
Trouwen. Maar hoe?

dinsdag 18 mei 2021 om 10:40
Hi,
Ik ben nieuw hier. Ik lees al een tijdje mee maar heb niet eerder gereageerd of een topic geopend. Hoop dat jullie desondanks willen meelezen / adviseren.
Mijn dilemma:
Wij willen trouwen (Jee!) maar onderlinge relaties weerhouden ons er van om echt stappen te zetten.
Om een heel lang epistel te voorkomen een zo kort mogelijke situatie schets:
Schoonouders zijn gescheiden en met andere partners hertrouwd. Onderling gaan de stellen niet goed samen. Daar komt bij dat door gebeurtenissen (ernstige beledigingen en constant overschreiden van onze grenzen) schoonouders voorlopig niet meer welkom zijn bij ons thuis. Contact is er nog wel.
Wij zijn al lang samen en hebben kinderen die ons heel graag zien trouwen. Het is een met regelmaat terugkerend thema aan de keukentafel. Ze zijn oud genoeg en hebben bruiloften meegemaakt om te weten hoe leuk en bijzonder een huwelijksdag kan zijn.
De relatie met schoonouders weerhoudt ons hier van. Man wil het allerliefst dat zij bij de dag aanwezig zijn maar hun ovoorspelbaarheid maakt tegelijkertijd dat wij met weinig plezier naar zo'n dag kunnen uitkijken. Al met al voelt het voor ons alsof onze wens en droom zijn gekaapt waarmee het idee om te trouwen aan charme verliest. En dat terwijl wij zo graag willen.
Ik ben inmiddels bijna zo ver om op een blauwe maandag naar een gemeenthuis te fietsen voor de nodige krabbels en een trouwboekje. Een te simpel wit jurkje ligt al in de kast. Bijna, want voor mijn gevoel doe ik daarmee voornamelijk onze kinderen, mijn familie, mijn vriend en mijzelf te kort. Dit is in alle eerlijkheid ook niet hoe ik het wil. Door te trouwen willen wij het leven en de liefde vieren. Maar hoe? Daar komen wij samen dus niet uit. Iets met loyaliteit naar anderen
Mijn vraag: heeft iemand eerder met dit bijltje gehakt of hebben jullie creatieve oplossingen?
Alvast bedankt!
Ik ben nieuw hier. Ik lees al een tijdje mee maar heb niet eerder gereageerd of een topic geopend. Hoop dat jullie desondanks willen meelezen / adviseren.
Mijn dilemma:
Wij willen trouwen (Jee!) maar onderlinge relaties weerhouden ons er van om echt stappen te zetten.
Om een heel lang epistel te voorkomen een zo kort mogelijke situatie schets:
Schoonouders zijn gescheiden en met andere partners hertrouwd. Onderling gaan de stellen niet goed samen. Daar komt bij dat door gebeurtenissen (ernstige beledigingen en constant overschreiden van onze grenzen) schoonouders voorlopig niet meer welkom zijn bij ons thuis. Contact is er nog wel.
Wij zijn al lang samen en hebben kinderen die ons heel graag zien trouwen. Het is een met regelmaat terugkerend thema aan de keukentafel. Ze zijn oud genoeg en hebben bruiloften meegemaakt om te weten hoe leuk en bijzonder een huwelijksdag kan zijn.
De relatie met schoonouders weerhoudt ons hier van. Man wil het allerliefst dat zij bij de dag aanwezig zijn maar hun ovoorspelbaarheid maakt tegelijkertijd dat wij met weinig plezier naar zo'n dag kunnen uitkijken. Al met al voelt het voor ons alsof onze wens en droom zijn gekaapt waarmee het idee om te trouwen aan charme verliest. En dat terwijl wij zo graag willen.
Ik ben inmiddels bijna zo ver om op een blauwe maandag naar een gemeenthuis te fietsen voor de nodige krabbels en een trouwboekje. Een te simpel wit jurkje ligt al in de kast. Bijna, want voor mijn gevoel doe ik daarmee voornamelijk onze kinderen, mijn familie, mijn vriend en mijzelf te kort. Dit is in alle eerlijkheid ook niet hoe ik het wil. Door te trouwen willen wij het leven en de liefde vieren. Maar hoe? Daar komen wij samen dus niet uit. Iets met loyaliteit naar anderen

Mijn vraag: heeft iemand eerder met dit bijltje gehakt of hebben jullie creatieve oplossingen?
Alvast bedankt!

dinsdag 18 mei 2021 om 16:43
In dit geval, maar ook in het algemeen, is het toch iets om je ogen voor uit je hoofd te schamen, als ouders. Je kind, in dit geval jouw vriend, wil graag trouwen maar durft niet het feest te geven wat hij het liefste zou willen omdat de gescheiden ouders de innerlijke beschaving hebben van een neushoorn. Zo zou je het als ouders toch niet moeten willen?
Mijn broer en ik hebben ons jarenlang gevoegd naar de grillen van onze ouders, ook gescheiden en niet aardig tegen en over elkaar. Maar toen ik ging trouwen was het voor mij, na zoveelentwintig jaar schipperen, wel een beetje klaar. Genant gewoon.
Mijn broer en ik hebben ons jarenlang gevoegd naar de grillen van onze ouders, ook gescheiden en niet aardig tegen en over elkaar. Maar toen ik ging trouwen was het voor mij, na zoveelentwintig jaar schipperen, wel een beetje klaar. Genant gewoon.
Wat eten we vanavond?

dinsdag 18 mei 2021 om 17:30
Mijn groot(ouders) en directe familie zijn al jarenlang getrouwd. Geen scheidingen. Een vergelijkbare situatie ken ik niet en hier had ik ook nooit rekening mee gehouden. Het is absurd... Het gaat namelijk niet alleen om het eigen kind maar ook de eigen kleinkinderen.makreel schreef: ↑18-05-2021 16:43In dit geval, maar ook in het algemeen, is het toch iets om je ogen voor uit je hoofd te schamen, als ouders. Je kind, in dit geval jouw vriend, wil graag trouwen maar durft niet het feest te geven wat hij het liefste zou willen omdat de gescheiden ouders de innerlijke beschaving hebben van een neushoorn. Zo zou je het als ouders toch niet moeten willen?
Mijn broer en ik hebben ons jarenlang gevoegd naar de grillen van onze ouders, ook gescheiden en niet aardig tegen en over elkaar. Maar toen ik ging trouwen was het voor mij, na zoveelentwintig jaar schipperen, wel een beetje klaar. Genant gewoon.
dinsdag 18 mei 2021 om 18:09
Dit is iets waarover je toch echt op één lijn zal moeten komen met je vriend. Jij ziet het niet zitten ze erbij te hebben, bespreekbaar is het ook niet met hen, maar vriend wil toch dat ze erbij zijn. Een van jullie zal dus bij moeten draaien en anders moeten jullie gewoon een andere invulling aan de dag geven (alleen vrienden oid).

dinsdag 18 mei 2021 om 19:28
Ja, maar de ene ouders niet uitnodigen omdat de andere ouders zich niet kunnen gedragen vind ik nog veel verdrietiger.makreel schreef: ↑18-05-2021 14:27Niks ten nadele van de reacties hier hoor, helemaal begrijpelijk en kies vooral voor je feestje zoals je dat wilt vieren. Maar: iemand niet uitnodigen voor je bruiloft is best wel een statement, als dat familie is of de ouders van je verloofde. Zeker als jouw eigen ouders wel mogen komen.
Zij hebben het er zelf naar gemaakt, maar geen uitnodiging maakt het conflict wel heel duidelijk.
Ik zou het gesprek aangaan en als je er niet uitkomt met ze dan zou ik ze niet uitnodigen.
Op onze bruiloft is ook een ouder niet uitgenodigd.

dinsdag 18 mei 2021 om 19:33
Het is verdrietig en jullie willen niemand kwetsen of buitensluiten. Maar nu kwetsen (en manipuleren) zij jullie, op een manier dat je niet van je eigen trouwdag kunt genieten.
Hoe lang wil je dit laten gebeuren? Er zullen nog vele momenten volgen, geboortes, verjaardagen, diploma’s, school uitvoeringen. Je moet grenzen stellen, anders blijven jullie malen.
dinsdag 18 mei 2021 om 20:08
Ik snap ook nog niet waarom je trouwen wilt.
Alleen voor het feest?
Besef dat trouwen gevolgen kan hebben: nabestaandenpensioen, misschien gezamenlijk bezit, voogdij over de kinderen.
Voor de juridische aspecten hoef je geen feest te organiseren, dan kan op een maandagochtend in een joggingbroek.
Alleen voor het feest?
Besef dat trouwen gevolgen kan hebben: nabestaandenpensioen, misschien gezamenlijk bezit, voogdij over de kinderen.
Voor de juridische aspecten hoef je geen feest te organiseren, dan kan op een maandagochtend in een joggingbroek.
De antwoorden op het forum zijn niet altijd bedoeld als hulp.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.
Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.
Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
woensdag 19 mei 2021 om 08:05
Ik dacht net hetzelfde. Het is makkelijk om te zeggen 'stel iemand aan' maar wie wil die verantwoordelijkheid? En laten die mensen zich dan in stilte naar buiten leiden? Ik denk het niet.Susan schreef: ↑18-05-2021 11:05
Het is fijn als je iemand kan regelen die ze eruit zet als het niet goed gaat, maar mensen die zich zo misdragen laten zich er meestal niet zonder slag of stoot uit zetten, dus ten eerste vraag ik me af wie er zin heeft in die verantwoordelijkheid en ten tweede heb je waarschijnlijk alsnog een rel op je feest.
Schoonouders weten dat de situatie heel erg scheef zit en ze dit enkel aan zichzelf te danken hebben. Ik zou een kleine bruiloft houden, zonder hen.