Relaties
alle pijlers
Omgaan met nare break up
dinsdag 9 februari 2021 om 22:57
Hoi allemaal,
Even een aparte topic los van mijn vorige want ik weet niet hoe ik verder moet. Achtergrond kan je daar lezen, maar voor hier: ik heb gevochten voor een relatie waarin ik eigenlijk bedrogen ben en al mijn liefde heb gegeven aan iemand die het niet helemaal aan mij gaf. Al deed hij van wel. Een dag nadat hij bij me wegging (al wilde hij echt niet, was het niet zijn keus, hield hij nog steeds zielsveel van mij en ziet een toekomst met mij) ging hij terug naar zijn ex. Waarvan hij eerder zei nooit van gehouden te hebben en geen toekomst mee te zien.
Ik ben kapot. Zelfs nadat hij bij me wegging heb ik nog naar oplossingen gezocht, omdat we nog steeds samen wel een toekomst zagen en van elkaar hielden. Ik had hier zòveel pijn van. Vooral omdat ik echt veel energie heb gestoken in deze relatie, hard aan mezelf gewerkt heb en uiteindelijk al mijn gevoelens kon laten zien. Dat was best een moeilijk traject voor mij. Niemand kon me zo troosten als hij, zijn knuffels, zijn woorden.. En toen: achterkomend dat het waarschijnlijk allemaal niet écht gemeend was. En als het wel zo was, ik nog minder begrijp dat hij mij dit aandoet. Een paar dagen eerder nog zeggen dat je het niet kan voorstellen zonder mij te zijn, niet weet hoe je het moet doen zonder met mij te praten. En dan dit. Naast de pijn die ik eerst had, is dit een hele erge nare natrap.
Tuurlijk, gelukkig ben ik er achter komen wie hij is en is het beter dat ik van hem af ben. Maar ik mis hem, de persoon waarmee ik een toekomst zag, die me als geen ander kende. Maar dan de woede die erna komt, en dan weer verdriet. Zoveel gemixte gevoelens.
Ik vind het moeilijk, ik kan d’it niet afsluiten zonder antwoorden. En hij geeft er (nu) geen antwoord op. En ik merk dat ik zonder antwoorden echt niet door kan. Tips?
Misschien gemeen, maar ik gun hem ook echt geen geluk met dat meisje. Ik wil dat hij de pijn ook voelt die hij mij aangedaan heeft. Het voelt oneerlijk, ik alleen op de bank met pijn en verdriet en hij meteen al samen met een ander. Ik slaap ook al niet sinds ik het weet, het gaat echt slecht. Ik krijg veel steun en liefde, maar het voelt alsof ik me overal doorheen aan het slepen ben.
Durf ook niet naar mijn eigen huis te gaan omdat ik bang ben alleen te zijn.
Ik weet het niet meer.. Wat kan ik nog doen om dit af te sluiten?
Als ik dat niet kan, hoe accepteer ik dit? Gaat dit ooit voorbij? Ik wil niet obsessief meer zijn.
Even een aparte topic los van mijn vorige want ik weet niet hoe ik verder moet. Achtergrond kan je daar lezen, maar voor hier: ik heb gevochten voor een relatie waarin ik eigenlijk bedrogen ben en al mijn liefde heb gegeven aan iemand die het niet helemaal aan mij gaf. Al deed hij van wel. Een dag nadat hij bij me wegging (al wilde hij echt niet, was het niet zijn keus, hield hij nog steeds zielsveel van mij en ziet een toekomst met mij) ging hij terug naar zijn ex. Waarvan hij eerder zei nooit van gehouden te hebben en geen toekomst mee te zien.
Ik ben kapot. Zelfs nadat hij bij me wegging heb ik nog naar oplossingen gezocht, omdat we nog steeds samen wel een toekomst zagen en van elkaar hielden. Ik had hier zòveel pijn van. Vooral omdat ik echt veel energie heb gestoken in deze relatie, hard aan mezelf gewerkt heb en uiteindelijk al mijn gevoelens kon laten zien. Dat was best een moeilijk traject voor mij. Niemand kon me zo troosten als hij, zijn knuffels, zijn woorden.. En toen: achterkomend dat het waarschijnlijk allemaal niet écht gemeend was. En als het wel zo was, ik nog minder begrijp dat hij mij dit aandoet. Een paar dagen eerder nog zeggen dat je het niet kan voorstellen zonder mij te zijn, niet weet hoe je het moet doen zonder met mij te praten. En dan dit. Naast de pijn die ik eerst had, is dit een hele erge nare natrap.
Tuurlijk, gelukkig ben ik er achter komen wie hij is en is het beter dat ik van hem af ben. Maar ik mis hem, de persoon waarmee ik een toekomst zag, die me als geen ander kende. Maar dan de woede die erna komt, en dan weer verdriet. Zoveel gemixte gevoelens.
Ik vind het moeilijk, ik kan d’it niet afsluiten zonder antwoorden. En hij geeft er (nu) geen antwoord op. En ik merk dat ik zonder antwoorden echt niet door kan. Tips?
Misschien gemeen, maar ik gun hem ook echt geen geluk met dat meisje. Ik wil dat hij de pijn ook voelt die hij mij aangedaan heeft. Het voelt oneerlijk, ik alleen op de bank met pijn en verdriet en hij meteen al samen met een ander. Ik slaap ook al niet sinds ik het weet, het gaat echt slecht. Ik krijg veel steun en liefde, maar het voelt alsof ik me overal doorheen aan het slepen ben.
Durf ook niet naar mijn eigen huis te gaan omdat ik bang ben alleen te zijn.
Ik weet het niet meer.. Wat kan ik nog doen om dit af te sluiten?
Als ik dat niet kan, hoe accepteer ik dit? Gaat dit ooit voorbij? Ik wil niet obsessief meer zijn.
woensdag 10 maart 2021 om 10:51
Kende hem nog niet, ik snapte hem nog niet helemaal haha. Zelfs even naar betekenis van het lied gezocht, en ja, ik kan me er wel in vinden na een paar keer geluisterd te hebben. Dankjewel hiervoor
woensdag 10 maart 2021 om 10:56
Gisteren best een slechte dag gehad, tweede dag / avond alleen. Valt me toch zwaar. Ook weer gesprek met psycholoog, ging niet erg de diepte in, dus dat viel mee. Maar toch, liep weer sinds de ochtend met een knoop in de maag. Hele dag weer lopen piekeren en steeds proberen te stoppen, of van me af te schrijven, maar ging lang niet zo goed. Dan weer afleiding zoeken in series kijken, maar dan voel ik me aan het van de avond zo nutteloos. 'Weer' niets gedaan. Heb ook nog proberen te koken, maar dat ging ook niet helemaal goed. Kortom, het voelt alsof ik de afgelopen dagen hele slechte dagen heb, terwijl het vorige week voor mijn gevoel weer stuk beter ging.
Ik denk omdat ik wat minder afleiding heb deze week, en dus vooral op mezelf gewezen ben. Daar kan ik (nog) niet goed mee dealen. Toch weer actief afleiding opzoeken, met anderen zijn, of proberen alleen te zijn aan te gaan? Heb het eerder ook gezegd, soms is het al vermoeiend om actief afleiding te zoeken. Maar dit is ook lastig..
Het is nu precies een maand geleden, de psycholoog zei dat de gevoelens die ik nu heb normaal zijn, het is pas een maand geleden. Maar ik ben gewend dat ik me snel over dingen heen zet. Ik heb nog nooit een drastische beslissing moeten maken als social media verwijderen om over iemand heen te komen. Dus dat voelt best zwaar en ergens ook zwak aan voor mij. Ik gun hem mijn verdriet en pijn niet, nu hij zo vrolijk verder gaat en niets hoeft te verwijderen. Maar goed, aan de andere kant kan ik het ook niet negeren. Of vanwege hem niet te voelen. Ik vind het al lastig om emoties te voelen, het maakt me mentaal / fysiek heel moe. Dat merk ik nu ook.
Ik merk ook dat ik (al heel lang) toe ben aan verandering. Een nieuwe baan, nieuwe plek om te wonen, maar dat gaat niet zo makkelijk. Ik heb haast geen kracht om te solliciteren. Maar ik wil niet dat er weer een jaar voorbij gaat zonder (voor mijn gevoel) niets bereikt te hebben. Een nieuwe plek om samen te wonen had ik een beetje uitgesteld want zag dat op korte termijn met hem samen. En het doet ook pijn dat het voor hem wel gelukt is, en hij wel de verandering in zijn leven (liefde, werk, wonen) heeft gekregen en ik niet. Dat terwijl hij degene is die een ander (mij) oneerlijk behandeld heeft. Moet me er maar bij neerleggen dat het leven oneerlijk kan zijn.
Ik denk omdat ik wat minder afleiding heb deze week, en dus vooral op mezelf gewezen ben. Daar kan ik (nog) niet goed mee dealen. Toch weer actief afleiding opzoeken, met anderen zijn, of proberen alleen te zijn aan te gaan? Heb het eerder ook gezegd, soms is het al vermoeiend om actief afleiding te zoeken. Maar dit is ook lastig..
Het is nu precies een maand geleden, de psycholoog zei dat de gevoelens die ik nu heb normaal zijn, het is pas een maand geleden. Maar ik ben gewend dat ik me snel over dingen heen zet. Ik heb nog nooit een drastische beslissing moeten maken als social media verwijderen om over iemand heen te komen. Dus dat voelt best zwaar en ergens ook zwak aan voor mij. Ik gun hem mijn verdriet en pijn niet, nu hij zo vrolijk verder gaat en niets hoeft te verwijderen. Maar goed, aan de andere kant kan ik het ook niet negeren. Of vanwege hem niet te voelen. Ik vind het al lastig om emoties te voelen, het maakt me mentaal / fysiek heel moe. Dat merk ik nu ook.
Ik merk ook dat ik (al heel lang) toe ben aan verandering. Een nieuwe baan, nieuwe plek om te wonen, maar dat gaat niet zo makkelijk. Ik heb haast geen kracht om te solliciteren. Maar ik wil niet dat er weer een jaar voorbij gaat zonder (voor mijn gevoel) niets bereikt te hebben. Een nieuwe plek om samen te wonen had ik een beetje uitgesteld want zag dat op korte termijn met hem samen. En het doet ook pijn dat het voor hem wel gelukt is, en hij wel de verandering in zijn leven (liefde, werk, wonen) heeft gekregen en ik niet. Dat terwijl hij degene is die een ander (mij) oneerlijk behandeld heeft. Moet me er maar bij neerleggen dat het leven oneerlijk kan zijn.
woensdag 10 maart 2021 om 19:06
Yep, het leven is oneerlijk maar je moet medelijden hebben met die andere vrouw. Want ik meende toch dat hij geen lot uit de loterij is, of wel? En wie weet wordt zij op een dag ook weer voor een ander verlaten.
En er zullen wel meer slechte dagen volgen, maar op den duur worden ze een minderheid, totdat ze helemaal weg blijven.
Tsja, je zit niet echt in een gunstige tijd met die corona. Sporten kan beperkt, tennissen en golf mag. Ik tennis dus ik zit goed. Maar... je zit ook nog met de avondklok.
En er zullen wel meer slechte dagen volgen, maar op den duur worden ze een minderheid, totdat ze helemaal weg blijven.
Tsja, je zit niet echt in een gunstige tijd met die corona. Sporten kan beperkt, tennissen en golf mag. Ik tennis dus ik zit goed. Maar... je zit ook nog met de avondklok.
woensdag 10 maart 2021 om 21:55
Haha nee, geen lot uit de loterij. Maar ik had ons graag nog wel een ‘eerlijke’ kans willen geven. Hoe het zou zijn als onze ouders elkaar wel gekend hadden. Mja.iones schreef: ↑10-03-2021 19:06Yep, het leven is oneerlijk maar je moet medelijden hebben met die andere vrouw. Want ik meende toch dat hij geen lot uit de loterij is, of wel? En wie weet wordt zij op een dag ook weer voor een ander verlaten.
En er zullen wel meer slechte dagen volgen, maar op den duur worden ze een minderheid, totdat ze helemaal weg blijven.
Tsja, je zit niet echt in een gunstige tijd met die corona. Sporten kan beperkt, tennissen en golf mag. Ik tennis dus ik zit goed. Maar... je zit ook nog met de avondklok.
En verder doet het meeste pijn dat hij waarschijnlijk gewoon de afgelopen maanden van een ander hield en liever bij haar was en aan ons twijfelde. Tenminste, dat maak ik op uit met de informatie die ik nu heb. Ik had liever dat hij normaal was en dit met mij besproken had. Dan konden we het over de twijfels hebben. Maar goed, zwak.
Ja, afleiding gaat lastig. Probeer wel binnenkort aan buitensport te beginnen. En idd, die avondklok mag echt weg.
woensdag 10 maart 2021 om 22:11
Waarom wil jij een eerlijke kans met zo iemand????? Wat had jou dat nou opgeleverd? Een leven aan de leiband. Wil je dat?? Gesteld dat deze relatie gelukt was, d.w.z. jullie zouden bij elkaar blijven. Dat had hem nog steeds niet een andere persoonlijkheid gegeven. En dat zou jou op langere termijn niet gelukkig hebben gemakt. Dus ik snap die wens niet van jou.
En misschien is hij geen persoon om altijd bij iemand te blijven. Misschien wisselt hij zo nu en dan in. Maar dan zit er in hem zelf ook iets niet goed waardoor hij ook niet in staat is om echt gelukkig te worden.
En misschien is hij geen persoon om altijd bij iemand te blijven. Misschien wisselt hij zo nu en dan in. Maar dan zit er in hem zelf ook iets niet goed waardoor hij ook niet in staat is om echt gelukkig te worden.
woensdag 10 maart 2021 om 22:36
Nu sowieso niet meer hoor! Maar dat was destijds nog wel een reden om bij hem te blijven. Met hem een leven, nooit meer. Daarom vind ik het zo raar dat ik het zo lastig vind dat hij wel gelukkig is met een ander en zo snel doorgaat, want ik hoef hem niet meer. Dus waarom zit het me zo dwars (nog steeds) dat hij een ander heeft waarmee hij wel gelukkig is?iones schreef: ↑10-03-2021 22:11Waarom wil jij een eerlijke kans met zo iemand????? Wat had jou dat nou opgeleverd? Een leven aan de leiband. Wil je dat?? Gesteld dat deze relatie gelukt was, d.w.z. jullie zouden bij elkaar blijven. Dat had hem nog steeds niet een andere persoonlijkheid gegeven. En dat zou jou op langere termijn niet gelukkig hebben gemakt. Dus ik snap die wens niet van jou.
En misschien is hij geen persoon om altijd bij iemand te blijven. Misschien wisselt hij zo nu en dan in. Maar dan zit er in hem zelf ook iets niet goed waardoor hij ook niet in staat is om echt gelukkig te worden.
De enige ''wens'' die ik heb, is dat ik uitleg krijg over wat er nou daadwerkelijk speelde de afgelopen maanden. Wat is gelogen, wat is waar.
Het enige wat telt, of zou moeten tellen, dat we niet bij elkaar zijn en ik verder moet. Maar dat is in dit stadium nog best lastig voor mij, ben een maand verder. Dus vragen over wat er nou precies is gebeurd, dwalen nog wel in mijn hoofd. En maken mij onzeker. Die onzekerheid kan, of had hij misschien kunnen wegnemen door er open kaart over te spelen en met mij te praten. Maar goed, dat gaat m niet worden.
Dit gaat tijd kosten.
woensdag 10 maart 2021 om 22:51
Dat is waar. Ik denk dat ik me onzeker voel over het feit dat hij niet voor mij gekozen heeft. Hield hij dan niet genoeg van mij? Wat maakt haar leuker? Wat was de afweging dat uiteindelijk toch tot haar geleid heeft? Dat zijn allemaal vragen die ik nog heb. Wat ik aan de antwoorden heb? Afsluiting. Zal vast pijn doen als ik het antwoord op die vragen heb, maar dan is het niet meer gissen.
Ik zat al met onzekerheid, niet veel eigenwaarde, dus de manier waarop deze relatie is uitgegaan heeft dit gevoel alleen maar versterkt. Nu werk ik er (weer) aan samen met een psycholoog.
donderdag 11 maart 2021 om 10:50
Muis12345 schreef: ↑10-03-2021 22:51Dat is waar. Ik denk dat ik me onzeker voel over het feit dat hij niet voor mij gekozen heeft. Hield hij dan niet genoeg van mij? Wat maakt haar leuker? Wat was de afweging dat uiteindelijk toch tot haar geleid heeft? Dat zijn allemaal vragen die ik nog heb. Wat ik aan de antwoorden heb? Afsluiting. Zal vast pijn doen als ik het antwoord op die vragen heb, maar dan is het niet meer gissen.
Ik zat al met onzekerheid, niet veel eigenwaarde, dus de manier waarop deze relatie is uitgegaan heeft dit gevoel alleen maar versterkt. Nu werk ik er (weer) aan samen met een psycholoog.
Maar wat hij vindt, wil, doet, verlangt heeft toch helemaal niets met jou te maken?
donderdag 11 maart 2021 om 11:06
Indirect wel ergens toch? Tenminste, zo zie ik het. Zijn keus om voor een ander te kiezen en niet voor mij, vraag ik mezelf wel af: hoezo niet ik? Of hoezo kon hij bij mij niet genoeg z’n best doen?
Hoezo twijfelde hij aan ons? Twijfelde hij überhaupt?
Maar als je andere inzichten hebt, deel die graag zodat ik het hopelijk van elkaar kan scheiden.
donderdag 11 maart 2021 om 12:47
Stel dat hij zegt, ik ben met die ander, want die heeft grotere borsten. Of om de geschiedenis die we hadden. Of omdat zij liever is. Dit zijn alle drie dingen die je niet kunt of zou moeten willen veranderen. Omdat het zijn wil, idee, verlangen of wat dan ook is en daar hoef jij je niet naar te schikken. Jij bent wie je bent. Met mooie kanten en minder mooie kanten. En dat is precies goed. En de juiste man zal enorm verliefd op je worden omdat jij jij bent.
donderdag 11 maart 2021 om 16:37
Ah zo, klinkt heel logisch. Maar ik denk dat het dan mijn onzekerheid is en laag zelfbeeld die hier nog niet is..Maar hoe jij het beschrijft, daar wil ik uiteindelijk zijn, en zo kunnen denken.Friezin71 schreef: ↑11-03-2021 12:47Stel dat hij zegt, ik ben met die ander, want die heeft grotere borsten. Of om de geschiedenis die we hadden. Of omdat zij liever is. Dit zijn alle drie dingen die je niet kunt of zou moeten willen veranderen. Omdat het zijn wil, idee, verlangen of wat dan ook is en daar hoef jij je niet naar te schikken. Jij bent wie je bent. Met mooie kanten en minder mooie kanten. En dat is precies goed. En de juiste man zal enorm verliefd op je worden omdat jij jij bent.
Ik zit nog wel een beetje in het gevoel, hoezo was ik niet genoeg voor hem? Niet dat ik me wil veranderen, maar toch wel ermee zit omdat ik dacht dat ik wel genoeg was, en hij dat altijd zei. Maar het achteraf een leugen bleek te zijn, dat doet pijn. En een beetje in het algemeen de angst krijg, zal ik ooit dan wel goed genoeg zijn voor iemand? Ik ben daar denk ik nog niet, omdat ik nu nog niet goed genoeg ben voor mijzelf.
Maar heel fijn om even inzicht vanuit jouw kant te krijgen en dat ik inderdaad geen invloed heb daarop, soms past een ander beter bij je.
donderdag 11 maart 2021 om 18:08
Muis12345 schreef: ↑11-03-2021 16:37Ah zo, klinkt heel logisch. Maar ik denk dat het dan mijn onzekerheid is en laag zelfbeeld die hier nog niet is..Maar hoe jij het beschrijft, daar wil ik uiteindelijk zijn, en zo kunnen denken.
Ik zit nog wel een beetje in het gevoel, hoezo was ik niet genoeg voor hem? Niet dat ik me wil veranderen, maar toch wel ermee zit omdat ik dacht dat ik wel genoeg was, en hij dat altijd zei. Maar het achteraf een leugen bleek te zijn, dat doet pijn. En een beetje in het algemeen de angst krijg, zal ik ooit dan wel goed genoeg zijn voor iemand? Ik ben daar denk ik nog niet, omdat ik nu nog niet goed genoeg ben voor mijzelf.
Maar heel fijn om even inzicht vanuit jouw kant te krijgen en dat ik inderdaad geen invloed heb daarop, soms past een ander beter bij je.
Je kunt jezelf nog meer pijnigen door alle woorden die hij ooit tegen je heeft gezegd in twijfel te trekken. Maar uiteindelijk ben jij degene die daar pijn van heeft, hij niet. Om jezelf te helpen kun je er beter gewoon vanuit gaan dat alles wat hij je verteld heeft oprecht was. Op dat moment. En kun je dat (met tijd....) een mooie herinnering laten zijn. Uiteindelijk zijn ex-geliefdes precies dat, ex, over, voorbij. En er komt weer een nieuwe liefde, als je daar op een gegeven moment weer klaar voor bent. Als je je weer jezelf voelt en daar ok mee bent.
donderdag 11 maart 2021 om 18:54
Als iemand met de een meer chemie heeft dan met de ander, zegt dat niets over de een. Want chemie is niet te verklaren. Niet zoeken naar antwoorden. Waarschijnlijk zijn die er niet eens.
Ik heb vroeger ooit meegemaakt dat mijn vriend het uitmaakte, terwijl ik stapelgek op hem was. Ik zocht naar waaroms. Hij zei, het ligt niet aan jou, het ligt aan mij. Jij hoeft niet te veranderen. Maar waarom viel hij dan niet op mij? Kon hij niet echt op antwoorden. Het was zoals het was. Chemie valt niet te beredeneren. Net als jij zat ik heel erg in zak en as. Ik was nog nooit zo depressief geweest. Heeft ook lang geduurd, maar achteraf is het goed zo. Dat punt zul jij ook bereiken.
Ik heb vroeger ooit meegemaakt dat mijn vriend het uitmaakte, terwijl ik stapelgek op hem was. Ik zocht naar waaroms. Hij zei, het ligt niet aan jou, het ligt aan mij. Jij hoeft niet te veranderen. Maar waarom viel hij dan niet op mij? Kon hij niet echt op antwoorden. Het was zoals het was. Chemie valt niet te beredeneren. Net als jij zat ik heel erg in zak en as. Ik was nog nooit zo depressief geweest. Heeft ook lang geduurd, maar achteraf is het goed zo. Dat punt zul jij ook bereiken.
donderdag 11 maart 2021 om 21:00
Dank voor jullie hoopvolle woorden! Ik doe mijn best om niet teveel naar hem af te dwalen en hard te werken aan dat wat nu gebeurd is, niet invloed heeft op toekomstige relaties. Wat voor relaties dan ook. En mezelf meer waard te voelen.
Goed om te horen dat jij er uiteindelijk doorheen bent gekomen iones! Mag ik vragen wat jij hebt gedaan om te zijn waar je nu bent? Hoe je bent omgegaan met al het piekeren, vragen die onbeantwoord bleven?
Goed om te horen dat jij er uiteindelijk doorheen bent gekomen iones! Mag ik vragen wat jij hebt gedaan om te zijn waar je nu bent? Hoe je bent omgegaan met al het piekeren, vragen die onbeantwoord bleven?
donderdag 11 maart 2021 om 21:03
Ik denk trouwens dat dit meer met mij doet omdat ik voor, tijdens hem en eigenlijk al jaren met veel dingen zit, maar me altijd sterk hield. Dit kwam er nog bovenop in een, voor mij, moeilijke tijd. Hij was mijn houvast en werd onafhankelijk op een niet goede manier. Uiteindelijk eindigde het ook nog eens zo. En verraad en bedrog (dat is het voor mij nog steeds) stonden niet in mijn rijtje dingen die ik moest verwerken. Dus voor mij is het nog een traumatische ervaring bovenop de andere dingen. Maar positieve eraan is dat ik nu niet meer kan vluchten en ècht hulp ben gaan zoeken, waar ook meteen uit kwam dat het niet goed gaat / ging.
Vind het ook erg dat je als persoon ‘normaal’ verder leeft terwijl je een ander een traumatische ervaring hebt bezorgd en daar niet bewust van bent / geen spijt van hebt. Maar dat zegt natuurlijk ook meer over een ander, maar toch, stelt me teleur. Vooral als je dit nooit zou verwachten van iemand.
Vind het ook erg dat je als persoon ‘normaal’ verder leeft terwijl je een ander een traumatische ervaring hebt bezorgd en daar niet bewust van bent / geen spijt van hebt. Maar dat zegt natuurlijk ook meer over een ander, maar toch, stelt me teleur. Vooral als je dit nooit zou verwachten van iemand.
donderdag 11 maart 2021 om 21:15
Oh dat is heel simpel. Ook al is jouw wereld voor je gevoel ingestort en de bodem onder je voeten gezakt, het leven gaat door. Je moet toch opstaan om naar je werk te gaan en geld te verdienen. En ik had wel één ding vóór op jou: ik had mijn paard iones. Die stond in een pensionstal en daar ging ik elke dag naartoe. En ik had niet alleen dat paard, ik had daar een hele vriendenkring. "wat is dat toch met jou, ik herken je niet meer", zeiden die tegen mij, zó erg liep ik met mijn ziel onder mijn arm. Dus ik weet echt wel wat je doormaakt.Muis12345 schreef: ↑11-03-2021 21:00Dank voor jullie hoopvolle woorden! Ik doe mijn best om niet teveel naar hem af te dwalen en hard te werken aan dat wat nu gebeurd is, niet invloed heeft op toekomstige relaties. Wat voor relaties dan ook. En mezelf meer waard te voelen.
Goed om te horen dat jij er uiteindelijk doorheen bent gekomen iones! Mag ik vragen wat jij hebt gedaan om te zijn waar je nu bent? Hoe je bent omgegaan met al het piekeren, vragen die onbeantwoord bleven?
Het is cliché, maar tijd heelt alle wonden. Ik ging verder en op een dag was het gevoel voor die jongen weg. En op een dag werd ik weer verliefd, op iemand die veel beter bij mij paste.
Maar ik heb óók aan de andere kant gestaan. Een relatie uit gemaakt omdat ik niet meer genoeg gevoel had voor die jongen. En die jongen was er toen net zo slecht aan toe als ik later er aan toe was, in het verhaal hierboven. Maar ook hem heb ik op een dag weer teruggezien. Hij zag mij niet, maar ik kon zien dat hij weer goed in zijn vel zat en gelukkig was. Net op een moment dat mijn relatie uit was gegaan en ik zo ongelukkig was. Ik was heel blij dat te zien om twee redenen: Ik heb hem niet definitief ongelukkig gemaakt, want ik had me destijds daar verschrikkelijk schuldig over gevoeld. En de andere reden: als hij er overheen is gekomen, dan zal mij dat ook wel lukken.
Zodoende.
donderdag 11 maart 2021 om 21:17
Tja, dat heb je met mensen. Niet alle mensen zijn zo, maar veel zijn wél zo.Muis12345 schreef: ↑11-03-2021 21:03Vind het ook erg dat je als persoon ‘normaal’ verder leeft terwijl je een ander een traumatische ervaring hebt bezorgd en daar niet bewust van bent / geen spijt van hebt. Maar dat zegt natuurlijk ook meer over een ander, maar toch, stelt me teleur. Vooral als je dit nooit zou verwachten van iemand.
Ik hou meer van honden. Die zijn voorspelbaarder en eerlijker. Kun je meer van op aan. Er zijn ook wel mensen waar je van op aan komt, maar daar kun je niet bij voorbaat van uit gaan. Eerst moet je ze leren kennen en als je geluk heb, heb je een goede getroffen. Jij hebt nu pech gehad.
donderdag 11 maart 2021 om 21:48
Wat fijn dat je nog een paard had, verklaart ook je naam! Bedankt voor het delen van je proces. Ik probeer er zoveel mogelijk met vrienden over te praten, voor zover zij me nog niet zat zijn haha. Een huisdier lijkt me ook fijn, maar dat is niet leuk voor een dier in mijn kleine studio. En mag ook niet.
Volgens mij heb ik het eerder gezegd, maar ik heb dus aan de andere kant gestaan bij deze zelfde persoon. Dat ik het eerder heb uitgemaakt. Maar daar was ik altijd eerlijk over, dat ik twijfelde aan onze relatie en of hij wel bij me past en het gevoel er niet helemaal was, hoe hard ik ook probeerde. Uiteindelijk vond ik het niet eerlijk naar hem toe dat ik er met zoveel twijfels in zat, en heb ik het uitgemaakt. Volgens mij heb ik het hier eerder gezegd, maar voor hem was het nog niet afgesloten. Hij heeft vaak gevraagd of ik het nog een keer kan uitleggen, en ik dacht, dat is het minste wat ik kan doen.
Dat vind ik jammer. Want, ik heb het misschien wel uitgemaakt en hem pijn bezorgd, ik was er wel eerlijk over. Ik gunde hem afsluiting als hij erom vroeg. Mijn beslissing veranderde destijds niet, maar ik hield wel van hem, dus ik wilde er ook alles aan doen om zijn pijn enigszins te verzachten.
Nu waren we beide in de ''tweede'' relatie ook niet meer gelukkig, en had ik hem in een normaal scenario echt alle geluk gegund zoals jij ook deed. Maar, met alles hoe hij dit nu heeft afgesloten (of eigenlijk niet) gun ik hem dat (nog) niet. En idd, dieren zijn betrouwbaarder
Volgens mij heb ik het eerder gezegd, maar ik heb dus aan de andere kant gestaan bij deze zelfde persoon. Dat ik het eerder heb uitgemaakt. Maar daar was ik altijd eerlijk over, dat ik twijfelde aan onze relatie en of hij wel bij me past en het gevoel er niet helemaal was, hoe hard ik ook probeerde. Uiteindelijk vond ik het niet eerlijk naar hem toe dat ik er met zoveel twijfels in zat, en heb ik het uitgemaakt. Volgens mij heb ik het hier eerder gezegd, maar voor hem was het nog niet afgesloten. Hij heeft vaak gevraagd of ik het nog een keer kan uitleggen, en ik dacht, dat is het minste wat ik kan doen.
Dat vind ik jammer. Want, ik heb het misschien wel uitgemaakt en hem pijn bezorgd, ik was er wel eerlijk over. Ik gunde hem afsluiting als hij erom vroeg. Mijn beslissing veranderde destijds niet, maar ik hield wel van hem, dus ik wilde er ook alles aan doen om zijn pijn enigszins te verzachten.
Nu waren we beide in de ''tweede'' relatie ook niet meer gelukkig, en had ik hem in een normaal scenario echt alle geluk gegund zoals jij ook deed. Maar, met alles hoe hij dit nu heeft afgesloten (of eigenlijk niet) gun ik hem dat (nog) niet. En idd, dieren zijn betrouwbaarder
muis12345 wijzigde dit bericht op 11-03-2021 21:51
5.39% gewijzigd
donderdag 11 maart 2021 om 21:49
''lijkt te hebben''. Je weet het niet zeker, lijkt me ook rot om iemand blij te zien als jij je zo voelt. Lijkt me nog lastiger met kinderen, maar ik las ergens anders dat je binnenkort een eigen woning hebt. Dat lijkt me ook een fijn vooruitzicht.
donderdag 11 maart 2021 om 21:58
Nee is vreselijk moet spullen kopen voor nieuw huis waar ik helemaal niet wil wonen, wil in mijn eigen huis wonen bij mijn gezin, spullen kopen is zo definitief .
vrijdag 12 maart 2021 om 22:18
Het is confronterend voor iets wat je kennelijk nog niet aan wil.
Probeer het zo te zien, dat je spullen kunt kiezen waar jij helemaal achter staat en waar je been concessie bij hoeft te doen. Ik vind het rot dat je je alleen voelt.
