anders, maar hier is geen sprake hiervan. To verveelt zich, en is al een paar maanden haar man moe.
En ja, een paar maanden je man moe zijn en je frustraties uiten zijn echt genoeg om in mee te gaan en te pamperen in plaats van een schop onder de reet te geven.
zondag 6 december 2020 om 02:39
Je geeft zo'n 26171 het advies voor To om naar een huisarts te gaan want ze heeft hulp nodig. Daarmee zal je niet huishoudelijke hulp bedoelen neem ik aan dus volgens jou is er iets mis. Misschien zeikt To, maar jij doet hetzelfde. To, sleep man mee naar een relatietherapeut. Beter leren communiceren met elkaar, hij ruimt gewoon zijn eigen troep voortaan op en jij kan je kinderen fulltime zien opgroeien. Daarnaast kan een therapeut helpen om het samen weer gezellig te hebben met elkaar. Alles opgelost en geen ellendige scheidings/co-ouderschap procedure.Veranderling schreef: ↑06-12-2020 02:34Ik heb het heel makkelijk en ben niet meer alleenstaand. Mijn gezin is inmiddels ook verdubbeld en ik werk in loondienst tegenwoordig.
Wie heeft de diagnose depressief gesteld? Die heb ik gemist. Ik reageer op een to die zegt dat haar man niet genoeg doet, die zich verveelt en daarom alleen verder wil. En die daarna gaat zeuren over van alles terwijl ze op andere topics anders beweert. Gewoon even een vervelingsbui dus.
Natuurlijk zijn er genoeg ouders die het zwaar hebben. Alleenstaand of niet. En als er een behoeftig kind is maakt dat de zaak zeker anders, maar hier is geen sprake hiervan. To verveelt zich, en is al een paar maanden haar man moe.
En ja, een paar maanden je man moe zijn en je frustraties uiten zijn echt genoeg om in mee te gaan en te pamperen in plaats van een schop onder de reet te geven.
zondag 6 december 2020 om 02:45
Letterlijk is het geen baan nee om de redenen die je volgens de wet noemt. Niettemin bestaat fulltime voor je jonge kinderen zorgen wel uit een hoop verplichtingen. Ik heb respect voor moeders an sich, lijkt me niet makkelijk, verantwoordelijkheid voor een mini mens.Veranderling schreef: ↑06-12-2020 02:30Jawel, dan had ik nog steeds als zelfstandige kunnen werken. Je leest niet goed, ik was er nog steeds maar vermaak werd uit handen genomen. Nu zorgde het ervoor dat ik minder uren hoefde in te halen in de avond en mijn kinderen vermaakt werden. De zorg en verantwoordelijkheid lag nog steeds bij mij.
Nu jij weer.
En nee, fulltime voor kinderen zorgen is geen baan. Echt niet. Als je fulltime moeder bent werk je niet maar leef je met je gezin.
Het is een primaire taak en verantwoordelijkheid voor de ouders ja, maar onbetaald en geen baan. Je hebt geen werkgever en geen gezagsverhouding met een ander.
zondag 6 december 2020 om 03:04
Precies, dit is zoals het is. Als “Veranderling” al mijn reacties in dit topic had gelezen, had ze dat beter door gehad in plaats van zo te hameren dat ik maar niet besef hoe makkelijk ik het heb dat ik niet hoef te werken en dus niet zo moet piepen.Hoofdstuk2021 schreef: ↑06-12-2020 02:17Mijn mening: je wil wel verder met je man, maar je voelt geen waardering. Zolang je geen waardering voelt als moeder van zijn kids en zijn vrouw, voel je je ongelukkig. Je wil uit elkaar omdat je nu denkt dat je je daardoor beter gaat voelen. Ik denk dat dit in Jip en Janneke taal de kern is. Of het nu wel of niet zwaar is om huismoeder te zijn, staat er totaal los van. Ik denk dat je geen 4e kind wil maar een echtgenoot, waar je niet steeds achteraan hoeft te ruimen. Ook zal het alleen maar zwaarder worden als je gaat scheiden, aangezien je dan ook voor inkomen moet zorgen. Mij lijkt relatietherapie geschikt. Jullie leven langs elkaar heen. Hopelijk zorgt therapie voor verbinding en wordt het weer zoals voorheen. Ik zou de vraag in je titel vergeten en focussen op '' hoe kunnen we verder ''.
Ik opende namelijk inderdaad een topic dat ik baalde van mijn man en denk aan scheiden, terwijl ik ontdekte dat daar het probleem niet alleen in zit, maar meerdere factoren.
zondag 6 december 2020 om 03:17
Hier weet jij helemaal niks van.Veranderling schreef: ↑06-12-2020 02:34Ik heb het heel makkelijk en ben niet meer alleenstaand. Mijn gezin is inmiddels ook verdubbeld en ik werk in loondienst tegenwoordig.
Wie heeft de diagnose depressief gesteld? Die heb ik gemist. Ik reageer op een to die zegt dat haar man niet genoeg doet, die zich verveelt en daarom alleen verder wil. En die daarna gaat zeuren over van alles terwijl ze op andere topics anders beweert. Gewoon even een vervelingsbui dus.
Natuurlijk zijn er genoeg ouders die het zwaar hebben. Alleenstaand of niet. En als er een behoeftig kind is maakt dat de zaak zeker anders, maar hier is geen sprake hiervan. To verveelt zich, en is al een paar maanden haar man moe.
En ja, een paar maanden je man moe zijn en je frustraties uiten zijn echt genoeg om in mee te gaan en te pamperen in plaats van een schop onder de reet te geven.
Alsof jij mijn/onze hele situatie kent?
Dat doe je niet, dat kun je ook niet, maar waarom dit met zulke stelligheid.
Dit topic lijkt je erg te irriteren, voel je vrij niet te reageren, als het je zo’n gevoelige snaar raakt
zondag 6 december 2020 om 07:17
Ongelofelijke bullshit.Veranderling schreef: ↑06-12-2020 01:08
Wat jij doet, het hele jaar door, is de exacte omschrijving van de vakantiebesteding van een vrouw die werkt. Dus hoe kom je erbij om het een fulltime baan te noemen?
Toen mijn kleintjes babies waren was een werkdag (8-17) rustiger dan een dag thuis. En ik heb een pittige stressvolle baan kan ik je vertellen.
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
zondag 6 december 2020 om 07:55
Mij lijkt het beter om niet direct voor de confrontatie te kiezen, maar eerst er gezamenlijk uit proberen te komen.Universeinmotion schreef: ↑06-12-2020 01:36Het is er ingeslopen. Hij werkt hard, en jij zit mokkend thuis. Er wordt niet normaal issues besproken en jullie verwijten elkaar van alles.
Zeg gewoon dat je die zaterdag een aantal uurtjes naar vriendin gaat. En dat de kids bij hem thuis blijven.
Je zet alles voor ze klaar, geeft hem een lijste met taken die moeten gebeuren, en dingen die hij kan doen met ze om ze te vermaken.
Cupcakes maken, knippen en plakken, een boswandeling maken, een film kijken met snacks. Maak het leuk voor de kids en speciaal voor je man. Dan is het een bindingsmoment voor beide.
En dan ga je gewoon. Hij zal misschien tegenstribbelen. Jammer dan. Je gaat gewoon. Als jij niets afdwingt en geen ruggengraat kweekt, dan zal hij nooit leren om op zijn eigen poten te staan als vader. moet gewoon af en toe voor jezelf zorgen.
zorg door de weeks voor een aantal uurtjes oppas. Ga jij lekker sporten, een massagesalon, de kapper etc.
Je moet zelf weer voor een leuk leven zorgen.
Je bent ongelukkig en je wil leven in de brouwerij.
Ga weer op dates samen.
Niet vragen. Gewoon iets plannen en hem meesleuren. Regel oppas en pak twee tassen en ga er op uit.
Nogmaals. Neem zelf het heft in handen. Wacht niet tot een ander weer zn sokken gaat wassen, of de stofzuiger door het huis haalt.
Die dingen kun je alsnog later bespreken. Maar jullie doen helemaal niet gezellig tegen elkaar. Dan kan je ook niet verwachten dat er ook maar iets gaat veranderen.
Er is duidelijk al spanning in het huwelijk, wat logisch is als je elkaar verwijten gaat maken.
Wederzijds begrip is nodig om elkaar weer te vinden lijkt mij zo.
zondag 6 december 2020 om 08:24
Je ging net maar in de op helft van mijn post, niet op de andere helft waarin ik zei dat ik me levendig voor kan stellen dat je ongelukkig wordt van het huisvrouwen bestaan.jasmijn91 schreef: ↑06-12-2020 01:20Die hebben misschien een man die ze dan veel uit handen neemt zodat ze echt vakantie kunnen vieren.
Zoals ik al zei, het is vast niet vergelijkbaar, maar ik heb hiervoor fulltime in de zorg gewerkt, en echt de hele week 24/7 met de kinderen en huishouden vind ik persoonlijk veeel pittiger. En daardoor voelt het fulltime. Mijn man is blij als hij kan werken zegt hij. Die zou er niet aan moeten denken thuis met de kids. Ach ik dwaal af. Jij mag het anders ervaren natuurlijk.
Huishouden is geen leuk werk en het houdt nooit op. Het is denk ik niet zozeer het harde werken of de drukte wat opbreekt. Het is het gegeven dat er altijd iemand iets van je moet of om je aandacht vraagt. Als je kinderen nog klein zijn heb je zo weinig bewegingsruimte. Je kan niet lekker even alleen naar de stad of gewoon iets voor jezelf doen.
Dat is wat het zwaar maakt. Het daagt je mentaal ook niet echt uit. Je kan bedenken hoe je de vaatwasser slimmer inruimt, maar dat is het dan ook wel.
Bespreek met je man dat je op deze manier ongelukkig wordt. De oplossing zit in jou, leg die dus niet bij hem, maar hij kan je wel helpen.
Breng de kinderen naar oma, of naar de opvang, en ga werken, vrijwilligerswerk doen, studeren of whatever.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
zondag 6 december 2020 om 08:31
Dit.Thordïs schreef: ↑05-12-2020 23:56Wat een onzin dit. In een ander topic schrijf je: ‘man doet wat hij kan, als hij vrij is doen we het echt samen’ en dat hij jou op de logeerkamer liet slapen om de baby over te nemen die nacht.
Volgens mij heb jij het thuisblijfmoeder zijn onderschat op 2 uur rijden van familie en vrienden en doe je je man ongelooflijk tekort. Jullie hele bestaan, je huis, voedsel, kleding, alles hangt af van zijn zzp bedrijf. Dus hij werkt hard zodat jij het niet hoeft te doen.
Als je gaat scheiden kun je niet opeens 2 uur verderop gaan wonen met de kinderen dus dan zit je helemaal alleen daar.
Het klinkt alsof het gewoon niet goed met jóu gaat en daarmee zou ik naar de huisarts gaan. Maar gooi dat niet op je man want je hebt 3 koters onder de 5 en in andere topics schrijf je dat hij z’n best doet en ook op z’n eind loopt qua energie.
Jij hebt keuzes gemaakt zoals 3 kinderen baren in 4 jaar tijd, verhuizen en stoppen met werken. En die keuzes hebben consequenties: je man moet harder werken, je hebt geen energie en tijd voor elkaar, je hebt geen netwerk ij de buurt en het huishouden met 3 kinderen is heftig en saai.
Dat ga je niet veranderen door een scheiding. Hij is vast niet perfect. Geloof ik. Maar hoe leuk ben jij als echtgenote? Waar komt hij bij thuis? Wordt hij gewaardeerd en gezien?
Jullie zijn moe. Is niet gek. Maar ga elkaar daar de schuld niet van geven
Denk dat je er behoorlijk doorheen zit, wat overigens begrijpelijk is met 3 jonge kids. Maar dit moet je aangeven en samen kijken hoe je dit oplost.
Misschien moet je 2 dgn gaan werken en kids naar de opvang.
Zo nu en dan oppas regelen voor wat me-time.
Maar man na zoveel werken geen me time gunnen op zaterdag of zondag vind ik niet terecht
zondag 6 december 2020 om 08:45
Jullie hebben voor een verdeling in werk en zorg gekozen die dus niet werkt. Ik zou een gesprek aangegaan en bespreken hoe jullie het anders gaan aanpakken. Ik zou echt aan het werk gaan en de zorg meer verdelen.
Ik vind trouwens helemaal niet dat jouw man je iets gunt, jullie hebben hier beiden voor gekozen maar het werkt dus niet, dat kan. Dus in gesprek en de boel bijstellen. Hij is misschien kapot van het werk en jij trekt dit simpelweg dus niet om alleen te zorgen en het huishouden te doen. Mocht je beslissen om weer aan het werk te gaan, kijk dan uit dat je je niet in de valkuil stapt van en werken en alsnog alle zorg en huishouden op je nek te nemen, want dan ben je nog verder van huis.
En ik moet er persoonlijk niet aan denken om 24/7 voor kinderen (3!) en het huishouden te zorgen, te geestdodend en te dienend. Je krijgt mi daar te weinig energie uit. Al kan ik mij voorstellen dat het voor een ander wel top kan zijn.
Ik vind trouwens helemaal niet dat jouw man je iets gunt, jullie hebben hier beiden voor gekozen maar het werkt dus niet, dat kan. Dus in gesprek en de boel bijstellen. Hij is misschien kapot van het werk en jij trekt dit simpelweg dus niet om alleen te zorgen en het huishouden te doen. Mocht je beslissen om weer aan het werk te gaan, kijk dan uit dat je je niet in de valkuil stapt van en werken en alsnog alle zorg en huishouden op je nek te nemen, want dan ben je nog verder van huis.
En ik moet er persoonlijk niet aan denken om 24/7 voor kinderen (3!) en het huishouden te zorgen, te geestdodend en te dienend. Je krijgt mi daar te weinig energie uit. Al kan ik mij voorstellen dat het voor een ander wel top kan zijn.
zondag 6 december 2020 om 09:32
Lieve TO,
Drie jonge kinderen is gewoon pittig of je nu of niet werkt. Volgens mij is je probleem dat je niet het gevoel hebt het samen te doen (en vlak slaapgebrek ook niet uit). Samen hoeft niet 50-50 te betekenen maar in ieder geval dat je op elkaar kunt terugvallen en dat je elkaar (onder)steunt . Mijn ervaring is dat je af en toe elkaar als partners uit het oog raakt en dat je voor elkaar af en toe ook tijd vrij moet maken. Anders wordt je alleen maar chagrijnig op elkaar en ga je ieder minpuntje van elkaar zien. Ga er eens samen op uit of plan een avondje thuis samen in (samen eten als de kinderen in bed liggen, tv uit, mobiel weg). Plan ook met het gezin een uitje in (wandelen of samen een spel doen). Neem daarin de eerste stap.
Praktisch gezien, vraag je man om hulp. Vraag of hij een nachtje voor de kinderen er uit gaat of laat hem ‘s ochtends naar beneden gaan met de kinderen zodat jij nog even kunt blijven liggen. Hier werkt het goed om samen de komende week door te nemen. Wie wil wanneer weg, welke klussen moeten gedaan worden en wie doet dat, wanneer gaan we samen wat doen en wie heeft er wat extra slaap nodig.
Hopelijk komen jullie er samen uit! Succes!
Drie jonge kinderen is gewoon pittig of je nu of niet werkt. Volgens mij is je probleem dat je niet het gevoel hebt het samen te doen (en vlak slaapgebrek ook niet uit). Samen hoeft niet 50-50 te betekenen maar in ieder geval dat je op elkaar kunt terugvallen en dat je elkaar (onder)steunt . Mijn ervaring is dat je af en toe elkaar als partners uit het oog raakt en dat je voor elkaar af en toe ook tijd vrij moet maken. Anders wordt je alleen maar chagrijnig op elkaar en ga je ieder minpuntje van elkaar zien. Ga er eens samen op uit of plan een avondje thuis samen in (samen eten als de kinderen in bed liggen, tv uit, mobiel weg). Plan ook met het gezin een uitje in (wandelen of samen een spel doen). Neem daarin de eerste stap.
Praktisch gezien, vraag je man om hulp. Vraag of hij een nachtje voor de kinderen er uit gaat of laat hem ‘s ochtends naar beneden gaan met de kinderen zodat jij nog even kunt blijven liggen. Hier werkt het goed om samen de komende week door te nemen. Wie wil wanneer weg, welke klussen moeten gedaan worden en wie doet dat, wanneer gaan we samen wat doen en wie heeft er wat extra slaap nodig.
Hopelijk komen jullie er samen uit! Succes!
zondag 6 december 2020 om 10:12
Dan staat ze dus alleen maar te werken om de opvang te betalen. Zet toch geen zoden aan de dijk?Steranijs78 schreef: ↑06-12-2020 08:31Dit.
Denk dat je er behoorlijk doorheen zit, wat overigens begrijpelijk is met 3 jonge kids. Maar dit moet je aangeven en samen kijken hoe je dit oplost.
Misschien moet je 2 dgn gaan werken en kids naar de opvang.
Zo nu en dan oppas regelen voor wat me-time.
Maar man na zoveel werken geen me time gunnen op zaterdag of zondag vind ik niet terecht
zondag 6 december 2020 om 10:20
Waarom zoek je dan geen baan voor 'n paar dagen per week? Dan ben je er even tussen uit en is er meer budget om wat dingen uit te besteden waar je nu 'n hekel aan hebt.
zondag 6 december 2020 om 10:21
Mee eens!Veranderling schreef: ↑06-12-2020 01:16Het was je eigen keuze om niet te werken. Hij gunt je dat ja.
zondag 6 december 2020 om 10:22
Waarom is haar salaris "alleen om de opvang te betalen"? Je werkt toch ook voor je eigen ontwikkeling en je onafhankelijkheid? Die kinderen zijn toch net zo goed de kinderen van die man? Dan ben je toch samen verantwoordelijk voor de verdeling van de taken in het gezin?
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
