Zwanger
alle pijlers
Per ongeluk zwanger, wie is de vader?
vrijdag 20 mei 2011 om 20:50
Ik bezwijk op dit moment zowat aan een panic-attack.
5 minuten geleden ben ik erachter gekomen dat ik zwanger ben. Dit is absoluut niet de bedoeling. Wat het nog erger maakt is dat ik niet weet wie de vader is. Ik heb ook geen idee hoelang ik al zwanger ben, aangezien ik de pil altijd doorslik en mijn laatste menstruatie al een paar maanden geleden heeft plaatsgevonden.
Ik ben 24 jaar en heb geen relatie. Mijn vrijgezelle studentenleven is al een tijdje erg wild en ik heb meerdere bedpartners in korte tijd gehad. Ik slik al jaren trouw de pil, maar blijkbaar is er iets misgegaan.
Weet nu echt even niet wat ik moet doen. Het liefst zou ik een ticket boeken naar ver weg, verdwijnen en nooit meer terugkomen, maar dat kan natuurlijk niet.
Ik ben dol op kinderen en wil ze heel graag, maar niet nu.. en niet op deze manier. Een kind moet toch op zijn minst kunnen weten wie de vader is?! Wat voel ik me dom dom dom!! Stomme trut die ik ben..
Heb het nog niet aan iemand verteld, ook niet dat ik me zorgen maakte. Hoe ga ik dit in godsnaam aanpakken? En die mannen..wat ga ik zeggen? Een aantal ken ik goed en kom ik regelmatig tegen. Ik zie het al voor me: Hoi ja hoe is het? Goh ehh ik moet wat vertellen.. ik ben zwanger en jij zou wel eens de vader kunnen zijn, maar dat weet ik ook niet zeker.
Abortus is niet echt een optie, ik kan me niet voorstellen dat ik dat ooit zou doen. En wat ik me net bedenk, ik heb al die tijd gewoon alcohol gebruikt en zelfs laatst nog xtc, wat heb ik dat kind aangedaan?!
Wat een zooitje heb ik ervan gemaakt, ik kan wel janken.
Ik moest mijn verhaal even kwijt om niet gillend gek te worden. Dit was het wel even.
Nu maar naar vriendin één om het te gaan vertellen.
(Ik zet het er maar even onder: ik ben gaan testen omdat ik al een paar weken menstruatie achtige kramp in mijn onderbuik heb, dacht eerst aan een soa dus heb me laten testen (dit doe ik sowieso zeer regelmatig) maar dat was het niet, dus toen een zwangerschapstest gedaan.)
5 minuten geleden ben ik erachter gekomen dat ik zwanger ben. Dit is absoluut niet de bedoeling. Wat het nog erger maakt is dat ik niet weet wie de vader is. Ik heb ook geen idee hoelang ik al zwanger ben, aangezien ik de pil altijd doorslik en mijn laatste menstruatie al een paar maanden geleden heeft plaatsgevonden.
Ik ben 24 jaar en heb geen relatie. Mijn vrijgezelle studentenleven is al een tijdje erg wild en ik heb meerdere bedpartners in korte tijd gehad. Ik slik al jaren trouw de pil, maar blijkbaar is er iets misgegaan.
Weet nu echt even niet wat ik moet doen. Het liefst zou ik een ticket boeken naar ver weg, verdwijnen en nooit meer terugkomen, maar dat kan natuurlijk niet.
Ik ben dol op kinderen en wil ze heel graag, maar niet nu.. en niet op deze manier. Een kind moet toch op zijn minst kunnen weten wie de vader is?! Wat voel ik me dom dom dom!! Stomme trut die ik ben..
Heb het nog niet aan iemand verteld, ook niet dat ik me zorgen maakte. Hoe ga ik dit in godsnaam aanpakken? En die mannen..wat ga ik zeggen? Een aantal ken ik goed en kom ik regelmatig tegen. Ik zie het al voor me: Hoi ja hoe is het? Goh ehh ik moet wat vertellen.. ik ben zwanger en jij zou wel eens de vader kunnen zijn, maar dat weet ik ook niet zeker.
Abortus is niet echt een optie, ik kan me niet voorstellen dat ik dat ooit zou doen. En wat ik me net bedenk, ik heb al die tijd gewoon alcohol gebruikt en zelfs laatst nog xtc, wat heb ik dat kind aangedaan?!
Wat een zooitje heb ik ervan gemaakt, ik kan wel janken.
Ik moest mijn verhaal even kwijt om niet gillend gek te worden. Dit was het wel even.
Nu maar naar vriendin één om het te gaan vertellen.
(Ik zet het er maar even onder: ik ben gaan testen omdat ik al een paar weken menstruatie achtige kramp in mijn onderbuik heb, dacht eerst aan een soa dus heb me laten testen (dit doe ik sowieso zeer regelmatig) maar dat was het niet, dus toen een zwangerschapstest gedaan.)
dinsdag 24 mei 2011 om 21:58
Flylikeanangel:
Ik heb me altijd al afgevraagd wat de kosten van een adoptie zijn? Ik heb wel begrepen dat deze erg hoog zijn.. Vreemd eigenlijk. Dat je een kind in je huis wil nemen, het wil opvoeden als je eigen bloed.
Heel raar.
Ik snap wel dat je niet helemaal op de euro na kunt vertellen wat de kosten zijn, maar hebben we het over tienduizenden euro's?
Ik heb me altijd al afgevraagd wat de kosten van een adoptie zijn? Ik heb wel begrepen dat deze erg hoog zijn.. Vreemd eigenlijk. Dat je een kind in je huis wil nemen, het wil opvoeden als je eigen bloed.
Heel raar.
Ik snap wel dat je niet helemaal op de euro na kunt vertellen wat de kosten zijn, maar hebben we het over tienduizenden euro's?
woensdag 25 mei 2011 om 13:17
Hima: wat enrom fijn dat je zo snel terecht kon en dat je nu al een stuk meer duidelijkheid hebt. Heb je nog afspraken gemaakt met je huisarts of een stichting die informatie geeft over onverwachte zwangerschappen? Ik hoop dat je ondanks de hele non-discussie die ernaast wordt gevoerd ons toch nog op de hoogte wilt houden op dit topic Heel veel succes met alles!
woensdag 25 mei 2011 om 16:37
quote:flylikeanangel schreef op 24 mei 2011 @ 20:30:
Hallo allemaal,
Jullie zullen mijn reactie wel helemaal verschrikkelijk vinden, maar mijn eerste ingeving was: Als jij de baby niet wilt, wil ik hem/haar heel graag van je adopteren....... Wij kunnen door diverse omstandigheden geen kinderen krijgen en de adopties in het buitenland lijken bijna op kinderhandel, zoveel kosten dat er mee gemoeid zijn (ja, wij waren al heel ver in het adoptieproces, tot we er achter kwamen dat je bijna een lening moest afsluiten om een kind te kunnen krijgen).... maar goed.... ik wil je toch heel veel sterkte wensen, het is een moeilijke situatie waarin je verkeert, helemaal omdat je niet zeker weet wie de vader is. Veel sterkte, welke beslissing je ook neemt!
flylikeanangel
@ Flylikeanangel, kun je de kosten van een adoptie tegenwoordig niet meer aftrekken van je belastingaangifte ?
Maar waarom kwam je er pas "ver in de procedure" achter dat het veel geld kost ? Het lijkt me dat dat het eerste is dat je verteld wordt bij de screening door de kinderbescherming.
@TO, ik wens je veel wijsheid en sterkte.
Hallo allemaal,
Jullie zullen mijn reactie wel helemaal verschrikkelijk vinden, maar mijn eerste ingeving was: Als jij de baby niet wilt, wil ik hem/haar heel graag van je adopteren....... Wij kunnen door diverse omstandigheden geen kinderen krijgen en de adopties in het buitenland lijken bijna op kinderhandel, zoveel kosten dat er mee gemoeid zijn (ja, wij waren al heel ver in het adoptieproces, tot we er achter kwamen dat je bijna een lening moest afsluiten om een kind te kunnen krijgen).... maar goed.... ik wil je toch heel veel sterkte wensen, het is een moeilijke situatie waarin je verkeert, helemaal omdat je niet zeker weet wie de vader is. Veel sterkte, welke beslissing je ook neemt!
flylikeanangel
@ Flylikeanangel, kun je de kosten van een adoptie tegenwoordig niet meer aftrekken van je belastingaangifte ?
Maar waarom kwam je er pas "ver in de procedure" achter dat het veel geld kost ? Het lijkt me dat dat het eerste is dat je verteld wordt bij de screening door de kinderbescherming.
@TO, ik wens je veel wijsheid en sterkte.
woensdag 25 mei 2011 om 18:31
@Allemaal, bedankt voor de fijne, steunende reacties weer!
@Lovestar, de verloskundige zei dat het jammer is dat ik risico heb gelopen m.b.t. drank en drugs, maar volgens haar is de kans op een afwijking nog steeds minimaal. Ze zei dat alles goed klonk en er goed uitzag, dus dat ik moet proberen mijn zorgen omtrent deze risico's los te laten als ik hier mee verder ga. En wat je zegt, wanneer de vader enigszins positief reageert; waarom niet? Dat is wel een richting waarin ik vandaag aan het denken ben.
@Dannas, wat een vreselijke tijd moet dat geweest zijn. Dat lijkt mij echt een vreselijk scenario. Ik hoop dat de man in deze kwestie niet zo onvolwassen zal reageren. Ik weet dat ik niet veel tijd meer heb om een keuze te maken, maar wil de extra echo volgende week en het gesprek met de vader afwachten voor ik een keuze ga maken. Zoals je zegt; heftig wordt het toch wel als ik het weg laat halen, of ik dat nu vandaag zou doen of volgende week.
@Java, ja ik heb meegekeken. Wilde dat in eerste instantie niet uit angst dat het me teveel zou raken, maar ik kon het toch niet laten. Ik vond het heel bijzonder, kon bijna niet geloven dat dat de inhoud van mijn buik was. Wat een raar idee is dat!!
@Poeszie, ik had ook niet verwacht dat ik in zo'n situatie op de actiemodus zou overschakelen, maar ik ben wel erg blij dat ik dat gedaan heb, dan kan ik tenminste zo snel mogelijk een gefundeerde keuze maken.
@Mirjam82, ik heb maandag meteen een echo kunnen krijgen. Volgens de echoscopiste/verloskundige ben ik (zonder de twee extra weken) tussen de 9 en 10 weken ver. Volgende week mag ik terugkomen omdat zij denkt dat ze dan een nauwkeurigere uitslag kan geven en dat is we handig m.b.t. het waarschuwen van de vader.
@Flylikeanangel, ik vind je reactie niet verschrikkelijk hoor, heel begrijpelijk wanneer je met zoiets rondloopt. Verder weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen. Ik weet dat adoptie een goede optie is, maar ik denk dat als ik ervoor kies deze zwangerschap af te maken dat ik het kindje niet weg zou kunnen doen. Dat ik kinderen wil staat voor mij altijd al vast, een groot gezin is een droom en jong moeder worden heb ik altijd als ideaal gezien. Alleen dat dit op deze manier ineens wel heel dichtbij komt had ik niet voorzien. Als ik me eenmaal heb gehecht aan het kindje in mijn buik zou ik het niet weg kunnen doen. Om een weloverwogen keuze te kunnen maken probeer ik op dit moment ook nog niet teveel na te denken over 'een levend kindje' dat in mijn buik zit.
@Supersoulfighter, ik heb met mijn huisarts afgesproken dat ik contact met hem opneem wanneer ik weet wat ik ga doen, hij kan toch niets voor me doen. Ik heb op verschillende websites van stichtingen die zich hiermee bezig houden rondgekeken, maar moet eerlijk zeggen dat ik er op dit moment niet zo'n behoefte aan heb om met iemand te praten. Misschien dat dat op een later punt nog komt en dan zal ik dat zeker doen, of het nou voor mentale steun of voor praktisch advies is. Voorlopig heb ik even genoeg aan mijn kat, mijn gisteren opgestarte dagboek, de in vertrouwen genomen vriendin en dit forum
Ik zal updates blijven geven over de ontwikkelingen.
@Lovestar, de verloskundige zei dat het jammer is dat ik risico heb gelopen m.b.t. drank en drugs, maar volgens haar is de kans op een afwijking nog steeds minimaal. Ze zei dat alles goed klonk en er goed uitzag, dus dat ik moet proberen mijn zorgen omtrent deze risico's los te laten als ik hier mee verder ga. En wat je zegt, wanneer de vader enigszins positief reageert; waarom niet? Dat is wel een richting waarin ik vandaag aan het denken ben.
@Dannas, wat een vreselijke tijd moet dat geweest zijn. Dat lijkt mij echt een vreselijk scenario. Ik hoop dat de man in deze kwestie niet zo onvolwassen zal reageren. Ik weet dat ik niet veel tijd meer heb om een keuze te maken, maar wil de extra echo volgende week en het gesprek met de vader afwachten voor ik een keuze ga maken. Zoals je zegt; heftig wordt het toch wel als ik het weg laat halen, of ik dat nu vandaag zou doen of volgende week.
@Java, ja ik heb meegekeken. Wilde dat in eerste instantie niet uit angst dat het me teveel zou raken, maar ik kon het toch niet laten. Ik vond het heel bijzonder, kon bijna niet geloven dat dat de inhoud van mijn buik was. Wat een raar idee is dat!!
@Poeszie, ik had ook niet verwacht dat ik in zo'n situatie op de actiemodus zou overschakelen, maar ik ben wel erg blij dat ik dat gedaan heb, dan kan ik tenminste zo snel mogelijk een gefundeerde keuze maken.
@Mirjam82, ik heb maandag meteen een echo kunnen krijgen. Volgens de echoscopiste/verloskundige ben ik (zonder de twee extra weken) tussen de 9 en 10 weken ver. Volgende week mag ik terugkomen omdat zij denkt dat ze dan een nauwkeurigere uitslag kan geven en dat is we handig m.b.t. het waarschuwen van de vader.
@Flylikeanangel, ik vind je reactie niet verschrikkelijk hoor, heel begrijpelijk wanneer je met zoiets rondloopt. Verder weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen. Ik weet dat adoptie een goede optie is, maar ik denk dat als ik ervoor kies deze zwangerschap af te maken dat ik het kindje niet weg zou kunnen doen. Dat ik kinderen wil staat voor mij altijd al vast, een groot gezin is een droom en jong moeder worden heb ik altijd als ideaal gezien. Alleen dat dit op deze manier ineens wel heel dichtbij komt had ik niet voorzien. Als ik me eenmaal heb gehecht aan het kindje in mijn buik zou ik het niet weg kunnen doen. Om een weloverwogen keuze te kunnen maken probeer ik op dit moment ook nog niet teveel na te denken over 'een levend kindje' dat in mijn buik zit.
@Supersoulfighter, ik heb met mijn huisarts afgesproken dat ik contact met hem opneem wanneer ik weet wat ik ga doen, hij kan toch niets voor me doen. Ik heb op verschillende websites van stichtingen die zich hiermee bezig houden rondgekeken, maar moet eerlijk zeggen dat ik er op dit moment niet zo'n behoefte aan heb om met iemand te praten. Misschien dat dat op een later punt nog komt en dan zal ik dat zeker doen, of het nou voor mentale steun of voor praktisch advies is. Voorlopig heb ik even genoeg aan mijn kat, mijn gisteren opgestarte dagboek, de in vertrouwen genomen vriendin en dit forum
Ik zal updates blijven geven over de ontwikkelingen.
woensdag 25 mei 2011 om 19:33
Ik heb zijdelings het topic gevolgd. Ten eerste wat zul je enorm geschrokken zijn. Kan me helemaal voorstellen dat dit nogal rauw op je dak is gevallen. Ik vind het erg wijs dat je je goed hebt laten informeren en actie hebt ondernomen.
Wat je ook besluit, het belangrijkste is denk ik dat je er helemaal achter kan staan.
En wat betreft de duur van de zwangerschap als de echoscopiste zegt dat je 9 a 10 weken ver bent, dan zitten de 2 weken er over het algemeen al bij, die hoef je er dus niet bij te rekenen.
Succes met je keuze en het gesprek met de ONS.
Wat je ook besluit, het belangrijkste is denk ik dat je er helemaal achter kan staan.
En wat betreft de duur van de zwangerschap als de echoscopiste zegt dat je 9 a 10 weken ver bent, dan zitten de 2 weken er over het algemeen al bij, die hoef je er dus niet bij te rekenen.
Succes met je keuze en het gesprek met de ONS.
woensdag 25 mei 2011 om 19:50
Hoi himareable,
Ik heb net even bij gelezen (selectief dan, bepaalde discussies sla ik over )
Maar al een echo gehad en al tussen de 9 en 10 weken dus?
(inderdaad, als de vk of echoscopist het over een x aantal weken heeft, dan zitten daar al 2 weken bij opgeteld)
Wow, ik kan me voorstellen dat het nu wel echt wordt voor je!
Wat fijn dat het nu nog van 2 mannen kan zijn, dat scheelt in ieder geval iets. En hopelijk kunnen ze binnenkort de termijn nog nauwer bepalen, hopelijk weet je dan zo goed als zeker wie de vader is..
Wat een lastige beslissing moet het voor je zijn.
Ik vond het al lastig toen ik per ongeluk zwanger raakte, en dan wist ik het eerder en zeker van wie het was.
Waar neig je nu naartoe? Of heb je nog helemaal geen idee?
Je klinkt als een sterke en slimme vrouw, welke beslissing je ook neemt, het komt goed.
Ik heb net even bij gelezen (selectief dan, bepaalde discussies sla ik over )
Maar al een echo gehad en al tussen de 9 en 10 weken dus?
(inderdaad, als de vk of echoscopist het over een x aantal weken heeft, dan zitten daar al 2 weken bij opgeteld)
Wow, ik kan me voorstellen dat het nu wel echt wordt voor je!
Wat fijn dat het nu nog van 2 mannen kan zijn, dat scheelt in ieder geval iets. En hopelijk kunnen ze binnenkort de termijn nog nauwer bepalen, hopelijk weet je dan zo goed als zeker wie de vader is..
Wat een lastige beslissing moet het voor je zijn.
Ik vond het al lastig toen ik per ongeluk zwanger raakte, en dan wist ik het eerder en zeker van wie het was.
Waar neig je nu naartoe? Of heb je nog helemaal geen idee?
Je klinkt als een sterke en slimme vrouw, welke beslissing je ook neemt, het komt goed.
woensdag 25 mei 2011 om 20:01
@TO, wat ik trouwens niet snap is dat ze die twee weken niet meerekent, die rekent ze namelijk wel mee als ze je uitgerekende datum bepalen. Wel nuttig om te bepalen wie de vader is, om die twee weken niet mee te nemen. Maar als je wil weten hoever je bent, hoever je zwangerschap is, dan neem je die twee weken wel mee.
woensdag 25 mei 2011 om 22:39
woensdag 25 mei 2011 om 22:51
quote:Iwannalive schreef op 24 mei 2011 @ 01:18:
[...]
Nou zo denk ik echt niet. Heb zelf ook genoeg gescharreld. Maar wel altijd geweten dat mocht het mis gaan, het nooit de bedoeling was dat scharrel en ik samen papa en mama zouden gaan spelen en ik het dus ook niet zover zou laten komen. Iets met als vrouw ook je verantwoordelijkheid nemen... dat wat jullie enkel van de man verwachten.Tja en toch he? Misschien heeeeeeeeeeeeeeeeel gek hoor .....datgene wat ik nu ga zeggen he?.............komt het weleens voor dat vrouwen zwanger worden......dwars door de pil en condooms heen......die kans is er namelijk he? Hoe goed je je anticonceptie ook voor elkaar hebt.......en dan vind jij dat die vrouw, die dat dus overkomt, maar gewoon een abortus moet doen? Dit alles uiteraard omdat de vrouw haar verantwoordelijkheid zou moeten nemen???
[...]
Nou zo denk ik echt niet. Heb zelf ook genoeg gescharreld. Maar wel altijd geweten dat mocht het mis gaan, het nooit de bedoeling was dat scharrel en ik samen papa en mama zouden gaan spelen en ik het dus ook niet zover zou laten komen. Iets met als vrouw ook je verantwoordelijkheid nemen... dat wat jullie enkel van de man verwachten.Tja en toch he? Misschien heeeeeeeeeeeeeeeeel gek hoor .....datgene wat ik nu ga zeggen he?.............komt het weleens voor dat vrouwen zwanger worden......dwars door de pil en condooms heen......die kans is er namelijk he? Hoe goed je je anticonceptie ook voor elkaar hebt.......en dan vind jij dat die vrouw, die dat dus overkomt, maar gewoon een abortus moet doen? Dit alles uiteraard omdat de vrouw haar verantwoordelijkheid zou moeten nemen???
woensdag 25 mei 2011 om 22:55
quote:evelynsalt schreef op 25 mei 2011 @ 22:51:
[...]
Tja en toch he? Misschien heeeeeeeeeeeeeeeeel gek hoor .....datgene wat ik nu ga zeggen he?.............komt het weleens voor dat vrouwen zwanger worden......dwars door de pil en condooms heen......die kans is er namelijk he? Hoe goed je je anticonceptie ook voor elkaar hebt.......en dan vind jij dat die vrouw, die dat dus overkomt, maar gewoon een abortus moet doen? Dit alles uiteraard omdat de vrouw haar verantwoordelijkheid zou moeten nemen???
Ja, en de man er niet mee lastigvallen anders ben je blijkbaar alleen maar uit op aandacht
Fijn he, vrouwen onder elkaar
[...]
Tja en toch he? Misschien heeeeeeeeeeeeeeeeel gek hoor .....datgene wat ik nu ga zeggen he?.............komt het weleens voor dat vrouwen zwanger worden......dwars door de pil en condooms heen......die kans is er namelijk he? Hoe goed je je anticonceptie ook voor elkaar hebt.......en dan vind jij dat die vrouw, die dat dus overkomt, maar gewoon een abortus moet doen? Dit alles uiteraard omdat de vrouw haar verantwoordelijkheid zou moeten nemen???
Ja, en de man er niet mee lastigvallen anders ben je blijkbaar alleen maar uit op aandacht
Fijn he, vrouwen onder elkaar
woensdag 25 mei 2011 om 23:21
Himareable, het gaat heus goed komen, ik werd al op mijn 23e moeder,ik was op zijn minst net zo'n zorgzame moeder als toen ik bijna 4 en bijna 6 jaar geleden moeder werd. Het plaatje eromheen was 21 jaar geleden zelfs veel mooier, terwijl ik nu veel makkelijker ben deed ik toen alles tot in detail perfect. Ik las me suf over de ontwikkeling van kinderen, over opvoeden, over gezonde voeding, noem maar op. En als jij zo gek bent op kinderen word je vast een hartstikke lieve en leuke moeder en krijg je hierdoor misschien wel rust in je leven. Omwille van je kind word je immers gedwongen om er een verantwoorde en regelmatige levenswijze op na te houden.
woensdag 25 mei 2011 om 23:41
donderdag 26 mei 2011 om 13:52
@esthervw, ambrosia9, noodles, wat hipperdepip zegt klopt. Ze heeft die twee weken er bewust niet bij gedaan zodat ik kon uitrekenen wie de vader zou kunnen zijn. Maar inderdaad, om de uitgerekende datum te bepalen komen die twee weken er weer bij, omdat dat nou eenmaal is zoals het werkt, dus als we het zo bekijken ben ik tussen de 11 en 12 weken.
@evelynsalt en batwom, thanks
@ouwe, was het bij jou ook niet gepland toen? Dankjewel voor je lieve reactie.
@safiya, dankjewel
@evelynsalt en batwom, thanks
@ouwe, was het bij jou ook niet gepland toen? Dankjewel voor je lieve reactie.
@safiya, dankjewel
zaterdag 28 mei 2011 om 00:22
@Lenthe81, ben er nog niet helemaal over uit maar moet zeggen dat ik op dit moment neig naar het kind houden. Het idee om het weg te laten halen staat me zo tegen, zeker omdat het al zo echt en compleet is.
Ik vind nog wel dat ik op zijn minst met de vader moet overleggen, ik hoop dat ik na maandag (nieuwe echo) zeker weet wie het is en dat ik het kan gaan vertellen. Mocht hij echt heel erg tegen het krijgen van een kind zijn en zeggen dat hij er helemaal niets mee te maken wil hebben en het niet zal erkennen etc, verandert mijn idee misschien nog wel. Ik weet het niet zo goed.
@Gember999, dankje voor je knuffel en je succeswensen!
Ik vind nog wel dat ik op zijn minst met de vader moet overleggen, ik hoop dat ik na maandag (nieuwe echo) zeker weet wie het is en dat ik het kan gaan vertellen. Mocht hij echt heel erg tegen het krijgen van een kind zijn en zeggen dat hij er helemaal niets mee te maken wil hebben en het niet zal erkennen etc, verandert mijn idee misschien nog wel. Ik weet het niet zo goed.
@Gember999, dankje voor je knuffel en je succeswensen!
zaterdag 28 mei 2011 om 03:41
heb je al nagedacht over de consequenties van het 1 ouderschap? Nog los van het feit dat het voor het kind niet de ideale situatie is. Hoe ga je in je onderhoud voorzien? Wie past op het kind? Hoe ga je je studie afmaken? Het is knap eenzaam als je uit je werk komt en vervolgens geen kant op kan omdat je een kind thuis hebt. Even bij een vriendin langs, spontaan een avondje stappen, het kan allemaal niet meer, alles moet gepland en geregeld. Daarnaast is het erg zwaar als je elke nacht 1 of meerdere malen wakker wordt gemaakt, en wel ' ochtends weer fris op je werk moet verschijnen. De zorg niet kunnen delen maakt het heel heel heel zwaar.
zaterdag 28 mei 2011 om 08:25
Meds, ik word een beetje kriegelig van je post. Als je altijd alles maar negatief blijft benaderen dan wordt het sowieso nooit wat natuurlijk! Je moet in oplossingen denken en niet in problemen. Zoals ik al eerder aangaf: er zijn hier zat voorbeelden van dames, die het ondanks hun ongeplande zwangerschap, prima redden met hun kind. Je wereld houdt echt niet op wanneer er kinderen komen.
zaterdag 28 mei 2011 om 11:34
het gaat mij niet om de dames die het prima redden. Het gaat mij om de dames die het niet prima redden. De veronderstelling die jij doet, ach het loopt wel los... Is veel te kort door de bocht. Uiteindelijk gaat het erom dat TO gelukkig wordt en een goed leven heeft. Een kind onder deze omstandigheden is daarin niet helpende maar zelfs een behoorlijke hindernis, dat moet jeje goed realiseren want er is geen weg terug.
zaterdag 28 mei 2011 om 12:38
Hier ook niet veel zinnigs toe te voegen alleen wat woorden om je sterkte en succes te wensen, mocht je besluiten het kindje wel te houden zul je dit met je volle verstand doen en dan zul je er ook goed voor kunnen zorgen.
Altijd jammer dat sommige mensen zo negatief zijn. Hebben ze zelf in zo'n situatie gezeten?
Altijd jammer dat sommige mensen zo negatief zijn. Hebben ze zelf in zo'n situatie gezeten?
