Relaties
alle pijlers
Scheiden of blijven #2 [lege OP]
zaterdag 7 augustus 2021 om 14:44
zaterdag 7 augustus 2021 om 15:30
Wij zijn wel goed bevriend met elkaar. Kunnen elkaar van alles vertellen, maar het onderwerp 'onze relatie' vind ik een pijnlijk onderwerp, omdat we daar anders in staan. Hij vind mij geweldig en geeft ook vaak aan dat hij veel van me houdt. Dit maakt het voor mij nog lastiger om het gesprek over mijn gevoel aan te gaan.Whateffa schreef: ↑07-08-2021 14:44Zijn jullie wel bevriend, in mag je hem, vind je hem aardig, doen jullie leuke dingen met elkaar? En hoe staat je man hierin, beleefd hij de relatie hetzelfde? Weet je man van je twijfels? Ben je trouwens in staat (bijvoorbeeld qua huisvesting/financieel/etc.) om alleen verder te gaan?
Ik sta wel een paar jaar ingeschreven bij de woningbouw. Maar financieel ben ik niet helemaal onafhankelijk. Ik kan het overigens wel zijn.
zaterdag 7 augustus 2021 om 15:34
Ik heb al eerder hulp gezocht bij een psycholoog nav gesprekken met de huisarts. Daar ben ik niet veel verder geholpen.Winterland schreef: ↑07-08-2021 15:01Heb je ooit het gevoel gehad dat je niet eenzaam was? Dat je wel verbonden was met iemand?
Zoniet, is het misschien de moeite om dat eerst uit te zoeken met een therapeut. Misschien kan je dat dan wel samen bereiken.
Ik sta nu ingeschreven bij een psychotherapeut. Het zal nog wel een paar weken duren voordat ik daar terecht kan. Vandaar dat ik mijn verhaal hier kwijt wil, want het kost zoveel energie om dat allemaal voor jezelf te houden.
Of ik me ooit verbonden heb gevoeld met iemand? Ik voel me wel verbonden met mijn kinderen. Met mijn partner voel ik een vriendschappelijke verbondenheid, geen intieme of een waar diepgang in zit.
zaterdag 7 augustus 2021 om 15:37
Het klinkt een beetje alsof je destijds, toen je voor een leven met hem koos, dat deed, bij gebrek aan beter. Dus niet uit innige liefde en een geweldig toekomstbeeld, maar eerder om maar door iemand gewaardeerd te worden en je daardoor niet meer zo alleen te voelen.Original28 schreef: ↑07-08-2021 15:30Wij zijn wel goed bevriend met elkaar. Kunnen elkaar van alles vertellen, maar het onderwerp 'onze relatie' vind ik een pijnlijk onderwerp, omdat we daar anders in staan. Hij vind mij geweldig en geeft ook vaak aan dat hij veel van me houdt. Dit maakt het voor mij nog lastiger om het gesprek over mijn gevoel aan te gaan.
Ik sta wel een paar jaar ingeschreven bij de woningbouw. Maar financieel ben ik niet helemaal onafhankelijk. Ik kan het overigens wel zijn.
Klopt dit?
zaterdag 7 augustus 2021 om 15:50
wat een verdrietig verhaal...
Ik denk dat als je wel vrienden bent met je man (en hij dus verder ok is als in hij gaat niet vreemd, heeft geen verslavingen, geen psychische stoornissen, behandelt jou ok,...) dat je uiteindelijk beter kan blijven.
Een scheiding is echt zwaar en heeft enorme consequenties die je vooraf vaak niet helemaal kunt overzien.
Ik denk dat als je wel vrienden bent met je man (en hij dus verder ok is als in hij gaat niet vreemd, heeft geen verslavingen, geen psychische stoornissen, behandelt jou ok,...) dat je uiteindelijk beter kan blijven.
Een scheiding is echt zwaar en heeft enorme consequenties die je vooraf vaak niet helemaal kunt overzien.
proetel wijzigde dit bericht op 07-08-2021 16:15
1.29% gewijzigd
zaterdag 7 augustus 2021 om 15:56
In 25 jaar samen met mijn man en kinderen had ik er wel 5 x een punt achter willen of kunnen zetten.Winterland schreef: ↑07-08-2021 15:01Heb je ooit het gevoel gehad dat je niet eenzaam was? Dat je wel verbonden was met iemand?
Zoniet, is het misschien de moeite om dat eerst uit te zoeken met een therapeut. Misschien kan je dat dan wel samen bereiken.
We zaten op verschillende golflengtes, zijn werk ging voor, ook met zwanger zijn en ziek kind, ik had ambities en hield de boel draaiende.
Vertrouwen was er wel, ook in mezelf. Het was schipperen en samen verder. Juist voor de kinderen.
Wat Winterland zegt, voel je verbondenheid met iemand? Wat geeft jou kracht, waar sta je voor? Het klinkt cliché, het is een zoektocht hoe je elkaar weer kunt bereiken en waarderen met behulp van een therapeut, samen of alleen. Vernedering of blauwe plekken is een no - go.
Het gaat erom dat je trots bent om jezelf met of zonder man.
Alles sal reg kom
zaterdag 7 augustus 2021 om 16:04
Je voelt je dus wel verbonden met je kinderen.
Realiseer je dan dat als je man co-ouderschap wil je de kinderen voor de helft van de tijd kwijt bent.
Ze in het slechtste geval dan verzorgt worden door zijn nieuwe vriendin die er totaal andere normen en waarden op na houdt dan jij zelf.
Jij je nog steeds eenzaam voelt want dat gevoel lijkt in jou zelf te zitten in plaats van te veroorzaakt te worden omdat je geen mensen om je heen hebt.
Realiseer je dan dat als je man co-ouderschap wil je de kinderen voor de helft van de tijd kwijt bent.
Ze in het slechtste geval dan verzorgt worden door zijn nieuwe vriendin die er totaal andere normen en waarden op na houdt dan jij zelf.
Jij je nog steeds eenzaam voelt want dat gevoel lijkt in jou zelf te zitten in plaats van te veroorzaakt te worden omdat je geen mensen om je heen hebt.
zaterdag 7 augustus 2021 om 16:35
Ik heb er ook veel voor over om het wel te laten werken. Maar dan meer in de vorm van een vriendschappelijke relatie. Ik vind het lastig om om te gaan met de toenaderingspogingen van partner. Hij heeft ook zijn behoeftes en twijfelt soms ook of ik wel met hem wil zijn.Proetel schreef: ↑07-08-2021 15:50wat een verdrietig verhaal...
Ik denk dat als je wel vrienden bent met je man (en hij dus verder ok is als in hij gaat niet vreemd, heeft geen verslavingen, geen psychische stoornissen, behandelt jou ok,...) dat je uiteindelijk beter kan blijven.
Een scheiding is echt zwaar en heeft enorme consequenties die je vooraf vaak niet helemaal kunt overzien.
zaterdag 7 augustus 2021 om 17:16
Dankjewel.TheeMetChocolade schreef: ↑07-08-2021 16:33Jij zit in een crisis. Ik vind dat geen moment om beslissingen te nemen.
Ga je therapie aan en kijk wat dat je brengt.
Ik wens je veel moois
Ik ervaar het niet echt als een crisis, maar eerder de regie over mijn leven in handen durven te nemen. Daar waar ik voorheen het gevoel had anderen alleen maar te pleasen en zelf nergens voor stond is dat nu compleet gedraaid. Ik durf nu van mezelf te houden, mezelf niet te kwellen met schuldgevoel en het verleden te accepteren zoals die is geweest.
Ik koester daarom ook geen wrok jegens mijn moeder zoals iemand in een reactie zei. In therapie ben ik erachter gekomen dat zij vermoedelijk een narcist is. Iets waar ik als kind niet veel aan kon veranderen. Want ik probeerde jaren lang om haar tevreden te houden, maar niets werkte.
zaterdag 7 augustus 2021 om 17:20
Ik zal ook niet op korte termijn een beslissing om te scheiden nemen. Niet voordat ik therapie gehad heb. Ik wil eerst alles geprobeerd hebben. En alles duidelijk in kaart brengen voor mezelf.Parella schreef: ↑07-08-2021 16:24Ik zou zeker geen beslissing nemen totdat je zelf minstens een flinke periode therapie hebt gehad van een psycholoog. Ik zeg minstens een periode omdat je in therapie in het beginvaan alles juist heftiger beleefd voordat je op je pootjes landt.
Ik heb me ook gevoeld zoals jij. Ook zo'n soort relatie zoals jij. Maar therapie voor mezelf heeft veel van mijn gevoelens veranderd. Ik ben gelukkig, tevreden, twijfel niet meer. En dat zat voor een groot deel in mijzelf.
Misschien ligt het wel aan mezelf en vind ik het moeilijk om liefde te ontvangen en zelf te geven. Ik voel wel liefde voor mijn kinderen. Mijn moederhartje die brand wel voor hun.
De geschiedenis zal zich om die reden ook niet kunnen gaan herhalen. Ik zou mijn kinderen nooit bewust in een onveilige situatie brengen.
zaterdag 7 augustus 2021 om 17:24
Je bent jezelf aan het redden, dat is heel goed.
Maar het klinkt wel echt nog alsof je uit een crisis moet.
Doe nou eerst eens therapie.
Misschien kun je je aan geenéén volwassene nu binden of verbonden voelen. Door de volwassenen in jouw jeugd. Dat je nu alleen vertrouwt op jouw kinderen.
Je hebt wel krassen overgehouden van je jeugd. Hoe kan het ook anders.
Je wil het beter maken, dat is heel goed en hard werken.
Werk eerst aan jezelf, en daarna aan je relatie. Of kijk er daarna pas naar.
Misschien was je moeder een narcist, misschien vond ze het heel erg moeilijk om te overleven, je weet het niet.
Jij bent anders dan je moeder omdat je nu actief hulp zoekt en wil dat het stopt.
Succes!
Maar het klinkt wel echt nog alsof je uit een crisis moet.
Doe nou eerst eens therapie.
Misschien kun je je aan geenéén volwassene nu binden of verbonden voelen. Door de volwassenen in jouw jeugd. Dat je nu alleen vertrouwt op jouw kinderen.
Je hebt wel krassen overgehouden van je jeugd. Hoe kan het ook anders.
Je wil het beter maken, dat is heel goed en hard werken.
Werk eerst aan jezelf, en daarna aan je relatie. Of kijk er daarna pas naar.
Misschien was je moeder een narcist, misschien vond ze het heel erg moeilijk om te overleven, je weet het niet.
Jij bent anders dan je moeder omdat je nu actief hulp zoekt en wil dat het stopt.
Succes!
zaterdag 7 augustus 2021 om 18:10
DankjewelMadderijn schreef: ↑07-08-2021 17:24Je bent jezelf aan het redden, dat is heel goed.
Maar het klinkt wel echt nog alsof je uit een crisis moet.
Doe nou eerst eens therapie.
Misschien kun je je aan geenéén volwassene nu binden of verbonden voelen. Door de volwassenen in jouw jeugd. Dat je nu alleen vertrouwt op jouw kinderen.
Je hebt wel krassen overgehouden van je jeugd. Hoe kan het ook anders.
Je wil het beter maken, dat is heel goed en hard werken.
Werk eerst aan jezelf, en daarna aan je relatie. Of kijk er daarna pas naar.
Misschien was je moeder een narcist, misschien vond ze het heel erg moeilijk om te overleven, je weet het niet.
Jij bent anders dan je moeder omdat je nu actief hulp zoekt en wil dat het stopt.
Succes!
ik ga ermee aan de slag
zondag 8 augustus 2021 om 06:56
Breekt het je op dat je naar je gevoel niet eerlijk bent naar je man toe (niet verwijtend bedoeld)? Als je eerlijk bent, wordt het schuldgevoel ook minder en komt er misschien ruimte om te praten. Misschien, nu je je veilig voelt, is er ruimte voor andere behoeftes. Ik denk dat het heel zinnig is je te laten begeleiden in dit proces en inderdaad geen snelle beslissingen te nemen. Misschien verandert je gevoel naar je man in de loop van je therapie, misschien niet maar dan kun je wel een weloverwogen beslissing nemen. Ook zou ik inzetten op het versterken van je (financiële ) positie, dit draagt, behalve dat het je afhankelijkheid naar je man vermindert, ook bij aan het versterken van jezelf. Sterkte, volgens mij neem je goede stappen!
