Kinderen
alle pijlers
Kinderen die geen aanstalten maken om uit te vliegen
zaterdag 5 juli 2025 om 12:26
Er zijn wel eens topics van mensen met ‘lastige’ thuiswonende volwassen kinderen en dan luidt het advies vaak ‘tijd om op zichzelf te gaan wonen.’ Ik ben overigens zelf ook zo’n adviseur, maar in de praktijk werkt het waarschijnlijk heel anders.
Maar dan toch, wie heeft zijn kind met zachte dwang de deur uit geduwd en hoe heeft dat uitgepakt voor het kind en de onderlinge relatie? En wanneer kun je dat maken? Stel dat je kind 22 is en je wilt als ouder stappen maken met een nieuwe partner (met wie je al 15+ jaar lat). Mag het dan?
Maar dan toch, wie heeft zijn kind met zachte dwang de deur uit geduwd en hoe heeft dat uitgepakt voor het kind en de onderlinge relatie? En wanneer kun je dat maken? Stel dat je kind 22 is en je wilt als ouder stappen maken met een nieuwe partner (met wie je al 15+ jaar lat). Mag het dan?
maandag 14 juli 2025 om 18:39
maandag 14 juli 2025 om 19:00
Dus als ze bij jou willen wonen totdat jij overlijdt vindt jij dat prima? Nou ja dat kan, maar ik zit daar niet op te wachten.
maandag 14 juli 2025 om 19:07
Nee, ze bedoelt misschien; uiteindelijk vliegen ze heus wel uit. Want zoveel mensen wonen niet hun hele leven bij hun ouders.framboosje123 schreef: ↑14-07-2025 19:00Dus als ze bij jou willen wonen totdat jij overlijdt vindt jij dat prima? Nou ja dat kan, maar ik zit daar niet op te wachten.
Dat is natuurlijk ook zo. Maar dat ligt nou eenmaal anders als je eerst -tig jaar lang ten behoeve van de kinderen niet bent gaan samenwonen, en dan blijkt dat het eind alsnog niet in zicht is. De vraag is hoe groot de opoffering moet zijn.
Natuurlijk ligt dit anders als je niet met nieuwe partners en dergelijke hebt te maken. Dat voelt meer eigen.
Bij een vriendin van me zijn de ouders ook snel kleiner gaan wonen toen de kinderen gingen studeren. De reden was dat ze in een sociale huur eensgezinswoning woonden met het gezin. Maar qua kopen konden ze alleen een kleiner huis kopen.
Nu is vriendin achteraf toch blij dat haar ouders daar destijds voor hebben gekozen. Want die ouders wonen nu heel levenbestendig en hebben alsnog wat vermogen opgebouwd. Destijds vond ze het wel lastig.
Zo kan er van alles meespelen.
maandag 14 juli 2025 om 19:53
Wellicht vliegen ze ooit uit. Maar net zoals ik ook al eerder in de opvoeding heb gekozen om grenzen te stellen of dingen niet meer te willen, zou ik dat ook met dit thema hebben. Bv: geen borstvoeding geven tot 4+ jaar. Uiteindelijk zal het heus wel stoppen, en zal het kind er zelf voor kiezen niet meer te willen. Maar op een gegeven moment was ik er zelf klaar mee, en laat ik die keuze niet bij het kind liggen.
maandag 14 juli 2025 om 19:58
framboosje123 schreef: ↑14-07-2025 19:53Wellicht vliegen ze ooit uit. Maar net zoals ik ook al eerder in de opvoeding heb gekozen om grenzen te stellen of dingen niet meer te willen, zou ik dat ook met dit thema hebben. Bv: geen borstvoeding geven tot 4+ jaar. Uiteindelijk zal het heus wel stoppen, en zal het kind er zelf voor kiezen niet meer te willen. Maar op een gegeven moment was ik er zelf klaar mee, en laat ik die keuze niet bij het kind liggen.
Nee, maar je kind is ook niet bij voorbaat al vreselijk mislukt als je het wel tot zijn vierde borstvoedert. Dat je je eigen grenzen stelt: helemaal goed. Maar zodra je jouw grenzen aan anderen op gaat leggen door net te doen of jouw waarheid de enig mogelijke is kan ik je niet meer serieus nemen.
Edit: ik heb mijn oudste tot haar vierde geborstvoederd en vlak na haar achttiende verjaardag was ze de deur uit, dus dat zegt ook allemaal niks.
'Denk nou niet: "Ik ben te min, mijn leven heeft geen zin."
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
maandag 14 juli 2025 om 22:07
Ik heb moeite met het woord ' opoffering 'pina schreef: ↑14-07-2025 19:07Nee, ze bedoelt misschien; uiteindelijk vliegen ze heus wel uit. Want zoveel mensen wonen niet hun hele leven bij hun ouders.
Dat is natuurlijk ook zo. Maar dat ligt nou eenmaal anders als je eerst -tig jaar lang ten behoeve van de kinderen niet bent gaan samenwonen, en dan blijkt dat het eind alsnog niet in zicht is. De vraag is hoe groot de opoffering moet zijn.
Natuurlijk ligt dit anders als je niet met nieuwe partners en dergelijke hebt te maken. Dat voelt meer eigen.
Bij een vriendin van me zijn de ouders ook snel kleiner gaan wonen toen de kinderen gingen studeren. De reden was dat ze in een sociale huur eensgezinswoning woonden met het gezin. Maar qua kopen konden ze alleen een kleiner huis kopen.
Nu is vriendin achteraf toch blij dat haar ouders daar destijds voor hebben gekozen. Want die ouders wonen nu heel levenbestendig en hebben alsnog wat vermogen opgebouwd. Destijds vond ze het wel lastig.
Zo kan er van alles meespelen.
Het is niet de schuld van het kind dat ouders gescheiden zijn. En voor je kind zorgen, is geen opoffering, en juist kinderen van gescheiden ouders hebben soms wat extra ondersteuning nodig, To kan gewoon vaak bij haar vriend zijn, of bij hem wonen, alleen wil ze het huis verkopen terwijl het gewoon ook nog het thuis is van kind.
Mijn kind van dezelfde leeftijd wil dus opeens nog gaan studeren, top, gaat dus nog zeker vier jaar duren, maar dat is toch geen opoffering? Of zeg je dan, jammer joh, maar mama moet met haar vriendje samen wonen? Dat hoort ook bij het krijgen van kinderen en ik verzin wel een ander plan.
maandag 14 juli 2025 om 22:24
Interessant : ( https://nidi.nl/demos/wanneer-zouden-ou ... n-steunen/ ) hoe minder geld, hoe meer steun.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 14 juli 2025 om 22:28
Maakbaarheidsdenken en weinig ervaring met tegenspoed. Je ziet het in dit topic ook best regelmatig.blijfgewoonbianca schreef: ↑14-07-2025 22:24Interessant : ( https://nidi.nl/demos/wanneer-zouden-ou ... n-steunen/ ) hoe minder geld, hoe meer steun.
TO: ik weet dat het misschien ongepast is, maar is alles oké met dochter mentaal? Geen opleiding, kleine baan en zien hoe vrienden en vriendinnen heel nieuwe levens opbouwen lijkt me best naar.
Si abra la puerta hay lobos.
dinsdag 15 juli 2025 om 04:08
Nou ja, als je eigenlijk wat anders van plan was geweest, dan is het wel een opoffering. Onderdeel van het hebben van kinderen wellicht, maar toch wel een opoffering.72Jelle schreef: ↑14-07-2025 22:07Ik heb moeite met het woord ' opoffering '
Het is niet de schuld van het kind dat ouders gescheiden zijn. En voor je kind zorgen, is geen opoffering, en juist kinderen van gescheiden ouders hebben soms wat extra ondersteuning nodig, To kan gewoon vaak bij haar vriend zijn, of bij hem wonen, alleen wil ze het huis verkopen terwijl het gewoon ook nog het thuis is van kind.
Mijn kind van dezelfde leeftijd wil dus opeens nog gaan studeren, top, gaat dus nog zeker vier jaar duren, maar dat is toch geen opoffering? Of zeg je dan, jammer joh, maar mama moet met haar vriendje samen wonen? Dat hoort ook bij het krijgen van kinderen en ik verzin wel een ander plan.
Het kind vraagt niet om de scheiding, maar de ouder ook niet. Zoals velen al zeggen; het leven is niet maakbaar. Moet de ouder dat dan een leven lang compenseren? Ik vind van niet.
Vind het ook denigrerend om te spreken over mama die met haar vriendje wil wonen, wanneer je het hebt over een moeder die juist haar kinderen niet heeft willen opzadelen met een inwonende partner.
Verder denk ik dat kind in dit geval juist mazzel* heeft dat de ouders gescheiden zijn. Dat is de reden dat ze er zo comfortabel bij zit, regelmatig een grote woning geheel voor zichzelf. En zo te horen is vader al een stuk harder, en zouden de ouders nog bij elkaar geweest zijn, dan heb je best kans dat vader meer druk had uitgeoefend op het maken van concrete plannen.
*mazzel dat het een fijn huis tot de beschikking heeft.
pina wijzigde dit bericht op 15-07-2025 07:04
1.71% gewijzigd
dinsdag 15 juli 2025 om 05:58
Een kennis van me is 35 en woont nog altijd thuis. Maakt geen aanstalten. 2 jaar geleden had hij een optie om het huis uit te gaan, maar die was mislukt.
Die ouder wil toch ook door? In dit geval had de ouder zijn partner ten huwelijk gevraagd een maand na het uitvliegen, maar toen kwam zoonlief weer terug. :') Zit je dan mee.
Ik vraag me af wat er in zo'n iemand om gaat.
Die ouder wil toch ook door? In dit geval had de ouder zijn partner ten huwelijk gevraagd een maand na het uitvliegen, maar toen kwam zoonlief weer terug. :') Zit je dan mee.
Ik vraag me af wat er in zo'n iemand om gaat.
dinsdag 15 juli 2025 om 06:14
Ik vind het gek dat sommigen lijken te veronderstellen dat als je eenmaal kinderen op de wereld hebt gezet, je zelf geen eigen leven meer mag hebben. Dat zit nl. in het woord opofferen. Jezelf 200% aan de kant zetten. Ik vraag me af waarom kinderen dat uberhaupt nodig zouden hebben of verwachten van hun ouders. Ik geloof niet dat ik dat ooit van mijn ouders heb verwacht en ik denk ook niet dat mijn kinderen dat van mij verwachten. Die gunnen ons ook ons leven. Dat wil niet zeggen dat je daarmee niet helpt waar je kan als de nood aan de man is. Maar opofferen? Nee, zo zie ik het ouderschap niet meer bij volwassen kinderen.
dinsdag 15 juli 2025 om 06:53
Noem het maar mazzel. Een nieuwe vriend die niet op je zit te wachten, je vader kennelijk ook niet en nu dan je moeder.pina schreef: ↑15-07-2025 04:08Nou ja, als je eigenlijk wat anders van plan was geweest, dan is het wel een opoffering. Onderdeel van het hebben van kinderen wellicht, maar toch wel een opoffering.
Het kind vraagt niet om de scheiding, maar de ouder ook niet. Zoals velen al zeggen; het leven is niet maakbaar. Moet de ouder dat dan een leven lang compenseren? Ik vind van niet.
Vind het ook denigrerend om te spreken over mama die met haar vriendje wil wonen, wanneer je het hebt over een moeder die juist haar kinderen niet heeft willen opzadelen met een inwonende partner.
Verder denk ik dat kind in dit geval juist mazzel heeft dat de ouders gescheiden zijn. Dat is de reden dat ze er zo comfortabel bij zit, regelmatig een grote woning geheel voor zichzelf. En zo te horen is vader al een stuk harder, en zouden de ouders nog bij elkaar geweest zijn, dan heb je best kans dat vader meer druk had uitgeoefend op het maken van concrete plannen.
Maar prima toch, ze zal het wel overleven.
Ik vind het voor mezelf geen opoffering mijn kinderen goed in de wereld te zetten.
Zoals gezegd, ik ben net een maand met vriend op reis geweest en willen we samenwonen, dan vind ik wel een oplossing.
Ze zijn gewoon zelfstandig.
Een kind van 22 op kamers komt toch ook vaak de weekenden nog thuis, ik zie het verschil allemaal niet zo.
dinsdag 15 juli 2025 om 07:02
Nee, mazzel qua huis. Verkeerd gezegd inderdaad.72Jelle schreef: ↑15-07-2025 06:53Noem het maar mazzel. Een nieuwe vriend die niet op je zit te wachten, je vader kennelijk ook niet en nu dan je moeder.
Maar prima toch, ze zal het wel overleven.
Ik vind het voor mezelf geen opoffering mijn kinderen goed in de wereld te zetten.
Zoals gezegd, ik ben net een maand met vriend op reis geweest en willen we samenwonen, dan vind ik wel een oplossing.
Ze zijn gewoon zelfstandig.
Een kind van 22 op kamers komt toch ook vaak de weekenden nog thuis, ik zie het verschil allemaal niet zo.
Niet elke ouder vindt alle elementen van het ouderschap leuk, hoe blij je ook met je kinderen bent. Dat een ouder vindt dat kind op zichzelf moet gaan is totaal wat anders dan dat je niet op je kind zit te wachten. Denk dat daar het grote verschil in de kijk op de zaken zit. Net zoals je je ouder niet afwijst als je het ouderlijk huis verlaat.
dinsdag 15 juli 2025 om 08:22
Hangt er maar net vanaf of ze nog vrienden of sport ofzo hebben misschien. Als het hele leven zich opbouwt in de plaats waar ze op kamers gaan is dat waarschijnlijk minder vaak.
dinsdag 15 juli 2025 om 12:21
Klopt. In dit topic wordt er alleen hard geoordeeld over die groep, terwijl die andere benadering in dit stuk neutraal en feitelijk wordt gepresenteerd, als de andere benadering die het gewoon is.
dinsdag 15 juli 2025 om 14:08
Wat gek. In heb juist de indruk dat er wordt geoordeeld over de ouders die wel willen dat hun kinderen de deur uitgaan. Dat doe je toch niet?!
Ieder moet doen wat bij je past, maar je bent geen slechte ouder als je wel graag wil dat je kinderen niet al te lang thuis wonen. Of wanneer je met je partner van 15 jaar eens wil gaan samenwonen.
dinsdag 15 juli 2025 om 17:25
Wat een oordelen. Jij vindt dus dat je je kinderen afwijst als je het tijd vindt worden dat ze leren op zichzelf te gaan wonen? Dan hebben wij een hele andere kijk op opvoeding.72Jelle schreef: ↑15-07-2025 06:53Noem het maar mazzel. Een nieuwe vriend die niet op je zit te wachten, je vader kennelijk ook niet en nu dan je moeder.
Maar prima toch, ze zal het wel overleven.
Ik vind het voor mezelf geen opoffering mijn kinderen goed in de wereld te zetten.
Zoals gezegd, ik ben net een maand met vriend op reis geweest en willen we samenwonen, dan vind ik wel een oplossing.
Ze zijn gewoon zelfstandig.
Een kind van 22 op kamers komt toch ook vaak de weekenden nog thuis, ik zie het verschil allemaal niet zo.
dinsdag 15 juli 2025 om 17:32
Klopt, dat bedoelde ik ook. Het maakbaarheidsdenken en weinig tegenslag hebben meegemaakt zijn kenmerken die worden geassocieerd met wat in het artikel de hogere inkomensklasse wordt genoemd; de lagere inkomensklasse is daarom eerder bereid en gewend om hun kinderen te blijven steunen tot op hogere leeftijd.
dinsdag 15 juli 2025 om 17:33
Zeker interessant. En je ziet dus ook dat steun na het 18e jaar niet vanzelfsprekend of de norm is. Daar wordt verschillend over gedacht.blijfgewoonbianca schreef: ↑14-07-2025 22:24Interessant : ( https://nidi.nl/demos/wanneer-zouden-ou ... n-steunen/ ) hoe minder geld, hoe meer steun.
dinsdag 15 juli 2025 om 17:37
Ik denk dat jij het woord opoffering anders opvat cq er een andere betekenis aan geeft dan anderen hier. Ik heb een baby en ik offer op dit moment mijn nachtrust op om die baby te voeden. Ik koos zelf voor die baby en het hoort er nu eenmaal bij en ik hou er zielsveel van. Maar die nachten, ja dat is een opoffering. Ook voor je eigen kind zorgen kan een opoffering zijn. En ik hoop dat mijn kind op een gegeven moment gaat doorslapen en anders ga ik dat tzt liefdevol proberen af te dwingen. Net zoals wanneer een kind geen enkele stap zet naar een zelfstandig volwassen leven (zoals een baan zoeken waarmee je jezelf kunt bedruipen). Juist voor een kind zorgen gaat in mijn ogen gepaard met een boel opoffering. Dat hoef je niet erg te vinden. Maar om nu te zeggen dat voor eem kind zorgen niet samen gaat met opoffering lijkt me niet kloppen72Jelle schreef: ↑14-07-2025 22:07Ik heb moeite met het woord ' opoffering '
Het is niet de schuld van het kind dat ouders gescheiden zijn. En voor je kind zorgen, is geen opoffering, en juist kinderen van gescheiden ouders hebben soms wat extra ondersteuning nodig, To kan gewoon vaak bij haar vriend zijn, of bij hem wonen, alleen wil ze het huis verkopen terwijl het gewoon ook nog het thuis is van kind.
Mijn kind van dezelfde leeftijd wil dus opeens nog gaan studeren, top, gaat dus nog zeker vier jaar duren, maar dat is toch geen opoffering? Of zeg je dan, jammer joh, maar mama moet met haar vriendje samen wonen? Dat hoort ook bij het krijgen van kinderen en ik verzin wel een ander plan.
dinsdag 15 juli 2025 om 17:39
Maar wat is goed en wat is fout daarin?Claire45 schreef: ↑15-07-2025 17:32Klopt, dat bedoelde ik ook. Het maakbaarheidsdenken en weinig tegenslag hebben meegemaakt zijn kenmerken die worden geassocieerd met wat in het artikel de hogere inkomensklasse wordt genoemd; de lagere inkomensklasse is daarom eerder bereid en gewend om hun kinderen te blijven steunen tot op hogere leeftijd.
Ouders van vriend zijn rijk en hij moest op zijn 19e uit huis. Ook hebben zij hem nooit geld geschonken en leningen moesten wij tot de laatste cent afbetalen.
Maar ja is dat verkeerd? Zelfstandigheid en je eigen boontjes moeten doppen is een belangrijke waarde voor hen.
Overigens klopt de aanname niet dat de hogere inkomensklasse weinig tegenslag heeft gekend, die conclusie kan je niet trekken (en klinkt ook denigrerend). Ouders van vriend komen uit een arm nest maar hebben zichzelf helemaal opgewerkt. Ook mijn ouders komen uit groot en arm boerengezin waarin studeren niet gebeurde, en hebben genoeg tegenslag meegemaakt. Door zichzelf op 30/40+ leeftijd bij te scholen zijn ze uiteindelijk een middenklasse gezin geworden, en hebben mij de mogelijkheid gegeven te studeren.
dinsdag 15 juli 2025 om 17:47
Dat zeg ik toch ook helemaal niet? Mijn zus heeft ook tot 5e borstvoeding gegeven, maar ik had daar geen zin in. Maakt me toch geen slechte moeder. En als een ander het niet erg vind of zelfs gezellig vindt dat zijn kind tot 30e bij hem woont, be my guest. Zolang het kind gewoon goed functioneert verder is er niks aan de hand.Lady*Voldemort schreef: ↑14-07-2025 19:58Nee, maar je kind is ook niet bij voorbaat al vreselijk mislukt als je het wel tot zijn vierde borstvoedert. Dat je je eigen grenzen stelt: helemaal goed. Maar zodra je jouw grenzen aan anderen op gaat leggen door net te doen of jouw waarheid de enig mogelijke is kan ik je niet meer serieus nemen.
Edit: ik heb mijn oudste tot haar vierde geborstvoederd en vlak na haar achttiende verjaardag was ze de deur uit, dus dat zegt ook allemaal niks.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
