Werk & Studie
alle pijlers
Baan opzeggen zonder nieuwe baan - sabbatical zonder termijn
maandag 23 juni 2025 om 11:10
Ik zoek naar ervaringen van mensen die hun baan hebben opgezegd zonder al actief op zoek te zijn of in gesprek te zijn met een nieuwe werkgever of opdrachtgever. En bedoel ik niet vlak voor je pensioen 
. Ik denk zelf nu aan zeker een jaar werkonderbreking. Hoe was je ervaring? Wat heb je gedaan? Wat zou je anders doen? Langer, korter? Ben je geswitcht van branche? Hoe ging het solliciteren daarna? Viel het financieel mee of tegen?
Achtergrond. Ik loop tegen de 40 en heb 18 jaar onafgebroken betaald gewerkt -daarvoor bijbanen/studie-. Meestal voltijds maar vanaf na verlof van ons tweede kind, nu 6 jaar geleden, 32 uur. Daarbij best een spaarpot opgebouwd, een bescheiden huis met relatief lage lasten. Misschien is het een vroege midlife-crisis, maar ik heb nu zoveel dingen waar ik eens echt tijd en aandacht aan wil besteden. Van 8 jaar fotoboeken maken, tot vaker op bezoek bij familieleden, boeken lezen, een buurtproject waar ik graag meer tijd in wil stoppen tot een aantal hobbyprojecten, een professioneel idee uitwerken, klussen in huis en tuin die aandacht verdienen. Daarnaast vind ik het ook gewoon leuk om uitgebreider te koken en mijn kinderen wat intensiever mee te maken. En dat hoeft niet allemaal tegelijk, maar nu is er gewoon geen tijd voor.
Ik durf alleen nog net niet. Ik ben altijd kostwinner geweest en mijn man werkt ook (minder goedbetaalde branche maar zelfs zonder spaargeld zouden we het redden op zijn salaris) steunt mij, maar ik denk dat de dynamiek snel verandert. En financieel is het natuurlijk een gok omdat het leven soms anders loopt.
. Ik denk zelf nu aan zeker een jaar werkonderbreking. Hoe was je ervaring? Wat heb je gedaan? Wat zou je anders doen? Langer, korter? Ben je geswitcht van branche? Hoe ging het solliciteren daarna? Viel het financieel mee of tegen?Achtergrond. Ik loop tegen de 40 en heb 18 jaar onafgebroken betaald gewerkt -daarvoor bijbanen/studie-. Meestal voltijds maar vanaf na verlof van ons tweede kind, nu 6 jaar geleden, 32 uur. Daarbij best een spaarpot opgebouwd, een bescheiden huis met relatief lage lasten. Misschien is het een vroege midlife-crisis, maar ik heb nu zoveel dingen waar ik eens echt tijd en aandacht aan wil besteden. Van 8 jaar fotoboeken maken, tot vaker op bezoek bij familieleden, boeken lezen, een buurtproject waar ik graag meer tijd in wil stoppen tot een aantal hobbyprojecten, een professioneel idee uitwerken, klussen in huis en tuin die aandacht verdienen. Daarnaast vind ik het ook gewoon leuk om uitgebreider te koken en mijn kinderen wat intensiever mee te maken. En dat hoeft niet allemaal tegelijk, maar nu is er gewoon geen tijd voor.
Ik durf alleen nog net niet. Ik ben altijd kostwinner geweest en mijn man werkt ook (minder goedbetaalde branche maar zelfs zonder spaargeld zouden we het redden op zijn salaris) steunt mij, maar ik denk dat de dynamiek snel verandert. En financieel is het natuurlijk een gok omdat het leven soms anders loopt.
madrigalscapybara wijzigde dit bericht op 23-06-2025 22:28
9.74% gewijzigd
maandag 23 juni 2025 om 14:27
Madrigalscapybara schreef: ↑23-06-2025 12:01ik heb al wel ervaren hoelang het duurt om vertrouwen en reputatie op te bouwen in bepaalde posities.
Dat vond ik ook wel wat ja. In mijn werk is nogal eens sprake van verschillen in inzicht en nieuw beleid en zo, en ik had bij mijn vroegere werkgever best senioriteit opgebouwd. Ik wist bijna alles, mensen vertrouwden op mij en mijn stem werd lange tijd wel gehoord. Dat heeft bij mijn huidige baan best wel tijd gekost voordat ik die reputatie weer een beetje kreeg.
Aan de andere kant: ik ben bij die vorige baan niet voor niets weggegaan. Een van de dingen die me hinderden was dat er in korte tijd een aantal nieuwe collega's en een manager bij kwamen die geen enkele ervaring hadden maar wel de dienst gingen uitmaken want "zij waren nog niet zo vastgeroest". De chaos die toen ontstond heeft de pers nog gehaald, maar het duurde jaren voor de schade hersteld was.
Dus ook als je niet weggaat kun je ineens dat vertrouwen en die reputatie kwijtraken als kennis en ervaring uit de mode raken.
maandag 23 juni 2025 om 15:38
Wauw wat een ervaringen! Goed om te lezen dat veel mensen dus wel hun weg hebben gevonden na jaren in toch wel een stramien. Ook bedankt aan diegene die wees op de mogelijkheid tot ouderschapsverlof. Ik heb dit inderdaad nog nooit aangevraagd dus nog een half jaar 'staan'. Uiteraard dan ook toestemming nodig, maar dan weet je ook meteen wat voor organisatie het is als ik die niet krijg en het wel tijdig aanvraag.
maandag 23 juni 2025 om 17:03
Ik heb wel eens een langere tijd een sabatical genomen maar toen was ik nog jonger, met minder verantwoordelijkheden. Na mijn studie heb ik een paar maanden helemaal niets gedaan en ik vond het heerlijk. Ik kijk er nog steeds met veel plezier op terug. Ik legde mijzelf trouwens geen verplichtingen op qua reizen of naar werk zoeken ofzoiets. Het is denk ik (op mijn jonge kinderjaren na) de enige tijd geweest in mijn leven dat ik echt helemaal niets hoefde. Heerlijk, ik zou het wel weer willen. En toen ik klaar was met helemaal niets doen vond ik gelukkig zo een baan.
maandag 23 juni 2025 om 17:26
Ik ben niet van de sabbaticals, ik zou me kapot vervelen ben ik bang. Maar op zich, baan opzeggen zonder iets anders te hebben heb ik wel gedaan. Geen businessplan, geen marktonderzoek, geen bestaande klanten, maar vanuit de gedachte "lukt het niet, dan zien we wel weer" met als enige echte asset mijn cv, baan opgezegd zzp-er geworden. Best spannend, en een paar jaar niet op vakantie geweest (kleine kinderen maakten het ook niet makkelijker) maar zo absoluut tevreden met die keuze!
Oh, Spike, how could you ever know what it's like to be totally obsessed with a pony only to find out they're obsessed with somepony else?
maandag 23 juni 2025 om 20:49
Madrigalscapybara schreef: ↑23-06-2025 12:07Essychan, je hebt er dus een mooie tijd van gemaakt maar dus ook met realisme, op het moment zelf voelt het ook onzeker. Kijk je er achteraf wel goed op terug?
Ik heb overigens wel een behoorlijk aantal concrete en uitgewerkte plannen. 1 van die plannen is ook om als zzp'er ingeschreven te zijn en een adviesklus te doen zodat ik geen gat op mijn CV heb en niet die druk voel die eerder beschreven werd.
Ik kijk zeker positief terug op mijn langdurige reizen. In 2014 vond ik het heel moeilijk dat ik mijn baan verloor want ik had het ontzettend naar mijn zin en het was echt een slechte tijd om te solliciteren. Maar ik hield de gedachte: "Wat herinner je over 10 jaar? De baan die je had of de reis die je hebt gemaakt?" Achteraf, een beetje van beide.
Je hoeft je trouwens niet in te schrijven bij de KVK om als ZZP'er aan de slag te kunnen, zeker niet als het wat enkele losse klussen zijn.
Een tijd ertussen uitgaan kan zeker een fijn plan zijn. Zorg wel dat je niet in je standaard levenspatroon valt. En als je tijdens je sabbatical vooral aan het solliciteren bent, kan je er denk ik ook niet echt van genieten.
maandag 23 juni 2025 om 22:32
Ik heb het 15 jaar geleden gedaan. Ik was toen tegen de 40. Heb een jaar in mijn eentje gereisd en ben vervolgens in 1 van die landen een jaar blijven hangen (deed heel af en toe klusjes als ZZP-er). Was wel een tijd waarin ik zowel mijn baan, huis als relatie had opgezegd en dat vond ik uiteindelijk wel wat onrustig.
Momenteel heb ik ook weer een soort van sabbatical. Reorganisatie op werk. Ik wilde eigenlijk niet weg maar het werd er ook niet leuker op. En nu neem ik het er van. Nog behoorlijke tijd vrijgesteld van werkzaamheden maar wel met behoud van salaris. Daarna recht op WW. Dit is echt luxe. Ik verveel me geen seconde en denk zolangzamerhand na over wat ik straks wil gaan doen. Ben die corpo ratrace wel een beetje zat na al die jaren. Maar eerst de zomer maar eens door
Momenteel heb ik ook weer een soort van sabbatical. Reorganisatie op werk. Ik wilde eigenlijk niet weg maar het werd er ook niet leuker op. En nu neem ik het er van. Nog behoorlijke tijd vrijgesteld van werkzaamheden maar wel met behoud van salaris. Daarna recht op WW. Dit is echt luxe. Ik verveel me geen seconde en denk zolangzamerhand na over wat ik straks wil gaan doen. Ben die corpo ratrace wel een beetje zat na al die jaren. Maar eerst de zomer maar eens door
maandag 23 juni 2025 om 22:35
Milestone, het is zeker een luxe positie waarin ik zit, dat besef ik me heel goed! Ik heb veel geluk met een branche die goed betaalt, met een goedkoop huis, gezondheid en een stabiele relatie. Er zitten ook wat keuzes in (gewoon een rijtjeshuis, geen dure hobby of auto), maar veel is geluk. Ik ben opgegroeid in de bijstand en zonder het te psycholiseren denk ik wel wat bang om werk even los te laten want dat wil ik absoluut niet.
Essychan, niet solliciteren gaat me wel lukken de eerste maanden, maar het is goed om daar bij stil te staan en misschien in mijn geval wel nodig wat meer in te vullen inclusief genoeg uitrusttijd.
Essychan, niet solliciteren gaat me wel lukken de eerste maanden, maar het is goed om daar bij stil te staan en misschien in mijn geval wel nodig wat meer in te vullen inclusief genoeg uitrusttijd.
dinsdag 24 juni 2025 om 12:47
dinsdag 24 juni 2025 om 12:59
Heel goeie suggestie
Je zou bijvoorbeeld al het onbetaalde ouderschapsverlof van de kinderen kunnen opnemen. Volgens mij moet je dat in de eerste 8 jaar van de kinderen gebruiken.
Dan ben je vrij maar heb je wel de zekerheid dat je nog een baan hebt als je terugkomt.
dinsdag 24 juni 2025 om 13:17
Ik heb trouwens nog wel een tip: het opzeggen van een baan hangt vaak samen met andere dingen. Je moet waarschijnlijk meer loslaten dan alleen die baan. Dat kan vanalles alles zijn: veiligheid, zekerheid, verwachtingen van jezelf of anderen, aanzien, "je gezien voelen", het gevoel dat je ertoe doet. Het af en toe praten met een coach, hielp mij erg in het doorgronden van wat er bij mij meespeelde. Het vergemakkelijkte de keuze uiteindelijk ook. Het maakte ook dat ik heel relaxed die periode in ging, omdat ik de dingen die voor mij samenhingen met de baan als het ware al had verwerkt en dus geen enkele druk opleverden.
meisje85 wijzigde dit bericht op 24-06-2025 13:32
0.32% gewijzigd
dinsdag 24 juni 2025 om 13:26
Dit klopt niet. Je werkgever mag ouderschapsverlof in principe niet weigeren, maar kan wel de verdeling van de verlofuren weigeren als dit een zwaarwegend bedrijfsbelang schaadt. Maar ik weet uit ervaring dat ze dit bijna nooit hard kunnen maken.Madrigalscapybara schreef: ↑23-06-2025 15:38Wauw wat een ervaringen! Goed om te lezen dat veel mensen dus wel hun weg hebben gevonden na jaren in toch wel een stramien. Ook bedankt aan diegene die wees op de mogelijkheid tot ouderschapsverlof. Ik heb dit inderdaad nog nooit aangevraagd dus nog een half jaar 'staan'. Uiteraard dan ook toestemming nodig, maar dan weet je ook meteen wat voor organisatie het is als ik die niet krijg en het wel tijdig aanvraag.
dinsdag 24 juni 2025 om 13:27
Saanvi2 schreef: ↑24-06-2025 13:26Dit klopt niet. Je werkgever mag ouderschapsverlof in principe niet weigeren, maar kan wel de verdeling van de verlofuren weigeren als dit een zwaarwegend bedrijfsbelang schaadt. Maar ik weet uit ervaring dat ze dit bijna nooit hard kunnen maken. Ik zou hier dus voor kiezen, dan kun je echt alles loslaten en ben je niet in je achterhoofd bezig met het moeten zoeken van een nieuwe baan. Mocht je na een half jaar iets anders willen, kun je altijd opzeggen.
dinsdag 24 juni 2025 om 16:05
Hoe ga je voorkomen dat het niet bij 1 à 2 jaar blijft, maar dat je straks 5 à 10 jaar thuis zit, iedereen dat doodnormaal vindt maar jij - eens je terug wil beginnen werken - nergens meer binnenraakt door dat grote gat?
Na een tijd gaat je man het bovendien te gewend raken, gaan je kinderen het te gewend raken, gaat je familie het te gewend raken, ... en mag jij overal voor opdraaien qua huishouden, zorg, opvang, mantelzorg, ... "want je bent toch thuis" en "je verdient geen cent en leeft op mijn kap".
Ik zou er dus van in begin een heel duidelijke eind-datum opkleven.
Terug in een werkritme raken na 5 jaar "niets" is van wat ik hoor in mijn omgeving - als je al een job vindt en ergens aangenomen wordt - zowat mission impossible. Gezinsgewijs, familiegewijs, vanuit jezelf, ...
De meesten worden in 't beste geval één of andere "coach" - "wat ze makkelijker met de kinderen kunnen combineren" - of gaan 10 jaar besteden aan één of andere totaal overbodige studie
.
Na een tijd gaat je man het bovendien te gewend raken, gaan je kinderen het te gewend raken, gaat je familie het te gewend raken, ... en mag jij overal voor opdraaien qua huishouden, zorg, opvang, mantelzorg, ... "want je bent toch thuis" en "je verdient geen cent en leeft op mijn kap".
Ik zou er dus van in begin een heel duidelijke eind-datum opkleven.
Terug in een werkritme raken na 5 jaar "niets" is van wat ik hoor in mijn omgeving - als je al een job vindt en ergens aangenomen wordt - zowat mission impossible. Gezinsgewijs, familiegewijs, vanuit jezelf, ...
De meesten worden in 't beste geval één of andere "coach" - "wat ze makkelijker met de kinderen kunnen combineren" - of gaan 10 jaar besteden aan één of andere totaal overbodige studie
.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
dinsdag 24 juni 2025 om 16:23
Je beschrijft best een deel van mijn twijfel, maar ook weer niet: want ik ben al 18 jaar kostwinner en er is dus geen sprake van teren op andermans zak. Ik kan het zelf bekostigen, in het uiterste geval zelfs 10 jaar. Maar ik herken ook wel wat je schrijft over kennissen/vriendinnen die gestopt zijn met werken nadat een tweede kind is geboren. Die zijn allemaal of nog niet weer aan het werk, of met heel veel moeite en tegenzin en zeer part-time. De scheidslijn lijkt een beetje te liggen op 2 jaar eruit zijn, vandaar dat ik 1 jaar overweeg. Ik ben totaal geen type voor coaching maar heerlijk eeuwig studeren en lezen, me druk maken voor lokale initiatieven etc, daar doe je een ander geen kwaad mee en lijkt me niks mis mee!Wissewis schreef: ↑24-06-2025 16:05Hoe ga je voorkomen dat het niet bij 1 à 2 jaar blijft, maar dat je straks 5 à 10 jaar thuis zit, iedereen dat doodnormaal vindt maar jij - eens je terug wil beginnen werken - nergens meer binnenraakt door dat grote gat?
Na een tijd gaat je man het bovendien te gewend raken, gaan je kinderen het te gewend raken, gaat je familie het te gewend raken, ... en mag jij overal voor opdraaien qua huishouden, zorg, opvang, mantelzorg, ... "want je bent toch thuis" en "je verdient geen cent en leeft op mijn kap".
Ik zou er dus van in begin een heel duidelijke eind-datum opkleven.
Terug in een werkritme raken na 5 jaar "niets" is van wat ik hoor in mijn omgeving - als je al een job vindt en ergens aangenomen wordt - zowat mission impossible. Gezinsgewijs, familiegewijs, vanuit jezelf, ...
De meesten worden in 't beste geval één of andere "coach" - "wat ze makkelijker met de kinderen kunnen combineren" - of gaan 10 jaar besteden aan één of andere totaal overbodige studie
dinsdag 24 juni 2025 om 16:25
Dankjewel, ik ga hier eerst mee aan de slag en heb een formeel verzoek ingediend voor 4 maanden ouderschapsverlof vanaf september.meisje85 schreef: ↑24-06-2025 13:17Ik heb trouwens nog wel een tip: het opzeggen van een baan hangt vaak samen met andere dingen. Je moet waarschijnlijk meer loslaten dan alleen die baan. Dat kan vanalles alles zijn: veiligheid, zekerheid, verwachtingen van jezelf of anderen, aanzien, "je gezien voelen", het gevoel dat je ertoe doet. Het af en toe praten met een coach, hielp mij erg in het doorgronden van wat er bij mij meespeelde. Het vergemakkelijkte de keuze uiteindelijk ook. Het maakte ook dat ik heel relaxed die periode in ging, omdat ik de dingen die voor mij samenhingen met de baan als het ware al had verwerkt en dus geen enkele druk opleverden.
dinsdag 24 juni 2025 om 16:32
TO ik zou niet teveel luisteren naar andermans angst gedachten. Ga op je eigen intuitie, je weet wel wat goed voor je is en wat je moet doen.
Niemand anders. Zeker in dit soort situaties heb ik gemerkt hoe anderen hun eigen angsten projecteren.
Stevig blijven staan in je keuze en niemand die er nog wat van vindt daarna
Ga je eigen angsten hier ook niet mee voeden, dat zorgt alleen maar dat je je keuze in de weg staat.
Geniet en spring in het onbekende. Het is zalig en geeft vleugels.
Niemand anders. Zeker in dit soort situaties heb ik gemerkt hoe anderen hun eigen angsten projecteren.
Stevig blijven staan in je keuze en niemand die er nog wat van vindt daarna
Ga je eigen angsten hier ook niet mee voeden, dat zorgt alleen maar dat je je keuze in de weg staat.
Geniet en spring in het onbekende. Het is zalig en geeft vleugels.
dinsdag 24 juni 2025 om 16:39
Ja, zo simpel werkt het. Zodra je zelf geen twijfel meer hebt, gaan anderen jou ook ineens niet meer met hun twijfels en angsten lastig vallen. Ik lees ook helemaal niet dat je geen zin hebt om te werken, of überhaupt niks wil gaan doen. Ik lees dat je nu even geen zin hebt om te werken en andere dingen wil doen. Dat is alweer iets heel anders dan ervoor te kiezen om thuis te zijn voor de kinderen en daarna met tegenzin weer een beetje te werken. En het is ook weer niet zo dat je van 1 jaar niet werken, oeps, ineens 5 jaar niet werkt he. Je bent er gewoon zelf bij.
dinsdag 24 juni 2025 om 19:44
Het is wel een luxe situatie omdat je een partner hebt die je financieel ondersteunt. Wat als je partner ook een jaartje vrij wil?
Ik ken iemand die een jaar verlof heeft opgespaard en daarna een jaar op reis is gegaan. (Deels onbetaald verlof).
Ik zou ook wel even een jaartje vrij willen zijn. Maar dat gaat niet.
Ik ken iemand die een jaar verlof heeft opgespaard en daarna een jaar op reis is gegaan. (Deels onbetaald verlof).
Ik zou ook wel even een jaartje vrij willen zijn. Maar dat gaat niet.
dinsdag 24 juni 2025 om 19:46
Dit - 100 xQiya schreef: ↑24-06-2025 16:32TO ik zou niet teveel luisteren naar andermans angst gedachten. Ga op je eigen intuitie, je weet wel wat goed voor je is en wat je moet doen.
Niemand anders. Zeker in dit soort situaties heb ik gemerkt hoe anderen hun eigen angsten projecteren.
Stevig blijven staan in je keuze en niemand die er nog wat van vindt daarna
Ga je eigen angsten hier ook niet mee voeden, dat zorgt alleen maar dat je je keuze in de weg staat.
Geniet en spring in het onbekende. Het is zalig en geeft vleugels.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
dinsdag 24 juni 2025 om 20:53
Bedankt voor de bemoedigingen en de ervaringen.
En voor diegenen die blijven zeggen dat ik een partner heb die me financieel ondersteunt. ik weet niet hoe ik precies moet duidelijk maken zonder op te scheppen dat ik een vrouw ben die dus altijd meer, en zeker 10 jaar 3x zoveel verdien als mijn man. Hij werkt al jaren 3 dagen en in een minder-betaalde branche. Wij delen onze financiën en de zorg voor onze kinderen, al regel ik wel de financiën zodat dat meer dan goed zit voor ons allebei. Als mijn partner een jaar vrij wil, dan kan dat ook. De vraagt is dus niet financieel. We hebben wel een paar keuzes gemaakt, zoals type vakanties, type huis en geen auto, die hebben geholpen. En nogmaals veel geluk met stabiliteit en gezondheid. Bedankt en ik ga er gewoon voor!
En voor diegenen die blijven zeggen dat ik een partner heb die me financieel ondersteunt. ik weet niet hoe ik precies moet duidelijk maken zonder op te scheppen dat ik een vrouw ben die dus altijd meer, en zeker 10 jaar 3x zoveel verdien als mijn man. Hij werkt al jaren 3 dagen en in een minder-betaalde branche. Wij delen onze financiën en de zorg voor onze kinderen, al regel ik wel de financiën zodat dat meer dan goed zit voor ons allebei. Als mijn partner een jaar vrij wil, dan kan dat ook. De vraagt is dus niet financieel. We hebben wel een paar keuzes gemaakt, zoals type vakanties, type huis en geen auto, die hebben geholpen. En nogmaals veel geluk met stabiliteit en gezondheid. Bedankt en ik ga er gewoon voor!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
