Vreemdgaan

Hi allemaal,

Omdat ik verder nergens mijn verhaal kwijt kan (op mijn man na maar die begrijpt veel dingen niet) doe ik het hier.

Ik ben altijd een kind geweest dat vrij los was. Ik was altijd weg en speelde met kindjes en had een goede jeugd. Ik was echt een flierefluiter. Nadat ik op het VMBO terecht kwam, ik was toen 11/12 jaar begon mijn ontwikkeling. Ik was nog steeds los en heb wel wat losse flirts gehad op de camping en op school. Daar heb ik ook voor het eerst gezoend.
Maar nu ik eraan terugdenk was dat voor mij allemaal niet zo boeiend. Ik ging met de flow en als ik klaar met een jongen was dan was ik ook klaar. Ik stopte er ook geen moeite in want ik vond alles leuk en los.

In 2004, net voor mijn examen ontmoette ik mijn eerste echte vriendje, op wie ik stapelverliefd was. Met hem heb ik ook de eerste echte stappen ondernomen op seksueel gebied. Ondanks dat het 2x kort uit was geweest, zijn wij 6,5 jaar bij elkaar geweest. Ik was 22 jaar en hij 23 jaar toen hij overleed. Hij werd onwel op de motor en knalde tegen de vangrail aan.

Mijn wereld stortte op dat moment in. Ik was in shock. Ik weet nog dat ik werd gebeld en opgehaald door zijn zus: "Er is iets ergs gebeurd". Daar aangekomen stond de ambulance en de politie al op de stoep. Ik bleef maar denken, hij heeft een ernstig ongeluk gehad en ligt in het ziekenhuis. Maar niets bleek minder waar.

Op de condoleance en de begrafenis stond ik letterlijk alleen. Ieder had zijn of haar partner aan zijn zij, maar ik stond daar alleen. Ik had geen toekomst meer en sta er alleen voor.

Na de begrafenis kon ik zo moeilijk alleen zijn, dat ik mij vrij snel op een datingsite heb ingeschreven. Ik kon het niet verkroppen dat ik alleen door moest, ik wilde ook leuke dingen doen maar niet in mijn eentje. Echt vriendinnen had ik toen niet.
Op die site ontmoette ik die jongen, en het verhaal erbij was dat ik hem wel leuk vond en aardig. Uiteindelijk bleek dat hij heel anders was dan hij zich voordeed. Heel gevoelloos en een hart van steen. Maar voor mij was het een goede uitvlucht om niet alleen te zijn en nergens aan te denken. Ik was ook echt een struisvogel. Wilde er niet aan denken, deed teveel pijn. Dus hoe makkelijk is het dan om gewoon oogkleppen op te doen en alleen maar positieve dingen te denken en go with the flow.

Uiteindelijk heeft dat te lang geduurd en zijn wij in april 2012 uit elkaar gegaan.
In die periode werkte ik op de sportschool en daar kwam ik een andere man tegen. De gesprekken waren eerst koetjes en kalfjes via facebook en werden later serieus waarbij telefoonnummers zijn uitgewisseld. Deze relatie duurde uiteindelijk tot en met 2017. In deze relatie was eigenlijk alles goed. Wij hadden nooit ruzie, seksueel vlak was niet heel boeiend maar hij was wel lief. En ik mocht en kon alles. Ik heb wel echt de grenzen en aandacht opgezocht van andere mannen, wat zich wel beperkte tot facebook, taggen en een enkeling op whatsapp. Ook hij kon alles lezen, facebook was immers openbaar maar ik heb hem daar nooit over gehoord. Dus dit was ook mijn vrijbrief om daarmee door te gaan. Want nogmaals. ik kon en mocht alles doen. Er was alle vertrouwen.

Uiteindelijk ontmoette ik mijn expartner toen ik nog in een relatie was. Ik werd verliefd op hem, keek naar hem op. Eindelijk een echte stoere man! Ik heb het toen utigemaakt met mijn huidige partner. Onze beginperiode was heel leuk, we deden superveel leuke dingen. Toch zat hier ook een zwart randje aan. Deze man had twee kinderen uit een vorige relatie en een exvrouw. Ik heb toen al gedacht, moet ik dit wel doen maar ja, ik was echt verliefd geworden. Later bleek het een en al ellende. Toen zijn exvrouw erachter kwam dat ik in beeld was begon de hel met kinderen van hem weghouden tot rechtszaken aan toe. Zijn exvrouw noemde hem een narcist en ik bleef altijd achter hem staan. Altijd was ik er voor hem.
Achteraf bleek hij een nare man te zijn geweest voor zijn exvrouw (al heeft zij ook geen leuke dingen gedaan). HIj was een autoritaire man, ondanks dat het goed was was ik erg onderdanig en werd in zekere mate onderdrukt. Menig x werd ik wel uitgescholden als iets niet naar zijn zin was.
Op een gegeven moment wilde hij een hondje, om samen voor te zorgen. De kids waren er namelijk om het weekend en hij miste een beetje leven in huis. Uiteindelijk hebben we een hond genomen en toen ging het bergafwaarts. Onze hond bleek een zorgenhondje die veel aandacht opeiste. Voor mij voelde hij als een kind en zelfs zo sterk dat ik mijn liefde voor mijn ex begon kwijt te raken. We zeiden altijd tegen elkaar we mogen elkaar niet voor lief nemen maar we hebben dat toch gedaan en zijn echt uit elkaar gegroeid.
We deden op een gegeven moment niet eens moeite voor elkaar. We hadden ook verschillende levenstijlen: Hij ging doordeweekrs om kwart over 9 naar bed en stond om 6 uur weer op. In het weekend pakte hij wel door maar viel op de bank in slaap rond een uur of half 11. Zodoende kwam hij vaak 2 uur snachts toch naar bed. Als de kids er waren hetzelfde, ik was vaak degene die ze dan naar bed brengde omdat hij al sliep. Elk onbenut moment pakte hij de playstation om te gamen. Ik deed dat overigens ook, dus ik heb hier ook schuld aan. Buiten dat rookte hij sigaren en was hij bij bepaalde delen niet verzorgd.
Dit werd steeds meer een afknapper voor mij. Maar erover praten? Dat kon ik niet. Ik weet hoe hij is, ik noemde hem vaak Adolf. Het was een eigenwijze, autoritaire man en ik kon niet met hem praten. En alsnog was ik doodsbang om op straat te staan. Want stabiel qua huis en financieel was het wel.
Een jaar nadat wij onze hond kregen kreeg ik contact met iemand die ik al eerder kon van de sportschool. Dat leidde al gauw in app contact, vooral op seksueel vlak. Hierbij zijn ook foto's en filmpjes gedeeld. Ik maakte het zo spannend in mijn hoofd en werd daar erg opgewonden van, dat ik met hem een vluggertje heb gemaakt op een parkeerplaats. Het erge is, ik had er totaal geen schuldgevoel bij.. Daarna ging ik weer vrolijk naar huis tot ik een paar dagen later weer met afsprak, in een hotel. En eerlijk, ik maakte het spannend in mijn hoofd maar het was niet zo spannend in het echt. En ook toen had ik schuldgevoel, geen besef.
Daarna ben ik gewoon doorgegaan maar het werd wel steeds minder met mijn ex. In maart 2021 heb ik weer hetzelfde meegemaakt. Ik werkte een collega in, dit was een donkere man en ik begon al gauw te fantaseren over de grootte. Deze man gaf mij een briefje met zijn telefoonnummer en zo gezegd zo gedaan heb ik hem een app gestuurd en hebben wij daarna afgesproken ook op een parkeerplaats. Maar ook dit was niet zo spannend als ik het had genaakt en ook hier geen schuldgevoel en lag ik savonds gewoon met mijn ex in bed.

Een paar maanden later ontmoette ik mijn huidige vriend. Dit was liefde op het eerste gezicht. Met deze jongen heb ik de meeste foute dingen gedaan terwijl ik nog in een relatie zat. Veel seks, samen op vakantie etc. Het was fantastisch en ik was dolverliefd. Daarbij had ik wel een schuldgevoel, want hoe kon ik intiem zijn zoals knuffelen of een kus met mijn ex? Ik deed het wel, maar ik acteerde. In die periode slingerde ik nog tussen mijn vriend en mijn ex. Want ik had wel een stabiel leven.

Uiteindelijk heb ik mijn ex verteld dat ik twijfelde en heeft mij voor de keus gezet om het huis uit te gaan of te blijven. Hij was zo woedend dat ik weg ben gegaan. Even later vond hij een morning after pill en toen wist hij genoeg.

Ik heb dit altijd verzwegen voor mijn huidige vriend. Heb het wel in zekere zin verteld maar niet zoals het echt was. Alleen dat ik een donkere jongen heb gehad. Hij heeft mij er vaak genoeg naar gevraagd maar ik kon het niet vertellen omdat hij ook bij hetzelfde bedrijf werkt en die jongen kent. Dit is nu aan het licht gekomen maar om even een lang verhaal kort te maken.. Hij zit er heel erg mee waarom ik geen besef had toendertijd en of ik een slet (jaja zijn woorden) ben van mijzelf.

IK weet niet goed wat ik er mee moet, nu pas, nu ik geconfronteerd ben met mijn daden door hem voel ik mij ellendig en schuldig.

Ik weet gewoon niet wat ik nog moet. We hebben al zoveel gepraat nu dat ook daarin niks meer te redden valt.
Hij vroeg en wat als je iemand was tegengekomen die je wel alles gaf op seksueel gebied en dat wel goed was? Dan was je er mee door gegaan. En eerlijk, ik denk het namelijk ook..

Maar hoe kan dit, waarom ben ik zo?