Relaties
alle pijlers
Niets met sibling hebben
donderdag 9 oktober 2025 om 14:45
Na weer een zwaar vermoeiende avond ben ik eigenlijk gewoon op zoek naar tips en herkenning.
Sibling en ik zijn totaal verschillend, zowel qua leven als hoe we daarin staan. Bij sibling gaat alles vanzelf, partner jong leren kennen, altijd samen gebleven, terwijl ik meerdere relaties heb gehad die bijna altijd eindigende omdat hij vreemd ging. Ook nu sta ik er alleen voor met de kinderen, wat het allemaal niet makkelijker maakt voor mij.
Ook qua werk en sociaal leven gaat het bij sibling veel makkelijker. Maar ik merk dat het contact me nu ook steeds meer energie gaat kosten.
Ik kan genieten van kleine dingen, bij sibling moet alles groter en groter. We gaan niet naar een concert, nee, we vliegen naar Amerika voor een speciale experience rondom de artiest. We gaan geen dagje naar de dierentuin, maar naar Afrika voor een safari, dat idee.
Maar ook als ik een keer iets persoonlijks deel, dan wordt het altijd afgewimpeld met een "ach, ja, kan gebeuren he"
Relatie over, de overleden kat, ach, tja, vervelend.
Ik merk ook dat ik daardoor ook steeds minder wil delen met sibling.
We gaan rond kerst met de hele familie weg en ik merk nu al dat ik daar tegenop zie, omdat ik me na ieder bezoekje nog minderwaardiger voel. Nee, ik kan mijn kinderen niet even meenemen naar Afrika nee, en nee, 3x per week sporten en meerdere keren per week sociale activiteiten ondernemen zit er niet in als je er alleen voor staat, mijn kinderen zitten wel op twee sporten, maar paardrijles, skieen en hockey gaat 'm niet worden nee.
Ik dacht dat ik daar voor mezelf redelijk vrede mee had, totdat sibling weer een steek onder water geeft of gewoon een klote opmerking maakt.
Wat ik hiermee wil? Hart luchten? Vragen of iemand wat liters teflon in de aanbieding heeft?
Sibling en ik zijn totaal verschillend, zowel qua leven als hoe we daarin staan. Bij sibling gaat alles vanzelf, partner jong leren kennen, altijd samen gebleven, terwijl ik meerdere relaties heb gehad die bijna altijd eindigende omdat hij vreemd ging. Ook nu sta ik er alleen voor met de kinderen, wat het allemaal niet makkelijker maakt voor mij.
Ook qua werk en sociaal leven gaat het bij sibling veel makkelijker. Maar ik merk dat het contact me nu ook steeds meer energie gaat kosten.
Ik kan genieten van kleine dingen, bij sibling moet alles groter en groter. We gaan niet naar een concert, nee, we vliegen naar Amerika voor een speciale experience rondom de artiest. We gaan geen dagje naar de dierentuin, maar naar Afrika voor een safari, dat idee.
Maar ook als ik een keer iets persoonlijks deel, dan wordt het altijd afgewimpeld met een "ach, ja, kan gebeuren he"
Relatie over, de overleden kat, ach, tja, vervelend.
Ik merk ook dat ik daardoor ook steeds minder wil delen met sibling.
We gaan rond kerst met de hele familie weg en ik merk nu al dat ik daar tegenop zie, omdat ik me na ieder bezoekje nog minderwaardiger voel. Nee, ik kan mijn kinderen niet even meenemen naar Afrika nee, en nee, 3x per week sporten en meerdere keren per week sociale activiteiten ondernemen zit er niet in als je er alleen voor staat, mijn kinderen zitten wel op twee sporten, maar paardrijles, skieen en hockey gaat 'm niet worden nee.
Ik dacht dat ik daar voor mezelf redelijk vrede mee had, totdat sibling weer een steek onder water geeft of gewoon een klote opmerking maakt.
Wat ik hiermee wil? Hart luchten? Vragen of iemand wat liters teflon in de aanbieding heeft?
vrijdag 10 oktober 2025 om 16:31
Dus je kibbeling heeft er hard voor moeten werken en heeft mogelijkheden gekregen. Ik zou blij zijn voor m'n kibbeling.Lemon_Pledge schreef: ↑10-10-2025 10:10Als je via een bijbaan op je 15e een opleiding kan volgen en daar steeds verder door kan groeien is dat wel makkelijker.
Mijn vriendengroep heeft zich inmiddels in verschillende landen gevestigd, of de wonen aan de andere kant van het land. Super leuk natuurlijk voor ze, maar even een avondje uit is dan niet zo makkelijk. Ik ben bezig met nieuwe mensen leren kennen, maar als je alleenstaande moeder bent die bijna de volledige zorg van de kinderen op zich heeft, dan is dat toch anders dan wanneer je vrienden om de hoek wonen en er een partner thuis is.
Dat soort dingen maken het leven wel makkelijker.
vrijdag 10 oktober 2025 om 16:36
Ik heb ook niet zoveel met mijn brus. Of beter: mijn brus en ik verschillen al van elkaar en we hebben beide een partner gekozen, die die verschillen nog meer benadrukken. Mijn partner heeft mij meer naar A getrokken en Brus' partner hen meer naar B.
Het resultaat is dat familiebijeenkomsten het beleefdheidsniveau niet ontstijgen. En eerlijk gezegd zie ik Brus vooral voor mijn ouders. Ik vraag me af of we nog veel contact gaan hebben als er geen ouders meer zijn. Wat we niet meer doen: familieweekenden. Onze verschillen komen namelijk vooral naar voren in de opvoeding van onze kinderen, dus langer dan een paar uurtjes samen resulteert altijd in (ingehouden) frustratie. Dat doen we dus gewoon niet meer.
En weet je: ik vind het prima. Brus en ik zijn uit elkaar gegroeid, zoals je dat met vrienden ook kunt hebben. Niet diens schuld, niet mijn schuld. En ik laat me ook geen schuldgevoel aanpraten dat ik een betere band met Brus zou moeten hebben. Gelukkig snappen mijn ouders dit ook. Ze houden van ons allebei, maar zien ook dat onze levens nogal verschillen en dus niet (meer) matchen.
Mijn advies zou dus zijn: houd afstand en laat los dat jouw sibling zich beter moet gedragen. Dat hij/zij denkt jou steeds af te moeten troeven is diens issue. Het is jouw keuze hoe lang en hoeveel je je dat aan laat leunen.
Mocht je wel graag een betere band willen hebben (en dus niet toe zijn aan loslaten), spreek dan eens af voor een goed gesprek, waarin je benoemt wat er steeds gebeurt en luistert naar wat er volgens je sibling achter zit.
Het resultaat is dat familiebijeenkomsten het beleefdheidsniveau niet ontstijgen. En eerlijk gezegd zie ik Brus vooral voor mijn ouders. Ik vraag me af of we nog veel contact gaan hebben als er geen ouders meer zijn. Wat we niet meer doen: familieweekenden. Onze verschillen komen namelijk vooral naar voren in de opvoeding van onze kinderen, dus langer dan een paar uurtjes samen resulteert altijd in (ingehouden) frustratie. Dat doen we dus gewoon niet meer.
En weet je: ik vind het prima. Brus en ik zijn uit elkaar gegroeid, zoals je dat met vrienden ook kunt hebben. Niet diens schuld, niet mijn schuld. En ik laat me ook geen schuldgevoel aanpraten dat ik een betere band met Brus zou moeten hebben. Gelukkig snappen mijn ouders dit ook. Ze houden van ons allebei, maar zien ook dat onze levens nogal verschillen en dus niet (meer) matchen.
Mijn advies zou dus zijn: houd afstand en laat los dat jouw sibling zich beter moet gedragen. Dat hij/zij denkt jou steeds af te moeten troeven is diens issue. Het is jouw keuze hoe lang en hoeveel je je dat aan laat leunen.
Mocht je wel graag een betere band willen hebben (en dus niet toe zijn aan loslaten), spreek dan eens af voor een goed gesprek, waarin je benoemt wat er steeds gebeurt en luistert naar wat er volgens je sibling achter zit.
vrijdag 10 oktober 2025 om 17:56
Ach ja, ik zie mijn broer al jaren niet en wil dat tot het einde der tijden zo houden. Want het is een enorme flapdrol en dan druk ik me zeer voorzichtig uit.hadea1 schreef: ↑10-10-2025 16:36Ik heb ook niet zoveel met mijn brus. Of beter: mijn brus en ik verschillen al van elkaar en we hebben beide een partner gekozen, die die verschillen nog meer benadrukken. Mijn partner heeft mij meer naar A getrokken en Brus' partner hen meer naar B.
Het resultaat is dat familiebijeenkomsten het beleefdheidsniveau niet ontstijgen. En eerlijk gezegd zie ik Brus vooral voor mijn ouders. Ik vraag me af of we nog veel contact gaan hebben als er geen ouders meer zijn. Wat we niet meer doen: familieweekenden. Onze verschillen komen namelijk vooral naar voren in de opvoeding van onze kinderen, dus langer dan een paar uurtjes samen resulteert altijd in (ingehouden) frustratie. Dat doen we dus gewoon niet meer.
En weet je: ik vind het prima. Brus en ik zijn uit elkaar gegroeid, zoals je dat met vrienden ook kunt hebben. Niet diens schuld, niet mijn schuld. En ik laat me ook geen schuldgevoel aanpraten dat ik een betere band met Brus zou moeten hebben. Gelukkig snappen mijn ouders dit ook. Ze houden van ons allebei, maar zien ook dat onze levens nogal verschillen en dus niet (meer) matchen.
Mijn advies zou dus zijn: houd afstand en laat los dat jouw sibling zich beter moet gedragen. Dat hij/zij denkt jou steeds af te moeten troeven is diens issue. Het is jouw keuze hoe lang en hoeveel je je dat aan laat leunen.
Mocht je wel graag een betere band willen hebben (en dus niet toe zijn aan loslaten), spreek dan eens af voor een goed gesprek, waarin je benoemt wat er steeds gebeurt en luistert naar wat er volgens je sibling achter zit.
Sommige mensen wil je gewoon niet of zo min mogelijk in je in je leven. Prima toch. Je kiest je familie niet uit, dus je bent aan niemand verplicht om er de rest van je leven mee opgescheept te zitten als je dat niet wilt. Ook aan je ouders niet.
vrijdag 10 oktober 2025 om 18:31
Wat enorm flauw om de hele tijd over kibbeling te spreken, over het woord sibling te vallen enzovoort. Je weet wat er mee bedoelt wordt, maakt het uit dat hij het geen leuk woord vindt.
TO, ik snap dat het lastig is nu en je wilt eigenlijk gewoon iemand die met je meeleeft, bij wie je kwetsbaar kunt zijn. Dat kan het mooie zijn van familie. Maar als het er niet in zit zou ik het contact beperken. Als je er geen energie uit haalt moet je het er ook niet in blijven stoppen of blijven verwachten.
TO, ik snap dat het lastig is nu en je wilt eigenlijk gewoon iemand die met je meeleeft, bij wie je kwetsbaar kunt zijn. Dat kan het mooie zijn van familie. Maar als het er niet in zit zou ik het contact beperken. Als je er geen energie uit haalt moet je het er ook niet in blijven stoppen of blijven verwachten.
vrijdag 10 oktober 2025 om 19:29
vrijdag 10 oktober 2025 om 20:11
Het doet me denken aan vrienden van mijn ouders. Die doen dit al 50 jaar. Inmiddels is het een running gag geworden bij mijn zus en mij. Als mijn ouders een nieuwe bank hadden van Ikea, volgden de buren een maand later, maar dan een van Goossens. Mijn vader vierde zijn verjaardag bij een restaurant, dan zij ook, maar dan net even beter. Wat wel sneu was, het ging altijd alleen maar over hun zoon die naar de uni ging. Het andere kind (mbo) werd pas genoemd toen hij chef van de monteurs werd.
Verder waren het echt geen onaardige mensen, maar ze konden het niet helpen en moesten wel altijd lopen opscheppen. Wellicht ook een beetje opgejut die mijn vader die ook graag over zichzelf en zijn heldendaden vertelt. Het komt wel voor dat ze op een verjaardag een gesprek voeren en na een half uur nog niemand op de ander heeft gereageerd, dan voeren ze gewoon twee monologen
Overigens kan ik het goed herkennen, maar heb ik zelf ook van die irritante trekjes als ik niet oplet. Ik moet mezelf echt dwingen dat ik leuk reageer op die Beerze Bulten. Niet omdat ik erop neerkijk, maar het mij niet trekt en dan vind ik ‘oh leuk’ een beetje huichelachtig, en roep ik iets over leuke activiteiten.
Verder waren het echt geen onaardige mensen, maar ze konden het niet helpen en moesten wel altijd lopen opscheppen. Wellicht ook een beetje opgejut die mijn vader die ook graag over zichzelf en zijn heldendaden vertelt. Het komt wel voor dat ze op een verjaardag een gesprek voeren en na een half uur nog niemand op de ander heeft gereageerd, dan voeren ze gewoon twee monologen
Overigens kan ik het goed herkennen, maar heb ik zelf ook van die irritante trekjes als ik niet oplet. Ik moet mezelf echt dwingen dat ik leuk reageer op die Beerze Bulten. Niet omdat ik erop neerkijk, maar het mij niet trekt en dan vind ik ‘oh leuk’ een beetje huichelachtig, en roep ik iets over leuke activiteiten.
vrijdag 10 oktober 2025 om 20:36
Ja ik kan me wel voorstellen dat dat irritant is. Heeft je broer/zus zelf ook kinderen? Het heeft toch niet gelijk met jaloezie te maken, vind dat altijd zo flauw als dat gelijk gezegd wordt.
Maar je weet nooit het hele verhaal. Sommige mensen die vinden het belangrijk wat anderen van hen vinden. Eigenlijk is het best sneu voor je broer/zus, omdat ik het idee heb dat het niet persoonlijk is naar jou gericht. Waarschijnlijk doet diegene bij iedereen zo en vermoed dat er dan wel vaker mensen afhaken.
Ik zou denk ik verschillende reacties peilen, door eens te zeggen: zo, dat kan allemaal niet op bij jullie! Of als diegene dan weer begint over Malediven, nog even terugkomend op mijn verhaal, zijn jullie ook weleens in Centerparcs geweest?
Maar je weet nooit het hele verhaal. Sommige mensen die vinden het belangrijk wat anderen van hen vinden. Eigenlijk is het best sneu voor je broer/zus, omdat ik het idee heb dat het niet persoonlijk is naar jou gericht. Waarschijnlijk doet diegene bij iedereen zo en vermoed dat er dan wel vaker mensen afhaken.
Ik zou denk ik verschillende reacties peilen, door eens te zeggen: zo, dat kan allemaal niet op bij jullie! Of als diegene dan weer begint over Malediven, nog even terugkomend op mijn verhaal, zijn jullie ook weleens in Centerparcs geweest?
vrijdag 10 oktober 2025 om 21:09
"In de ballenbak des levens staan we allemaal wel eens te kijk"Loren schreef: ↑10-10-2025 08:05Bij niemand gaat alles vanzelf in het leven. Wat je ziet en hoort is nooit het hele verhaal. En als je zus van het pronkerige type is, dan is de kans groot dar ze dingen weglaat die minder mooi staan.
Weet jij veel wat er daar achter de voordeur gebeurt.
Het leven is geen wedstrijd wie het mooiste, beste, meeste heeft. Uiteindelijk eindigen we allemaal aan dezelfde tafel in het bejaardentehuis, zeg maar. Als we het geluk hebben om dat te halen
Sorry.
TO. Heb je al eens gezegd dat je het toontje vervelend vindt? Ik zou dit wel proberen aan te kaarten. Snap ook dat je hier geen groot ding van wil maken hoor. Maar contact vermijden vind ik ook heftig.
Vanity of vanities; all is vanity
vrijdag 10 oktober 2025 om 23:46
Dat laatste denk ik niet. Als je je eigenwaarde uit zoveel uiterlijk vertoon moet halen, heb je een leeg bestaan en ben je erg onzeker.Loren schreef: ↑10-10-2025 13:19Je kan ook wel blij zijn met je leven en het je toch aantrekken als anderen je het gevoel geven dat jouw leven weinig voorstelt in vergelijking met het hunne.
Je kunt je ook afvragen of de persoon die het nodig heeft om anderen continu af te troeven zelf wel zo gelukkig is.
zaterdag 11 oktober 2025 om 00:43
Maakt het uit?
Vanity of vanities; all is vanity
zaterdag 11 oktober 2025 om 00:47
Toch wel. Het komt vaker voor bij zussen die onderling jaloezie en concurrentie strijd.
zaterdag 11 oktober 2025 om 01:03
Kan. Ik weet ook dat mijn zusje (10 jaar jonger) het "beter" doet dan ik. Koophuis in de hotspot van A 'dam, Goeie baan, groot sociaal leven. Gelukkig doet ze niet denigrerend naar mij ( arbeidsongeschikt huurhuis, mager sociaal leven)
Misschien is ons leeftijdsverschil te groot, maar ik denk vooral dat we gewoon aardig en lief voor elkaar zijn.
Maar maakt het echt uit of je zussen of broer/zus bent?
Misschien is ons leeftijdsverschil te groot, maar ik denk vooral dat we gewoon aardig en lief voor elkaar zijn.
Maar maakt het echt uit of je zussen of broer/zus bent?
Vanity of vanities; all is vanity
zaterdag 11 oktober 2025 om 09:35
Het maakt mij niet of het je broer of zus is. Maar je kan toch gewoon zus of broer zéggen, je zegt toch ook niet de hele tijd “parent” als je het hebt over je vader of moeder. Of stel je vertelt een vriendin hierover, heb je het dan ook over sibling dit en sibling dat. Of is TO bang dat ze anders minder anoniem is? Of is de sibling een genderneutraal persoon?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
