Psyche
alle pijlers
Even uitblazen. Hoe ziet jullie leven eruit?
zondag 4 mei 2025 om 23:14
Toch maar een topic..
Al een tijdje gaat ie niet zo lekker. Ik ben me ervan bewust dat als ik het uitschrijf ik al een gedeelte opweg ben om mijzelf te accepteren en wellicht mijn gewoontes / denkwijze aan te passen.
Regelmatig voel ik mij erg eenzaam. Ik weet dat dit aan mijzelf ligt. Momenteel zit ik in een negatieve spiraal, en is mijn uiterlijk en gedrag daar ook naar. Ik ben wat stiller en teruggetrokken. Partner en ik hebben veel enthousiaste mensen om ons heen, dat is soms moeilijk "bijbenen". Ook heb ik add en daardoor een erg druk hoofd. Gebruik sinds kort medicatie, maar dat lijkt vooralsnog nog niet veel te doen voor mij, binnenkort weer een afspraak bij mijn psychiater. Ik sta op een wachtlijst voor therapie rondom add en zelfreflectie. Heb hier erg veel zin in en behoefte aan. Leer graag, en leer vooral hoe ik mijzelf het beste kan ontwikkelen.
Een tijdje geleden begonnen met een brief te schrijven naar mijn ouders. Hierin heb ik beschreven wat ik moeilijk vond vroeger, en wat mij soms nog dwarszit. Ik heb een moeilijke relatie met mijn ouders.
Mijn partner en ik hebben beide twee kinderen waarvan ik mij wel eens zorgen maak. Welke ouder eigenlijk niet, toch.
Waar ik ook last van heb is dat mijn buurvrouw een super sociaal leven heeft. Iedere dag zijn er wel mensen over de vloer. Ze heeft een grote familie, grote vriendenkring. Het is ook gewoon een leuk spontaan mens, dus dat snap ik. Ik ben ook graag bij haar in de beurt voor een praatje. Maar ergens wringt het wel. Het lijkt net alsof wij niemand hebben, wat niet zo is.
Als wij thuis komen van een dagje weg staan er altijd wel fietsen voor de deur bij onze buren. Dan hebben ze weer een gezellig avondje. Ik ervaar hier geen overlast van ofzo, maar het klinkt erg gezellig allemaal. Dat mis ik bij ons thuis. Wij hebben geen zoete inval, wij hebben niet van die gezellige vrienden. Eerder een beetje saai.. maar dat ben ik zelf ook. Partner en ik kunnen beide moeilijker een gesprek gaande houden. Terwijl buuf altijd haar woordje klaar heeft.
Ik denk dat ik een beetje de realiteit van het leven ben verloren. Spreken jullie iedere dag af als je vrij bent? Zie jij buiten jouw collega's veel mensen / vrienden in de week?
Vind het maar lastig bijbenen, ondanks dat ik echt van mensen hou en het liefst omringt ben door mensen.
Nja lang verhaal hier. Wel lekker om het even uit te typen!
Al een tijdje gaat ie niet zo lekker. Ik ben me ervan bewust dat als ik het uitschrijf ik al een gedeelte opweg ben om mijzelf te accepteren en wellicht mijn gewoontes / denkwijze aan te passen.
Regelmatig voel ik mij erg eenzaam. Ik weet dat dit aan mijzelf ligt. Momenteel zit ik in een negatieve spiraal, en is mijn uiterlijk en gedrag daar ook naar. Ik ben wat stiller en teruggetrokken. Partner en ik hebben veel enthousiaste mensen om ons heen, dat is soms moeilijk "bijbenen". Ook heb ik add en daardoor een erg druk hoofd. Gebruik sinds kort medicatie, maar dat lijkt vooralsnog nog niet veel te doen voor mij, binnenkort weer een afspraak bij mijn psychiater. Ik sta op een wachtlijst voor therapie rondom add en zelfreflectie. Heb hier erg veel zin in en behoefte aan. Leer graag, en leer vooral hoe ik mijzelf het beste kan ontwikkelen.
Een tijdje geleden begonnen met een brief te schrijven naar mijn ouders. Hierin heb ik beschreven wat ik moeilijk vond vroeger, en wat mij soms nog dwarszit. Ik heb een moeilijke relatie met mijn ouders.
Mijn partner en ik hebben beide twee kinderen waarvan ik mij wel eens zorgen maak. Welke ouder eigenlijk niet, toch.
Waar ik ook last van heb is dat mijn buurvrouw een super sociaal leven heeft. Iedere dag zijn er wel mensen over de vloer. Ze heeft een grote familie, grote vriendenkring. Het is ook gewoon een leuk spontaan mens, dus dat snap ik. Ik ben ook graag bij haar in de beurt voor een praatje. Maar ergens wringt het wel. Het lijkt net alsof wij niemand hebben, wat niet zo is.
Als wij thuis komen van een dagje weg staan er altijd wel fietsen voor de deur bij onze buren. Dan hebben ze weer een gezellig avondje. Ik ervaar hier geen overlast van ofzo, maar het klinkt erg gezellig allemaal. Dat mis ik bij ons thuis. Wij hebben geen zoete inval, wij hebben niet van die gezellige vrienden. Eerder een beetje saai.. maar dat ben ik zelf ook. Partner en ik kunnen beide moeilijker een gesprek gaande houden. Terwijl buuf altijd haar woordje klaar heeft.
Ik denk dat ik een beetje de realiteit van het leven ben verloren. Spreken jullie iedere dag af als je vrij bent? Zie jij buiten jouw collega's veel mensen / vrienden in de week?
Vind het maar lastig bijbenen, ondanks dat ik echt van mensen hou en het liefst omringt ben door mensen.
Nja lang verhaal hier. Wel lekker om het even uit te typen!
zondag 4 mei 2025 om 23:22
En wat nou, als ik vertel dat de enige die ik en aantal keren per week zie mijn buurvrouw is.
Of de caissière in de supermarkt. Maakt het jouw leven dan ineens geweldig?
Dat mijn oudste aan de andere kant van her land woont en ik mijn jongste door haar werkrooster ook weinig spreek?
Waarom wil je je leven vergelijken met dat van anderen?
Of de caissière in de supermarkt. Maakt het jouw leven dan ineens geweldig?
Dat mijn oudste aan de andere kant van her land woont en ik mijn jongste door haar werkrooster ook weinig spreek?
Waarom wil je je leven vergelijken met dat van anderen?
granny71 wijzigde dit bericht op 04-05-2025 23:22
0.29% gewijzigd
zondag 4 mei 2025 om 23:22
Ik heb ook weleens van die momenten dat het me erg gezellig lijkt een zoete inval te hebben thuis en overal afspraken te hebben.
Bij mij is die wens uiteindelijk altijd van korte duur, want ik vind het veel te vermoeiend om zoveel weg te zijn (ben toch wel een beetje een huismus) en ben ook op m'n privacy en rust gesteld.
Ik hou het dus bij zo nu en dan wat afspreken. Sommige weekenden heb ik meerdere dingen staan, andere weekenden zijn leeg of maar 1 afspraak. Doordeweeks spreek ik zelden af, maar doe ik wel aan sport. Vind dat in de praktijk echt genoeg.
Bij mij is die wens uiteindelijk altijd van korte duur, want ik vind het veel te vermoeiend om zoveel weg te zijn (ben toch wel een beetje een huismus) en ben ook op m'n privacy en rust gesteld.
Ik hou het dus bij zo nu en dan wat afspreken. Sommige weekenden heb ik meerdere dingen staan, andere weekenden zijn leeg of maar 1 afspraak. Doordeweeks spreek ik zelden af, maar doe ik wel aan sport. Vind dat in de praktijk echt genoeg.
zondag 4 mei 2025 om 23:26
O, nee maar zo bedoel ik het ook niet. Ik vertelde de realiteit misschien een beetje verloren te zijn. Dit komt onder andere door social media, daar ben ik me erg van bewust. Ik ben gewoon oprecht nieuwsgierig hoe iemand anders zijn leven invult.granny71 schreef: ↑04-05-2025 23:22En wat nou, als ik vertel dat de enige die ik en aantal keren per week zie mijn buurvrouw is.
Of de caissière in de supermarkt. Maakt het jouw leven dan ineens geweldig?
Dat mijn oudste aan de andere kant van her land woont en ik mijn jongste door haar werkrooster ook weinig spreek?
Waarom wil je je leven vergelijken met dat van anderen?
zondag 4 mei 2025 om 23:32
Hoedjevanpapier schreef: ↑04-05-2025 23:26O, nee maar zo bedoel ik het ook niet. Ik vertelde de realiteit misschien een beetje verloren te zijn. Dit komt onder andere door social media, daar ben ik me erg van bewust. Ik ben gewoon oprecht nieuwsgierig hoe iemand anders zijn leven invult.
Maar je prikt toch heel makkelijk door die SM heen? Vrienden van ons zijn ook zo. Allebei meer dan ft werken. 2 x in de week sporten. Heel veel borrelen met vrienden en kennissen.
Ik moet er werkelijk niet aan denken!
zondag 4 mei 2025 om 23:49
Ik vind dat er ook zo gezellig uitzien altijd! En mis het soms een beetje, niet altijd. Bij mij is het afspreken met vrienden (met sommigen ook echt door de afstand) toch meer iets wat we wéken van te voren moeten inplannen. En dat koester ik echt enorm!
Maar sommigen zijn er meer het type voor, zeker als hun vrienden er dan ook het type voor zijn.
Herken het gevoel dus wel, hier ook geen zoete inval die 's avonds nog even komt aanwaaien, wijntje doen, oh ik was toevallig hier in de buurt en dacht, ik bel eens aan. Dat doe ik zelf overigens ook niet bij anderen.
Ik heb verder absoluut niet het idee dat als je leven er zo uitziet dat je dan "niemand hebt" maar snap de behoefte aan iets meer reuring wel. Is het een optie voor jou om bijvoorbeeld bij een eetclub/kookclub of zoiets te gaan?
Maar sommigen zijn er meer het type voor, zeker als hun vrienden er dan ook het type voor zijn.
Herken het gevoel dus wel, hier ook geen zoete inval die 's avonds nog even komt aanwaaien, wijntje doen, oh ik was toevallig hier in de buurt en dacht, ik bel eens aan. Dat doe ik zelf overigens ook niet bij anderen.
Ik heb verder absoluut niet het idee dat als je leven er zo uitziet dat je dan "niemand hebt" maar snap de behoefte aan iets meer reuring wel. Is het een optie voor jou om bijvoorbeeld bij een eetclub/kookclub of zoiets te gaan?
zondag 4 mei 2025 om 23:50
Ik ben ook gesteld op mijn rust en privacy. Heb geen behoefte aan een drukke agenda. Ik spreek af als daar me behoefte ook ligt. Soms moet ik zin maken omdat ik dan teveel in mijn bubbel zit. Als je dat weet dan kun je hier op in spelen.
Verder heb ik snel een vitamine d tekort. Ik ben me van bewust dat dit invloed heeft op mijn mentale gestelheid waardoor ik meer in mijn bubbel blijf hangen. Nu ik dit weet vul ik het aan en werkelijk waar ik voel me energieker.
Ik krijg zin om dingen te ondernemen bijvoorbeeld naast afspreken af en toe ook sporten. Het is een uitlaatklep geworden en na het sporten krijg ik voldoening als gevoel. Dat weer extra op mijn mentale gestelheid werkt.
Zoals je leest is het een visuele cirkel. Door mijn vitamines te controleren bij de huisarts verklaart de oorzaken en ben ik tot de kern gekomen waarom ik me zo voel. Onderschat vitaminen tekort niet.
Daarnaast blijft mijn buurvrouw van verderop nog steeds een drukke sociale leven leiden. Te druk in mijn ogen en soms had ik ook gewild dat ik het kon maar ik kijk daar nu minder naar omdat ik me zo goed voel. Ik ben zo niet klaar maar ik kan wel zorgen dat ik me beter ga voelen.
Overigens bevindt de extreme sociale buurvrouw ook in de categorie minderheid over het algemeen. Heel veel zijn minder sociaal met een gezin en vinden het bikkelen. En dat mag hé..
Verder heb ik snel een vitamine d tekort. Ik ben me van bewust dat dit invloed heeft op mijn mentale gestelheid waardoor ik meer in mijn bubbel blijf hangen. Nu ik dit weet vul ik het aan en werkelijk waar ik voel me energieker.
Ik krijg zin om dingen te ondernemen bijvoorbeeld naast afspreken af en toe ook sporten. Het is een uitlaatklep geworden en na het sporten krijg ik voldoening als gevoel. Dat weer extra op mijn mentale gestelheid werkt.
Zoals je leest is het een visuele cirkel. Door mijn vitamines te controleren bij de huisarts verklaart de oorzaken en ben ik tot de kern gekomen waarom ik me zo voel. Onderschat vitaminen tekort niet.
Daarnaast blijft mijn buurvrouw van verderop nog steeds een drukke sociale leven leiden. Te druk in mijn ogen en soms had ik ook gewild dat ik het kon maar ik kijk daar nu minder naar omdat ik me zo goed voel. Ik ben zo niet klaar maar ik kan wel zorgen dat ik me beter ga voelen.
Overigens bevindt de extreme sociale buurvrouw ook in de categorie minderheid over het algemeen. Heel veel zijn minder sociaal met een gezin en vinden het bikkelen. En dat mag hé..
maandag 5 mei 2025 om 00:11
Ik denk inderdaad ook dat je niet zo uitzonderlijk bent hierin. Zeker voor mensen met een gezin ziet hun avond er bij velen misschien ietwat saai uit. Een enkeling gaat nog wel eens sporten, of soms als het 's avonds licht is hardlopen, maar bij velen is het avondprogramma niet zo rijkelijk sociaal gevuld. Na het eten en de kinderen op bed een uurtje zelf televisie kijken, lezen, dan een beetje opruimen en zelf op tijd erin. Geen zoete inval, niet tot laat borrelen met vrienden.
Of ik maak dit mijzelf wijs dat het in veel huishoudens (ook) gewoon saai is.
Er zijn natuurlijk ook altijd uitzonderingen.
Of ik maak dit mijzelf wijs dat het in veel huishoudens (ook) gewoon saai is.
Er zijn natuurlijk ook altijd uitzonderingen.
maandag 5 mei 2025 om 00:45
Je buren hebben helemaal niets met social media te maken.Hoedjevanpapier schreef: ↑04-05-2025 23:26O, nee maar zo bedoel ik het ook niet. Ik vertelde de realiteit misschien een beetje verloren te zijn. Dit komt onder andere door social media, daar ben ik me erg van bewust. Ik ben gewoon oprecht nieuwsgierig hoe iemand anders zijn leven invult.
En toch ben je hun (door jouw verzonnen) leven aan het vergelijken met dat van jou.
Misschien ligt de buurvrouw wel iedere avond uitgeput in bed en droomt ze over het rustige leventje van haar buurvrouw (jij dus)
En haalt de buurman wel constant vrienden in huis omdat hij er niet aan moet denken om de avond alleen met zijn vrouw door te brengen.
maandag 5 mei 2025 om 06:38
Jezus wat een manier om iemand die in een dip zit een schop na te gevengranny71 schreef: ↑04-05-2025 23:22En wat nou, als ik vertel dat de enige die ik en aantal keren per week zie mijn buurvrouw is.
Of de caissière in de supermarkt. Maakt het jouw leven dan ineens geweldig?
Dat mijn oudste aan de andere kant van her land woont en ik mijn jongste door haar werkrooster ook weinig spreek?
Waarom wil je je leven vergelijken met dat van anderen?
maandag 5 mei 2025 om 07:56
Dit is een thema wat nu ook al een aantal weken in mijn leven speelt: eenzaamheid. Denken dat de ander een druk (sociaal) leven hebt en het gevoel dat mijn leven ontzettend saai is en ik niets mee maak. Maar zoals hier al is benoemd: je weet niet of die buurvrouw het ook daadwerkelijk fijn vindt al die drukte om haar heen. Ieder huisje zijn kruisje, vaak is het uiterlijke schijn. En om terug te komen op je vraag, mijn leven is ook niet heel spannend en sociaal. Ik ben doordeweeks blij als de kinderen op bed liggen. Jn het weekend wil ik leuke dingen doen met mijn gezin en spreken we af en toe af met vrienden, maar zeker niet elk weekend
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
