Relaties
alle pijlers
Man heeft geen zin meer.
woensdag 21 juli 2021 om 07:36
Beste dames en heren van Viva,
Man en ik zijn 20 jaar gehuwd en hebben 2 bijna volwassen kinderen. Het libido van mijn man zit onder nul. Vroeger was dat anders, dan deden we het meestal 2 x per week. Nu spreken we over 1 x om de 6tal weken.
De ommekeer kwam met corona. De gezondheid van mijn man is niet optimaal, hij heeft geen ernstige ziekte, maar neemt al behoorlijk medicijnen voor zijn leeftijd want er is wel altijd iets dat minder goed loopt. In maart van vorig jaar liep hij corona op en het was meteen heel ernstig. Hij heeft 5 weken op de IC doorgebracht, daarna nog een tijd op de gewone afdeling. Hij kwam thuis als een bejaarde: fel vermagerd, bijna niet in staat om te stappen zonder hulp en totaal uitgeput. Voor alles had hij hulp nodig. Wij hebben de lockdown erg mooi doorgebracht. Ik zorgde voor hem en hij was een heel aangename patiënt. Vriendelijk zoals altijd, maar zonder die ongeduldige kantjes van weleer.
De vermoeidheid beterde heel langzaamaan. Meer dan een jaar later is hij nog steeds niet helemaal de ouwe, laat ons zeggen
, eerder 95%. In bed vertaalt zich dat in een passieve- niet eens afwachtende- houding. Hij neemt me vaak in de armen of streelt me, we praten wat en dat is het dan.
Natuurlijk heb ik het probleem al verschillende keren aangekaart bij hem. Hij zegt dat hij gewoon geen zin heeft maar dat dat wel terugkomt. Op die (zeldzame) dagen dat ik hem erover aanspreek, neemt hij dan ‘s avonds initiatief en hebben we heerlijke sex. Het lijkt wel of hij denkt: ziezo, nu kan je weer een eindje verder. Hij minimaliseert het.
Ik heb hem ook laatst gevraagd of hij soms masturbeert. Hij was verrast door mijn vraag maar antwoordde onmiddellijk dat hij dat af en toe deed om te checken of alles nog goed werkt. Want inderdaad, ik merk dat zijn erecties minder stevig zijn en minder lang standhouden. Het maakt hem onzeker. Naar de relatietherapeut gaan we niet meer. Mijn man praat niet gemakkelijk en na 3 sessies vonden we allebei dat we er niks uit haalden. Mijn man wijt de kwestie ook aan stress op het werk. Hij heeft een erg stresserende en verantwoordelijke job. Voor corona werkte hij nog bijna dagelijks thuis aan het bureau, nu gebeurt dat zelden. Hij is wel erg lief en zoekt graag mijn aanwezigheid op. Niet om te sporten of voor een actief uitje, nee, hij ligt op de bank en komt er liefst niet meer af.
Wat moet ik hiermee? Wie denkt dat hij een ander heeft, mag dat ook melden. Ik vind geen onrustwekkende signalen maar zoiets weet je natuurlijk nooit zeker. Ik waan me al op pensioen maar daar ben ik nog helemaal niet aan toe. Dit was een lange lap tekst, dank aan wie de eindmeet heeft gehaald. Hopelijk is de wet van Wuiles hier niet van toepassing
Man en ik zijn 20 jaar gehuwd en hebben 2 bijna volwassen kinderen. Het libido van mijn man zit onder nul. Vroeger was dat anders, dan deden we het meestal 2 x per week. Nu spreken we over 1 x om de 6tal weken.
De ommekeer kwam met corona. De gezondheid van mijn man is niet optimaal, hij heeft geen ernstige ziekte, maar neemt al behoorlijk medicijnen voor zijn leeftijd want er is wel altijd iets dat minder goed loopt. In maart van vorig jaar liep hij corona op en het was meteen heel ernstig. Hij heeft 5 weken op de IC doorgebracht, daarna nog een tijd op de gewone afdeling. Hij kwam thuis als een bejaarde: fel vermagerd, bijna niet in staat om te stappen zonder hulp en totaal uitgeput. Voor alles had hij hulp nodig. Wij hebben de lockdown erg mooi doorgebracht. Ik zorgde voor hem en hij was een heel aangename patiënt. Vriendelijk zoals altijd, maar zonder die ongeduldige kantjes van weleer.
De vermoeidheid beterde heel langzaamaan. Meer dan een jaar later is hij nog steeds niet helemaal de ouwe, laat ons zeggen
, eerder 95%. In bed vertaalt zich dat in een passieve- niet eens afwachtende- houding. Hij neemt me vaak in de armen of streelt me, we praten wat en dat is het dan.
Natuurlijk heb ik het probleem al verschillende keren aangekaart bij hem. Hij zegt dat hij gewoon geen zin heeft maar dat dat wel terugkomt. Op die (zeldzame) dagen dat ik hem erover aanspreek, neemt hij dan ‘s avonds initiatief en hebben we heerlijke sex. Het lijkt wel of hij denkt: ziezo, nu kan je weer een eindje verder. Hij minimaliseert het.
Ik heb hem ook laatst gevraagd of hij soms masturbeert. Hij was verrast door mijn vraag maar antwoordde onmiddellijk dat hij dat af en toe deed om te checken of alles nog goed werkt. Want inderdaad, ik merk dat zijn erecties minder stevig zijn en minder lang standhouden. Het maakt hem onzeker. Naar de relatietherapeut gaan we niet meer. Mijn man praat niet gemakkelijk en na 3 sessies vonden we allebei dat we er niks uit haalden. Mijn man wijt de kwestie ook aan stress op het werk. Hij heeft een erg stresserende en verantwoordelijke job. Voor corona werkte hij nog bijna dagelijks thuis aan het bureau, nu gebeurt dat zelden. Hij is wel erg lief en zoekt graag mijn aanwezigheid op. Niet om te sporten of voor een actief uitje, nee, hij ligt op de bank en komt er liefst niet meer af.
Wat moet ik hiermee? Wie denkt dat hij een ander heeft, mag dat ook melden. Ik vind geen onrustwekkende signalen maar zoiets weet je natuurlijk nooit zeker. Ik waan me al op pensioen maar daar ben ik nog helemaal niet aan toe. Dit was een lange lap tekst, dank aan wie de eindmeet heeft gehaald. Hopelijk is de wet van Wuiles hier niet van toepassing
woensdag 21 juli 2021 om 11:40
Dit denk ik ook. Toen ik van de IC (geen Corona) afkwam heb ik mij wel een dik half jaar een tikkende tijdbom gevoeld alsof ik ieder moment dood kon neervallen. Ik heb zo onvoorstelbaar veel geluk gehad in een kutsituatie dat ik mij niet kon voorstellen dat ik nog eens zo door het oog van de naald zou kunnen kruipen.
En dan had ik nog drie keer per week een heel revalidatietraject met ruim voldoende aandacht voor het mentale deel (verwerking en acceptatie).
Doodsangst krijg je niet zo snel uit je lijf en als je dagenlang (en jouw man wekenlang!) alleen maar wat aan slangen en machines hebt kunnen staren naar het plafond terwijl die machines om de vijf minuten een ander kleurtje (rood of oranje) laten zien na een meting, voel je je echt wel als iemand in ‘geleende tijd’. Geef die man de tijd om weer een beetje te landen.
woensdag 21 juli 2021 om 12:37
Wat to nu doet is ook ermee dealen he. Ze kampt met vragen, raadpleegt mensen, verzamelt invalshoeken en reacties. Naar hoe ik het lees is ze ook echt wel bereid om die serieus te nemen en er iets mee te doen. Het feit dat het met haar man niet goed gaat, maakt niet dat zij en haar behoeftes er in geen enige vorm meer mogen zijn. Volgens mij vraagt ze zich vooral af wat ze ermee moet doen (en wat juist niet).
woensdag 21 juli 2021 om 12:38
Jullie reacties zijn voor mij verhelderend. Ik kan maar 1 ding besluiten: ik onderschat de impact van een verblijf in de IC. Als mijn man alleen maar zit en ligt, moet ik nu beseffen dat dat een duidelijke oorzaak heeft, ook al zegt hij er niets over.
Sommigen veroordelen mij en ook met deze reacties kan ik wat. Ook al heb ik er nog niet vaak iets over gezegd: nu wacht ik nog veel langer. Mij goed.
En nog eens: een scheiding of open relatie wil ik niet. Wat ik wel wil: eerlijke en duidelijke communicatie. Ik vind het verder goed hoe mijn man met de situatie omgaat en dat heb ik hem ook al vaak gezegd. Maar hij krijgt ook de beste zorgen van mij, voor corona ook al.
De frequentie is inderdaad niet alleszeggend. Ik wil gewoon intimiteit en connectie. En aangezien hij niet echt praat over de situatie heb ik er het raden naar. Toen hij het over die masturbatie had, heb ik wel het licht gezien. Hij voelt druk en ik wil hem geen druk opleggen. We hebben het er niet eens maandelijks over. Ik hoop alleen dat deze situatie ons dichter bij elkaar brengt en niet omgekeerd.
Sommigen veroordelen mij en ook met deze reacties kan ik wat. Ook al heb ik er nog niet vaak iets over gezegd: nu wacht ik nog veel langer. Mij goed.
En nog eens: een scheiding of open relatie wil ik niet. Wat ik wel wil: eerlijke en duidelijke communicatie. Ik vind het verder goed hoe mijn man met de situatie omgaat en dat heb ik hem ook al vaak gezegd. Maar hij krijgt ook de beste zorgen van mij, voor corona ook al.
De frequentie is inderdaad niet alleszeggend. Ik wil gewoon intimiteit en connectie. En aangezien hij niet echt praat over de situatie heb ik er het raden naar. Toen hij het over die masturbatie had, heb ik wel het licht gezien. Hij voelt druk en ik wil hem geen druk opleggen. We hebben het er niet eens maandelijks over. Ik hoop alleen dat deze situatie ons dichter bij elkaar brengt en niet omgekeerd.
woensdag 21 juli 2021 om 12:48
Ja dat klopt. Toch is de insteek wat negatief en pushend. Ze is bang dat hij lui is en niet genoeg meer zijn best doet. Waar komt deze overtuiging vandaan? Ze heeft op internet geen bewijs gevonden dat libidoverlies voorkomt na COVID terwijl je zelf toch een link kan leggen dat deze man aan het herstellen is met alle ups en downs.
Ik mis haar eigen rol en aandeel in het geheel.
woensdag 21 juli 2021 om 13:52
Ik denk dat veel mensen er niet openelijk over praten of dit aangeven bij huisartsen of enquêtes, helaas rust er op de hoeveelheid seks nog al eens een taboe dus dat geeft een vertekend beeld, denk dat er heel wat mensen in jouw situatie zullen zijn hoor.Spiegeleitje schreef: ↑21-07-2021 10:16Nog iets: ik heb dit probleem al eens gegoogeld en ik vond alle plagen na corona die je maar kan bedenken, maar verminderde sexdrive las ik nergens. Dat was ook een oorzaak van mijn twijfels en reden om een topic te openen. Maar goed, ik zie dat de algemene toon geruststellend is en het doet echt deugd dit te lezen.
woensdag 21 juli 2021 om 15:04
TO wil graag open communicatie maar het is ook de vraag of de man van TO er over kan praten/denken waarom het zo is zoals het is. En als hij dat kan, het is behoorlijk moeilijk om tegenover jezelf toe te moeten geven dat je lichaam veranderd is en niet functioneert zoals jij dat wil. Vraagt een hoop van een mens.
Ik denk niet dat hij vreemdgaat maar dat hij lichamelijk en geestelijk nog verre van 100% is.
Ik denk niet dat hij vreemdgaat maar dat hij lichamelijk en geestelijk nog verre van 100% is.
woensdag 21 juli 2021 om 18:25
Ik vind je vraag helemaal niet gek of overdreven, ik begrijp je heel goed. En om eerlijk te zijn: als jouw sexdrive al hoger was dan de zijne dan denk ik dat er best kans is dat dit jullie nieuwe normaal gaat worden. Wil man er zelf iets mee? Zit hij ermee of vindt hij het wel best? Niet dat deze vragen perse nu beantwoord moeten worden, maar ik zou het best relevant vinden. Natuurlijk wil je het liefst een fijn seksleven met je partner, dat lijkt me logisch. Open communicatie is daar stap 1 in, ook als het antwoord naar jou kant is dat hij nu niet meer kan/wil maar dat jullie het er over een paar maanden nog een keer met elkaar over hebben.
woensdag 21 juli 2021 om 18:32
Hier sluit ik me bij aan. Ik denk dat jouw man nog steeds niet de oude is, maar wel zijn best doet. Bij mij zou een ander niet in me opkomen.JenBarber schreef: ↑21-07-2021 09:11Een ander was niet eens in mij opgekomen bij jouw verhaal. Niet dat het onmogelijk is hoor. Maar ik zie eerder een man voor me dat nog flink moet herstellen. Misschien zijn de huidige klachten niet meer zo zichtbaar. Maar vorig jaar nog 5 weken op de ic. Poeh dat moet een flinke lichamelijke en geestelijke klap hebben veroorzaakt.
Ik kan mij bijna niet voorstellen dat hij echt alweer op 95% van zijn oude ik zit na zoiets.
woensdag 21 juli 2021 om 18:39
Ik denk ook niet dat mensen het koppelen aan covid. Maar als een gevolg van (ernstige) vermoeidheid en/of mentale klap (ic, op het randje vd dood). Covid heeft geen directe link met seks. Wel met de gevolgen vd gevolgen.
woensdag 21 juli 2021 om 19:31
Man moet zo te lezen ook weer in touch komen met zijn eigen lichaam en seksualiteit. Masturberen om te testen of alles wel werkt is veelzeggend icm dat hij seks wel 'over' heeft voor TO, maar er zelf blijkbaar nog niet echt naar taalt.
woensdag 21 juli 2021 om 19:34
De initimiteit en connectie de komende tijd wat meer zoeken in andere vormen? Wat meer huid-op-huidcontact zonder tot seks over te gaan? Als dat normaliter eigenlijk standaard de opmaat naar seks is kunnen mensen dat gaan vermijden om teleurstellingen te voorkomen bijv.Spiegeleitje schreef: ↑21-07-2021 12:38Jullie reacties zijn voor mij verhelderend. Ik kan maar 1 ding besluiten: ik onderschat de impact van een verblijf in de IC. Als mijn man alleen maar zit en ligt, moet ik nu beseffen dat dat een duidelijke oorzaak heeft, ook al zegt hij er niets over.
Sommigen veroordelen mij en ook met deze reacties kan ik wat. Ook al heb ik er nog niet vaak iets over gezegd: nu wacht ik nog veel langer. Mij goed.
En nog eens: een scheiding of open relatie wil ik niet. Wat ik wel wil: eerlijke en duidelijke communicatie. Ik vind het verder goed hoe mijn man met de situatie omgaat en dat heb ik hem ook al vaak gezegd. Maar hij krijgt ook de beste zorgen van mij, voor corona ook al.
De frequentie is inderdaad niet alleszeggend. Ik wil gewoon intimiteit en connectie. En aangezien hij niet echt praat over de situatie heb ik er het raden naar. Toen hij het over die masturbatie had, heb ik wel het licht gezien. Hij voelt druk en ik wil hem geen druk opleggen. We hebben het er niet eens maandelijks over. Ik hoop alleen dat deze situatie ons dichter bij elkaar brengt en niet omgekeerd.
woensdag 21 juli 2021 om 19:56
Het klinkt een beetje alsof hij op zichzelf van goede wil is, maar zijn lichaam niet echt meewerkt.
Daar mag je best teleurgesteld over zijn en je mag dat ook een reden vinden om dan maar een andere oplossing te willen zoeken om aan je trekken te komen, maar ik denk dat het niet iets is wat je je man kan verwijten. Ziek is ziek. Misschien zit hij er zelf ook wel heel erg mee.
Daar mag je best teleurgesteld over zijn en je mag dat ook een reden vinden om dan maar een andere oplossing te willen zoeken om aan je trekken te komen, maar ik denk dat het niet iets is wat je je man kan verwijten. Ziek is ziek. Misschien zit hij er zelf ook wel heel erg mee.
woensdag 21 juli 2021 om 20:04
woensdag 21 juli 2021 om 20:10
Met andere belevingsvormen (enkel tussen ons 2 welteverstaan) of een lagere frequentie, heb ik eigenlijk geen probleem. 1 x per maand? Geen probleem, maar dan moet het wel uit onszelf komen en niet als een soort onuitgesproken compromis om mij te plezieren. Om het kort te zeggen: ik vind het belangrijkste dat we een sterke band hebben en dat we ons elk niet gedwongen voelen.
Iemand zegt dat het voor hem niet vanzelfsprekend is om toe te geven dat zijn lichaam hem in de steek laat of toch voor een deel. Dat is waar en moet beter tot mij doordringen.
Iemand zegt dat het voor hem niet vanzelfsprekend is om toe te geven dat zijn lichaam hem in de steek laat of toch voor een deel. Dat is waar en moet beter tot mij doordringen.
woensdag 21 juli 2021 om 20:34
Spiegeleitje schreef: ↑21-07-2021 20:10Met andere belevingsvormen (enkel tussen ons 2 welteverstaan) of een lagere frequentie, heb ik eigenlijk geen probleem. 1 x per maand? Geen probleem, maar dan moet het wel uit onszelf komen en niet als een soort onuitgesproken compromis om mij te plezieren. Om het kort te zeggen: ik vind het belangrijkste dat we een sterke band hebben en dat we ons elk niet gedwongen voelen.
Iemand zegt dat het voor hem niet vanzelfsprekend is om toe te geven dat zijn lichaam hem in de steek laat of toch voor een deel. Dat is waar en moet beter tot mij doordringen.
Spiegeleitje, na de IC, hoe lang heeft hij toen nog in het ziekenhuis gelegen?
Hebben jullie het er wel samen over gehad, hoe dat voor hem was, die IC opname en het herstel erna? En wat dat fysiek en mentaal met hem deed / doet?
woensdag 21 juli 2021 om 21:04
@Branwen: het is nu eenmaal geen prater, maar toch benoemde hij alles waarvan hij last had. Fysiek maar ook mentaal. Hij voelde zich zwak en klein. Ik hielp hem maar liet hem in zijn waarde door niet steeds in de bres te springen, hij voelde zich al hulpeloos genoeg. Lekker eten koken, een zacht bed buiten in de schaduw opmaken op zonnige dagen, zachte massages, altijd verse bloemen in de slaapkamer enz. Hij bleef nog 2 weken na de IC. Wij hadden veel geluk dat het ziekenhuis in onze buurt nooit overvol was. Wij kennen mensen die moesten vertrekken omdat het ergste achter de rug was maar die achteraf gezien beter waren gebleven. De revalidatie liep erg vlot. Hij werd goed opgevangen en was zelf ook strijdlustig. Rond Kerstmis was hij min of meer weer in orde en dat is een half wonder. Alleen dat ene aspect hinkt wat achterop. Maar ach, de reacties hier doen mij beseffen dat ik me er niet mag blind op staren.
woensdag 21 juli 2021 om 21:11
Er bestaat iets en dat heet Post IC Syndroom (PICS), een opname van de IC is fysiek en mentaal zwaar, misschien helpt het je om daar wat meer over te lezen want het kan jaren duren. Op een gegeven moment kan seks te belangrijk worden omdat je denkt dat je er van alles uit kan filteren. Je man heeft het gevoel dat ie door het oog van de naald is gekropen en als ik hoor hoe lief hij voor je is dan heeft ie in ieder geval de conclusie getrokken dat jij het belangrijkst is en dat hij jou gelukkig wil maken. Seks is heerlijk maar kost ook energie, het klinkt alsof hij nog bezig is met verwerken.
woensdag 21 juli 2021 om 21:56
Spiegeleitje schreef: ↑21-07-2021 21:04@Branwen: het is nu eenmaal geen prater, maar toch benoemde hij alles waarvan hij last had. Fysiek maar ook mentaal. Hij voelde zich zwak en klein. Ik hielp hem maar liet hem in zijn waarde door niet steeds in de bres te springen, hij voelde zich al hulpeloos genoeg. Lekker eten koken, een zacht bed buiten in de schaduw opmaken op zonnige dagen, zachte massages, altijd verse bloemen in de slaapkamer enz. Hij bleef nog 2 weken na de IC. Wij hadden veel geluk dat het ziekenhuis in onze buurt nooit overvol was. Wij kennen mensen die moesten vertrekken omdat het ergste achter de rug was maar die achteraf gezien beter waren gebleven. De revalidatie liep erg vlot. Hij werd goed opgevangen en was zelf ook strijdlustig. Rond Kerstmis was hij min of meer weer in orde en dat is een half wonder. Alleen dat ene aspect hinkt wat achterop. Maar ach, de reacties hier doen mij beseffen dat ik me er niet mag blind op staren.
Fijn dat je wat aan de reacties hebt.
Je hebt het in een vorige posting over eerlijke en duidelijke communicatie. Wat mis je nu in de communicatie? Of hebben jullie het er nu (en dan bedoel ik alle aspecten) helemaal niet meer over? Uit eigen ervaring weet ik hoe een IC-opname er in kan hakken, herinneringen die zelfs vele jaren later je soms nog zo kunnen raken. Nog los van het fysieke element van (langdurig) herstellen.
vrijdag 23 juli 2021 om 09:02
Het is je al duidelijk dat een ic opname niet alleen kracht kost maar ook geestelijk nogal wat te weeg brengt.
Mijn man heeft niet op de ic gelegen (wel in het ziekenhuis) en heeft nog steeds last van vermoeidheid en concentratieproblemen, met alles wat hij in het zkh heeft meegemaakt (gillende en schreeuwende mensen) is hem niet in de koude kleren gaan zitten.
Waarschijnlijk komt dit besef nu bij je man, nu hij lichamelijk min of meer op orde is, dat hij het geestelijk moet verwerken.
Ik ben zelf ook nog lang niet de oude, maar 1x per week dat redden we niet hoor. Zelfs soms 2 wkn niet, zolang we erover praten, vinden wij er niets aan de hand, maar blijkbaar is je man niet zover.
Mijn man heeft niet op de ic gelegen (wel in het ziekenhuis) en heeft nog steeds last van vermoeidheid en concentratieproblemen, met alles wat hij in het zkh heeft meegemaakt (gillende en schreeuwende mensen) is hem niet in de koude kleren gaan zitten.
Waarschijnlijk komt dit besef nu bij je man, nu hij lichamelijk min of meer op orde is, dat hij het geestelijk moet verwerken.
Ik ben zelf ook nog lang niet de oude, maar 1x per week dat redden we niet hoor. Zelfs soms 2 wkn niet, zolang we erover praten, vinden wij er niets aan de hand, maar blijkbaar is je man niet zover.
zondag 25 juli 2021 om 15:28
Dit inderdaad.herfst100 schreef: ↑21-07-2021 09:27Je man had wel dood kunnen zijn en jij klaagt over te weinig seks en vraagt je af of hij een ander heeft? Wees blij dat hij er nog is en zo te lezen is hij nog een lief en mooi mens ook. Jullie hebben veel meegemaakt en geef het tijd. Je man heeft misschien veel meer tijd nodig om te herstellen dan je denkt. Ga jezelf vermaken en laat hem uitrusten op de bank. Besef je je wel hoe bijzonder het is dat hij weer volledig aan het werk is?
Vreemd verhaal. Je zou toch denken dat je je zorgen om zijn gezondheid zou maken ipv wat jij te kort komt
