Twijfel over vriendschap

Een goede vriendin van mij gaat door een lastige periode, maar ze wil daar eigenlijk nooit over praten. Ze heeft vaak ruzie met haar man, onder andere over de zorg voor hun twee kleine kinderen maar daarvoor ook al vaak over uitgaan en hoe vaak ze seks hadden enzo. Soms vertelt ze daar kort iets over en zie ik dat ze bijna moet huilen, maar als ik dan hulp aanbied of een beetje doorvraag klapt ze weer dicht. Dan zegt ze bijvoorbeeld ineens dat de ruzie ook wel vooral aan haar te wijten is of dat hij eigenlijk wel gelijk heeft en dat ze niet zo chagrijnig moet doen tegen hem. Ik het sterk het idee dat er iets in hun relatie erg scheef zit, maar ik kom er niet door bij haar. De gesprekken eromheen zijn daardoor steeds meer oppervlakkig en dat voelt een beetje nep.

Vroeger deelden we echt lief en leed maar dat is steeds minder geworden. Ik weet niet of ik het zo moet laten of dit een keer voorzichtig aankaarten (maar hoe?).

Fijne reacties, bedankt voor het meedenken.

@Doreia, de vraag wat ze van mij nodig heeft ga ik zeker stellen. Advies kan en wil ik niet echt bieden, zeker op dit moment niet omdat ik niet precies weet wat er speelt. Maar door te vragen wat ze nodig heeft kan ik ook duidelijk maken dat ik dat nu niet precies weet wat ik het beste voor haar kan doen.

@WickedWitch, inderdaad goed om geen advies te geven, maar ik hoop dat ze mij of iemand anders in elk geval kan vertellen over hoe het echt gaat.

@JufJoke, dat zou ik wel willen zeggen, maar komt misschien bemoeierig over voor haar?

@LilaLinda, zelf ben ik niet echt iemand die advies geeft of zou zeggen dat ze de relatie moet verbreken ofzo, ben meer van het luisterend oor, maar soms schrik ik wel van wat ze vertelt. Ik probeer neutraal te reageren, maar ze zal het vast wel merken. Soms zijn er ook meer mensen bij en die gaan dan allemaal hun mening over de situatie geven (veelal over haar man) en ik merk wel dat ze dan nog extra gaat ontkennen dat het een probleem is.

@Attraverso, klopt, gewoon de zinnen verzetten mag. Ik merk dat ze er met haar gedachten niet echt bij is en vind het wat lastig om te doen alsof er niks aan de hand is. Als ze dat even nodig heeft is dat goed, maar als ik aan haar duidelijk zou kunnen maken dat ze ook mag spuien, dan zou ik dat graag doen.

@Luchtig, heb je dit zelf wel eens meegemaakt of gezien? Misschien overdrijf ik, maar heb best wel eens het idee dat ze er op een gegeven moment klaar mee is en opstapt.