Relaties
alle pijlers
Schuldgevoel en verwachtingen ouders
zondag 6 juli 2025 om 11:17
Ik ben benieuwd hoe anderen hiermee omgaan.
Ik heb twee pubers thuis, werk 4,5 per week, en probeer de boel een beetje draaiende te houden. Mijn ouders wonen op zo’n 50 kilometer afstand. De band is goed, ze zijn samen, nog redelijk gezond (allebei rond de 75) en wonen zelfstandig. Er speelt gelukkig geen acute zorgsituatie.
Ik probeer ze meestal twee keer per maand te zien en we bellen een paar keer per week. Soms gaan de kinderen mee, soms niet. Maar het blijft altijd passen en plannen, zeker omdat het reizen ook tijd kost.
Toch krijg ik regelmatig opmerkingen van hen dat ze me weinig zien. Altijd met een knipoog of als grapje, maar toch blijft het hangen. Ik weet dat ze het niet verkeerd bedoelen, maar ik voel me dan toch tekortschieten, terwijl ik eigenlijk al het gevoel heb dat ik op m’n max zit.
Mijn ouders woonde vroeger om de hoek bij hun ouders en daarom gingen wij als kinderen ook vaak even langs. Ik denk dat zij dit ook alijd bij mij en mijn broer voor ogen hadden (die woont ook wat verder weg).
Zoals vandaag: ik heb even niks belangrijks te doen, en zit op de bank met een kop koffie. Gewoon moe, toe aan niks. En dan komt dat knagende gevoel ineens opzetten... zou ik nu niet even langs moeten gaan?
Daarom ben ik benieuwd:
Hoe vaak zien jullie je ouders, zeker als er geen zorgvraag is en de band gewoon goed is?
En hoe vinden jullie daarin een balans tussen je eigen leven en toch betrokken blijven, zonder dat schuldgevoel als je gewoon even niets wilt?
Alle ervaringen of gedachten zijn welkom.
Ik heb twee pubers thuis, werk 4,5 per week, en probeer de boel een beetje draaiende te houden. Mijn ouders wonen op zo’n 50 kilometer afstand. De band is goed, ze zijn samen, nog redelijk gezond (allebei rond de 75) en wonen zelfstandig. Er speelt gelukkig geen acute zorgsituatie.
Ik probeer ze meestal twee keer per maand te zien en we bellen een paar keer per week. Soms gaan de kinderen mee, soms niet. Maar het blijft altijd passen en plannen, zeker omdat het reizen ook tijd kost.
Toch krijg ik regelmatig opmerkingen van hen dat ze me weinig zien. Altijd met een knipoog of als grapje, maar toch blijft het hangen. Ik weet dat ze het niet verkeerd bedoelen, maar ik voel me dan toch tekortschieten, terwijl ik eigenlijk al het gevoel heb dat ik op m’n max zit.
Mijn ouders woonde vroeger om de hoek bij hun ouders en daarom gingen wij als kinderen ook vaak even langs. Ik denk dat zij dit ook alijd bij mij en mijn broer voor ogen hadden (die woont ook wat verder weg).
Zoals vandaag: ik heb even niks belangrijks te doen, en zit op de bank met een kop koffie. Gewoon moe, toe aan niks. En dan komt dat knagende gevoel ineens opzetten... zou ik nu niet even langs moeten gaan?
Daarom ben ik benieuwd:
Hoe vaak zien jullie je ouders, zeker als er geen zorgvraag is en de band gewoon goed is?
En hoe vinden jullie daarin een balans tussen je eigen leven en toch betrokken blijven, zonder dat schuldgevoel als je gewoon even niets wilt?
Alle ervaringen of gedachten zijn welkom.
saanvi2 wijzigde dit bericht op 06-07-2025 11:27
7.36% gewijzigd
zondag 6 juli 2025 om 11:29
Ik probeer elke week te gaan. Lukt niet altijd. Ik ga ook weleens voor een avonddienst een bakkie doen of na een dagdienst en dan eet ik mee. Dat vinden ze altijd erg gezellig.
Ze komen ook nog hier heen.
Is het voor jou ook niet handiger / fijner als je voor andere tijden zou kiezen ? Bijvoorbeeld op koopavond en dan even met ze de stad in te gaan ?
Ze komen ook nog hier heen.
Is het voor jou ook niet handiger / fijner als je voor andere tijden zou kiezen ? Bijvoorbeeld op koopavond en dan even met ze de stad in te gaan ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 6 juli 2025 om 11:29
Dank voor je antwoord. Zij willen trouwens wel meer deze kant opkomen, maar vind het zelf altijd prettiger om die kant op te gaan ook omdat het een heel druk traject is (en ze rijden wat minder goed) en ik zelf ook weer op kan stappen.gonniegijsje schreef: ↑06-07-2025 11:264x per jaar. We bellen wekelijks.
Ik denk dat je best van je af mag bijten en hen vragen wat moeite voor jou te doen ipv omgekeerd...
zondag 6 juli 2025 om 11:33
Misschien kun je prima je bezoek combineren met bijvoorbeeld de grote boodschappen ( koelbox mee ) of met kleding kopen ( even winkelen met je moeder ) of naar de Ikea/ Intratuin .
blijfgewoonbianca wijzigde dit bericht op 06-07-2025 11:34
3.15% gewijzigd
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 6 juli 2025 om 11:34
Mijn vader zie ik nu zo’n dertig jaar niet meer, mijn moeder zag ik een of twee keer per jaar en belde ik ongeveer één keer per maand, sinds kort ook niet meer.
Die zogenaamde grapjes, het claimemissie en schuldgevoel aanpraten speelden een rol in het verbreken/beperken van contact.
Je bent je kinderen iets verschuldigd, die heb je zelf op de wereld gezet. Je bent je ouders niets schuldig.
Die zogenaamde grapjes, het claimemissie en schuldgevoel aanpraten speelden een rol in het verbreken/beperken van contact.
Je bent je kinderen iets verschuldigd, die heb je zelf op de wereld gezet. Je bent je ouders niets schuldig.
En zie: ik zag een vaal paard en diens ruiter heette Dood. En achter hem kwam het dodenrijk
zondag 6 juli 2025 om 11:36
Wonen ze nog zelfstandig? Als ze straks echt hulp nodig hebben, hoe gaan je broer en jij dat dan doen? Willen je ouders dan verhuizen naar een passende woning dichter bij jullie in de buurt? Misschien het gesprek nu al opengooien dat gezien de afstand er een grens is aan jullie mogelijkheden en het ook aan hen is daar een oplossing voor te zoeken.
Verder zou ik proberen dat schuldgevoel toch wat te temperen. Twee keer per maand ernaartoe is al best veel als je bijna fulltime werkt en een partner en kinderen hebt.
Ik woon en werk dichtbij en zie mijn ouder ook zoiets of minder vaak. Vaak probeer ik een praktische reden te hebben om even langs te gaan. Zodat ik ook weer binnen redelijke tijd weg kan.
Verder zou ik proberen dat schuldgevoel toch wat te temperen. Twee keer per maand ernaartoe is al best veel als je bijna fulltime werkt en een partner en kinderen hebt.
Ik woon en werk dichtbij en zie mijn ouder ook zoiets of minder vaak. Vaak probeer ik een praktische reden te hebben om even langs te gaan. Zodat ik ook weer binnen redelijke tijd weg kan.
ravintola wijzigde dit bericht op 06-07-2025 11:43
15.45% gewijzigd
zondag 6 juli 2025 om 11:37
Wat jij hierboven schetst is een droombeeld voor hen. Het is alleen een heel vervelend traject (zo'n beetje drukste punt van Nederlands) om die kant op te gaan. Maar je hebt wel een punt. Ik zit in m'n hoofd altijd een beetje vast aan het weekend, maar zou ook op woensdagmiddag langs kunnen gaan (mijn vrije middag), en dan even de stad in met mijn moeder (wat stom dat ik daar niet aan denk), maar dan ook weer niet elke week.blijfgewoonbianca schreef: ↑06-07-2025 11:29Ik probeer elke week te gaan. Lukt niet altijd. Ik ga ook weleens voor een avonddienst een bakkie doen of na een dagdienst en dan eet ik mee. Dat vinden ze altijd erg gezellig.
Ze komen ook nog hier heen.
Is het voor jou ook niet handiger / fijner als je voor andere tijden zou kiezen ? Bijvoorbeeld op koopavond en dan even met ze de stad in te gaan ?
Ze hebben trouwens gewoon een auto en rijden ook auto, maar ik weet dat ze dat niet prettig vinden mijn kant op (en dat snap ik helemaal)
zondag 6 juli 2025 om 11:40
Je bent je kinderen iets verschuldigd, die heb je zelf op de wereld gezet. Je bent je ouders niets schuldig.
[/quote]
Dank voor je reactie. Ik weet dit, maar dat voelt niet zo. Misschien speelt ook wel mee dat ik het vreselijk zou vinden om mijn jongens ook zo weinig te zien als ze straks groter zijn, dus ergens begrijp ik het ook wel weer..
[/quote]
Dank voor je reactie. Ik weet dit, maar dat voelt niet zo. Misschien speelt ook wel mee dat ik het vreselijk zou vinden om mijn jongens ook zo weinig te zien als ze straks groter zijn, dus ergens begrijp ik het ook wel weer..
zondag 6 juli 2025 om 11:41
zondag 6 juli 2025 om 11:41
Jij hebt ook je rust nodig. Je plant nu eigenlijk extra werk / verplichting in voor jezelf. Terwijl je die vrije middag vast niet voor niets hebt.
ravintola wijzigde dit bericht op 06-07-2025 11:46
0.22% gewijzigd
zondag 6 juli 2025 om 11:42
Mijn ouders zijn ook begin 70 en nog gezond. Ze wonen op 100 km afstand.
Ik zie ze niet heel vaak. Ik denk 1x per twee of drie maanden. Ze komen dan vaak mijn kant op. We bellen ook niet veel, alleen als er echt aanleiding voor is. We appen wel regelmatig.
Ik vind onze band gewoon goed, al is het niet erg nauw.
Ik vind 2x per maand echt vaak en het klinkt alsof jij ook altijd daarheen gaat? Komen ze ook jouw kant op?
Ik zie ze niet heel vaak. Ik denk 1x per twee of drie maanden. Ze komen dan vaak mijn kant op. We bellen ook niet veel, alleen als er echt aanleiding voor is. We appen wel regelmatig.
Ik vind onze band gewoon goed, al is het niet erg nauw.
Ik vind 2x per maand echt vaak en het klinkt alsof jij ook altijd daarheen gaat? Komen ze ook jouw kant op?
zondag 6 juli 2025 om 11:43
zondag 6 juli 2025 om 11:43
Op zich vind ik dat je meer dan genoeg redenen hebt om je niet schuldig te voelen. Ik snap best dat zij jou liever vaker zien (en ik lees dat jij hen ook best vaker wilt zien). Maar willen en kunnen zijn 2 verschillende dingen. Een gezonde balans houden waarin je al je ballen hoog kunt houden is een opgave op zichzelf. Af en toe even kunnen niksen, niet hoeven zorgen is óók belangrijk.
Daarom, als je mogelijkheden ziet zonder dat dit jou extra stress geeft, dan kun je dat zeker doen. Maar anders zullen ze toch echt moeten accepteren dat het nu alle hens aan dek is voor jou.
Daarom, als je mogelijkheden ziet zonder dat dit jou extra stress geeft, dan kun je dat zeker doen. Maar anders zullen ze toch echt moeten accepteren dat het nu alle hens aan dek is voor jou.
zondag 6 juli 2025 om 11:46
zondag 6 juli 2025 om 11:46
Wat bij mij kleurt is dat ik vrij objectief goede redenen heb niet zo dol op mijn ouders te zijn, dat kleurt mijn reactie nogal.
En zie: ik zag een vaal paard en diens ruiter heette Dood. En achter hem kwam het dodenrijk
zondag 6 juli 2025 om 11:48
zondag 6 juli 2025 om 11:49
Je kunt dat niet op die afstand en je zou het ook niet moeten willen, want het belast jou onevenredig.
Je klinkt alsof je slecht gewend bent om grenzen te stellen - herken je dat?
ravintola wijzigde dit bericht op 06-07-2025 11:51
5.65% gewijzigd
zondag 6 juli 2025 om 11:50
Wat naar voor jeMyLittlePony schreef: ↑06-07-2025 11:46Wat bij mij kleurt is dat ik vrij objectief goede redenen heb niet zo dol op mijn ouders te zijn, dat kleurt mijn reactie nogal.
zondag 6 juli 2025 om 11:50
Nee, zou niet weten waarom. Maar ik ben dus ook totaal niet gewend om familie om de hoek te hebben. Dus het was ook niet normaal om wekelijks bij elkaar over de vloer te komen bij grootouders of ooms/ tantes. Dat was vooral met verjaardagen en af en toe tussendoor nog eens. Betekent niet dat er daarom geen goede band is.
zondag 6 juli 2025 om 11:50
blijfgewoonbianca schreef: ↑06-07-2025 11:48Is het in het weekend ook zo druk met verkeer ? Als je ze uit zou nodigen voor de lunch / brunch draaien ze misschien met liefde een “ gewone “ dag mee ( sportwedstrijd , strijkplank in de kamer , krantje lezen ) .
Weekendoppas… ik zou er zelf niet aan moeten denken.
Deze mensen zijn pas in de 70 en nog niet hulpbehoevend, zo te lezen.
zondag 6 juli 2025 om 11:52
Weekendoppas ?
Ik snap je niet.
Jij mij ook niet, denk ik. Ik bedoelde dat het dan minder een op visite zitten gevoel wordt. ( wat het namelijk ook niet zou zijn als ze om de hoek hadden gewoond en je over en weer zo binnen had kunnen lopen )
blijfgewoonbianca wijzigde dit bericht op 06-07-2025 11:57
25.99% gewijzigd
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
