Flappie deel 2

Hallo!

Twee maanden geleden schreef ik iets over een collega '' flappie ''.
Je leest dat waarschijnlijk terug en je denkt dat ik gek ben.

Het is niet gestopt tussen ons. Ik dacht echt dat ik zou stoppen, maar hij beëindigde zijn relatie (en ze wilde ook niet verder met hem) en onze klik ging door. Hij wilde niet bij mij intrekken zoals ik dacht. We hadden een goede tijd. Het lijkt nu echter te veranderen. Er zijn dagen dat hij me niets laat horen en er zijn dagen dat hij me veel laat horen. Met een avondklok stelde ik voor om vanavond bij mij thuis te slapen (doen we vaker). Hij ging echter om half acht naar huis. Vandaag was verder leuk. Hij werd de rest van de week nauwelijks gehoord. Zijn verklaring hiervoor is dat hij stress ervaart. Niet door mij maar van alle veranderingen, zoals de breuk, ons werk, wat niet zo gemakkelijk is vanwege de coronasituatie. Ik begrijp dat het veel van hem vraagt, maar de ene dag veel benaderen en de volgende dag helemaal niet vind ik vreemd. Ik merk dat ik hem daardoor ga afblazen. Hij lijkt een beetje hard to get te spelen. Iets wat ik onaantrekkelijk vind. Je vindt iemand leuk of niet. Ik heb geen zin in die spelletjes. Ik praat met hem over de stress die hij heeft en soms lijkt dat het enige waar we het over hebben. Over hem. Over zijn verzameling kunstwerken. Over zijn manier van leven. Over zijn nieuwe leven. Als hij niets laat horen 24 uur lang doet het mij zeker iets, maar ik merk ook dat ik steeds meer denk: dan niet. We zijn relatief kort aan het daten. Ik kan het nog steeds afkappen en dat ga ik ook doen, maar dat doet wel verdriet want ik ben verliefd.

Wat ik precies wil met dit onderwerp, is van me afschrijven. Vriendinnen vonden het dom dat ik met hem doorging na de vorige verhalen over hem, dus ik kan mijn ei nergens anders kwijt.

Bedankt voor het lezen.