Relaties
alle pijlers
AITA? (Am I The Asshole?)
vrijdag 29 april 2022 om 20:44
Ik vraag me al de hele middag af of ik ‘the Asshole’* ben of niet. Wat vinden jullie?
*Het Amerikaanse Reddit forum heeft een actief lopend AITA topic waarin mensen allerlei kwesties en conflicten met andere mensen voorleggen en de lezers vragen om feedback of zij nou zo verkeerd zaten of juist de ander.
De ‘onbevooroordeelde’ lezers kunnen reageren met NTA (not the asshole) of TA (you’re The Asshole) incl toelichting.
Dus, ben benieuwd?
Mijn kwestie in de volgende post
*Het Amerikaanse Reddit forum heeft een actief lopend AITA topic waarin mensen allerlei kwesties en conflicten met andere mensen voorleggen en de lezers vragen om feedback of zij nou zo verkeerd zaten of juist de ander.
De ‘onbevooroordeelde’ lezers kunnen reageren met NTA (not the asshole) of TA (you’re The Asshole) incl toelichting.
Dus, ben benieuwd?
Mijn kwestie in de volgende post
vrijdag 29 april 2022 om 22:46
Je weet dus allang dat je dit niet van haar kan verwachten.... kan je haar wel een asshole vinden, maar misschien moet je je verwachtingen bijstellen?
Beterschap, covid en 3 kids is klote. Kan je man niet snel terug komen? Overmacht dit toch?
vrijdag 29 april 2022 om 22:47
Misschien moet je dat de volgende keer inderdaad maar doen. Je geeft zelf meerdere keren aan dat er geen tijd af valt te spreken met je moeder en dat ze geen rekening houdt met jullie etenstijd of met het slaapje van jongste kind. Als je steeds teleurgesteld raakt als je iets met haar plant dan moet je dat dus niet meer doen. Als ze wel goed is in ad hoc dan moet je dat zo aanpakken. Het lijkt me dan vooral om het middelste kind te gaan? Aangezien de oudste 12 is en de jongste 2,5? Neem aan dat de oudste zichzelf wel kan vermaken (ik zat in de tweede van de middelbare school toen, dus zelf vermaken lijkt me geen probleem) en de jongste slaapt dus dan kan de middelste mooi even mee met je moeder op dat moment. Dan heb jij ook rust.Bowie79 schreef: ↑29-04-2022 22:36Tegelijkertijd is ze altijd bereidt geweest om op te passen als het even nodig was. Dat ze slecht is met tijd maakt dat ze ook makkelijk adhoc alles kan laten vallen om langs te komen als de nood aan de man is.
Het is vooral het plannen van afspraken wat lastig gaat.
Misschien als ik haar had overvallen met de vraag in de middag; kun je nu komen etc? Was ze meteen gekomen. Zou kunnen.
vrijdag 29 april 2022 om 22:48
vrijdag 29 april 2022 om 22:49
Nee, ik ben teleurgesteld dat ze uiteindelijk afzegt om half 3 terwijl ik op haar belletje wacht wanneer ze klaar is met haar vissenbak. Aan de deur wilde ze namelijk mijn jongste meenemen. Maar die ging bijna naar bed dus ik legde uit dat dat niet handig was op dat moment. Dus ik stelde voor om mijn middelste te laten opschieten (had zijn kleren alweer uitgedaan
) en naar haar toe te laten komen op de fiets of step. Maar mijn moeder vindt hem wat lastig volgens mij. De oudste en jongste zijn erg makkelijk. Dus ze bleef vragen of die niet meekonden. De oudste ging zelf iets doen met een vriendinnetje die middag.
vrijdag 29 april 2022 om 22:49
Heel eerlijk vind ik dat denken in termen van wie is de asshole je al op 1-0 achterstand zet, 2-0 als je mensen vraagt of ze je moeder een asshole vinden.Lorem_Ipsum schreef: ↑29-04-2022 22:41Maar wie fakkelt wie nu af? Dit is een AITA topic. Dus je bent het met TO eens of niet. Maar iemand die zegt dat het ook nooit eens goed is heeft misschien al eerder incidenten meegemaakt.
Maargoed. In dit verhaal lees ik een moeder en een dochter met ieder hun eigen beleving, verhaal, verwachtingen, teleurstelling, wat voor velen herkenbaar zal zijn.
Geen van beiden is een asshole maar ieder heeft haar beperkingen en blinde vlekken, zo gaan die dingen.
vrijdag 29 april 2022 om 22:52
Heb voor NTA gestemd, want TO en moeder zouden bellen over tijdstip en dan komt moeder zonder overleg aankloppen.
Vervolgens zou er wéér overleg over het tijdstip plaatsvinden en laat moeder weten niet te kunnen.
Nou was het een gunst en vind ik het hele verhaal niet bepaald rampzalig, maar ik kan TO toch ook niet echt de schuld geven van hoe het liep.
Vervolgens zou er wéér overleg over het tijdstip plaatsvinden en laat moeder weten niet te kunnen.
Nou was het een gunst en vind ik het hele verhaal niet bepaald rampzalig, maar ik kan TO toch ook niet echt de schuld geven van hoe het liep.
vrijdag 29 april 2022 om 22:54
Moeders is niet zo goed in plannen. Als ze om 10 uur al buiten loopt en om 12 uur zelf ook nog niet eens ontbeten heeft….
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 29 april 2022 om 23:02
Team Bowie. Je vraagt om hulp, gerichte hulp. Dus iets wat bij jou past in deze omstandigheden (ziek e.d.). Als je dan andere 'hulp' krijgt die jou verder uitput, is dat niet helpend.
'Ik heb dorst, wil je me helpen met drinken?'
'Ja hoor, niet nu, ik bepaal het moment en ik geef je dan geen drinken maar suiker. Moet je maar blij mee zijn, want ik heb je toch geholpen?'
En dan nog als 'helper' verongelijkt zijn.
Team Bowie dus.
'Ik heb dorst, wil je me helpen met drinken?'
'Ja hoor, niet nu, ik bepaal het moment en ik geef je dan geen drinken maar suiker. Moet je maar blij mee zijn, want ik heb je toch geholpen?'
En dan nog als 'helper' verongelijkt zijn.
Team Bowie dus.
vrijdag 29 april 2022 om 23:09
vrijdag 29 april 2022 om 23:38
Bedankt voor alle reacties, vind het echt verhelderend om even een andere kijk op de dingen voorgeschoteld te krijgen. Voel me niet afgefakkeld, ik weet waar ik om vraag
Sommige opmerkingen komen ook wel binnen.
Acceptatie, maar hoe doe je dat in de praktijk als je iemand veel ziet en spreekt? Hoe leg ik dat mijn kinderen uit? Dat vind ik erg lastig en pijnlijk want het heeft ook met mijn eigen grenzen te maken. Ze doet ook voortdurend een beroep op mij, heeft mij voor van alles nodig en belt nooit zonder iets van me te willen. Daar schuurt het het meest denk ik.
Sommige opmerkingen komen ook wel binnen. Acceptatie, maar hoe doe je dat in de praktijk als je iemand veel ziet en spreekt? Hoe leg ik dat mijn kinderen uit? Dat vind ik erg lastig en pijnlijk want het heeft ook met mijn eigen grenzen te maken. Ze doet ook voortdurend een beroep op mij, heeft mij voor van alles nodig en belt nooit zonder iets van me te willen. Daar schuurt het het meest denk ik.
vrijdag 29 april 2022 om 23:44
Ik vind het best bijzonder dat je nu pas overweegt, na 40 jaar dezelfde ervaringen met je moeder, om niet meer iets van haar te vragen wat ze je nooit gaat geven.
Ja natuurlijk is dat lastig en pijnlijk, daar zit een heel rouwproces aan gekoppeld en kost mensen vaak meerdere decennia.
Wat heeft gemaakt dat je daar nu pas toe komt eigenlijk?
Ja natuurlijk is dat lastig en pijnlijk, daar zit een heel rouwproces aan gekoppeld en kost mensen vaak meerdere decennia.
Wat heeft gemaakt dat je daar nu pas toe komt eigenlijk?
vrijdag 29 april 2022 om 23:51
Jullie waren allebei warrig en dan krijg je dit, dus niemand is de asshole. Volgende keer een tijdvak noemen (tussen 1 en 3 bijvoorbeeld, hoeft geen krap vak te zijn met dan heb je in elk geval een grove schatting) zou al helpen denk ik.
Ik zou zelf de kinderen hebben meegegeven aan moeder omdat ik al blij zou zijn dat ze was gekomen en haar hulp niet wilde weigeren door het op mijn manier te willen doen.
Ik zou zelf de kinderen hebben meegegeven aan moeder omdat ik al blij zou zijn dat ze was gekomen en haar hulp niet wilde weigeren door het op mijn manier te willen doen.
zaterdag 30 april 2022 om 00:00
Jullie doen allebei moeilijk. Jullie hadden beter een tijd kunnen afspreken. Daarbaastchad even een boterham jn de hand echt niet zoveel tijd gekosten en had de jingste ook mee gekunt, dan maar wat later naar bed.
Als het echt zo slecht met je gaat zou je man ook naar huis kunnen komen km je te ondersteunen
Als het echt zo slecht met je gaat zou je man ook naar huis kunnen komen km je te ondersteunen
zaterdag 30 april 2022 om 00:03
Geen dingen aan haar vragen waarvan je weet dat ze het moeilijk vindt/er eigenlijk geen zin in heeft. Vraag die aan iemand anders. En je hoeft zelf ook niet altijd ja te zeggen hè.Bowie79 schreef: ↑29-04-2022 23:38Bedankt voor alle reacties, vind het echt verhelderend om even een andere kijk op de dingen voorgeschoteld te krijgen. Voel me niet afgefakkeld, ik weet waar ik om vraag
Acceptatie, maar hoe doe je dat in de praktijk als je iemand veel ziet en spreekt? Hoe leg ik dat mijn kinderen uit? Dat vind ik erg lastig en pijnlijk want het heeft ook met mijn eigen grenzen te maken. Ze doet ook voortdurend een beroep op mij, heeft mij voor van alles nodig en belt nooit zonder iets van me te willen. Daar schuurt het het meest denk ik.
Heb je ook bij andere mensen moeite met grenzen trekken? Of alleen bij je moeder?
zaterdag 30 april 2022 om 00:07
Ik vind je NTA omdat, ongeacht wat de relatie tot de persoon is, je best even iemand kan helpen die ziek thuis is met corona. Wat is nou even een uurtje wandelen met je kleinkinderen? Moet daar nou zo moeilijk over gedaan worden?
En ja, ik snap dat TO al ervaring heeft met haar moeder en diens slechte timing, maar kan die nou niet 1 keer, als haar eigen kind ziek is, hulp aanbieden en zich schikken naar de zieke? De hulp van de moeder van TO komt duidelijk niet van harte.
Beterschap TO.
En ja, ik snap dat TO al ervaring heeft met haar moeder en diens slechte timing, maar kan die nou niet 1 keer, als haar eigen kind ziek is, hulp aanbieden en zich schikken naar de zieke? De hulp van de moeder van TO komt duidelijk niet van harte.
Beterschap TO.
zaterdag 30 april 2022 om 00:11
Hoezo vind je dat bijzonder?Avage schreef: ↑29-04-2022 23:44Ik vind het best bijzonder dat je nu pas overweegt, na 40 jaar dezelfde ervaringen met je moeder, om niet meer iets van haar te vragen wat ze je nooit gaat geven.
Ja natuurlijk is dat lastig en pijnlijk, daar zit een heel rouwproces aan gekoppeld en kost mensen vaak meerdere decennia.
Wat heeft gemaakt dat je daar nu pas toe komt eigenlijk?
zaterdag 30 april 2022 om 00:20
Omdat moeder best wat afwijkend gedrag vertoont, ik zou denken dat je al eerder als kind op het punt komt dat je verwachtingen moet bijstellen. Dit is nu al heel vaak zo gegaan en dan is TOs enige vraag "ligt dit aan mij?"
Vaak zijn er toch ook wel omstanders bij, vrienden, partner die hierin wat coachen/feedback geven waardoor je gaat zien wat het patroon is.
zaterdag 30 april 2022 om 00:26
Een tijd afspreken is dus juist waar het normaal vaak misloopt. Ik zeg bijvoorbeeld
13 uur, zij onthoudt 14 uur en komt 14.15 uur.
Ik heb ook het gevoel dat ik moeilijk doe, vandaar dit topic. Ik wil mijn gevoel staven, danwel feedback krijgen waar ik door uit deze impasse kom. Ik zit er middenin en zie het niet meer scherp en zonder emotie.
Waarom ik er pas na 40 jaar achterkom? Dat is natuurlijk niet zo. Het is allemaal niet zo zwart wit, dat is het nooit. Je probeert er samen uit te komen. Zij doet echt haar best om op tijd te komen als het moet. Er gebeuren ook andere dingen in die jaren waardoor dit steeds opnieuw opspeelt. Steeds als ik een modus gevonden denk te hebben om er mee om te gaan veranderd er iets aan de situatie en werkt het niet meer voor me.
We zijn met het hele gezin al sinds november voortdurend ziek, icm restklachten van covid. Ben ook wel een beetje overbelast hierdoor. na 2 jaar corona icm kids en werk was de rek er al wel wat uit en nu is iedereen aan de lopende band ziek. Zullen wij vast niet de enige in zijn maar ik vind het echt pittig
Mijn man kon inderdaad zijn werk niet afzeggen. Ja, als ik in het ziekenhuis zou liggen of zoiets dan zou het moeten maar hij heeft geen beroep waarbij het het werk zomaar op een ander moment kan doen. Gelukkig komt hij in de loop van de nacht weer thuis.
13 uur, zij onthoudt 14 uur en komt 14.15 uur.
Ik heb ook het gevoel dat ik moeilijk doe, vandaar dit topic. Ik wil mijn gevoel staven, danwel feedback krijgen waar ik door uit deze impasse kom. Ik zit er middenin en zie het niet meer scherp en zonder emotie.
Waarom ik er pas na 40 jaar achterkom? Dat is natuurlijk niet zo. Het is allemaal niet zo zwart wit, dat is het nooit. Je probeert er samen uit te komen. Zij doet echt haar best om op tijd te komen als het moet. Er gebeuren ook andere dingen in die jaren waardoor dit steeds opnieuw opspeelt. Steeds als ik een modus gevonden denk te hebben om er mee om te gaan veranderd er iets aan de situatie en werkt het niet meer voor me.
We zijn met het hele gezin al sinds november voortdurend ziek, icm restklachten van covid. Ben ook wel een beetje overbelast hierdoor. na 2 jaar corona icm kids en werk was de rek er al wel wat uit en nu is iedereen aan de lopende band ziek. Zullen wij vast niet de enige in zijn maar ik vind het echt pittig
Mijn man kon inderdaad zijn werk niet afzeggen. Ja, als ik in het ziekenhuis zou liggen of zoiets dan zou het moeten maar hij heeft geen beroep waarbij het het werk zomaar op een ander moment kan doen. Gelukkig komt hij in de loop van de nacht weer thuis.
zaterdag 30 april 2022 om 00:33
Ja, klopt. Die zijn er ook. Maar weet je, ze is ook heel lief. En is er heel vaak wel voor me geweest. Ik heb een ingewikkelde jeugd gehad en ben sterk geparentificeerd. Dat is lastig los te schudden, ook als je volwassen bent. Ik worstel voortdurend met ‘ gewoon iets voor je moeder doen versus in de ouderrol geduwd worden en dingen moeten overnemen’ Dat onderscheid is zo retelastig en laat me twijfelen aan mezelf; of ik dan zo’n kutkind ben die wel hulp van haar moeder wil maar voortdurend op mijn grenzen let /op mijn strepen gaat staan als zij iets van mij vraagt. Dat voelt namelijk slecht, ‘on’ dochterlijk. Maar tegelijkertijd voor mij noodzakelijk om niet alles te hoeven regelen en overnemen van haar. Ik ben hier continu alert op. Heel vermoeiend.Avage schreef: ↑30-04-2022 00:20Omdat moeder best wat afwijkend gedrag vertoont, ik zou denken dat je al eerder als kind op het punt komt dat je verwachtingen moet bijstellen. Dit is nu al heel vaak zo gegaan en dan is TOs enige vraag "ligt dit aan mij?"
Vaak zijn er toch ook wel omstanders bij, vrienden, partner die hierin wat coachen/feedback geven waardoor je gaat zien wat het patroon is.
zaterdag 30 april 2022 om 00:35
Als ik met "ik probeer op tijd te komen als het moet" bij mijn klanten kom heb ik geen eten meer hoor.
Oftewel dat zijn geen afspraken.
Dat het steeds verandert zodra jij een modus hebt gevonden is toch ook een patroon?
Ik vind dat je veel te veel aan het schipperen bent, zou het niet veel rust geven als je niet meer probeert dingen van je moeder te vragen die ze niet kan/wil/gaat doen? Dan heb je misschien een probleem met oppassen of dat soort dingen maar dat is vast wel op te lossen. Ik zou op zo iemand helemaal niet meer proberen te rekenen en haar op haar eigen manier haar oma rol laten invullen.
Je praat over je moeder alsof ze een kind is, dat is best veelzeggend. Het lijkt zelfs alsof dit alles je onderaan de streep heel veel kost, omdat het jou in een strijd trekt waar je energie verloren gaat. Ik denk dat je die hele strijd helemaal niet meer moet willen aangaan.
Edit: ok dat schrijf je hierboven zelf ook.
Maar dit is niet ok, ik ben ook een geparentificeerd kind dus ik weet hoe het is. Ik snap niet hoe in godsnaam je dat combineert met een eigen gezin en moederschap. Je kan zelf niet eens leven zo.
Sorry dat er ook een oordeel in ligt wat ik schreef over dat je het nu pas zou zien. Ik begrijp het nu beter en vind het heftig om te lezen dat je er zo diep in lijkt te zitten.
Oftewel dat zijn geen afspraken.
Dat het steeds verandert zodra jij een modus hebt gevonden is toch ook een patroon?
Ik vind dat je veel te veel aan het schipperen bent, zou het niet veel rust geven als je niet meer probeert dingen van je moeder te vragen die ze niet kan/wil/gaat doen? Dan heb je misschien een probleem met oppassen of dat soort dingen maar dat is vast wel op te lossen. Ik zou op zo iemand helemaal niet meer proberen te rekenen en haar op haar eigen manier haar oma rol laten invullen.
Je praat over je moeder alsof ze een kind is, dat is best veelzeggend. Het lijkt zelfs alsof dit alles je onderaan de streep heel veel kost, omdat het jou in een strijd trekt waar je energie verloren gaat. Ik denk dat je die hele strijd helemaal niet meer moet willen aangaan.
Edit: ok dat schrijf je hierboven zelf ook.
Maar dit is niet ok, ik ben ook een geparentificeerd kind dus ik weet hoe het is. Ik snap niet hoe in godsnaam je dat combineert met een eigen gezin en moederschap. Je kan zelf niet eens leven zo.
Sorry dat er ook een oordeel in ligt wat ik schreef over dat je het nu pas zou zien. Ik begrijp het nu beter en vind het heftig om te lezen dat je er zo diep in lijkt te zitten.
