Relaties
alle pijlers
Afgehaakt
dinsdag 1 februari 2022 om 15:26
Beste lezers,
Kan een partner die is 'afgehaakt' weer aanhaken in de relatie?
Dit is een oprechte vraag: als het gevoel is aangetast, kan dat weer terugkomen?
Ik ben benieuwd naar ervaringen, positief en negatief, en wat daarbij speelde.
Kan een partner die is 'afgehaakt' weer aanhaken in de relatie?
Dit is een oprechte vraag: als het gevoel is aangetast, kan dat weer terugkomen?
Ik ben benieuwd naar ervaringen, positief en negatief, en wat daarbij speelde.
leeuw0791 wijzigde dit bericht op 01-02-2022 15:28
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
19.90% gewijzigd
dinsdag 1 februari 2022 om 16:32
dinsdag 1 februari 2022 om 16:35
https://www.google.nl/search?q=kan+gevo ... ent=safari
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 1 februari 2022 om 16:35
In het geval van een gezin, kan ik me voorstellen dat een breuk een soort wake-up call kan zijn, in de zin van "een man weet niet wat hij mist..." (m/v).
In een relatie met 2 personen, denk ik dat de noodzaak om terug aan te haken ontbreekt. Of dat de "auto" al snel denkt: het rijdt eigenlijk wel lekker zonder aanhanger.
In een relatie met 2 personen, denk ik dat de noodzaak om terug aan te haken ontbreekt. Of dat de "auto" al snel denkt: het rijdt eigenlijk wel lekker zonder aanhanger.
dinsdag 1 februari 2022 om 18:47
dinsdag 1 februari 2022 om 19:17
Als het gevoel bij de ander echt weg is, als in de liefde is op dan is de kans dat het goedkomt echt nihil.
Soms komen mensen elkaar jaren later tegen en dan werkt het wel ineens, maar ga daar maar niet op wachten.
Als er externe problemen zijn of iets wat met tijd heelt en het gevoel is er nog dan kan het wel goedkomen.
Zo’n breuk heb ik een paar jaar geleden ook gehad. We zijn een maandje uit elkaar geweest omdat mn vriend een ernstig zieke ouder had en zelf nog aan het genezen was van een burn-out. Het was toen gewoon even te veel om een relatie te hebben…
Ik ben in die periode gewoon leuke dingen gaan doen met vriendinnetjes. En na een maand zijn we wat gezelligs gaan doen. En toen was het weer goed. Verder ook nooit negatieve energie verspilt aan de vraag waarom. Of dat ik ervan baalde dat het zo liep. Dat heeft zeker meegeholpen.
Soms komen mensen elkaar jaren later tegen en dan werkt het wel ineens, maar ga daar maar niet op wachten.
Als er externe problemen zijn of iets wat met tijd heelt en het gevoel is er nog dan kan het wel goedkomen.
Zo’n breuk heb ik een paar jaar geleden ook gehad. We zijn een maandje uit elkaar geweest omdat mn vriend een ernstig zieke ouder had en zelf nog aan het genezen was van een burn-out. Het was toen gewoon even te veel om een relatie te hebben…
Ik ben in die periode gewoon leuke dingen gaan doen met vriendinnetjes. En na een maand zijn we wat gezelligs gaan doen. En toen was het weer goed. Verder ook nooit negatieve energie verspilt aan de vraag waarom. Of dat ik ervan baalde dat het zo liep. Dat heeft zeker meegeholpen.
dinsdag 1 februari 2022 om 19:37
woensdag 2 februari 2022 om 06:27
woensdag 2 februari 2022 om 09:41
Dank voor de reacties! Mijn vraag was wat abstract gesteld, maar ik was ook benieuwd naar algemene reacties, Hier volgt wat meer informatie.
Wij zijn ruim 11 jaar getrouwd, met snel na de start drie kinderen. We wilden allebei graag (beide toen rond de 40), maar alles werd in de snelkookpan gegooid. Met de wijsheid van nu zie ik dat mijn vrouw veruit het meest heeft ingeleverd, en dat ik op cruciale momenten er onvoldoende voor haar was.
Veel ruzies gehad daarover. Daar heb je beide een rol in, maar ik zie nu hoezeer ik steeds in de verdediging schoot. Ik zag het grote plaatje niet (of wilde dat niet zien..). Duidelijke signalen heb ik gemist of genegeerd.
Gevolg, mijn vrouw is geleidelijk afgehaakt, heeft binnen het huwelijk afstand genomen en is een oude liefde tegen het lijf gelopen. De gevolgen kun je raden.
Opmerkelijk genoeg leefde, vanuit mijn beeld, de relatie toen even op, maar ik kwam er snel achter.
Dat heeft een shock bij mij teweeggebracht. Ik ben gekwetst, maar zie ook duidelijker dan ooit wat mijn rol in deze hele geschiedenis is: zij is net zo goed het vertrouwen in mij kwijt geraakt. Ik houd enorm van haar, maar snap ook dat zij (en lezers hier) daar vraagtekens bij plaatsen.
Wij zijn nu in therapie, maar ik voel hoe groot de afstand is. Hoe realistisch is het om te denken dat zij weer kan aanhaken? Zij zegt dat zij niet zomaar 'alles uit de handen wil laten vallen', maar ik vraag mij af wat ze wil vasthouden? Oók mij, of alleen huis/gezin/sociale context/hond? Ik krijg dat niet duidelijk, en dat vreet aan me.
Ik voel een grote spijt. Ik heb mij jaren passief/onvolwassen, noem het maar, gedragen, binnen de relatie dan, want voor de buitenwereld ben ik een 'zorgzame vader'. Nu voer ik een achterhoedegevecht.
Op de achtergrond speelt die oude liefde een grote rol. Er is geen contact meer, zegt ze, en hij heeft zijn eigen leven, maar het verlangen is er nog steeds. Het voelt voor haar als terug bij af.
Tot zover het verhaal in een notendop.
Wij zijn ruim 11 jaar getrouwd, met snel na de start drie kinderen. We wilden allebei graag (beide toen rond de 40), maar alles werd in de snelkookpan gegooid. Met de wijsheid van nu zie ik dat mijn vrouw veruit het meest heeft ingeleverd, en dat ik op cruciale momenten er onvoldoende voor haar was.
Veel ruzies gehad daarover. Daar heb je beide een rol in, maar ik zie nu hoezeer ik steeds in de verdediging schoot. Ik zag het grote plaatje niet (of wilde dat niet zien..). Duidelijke signalen heb ik gemist of genegeerd.
Gevolg, mijn vrouw is geleidelijk afgehaakt, heeft binnen het huwelijk afstand genomen en is een oude liefde tegen het lijf gelopen. De gevolgen kun je raden.
Opmerkelijk genoeg leefde, vanuit mijn beeld, de relatie toen even op, maar ik kwam er snel achter.
Dat heeft een shock bij mij teweeggebracht. Ik ben gekwetst, maar zie ook duidelijker dan ooit wat mijn rol in deze hele geschiedenis is: zij is net zo goed het vertrouwen in mij kwijt geraakt. Ik houd enorm van haar, maar snap ook dat zij (en lezers hier) daar vraagtekens bij plaatsen.
Wij zijn nu in therapie, maar ik voel hoe groot de afstand is. Hoe realistisch is het om te denken dat zij weer kan aanhaken? Zij zegt dat zij niet zomaar 'alles uit de handen wil laten vallen', maar ik vraag mij af wat ze wil vasthouden? Oók mij, of alleen huis/gezin/sociale context/hond? Ik krijg dat niet duidelijk, en dat vreet aan me.
Ik voel een grote spijt. Ik heb mij jaren passief/onvolwassen, noem het maar, gedragen, binnen de relatie dan, want voor de buitenwereld ben ik een 'zorgzame vader'. Nu voer ik een achterhoedegevecht.
Op de achtergrond speelt die oude liefde een grote rol. Er is geen contact meer, zegt ze, en hij heeft zijn eigen leven, maar het verlangen is er nog steeds. Het voelt voor haar als terug bij af.
Tot zover het verhaal in een notendop.
