Minnaar deel 43

2 weken even niet neuken voelt echt meteen als je leven on hold zetten? Wat een armoe.

Volgens mij staat het leven nooit on hold, niet in de vakantie, niet in de gewone weken, ik vind dat dan ook een vrij achterlijke term.
En natuurlijk staat het elke minnaar of res vrij de ogen open te houden voor het ontvangen van eventueel relatiemateriaal of beter neukmateriaal maar dat betekent toch niet dat je je minnaar of res, die het toch al een beetje lastig heeft met de situatie, van elke gedachtenscheet op de hoogte moet brengen? Houd gewoon je mond terwijl jij je leven lekker niet on hold zet, hoe lastig is dat nu helemaal?

aurora79 schreef: ↑

26-07-2025 18:28

Ja dat klopt. Ik moet nu dus gaan nadenken. En voelen. Heel ingewikkeld

Wat zou je zelf het liefste willen?

Yoekiweerstand schreef: ↑

27-07-2025 16:12

Merk tijdens mijn vakantie hij ook steeds in m’n hoofd zit.

Snap ik. In die zin werkt het gegeven "in de vakantie geen contact hoor, dan kan ik me volledig op mn gezin concentreren" totaal niet, dat is mijn ervaring ook. Ik denk niet dat je hier heel veel aan kunt doen, het is nu eenmaal een lastige situatie waar je in zit.
Misschien ben je inderdaad niet zo heel geschikt voor een relatie naast je huwelijk. Was ik eigenlijk ook niet.

apppie schreef: ↑

27-07-2025 14:52

Dat hangt er helemaal vanaf hoe je in de affaire staat, lijkt mij. Mijn minnaar en ik hadden een relatie (hij dus naast zijn huwelijk), dus ik ging niet met andere mannen en hij hield er niet nog meer vrouwen op na.

Dus jij was nr. 2 en daar nam jij genoegen mee?
Ik niet. En ik denk maar weinig met mij.

apppie schreef: ↑

27-07-2025 14:52

Dat hangt er helemaal vanaf hoe je in de affaire staat, lijkt mij. Mijn minnaar en ik hadden een relatie (hij dus naast zijn huwelijk), dus ik ging niet met andere mannen en hij hield er niet nog meer vrouwen op na.

Dus jij was nr. 2 en daar nam jij genoegen mee?
Ik niet. En ik denk maar weinig met mij.

evelien2010 schreef: ↑

27-07-2025 14:39

Als vrijgezel in zo'n situatie heb je toch alle vrijheid? Lijkt mij erg vreemd dat je verplichtingen of exclusiviteit aangaat terwijl je een minnaar/es bent. Je hebt het gezellig samen. Maar gaat niet je eigen leven on hold zetten. Dat doet de ander immers ook niet. Die heeft gewoon een gezin of partner en jij bent voor erbij. Je kiest niet echt voor elkaar en iemand kan ieder moment besluiten te stoppen. Daar kies je ook voor. Wel zo eerlijk om dan gewoon aan te geven dat er iets anders langs kan komen. En dwingende verzoeken om langs te komen passen daar niet bij. Je eigen leven en gezin gaan voor. Dat werkt beide kanten op. In de vakantie gaan zitten afwachten zou ik nooit doen. Waarom zou je??

Tenzij je echt verliefd bent. En de hele situatie je gewoon enorm pijn doet. Dan zit je echt in een enorme fuik

Rooss4.0 schreef: ↑

27-07-2025 19:18

Wat zou je zelf het liefste willen?

Ik ben daar dus ook heel erg veel over aan het nadenken.
Normaal als je elkaar ontmoet en je vindt elkaar leuk ga je samen ontdekken of je elkaar echt wel.zo leuk vindt.
Nu kan dat niet. En er hangt ook zo'n grote en pinlijke beslissing aan vast. Daarom moet hij deze beslissing ook nooit om mij maken. Dat ik hem nu extra aan het denken zet, is een ander verhaal.

En dat in mijn hoofd zitten.. zo herkenbaar! Het is een soort verslaving. Heel vermoeiend.

Dubbel

-April- schreef: ↑

27-07-2025 20:45

Tenzij je echt verliefd bent. En de hele situatie je gewoon enorm pijn doet. Dan zit je echt in een enorme fuik

Is ook zo. Ik ben nr. 2 en ontzettend verliefd. Geen behoefte (op dit moment) aan een ander. Maar ik geef wel aan dat hij niet kan verwachten dat mijn leven stil staat.
En misschien is een ander juist wel goed voor mij op dit moment zodat ik wat minder met hem bezig ben (verslavingsgedrag).

aurora79 schreef: ↑

27-07-2025 21:00

Is ook zo. Ik ben nr. 2 en ontzettend verliefd. Geen behoefte (op dit moment) aan een ander. Maar ik geef wel aan dat hij niet kan verwachten dat mijn leven stil staat.
En misschien is een ander juist wel goed voor mij op dit moment zodat ik wat minder met hem bezig ben (verslavingsgedrag).

Heb je veel last van de situatie?
Of is t zo ook oké

aurora79 schreef: ↑

27-07-2025 20:39

Dus jij was nr. 2 en daar nam jij genoegen mee?
Ik niet. En ik denk maar weinig met mij.

Klopt. En nee, daar had ik op de lange termijn geen genoegen mee genomen. Dat hoefde gelukkig ook niet, we zijn inmiddels al jaren samen.

apppie schreef: ↑

27-07-2025 14:52

Dat hangt er helemaal vanaf hoe je in de affaire staat, lijkt mij. Mijn minnaar en ik hadden een relatie (hij dus naast zijn huwelijk), dus ik ging niet met andere mannen en hij hield er niet nog meer vrouwen op na.

Een relatie zonder enige garanties. En niet gelijkwaardig zolang er voor beiden andere regels gelden. Waarom zou jij je verbinden aan regels die jou beperkingen opleggen?

-April- schreef: ↑

27-07-2025 21:20

Heb je veel last van de situatie?
Of is t zo ook oké

Nee, is niet goed zo. Heb er echt last van.
Dit had ik van tevoren niet zo bedacht.
Daarom deze vakantie gebruiken om alles op een rijtje te zetten.

aurora79 schreef: ↑

27-07-2025 21:55

Nee, is niet goed zo. Heb er echt last van.
Dit had ik van tevoren niet zo bedacht.
Daarom deze vakantie gebruiken om alles op een rijtje te zetten.

Heel lastig om dit op te lossen.
Ik heb eigenlijk maar 1 advies….. en dat is dat jij met jezelf aan het werk gaat (met die bindingsangst en wat je zoekt bij een man). Want je wil niet dat een man volledig voor je gaat maar je wil ook niet alleen zijn en dus zit je nu met een getrouwde.

Dus met die bindingsangst aan de slag en al die moeilijke beslissingen van die affaire maar ff laten gaan.

Zo ben ik in ieder geval uit de mijne gekomen…. Ik moest eerst rockbottom komen en eigenlijk “opgeven” en toen pas lukte het.

Mijn verhaal: hij was getrouwd en werd verliefd op mij en zocht toenadering.
Ik werd toen ook verliefd en toen zijn we wat begonnen. Daarna cliché verhaal van man die veel voor mij voelde, maar echtgenote niet wilde verlaten. Moeilijk voor de kinderen. Blabla. Stomme relatie (zei hij) maar op vakantie groeiden ze altijd weer naar elkaar toe. Ik had nog geen kinderen, geen gezin en stond met alles met lege handen, behalve dat stukje vrijheid dat ik zogenaamd had

Veel pogingen gedaan om het uit te maken. Lukte niet. Daarna veel pogingen gedaan om inderdaad maar verder te gaan met mn leven en gewoon naar andere mannen te kijken. Maar in hen was ik niet geïnteresseerd. Lukte ook niet.

Toen het maar opgegeven en met hem gebleven. Dan kom je jezelf ook wel behoorlijk tegen als je dat onder ogen moet zien. Besloten dat ik me maar niet meer ging wagen in proberen er los van te komen. Ik ging ook niet op zoek naar een andere man.

Maar in dat “opgeven” had ik me er ook (half onbewust) bij neergelegd dat er gewoon geen toekomst in zat. En ik bleef wel met hem optrekken maar ik begon in mijn hoofd steeds meer het leven te leiden zonder hem. Begon met kleine dingetjes. Bijv hem niet als eerste contacten als ik iets te vertellen had maar gewoon een andere vriendin. Ik verlegde m’n focus gewoon. Blokte alle gedachten aan een gezamenlijke toekomst uit m’n hoofd

Op een dag kreeg ik toen de kans om met een andere man te gaan eten (mijn latere echtgenoot). Ik deed dat toen ook maar gewoon. Overigens zat ik toen dat hele etentje te balen dat ik daar niet met minnaar zat. Daarna begon mijn echtgenoot to be me leuk te vinden en vroeg me opnieuw mee. En toen ben ik er gewoon op ingegaan. Van mijn kant zonder veel bijbedoelingen. Maar ik voelde me wel zo schuldig om met deze nieuwe man te daten terwijl ik een getrouwde minnaar had dat ik minnaar toen in 1 klap aan de kant heb gezet (voor ik wist of t wat zou worden met toekomstige echtgenoot)

Dat kwam voor minnaar wel als een onaangename verrassing. Heeftie het erg moeilijk mee gehad. Ik ook. Maar ik heb toen aangegeven dat er geen toekomst in zat. Na jaren had hij nog steeds niet voor mij gekozen. Dat begreep hij.

Wat de doorslag gaf dat deze breuk nu wel definitief werd was dat ik niet nog een persoon in zo’n situatie wilde meeslepen. Mijn echtgenoot to be verdiende dat niet. Dus ik ben er nooit meer op teruggekomen.

Het is wat geworden met echtgenoot. Ik heb hem alles eerlijk verteld. Jaren later zijn we getrouwd en kinderen gekregen. In die jaren weinig contact gehad met voormalig minnaar. Die moest er ook even van bekomen.

Inmiddels zijn we meer dan 10 jaar verder. Het beëindigen van de affaire heeft zowel mij als minnaar goed gedaan ookal heeft het (vooral minnaar) veel pijn gedaan. Minnaar was ook opgelucht dat het bedriegen van z’n vrouw klaar was. Nooit meer wilde hij zoiets zei hij.

Hij is nu nog steeds met haar, al klaagt hij nog steeds steen en been. Maar hij heeft na mij nooit meer buiten de pot gepiest (bij mijn weten). Hij zegt dat dubbelleven wil ik niet meer, dan liever relatie ookal geeft hem dat niet alles wat hij zoekt. Alleen zijn wil ie ook niet.

We zijn nog steeds vrienden na al die jaren. Eten circa 1x per jaar samen en kletsen dan een beetje bij. Mijn man is daarvan op de hoogte. Puur platonisch, alle gevoelens zijn weg.

Hoe ik ertegenaan kijk?
- ik voel me nog steeds schuldig naar zijn vrouw. Dat we al 10 jaar schoon schip hebben gemaakt is nauwelijks een schrale troost. We zijn altijd zeer discreet geweest. Behalve mijn man weet niemand het, na al die jaren nog steeds niet. Zij kan er dus niet achter komen.
- naar minnaar voel ik me niet schuldig (dat ik het in 1 klap ineens heb beëindigd). It is what it is
- bij mijn man ben ik blij dat ik schoon schip kon maken en onze relatie zowel voor als tijdens ons huwelijk clean heb kunnen houden. Geen geheimen, vanaf het begin niet. En dat kan ik iedereen aanbevelen. Ongeacht hoe goed die geheime relatie voelt

evelien2010 schreef: ↑

27-07-2025 21:40

Waarom zou jij je verbinden aan regels die jou beperkingen opleggen?

Waarom niet? Als dit is wat beiden fijn vinden dan is het prima toch? Zij monogaam, hij alleen haar als minnares naast zijn vrouw. Waarom zou dat anders moeten...omdat jij het niet eerlijk vindt?

@April

Als je nog steeds schuldig voelt tegenover zijn vrouw waarom zoeken jullie elkaar dan toch weer op? Is dat niet een beetje spelen met vuur gezien jullie verleden?

Toch ontzettend onaantrekkelijk ook zo een man die blijft klagen over hoe slecht hij het heeft thuis, maar toch geen ruggengraat lijkt te hebben om de knoop door te hakken..tientallen jaren na dato en hij zit nog in hetzelfde schuitje. En dat bespreekt hij met de vrouw waarmee hij is vreemdgaan notabene. Ik zou het echt niet willen aanhoren.

Ik ben wel langer na aan het denken om te scheiden. Want wij leven al zo lang langs elkaar heen. En ben niet gelukkig.

En die minnaar heb ik geblokkeerd overal.
ben ook veel te emotioneel om zoiets erbij te hebben.

chessnut schreef: ↑

28-07-2025 00:22

@April

Als je nog steeds schuldig voelt tegenover zijn vrouw waarom zoeken jullie elkaar dan toch weer op? Is dat niet een beetje spelen met vuur gezien jullie verleden?

Toch ontzettend onaantrekkelijk ook zo een man die blijft klagen over hoe slecht hij het heeft thuis, maar toch geen ruggengraat lijkt te hebben om de knoop door te hakken..tientallen jaren na dato en hij zit nog in hetzelfde schuitje. En dat bespreekt hij met de vrouw waarmee hij is vreemdgaan notabene. Ik zou het echt niet willen aanhoren.

Het vuur is geheel gedoofd. We zijn zoveel jaar verder, ik heb een ander leven opgebouwd en ik voel dat gewoon niet meer. Hij ook niet. We hebben het er nooit over. Over dit stuk voel ik me niet schuldig (wel over wat er destijds is gebeurd). Ons contact is heel oppervlakkig en vrij weinig. Vaak ook zelfs met mijn man erbij. We appen ook niet. Het is ook niet zo dat we constant zijn relatie bespreken. Daar heb ik inderdaad weinig zin in. Wat ik net vertelde in m’n post was de opsomming van meer dan 10 jaar, waarin hij weleens wat heeft laten vallen.

Waarom nog steeds bevriend? We hebben nog steeds best veel dingen gemeen qua activiteiten, sport en interesses. En we gaven om elkaar. En in die jaren heb je veel gedeeld, oa dat hij met me mee ging naar het zkh toen ik ziek was etc (voor ik met man was). En we zijn nooit met ruzie uit elkaar gegaan.

Maar alle ratio ten spijt, over wat wel en niet onaantrekkelijk is en wel en niet goed, zo’n minnaars relatie is toch nooit rationeel? Het is nooit zwart wit. Dat is nou precies de crux van dit topic

Yoekiweerstand schreef: ↑

28-07-2025 00:42

Ik ben wel langer na aan het denken om te scheiden. Want wij leven al zo lang langs elkaar heen. En ben niet gelukkig.

Wat houd je tegen?

-April- schreef: ↑

28-07-2025 01:07

Wat houd je tegen?

Vooral kids. En de hele organisatie eromheen.
Kan niet in dit huis blijven wonen. Kids moeten dan verhuizen. Weer nieuwe school etc

En toch 10 jaar huwelijk en ook mooie momenten gehad samen. Wat mij ook verdriet doet als ik dat zou moeten laten gaan… álle herinneringen samen…

@ April: Bedankt voor je uitbreide uitleg wat jouw situatie toen was. Ik denk niet echt dat ik met mezelf aan de slag moet. Ik heb ook nooit gezegd dat ik niet alleen wil zijn, juist wel! Ik heb helemaal geen behoefte aan een relatie. Ben ontzettend gelukkig in mijn eentje. Helemaal geen zin meer in die verwachtingen/ verplichtingen van een relatie (dat noem ik dan bindingsangst). Dat vertel ik ook altijd duidelijk tegen de mannen die ik ontmoet. Maar nu ben ik verliefd geworden… en dat is helaas op een getrouwde inderdaad.

Ik wil ook helemaal niet dat hij weggaat bij zijn vrouw voor mij. Als hij die keus maakt, is dat puur voor hemzelf. En daarna kunnen we (misschien) uitzoeken hoe het met ons verder gaat.

Heel eerlijk: ik vind jou minnaar een laffe zak. Zijn vrouw verdient zoveel beter!
Maar misschien blijkt mijn minnaar ook wel een laffe zak. We zullen het zien.
En daarbij zeg niet ik dat scheiden een makkelijke keus is. In tegendeel! Maar als je beslist om bij je partner te blijven, moet je er ook voor gaan en niet lopen zeiken hoe moeilijk en lastig je het wel niet hebt. Ik vind dit zo min naar zijn vrouw toe. Ontzettend onaantrekkelijk.


@ Yoekiweerstand: is ook zo ontzettend moeilijk. Ik heb zelf ook jaren gedaan om de knoop door te hakken. Eerst zelfs apart gewoond, therapie, toen toch weer samenwonen, etc. Alles om het ‘kerngezin’ maar geen pijn te hoeven doen. Maar achteraf had ik het veel eerder moeten doen. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden..

chessnut schreef: ↑

28-07-2025 00:22

@April

Toch ontzettend onaantrekkelijk ook zo een man die blijft klagen over hoe slecht hij het heeft thuis, maar toch geen ruggengraat lijkt te hebben om de knoop door te hakken..tientallen jaren na dato en hij zit nog in hetzelfde schuitje. En dat bespreekt hij met de vrouw waarmee hij is vreemdgaan notabene. Ik zou het echt niet willen aanhoren.

Precies dit!

aurora79 schreef: ↑

28-07-2025 08:29

Heel eerlijk: ik vind jou minnaar een laffe zak. Zijn vrouw verdient zoveel beter!
Maar misschien blijkt mijn minnaar ook wel een laffe zak. We zullen het zien.

Verdient de vrouw van jouw minnaar niet ook beter? Ook zij zit in een relatie waarin haar partner zijn relatieshit niet opruimt maar zijn gerief buiten de deur zoekt. Toch?
En ook jij blijft gewoon aan die man hangen en bent nog verliefd op hem ook. Vind je je reactie naar April echt terecht? Ik vind m op zn zachtst gezegd enorm onaardig en ik snap niet waar je behoefte vandaan komt April in de verdediging te duwen richting haar ooit geliefde. Jij kent de omstandigheden en de emoties om en rond een minnaarrelatie toch ook? Waarom elkaar dan zo de maat nemen vraag ik af.