Vanmiddag laten we hond in slapen

31-05-2023 09:30 52 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn hond zit vol met die Kl… ziekte. De tumor onder haar buik groeit. Vanmiddag laten we haar gaan. Ze heeft steeds de staart tussen de benen en trilt. Haar haren staan uitelkaar en recht op. Ze geeft zoveel signalen af dat ze niet comfortabel meer is. Ik ben kapot van verdriet. Mijn vriendinnetje, mijn steun en toeverlaat. Ze is 12 jaar, een mooie leeftijd voor een Stafford. Ze heeft een mooi leven gehad bij ons. Maar God wat doet dit pijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat een verdrietige dag vandaag!

Helaas zelf ook meegemaakt maar dan met onze poes. Het telefoontje naar de dierenarts om een afspraak te maken, wat een rotmoment. Ik heb nog tig keer tegen haar gezegd hoe lief ze was en haar bedankt dat ik haar baasje mocht zijn

Probeer te bedenken wat je wil als de hond is ingeslapen. Onze eerste kat troffen we 's avonds dood aan in huis in het weekend. Noodgedwongen hadden we haar nog een nacht in huis , de volgende dag hebben we haar naar een kleinschalig dierencrematorium gebracht. Die mensen waren heel lief voor ons, dus ik heb daar een heel goed gevoel aan over gehouden.

Toen onze tweede kat moest worden ingeslapen, hebben we haar mee naar huis genomen en in een mooi mandje gelegd. De volgende dag hebben we haar zelf weggebracht naar het crematorium. Voor ons werkte het echt heel fijn. Natuurlijk mis ik ze nog iedere dag en kan ik ineens de ogen uit mijn kop janken, maar dat fijne afscheid was heel belangrijk.

Ik wil je heel veel sterkte toewensen voor vanmiddag :heart:
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat is altijd zo verdrietig. Heel veel sterkte :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Heel veel sterkte :hug:
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
Alle reacties Link kopieren Quote
kerrie-79 schreef:
31-05-2023 11:10
Helaas herkenbaar wij hebben onze lieve schat 2 maanden geleden laten inslapen.De stilte maakt heel veel herrie.....Heel erg veel sterkte.

Wij hebben haar trouwens vlak voor ze werd ingeslapen een stukje chocolade gegeven vond dat ze niet mocht gaan zonder chocolade geproefd te hebben.Raar ja vast wel maar wat vond ze het lekker. :hug:
ach jeetje, wat intens lief.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat een lieve reacties allemaal. Dank jullie wel. Ik heb allemaal mooie fotoos van haar. Ga ik mooie collage van maken. Ook heb ik een tuinplanten van haar. Die gaat een deze dagen aan de muur. Net nog stuk gewandeld met haar. Waar ik nog twijfelde over de keus is die nu duidelijk. Ze slenterde echt achter mij aan. Je ziet dat het haar moeite kost.
Alle reacties Link kopieren Quote
Koffieverkeerd schreef:
31-05-2023 11:35
Ik heb trouwens veel gehad aan het lezen van het boekje " Zijn we niet te vroeg", van dierenarts Hugo van Duijn. Hij schreef het toen zij zelf een beslissing moesten nemen en dit heel moeilijk vonden.
Ik had het moeilijk, twijfelde en las het boekje en wist toen dat de beslissing nemen echt het meest liefdevolle was om te doen.
Misschien helpt het jou ook. Het is zo te downloaden als je het Googlet.
Idd goed boekje. Hebben wij vorig jaar gebruikt met de kat om tot een goede beslissing te komen.

To veel sterkte!
Alle reacties Link kopieren Quote
:hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Ze is niet meer. Ze kreeg de narcose spuit en eigelijk sliep ze al heel snel. Ze kroop helemaal tegen mij aan. Eigelijk was ze toen al weg. Het ging best snel allemaal.

Mijn andere hondje was mee, heeft afscheid genomen. Maar jeetje wat voel ik mij verdrietig, ben echt kapot. Ik mis haar zo verschrikkelijk!
Sterkte :hug: .
Alle reacties Link kopieren Quote
ach lieve lisa, wat een verdriet. Grote knuffel voor jou.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat een verdriet is het als je je lieve huisdier moet laten inslapen. Hij is je maatje, je vriendje.
Geen kwispelende staart meer als je thuiskomt van blijdschap dat je er weer bent.
Dit doet pijn, ik weet er alles van.
Morgen is het 1 jaar geleden dat ik mijn hondje heb moeten laten inslapen. Hij zat ook onder de gezwellen en kanker, zo verdrietig maar het is voor het beestje het beste en liefste wat je kunt doen.
Hij lag in mijn armen toen de dierenarts hem het spuitje gaf , heel dicht tegen me aan.
We hebben hem laten cremeren en daar hebben ze een poot afdruk gemaakt van 1 van zijn pootjes en dat ingelijst. Ook hebben we een stukje haar afgeknipt en bewaard.
De as hebben we later in een mooie bus opgehaald en op verschillende plekken uitgestrooid. Een beetje heb ik bewaard en in een speciaal kokertje gedaan met zijn naam erop. Ik heb al zijn spulletjes, die ik bewaren wil, in een mooie doos gedaan en af en toe
Morgen is het 1 jaar geleden en het doet nog steeds vreselijk veel pijn en verdriet en het gemis blijft. :cry:
Knuffel voor jou en verdriet mag er zijn!
Alle reacties Link kopieren Quote
Lisa 🌹
Ontzettend veel sterkte.

Hier 2 kleine hondjes van 9 en 10 jaar, je wilt ze bij je houden zolang je leeft.
Pieremachochel
Alle reacties Link kopieren Quote
:hug:
Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ach, sterkte :'(
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
Lisa2022 schreef:
31-05-2023 19:09
Ze is niet meer. Ze kreeg de narcose spuit en eigelijk sliep ze al heel snel. Ze kroop helemaal tegen mij aan. Eigelijk was ze toen al weg. Het ging best snel allemaal.

Mijn andere hondje was mee, heeft afscheid genomen. Maar jeetje wat voel ik mij verdrietig, ben echt kapot. Ik mis haar zo verschrikkelijk!
Je hebt het moeilijkste en dapperste besluit genomen, wat zij zelf niet kon doen mocht jij voor haar doen.

Ook al is dit de beste keuze, het blijft rot, stom, eenzaam en verdrietig. Heel veel sterkte :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik kan alleen maar janken. Ze was echt mijn maatje, mijn vriendinnetje, mijn steun en toeverlaat. Ik mis haar zo vreselijk. Ik weet dat het de juiste keus is maar het doet zo,n verdomde pijn. Ze was er altijd voor mij. Ben ik er nu wel genoeg voor haar geweest? 🥲🥲

Als ik nu de fotoos van vandaag terug kijk, dan zie ik een hond die niet happy is/was. Het was echt de juiste keus maar waarom voelt dat dan niet zo?
Alle reacties Link kopieren Quote
Het moeilijkste maar ook meest liefdevolle besluit wat je maar kon nemen… Heel veel sterkte!
Lisa2022 schreef:
31-05-2023 19:09
Ze is niet meer. Ze kreeg de narcose spuit en eigelijk sliep ze al heel snel. Ze kroop helemaal tegen mij aan. Eigelijk was ze toen al weg. Het ging best snel allemaal.

Mijn andere hondje was mee, heeft afscheid genomen. Maar jeetje wat voel ik mij verdrietig, ben echt kapot. Ik mis haar zo verschrikkelijk!
Bah, het is zo naar om mee te moeten maken. Laat maar lekker stromen die tranen. Wel "fijn" dat het zo snel gegaan is. Je maatje is gaan slapen en heeft verder niets meegekregen. Je hebt het hartstikke goed gedaan en ik wens je veel sterkte!
Lisa2022 schreef:
31-05-2023 22:08
Ik kan alleen maar janken. Ze was echt mijn maatje, mijn vriendinnetje, mijn steun en toeverlaat. Ik mis haar zo vreselijk. Ik weet dat het de juiste keus is maar het doet zo,n verdomde pijn. Ze was er altijd voor mij. Ben ik er nu wel genoeg voor haar geweest? 🥲🥲

Als ik nu de fotoos van vandaag terug kijk, dan zie ik een hond die niet happy is/was. Het was echt de juiste keus maar waarom voelt dat dan niet zo?
Ja, doordat jij zo sterk was om deze beslissing te nemen heb je haar veel leed bespaard. Je maatje met pijn zien is vreselijk en honden laten dat niet zo zien en dan denk je dat het wel meevalt.
Dit voelt zo tegennatuurlijk om te doen: je wil geen afscheid en je wil niet hoeven beslissen over leven of dood. Je bent aan het rouwen, en voelt je misschien schuldig. Dat is zwaar, maar je deed het allerbeste. Nu tijd om te rouwen, zoveel en zo lang als nodig is.
Ja het is echt verschrikkelijk, het doet zoveel pijn. Een fijn boek om te lezen hierover is ‘dan neem je toch gewoon een nieuwe?’

Heel veel sterkte, echt heel erg rot dit :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
missholland88 schreef:
01-06-2023 00:53
Ja het is echt verschrikkelijk, het doet zoveel pijn. Een fijn boek om te lezen hierover is ‘dan neem je toch gewoon een nieuwe?’

Heel veel sterkte, echt heel erg rot dit :hug:
Er komt geen nieuwe. Mensen denken zo makkelijk soms “ ach het was maar een hond”, ze was zoveel meer. Dit verdriet gaat diep. Loop echt de hele dag alweer te huilen. Heb net haar bakken opgeruimd, daar ging ik weer. Voel mij ergens zo schuldig “wat als…” maar ik weet rationeel ook wel dat het moment er aan zat te komen. Maar ja het doet er niet minder pijn om🥲
Alle reacties Link kopieren Quote
:hug:
Lisa2022 schreef:
01-06-2023 13:08
Er komt geen nieuwe. Mensen denken zo makkelijk soms “ ach het was maar een hond”, ze was zoveel meer. Dit verdriet gaat diep. Loop echt de hele dag alweer te huilen. Heb net haar bakken opgeruimd, daar ging ik weer. Voel mij ergens zo schuldig “wat als…” maar ik weet rationeel ook wel dat het moment er aan zat te komen. Maar ja het doet er niet minder pijn om🥲
Mijn psychiater gaf aan dat het belangrijk is om goed te rouwen om het verlies van een huisdier. Die zijn zo’n onderdeel van je gezin en je leven dat er echt iets uit je leven wegvalt en dat is een groot verdriet.
Sterkte!
Lisa2022 schreef:
01-06-2023 13:08
Er komt geen nieuwe. Mensen denken zo makkelijk soms “ ach het was maar een hond”, ze was zoveel meer. Dit verdriet gaat diep. Loop echt de hele dag alweer te huilen. Heb net haar bakken opgeruimd, daar ging ik weer. Voel mij ergens zo schuldig “wat als…” maar ik weet rationeel ook wel dat het moment er aan zat te komen. Maar ja het doet er niet minder pijn om🥲
Ja precies, en daar gaat het boek over! Over die mensen die zeggen ‘dan neem je toch gewoon weer een nieuwe’, die het niet begrijpen

Ja het verdriet gaat heel diep, het is echt zó verschrikkelijk pijnlijk. Nogmaals veel sterkte :hug:
Lisa2022 schreef:
01-06-2023 13:08
Er komt geen nieuwe. Mensen denken zo makkelijk soms “ ach het was maar een hond”, ze was zoveel meer. Dit verdriet gaat diep. Loop echt de hele dag alweer te huilen. Heb net haar bakken opgeruimd, daar ging ik weer. Voel mij ergens zo schuldig “wat als…” maar ik weet rationeel ook wel dat het moment er aan zat te komen. Maar ja het doet er niet minder pijn om🥲
Rouwen kan een tijd duren. Ik merkte dat het grootste verdriet rond 3 maanden weg was. Daarna nog af en toe en zeker als ik op plekken kwam waar we samen liepen. Ik heb ook pas na een paar weken de bakken weggehaald.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven