Zwanger
alle pijlers
Ervaring zwanger worden laatste studiejaar
zondag 21 februari 2021 om 14:55
Mijn vriend (bijna 26) en ik (bijna 24) zijn al een tijd samen. We wonen ook al een poos samen en hebben een stabiele, goede relatie. We wonen al jaren zelfstandig en zijn verstandige, rustige en zelfstandige mensen. Ik heb de wereld over gereisd, aan de andere kant van de wereld gewoond, we hebben op kamers gezeten en het hele studentenleven al tijden achter ons gelaten (mijn vriend) en ik heb nooit een feestend studentenleven gehad. We hebben een auto, wonen in een rijtjeshuis en mijn vriend heeft een vast contract. Ik heb een HBO diploma, heb een WO premaster afgerond en ben nu bezig met de laatste maanden van mijn WO Master.
Ik heb in de kinderopvang gewerkt, ben nanny geweest, heb ervaring opgedaan in de jeugdzorg. Dus ik weet wel hoe het is om voor kinderen te zorgen en wat voor verantwoordelijkheid daarbij komt kijken.
Als alles volgens planning verloopt dan lever ik in juni mijn master thesis in en rond ik begin september mijn master stage af. We hebben al een hele tijd een kinderwens. Het onderwerp valt misschien wel zo’n 20x per dag in gesprekken. We houden onszelf elke keer voor dat het verstandiger is om pas in september te beginnen. Maar jemig: mijn eierstokken rammelen en ondanks dat mijn vriend ze niet heeft moet hij bij elk kind op straat “ah” en “kijk nou hoe lief/leuk/mooi” zeggen.
Het begint toch steeds meer te kriebelen om wat eerder met de pil te stoppen. Alleen zou dat inhouden dat ik dan tijdens mijn laatste maanden studie zwanger zou zijn. Ik zie dat helemaal zitten, maar het enige wat ik dan als tegen argument zie is dat ik daarna niet makkelijk een baan zal vinden tijdens mijn zwangerschap.
Ik weet dat elke situatie, persoon, zwangerschap, studie en werkveld anders is, maar toch mijn vraag: wie heeft er ervaring met bewust zwanger worden in de laatste periode van je studie? Hoe is dat verlopen? Heb je er achteraf spijt van of was het een goede keuze?
Ik heb in de kinderopvang gewerkt, ben nanny geweest, heb ervaring opgedaan in de jeugdzorg. Dus ik weet wel hoe het is om voor kinderen te zorgen en wat voor verantwoordelijkheid daarbij komt kijken.
Als alles volgens planning verloopt dan lever ik in juni mijn master thesis in en rond ik begin september mijn master stage af. We hebben al een hele tijd een kinderwens. Het onderwerp valt misschien wel zo’n 20x per dag in gesprekken. We houden onszelf elke keer voor dat het verstandiger is om pas in september te beginnen. Maar jemig: mijn eierstokken rammelen en ondanks dat mijn vriend ze niet heeft moet hij bij elk kind op straat “ah” en “kijk nou hoe lief/leuk/mooi” zeggen.
Het begint toch steeds meer te kriebelen om wat eerder met de pil te stoppen. Alleen zou dat inhouden dat ik dan tijdens mijn laatste maanden studie zwanger zou zijn. Ik zie dat helemaal zitten, maar het enige wat ik dan als tegen argument zie is dat ik daarna niet makkelijk een baan zal vinden tijdens mijn zwangerschap.
Ik weet dat elke situatie, persoon, zwangerschap, studie en werkveld anders is, maar toch mijn vraag: wie heeft er ervaring met bewust zwanger worden in de laatste periode van je studie? Hoe is dat verlopen? Heb je er achteraf spijt van of was het een goede keuze?
zondag 21 februari 2021 om 23:01
Jeetje TO,
Ik was zwanger tijdens mijn studie. En piepjong.
Kan prima.
Als ik het over zou mogen doen zou ik dat weer doen.
En als ik jou lees denk ik (naast wat ik al eerder schreef) vooral dat je niet zo na moet denken en af moet wegen.
Ik heb nog nooit iemand een betere ouder zien worden van wachten en nadenken.
Dus waarom heb je zo lang onnodig gewacht?????
Ik was zwanger tijdens mijn studie. En piepjong.
Kan prima.
Als ik het over zou mogen doen zou ik dat weer doen.
En als ik jou lees denk ik (naast wat ik al eerder schreef) vooral dat je niet zo na moet denken en af moet wegen.
Ik heb nog nooit iemand een betere ouder zien worden van wachten en nadenken.
Dus waarom heb je zo lang onnodig gewacht?????
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
maandag 22 februari 2021 om 07:19
Hier een easy peasy zwangerschap tot nu toe maar dat 1e trimester. Ik was helemaal niet misselijk maar zo moe. Vond het heel fijn dat ik gewoon mn werk kon doen dat ik al een paar jaar doe. Een academische scriptie was me niet gelukt binnen de termijn van 3 maand of had me zeker een punt minder gekost. TO, ik merk dat je vastberaden bent maar zou je adviseren om een jaar te wachten. Je bent zo jong. Rond je studie af, zoek een baan en begin dan. Het werken na mn studie had ook enorme impact op me en heeft me als persoon ook veranderd. Die ontwikkeling heb jij nog niet doorgemaakt. Was je 30 geweest, dan had ik er misschien anders over gedacht. Iig wacht tot je studie klaar is ivm zwaar 1e trimester zwangerschap. Zelf dus geen ervaring met zwanger worden tijdens een studie maar wel met zwanger worden in het algemeen.Bamboo_90 schreef: ↑21-02-2021 16:22Je kunt geluk hebben en een easy peasy zwangerschap.. Maar ik was het eerste trimester zo hondsberoerd. Het lukte me al niet om 8 kantooruren te maken - vanuit huisEen studie en stsge waren mij in die periode niet gelukt.
Maar je kunt toch alvast stoppen met de pil, inzicht krijgen in je cyclus. Bij sommige vrouwen duurt het ook even voordat die op orde is
Overigens is mijn bff wel tijdens haar studie zwanger geworden. Haar heeft het uiteindelijk 3 jaar vertraging gekost. Ze kreeg HG en daarna stond ze er onverwacht alleen voor. Ze heeft haar studie on hold moeten zetten. Nu wil ze weer zwanger worden tijdens haar post academische studie maar wacht toch ivm HG tijdens de 1e zwangerschap. Een baan heeft ze inmiddels lang en breed. Zij zegt ik had het de 1e x niet zo moeten doen en moeten wachten (ze was 21 toen).
zwembad84 wijzigde dit bericht op 22-02-2021 07:38
19.63% gewijzigd
maandag 22 februari 2021 om 07:26
maandag 22 februari 2021 om 07:27
Houd er rekening mee dat er door covid 0,0 te doen is met zwangere vrouwen. Alles is online of privé. Clubje via viva heb je wel snel gevondenDopperfles schreef: ↑21-02-2021 20:51Kan ik mij goed voorstellen ja! Mijn vrienden zijn totaal niet bezig met een kinderwens. Ik zou mij in het geval van een zwangerschap ook aansluiten bij “moeder clubjes” om wat meer sociale contacten op te doen met vrouwen die in dezelfde fase zitten.
maandag 22 februari 2021 om 07:50
Off topic, maar is dit niet meer de prijs die je moet betalen voor het type werk in plaats van het vroege moederschap? In de meeste banen is 40u wel mogelijklux- schreef: ↑21-02-2021 22:26Ik meld me ook als ervaringsdeskundige.
Mijn oudste kreeg ik tijdens het schrijven van mijn scriptie (ik deed een driejarige master waarbij je je scriptie eerst mocht doen, hoe vaag dat ook klinkt, maar dat is logisch in die studie) en mijn jongste kreeg ik 5 maanden na mijn afstuderen. Ben aangenomen op 2 banen met mijn jongste in mijn buik.
Na mijn oudste had ik het wel pittig, ik moest erg wennen aan het moederschap, zat niet zo lekker in m’n vel. Maar eigenlijk vond ik het combineren met de studie ideaal, ik kon een half naar verlof opnemen, maakte lange dagen máár als het eens een dagje niet wilde of ik moest mijn zoon eerder ophalen, etc., dan kon dat allemaal eigenlijk gewoon. Toen hij 2 jaar was kreeg hij een zeer ernstige longontsteking en kon ik het zo regelen met mijn studie dat ik zonder vertraging op te lopen maar 2x in de week een paar uur aanwezig was tot het beter ging, zonder dat dat verder consequenties had. Er werd altijd heel goed met me meegedacht in geval van nood, eerlijk gezegd meer dan door werkgevers, in mijn ervaring.
Dus aan uren missen door misselijkheid is vast een mouw te passen, wil ik maar zeggen.
Mijn tweede kreeg ik onlangs en nu merk ik eigenlijk voor het eerst in mijn leven een nadeel van de keuze om de kinderen tijdens mijn masterfase te krijgen: waar mijn studiegenoten zich vol overgave storten op 48-urige werkweken en onderzoeken naast een fulltime baan, etc., gaat mijn oudste binnenkort starten met school, en wil ik eigenlijk gewoon een baan waarbij ik hem iig af en toe kan halen of brengen. Wil ik mijn parttimedag houden en niet mijn jongste 4 dagen naar kdv doen en mijn oudste 4 dagen naar de BSO. Realiseer ik me door mijn jongste dat mijn oudste met 2x met de ogen knipperen al zo groot is geworden en dat het me veel te snel gaat om zoveel uren van huis te zijn. 32 uur vind ik prima, 36 ook, 40 soit, zolang het tijdelijk is, maar nog meer? Daar begint het wel te wringen bij mij. En dan maakt het vak waarvoor ik heb gekozen dat ik nog een opleiding zal moeten doen waarmee je overal in het land terecht kunt komen en waarna je weer overal in het land een baan zult moeten zoeken; in je regio blijven is echt niet zo gemakkelijk. Ik moet mijn kinderen dan wellicht zelfs meerdere keren naar een totaal andere regio doen verhuizen, allemaal voor mijn werk.
En eigenlijk wil ik dat allemaal helemaal niet. En dan kijk ik naar mijn studiegenoten, die zich daar helemaal niet druk om maken, maar zich gewoon vol in het avontuur en op hun carrière storten, zonder te denken aan gezin, schooltijden, woon-werk afstanden, nog een projectje erbij nemen, gewoon omdat ze de tijd, energie en vrijheid hebben voor dat alles.
En nú denk ik wel eens: dat is dus de prijs die ik betaal voor het krijgen van mijn kinderen in deze levensfase.
Heb ik spijt? Geen seconde. Mijn jongens zijn alles voor me, ik heb juist ook heel veel voordelen gehad aan het combineren van zwangerschappen en mijn oudste met het studeren en ik heb het mooiste vak ter wereld. Het was soms hard werken, maar zou het absoluut weer zo doen.
Alleen ik baal er wel van dat ik na zo’n succesverhaal ineens keihard m’n kop stoot tegen dat glazen plafond. Het zijn - in mijn ervaring - niet de universiteiten die niet om kunnen gaan met jonge moeders, nee, het is de werkvloer.
Wat in jouw geval wijsheid is, dat kan alleen jij beslissen. Ik vond het een prachtige periode, waar ik met veel warmte en trots op terugkijk. En dat geeft me nu dan ook wel weer het vertrouwen dat ik mijn weg wel vind in de jungle van het werkende leven
Oh. En ik heb 3.5 jaar gedaan over een 3-jarige master. Heb een halfjaar verlof gehad bij mijn oudste. Ik deed mijn studie voor een groot deel in deeltijd, maar heb gewoon die ellenlange universitaire vakanties gehalveerd en daarmee kon ik enorm inlopen. Bij mij is de uitloop dus niet echt van relevante orde geweest.
maandag 22 februari 2021 om 07:52
Ik snap de ‘je bent nog zo jong wacht!’ niet echt. Niet iedereen wil pas na z’n 30e kinderen en in de overgang zijn als er pubers in huis zijn. En bij een meisje van 19 met alleen mbo 2 snap ik al deze argumenten. Maar ik was ook 22 en ja het heeft me studievertraging gekost maar ik was 3 maanden na de bevalling aan het werk in mijn eerste baan, heb nooit zonder werk gezeten en heb op m’n 37e gewoon een vaste baan (hoe overschat is dat, die vaste baan), koophuis, diploma, alleen dan níet met twee peuters van 2 en 3 maar met pubers van 13 en 15.
Vind ik eigenlijk wel fijn.
Was het mákkelijker geweest als ik eerst gewerkt had en dat koophuis al had? Ja ergens wel. Is het heel boeiend dat dat makkelijker was geweest? Nee. Want makkelijker was niet echt een overweging die heel erg meespeelde. En als iemand zo’n sterke kinderwens heeft als to dan is het praten tegen een muur want dan komt dat kind er gewoon.
Maar iemand die graag wíl werken en baren en afstuderen die redt dat heus hoor. Iemand die toch al ongemotiveerd 4 dagen per week in de thuiszorg werkt, ja daar is een zwangerschap een prima excuus om te stoppen. Maar daar spelen hele andere zaken mee. En het heeft heus geen invloed op je cv of baankansen als je in het werkveld van to een half jaar niet gewerkt hebt.
Vind ik eigenlijk wel fijn.
Was het mákkelijker geweest als ik eerst gewerkt had en dat koophuis al had? Ja ergens wel. Is het heel boeiend dat dat makkelijker was geweest? Nee. Want makkelijker was niet echt een overweging die heel erg meespeelde. En als iemand zo’n sterke kinderwens heeft als to dan is het praten tegen een muur want dan komt dat kind er gewoon.
Maar iemand die graag wíl werken en baren en afstuderen die redt dat heus hoor. Iemand die toch al ongemotiveerd 4 dagen per week in de thuiszorg werkt, ja daar is een zwangerschap een prima excuus om te stoppen. Maar daar spelen hele andere zaken mee. En het heeft heus geen invloed op je cv of baankansen als je in het werkveld van to een half jaar niet gewerkt hebt.
maandag 22 februari 2021 om 08:01
Omdat het gaat over het starten aan het begin van de zomer of aan het eind van de zomer. Waarom niet een aantal maanden wachten? Dus niet 22 of 30 jaar, maar of ze zal beginnen met 24 of 24,5 jaar. Bij iemand van eind dertig maken die paar maanden misschien wel uit, maar in dit geval niet. Ik denk dat daarom haar leeftijd wel eens wordt genoemd.
Maar volgens mij heeft TO inderdaad haar keuze gemaakt en is dit topic redelijk overbodig
peer_92 wijzigde dit bericht op 22-02-2021 08:03
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
12.57% gewijzigd
maandag 22 februari 2021 om 08:08
Die reactie snap ik wel. Maar ik doelde op de reacties met ‘je bent zo jong zoek eerst een baan en wacht tot je contract verlengd wordt’.Peer_92 schreef: ↑22-02-2021 08:01Omdat het gaat over het starten aan het begin van de zomer of aan het eind van de zomer. Waarom niet een aantal maanden wachten? Dus niet 22 of 30 jaar, maar of ze zal beginnen met 24 of 24,5 jaar. Bij iemand van eind dertig maken die paar maanden misschien wel uit, maar in dit geval niet. Ik denk dat daarom haar leeftijd wel eens wordt genoemd.
Maar volgens mij heeft TO inderdaad haar keuze gemaakt en is dit topic redelijk overbodig
maandag 22 februari 2021 om 08:36
Jazeker. Maar ik wist welke studie ik deed hèwollendekentje schreef: ↑22-02-2021 07:50Off topic, maar is dit niet meer de prijs die je moet betalen voor het type werk in plaats van het vroege moederschap? In de meeste banen is 40u wel mogelijk
mijn eierstokken vonden gewoon elk argument tegen een kind krijgen niet relevant op dat moment 
en ik denk dat je in meer of mindere mate dat altijd wel zult hebben als je een klein beetje carrière wil maken. Je carrièrekeuzes worden toch beïnvloed door je gezin, en je gezin door je carrière. Nu achteraf (nu de stokjes niet meer zo klepperen
) zie ik wel de voordelen van je een paar jaar volledig op je werk te kunnen focussen. Die wegen niet tegen de voordelen die ik had van mijn kinderen tijdens mijn studie krijgen. Maar vanuit mijn ervaring zou ik dat dus meegeven aan TO om over na te denken.
En uiteindelijk komt het meestal wel op zijn pootjes terecht, wat je ook doet, volgens mij. Dus in die zin zou ik gewoon maar toegeven aan de hormonale driften
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 22 februari 2021 om 08:58
Ik heb mijn eerste kind gekregen op mijn 23ste, hoogzwanger toen ik mijn eindpresentatie had.
De zwangerschap vormde bij mij geen probleem tijdens de studie. Maar toen kregen we een kind wat niet sliep, niet at en niet ontwikkelde. Ik heb jaren niet kunnen beginnen aan een baan op mijn niveau, omdat ik er de energie niet voor had. Zoveel zorgen gehad om onze zoon...
Het heeft me 8 jaar gekost om weer enigszins mezelf te worden. De baan op niveau heb ik gelukkig 5 jaar geleden gekregen. Ik ben ook geen carrieretijger, maar uiteindelijk wil je ook iets voor jezelf doen. Waar jij blij van wordt.
Vanuit mijn ervaring zou ik, zeker gezien jouw jonge leeftijd, wachten tot ik een baan heb gevonden na de studie. En vanuit daar zwanger worden. Je hebt dan veel meer stabiliteit en rust.
Ik snap de rammelende eierstokken heel goed. Maar tegen mijn jongere zelf zou ik ook zeggen 'wacht nog een paar jaar'. Als je 26 of 27 bent, ben je ook nog jong.
Ik was net als jij, maar de realiteit is me vies tegengevallen. Ik zie het ook bij vriendinnen. Meerdere hebben een postpartum depressie gehad. Je kunt je echt niet voorbereiden op een leven met kind en hoe dit voor jou gaat zijn.
De zwangerschap vormde bij mij geen probleem tijdens de studie. Maar toen kregen we een kind wat niet sliep, niet at en niet ontwikkelde. Ik heb jaren niet kunnen beginnen aan een baan op mijn niveau, omdat ik er de energie niet voor had. Zoveel zorgen gehad om onze zoon...
Het heeft me 8 jaar gekost om weer enigszins mezelf te worden. De baan op niveau heb ik gelukkig 5 jaar geleden gekregen. Ik ben ook geen carrieretijger, maar uiteindelijk wil je ook iets voor jezelf doen. Waar jij blij van wordt.
Vanuit mijn ervaring zou ik, zeker gezien jouw jonge leeftijd, wachten tot ik een baan heb gevonden na de studie. En vanuit daar zwanger worden. Je hebt dan veel meer stabiliteit en rust.
Ik snap de rammelende eierstokken heel goed. Maar tegen mijn jongere zelf zou ik ook zeggen 'wacht nog een paar jaar'. Als je 26 of 27 bent, ben je ook nog jong.
Ik was net als jij, maar de realiteit is me vies tegengevallen. Ik zie het ook bij vriendinnen. Meerdere hebben een postpartum depressie gehad. Je kunt je echt niet voorbereiden op een leven met kind en hoe dit voor jou gaat zijn.
maandag 22 februari 2021 om 10:24
Bij alle drie mijn zwangerschappen zijn de eerste 2 maanden echt een ramp (geweest). Ogen vallen constant dicht tijdens het werk, een vermoeidheid die te vergelijken is met een heftige jetlag. Ik zou dat dus niet aanraden om te doen als je op hetzelfde moment je scriptie en stage af moet ronden.
Verder zou ik er er vanuit gaan dat je gaat bevallen voordat je een baan vindt. Kunnen jullie ook van alleen het salaris van je vriend goed rondkomen, dan lijkt het mij niet echt een probleem. Zelf vond ik het juist heel fijn om te zorgen dat ik een vast contract had voordat ik aan kinderen begon, maar bij ons was de situatie ook omgedraaid, ik was 2 jaar eerder afgestudeerd dan mijn man dus daardoor kon dat ook.
Succes met de keuze!
Verder zou ik er er vanuit gaan dat je gaat bevallen voordat je een baan vindt. Kunnen jullie ook van alleen het salaris van je vriend goed rondkomen, dan lijkt het mij niet echt een probleem. Zelf vond ik het juist heel fijn om te zorgen dat ik een vast contract had voordat ik aan kinderen begon, maar bij ons was de situatie ook omgedraaid, ik was 2 jaar eerder afgestudeerd dan mijn man dus daardoor kon dat ook.
Succes met de keuze
!
noni90 wijzigde dit bericht op 22-02-2021 10:25
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
0.68% gewijzigd
maandag 22 februari 2021 om 11:12
Wat werk betreft is het denk ik idd vakgebied afhankelijk. Ik heb rechten gestudeerd en als je daarin carrière wil maken moet je meer dan fulltime werken die eerste jaren (advocatuur of rechterlijke macht). Het is wat dat betreft een ratrace in het werkveld. Ik heb zelf die ambities niet en de advocatuur ook zonder kinderen snel achter me gelaten. Dat zijn keuzes maar als je dan aan het einde van je studie zwanger wordt, zal het knap lastig worden er nog weer tussen te komen als je niet meer dan fulltime beschikbaar bent. Ik heb niet het idee dat TO een dergelijke studie doet. Volgens mij gaat het om de zorg en welzijnssector gelet op de stages. Daar is parttime werken veel normaler.
maandag 22 februari 2021 om 12:12
Ik zou ook die paar maanden wachten. Ik snap je gevoel dat je liever vandaag dan morgen zwanger bent, maar dit is echt een korte termijn en ik denk dat je jezelf uiteindelijk een groot plezier doet.
Hopelijk is alles qua covid dan weer beter, rustiger en leuker. Dat is ook véél fijner zwanger zijn. En bovendien weet je niet of je maanden misselijk bent of met watten in je hoofd. Gun jezelf die fijnere tijd en nu de focus op je studie
Hopelijk is alles qua covid dan weer beter, rustiger en leuker. Dat is ook véél fijner zwanger zijn. En bovendien weet je niet of je maanden misselijk bent of met watten in je hoofd. Gun jezelf die fijnere tijd en nu de focus op je studie
