Relaties
alle pijlers
Meningen gevraagd! Vriendschap[lege OP]
donderdag 17 juli 2025 om 10:37
Het lijkt erop dat jouw vriendin je nu even niet nodig heeft omdat ze andere prioriteiten heeft, haar man, nieuwe vrienden, en dat zal waarschijnlijk weer veranderen als ze opnieuw problemen krijgt met haar man. Wat niet hoeft te gebeuren, maar het schetst wel de scheefheid in jullie vriendschap. Jij bent nummer één als het haar zo uitkomt, en het komt nu even niet uit. Straks misschien wel weer.
Ik zou de vriendschap heroverwegen en bedenken hoe het voor jóu het beste werkt, dat doet zij tenslotte ook en het is nooit leuk om de speelbal te zijn van andermans grillen.
Ik zou de vriendschap heroverwegen en bedenken hoe het voor jóu het beste werkt, dat doet zij tenslotte ook en het is nooit leuk om de speelbal te zijn van andermans grillen.
donderdag 17 juli 2025 om 10:48
Eigenlijk vervulde jullie een tijd lang de rol van een partner voor elkaar. Nu is ze ‘terug’ bij haar man en is hij weer haar partner waarmee ze alle kleine dingen bespreekt. En ben jij voor haar weer een gewone vriendin. In plaats van de persoon waar ze alles mee besprak.
Dat is een demotie. Ook als je niet altijd behoefte aan haar telefoontjes had, het is fijn als er iemand is waar je op terug kan vallen. Die wel de telefoon opneemt en terugbelt als jij eens kletsen wil.
Ik snap dat je introvert bent, maar je klinkt wel eenzaam. Zonder familie, partner of jeugdvriendin als achtervang is het leven wel kaal. Mijn tip is om nu de ruimte te nemen om te voelen wat een kleinere rol voor jouw vriendin in jouw leven voor jou zou betekenen. Toch ook vrijheid?
Je schrijft dat je een nare jeugd had en ik vermoed dat je relatie(s) ook niet positief waren. Heb je daar hulp bij gehad? Ik zou je wat meer warmte in je leven gunnen. Ook warmte van jou voor jezelf. In plaats van dat je je alleen op de behoeftes van je vriendin richt.
Het is misschien waardevol om je eigen kring iets uit te breiden. Al is het maar een babbeltje ,er de buurvrouw af en toe. Misschien is het boek Me, but better van Olga Khazan is voor je?https://www.volkskrant.nl/boeken/van-ee ... ~bff2bdd0/
Dat is een demotie. Ook als je niet altijd behoefte aan haar telefoontjes had, het is fijn als er iemand is waar je op terug kan vallen. Die wel de telefoon opneemt en terugbelt als jij eens kletsen wil.
Ik snap dat je introvert bent, maar je klinkt wel eenzaam. Zonder familie, partner of jeugdvriendin als achtervang is het leven wel kaal. Mijn tip is om nu de ruimte te nemen om te voelen wat een kleinere rol voor jouw vriendin in jouw leven voor jou zou betekenen. Toch ook vrijheid?
Je schrijft dat je een nare jeugd had en ik vermoed dat je relatie(s) ook niet positief waren. Heb je daar hulp bij gehad? Ik zou je wat meer warmte in je leven gunnen. Ook warmte van jou voor jezelf. In plaats van dat je je alleen op de behoeftes van je vriendin richt.
Het is misschien waardevol om je eigen kring iets uit te breiden. Al is het maar een babbeltje ,er de buurvrouw af en toe. Misschien is het boek Me, but better van Olga Khazan is voor je?https://www.volkskrant.nl/boeken/van-ee ... ~bff2bdd0/
donderdag 17 juli 2025 om 11:12
Heel erg bedankt voor jullie berichten, veel zijn voor mij herkenbaar en helpen mij om alles op een rijtje te zetten. Dat er word gezegd dat ik nummer 1 voor haar ben als het haar uitkomt raakte mij meteen, dit is nl ook zo. Ik moet echt opnieuw de rust vinden in deze situatie. Heel gek maar ik ben er niet perse verdrietig om, het verward me alleen. Ik ben op zich niet eenzaam, heb 2 dochters, nog andere vriendinnen die ik al jaren ken en goed contact met de buren. Ook eist mijn werk enorm veel inzettingensvermogen en heb goed contact met collega’s. In de afgelopen jaren heb ik vaker mijn twijfels gehad over uitspraken en hoe egoïstisch zij in het leven kan staan tegenover anderen. Gek genoeg dacht ik nooit dat dat richting mij ook een soort van zo zou lopen, al is voor jezelf kiezen niet meteen egoïstisch, de manier waarop vind ik wel. De reden dat ik zeg dat ik misschien liever de vriendschap zou verbreken ipv zo halfslachtig is omdat ik gewoon behoefte heb aan duidelijkheid en voor mijn gevoel kan iets zo intens niet ineens verwateren zonder reden of i.i.g. dat ze geen behoefte aan mij heeft van de een op andere dag. Ik moet idd met mezelf aan de slag, ik heb alleen geen behoefte aan nieuwe contacten of niet dat ik daar perse naar op zoek hoef. Ik zie mijn andere vriendinnen regelmatig alleen je kan sommige vriendschappen gewoon niet vervangen. Nogmaals bedankt!
donderdag 17 juli 2025 om 11:21
Ik vind het echt toch wel bijzonder hoe het zo vaak zo gezegd word. Dus een relatie staat altijd mega ver boven een vriendschap. Ik ben het daar niet mee eens. Dus als ik altijd voor je klaar heb gestaan dag en nacht, we veel van elkaar houden en je ineens iemand zou laten vallen voor je man is dat oké want wie ben jij als vriendin ? Dus je mag vrienden gebruiken als het je uitkomt maar je man niet. Nee sorry. Je hebt je vrienden ook nodig als je gaat scheiden toch. Mensen doen altijd zo luchtig als vriendschappen over gaan, ik vind dat wel een dingetje. En ik ben echt alles behalve claimerig ik doe alles het liefst alleen. Ik verwacht alleen wel een soort van consistentie in een vriendschap of i.i.g. communicatie en respectAssiral schreef: ↑17-07-2025 08:44Ik vind het niet gezond klinken hoe je aan deze vriendschap hangt.
Heel claimerig.
Ook het zinnetje “ineens doen zij en man super veel samen”, ze heeft een relatie en leeft met die man samen hè? Niet met jou. En ze is vrij om met andere stellen om te gaan. Net zoals jij dat misschien ook beter kunt doen, in plaats van alleen op haar te richten. Een goede vriendschap kan ook in een iets minder heftige vorm voort bestaan.
Ik zou je iniedergeval richten op andere dingen voor nu. Hobby’s, andere vrienden, en wellicht een stukje aan jezelf werken op psychologisch vlak? Heb je vaker dat je je zo stort op één persoon? Kan dat ergens vandaan komen?
donderdag 17 juli 2025 om 12:01
Maar wacht even, jij schrijft in je OP (en later nog eens) ook over je drukke baan die ervoor zorgde dat jullie minder contact hadden, dat klinkt toch ook een beetje alsof het vanuit jouw kant ook weleens wat minder is. Je lijkt nu alles bij haar neer te leggen, maar ik weet niet of dat zo eerlijk is dan? Ik denk dat het naïef is om te denken dat je ook onbewust niks laat blijken dat je een claim op haar legt. Mensen voelen zoiets echt wel aan, daar ben ik van overtuigd.
En of een relatie boven een vriendschap staat, verschilt denk ik per persoon. Je ziet dat wel nogal zwart-wit in je laatste post, eerlijk gezegd, want je hebt het over "laten vallen" als er een man in het spel is, maar dat is niet aan de hand en bovendien is de man al een tijdje in het spel. Het is in algemene zin vaak zo dat je relatie vaak degene is die in ieder geval al voor een groot deel voorziet in je "communicatiebehoefte". Dus waar ze misschien eerst jou belde als ze wilde klagen over een collega, is haar man nu de eerste tegen wie ze aanloopt en dit verhaal kan doen. Ook in meer praktische zin is het best voorstelbaar dat een partner het misschien niet zo gezellig vindt als er door de ander iedere avond een uur aan de telefoon gezeten wordt met een vriendin en is het dus vaak ook logisch dat je je tijd, ook op andere vlakken, wat anders in gaat delen. Dus dat het verandert, ja, dat hoort er soms wel een beetje bij, zeker als het zo intensief was als het bij jullie lijkt te zijn.
En of een relatie boven een vriendschap staat, verschilt denk ik per persoon. Je ziet dat wel nogal zwart-wit in je laatste post, eerlijk gezegd, want je hebt het over "laten vallen" als er een man in het spel is, maar dat is niet aan de hand en bovendien is de man al een tijdje in het spel. Het is in algemene zin vaak zo dat je relatie vaak degene is die in ieder geval al voor een groot deel voorziet in je "communicatiebehoefte". Dus waar ze misschien eerst jou belde als ze wilde klagen over een collega, is haar man nu de eerste tegen wie ze aanloopt en dit verhaal kan doen. Ook in meer praktische zin is het best voorstelbaar dat een partner het misschien niet zo gezellig vindt als er door de ander iedere avond een uur aan de telefoon gezeten wordt met een vriendin en is het dus vaak ook logisch dat je je tijd, ook op andere vlakken, wat anders in gaat delen. Dus dat het verandert, ja, dat hoort er soms wel een beetje bij, zeker als het zo intensief was als het bij jullie lijkt te zijn.
donderdag 17 juli 2025 om 12:14
Een vriendschap die net zo diep is als een relatie gaat mij te ver. Een relatie die op vriendschapsniveau blijft hangen is ook niet wat ik zoek.Marisha15 schreef: ↑17-07-2025 11:21Ik vind het echt toch wel bijzonder hoe het zo vaak zo gezegd word. Dus een relatie staat altijd mega ver boven een vriendschap. Ik ben het daar niet mee eens. Dus als ik altijd voor je klaar heb gestaan dag en nacht, we veel van elkaar houden en je ineens iemand zou laten vallen voor je man is dat oké want wie ben jij als vriendin ? Dus je mag vrienden gebruiken als het je uitkomt maar je man niet. Nee sorry. Je hebt je vrienden ook nodig als je gaat scheiden toch. Mensen doen altijd zo luchtig als vriendschappen over gaan, ik vind dat wel een dingetje. En ik ben echt alles behalve claimerig ik doe alles het liefst alleen. Ik verwacht alleen wel een soort van consistentie in een vriendschap of i.i.g. communicatie en respect
Dat een vriendschap een langere constante in iemands leven kan zijn begrijp ik, mijn lange vriendschappen heb ik ook van voor mijn relatie. Maar het zijn vriendschappen, geen levenspartner.
Dat kun jij anders zien, maar ik zou daarin mijn verwachtingen in de omgang met anderen wel bijstellen, want dat is niet hoe velen in het leven staan. Het kan prima naast elkaar bestaan, net zoals je ook met familie een diepe band kunt hebben. Maar je kiest voor een partner omdat je meer wil dan vriendschap.
Misschien ken je het zelf niet, omdat jij bewust geen relatie hebt. Voor jou is iedereen om je heen een niet-partner. Tuurlijk, partners komen en gaan. Maar vriendschappen ook.
donderdag 17 juli 2025 om 12:18
Misschien speelt hierin ook mee dat jij relaties hebt afgezworen. Dat zal een reden hebben, maar ik kan me voorstellen dat dat er misschien ook voor zorgt dat je iets vindt van relaties, dat je er misschien niet zo'n hoge pet van op hebt? Dat kan ook meespelen in hoe je naar relaties (en vriendschappen) kijkt.
donderdag 17 juli 2025 om 12:20
Dat kan haast niet anders. Maar dan deel je mensen om je heen inderdaad heel anders in.meisje85 schreef: ↑17-07-2025 12:18Misschien speelt hierin ook mee dat jij relaties hebt afgezworen. Dat zal een reden hebben, maar ik kan me voorstellen dat dat er misschien ook voor zorgt dat je iets vindt van relaties, dat je er misschien niet zo'n hoge pet van op hebt? Dat kan ook meespelen in hoe je naar relaties (en vriendschappen) kijkt.
Het is ook tegenstrijdig. Bewust geen relatie hebben geeft al aan dat er iets is met het hebben van een relatie dat anders is dan het hebben van een vriendschap. Voor TO is dat iets dat ze niet zoekt, maar een ander zoekt dat juist wel.
donderdag 17 juli 2025 om 12:45
Ik pik er alleen even 1 ding uit, over je twijfel aan te kaarten 'dat het niet oké is zo afstandelijk als ze zich gedraagt' of dat niet te doen. Ik zou als je besluit het aan te kaarten er iets minder met gestrekt been in gaan. Het is niet oké voor jou. En dat mag. Maar ik zou het dus meer bij mezelf houden, wat haar gedrag doet met jou, hoe het voelt voor jou, niet dat haar gedrag per definitie niet oké is. Denk dat dat een constructiever gesprek zal opleveren
donderdag 17 juli 2025 om 13:17
Mooi dat je leven veel voller is, dan ik in eerste instantie uit je bericht haalde.
Toch heel herkenbaar allemaal voor mij. Ik had vroeger een vriendin (vanaf mijn tiende) waar ik tegenop keek. Ik wilde op haar lijken. En graag haar allerbeste vriendin zijn. Door studie in andere plaatsen zaten we op afstand, daarna kwamen we weer terug in dezelfde plaats.
Eigenlijk was de vriendschap altijd een beetje scheef: als zij iets voorstelde, kon ik altijd. Toen ze haar vader verloor en een PND had, was ik er voor haar. Nam tijdens elke paniekaanval de telefoon op, ook als ik op mijn werk of in de sportclub was.
Ik gaf haar heel veel steun.
Totdat ze steeds minder belde. En me op de sterfdag van mijn vader (waar ik over appte) niet reageerde. Pas dagen later.
En toen viel het kwartje: de vriendschap zou nooit worden waar ik op hoopte, en waar ik recht op had.
Wij hebben het wel uitgesproken, vooral het feit dat ik haar 'uithuilvriendin' was geworden maar dat ze nooit belde om iets leuks af te spreken. Daarna nam ik afstand. Deed geen voorstellen meer, wachtte tot zij met iets kwam. Dat gebeurde ook, maar veel minder dan toen ik nog nog initiatief nam.
Ik zag in dat ik iets van haar verwachtte, dat nog uit mijn jeugd kwam. Ik had ook nieuwe vriendschappen die veel meer in balans waren. Ik besefte dat ik nog steeds dat kinderlijke beeld van onze vriendschap had. Ook al keek ik niet meer tegen haar op. Ik wilde nog steeds besties4evah zijn. Ook op mijn veertigste.
Dat heb ik dus losgeschud. De vriendschap is goed. Ze mag me bellen om uit te huilen en ze doet ook voorstellen. Soms zeg ik 'nee'. Omdat de balans hersteld is. En ik nu in een volwassene in de vriendschap ben. En dat is goed zo.
Toch heel herkenbaar allemaal voor mij. Ik had vroeger een vriendin (vanaf mijn tiende) waar ik tegenop keek. Ik wilde op haar lijken. En graag haar allerbeste vriendin zijn. Door studie in andere plaatsen zaten we op afstand, daarna kwamen we weer terug in dezelfde plaats.
Eigenlijk was de vriendschap altijd een beetje scheef: als zij iets voorstelde, kon ik altijd. Toen ze haar vader verloor en een PND had, was ik er voor haar. Nam tijdens elke paniekaanval de telefoon op, ook als ik op mijn werk of in de sportclub was.
Ik gaf haar heel veel steun.
Totdat ze steeds minder belde. En me op de sterfdag van mijn vader (waar ik over appte) niet reageerde. Pas dagen later.
En toen viel het kwartje: de vriendschap zou nooit worden waar ik op hoopte, en waar ik recht op had.
Wij hebben het wel uitgesproken, vooral het feit dat ik haar 'uithuilvriendin' was geworden maar dat ze nooit belde om iets leuks af te spreken. Daarna nam ik afstand. Deed geen voorstellen meer, wachtte tot zij met iets kwam. Dat gebeurde ook, maar veel minder dan toen ik nog nog initiatief nam.
Ik zag in dat ik iets van haar verwachtte, dat nog uit mijn jeugd kwam. Ik had ook nieuwe vriendschappen die veel meer in balans waren. Ik besefte dat ik nog steeds dat kinderlijke beeld van onze vriendschap had. Ook al keek ik niet meer tegen haar op. Ik wilde nog steeds besties4evah zijn. Ook op mijn veertigste.
Dat heb ik dus losgeschud. De vriendschap is goed. Ze mag me bellen om uit te huilen en ze doet ook voorstellen. Soms zeg ik 'nee'. Omdat de balans hersteld is. En ik nu in een volwassene in de vriendschap ben. En dat is goed zo.
donderdag 17 juli 2025 om 13:30
Dit denk ik ook.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 17 juli 2025 om 14:04
Ja het kan lastig zijn om de switch te maken nadat ze eerst bij jou uithuilde om dan bij jou te gaan jubelen. Wat ook kan is dat de eerste barsten alweer in zicht zijn en ze zich een beetje dom voelt en nog niet klaar is om dat toe te geven. Het kan vanalles zijn. Het hoeft niet eens met jou te maken te hebben zelfs.
Jij zit nu in een soort afkickfase. Dat mag best een beetje moeilijk voelen, is helemaal niet zo raar. Maar vindt iets leuks om het gat mee te vullen. Al is het een spelletje op je telefoon ofzo waar je blij van wordt. Niet boos zijn op haar of jezelf. Gewoon voortaan iets doen waarin wat jij wil bepalend is en uitkijken dat je niet weer afhankelijk wordt.
Jij zit nu in een soort afkickfase. Dat mag best een beetje moeilijk voelen, is helemaal niet zo raar. Maar vindt iets leuks om het gat mee te vullen. Al is het een spelletje op je telefoon ofzo waar je blij van wordt. Niet boos zijn op haar of jezelf. Gewoon voortaan iets doen waarin wat jij wil bepalend is en uitkijken dat je niet weer afhankelijk wordt.
donderdag 17 juli 2025 om 14:14
Ik herken het wel een beetje hoor. Meerdere vrienden van me willen graag veel en diepgaand contact als ze single zijn, en niet wanneer ze in een relatie zitten. Ook heb ik met vriendinnen met kinderen gehad dat het contact met mij op een heel heel heel laag pitje werd gezet. Telkens doet dat toch pijn, maar ik denk dat dat is hoe het leven gaat. Bij sommigen heb ik wel eerlijk gezegd dat het me pijn deed of dat ik ze miste. Niet verwijtend of boos, maar wel recht doend aan mijn gevoel. Het heeft niet per se iets veranderd, maar ik had er wel meer vrede mee nadat ik in elk geval had aangegeven wat het met me deed.
Daarnaast ben ik gaan investeren in vriendschappen met mensen in dezelfde levensfase als ik. Meer kennissen opdoen: via clubjes, online platforms, hobby's etc. Dat maakt dat ik nu veel minder afhankelijk ben van mijn vriendinnen voor sociaal contact. Die onafhankelijkheid maakt ook dat we weer gelijkwaardiger in de vriendschap staan en de keren dat we elkaar weer zien heel gezellig is. Uitzonderingen daargelaten.
Ik heb geen vriendschappen ervoor opgezegd, maar wel minder verwacht van sommige mensen en minder er achteraan gelopen. Dat geeft ruimte voor in de toekomst weer een betere balans.
Dus wat voor mij werkte:
- aankaarten. En dan oprecht, niet halfslachtig, maar eerlijk zeggen wat het met jou doet.
- nieuwe vrienden maken. Of eigenlijk nieuwe kennissen opdoen en kijken uit welke een vriendschap ontstaat
- niets meer verwachten.
Hierdoor ben ik een stuk minder bitter naar mijn oude vrienden en heb ik daarnaast genoeg andere leuke mensen.
Daarnaast ben ik gaan investeren in vriendschappen met mensen in dezelfde levensfase als ik. Meer kennissen opdoen: via clubjes, online platforms, hobby's etc. Dat maakt dat ik nu veel minder afhankelijk ben van mijn vriendinnen voor sociaal contact. Die onafhankelijkheid maakt ook dat we weer gelijkwaardiger in de vriendschap staan en de keren dat we elkaar weer zien heel gezellig is. Uitzonderingen daargelaten.
Ik heb geen vriendschappen ervoor opgezegd, maar wel minder verwacht van sommige mensen en minder er achteraan gelopen. Dat geeft ruimte voor in de toekomst weer een betere balans.
Dus wat voor mij werkte:
- aankaarten. En dan oprecht, niet halfslachtig, maar eerlijk zeggen wat het met jou doet.
- nieuwe vrienden maken. Of eigenlijk nieuwe kennissen opdoen en kijken uit welke een vriendschap ontstaat
- niets meer verwachten.
Hierdoor ben ik een stuk minder bitter naar mijn oude vrienden en heb ik daarnaast genoeg andere leuke mensen.
donderdag 17 juli 2025 om 14:22
Klopt deels idd vanwege mijn baan, we zagen elkaar toen minder maar het contact bleef hetzelfdemeisje85 schreef: ↑17-07-2025 12:01Maar wacht even, jij schrijft in je OP (en later nog eens) ook over je drukke baan die ervoor zorgde dat jullie minder contact hadden, dat klinkt toch ook een beetje alsof het vanuit jouw kant ook weleens wat minder is. Je lijkt nu alles bij haar neer te leggen, maar ik weet niet of dat zo eerlijk is dan? Ik denk dat het naïef is om te denken dat je ook onbewust niks laat blijken dat je een claim op haar legt. Mensen voelen zoiets echt wel aan, daar ben ik van overtuigd.
En of een relatie boven een vriendschap staat, verschilt denk ik per persoon. Je ziet dat wel nogal zwart-wit in je laatste post, eerlijk gezegd, want je hebt het over "laten vallen" als er een man in het spel is, maar dat is niet aan de hand en bovendien is de man al een tijdje in het spel. Het is in algemene zin vaak zo dat je relatie vaak degene is die in ieder geval al voor een groot deel voorziet in je "communicatiebehoefte". Dus waar ze misschien eerst jou belde als ze wilde klagen over een collega, is haar man nu de eerste tegen wie ze aanloopt en dit verhaal kan doen. Ook in meer praktische zin is het best voorstelbaar dat een partner het misschien niet zo gezellig vindt als er door de ander iedere avond een uur aan de telefoon gezeten wordt met een vriendin en is het dus vaak ook logisch dat je je tijd, ook op andere vlakken, wat anders in gaat delen. Dus dat het verandert, ja, dat hoort er soms wel een beetje bij, zeker als het zo intensief was als het bij jullie lijkt te zijn.
Zij legde meer claim op mij. Onze vriendschap liep goed omdat ze altijd contact zocht met mij, dat liep gewoon zo en heeft ze ook nooit wt over gezegd. Zij had gewoon meer de behoefte om alles te delen met mij, ik ook maar ik heb die behoefte minder. Ik vond het contact wel heel fijn. Dat partner ‘ boven mij staat’ snap ik ook zeker wel alleen ik pas ervoor nodig te zijn bij ellende en als de ellende voorbij is de hele vriendschap lijkt te veranderen. Ik accepteer het en begrijp het maar vind het lastig
donderdag 17 juli 2025 om 14:23
@kipzonderkop wat heb je dat mooi omschreven!
Ik heb op latere leeftijd pas geleerd om mijn eigen grenzen en wensen in vriendschappen te respecteren en niet tot vermoeiens toe áltijd maar mezelf beschikbaar te stellen. Bij mij was het meer uit trouw en het idee dat het zo hoort, dat ik anders geen goede vriendin ben. Ik deed het in alle vriendschappen waar de ander die dynamiek mogelijk maakte. Maar mezelf minder ondergeschikt maken, maakt mijn vriendschappen juist een stuk leuker! Mede doordat ik minder wrok en irritatie opbouw. Eén vriendschap heeft het niet overleefd, dat gebeurt natuurlijk ook.
Ik heb op latere leeftijd pas geleerd om mijn eigen grenzen en wensen in vriendschappen te respecteren en niet tot vermoeiens toe áltijd maar mezelf beschikbaar te stellen. Bij mij was het meer uit trouw en het idee dat het zo hoort, dat ik anders geen goede vriendin ben. Ik deed het in alle vriendschappen waar de ander die dynamiek mogelijk maakte. Maar mezelf minder ondergeschikt maken, maakt mijn vriendschappen juist een stuk leuker! Mede doordat ik minder wrok en irritatie opbouw. Eén vriendschap heeft het niet overleefd, dat gebeurt natuurlijk ook.
ollie-ollie wijzigde dit bericht op 17-07-2025 14:25
6.19% gewijzigd
donderdag 17 juli 2025 om 14:25
Ja ik wil ook helemaal niet zielig of eenzaam overkomen.. ik hecht misschien ( te veel) waarde aan zo een lange vriendschap.Kipzonderkop schreef: ↑17-07-2025 13:17Mooi dat je leven veel voller is, dan ik in eerste instantie uit je bericht haalde.
Toch heel herkenbaar allemaal voor mij. Ik had vroeger een vriendin (vanaf mijn tiende) waar ik tegenop keek. Ik wilde op haar lijken. En graag haar allerbeste vriendin zijn. Door studie in andere plaatsen zaten we op afstand, daarna kwamen we weer terug in dezelfde plaats.
Eigenlijk was de vriendschap altijd een beetje scheef: als zij iets voorstelde, kon ik altijd. Toen ze haar vader verloor en een PND had, was ik er voor haar. Nam tijdens elke paniekaanval de telefoon op, ook als ik op mijn werk of in de sportclub was.
Ik gaf haar heel veel steun.
Totdat ze steeds minder belde. En me op de sterfdag van mijn vader (waar ik over appte) niet reageerde. Pas dagen later.
En toen viel het kwartje: de vriendschap zou nooit worden waar ik op hoopte, en waar ik recht op had.
Wij hebben het wel uitgesproken, vooral het feit dat ik haar 'uithuilvriendin' was geworden maar dat ze nooit belde om iets leuks af te spreken. Daarna nam ik afstand. Deed geen voorstellen meer, wachtte tot zij met iets kwam. Dat gebeurde ook, maar veel minder dan toen ik nog nog initiatief nam.
Ik zag in dat ik iets van haar verwachtte, dat nog uit mijn jeugd kwam. Ik had ook nieuwe vriendschappen die veel meer in balans waren. Ik besefte dat ik nog steeds dat kinderlijke beeld van onze vriendschap had. Ook al keek ik niet meer tegen haar op. Ik wilde nog steeds besties4evah zijn. Ook op mijn veertigste.
Dat heb ik dus losgeschud. De vriendschap is goed. Ze mag me bellen om uit te huilen en ze doet ook voorstellen. Soms zeg ik 'nee'. Omdat de balans hersteld is. En ik nu in een volwassene in de vriendschap ben. En dat is goed zo.
Vervelend dat jij ook zoiets hebt meegemaakt, zoals ik al eerder zei word er over vriendschappen heel luchtig gedaan maar je kan daar wel echt last van hebben en verdriet waardoor ik soms denk van.. stel ik mezelf dan aan??
Fijn dat je voor jezelf de balans weer hebt gevonden! Zal bij mij ook echt wel gaan gebeuren ik weet gewoon niet zo goed wat ik ermee aan moet. Gelukkig geven veel reacties mij hou vast en tips
donderdag 17 juli 2025 om 14:30
Dat is idd hoe het leven loopt, maar vind het niet altijd netjes.Tavistock schreef: ↑17-07-2025 14:14Ik herken het wel een beetje hoor. Meerdere vrienden van me willen graag veel en diepgaand contact als ze single zijn, en niet wanneer ze in een relatie zitten. Ook heb ik met vriendinnen met kinderen gehad dat het contact met mij op een heel heel heel laag pitje werd gezet. Telkens doet dat toch pijn, maar ik denk dat dat is hoe het leven gaat. Bij sommigen heb ik wel eerlijk gezegd dat het me pijn deed of dat ik ze miste. Niet verwijtend of boos, maar wel recht doend aan mijn gevoel. Het heeft niet per se iets veranderd, maar ik had er wel meer vrede mee nadat ik in elk geval had aangegeven wat het met me deed.
Daarnaast ben ik gaan investeren in vriendschappen met mensen in dezelfde levensfase als ik. Meer kennissen opdoen: via clubjes, online platforms, hobby's etc. Dat maakt dat ik nu veel minder afhankelijk ben van mijn vriendinnen voor sociaal contact. Die onafhankelijkheid maakt ook dat we weer gelijkwaardiger in de vriendschap staan en de keren dat we elkaar weer zien heel gezellig is. Uitzonderingen daargelaten.
Ik heb geen vriendschappen ervoor opgezegd, maar wel minder verwacht van sommige mensen en minder er achteraan gelopen. Dat geeft ruimte voor in de toekomst weer een betere balans.
Dus wat voor mij werkte:
- aankaarten. En dan oprecht, niet halfslachtig, maar eerlijk zeggen wat het met jou doet.
- nieuwe vrienden maken. Of eigenlijk nieuwe kennissen opdoen en kijken uit welke een vriendschap ontstaat
- niets meer verwachten.
Hierdoor ben ik een stuk minder bitter naar mijn oude vrienden en heb ik daarnaast genoeg andere leuke mensen.
Ik stel me sowieso altijd wel open voor nieuwe mensen en ben dan ook vaak degene die “in” is voor veel dingen en mensen altijd welkom zijn. Je merkt als je ouder word toch dat je mensen verliest en dat is ook gewoon oké, je zal je er toch bij neer moeten leggen. De ene verwaterde vriendschap betekend meer als de andere en soms kan je daar beter mee omgaan als de andere keer.
Dat niets meer verwachten doe ik deels ook niet maar ik verwacht bijv wel van vrienden dat ze me bijv feliciteren op m’n verjaardag of me een berichtje sturen als het even minder gaat.
donderdag 17 juli 2025 om 14:32
Precies! Niet boos zijn op haar of mezelf! Ik denk ook dat ze nu in een andere levensfase zit en dat is echt prima. Ik ga binnenkort wel even aangeven dat ik het lastig vind en zeker weten dat het niks met ons te maken heeft. Voor de verderrest laat ik het gewoon voor wat het is. Het geeft me ruimte om me te richten op andere dingenquasi-onschuldig schreef: ↑17-07-2025 14:04Ja het kan lastig zijn om de switch te maken nadat ze eerst bij jou uithuilde om dan bij jou te gaan jubelen. Wat ook kan is dat de eerste barsten alweer in zicht zijn en ze zich een beetje dom voelt en nog niet klaar is om dat toe te geven. Het kan vanalles zijn. Het hoeft niet eens met jou te maken te hebben zelfs.
Jij zit nu in een soort afkickfase. Dat mag best een beetje moeilijk voelen, is helemaal niet zo raar. Maar vindt iets leuks om het gat mee te vullen. Al is het een spelletje op je telefoon ofzo waar je blij van wordt. Niet boos zijn op haar of jezelf. Gewoon voortaan iets doen waarin wat jij wil bepalend is en uitkijken dat je niet weer afhankelijk wordt.
donderdag 17 juli 2025 om 14:34
Hele goede tip idd , ik zal ook als ik het aankaart dit op een rustig moment doen. Ik wil het graag 1 keer goed aangeven en dan denk ik dat het me wel rust gaat gevenLibélula schreef: ↑17-07-2025 12:45Ik pik er alleen even 1 ding uit, over je twijfel aan te kaarten 'dat het niet oké is zo afstandelijk als ze zich gedraagt' of dat niet te doen. Ik zou als je besluit het aan te kaarten er iets minder met gestrekt been in gaan. Het is niet oké voor jou. En dat mag. Maar ik zou het dus meer bij mezelf houden, wat haar gedrag doet met jou, hoe het voelt voor jou, niet dat haar gedrag per definitie niet oké is. Denk dat dat een constructiever gesprek zal opleveren
donderdag 17 juli 2025 om 14:57
ollie-ollie schreef: ↑17-07-2025 14:23@kipzonderkop wat heb je dat mooi omschreven!
Ik heb op latere leeftijd pas geleerd om mijn eigen grenzen en wensen in vriendschappen te respecteren en niet tot vermoeiens toe áltijd maar mezelf beschikbaar te stellen. Bij mij was het meer uit trouw en het idee dat het zo hoort, dat ik anders geen goede vriendin ben. Ik deed het in alle vriendschappen waar de ander die dynamiek mogelijk maakte. Maar mezelf minder ondergeschikt maken, maakt mijn vriendschappen juist een stuk leuker! Mede doordat ik minder wrok en irritatie opbouw. Eén vriendschap heeft het niet overleefd, dat gebeurt natuurlijk ook.
Oh ja, en dit ook. Ik had ook hele strenge ideeën (voor mezelf en voor anderen) over wat een 'goede vriendin' is. Maar dat resulteerde bij in (ongevraagd) altijd beschikbaar zijn, altijd initiatief nemen, altijd luisterend oor wezen, en ondertussen heel vaak teleurgesteld zijn over hoe weinig ik terug kreeg. Nu ik mijn eigen grenzen daarin beter bewaak, bouw ik minder makkelijk iets van regelmatig contact op, maar is het contact wat er is veel gelijkwaardiger en gezelliger. Inderdaad omdat ik minder irritatie opbouw en omdat ik minder hoge verwachtingen heb.
Het helpt me om te realiseren dat mijn attendheids-standaard niet dé standaard is. En ja, dat betekent dat mensen mijn verjaardag vergeten, zeker als ik het niet vier. Of niet regelmatig vragen hoe het gaat. Maar als ik bel met 'ik heb je nú nodig', zijn ze er wel.
donderdag 17 juli 2025 om 15:19
Klinkt goed! Buiten deze vriendin heb ik met andere vriendinnen ook echt ander contact wat echt veel relaxter verloopt en ik eigenlijk nooit bij na hoef te denken. Dit soort contact wil ik ook echt niet meer. Je krijgt echt een soort afhankelijkheid hiermee omdat de verwachtingen standaard zo ingesteld worden. Ik weet i.i.g. dat ik dit zo niet meer wil en ga mijn verwachtingen bijstellen. Ik weet ook echt zeker dat als dit zo blijft en ik haar zou bellen of andersom ik of zij er altijd zouden zijn. Alleen jammer dat het contact nu niet meer zo vanzelfsprekend is en aanwezig zeg maar. Ik zal er een weg in moeten vindenTavistock schreef: ↑17-07-2025 14:57Oh ja, en dit ook. Ik had ook hele strenge ideeën (voor mezelf en voor anderen) over wat een 'goede vriendin' is. Maar dat resulteerde bij in (ongevraagd) altijd beschikbaar zijn, altijd initiatief nemen, altijd luisterend oor wezen, en ondertussen heel vaak teleurgesteld zijn over hoe weinig ik terug kreeg. Nu ik mijn eigen grenzen daarin beter bewaak, bouw ik minder makkelijk iets van regelmatig contact op, maar is het contact wat er is veel gelijkwaardiger en gezelliger. Inderdaad omdat ik minder irritatie opbouw en omdat ik minder hoge verwachtingen heb.
Het helpt me om te realiseren dat mijn attendheids-standaard niet dé standaard is. En ja, dat betekent dat mensen mijn verjaardag vergeten, zeker als ik het niet vier. Of niet regelmatig vragen hoe het gaat. Maar als ik bel met 'ik heb je nú nodig', zijn ze er wel.
donderdag 17 juli 2025 om 15:39
Maar tot hier gelezen, dus lees zo verder, maar ik vind je nogal dramatisch.Marisha15 schreef: ↑17-07-2025 08:40Zo zie ik het misschien niet.. ik heb gewoon echt geen zin om een gesprek aan te knopen met iemand die zo nonchalant is over de situatie. Ik ben dan bang dat dat wanhopig over komt. Ik denk dat ik tijd nodig heb om ook op dat punt te komen. Doordat dit zo ineens weg valt ga ik echt aan mezelf twijfelen en dan vooral omdat zij altijd degene was die contact op nam. Ik heb afgelopen keren ook gebeld maar dan kwam het niet uit en belt ze later terug. Alles is zo veranderd maar misschien is er echt niks en zit het in mijn hoofd. Ondertussen doe ik ook zeker mijn ding hoor en vaak denk ik ook: als jij dit zo wil prima
Afgedankt, mes in je rug, serieus? En nóg schrijf je dat je haar keuze respecteert?! Wees dan zelf eerst eens écht eerlijk naar haar, want je respecteert het helemaal niet. En hoezo mes in je rug, kom op, jullie zijn 43 en geen pubermeisjes meer. Spreken elkaar nog steeds zeer regelmatig, alleen minder dan voorheen, wat is daar mis mee?
Tot zo ver ik het nu heb gelezen vind ik jou nogal afhankelijk van haar. Relax en geef elkaar gewoon wat ruimte zeg…..
Live Life to the fullest
donderdag 17 juli 2025 om 15:42
Je spreekt jezelf nogal tegen, want minder contact met haar voelt voor jou als een mes in je rug, afgedankt zijn……. Als je vetgedrukte echt meent, dan ervaar je het mindere contact niet zoals je eerder beschreef.Marisha15 schreef: ↑17-07-2025 08:34Het was inderdaad een hele daginvulling.. ik besef me nu ook dat het al langer aan het veranderen was. De onderwerpen die we altijd deelden en inside jokes waren eigenlijk al langer niet aan de orde.. haar leven is ook totaal anders als die van mij. Hun hebben altijd een hele grote sociale kring gehad ik ben wat meer op mezelf. Man heeft ooit er iets over gezegd waardoor we beide belden op tijden die ons uitkwamen maar wel dagelijks. Haar leven is ook veel rustiger geworden waardoor ze denk ik minder te delen heeft of dingen deelt met anderen.
Ergens wist ik dat ik afstand moest nemen van die afhankelijkheid dus dit zat er hoe dan ook aan te komen. Ik wil gewoon echt meer rust in deze situatie. Ik denk dat alleen tijd daarvoor kan zorgen
Wordt eerst eens gewoon eerlijk naar jezelf voordat je haar van alles beschuldigd, of is dat soms ‘makkelijker’??
Live Life to the fullest
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
