Secundaire kinderloosheid

24-05-2025 13:14 57 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Afgelopen week heb ik mijn 3e miskraam gehad. In 2022 is onze dochter geboren en in 2023, 2024 en nu dus 2025 hebben we een miskraam te verwerken gehad.

Voordat ik de laatste keer zwanger raakte, hadden we al afgesproken dat het de laatste poging zou zijn. Daar stond ik achter (ik ben inmiddels 41 en wil deze onzekerheden en verdrieten niet meer) maar nu het dan ook écht definitief is komt het ontzettend binnen.

Er komt dus geen tweede kind. Mijn dochter groeit op zonder siblings (ze heeft wel een oudere broer en zus, maar dat scheelt 16+18 jaar en die studeren verder weg).

Ik vind het heftig, terwijl ik vóórdat ik zwanger was al wat meer op het spoor van ‘het blijft bij 1 kind’ begon te zitten, omdat ik niet meer had verwacht zwanger te raken.

Wie heeft ervaringen te delen? Of misschien tips om dit te gaan accepteren, gecombineerd met een liefdevolle blik naar mezelf? Ik ben nogal goed in destructief gedrag/gedachten over mezelf, maar dat verdien ik niet en dat wil ik nu dus ‘eens anders gaan doen’.

Alvast bedankt voor het lezen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat verdrietig. Geen ervaring hiermee, wel met het verdriet van een miskraam.

Misschien is het goed voor jezelf om scherp te hebben waar het verdriet hem precies in zit? In dat er niet nog een kindje kan komen, of dat jouw jongste dochter zonder sibling opgroeit?
Alle reacties Link kopieren Quote
Kinderloosheid is wel een erg groot woord vind ik eerlijk gezegd als je voor een 4e bezig bent.. probeer je te focussen op wat je wel hebt en te accepteren dat er misschien niet nog eentje komt als je deze onzekerheid niet meer wilt. Of anders toch nog een poging wagen. Wie weet wat het brengt..
Alle reacties Link kopieren Quote
Nogeffe24 schreef:
24-05-2025 16:02
Kinderloosheid is wel een erg groot woord vind ik eerlijk gezegd als je voor een 4e bezig bent.. probeer je te focussen op wat je wel hebt en te accepteren dat er misschien niet nog eentje komt.
Ik denk niet dat TO er 4 heeft. Die andere , oudere, kinderen zullen wel van TO’s partner zijn.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Sterkte TO. Het is verdrietig voor jou/jullie.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja ze is dus voor een 4e bezig. Lezen. Er staat nergens dat die eerste 2 niet van haar zijn. Moet toch ergens vanuit gaan als mensen dit zo neerzetten. Als het echt de laatste poging was, zit er niks anders op toch? Als het moeilijk te accepteren is, komt dat misschien omdat het nog niet helemaal klaar is en zou ik zelf denk ik toch nog een poging wagen. 41 is ook weer niet zó oud dat het onmogelijk is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Klopt het dat de oudere siblings uit een eerdere relatie van je partner komen TO?
Hoewel het misschien niet zo voelt, heeft je dochter natuurlijk wel siblings, alleen met een groot leeftijdsverschil.

Ook ik heb miskraamervaring... geef het tijd. Je neemt nu afscheid van een toekomstdroom die er even was. Er komt nu een andere toekomst, die niet meer of minder is dan eerst, maar gewoon anders. En dat kan ook -op den duur- fijn zijn. Je mag rouwen om wat je had gehoopt. Het definitieve is ook echt, en het is rouw en rauw. Beschouw het ook zo. Hoe lang rouwen mensen? Rauwe rouw kan lang duren, en het verdriet kan/mag er altijd zijn. Misschien helpt het om wat meer te lezen over rouw, geef er creatieve ruimte aan, en kijk eens of er podcasts zijn over jouw situatie.

Heel veel sterkte... :rose:
Alle reacties Link kopieren Quote
Nogeffe24 schreef:
24-05-2025 16:02
Kinderloosheid is wel een erg groot woord vind ik eerlijk gezegd als je voor een 4e bezig bent.. probeer je te focussen op wat je wel hebt en te accepteren dat er misschien niet nog eentje komt als je deze onzekerheid niet meer wilt. Of anders toch nog een poging wagen. Wie weet wat het brengt..
Uit alles kun je opmaken dat zij zelf één kind heeft gekregen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nogeffe24 schreef:
24-05-2025 16:15
Ja ze is dus voor een 4e bezig. Lezen.
Er komt dus geen tweede kind.
Lezen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
God wat een lompheid weer nogff24. Ik hoop dat je nick over je leeftijd gaat, want anders zou ik meer van je verwachten.

Watvoor destructieve gedachten plagen je TO?

Ik denk dat sommige dingen in het leven alleen maar verdrietig zijn. Een miskraam, een onvervulde wens voor een kind, soms is er gewoon geen 'silver lining'. Alleen rouw en je moet erdoorheen.

Een moeder bestaat al voordat het kind gecreëerd is. Je was ook al een moeder voor de kinderen die je niet mocht uitdragen. Een moeder met lege armen. De ruimte in je hart was al gemaakt en nu blijft hij leeg.

Geef jezelf de tijd.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het kindje hééft een broer een zus, ook al zijn die dan van haar man. Zij wil zelf dus graag een tweede, heel begrijpelijk maar het is dus niet zo dat er geen verdere siblings zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb inderdaad 1 kind. Mijn partner heeft een zoon en dochter van (nu) 19 en bijna 22. Die zien we niet heel regelmatig, ze studeren en wonen op kamers en hebben hun eigen leven.

Dochter heeft dus wel (half-) siblings en ze noemt ze ook haar broer en zus, maar ze groeit niet ‘écht’ met hen op.

Ik had het gevoel dat ik dat vrij duidelijk omschreven had.

Voor de rest reageer ik straks verder. Zag nu pas dat mijn post geplaatst was, maar heb nu even geen tijd om verder te reageren.
plinkie wijzigde dit bericht op 24-05-2025 17:02
Reden: Typfoutje
0.20% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Nogeffe24 schreef:
24-05-2025 16:54
Het kindje hééft een broer een zus, ook al zijn die dan van haar man. Zij wil zelf dus graag een tweede, heel begrijpelijk maar het is dus niet zo dat er geen verdere siblings zijn.
Hèhè. Daar gaat het topic dus precies over. Dat ze zelf graag een tweede had gewild.

En verder zegt TO dat kind grotendeels zonder siblings op zal groeien, dus ze zullen er wel niet wonen/niet veel thuis zijn, of op den duur uit huis gaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ff dimmen graag. Ik reageer gewoon op het feit dat ze zegt dat er geen broertjes en zusjes zijn. Maar het is op zich toch al een heel fijne idee dat het kindje een grote broer en zus heeft (die nu opeens nog veel ouder blijken te zijn maar goed). Die band kan ook gestimuleerd worden. En een speelmaatje kan je ook proberen te vinden in bv neefjes of nichtjes als het echt geen optie meer is om zelf door te gaan voor een 2e. Overigens heb ik zelf ook ervaring met meerdere miskramen, maar ben toch doorgegaan om ons gezin compleet te maken. Dat zou mijn advies dus zijn als het niet te accepteren is, wat er nu dus naar uit ziet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nogeffe24 schreef:
24-05-2025 17:22
Ff dimmen graag. Ik reageer gewoon op het feit dat ze zegt dat er geen broertjes en zusjes zijn. Maar het is op zich toch al een heel fijne idee dat het kindje een grote broer en zus heeft (die nu opeens nog veel ouder blijken te zijn maar goed). Die band kan ook gestimuleerd worden. En een speelmaatje kan je ook proberen te vinden in bv neefjes of nichtjes als het echt geen optie meer is om zelf door te gaan voor een 2e. Overigens heb ik zelf ook ervaring met meerdere miskramen, maar ben toch doorgegaan om ons gezin compleet te maken. Dat zou mijn advies dus zijn als het niet te accepteren is, wat er nu dus naar uit ziet.
Mss moet je zelf ff dimmen.
Er staat niet dat er geen broertjes en zusjes zijn, maar dat kind opgroeit zonder siblings.
En aangezien de siblings een stuk ouder zijn en elders wonen klopt dat gewoon.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.

Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoi Plinkie, ik heb natuurlijk gelezen over je miskraam en hoe het hier voor jullie ophoudt. Dat is gewoon verdrietig. En kut. En ik denk dat het enige dat daarbij helpt, is om echt ruimte te geven aan alle gevoelens die daarbij komen kijken. Dus niet jezelf straffen of vermanend toespreken of wat dan ook, "gewoon" tijd nemen om al die gevoelens te ervaren. Daarbij kan je ook hulp zoeken, als je dat lastig vindt of merkt dat je gedachten erover altijd een bepaalde, destructieve kant op gaan. Sterkte!
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoezo blijken ze nu nog veel ouder te zijn? Ik noem het leeftijdsverschil. Ze waren bijna 17 en bijna 19 toen onze dochter geboren werd. Dat ze nu dus inderdaad 3 jaar ouder zijn dan in de OP genoemd, lijkt me logisch? Onze dochter is 3.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nogeffe24 schreef:
24-05-2025 17:22
Ff dimmen graag. Ik reageer gewoon op het feit dat ze zegt dat er geen broertjes en zusjes zijn. Maar het is op zich toch al een heel fijne idee dat het kindje een grote broer en zus heeft (die nu opeens nog veel ouder blijken te zijn maar goed). Die band kan ook gestimuleerd worden. En een speelmaatje kan je ook proberen te vinden in bv neefjes of nichtjes als het echt geen optie meer is om zelf door te gaan voor een 2e. Overigens heb ik zelf ook ervaring met meerdere miskramen, maar ben toch doorgegaan om ons gezin compleet te maken. Dat zou mijn advies dus zijn als het niet te accepteren is, wat er nu dus naar uit ziet.
Die kinderen blijken niet opeens nog veel ouder te zijn. Misschien moet je beter leren lezen. Er staat dat de broers en zussen 16 en 18 jaar ouder zijn en later heeft ze het over de daadwerkelijke leeftijd van die kinderen. En doe dan ook meteen een cursus empathie voor beginners als je toch bezig bent.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat gehakketak om niks. Kom dan zelf eens met een goed advies.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je kunt hulp krijgen ( nou ja,…voor niks gaat de zon op ) voor het verwerken van je miskramen. Want het is niet niks.
Er zijn bijv. miskraamcoaches.
https://www.oudersvannu.nl/zwanger/misk ... gle.com%2F

Misschien vind je het een fijn idee als de namen van jullie onvoldragen baby’s geregistreerd worden in het Basisregister Personen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nogeffe24 schreef:
24-05-2025 17:53
Wat gehakketak om niks. Kom dan zelf eens met een goed advies.
Je begint met een sneer naar of TO niet even dankbaar kan zijn.

Iemand moet even verwerken dat er geen kind meer gaat komen, en dát is de strekking van het topic.

Zeg dan gewoon: sorry mensen, ik kan niet zo goed begrijpend lezen. My bad!
.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nu zit je mijn woorden te verdraaien. Je mag het er niet mee eens zijn maar positief kijken naar wat je wel hebt is gewoon verstandig om niet te verzanden in destructieve gedachten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nogeffe24 schreef:
24-05-2025 18:03
Nu zit je mijn woorden te verdraaien. Je mag het er niet mee eens zijn maar positief kijken naar wat je wel hebt is gewoon verstandig om niet te verzanden in destructieve gedachten.
En een beetje meeleven als mensen even niet die dankbaarheid ervaren helpt mensen ook meer dan alles maar wegwuiven.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.

Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Met drie miskramen en een niet voltooide wens er bovenop kan ik me voorstellen dat destructieve gedachten op de loer liggen. Het is mijns inziens een beetje een dooddoener om dan te zeggen "kijk naar wat je nog wel hebt". Beetje hetzelfde als iemand na een miskraam zegt "gelukkig kon je zwanger worden". Daar heb je gewoon nu even niks aan, en je wilt het ook niet horen. Het helpt niet en je voelt je ook niet gezien en gehoord in het verlies wat je voelt. Natuurlijk is het heus wel een goed idee om op lange termijn ook blij te zijn met wat je hebt, maar TO vraagt nu hulp om deconstructieve gedachten -die ze al eerder had- beter te tackelen.

Accepteren met een liefdevolle blik naar jezelf, dat is natuurlijk een goed startpunt. Maar ik denk wel dat acceptatie wat tijd kost. Geef jezelf dus ook de tijd. Je bent er lang mee bezig geweest, dus neem ook de tijd om weer afscheid te nemen van je wens. Schrijf het op, praat erover met je vriendinnen (benoem ook als het lastig is dat zij wel twee kinderen hebben), lees er een boek over, luister een podcast, bedenk nieuwe plannen die je weer energie geven. En als het moeilijk blijft, zoek hulp. Dat is echt niet raar.

Hoe kijk je liefdevol naar jezelf? Misschien door tegen jezelf te zeggen (en regelmatig je mantra te herhalen): "ik heb er hard aan gewerkt, supergoed mijn best gedaan, meer kon ik niet doen, en het is ons niet gegeven'. En daarbij ook jezelf vertellen 'niemand kan hier iets aan doen, soms gaat het zo'. Van mijn psych leerde ik dat het in de natuur ook zo werkt; niet iedere plant/bloem komt helemaal tot bloei.
Daarnaast zou ik ook letterlijk 'lieve' dingen voor je lijf gaan doen. Neem een massage, ga naar yoga, plan een dagje sauna, maak een wandeling in de natuur.

Bij rouw is het denk ik de kunst dat je er actief voor tijd maakt. 'Tijd om in je hoofd te zijn' (schrijven, praten), maar ook 'tijd uit je hoofd te zijn' (sporten, yoga, wandelen). En wijze raad die ik altijd ter harte neem: "the words you speak are the house you live in". Kies je gedachten dus zorgvuldig.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nogeffe24 schreef:
24-05-2025 18:03
Nu zit je mijn woorden te verdraaien. Je mag het er niet mee eens zijn maar positief kijken naar wat je wel hebt is gewoon verstandig om niet te verzanden in destructieve gedachten.
- Niet zo zeiken over je been amputatie ; je hebt nog 1 been over. En die had ook de minste cellulitis.
- Niet sippen over je verbrande huis ; je hebt de foto’s nog. En kijk ; het schuurtje staat er ook nog.

Je kunt heel slecht op commando het positieve van iets inzien.
TO mag best rouwen om haar miskramen, om de kinderen die welkom waren en er toch niet kwamen, om haar toekomst die ze bij moet stellen, etc.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven