Kinderen
alle pijlers
Hoe voelde het na de tropenjaren?
dinsdag 8 juli 2025 om 20:29
Met een peuter en een baby zitten wij midden in de tropenjaren. Ik merk dat, hoe veel ik ook van ze hou, ik vaak snak naar de fase dat de kinderen wat groter zijn. De gebroken nachten, het de hele dag "aan staan", weinig tijd voor jezelf etc vind ik soms zwaar.
En dus fantaseer ik over alle vrijheid en rust die ik straks zal gaan hebben, maar mogelijk zie ik het veel te rooskleurig.
Daarom mijn vraag:
Hoe vonden jullie de tijd na de tropenjaren? Waardeerde je de vrijheid / rust die je weer wat meer had extra? Of kwam dat gevoel eigenlijk nooit meer terug? En had het bijv. effect op jullie relatie?
Ik hoor graag jullie ervaringen!
En dus fantaseer ik over alle vrijheid en rust die ik straks zal gaan hebben, maar mogelijk zie ik het veel te rooskleurig.
Daarom mijn vraag:
Hoe vonden jullie de tijd na de tropenjaren? Waardeerde je de vrijheid / rust die je weer wat meer had extra? Of kwam dat gevoel eigenlijk nooit meer terug? En had het bijv. effect op jullie relatie?
Ik hoor graag jullie ervaringen!
dinsdag 8 juli 2025 om 20:35
Mijn jongste kind heeft heel lang 's nachts gehuild. Ze zit al een poosje op de middelbare school en als ik 's nachts in paniek wakker word omdat er katten onder mijn raam ruzie hebben en ik denk dat het een baby is, kan ik nog altijd zielsgelukkig zijn als ik me weer realiseer dat ik geen huilbaby meer heb, dat ik gewoon kan gaan slapen.
Dus, nee, ik ben het niet vergeten. Tegelijkertijd mis ik sommige dingen ook. De dikke peuterknuffels, op schoot een verhaaltje voorlezen, al die simpele, gezellige dingen.
Dus, nee, ik ben het niet vergeten. Tegelijkertijd mis ik sommige dingen ook. De dikke peuterknuffels, op schoot een verhaaltje voorlezen, al die simpele, gezellige dingen.
Si abra la puerta hay lobos.
dinsdag 8 juli 2025 om 20:45
Waarom denk je dat het rustiger wordt 
?
In 't beste geval slaap je wat meer.
Maar tegelijk komen er weer andere zaken bij zoals het ge-ren naar school, zwemles, hobby's, vriendjes, ... en alles errond.
"Meer tijd" lijkt me de komende 5 à 10 jaar een illusie.
En tegen dat ze 12 zijn duiken er weer andere problemen op.
Gedoe op school, liefdesperikelen, verkeerde vriendjes, ziektes, psychische troubles, ...
Zelf geen kinderen, maar elkéén in mijn omgeving zegt toch echt dat het moment dat een kind geboren wordt je leven toch echt totaal omgeturnd wordt in "zorgen voor", "nooit meer echt rust" en "altijd bezorgd". Zelfs als ze 25 zijn.
?In 't beste geval slaap je wat meer.
Maar tegelijk komen er weer andere zaken bij zoals het ge-ren naar school, zwemles, hobby's, vriendjes, ... en alles errond.
"Meer tijd" lijkt me de komende 5 à 10 jaar een illusie.
En tegen dat ze 12 zijn duiken er weer andere problemen op
.Gedoe op school, liefdesperikelen, verkeerde vriendjes, ziektes, psychische troubles, ...
Zelf geen kinderen, maar elkéén in mijn omgeving zegt toch echt dat het moment dat een kind geboren wordt je leven toch echt totaal omgeturnd wordt in "zorgen voor", "nooit meer echt rust" en "altijd bezorgd". Zelfs als ze 25 zijn.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
dinsdag 8 juli 2025 om 20:47
Na de tropenjaren, volgt de ratrace van de basisschool, bso, zwemles, sport. Ineens hebben de kinderen heel veel vakantie waar de ouders iets voor moeten regelen. Je hoeft geen luiers meer te verschonen, ze kunnen zelf douchen maar ze hebben jou nodig voor advies, een luisterend oor etc. De opvang kan prima pleisters plakken op de zere knie, maar de pleisters op de wonden van hun ziel moet je zelf plakken.
Zo rond eind basisschool komt de puberteit in beeld. Kinderen gaan naar het vo en zijn ineens op de gekste tijden thuis want onregelmatig rooster. Ze kunnen inmiddels zelf naar hun sport, maar die valt geheid onder etenstijd. Hun wereld wordt groter, ze gaan later naar bed en ineens moet je ze zo rond je eigen bedtijd even ophalen. Ze krijgen een mening die niet altijd strookt met de jouwe. Ze vergeten veel meer dan de jaren daarvoor een hebben jou nodig om de oplossing te vinden.
Als eindelijk de sport ná etenstijd valt, dan moeten ze onder etenstijd werken in hun bijbaan. En inmiddels lig je na bedtijd te wachten tot je ze hoort binnenkomen.
Dan volgt de beroepsopleiding, blijven je kinderen thuis wonen dan leiden ze een leven dat zo ongeveer contra loopt aan het jouwe. Gaan ze op kamers dan komen ze in het weekend thuis voor de was, hun vrienden etc.
Met de nog thuiswonende werkende jong volwassen kinderen heb je het niet meer zo druk, maar als je ze nog eens wilt zien, moet je zelf wat langer opblijven, en eten op hun tijd.
Kortom geniet nog maar even van de relatieve rust. Het wordt anders, niet direct rustiger.
Zo rond eind basisschool komt de puberteit in beeld. Kinderen gaan naar het vo en zijn ineens op de gekste tijden thuis want onregelmatig rooster. Ze kunnen inmiddels zelf naar hun sport, maar die valt geheid onder etenstijd. Hun wereld wordt groter, ze gaan later naar bed en ineens moet je ze zo rond je eigen bedtijd even ophalen. Ze krijgen een mening die niet altijd strookt met de jouwe. Ze vergeten veel meer dan de jaren daarvoor een hebben jou nodig om de oplossing te vinden.
Als eindelijk de sport ná etenstijd valt, dan moeten ze onder etenstijd werken in hun bijbaan. En inmiddels lig je na bedtijd te wachten tot je ze hoort binnenkomen.
Dan volgt de beroepsopleiding, blijven je kinderen thuis wonen dan leiden ze een leven dat zo ongeveer contra loopt aan het jouwe. Gaan ze op kamers dan komen ze in het weekend thuis voor de was, hun vrienden etc.
Met de nog thuiswonende werkende jong volwassen kinderen heb je het niet meer zo druk, maar als je ze nog eens wilt zien, moet je zelf wat langer opblijven, en eten op hun tijd.
Kortom geniet nog maar even van de relatieve rust. Het wordt anders, niet direct rustiger.
kaarsjevoordesfeer wijzigde dit bericht op 08-07-2025 20:49
0.06% gewijzigd
dinsdag 8 juli 2025 om 20:48
Vanaf dat de jongste zes was, konden ze in het weekend zelf een boterhammetje eten terwijl Dora op tv aanging. Daarmee werd mijn leven weer het leven waard. Gewoon tot negen uur slapen en in de vakanties niet angstaanjagend vroeg naast je bed staan is goddelijk.
Nu zijn het pubers die later naar bed gaan dan ik en zeker later opstaan. Soms ben ik stom (ben ik ook) of cringe vinden ze, maar voldoende slaap maakt alles goed. Net als naar de wc gaan zonder een kind erbij (als heb ik nooit meer aangeleerd om de deur te sluiten voor het geval dat een peuter naar binnen moet- nu meteen. Al is de peuter in kwestie aan een scooter toe).
Ja, het is heerlijk en ik geniet er echt van. Al zou ik af en toe met een teletijdmachine nog even met mijn baby’s willen knuffelen.
Nu zijn het pubers die later naar bed gaan dan ik en zeker later opstaan. Soms ben ik stom (ben ik ook) of cringe vinden ze, maar voldoende slaap maakt alles goed. Net als naar de wc gaan zonder een kind erbij (als heb ik nooit meer aangeleerd om de deur te sluiten voor het geval dat een peuter naar binnen moet- nu meteen. Al is de peuter in kwestie aan een scooter toe).
Ja, het is heerlijk en ik geniet er echt van. Al zou ik af en toe met een teletijdmachine nog even met mijn baby’s willen knuffelen.
dinsdag 8 juli 2025 om 20:52
Naar mijn idee kreeg ik dit jaar pas wat meer tijd, nu ons kind zichzelf beter kan vermaken en met de buurkinderen speelt, ze is 9.
Mijn pro tip is wel om (en daar zou ik nu al mee beginnen ) af en toe gewoon vrij te nemen op een dag dat de kinderen naar het KDV zijn. En als ze naar de basisschool zijn op de BSO. Dat is zo lekker. En dan ook gewoon echt alleen maar dingen doen die jij leuk/fijn vindt om te doen. Ik heb wel eens een hele dag alleen maar op de bank suffe series liggen kijken en toen het 16.30 was, dacht ik, aaaah moet ik kind nu al ophalen.... (en ik hou echt heel veel van d'r hoor).
Je hebt zelf in de hand hoeveel vrijheid je terug krijgt. Sporten van kind zie ik als een uur lekker even niets. Ik ga in die tijd dan ook geen taken doen, of boodschappen of zo, die heb ik dan al gehaald. Afhankelijk van het tijdstip van de sport kook ik ook dan niet alvast. Die uurtjes zijn dan even voor mezelf.
Mijn pro tip is wel om (en daar zou ik nu al mee beginnen ) af en toe gewoon vrij te nemen op een dag dat de kinderen naar het KDV zijn. En als ze naar de basisschool zijn op de BSO. Dat is zo lekker. En dan ook gewoon echt alleen maar dingen doen die jij leuk/fijn vindt om te doen. Ik heb wel eens een hele dag alleen maar op de bank suffe series liggen kijken en toen het 16.30 was, dacht ik, aaaah moet ik kind nu al ophalen.... (en ik hou echt heel veel van d'r hoor).
Je hebt zelf in de hand hoeveel vrijheid je terug krijgt. Sporten van kind zie ik als een uur lekker even niets. Ik ga in die tijd dan ook geen taken doen, of boodschappen of zo, die heb ik dan al gehaald. Afhankelijk van het tijdstip van de sport kook ik ook dan niet alvast. Die uurtjes zijn dan even voor mezelf.
dinsdag 8 juli 2025 om 20:55
Ik vond de basis-schoolfase heel erg fijn. Wel druk met veel verplichtingen, maar gewoon zo gezellig met alle vakanties, leuke dagen, sporten, zwemmen , samen tv kijken , naar het bos, koken , bakken, leuke gesprekken . En de problemen zijn nog redelijk klein, niet op een partijtje mogen komen of een speelafspraak die niet doorgaat.
dinsdag 8 juli 2025 om 20:56
Ze zijn nu 4 en 6 en ik vind het wel echt makkelijker worden. Ze staan zelf op en gaan naar beneden om tv te kijken in het weekend, waardoor we genoeg slaap krijgen. Ze kunnen ook een stuk meer zelf doen. Het is nog steeds wel heel druk maar ik vind het leuker en wat makkelijker dan toen ze nog een stuk jonger waren. Het is nu wel mentaal drukker, ze praten sneller tegen en praten überhaupt veel.
dinsdag 8 juli 2025 om 20:59
Ik vond het al een heel verschil toen beide kinderen naar school gingen en ik de vrijdagochtend voor mezelf had thuis en ik mezelf kon horen denken. Moet eerlijk zeggen dat het echt even duurde voor ik me er aan over kon geven dat ik alles kon doen wat ik wilde. Heb in het begin heel bewust afgesproken dat ik niet zou gaan zitten werken, maar dat ik dingen zou gaan doen die IK fijn vind. Dus ik ben alleen in het bos gaan wandelen, alleen naar een museum geweest, alleen gewinkeld, alleen een dag in de tuin in de hangmat gelegen.
Nu zitten ze in groep 3 en groep 5 en ik merk echt dat ik me kalmer voel. Er zijn veel meer momenten dat ze zichzelf vermaken en gewoon voor zichzelf zorgen. Geen luiers meer, geen billen afvegen op de wc, niet overal voor nodig zijn. Het geeft mij wel echt rust. Ook slapen ze nu een stuk beter wat ook erg fijn is. Er wordt minder vaak mijn naam geroepen op een dag (mijn titel moet ik eigenlijk zeggen, ik heet natuurlijk geen mama...... al vergeet ik dat nog steeds wel eens).
Daar komt bij dat ik het ook leuker vind dat we nu echt goede gesprekken kunnen voeren over van alles en nog wat en dat het niet gewoon gezellig is dat ze er ook zijn, maar dat ze echt wat te vertellen hebben. Dus ik ervaar echt wel meer rust, al vond ik mijn woensdagmiddagen dat ik het rondje, school, zwemles, hockey, eten koken, kinderen naar bed brengen wel heel heftig vond. Vooral omdat mijn vriend een periode op woensdag vaak erg laat thuis was van werk.
Doordat ik me minder overvraagt voel ben ik een kalmer en fijner mens en daardoor ben ik denk ik ook in mijn relatie weer wat rustiger en kalmer en dat is ook wel erg fijn. We zijn wel weer naar elkaar toe gegroeid, maar we hebben de afgelopen 2 jaar ook relatie therapie gehad, dus ik kan niet zeggen dat het alleen maar komt doordat de tropenjaren voorbij zijn (eigenlijk hoop ik het niet, anders heb ik veel geld betaald voor therapie die helemaal niet nodig was
)
Nu zitten ze in groep 3 en groep 5 en ik merk echt dat ik me kalmer voel. Er zijn veel meer momenten dat ze zichzelf vermaken en gewoon voor zichzelf zorgen. Geen luiers meer, geen billen afvegen op de wc, niet overal voor nodig zijn. Het geeft mij wel echt rust. Ook slapen ze nu een stuk beter wat ook erg fijn is. Er wordt minder vaak mijn naam geroepen op een dag (mijn titel moet ik eigenlijk zeggen, ik heet natuurlijk geen mama...... al vergeet ik dat nog steeds wel eens).
Daar komt bij dat ik het ook leuker vind dat we nu echt goede gesprekken kunnen voeren over van alles en nog wat en dat het niet gewoon gezellig is dat ze er ook zijn, maar dat ze echt wat te vertellen hebben. Dus ik ervaar echt wel meer rust, al vond ik mijn woensdagmiddagen dat ik het rondje, school, zwemles, hockey, eten koken, kinderen naar bed brengen wel heel heftig vond. Vooral omdat mijn vriend een periode op woensdag vaak erg laat thuis was van werk.
Doordat ik me minder overvraagt voel ben ik een kalmer en fijner mens en daardoor ben ik denk ik ook in mijn relatie weer wat rustiger en kalmer en dat is ook wel erg fijn. We zijn wel weer naar elkaar toe gegroeid, maar we hebben de afgelopen 2 jaar ook relatie therapie gehad, dus ik kan niet zeggen dat het alleen maar komt doordat de tropenjaren voorbij zijn (eigenlijk hoop ik het niet, anders heb ik veel geld betaald voor therapie die helemaal niet nodig was
)
dinsdag 8 juli 2025 om 21:00
Wij bewegen nu een beetje richting de uitgang, met twee kinderen van nu 4 en 7.
Het is heel fijn dat ze steeds meer zelf kunnen, ze meer snappen en dus kan uitleggen, beter kunnen wachten, de gesprekken steeds meer inhoud hebben. Ze slapen goed, we slapen al lang weer gewoon hele nachten door.
Maar ik ben nog steeds moe, en ik sta nog steeds aan (deels omdat ik kinderen heb die zichzelf slecht zelf kunnen vermaken, ondanks dat we ze dat echt proberen te leren). Ze maken ruzie, eten niks, willen knutselprojecten ondernemen die ze eigenlijk helemaal niet zelf kunnen, worden zelfstandiger maar gooien dan het hele pak melk per ongeluk door de koelkast...
Tegelijkertijd vind ik dit een hele leuke fase. Je kan echt in gesprek gaan, ze zijn nieuwsgierig, onderzoekend, proberen dingen uit, behalen hun eerste grote mijlpalen waarvan ze zichzelf bewust zijn (zwemdiploma, leren schrijven) en daarnaast zijn ouders nog steeds hun grote held en wordt ik nog dagelijks bedolven onder de knuffels.
Ik had gehoopt dat het al makkelijker zou zijn om gewoon zelf even te zitten/iets te doen terwijl zij iets anders doen. Dat valt nog tegen, maar zoals eerder gezegd ligt dat ook echt aan het soort kinderen. Er zijn ook kinderen van deze leeftijd waarbij dat al prima lukt. Maar, sinds ze beiden op school zitten heb ik wel weer een ochtend voor mezelf, en daar geniet ik intens van. Het zorgt er ook voor dat er weer ruimte is om klussen in huis op te pakken die al langere tijd zijn blijven liggen.
Oftewel, het wordt beter. En anders. En ook ik kijk met een beetje weemoed terug naar eerdere fases. Alle clichés zijn waar.
Het is heel fijn dat ze steeds meer zelf kunnen, ze meer snappen en dus kan uitleggen, beter kunnen wachten, de gesprekken steeds meer inhoud hebben. Ze slapen goed, we slapen al lang weer gewoon hele nachten door.
Maar ik ben nog steeds moe, en ik sta nog steeds aan (deels omdat ik kinderen heb die zichzelf slecht zelf kunnen vermaken, ondanks dat we ze dat echt proberen te leren). Ze maken ruzie, eten niks, willen knutselprojecten ondernemen die ze eigenlijk helemaal niet zelf kunnen, worden zelfstandiger maar gooien dan het hele pak melk per ongeluk door de koelkast...
Tegelijkertijd vind ik dit een hele leuke fase. Je kan echt in gesprek gaan, ze zijn nieuwsgierig, onderzoekend, proberen dingen uit, behalen hun eerste grote mijlpalen waarvan ze zichzelf bewust zijn (zwemdiploma, leren schrijven) en daarnaast zijn ouders nog steeds hun grote held en wordt ik nog dagelijks bedolven onder de knuffels.
Ik had gehoopt dat het al makkelijker zou zijn om gewoon zelf even te zitten/iets te doen terwijl zij iets anders doen. Dat valt nog tegen, maar zoals eerder gezegd ligt dat ook echt aan het soort kinderen. Er zijn ook kinderen van deze leeftijd waarbij dat al prima lukt. Maar, sinds ze beiden op school zitten heb ik wel weer een ochtend voor mezelf, en daar geniet ik intens van. Het zorgt er ook voor dat er weer ruimte is om klussen in huis op te pakken die al langere tijd zijn blijven liggen.
Oftewel, het wordt beter. En anders. En ook ik kijk met een beetje weemoed terug naar eerdere fases. Alle clichés zijn waar.
dinsdag 8 juli 2025 om 21:06
Mijn kinderen zitten in de bovenbouw vd basisschool. En ik vind dit echt veel drukker dan toen ze klein waren.
Ja ze kunnen zelf douchen en geen gebroken nachten meer.
Maar wel boekverslagen, werkstukken, toetsen, surprises, open dagen, wedstrijden, trainingen, kampvoorbereidingen, kieskeurigheid wat betreft de kleding of schoenen die je hebt gekocht, etc etc.
Bovendien gaan ze s avonds later naar bed, dus je hebt veel minder aan je avond.
Sorry
Ja ze kunnen zelf douchen en geen gebroken nachten meer.
Maar wel boekverslagen, werkstukken, toetsen, surprises, open dagen, wedstrijden, trainingen, kampvoorbereidingen, kieskeurigheid wat betreft de kleding of schoenen die je hebt gekocht, etc etc.
Bovendien gaan ze s avonds later naar bed, dus je hebt veel minder aan je avond.
Sorry
dinsdag 8 juli 2025 om 21:10
Ik sluit me wel zo'n beetje aan bij jou, geloof ik. Ik zal blij zijn als de kinderen zometeen slapen.Maisnon3 schreef: ↑08-07-2025 21:00Wij bewegen nu een beetje richting de uitgang, met twee kinderen van nu 4 en 7.
Het is heel fijn dat ze steeds meer zelf kunnen, ze meer snappen en dus kan uitleggen, beter kunnen wachten, de gesprekken steeds meer inhoud hebben. Ze slapen goed, we slapen al lang weer gewoon hele nachten door.
Maar ik ben nog steeds moe, en ik sta nog steeds aan (deels omdat ik kinderen heb die zichzelf slecht zelf kunnen vermaken, ondanks dat we ze dat echt proberen te leren). Ze maken ruzie, eten niks, willen knutselprojecten ondernemen die ze eigenlijk helemaal niet zelf kunnen, worden zelfstandiger maar gooien dan het hele pak melk per ongeluk door de koelkast...
Tegelijkertijd vind ik dit een hele leuke fase. Je kan echt in gesprek gaan, ze zijn nieuwsgierig, onderzoekend, proberen dingen uit, behalen hun eerste grote mijlpalen waarvan ze zichzelf bewust zijn (zwemdiploma, leren schrijven) en daarnaast zijn ouders nog steeds hun grote held en wordt ik nog dagelijks bedolven onder de knuffels.
Ik had gehoopt dat het al makkelijker zou zijn om gewoon zelf even te zitten/iets te doen terwijl zij iets anders doen. Dat valt nog tegen, maar zoals eerder gezegd ligt dat ook echt aan het soort kinderen. Er zijn ook kinderen van deze leeftijd waarbij dat al prima lukt. Maar, sinds ze beiden op school zitten heb ik wel weer een ochtend voor mezelf, en daar geniet ik intens van. Het zorgt er ook voor dat er weer ruimte is om klussen in huis op te pakken die al langere tijd zijn blijven liggen.
Oftewel, het wordt beter. En anders. En ook ik kijk met een beetje weemoed terug naar eerdere fases. Alle clichés zijn waar.
Hier trouwens de ervaring dat ze vrij goed zelf iets kunnen doen als ik boven aan het poetsen ben, maar als ik op de bank denk te gaan zitten met een boek, dan hebben ze me ineens heel dringend voor vanalles nodig.
dinsdag 8 juli 2025 om 21:11
Mijn kids zijn nu 16 en 22 dus ik heb die fase lang achter me liggen maar ik vraag me af en toe nog steeds af hoe ik (en man) dat allemaal maar gewoon deden. Altijd vroeg eruit, altijd aanstaan, al dat gerace in de ochtend en avond.
Ik werkte 4 dagen en deed alleen de ochtendspits, man vertrok al voordat wij opstonden. Man haalde ze op van kinderdagverblijf en bso en kookte dan alvast. Ik hoefde enkel aan te schuiven als ik thuis kwam. Maar toch, geen moment om even bij te komen maar gelijk 'mama mama' etc. Daarna het avondritueel/avondspits. Ik was altijd blij als ik om 20:00 weer even mijn hoofd voor mezelf had. Kortom, ik vond het pittig ondanks dat we echt een eerlijke zorgverdeling hadden.
En toch kan ik die tijd ook enorm missen. De lieve knuffels, plakhandjes om je nek heen, het voorlezen etc.
Maar ik geniet ook enorm van mijn vrijheid die ik nu ervaar. Gewoon weer 5 dagen werken, 4x per week naar de sportschool, festivals, naar vrienden gaan etc. Het eeuwige schuldgevoel is ook weg. Ze regelen hun eigen agenda's en ik hoef niet meer 24/7 aan te staan of te entertainen.
Man en ik waarderen onze vrijheid nu enorm en hebben veel meer tijd met zn tweeen en tijd voor hobby's. Als ik erop terugkijk, we waren contineu moe, gingen vroeg naar bed, sliepen om de beurt uit, sociale leven stond op een wat lager pitje, eigenlijk alle verwachtingen hadden we wat lager gezet en zo zijn we die tijd doorgekomen.
Ik werkte 4 dagen en deed alleen de ochtendspits, man vertrok al voordat wij opstonden. Man haalde ze op van kinderdagverblijf en bso en kookte dan alvast. Ik hoefde enkel aan te schuiven als ik thuis kwam. Maar toch, geen moment om even bij te komen maar gelijk 'mama mama' etc. Daarna het avondritueel/avondspits. Ik was altijd blij als ik om 20:00 weer even mijn hoofd voor mezelf had. Kortom, ik vond het pittig ondanks dat we echt een eerlijke zorgverdeling hadden.
En toch kan ik die tijd ook enorm missen. De lieve knuffels, plakhandjes om je nek heen, het voorlezen etc.
Maar ik geniet ook enorm van mijn vrijheid die ik nu ervaar. Gewoon weer 5 dagen werken, 4x per week naar de sportschool, festivals, naar vrienden gaan etc. Het eeuwige schuldgevoel is ook weg. Ze regelen hun eigen agenda's en ik hoef niet meer 24/7 aan te staan of te entertainen.
Man en ik waarderen onze vrijheid nu enorm en hebben veel meer tijd met zn tweeen en tijd voor hobby's. Als ik erop terugkijk, we waren contineu moe, gingen vroeg naar bed, sliepen om de beurt uit, sociale leven stond op een wat lager pitje, eigenlijk alle verwachtingen hadden we wat lager gezet en zo zijn we die tijd doorgekomen.
dinsdag 8 juli 2025 om 21:12
Ja en dit is ook herkenbaar bij onze oudste.Marcella22 schreef: ↑08-07-2025 21:06Mijn kinderen zitten in de bovenbouw vd basisschool. En ik vind dit echt veel drukker dan toen ze klein waren.
Ja ze kunnen zelf douchen en geen gebroken nachten meer.
Maar wel boekverslagen, werkstukken, toetsen, surprises, open dagen, wedstrijden, trainingen, kampvoorbereidingen, kieskeurigheid wat betreft de kleding of schoenen die je hebt gekocht, etc etc.
Bovendien gaan ze s avonds later naar bed, dus je hebt veel minder aan je avond.
Sorry
dinsdag 8 juli 2025 om 21:13
Hahaha, exact dat ja! Ze kunnen zelf spelen als ik klusjes aan het doen ben.happyapple schreef: ↑08-07-2025 21:10Ik sluit me wel zo'n beetje aan bij jou, geloof ik. Ik zal blij zijn als de kinderen zometeen slapen.
Hier trouwens de ervaring dat ze vrij goed zelf iets kunnen doen als ik boven aan het poetsen ben, maar als ik op de bank denk te gaan zitten met een boek, dan hebben ze me ineens heel dringend voor vanalles nodig.
dinsdag 8 juli 2025 om 21:26
Ik ervaar nu echt wel meer rust dan in de tropenjaren.
Af en toe eens een ochtendje voor jezelf heerlijk.
En gelukkig weer een beetje normale nachtrust. Poe. Dat slaapgebrek was heftig.
Wel vind ik de drukte van de bso, sportclubs speelafspraakjes studiedagen enz af en toe wel echt druk. Mijn hoofd maakt over uren.
Ik moet wel zeggen. Dat toen mijn kinderen echt klein waren, man en ik beide ook moesten mantelzorgen over eigen ouders. Die hadden tegelijkertijd kanker.
1 van onze ouders is daar aan overleden. Dat was gewoon heftig.
Na afloop ook. 1 van de ouders had een eigen bedrijf. Na overlijden een bedrijf beëindigen is veel werk en niet niks.
Los van alle emoties.
Af en toe eens een ochtendje voor jezelf heerlijk.
En gelukkig weer een beetje normale nachtrust. Poe. Dat slaapgebrek was heftig.
Wel vind ik de drukte van de bso, sportclubs speelafspraakjes studiedagen enz af en toe wel echt druk. Mijn hoofd maakt over uren.
Ik moet wel zeggen. Dat toen mijn kinderen echt klein waren, man en ik beide ook moesten mantelzorgen over eigen ouders. Die hadden tegelijkertijd kanker.
1 van onze ouders is daar aan overleden. Dat was gewoon heftig.
Na afloop ook. 1 van de ouders had een eigen bedrijf. Na overlijden een bedrijf beëindigen is veel werk en niet niks.
Los van alle emoties.
dinsdag 8 juli 2025 om 21:55
Idem. Vergeet de eindeloze discussies niet. Heb iig nog steeds het gevoel van altijd aanstaan. Is kind er fysiek niet dan komt er wel een app of buurkinderen.Marcella22 schreef: ↑08-07-2025 21:06Mijn kinderen zitten in de bovenbouw vd basisschool. En ik vind dit echt veel drukker dan toen ze klein waren.
Ja ze kunnen zelf douchen en geen gebroken nachten meer.
Maar wel boekverslagen, werkstukken, toetsen, surprises, open dagen, wedstrijden, trainingen, kampvoorbereidingen, kieskeurigheid wat betreft de kleding of schoenen die je hebt gekocht, etc etc.
Bovendien gaan ze s avonds later naar bed, dus je hebt veel minder aan je avond.
Sorry
De beginjaren van de basisschool waren wat dat betreft even rustig, maar dat viel bij ons ook in coronatijd dus misschien niet helemaal realistisch.
Wat iemand al zei, maak vooral gebruik van opvang (kdv/bso)terwijl je zelf lekker vrij bent. Zonder schuldgevoel. Dat was ook voor mij een lifesafer (geen familie die kon inspringen).
dinsdag 8 juli 2025 om 22:17
Ik vond het allemaal wel leuk eigenlijk. Alleen die eerste babytijd niet, die vond ik zo saai. Maar dat was ook zo weer voorbij. En voor de rest niks geen tropenjaren of ratraces of zo hoor.
'Denk nou niet: "Ik ben te min, mijn leven heeft geen zin."
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
dinsdag 8 juli 2025 om 22:19
lol, tropenjaren.
Die komen nog.
tot 3,5 vond ik t eitje (incl. scheiding) maar mijn dochter sliep goed en lang.
van 3,5 tot 9 vind ik intensief omdat je overal altijd mee moet helpen. daarna wordt t wat makkelijker omdat ze iets zelfstandiger worden.
nadeeltje, dan gaan ze ook wel weer veel later slapen.
Die komen nog.
tot 3,5 vond ik t eitje (incl. scheiding) maar mijn dochter sliep goed en lang.
van 3,5 tot 9 vind ik intensief omdat je overal altijd mee moet helpen. daarna wordt t wat makkelijker omdat ze iets zelfstandiger worden.
nadeeltje, dan gaan ze ook wel weer veel later slapen.
#dat noemen wij niet raar, dat vinden wij alleen maar heel bijzonder
dinsdag 8 juli 2025 om 22:19
Ik ook! En die fase kostte mij veel minder energie dan de fase tot ongeveer 3,5 jaar. Ook al kan het best druk zijn, ik hoefde niet altijd meer alert te zijn op ze en dat scheelde zo veel!Poespas schreef: ↑08-07-2025 20:55Ik vond de basis-schoolfase heel erg fijn. Wel druk met veel verplichtingen, maar gewoon zo gezellig met alle vakanties, leuke dagen, sporten, zwemmen , samen tv kijken , naar het bos, koken , bakken, leuke gesprekken . En de problemen zijn nog redelijk klein, niet op een partijtje mogen komen of een speelafspraak die niet doorgaat.
dinsdag 8 juli 2025 om 22:36
Voor iemand zonder kinderen weet je dit verdomd treffend te omschrijven!Wissewis schreef: ↑08-07-2025 20:45Waarom denk je dat het rustiger wordt
In 't beste geval slaap je wat meer.
Maar tegelijk komen er weer andere zaken bij zoals het ge-ren naar school, zwemles, hobby's, vriendjes, ... en alles errond.
"Meer tijd" lijkt me de komende 5 à 10 jaar een illusie.
En tegen dat ze 12 zijn duiken er weer andere problemen op
Gedoe op school, liefdesperikelen, verkeerde vriendjes, ziektes, psychische troubles, ...
Zelf geen kinderen, maar elkéén in mijn omgeving zegt toch echt dat het moment dat een kind geboren wordt je leven toch echt totaal omgeturnd wordt in "zorgen voor", "nooit meer echt rust" en "altijd bezorgd". Zelfs als ze 25 zijn.
En geen gebroken nachten meer? Hier lig ik met een half oor te wachten op het ene kind dat thuis moet komen na een avond stappen, Terwijl ik enkele uren later in het half donker wakker schiet van de wekker van het andere kind dat besloten heeft lekker vroeg te gaan vissen.
Mam, kun je me ophalen? Laatste bus gemist...
Mam, kunnen we vanavond vroeg eten? Ik moet om 18.00 werken.
Mam, mijn nieuwe vriendin is veganist. Kun je daar rekening mee houden met het eten in het weekend?
Mam,
Mam
Mam.
Oké, eentje dan: Pap, kun je me even helpen? Mijn band is lek en ik krijg hem niet geplakt!
En toch zou ik niet zonder ze willen en zou ik nog 100x dezelfde keuze maken. Hou zielsveel van ze en zie er al tegenop dat ze straks het huis uit zullen gaan!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
