AITA? (Am I The Asshole?)

Hopelijk knap je snel op, TO. En de volgende keer dat je in een situatie komt waarin je hulp nodig hebt zou ik niet op je moeder rekenen als ik jou was, dan raak je niet weer zo teleurgesteld.

Beterschap TO. Er mee zitten brengt je ook niet verder. Jullie zitten vast in een patroon. Geen van beide is bij machte het anders te doen. Dat is niet jouw schuld en ook niet die van haar. Wel kan je oefenen jouw verwachtingen anders te stellen. Zij zal jou niet ontzorgen. Dus heeft het geen zin haar dat te vragen. Ik ben recent weer een onderwerp tegen gekomen waar ik had gedacht dat zij mij kon helpen (iets wat ze vaak gedaan heeft en ik niet) en dat liep weer op een deceptie uit. Dagje mokken, schouders recht en zelf oplossen. Oh en haar niet meer bij betrekken. Het is jammer, maar ze kost mij zo veel meer energie dan het oplevert.

Ik weet niet hoor, maar TO benoemd dat haar moeder vroeger om twee uur snachts ging stofzuigen in haar kamer om een of andere rare reden, alleen dat al vind ik raar, ik snap best dat als je ziek bent, dat dat soort gedachten omhoog komen. Van die verborgen pesterijen kunnen heel lang door sudderen.

TO, ik raad je aan of je moeder nog meer van dat soort verkapte passief-agressief achtig trekjes heeft. Dat zuigt echt. Jouw moeder had jou duidelijk moeten leren communiceren, maar dat kan ze zelf niet. Je kunt het wel zelf doorbreken.

Bedenk, ziek zijn als moeder is vervelend, ik ben ook al de hele tijd ziek met kind. Rust is belangrijk voor je. Mijn covert narcistische ex vraagt wel heel lief of hij me kan helpen, maar zodra ik dat doe, word ik mentaal afgebrand omdat ik het niet goed heb voorbereid en hij nu met de bus moet.

Dat lijkt bij jullie ook een beetje zo te gaan.

Maar dan heel sneaky, jouw moeder heeft nu weer een reden gekregen om alle schuld bij jou te leggen. Zij zegt, het is ook nooit goed voor jou. Snap je wat ik bedoel te zeggen?

Ja, je had kinderen gewoon mee kunnen geven, maar nee, jou moeder mag ook verantwoordelijkheid voor zichzelf dragen, dat doet ze niet. Nu zit jij weer met de schuld.

Lang verhaal, hoop dat je het snapt.

PB me anders, dan kan ik het uitleggen

Bowie79 schreef: ↑

30-04-2022 20:31

Jazeker, ik stel me niet flexibel op en reageer niet vriendelijk naar mijn moeder toe.
Tegelijkertijd word me ook wel duidelijk dat ik iets moet met dit patroon. Ik ben ziek, maar in plaats van proberen het zo relaxt mogelijk te houden, heb ik hier heel veel stress van en kan er niet van slapen.
Terwijl het op het eerste gezicht niet een heel groot ding is.

Dat hoort ook wel een beetje bij oververmoeid zijn. Maar uitzoeken waarom juist dit je zo bezighoudt, en kijken naar manieren om wat relaxter in het contact met je moeder te staan lijkt me een goed plan.

En hoe dan ook, het is onvermijdelijk om af en toe TA te zijn. Accepteren en door..

NTA. Jouw moeder trekt haar eigen plan, en maakt jouw stress groter ipv kleiner. Zulke "hulp" kan je missen als kiespijn.

Moeder bedoelt het goed, maar de weg naar de hel is geplaveid met goede bedoelingen.

Beterschap.

Bowie79 schreef: ↑

30-04-2022 20:24

Sorry, er is inmiddels bijna 120 keer gereageerd. Ik heb gereageerd op de vragen die ik het meest voorbij zag komen.

Kon ik ze met een boterham meesturen? Ja, had gekund natuurlijk. Alleen is met name mijn middelste helaas niet altijd super makkelijk met schakelen. Die mocht een filmpje kijken tijdens de lunch, had zijn kleren alweer uitgedaan (don’t ask) dus die had niet zonder strijd meegegaan. De jongste moest bijna naar bed en die slaapt niet in de wagen.
Doodmoe de hele middag met een oververmoeide peuter zitten leek me niet helemaal de bedoeling van mijn vraag om hulp.

In dat moeite met schakelen en doen wat in je opkomt zie ik een patroon. Je moeder had haar dagplanning in haar hoofd en kan het dus ook niet anders plannen. Net zoals jij de hulp graag op een bepaald moment en de juiste manier wil. Zeg dat dan... Mam heb jij tijd om de kinderen te amuseren terwijl ik uitziek? Maar als jij aangeeft dat ze het kan combineren met de hond uitlaten en dat doet ze altijd tussen de middag dan moet je niet raar opkijken als ze dan voor de deur staat. En als dat voor een van de kinderen niet werkt dan hou je die thuis, heb je in ieder geval een ander kind even niet. Even schakelen...

Hulp vragen is ook de hulp accepteren zoals het aangeboden wordt. Maar het gaat niet alleen over deze casus. Jullie manier van communiceren is wat krom. Maar ook dat weet je en is niets nieuws.

Wees gewoon duidelijk in wat je vraagt. Mam, kunnen vanmiddag tussen 2 en 4 de oudste twee naar jou toe komen? En nee is dan ook een antwoord. Ze is niet verplicht jou te helpen en dan bel je bijvoorbeeld een moeder van school om voor een van de kinderen een playdate te regelen of accepteert dat het rottig is. Het is sneu en vervelend dat je er alleen voor staat en ook nog ziek bent als het vakantie is. Dan maar overuren Netflix, gametijd etc. Wees blij dat de kinderen niet in quarantaine hoeven, dan heb je niet eens de keus ze buitenshuis te laten entertainen.

Het feit dat haar moeder 15 jaar geleden rare dingen deed heeft hier niets mee te maken. To houdt elke vorm van zelfreflectie af door te roepen toen ik 5 was ben je mij een x vergeten van school te halen.

Ik vind jullie allebei wat moeilijk doen, en jullie ijken beiden niet flexibel.
Waarom 'reken' je nog op je moeder als je weet dat het niet echt loopt? Je zegt zelf dat het vaker stroef gaat, en/of dat jullie elkaar niet begrijpen.
Dan zou ik gewoon niets meer verwachten, het is zoals het is. Het is jammer, en ik snap dat wat hulp fijn was geweest nu je ziek bent, maar dit is dus niet iets nieuws.
Ik begrijp niet helemaal waarom mensen op sommige anderen blijven rekenen en hetzelfde blijven doen terwijl al vaker is gebleken dat het gewoon niet werkt.
Het gaat niet ineens veranderen.