Omgaan met nare break up

09-02-2021 22:57 215 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal,
Even een aparte topic los van mijn vorige want ik weet niet hoe ik verder moet. Achtergrond kan je daar lezen, maar voor hier: ik heb gevochten voor een relatie waarin ik eigenlijk bedrogen ben en al mijn liefde heb gegeven aan iemand die het niet helemaal aan mij gaf. Al deed hij van wel. Een dag nadat hij bij me wegging (al wilde hij echt niet, was het niet zijn keus, hield hij nog steeds zielsveel van mij en ziet een toekomst met mij) ging hij terug naar zijn ex. Waarvan hij eerder zei nooit van gehouden te hebben en geen toekomst mee te zien.

Ik ben kapot. Zelfs nadat hij bij me wegging heb ik nog naar oplossingen gezocht, omdat we nog steeds samen wel een toekomst zagen en van elkaar hielden. Ik had hier zòveel pijn van. Vooral omdat ik echt veel energie heb gestoken in deze relatie, hard aan mezelf gewerkt heb en uiteindelijk al mijn gevoelens kon laten zien. Dat was best een moeilijk traject voor mij. Niemand kon me zo troosten als hij, zijn knuffels, zijn woorden.. En toen: achterkomend dat het waarschijnlijk allemaal niet écht gemeend was. En als het wel zo was, ik nog minder begrijp dat hij mij dit aandoet. Een paar dagen eerder nog zeggen dat je het niet kan voorstellen zonder mij te zijn, niet weet hoe je het moet doen zonder met mij te praten. En dan dit. Naast de pijn die ik eerst had, is dit een hele erge nare natrap.

Tuurlijk, gelukkig ben ik er achter komen wie hij is en is het beter dat ik van hem af ben. Maar ik mis hem, de persoon waarmee ik een toekomst zag, die me als geen ander kende. Maar dan de woede die erna komt, en dan weer verdriet. Zoveel gemixte gevoelens.

Ik vind het moeilijk, ik kan d’it niet afsluiten zonder antwoorden. En hij geeft er (nu) geen antwoord op. En ik merk dat ik zonder antwoorden echt niet door kan. Tips?
Misschien gemeen, maar ik gun hem ook echt geen geluk met dat meisje. Ik wil dat hij de pijn ook voelt die hij mij aangedaan heeft. Het voelt oneerlijk, ik alleen op de bank met pijn en verdriet en hij meteen al samen met een ander. Ik slaap ook al niet sinds ik het weet, het gaat echt slecht. Ik krijg veel steun en liefde, maar het voelt alsof ik me overal doorheen aan het slepen ben.
Durf ook niet naar mijn eigen huis te gaan omdat ik bang ben alleen te zijn.

Ik weet het niet meer.. Wat kan ik nog doen om dit af te sluiten?
Als ik dat niet kan, hoe accepteer ik dit? Gaat dit ooit voorbij? Ik wil niet obsessief meer zijn.
Alle reacties Link kopieren
Als je hem zou haten, was je er óók nog niet over heen. Je kunt iemand namelijk alleen maar haten als hij je hard kan raken. Op een dag kan dat niet meer.
Bellinis schreef:
09-02-2021 23:18
Het echte en meest belangrijke antwoord heb je al van hem gekregen: dat je geen toekomst met hem zal opbouwen en dat hij niet de juiste man voor je is. Al het andere (inclusief hem zijn geluk niet gunnen) is verspilde energie en maakt je er echt niet gelukkiger op.

Focus je op jezelf, laat je verdriet eruit. Geef jezelf tijd om te rouwen om wat voorbij is en neem het 1 dag (of 1 uur, 1 minuut) tegelijk. Doe dingen die je een fijn gevoel geven, praat met vriendinnen. En laat hem achter je. Je zal zien dat het met de tijd steeds beter gaat. Wat je geen water geeft en waar je je licht niet op schijnt, groeit niet en gaat vanzelf dood. Doe dat dus ook voor alle bittere gevoelens van wrok die je nu naar hem hebt.
Wat een mooie quote.

Het is een zeer lastige en nare situatie, als ineens eigenlijk je complete vastigheid, toekomstbeeld, verwachtingen en steun en toeverlaat ineens verdwijnen. Dat doet pijn. Dat doet heel veel pijn. Je kunt het helaas alleen maar accepteren, het gaan leren loslaten en verder gaan.
Dat is een proces dat je door moet. Praat vooral met mensen, vriendinnen en zoek die nabijheid ook op. Laat ze weten dat je ze 'nodig' hebt. Ze zullen het zeker waarderen en er voor je zijn. Mettertijd zal het makkelijker worden. Maar kijk nu juist naar de dingen waarvan je blij wordt. Hoe klein ook.
Alle reacties Link kopieren
Dankjewel iones, voor het blijven reageren op de topic en je woorden. Dat klopt inderdaad, haat is ook een emotie.

Dankjewel Luchtbel voor je woorden. Het is inderdaad een proces waar ik nog steeds middenin zit. Steeds meer ''klappen'' krijgen in zo'n korte tijd, maakt het voor mij lastiger. Maar goed, moet het uiteindelijk natuurlijk wel accepteren. De gesprekken met de psycholoog helpen mij daar enigszins mee, maar ben er nog lang niet. Mede omdat er ook andere dingen meespelen, buiten de relatie om.

Ik merk dat ik veel verdriet heb nu eigenlijk om wat ik eerder zei. Bij haar moet het, om welke reden dan ook, allemaal heel snel gaan en kan hij zich opeens wel binnen 1,5 maand verloven en op korte termijn trouwen. Bij mij was er altijd wel wat, na 2 jaar zelfs. Terwijl het bij mij eigenlijk ook ''moest''. Maar toen wilde hij steeds niet en was het steeds uitstellen, waardoor bij mij twijfel kwam en ik ook ging uitstellen. Toen hij na 1,5 jaar wel leek te willen. Maar in de tweede relatie hij wel weer onzeker werd.
Dat raakt mij eigenlijk meer persoonlijk dan ik wil toegeven. Dat hij het met mij steeds niet kon, of pas heel laat. Heeft iemand van jullie advies hoe ik hiermee moet omgaan, of hoe ik dit moet opvatten/zien?
Alle reacties Link kopieren
In de Libelle van afgelopen week staat er een heel artikel over gebroken hart. Dat zou je eigenlijk eens moeten lezen. Dan krijg je een beetje inzicht in jezelf. En besef je gelijk dat je niet de enige bent die door dit proces gaat.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb momenten van inzicht in mijzelf en kan dan alles in perspectief plaatsen. Maar er zijn momenten als deze waar ik helemaal niets meer snap van wat er is gebeurd en daar weer erg mee kan zitten en dat gevoel niet kan loslaten. En hem dan opeens heel erg mis, terwijl ik zeker niet meer met hem wil zijn.

Maar dankjewel, ik ga morgen eens kijken.
Alle reacties Link kopieren
Natuurlijk heb je ook nog veel slechte momenten, maar er zullen ook weer goede momenten komen. Steeds meer.
Alle reacties Link kopieren
Is er een mogelijkheid hij haar al volgeduwd heeft met jong, daarom zo snel te moeten trouwen?
Alle reacties Link kopieren
iones schreef:
23-03-2021 21:55
Natuurlijk heb je ook nog veel slechte momenten, maar er zullen ook weer goede momenten komen. Steeds meer.
Eens. Focus je op dingen die je energie geven en juist niet op dat gepieker. Zoals ik eerder zei schiet je er niks mee op, verspil je kostbare tijd.
Met de tijd word alles beter.
Je kunt niks veranderen aan de situatie die nu is, alleen voor jezelf verbeteren, liever voor jezelf zijn. Accepteren dat het zo is.
Het komt goed, echt waar.
Alle reacties Link kopieren
Kokosnootaap schreef:
23-03-2021 22:12
Eens. Focus je op dingen die je energie geven en juist niet op dat gepieker. Zoals ik eerder zei schiet je er niks mee op, verspil je kostbare tijd.
Met de tijd word alles beter.
Je kunt niks veranderen aan de situatie die nu is, alleen voor jezelf verbeteren, liever voor jezelf zijn. Accepteren dat het zo is.
Het komt goed, echt waar.
Dat klopt zeker. Ik heb ook een paar methoden aangeleerd hoe ik het piekeren kan stoppen, ik weet nog niet welke voor mij het beste werkt. Soms lukt het mij om te stoppen met piekeren door ''stop'' te zeggen. Maar dan merk ik dat ik het 10 minuten later weer doe, daar moet ik nog op bedenken hoe ik hier om mee moet gaan.
Piekeren heeft er bij mij altijd ingezeten wanneer ik te maken heb met situaties die mij angstig maken.
Alle reacties Link kopieren
Kokosnootaap schreef:
23-03-2021 22:09
Is er een mogelijkheid hij haar al volgeduwd heeft met jong, daarom zo snel te moeten trouwen?
Nee, dat denk ik niet. Zou niet kloppen met de tijdslijn. Denk om te bewijzen (aan elkaar?) dat ze nu echt serieus zijn voor eens en altijd in plaats van steeds om elkaar heen draaien, leugens (vanuit zijn kant) etc.
Maar goed, naar mij was het een ander soort bewijzen, dat hij wel echt met mij wilde zijn. En toen kon het niet en wilde hij het niet.
Alle reacties Link kopieren
In elk geval:

Nu aan jezelf beloven niet meer op hun social media kijken. Desnoods alles verwijderen.
Je word er namelijk niet beter van.
Nu is het focus op muis, haar leven.

Ik ben bijvoorbeeld al een poos vrijgezel, vind het heerlijk. Woon heerlijk op mezelf met 3 lieve poezenbeesten, heb lieve vrienden, leuk werk leuke collega’s, school en hobby’s.
Er moet wel een hele leuke man voorbij komen die in mijn leven past.
Alle reacties Link kopieren
Op slechte momenten zet ik break up songs op, hard huilen, en dan klaar en verder, dat deed ik ook toen mijn vader net overleden was, keihard door de pijn heen, neus snuiten en verder.
Alle reacties Link kopieren
Kokosnootaap schreef:
23-03-2021 22:25
In elk geval:

Nu aan jezelf beloven niet meer op hun social media kijken. Desnoods alles verwijderen.
Je word er namelijk niet beter van.
Nu is het focus op muis, haar leven.

Ik ben bijvoorbeeld al een poos vrijgezel, vind het heerlijk. Woon heerlijk op mezelf met 3 lieve poezenbeesten, heb lieve vrienden, leuk werk leuke collega’s, school en hobby’s.
Er moet wel een hele leuke man voorbij komen die in mijn leven past.
Ja, ik ga Social media (weer) deactiveren. Ik moet het gewoon volhouden. Dit heeft me wel laten zien dat dit me eigenlijk veel pijn doet, misschien ook als ik er na drie maanden achter was gekomen. Maar word er nu weer mee geconfronteerd dat het gebeurt, buiten mij om en ik er gewoon niets aan kan doen.. alleen maar weer speculeren.

Goed om te horen dat jij je zo voelt! Ik wil ook uiteindelijk daar belanden waar een man een aanvulling is en niet een opvulling.
Alle reacties Link kopieren
Heb Libelle gehaald, fijn om inderdaad weer even te lezen, dus dank iones. Moet ook (weer) Hartzeer gaan lezen.

Ik wil social media weer gaan deactiveren, ergens vind ik het lastiger dan de vorige keer. Het voelt als controle verlies, ik word er niet goed van, fysiek niet. En angstig. Dan speelt bij mij toch weer de angststoornis op.. Heel vervelend vind ik dat ik dit heb. Ik wil namelijk niets meer zien van ze, maar toch weer wel, wetende dat het niet goed voor mij is.. Kan er van huilen dat ik zo ben en zoiets ''simpels'' niet los kan laten.
Alle reacties Link kopieren
Ik hoop dat je iets hebt aan dat artikel in de libelle. Je zult in ieder geval zien dat het niets uitzonderlijks is, waar je nu doorheen gaat.

Afleiding zou je nu erg helpen, maar je zit helemaal in de verkeerde tijd.
Alle reacties Link kopieren
Nee, dat haal ik ook uit reacties op dit topic idd. Maar goed, bij mij speelt er gewoon meer dan alleen dit, dus het is allemaal even veel. Daardoor voelt dit nog heftiger aan allemaal.

Inderdaad de verkeerde tijd, maar goed, moet er toch wat mee.
Alle reacties Link kopieren
Hoe gaat het nu muis ?
Alle reacties Link kopieren
Ach jee ik hoop dat je niet op social media hebt gekeken!
Ik snap je wel hoor, je moet in dit geval (hoe onmogelijk soms ook) luisteren naar je VERSTAND.
Alles in jou weet dat het niet goed voor je is.
Meis, focus je op jezelf, op je rust (innerlijke rust ook!)
Probeer je misschien te verdiepen in mediteren. Ik gebruik de filmpjes op YouTube van ‘calm’ wel vaker om echt even alles los te laten en te accepteren.

Je hoofd kan heel erg lang doormalen over vaak hetzelfde. Ik word er soms gek van, dat gepieker, dat getol.
Ik heb geleerd dat, hoe groot je zorgen ook, je pijn ook is, je rust en je welzijn heel erg belangrijk is, zoals bijv een goede nachtrust. Niets is het waard om over wakker te blijven liggen. Morgen is er niets verandert omdat je de hele nacht hebt gepiekerd en getold. Morgen zien we wel weer.
Ik heb veel aan deze meditatie gehad. Misschien heb je er wat aan, komt uit Hawaï.

https://youtu.be/OtkyhWj-r1M
Alle reacties Link kopieren
Dankjewel naamloosjes, ga er nog naar kijken! Ik vind meditatie nu best lastig om mijzelf daar doorheen te zetten.

@Kokosnootaap ik weet dat mijn rust het belangrijkst is, maar tegelijkertijd handel ik er niet altijd naar. En dat heeft veel met controleverlies te maken. Ik kan daar nog niet goed mee omgaan.

Ik moet zeggen dat ik mij nu niet goed voel. Ik mis alle fijne momenten, ik heb het idee dat ik liever had moeten zijn, harder mijn best had moeten doen voor de relatie. Hem meer zijn ruimte had moeten gunnen toen hij dat vroeg, dat het dan niet had geleid tot een breuk. Het breekt me ontzettend op, maar het gevoel gaat niet weg. Ik mis de persoon die ik dacht dat hij was, alle lieve kleine dingen die hij voor mij deed en ik toen niet genoeg waardeerde. Het is een ontzettende klootz*k hoe hij mij heeft behandeld (uiteindelijk). Maar ik hem eigenlijk ook in de relatie, we waren niet goed naar elkaar toe. Ik had gewild dat ik werkte aan mezelf tijdens de relatie, misschien had dat een verschil uitgemaakt. Meer communicatie. Dingen die ik meeneem, maar eigenlijk de tijd wil terugdraaien en kijken of het anders kon..

Tegelijkertijd vind ik het ontzettend stom dat hij niet harder voor mij gevochten had, meer voor mij ging. Ik had hem wel zo hoog zitten en dacht wel dat hij zo verliefd op mij was dat hij dat zou doen (zei hij ook). Dat voelt ook echt als een afwijzing, ben ik het dan toch niet waard?
Alle reacties Link kopieren
Harder je best doen en dan jezelf verliezen. De eerste stap naar je teloorgang.
Alle reacties Link kopieren
iones schreef:
28-03-2021 17:02
Harder je best doen en dan jezelf verliezen. De eerste stap naar je teloorgang.
Zou je dit kunnen toelichten?
Alle reacties Link kopieren
Muis12345 schreef:
28-03-2021 17:30
Zou je dit kunnen toelichten?
Volgens mij geven meeste mensen in een relatie waarin ze gek zijn op de ander genoeg van zichzelf, en doen ze wel hun best. Maar die ander moet óok z'n best doen.
Nog meer je best doen gaat heel gemakkelijk over naar jezelf verloochenen.
En jezelf verloochenen maakt dat je jezelf kwijt raakt. En dat was van jou verworden als deze relatie stand had gehouden. Want zijn gevoel voor jou was niet voldoende.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat het al zo ver was. Dat ik dit nu weer op een rij zet komt door een conversatie afgelopen weekend. Ben benieuwd wat jullie kijk hierop is.

Tijdens de laatste maand benoemde mijn ex vaak dat het niet meer werkte, hij er kapot van is, het hem opbreekt, maar het niet wil eindigen met mij. Hij zou veel van mij houden en het zou niet zijn keus zijn (maar die van zijn ouders), maar hij ziet niet in hoe het verder kan. Ik gaf aan dat als dat zijn besluit is ik het jammer vind omdat het niet zijn keus is, maar het accepteer (met veel moeite). Ik brak dan weer. Zijn reactie was dan dat het geen besluit is maar een voorstel. Ik zei dan ja, ik ga niet mee in dit voorstel want ik sta er niet achter. En toen zei hij weer dat hij het toch nog wilde proberen, hoe wist hij niet, maar zonder mij een leven voorstellen kon hij ook niet. Om vervolgens wel te zeggen of hij niet wist wat erger is. Dit zijn eigenlijk allemaal tekenen dat het al niet meer ging. Als ik 'sterk' genoeg was had ik gezegd, oke dan niet. Maar door dat stukje hoop en de toekomst die ik zag, ging ik erin mee en verloor ik mezelf. Hij vroeg ook vaak ruimte, dat vond ik lastig om te geven in deze situatie, omdat ik hem al voelde ''wegglippen''.
In het gesprek met zijn huidige partner zei hij ook letterlijk 'ik probeerde het zo vaak uit te maken, maar jij stond het niet toe'. Dat vind ik een beetje gek, als je het uit wil maken dan doe je dat. Maar ik begin het meer te begrijpen, en stiekem mezelf te verwijten, dat hij bedoelde dat ik nooit echt mee ging in zijn voorstellen om het uit te maken. Maar waarom zou ik als ik op dat moment het niet wilde? Het klopt dat ik meteen een beetje in paniek raakte toen het onderwerp uitmaken kwam (erg afhankelijk), maar toch vind ik het onredelijk om te zeggen dat ik hem tegenhield in het uitmaken en daarom nu jaloers zou zijn dat hij een nieuwe partner heeft waar het wel lukt.

Ik probeer hiermee ook op mezelf te reflecteren en niet naar mezelf te wijzen dat het door mij komt dat het nu uit is. Al denk ik wel soms, als ik minder afhankelijk / instabiel was, hoe zou het dan zijn. Ik denk dat ik dan sneller de touwtjes in handen had genomen en het uit had gemaakt. Maar goed, achteraf is alles makkelijker praten.
Alle reacties Link kopieren
Omdat je nu eenmaal niet alles van te voren weet.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven