Ik weet het even niet meer

14-03-2022 09:59 35 berichten
Alle reacties Link kopieren
Poeh, waar moet ik beginnen….
Wellicht wordt dit een heel warrig en onlogisch verhaal maar ik moet het kwijt en jullie mening hierover zou prettig zijn want ik weet het namelijk even niet.

Ik ben ** jaar, werkzaam op kantoor voor 20uur (deels afgekeurd omdat ik ADHD/Autisme heb en om die reden lukt het niet om meer te werken) en zolang ik mij kan herinneren gaat mijn leven met ups en downs. Ik maak zo af&toe compleet de verkeerde beslissingen, ik ben extreme piekeraar, veel overdenken, het ene moment druk en het andere moment helemaal in mijzelf gekeerd. Impulsief maar soms ook extreem voorzichtig. Ik heb vroeger schulden gemaakt, die los ik maandelijks af en ik verwacht dat ik hier over zo’n 2.5 jaar vanaf ben. Meer aflossen is geen optie omdat ik niet meer kán aflossen. Ik slik medicatie voor mijn ADHD, dit helpt voor de scherpe randjes. Mijn emoties zijn net een achtbaan. Als ik blij ben, ben ik heel blij en als ik boos ben dan ben ik ook echt woedend. Ik twijfel altijd over alles en daarnaast ben ik echt een heel gevoelig ei.

*Knip*

Als ik bij hem wegga betekend dat ik bij mijn moeder moet gaan wonen. Ik kán op dit moment niet iets voor mijzelf betalen, ik heb 0,- spaargeld én als klap op de vuurpijl schulden. Dit weet mijn moeder overigens niet. Ik weet ook dat mijn moeder er niet om staat te springen als ik weer thuis zou komen wonen, dat heeft ze wel eens letterlijk gezegd.

Ik loop sinds een paar maand bij de POH om aan mijzelf te werken, alleen weet ik niet of dit gaat lukken. Heb ik niet meer nodig dan alleen de POH? Daarnaast ik kan wel aan mijzelf werken maar mijn vriend veranderd niet, kan ik leven met hoe hij is? Hoe weet je of je relatie van 10 jaar klaar is of dat je nog niet op moet geven? Ik weet het niet en ik ben bang voor de toekomst. ik wil mij gewoon weer fijn voelen maar op dit moment voel ik mij steeds alsof er iets spannend gaat gebeuren.
pupke wijzigde dit bericht op 22-03-2022 09:58
33.52% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
als bij je vriend blijven geen optie is (en dat is het echt niet!) en er geen plek is bij je moeder. Zul je toch een manier moeten bedenken om zelf iets te kunnen huren

Misschien kan de PH je doorverwijzen naar een organisatie die je kan helpen om zaken te regelen?
Alle reacties Link kopieren
Kun je met die POH bespreken wat voor praktische opties er zijn om andere woonruimte te vinden? Begeleid wonen, in een woongroep, kamerhuur, zoiets? Of zou hij/zij jou kunnen doorverwijzen naar maatschappelijk werk voor ondersteuning bij het regelen van die praktische kant van het verhaal?
Wat eten we vanavond?
Alle reacties Link kopieren
Hmmm ik vraag me af of je wel echt goed inzicht hebt in je ADHD. Ik heb ook ADHD en met alleen medicatie redt je het niet. Er zijn heel veel lifehacks die je kunnen helpen om veel beter met je ADHD om te gaan. Zoals plannen en schema's. Je denkt dat je het niet nodig hebt maar omdat wij adhders tijdblind zijn en een veel slechter werkend kortetermijn geheugen hebben is dat echt echt echt een must. Nog belangrijker dan medicatie. Ook voor je impulsiviteit kan je echt lifehacks gebruiken waardoor je niet in de problemen komt (ook daarvoor helpt plannen).


Verder je vriend... Sorry maar die klinkt gewoon niet leuk. Ga bij hem weg en begin opnieuw. vertel je moeder de waarheid over de schulden. Wellicht als je bij haar gaat wonen weer kan je je schulden een stuk sneller aflossen. Neem afscheid van je vriend. Zo iemand is toch niet leuk om mee te leven?
Hij heeft een gemene kant zeg je. Waar twijfel je dan nog over? Echt gun jezelf een leuker leven zonder hem.
Alle reacties Link kopieren
Is het zijn huis dan?
Alle reacties Link kopieren
Ik lees zeker rode vlaggen bij je vriend, maar ook dat jullie soms het slechte bij elkaar naar boven halen.
Je zou overigens denken dat iemand met een nare familie het juist fijn vindt om in/bij een normaal gezin terecht te komen, dat is echter vaak niet waar. Het kan heel confronterend zijn als je zelf geen contact hebt met je familie.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou ook zulke heftige emoties krijgen als ik met zo'n figuur moet samenleven.

Eens met bovenstaande tips; kijk of er echt geen andere manier is om ergens anders te gaan wonen dan bij je moeder. Wie weet kom je in aanmerking voor iets als begeleid wonen (hoewel daar ongetwijfeld bepaalde voorwaarden voor zijn om voor in aanmerking te komen) en komt er rust in je leven, waardoor je, naast je medicatie en mentale ondersteuning, ook aan life-hacks kunt werken.
Alle reacties Link kopieren
abracadabra schreef:
14-03-2022 10:33
Hmmm ik vraag me af of je wel echt goed inzicht hebt in je ADHD. Ik heb ook ADHD en met alleen medicatie redt je het niet. Er zijn heel veel lifehacks die je kunnen helpen om veel beter met je ADHD om te gaan. Zoals plannen en schema's. Je denkt dat je het niet nodig hebt maar omdat wij adhders tijdblind zijn en een veel slechter werkend kortetermijn geheugen hebben is dat echt echt echt een must. Nog belangrijker dan medicatie. Ook voor je impulsiviteit kan je echt lifehacks gebruiken waardoor je niet in de problemen komt (ook daarvoor helpt plannen).

Dit. Ik heb ook adhd en herken me in de extreme emoties die je beschrijft maar er zijn lifehacks voor. Een poh is echt niet genoeg, (groeps)therapie is nodig om in balans te komen.

Klinkt alsof die vriend van jou alle klachten alleen maar erger maakt trouwens
Alle reacties Link kopieren
Over hoe je weet of je een lange relatie moet verbreken: eerst zou ik me afvragen of zijn gedrag acceptabel is als het altijd zo blijft. Het klinkt mij verschrikkelijk in de oren, alleen zijn zou veel minder stress en conflict opleveren. Maar dat moet jij voor jezelf bepalen. Als je niet niet acceptabel vindt, is de volgende vraag of hij wil en kan veranderen. Ik zie daar geen aanwijzing voor trouwens.

Dan de praktische kant, daarvoor zou ik de tip van makreel opvolgen.

Tenslotte de mentale kant, de heftige emoties en moeite met vertrouwen... Het zou mij niet verbazen als die minder heftig worden als je deze (voor mij als onveilig klinkende) relatie verbreekt. Maar het kan geen kwaad ook deze vraag met de POH te overleggen, wellicht dat wat meer en meer specialistische hulp goed zou zijn.
This is an unacceptable timeline
Lijkt me dat het zeker een mogelijkheid is dat je onveilige en onprettige relatie je mentale problemen vergroot.
Alle reacties Link kopieren
Jullie hebben echt helemaal gelijk maar het is allemaal zoveel makkelijker gezegd dan gedaan. We zijn al zó lang samen en ik vind het echt extreem moeilijk om daar een eind aan te maken. Daarnaast is het ook niet alleen maar ellende. We hebben ook echt hele leuke, fijne momenten. Hij kan ook echt heel leuk zijn, in donkere periodes is hij er ook écht voor mij en hij sleept mij daar ook uit. Maar wat ik zeg: naast zijn leuke, lieve kant heeft hij ook een hele vervelende kant.

PlayingTheAngel: Precies wat je zegt maar het lijkt bij hem wel alsof alle familie, maakt niet uit van wie, verdoemd is. Het lúkt hem gewoon niet om die knop om te zetten en te genieten van mijn familie.

Het is zijn huis maar ook al zou ik er willen blijven wonen, het zou niet eens kunnen want ik kan het niet betalen. En ik lees een paar keer dat hij mijn klachten verergerd, hier denk ik zelf de laatste tijd ook aan.

Ik vind het echt zo enorm moeilijk. Enerzijds wil ik mijn spullen pakken en bij mijn moeder gaan wonen (of ergens anders) maar anderzijds heb ik ergens hoop dat het wel werkt. Want ook mijn leeftijd speelt mee (voor mijn gevoel). Ik ben 34 en ik wil nog wel graag 1-2 kinderen met iemand, hoe dan? Ik krijg het gewoon benauwd van het feit dat ik niet alle tijd meer heb. We zijn niet voor niets zo lang samen en naast de downs hebben we ook echt wel ups.

Ik moet volgende week weer naar de POH en dan wou ik dit sowieso bespreken.
Maar wanneer weet je dat het niet meer gaat werken?
Alle reacties Link kopieren
Nou, die kinderen met hém zou ik sowieso (voorlopig) uit je hoofd zetten (sorry, klinkt hard). Daarnaast lijkt het me verstandig als je eerst zelf veel beter in je vel zit, en een stabiele woon-en leefomgeving hebt.

Heb je ook therapie voor je ADHD? Zo nee, kijk daar eens naar. Je kan er alleen maar beter van worden :hug:



En het werkt niet meer als je er ongelukkig van wordt. Het leven zonder hem kan nooit vervelender zijn dan je je nu voelt.
Alle reacties Link kopieren
Jij wilt 100% garantie voordat je de knoop doorhakt. Dat ga je nooit krijgen, dus je zult je afweging moeten maken op wat je nu weet en voelt.

Een relatie zonder ups is heel zeldzaam, natuurlijk zijn die er en heeft hij leuke kanten. Die heeft iedereen.
Maar regelmatige downs waarbij iemand je respectloos behandelt, dat is echt geen gezonde relatie.
Ben je bang dat je niet zonder hem uit de donkere momenten kan komen?
This is an unacceptable timeline
Alle reacties Link kopieren
Ik heb ADD en 7,5 jaar een relatie gehad met een narcist. Wat jij beschrijft, klinkt precies zo. Zou hij ook een narcist kunnen zijn? In dat geval raad ik je aan om voor jezelf en je eigen geluk te kiezen. Het klinkt niet alsof hij daar nu aan bijdraagt. En jouw familie is wel heel belangrijk voor jou.

Probeer (met hulp erbij wellicht) na te denken over wat een hoofd- en bijzaak is. De hoofdzaak is denk ik dat je niet gelukkig bent in je relatie en dat je daar iets mee moet. De gevolgen zijn in dit geval pas daarna en dus een bijzaak. Natuurlijk zijn schulden, een woonplek en je ADHD belangrijk, maar dat zijn dingen die je praktisch kunt aanpakken. Vraag hulp, maar kies vooral voor je geluk!
Lieve TS, ik zou wat gegevens uit je OP halen. Als de gegevens kloppen, kan het best herkenbaar zijn.
Oh en antwoord op deze vraag:
Hoe weet je of je relatie van 10 jaar klaar is of dat je nog niet op moet geven?
In jouw geval zou je dat gewoon " moeten" weten. Het is geen kwestie van sleur oid waar je nog aan kunt werken. Hij is naar en gemeen, ook al is het soms niet alleen maar ellende. Dat nare en gemene zit toch in hem, leuke dingen heffen dat niet op.

En een kinderwens is echt geen goede reden om in zo'n relatie te blijven.
Wauw. Fulltime werken en geheel financieel voor jezelf zorgen kan je niet aan, maar 1 a 2 kinderen in een kutrelatie waarin jullie al jaren het slechtste in elkaar naar boven halen lijkt je een goed idee?

Hoe gaat dat verhaal verder?
Jij stopt helemaal met werken en wordt compleet financieel van hem afhankelijk. De ruzies worden groter, jouw wereldje wordt kleiner en familie wordt belangrijker en jullie verhouding wordt slechter. Dan een vechtscheiding en hij mag alimentatie betalen en z’n kinderen weinig zien en jij mag op een houtje bijten en schipperen.

Of je gaat nu uit elkaar en gaat t helemaal anders doen.
Alle reacties Link kopieren
Zou het wat zijn om ook een coach te zoeken voor het autisme? Van wat ik weet kan autisme vaak zorgen voor versnippering van het grotere geheel en dan zie je vaak alleen de details. Aan ie verhaal te zien heb ik het gevoel dat je het overzicht een beetje kwijt bent.

Sterkte, lijkt me niet makkelijk!
terug van weg geweest
Alle reacties Link kopieren
Die schulden.. die halveren als je weg gaat bij je vriend? Ik neem aan dat jullie die samen hebben gemaakt?
"It's a fool that looks for logic in the chambers of the human heart."
Nostromo schreef:
14-03-2022 15:40
Die schulden.. die halveren als je weg gaat bij je vriend? Ik neem aan dat jullie die samen hebben gemaakt?
Schuldeisers kunnen het altijd op 1 van de 2 verhalen, ook al zijn beide verantwoordelijk. Dus als een ex de benen neemt en onvindbaar is, kan de wel traceerbare persoon ook voor alles opdraaien.


Toevoeging: dit geldt natuurlijk alleen voor schulden die ze samen hebben gemaakt natuurlijk.
anoniem_67d85b620a3f1 wijzigde dit bericht op 14-03-2022 15:56
Reden: Kleine toevoeging
11.24% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Misschien dan toch maar relatie therapie proberen?
Ik lees wel dingen die je relatie nu moeilijker maken die niet per se zo hoeven zijn als de communicatie en verwachtingen wat meer op elkaar aansluiten.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
Alle reacties Link kopieren
andnowwedance schreef:
14-03-2022 15:52
Schuldeisers kunnen het altijd op 1 van de 2 verhalen, ook al zijn beide verantwoordelijk. Dus als een ex de benen neemt en onvindbaar is, kan de wel traceerbare persoon ook voor alles opdraaien.


Toevoeging: dit geldt natuurlijk alleen voor schulden die ze samen hebben gemaakt natuurlijk.
Ik neem aan dat ex in het huis blijft wonen dus traceerbaar is hij iig ;)

Toch schrik ik van alle verhalen dat vrouwen na een relatiebreuk vaak opgezadeld zijn met alle schulden, dus ook die de ex heeft gemaakt.
"It's a fool that looks for logic in the chambers of the human heart."
Nostromo schreef:
14-03-2022 17:54
Ik neem aan dat ex in het huis blijft wonen dus traceerbaar is hij iig ;)

Toch schrik ik van alle verhalen dat vrouwen na een relatiebreuk vaak opgezadeld zijn met alle schulden, dus ook die de ex heeft gemaakt.
Ja is ook erg. Ik weet het niet zeker, maar hoe ze het beschrijft, lijkt het erop dat dit de schulden van TS zelf. Aangezien er(volgens mij) geen sprake is van een huwelijk/geregistreerd partnerschap net gvg, blijft dat ook zo.
Alle reacties Link kopieren
Ik probeer even op jullie te reageren:

IrishWasserWoman: Oh god nee, ik wil nu ook absoluut geen kind(eren) met hem.
Ik loop nu sinds een paar maand bij de POH maar ik weet niet of dat voldoende is. Al kan dat ook weer te maken hebben dat ik mij nu zo ongelukkig voel.

Gekopieerde zin van Tyche: Ben je bang dat je niet zonder hem uit de donkere momenten kan komen?
Nee want ik denk dat er ook wel andere mensen zijn die mij kunnen steunen. Ik ben echt heel erg bang voor wat er komen gaat als ik bij hem weg ga.

Pimpelmeesje: Ik denk niet dat hij 100% een narcist is maar hij heeft wel bepaalde trekjes.

Andnowwedance: Ja, daar heb je helemaal gelijk in. Maar ik ben gewoon zo bang voor wat er komen gaat en wat voor gedoe dat met zich mee brengt.

ClumsyNinja: Het is wel heel hard/bot wat je zegt maar wel de waarheid. Aan deze dingen heb ik zelf ook wel eens gedacht en dan vooral het werken icm een kind in deze relatie.

Nostroma: Nee, het zijn echt mijn schulden. We zijn (godzijdank) niet getrouwd oid.

Lolapaloeza: Therapie hebben we wel eens overwogen maar dat is vrij prijzig en word niet vergoedt. Maar daarnaast kan ik wel ‘veranderen’, als hij niet veranderd in bepaalde opzichten heeft het geen zin. Iedereen heeft bepaalde karaktertrekken, hij ook en die worden niet anders.

Zondag was de bom gebarsten en nu het sinds gisteren weer ‘rustig’ is merk ik dat hij graag verder wil, hij luistert en is dan echt wel lief. Maar ik voel mij op het moment vooral heel erg ongelukkig :( Ik wil vanmiddag naar mijn moeder om met haar te praten want ik moet het even kwijt en het is één grote warboel in mijn hoofd.

Als buitenstaander zou ik ook zeggen 'Ga weg!' maar in de praktijk is het zo anders.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven