Per ongeluk zwanger, wie is de vader?

Ik bezwijk op dit moment zowat aan een panic-attack.

5 minuten geleden ben ik erachter gekomen dat ik zwanger ben. Dit is absoluut niet de bedoeling. Wat het nog erger maakt is dat ik niet weet wie de vader is. Ik heb ook geen idee hoelang ik al zwanger ben, aangezien ik de pil altijd doorslik en mijn laatste menstruatie al een paar maanden geleden heeft plaatsgevonden.

Ik ben 24 jaar en heb geen relatie. Mijn vrijgezelle studentenleven is al een tijdje erg wild en ik heb meerdere bedpartners in korte tijd gehad. Ik slik al jaren trouw de pil, maar blijkbaar is er iets misgegaan.

Weet nu echt even niet wat ik moet doen. Het liefst zou ik een ticket boeken naar ver weg, verdwijnen en nooit meer terugkomen, maar dat kan natuurlijk niet.

Ik ben dol op kinderen en wil ze heel graag, maar niet nu.. en niet op deze manier. Een kind moet toch op zijn minst kunnen weten wie de vader is?! Wat voel ik me dom dom dom!! Stomme trut die ik ben..

Heb het nog niet aan iemand verteld, ook niet dat ik me zorgen maakte. Hoe ga ik dit in godsnaam aanpakken? En die mannen..wat ga ik zeggen? Een aantal ken ik goed en kom ik regelmatig tegen. Ik zie het al voor me: Hoi ja hoe is het? Goh ehh ik moet wat vertellen.. ik ben zwanger en jij zou wel eens de vader kunnen zijn, maar dat weet ik ook niet zeker.

Abortus is niet echt een optie, ik kan me niet voorstellen dat ik dat ooit zou doen. En wat ik me net bedenk, ik heb al die tijd gewoon alcohol gebruikt en zelfs laatst nog xtc, wat heb ik dat kind aangedaan?!



Wat een zooitje heb ik ervan gemaakt, ik kan wel janken.



Ik moest mijn verhaal even kwijt om niet gillend gek te worden. Dit was het wel even.

Nu maar naar vriendin één om het te gaan vertellen.



(Ik zet het er maar even onder: ik ben gaan testen omdat ik al een paar weken menstruatie achtige kramp in mijn onderbuik heb, dacht eerst aan een soa dus heb me laten testen (dit doe ik sowieso zeer regelmatig) maar dat was het niet, dus toen een zwangerschapstest gedaan.)

Hoi allemaal,



wat leuk dat ik steeds nog reacties krijg Fijn om te lezen dat jullie er vertrouwen in hebben, bedankt!



De echo maandag was weer goed gelukkig, alles zag er goed uit, dus daar werd ik wel heel blij van. Ook met mij en mijn lichaam gaat alles prima, geen complicaties so far, dus dat is heel fijn. Kon nu echt goed het verschil in grootte zien vergeleken met vorige keer zeg, echt een heel mensje, alleen nog heel klein. De vader vond het wel heel bijzonder om het zo te zien en horen, hij vroeg de vrouw de oren van het hoofd over waar alles zat, hoe alles werkte en dergelijke, erg ontroerend. Daarna was 'ie erg stil en 's avonds belde hij op om te zeggen dat het hem echt had geraakt en dat 'ie vond dat we de goede keuze hadden gemaakt door het te houden. Ik werd er helemaal emotioneel van haha.



Ik heb nu wel het idee dat mijn lichaam aan het veranderen is, de laatste week is mijn buik wel wat gegroeid en de meeste spijkerbroeken zitten nu veel te strak en doe ik niet meer aan. Moet ik dalijk maar eens voor andere kleren gaan kijken. Je begint het nu ook wel een beetje te zien, vind ik tenminste, helemaal als ik plat op mijn rug lig. Volgens de weegschaal alleen nog steeds niets aangekomen, maar was volgens de verloskundige geen probleem.



Vanavond vertrek ik met een hoop vrienden richting een festival, de vader is er ook bij. Heb er erg veel zin in, eventjes ontsnappen aan de realiteit. Zal wat zijn zo zonder alcohol (en drugs), toch een heel andere beleving. Gelukkig staat mijn hoofd daar ook totaal niet naar dus het wordt niet moeilijk om er van af te blijven. Er zijn daar ook een heleboel vrienden van de vader, die ik ook ken, maar al heel lang niet gezien heb, haha die zullen wel verbaasd reageren op het nieuws. De vader is namelijk niet echt iemand die je zou aanwijzen als geschikte vader van een kindje. Gelukkig is dat maar schijn



Verder gaat alles prima, voel me op en top. Studie gaat ook goed, rond dit jaar netjes alles af en loop prima op schema. Mijn studie ga ik echt afmaken, niet alleen voor mijn toekomst maar ook omdat ik anders een gigantische studieschuld heb na al 4 jaar studiefinanciering en OV.



Bedankt voor jullie mening en advies over mijn huisvesting en het bed verplaatsen e.d. Er past alleen naast mijn bed in de slaapkamer echt geen wiegje meer, je kan er amper naast of langs lopen. Maar daar verzinnen we nog wel wat op, ik kijk het nog even aan. Ik heb (samen met de verloskundige) besloten om in het ziekenhuis te gaan bevallen, mijn huis is niet geschikt voor het krijgen van een kind. De verloskundige kan niet normaal naast of bij het bed staan en het is allemaal heel krap, niet echt ideaal. De vader zei dat hij graag bij de bevalling wilde zijn, vond ik erg lief, maar weet nog niet of ik dit zelf wel wil. Heb niet echt behoefte aan toeschouwers als ik daar zo lig. Maar daar ga ik misschien nog wel anders over denken.



Dit was het weer even. De storm is een beetje gaan liggen geloof ik, ben al gewend aan het hele idee en ook niet meer elk gesprek met vrienden en vriendinnen gaat over mijn zwangerschap. Ik heb er zin in en kan niet wachten tot ik het kindje kan voelen!



Oja, het maakt me trouwens niet uit of ik weet wat het geslacht wordt of niet. Over vier weken heb ik weer een echo. (Ik krijg op medische indicatie extra echo's vanwege de voor de baby ongezonde levensstijl die ik de eerste 3 maanden had toen ik nog niet wist dat ik zwanger was.) Als het geslacht per ongeluk te zien is vind ik het prima, zo niet, ook goed. Na deze verrassing kan die verrassing er ook nog wel bij

Heb zelf het idee dat het een jongetje wordt. Geen idee waar ik dat op baseer, maar als ik nadenk of droom over de baby is het elke keer een jongetje. We zien het wel, maakt me echt helemaal niets uit.



Ik hou jullie op de hoogte.

@ driewieler, bedankt voor je tip! Wat ik normaal draag gaat niet meer dicht of staat voor geen meter meer. De laatste week lijkt mijn buik ineens heel erg gegroeid, dus het is tijd voor nieuwe kleding



@ wen, begrijpelijke reactie, maar nee. Mijn moeder was 33 toen ze mij kreeg. Met mijn moeder heb ik nooit echt een goede band gehad, mijn idealen zijn heel anders dan die van haar en een aantal jaar geleden heb ik besloten mijn leven te leiden hoe ik denk dat het goed is. Het bevalt mij, maar haar volgens mij niet. Misschien draaien we nog bij.

En bedankt voor de tip over in bed slapen, dat zou wel eens een goede oplossing kunnen zijn en het spreekt me heel erg aan. Wordt wel krap als de vader er ook bij komt, maar daar vinden we dan wel wat op.



@Redhair en anjapanja, dank jullie! als ik alles teruglees kan ik bijna niet geloven dat het nu zo goed gaat en dat ik helemaal gelukkig ben met hoe het nu is.



@mamaria, dankje voor je reactie! Ja we zijn beide student en wonen beiden op onszelf, ik in een kleine bovenwoning, hij in een (leuk) studentenhuis. Met spulletjes komt het denk ik wel goed, mag een hoop overnemen van mijn oppaskindjes waar geen derde broertje/zusje meer bij gaat komen en een vriendin van mij heeft een aantal dingen dubbel die ik mag hebben, erg fijn allemaal! Maar heel hartelijk bedankt voor je aanbod! Verder wil ik alles zo basic mogelijk houden, zelf leef ik niet materialistisch en dit lijkt me voor het kindje ook prima, gewoon alleen de hoognodige dingen.

Wat het is met mijn moeder weet ik niet, het is altijd al zo geweest dat ze niet achter mijn ideeën stond en dat ze altijd overal nadelen van kon op blijven noemen. De laatste jaren ben ik tot de conclusie gekomen dat dat niet (compleet) bij mij ligt en voor een groot deel bij haar, dat maakt het makkelijker om te accepteren. Tot op heden nog geen contact gehad met mijn ouders, alleen met mijn broertje en oma.



Verder, gaat alles goed met mij! Buik wordt goed zichtbaar en heb sinds drie dagen af en toe het idee dat ik wat voel. Maar zeker weten doe ik het niet, komende weken zal dat wel veranderen. Vader is nog steeds zeker, hij wil steeds voelen of er al wat te voelen is, ik moet regelmatig huilen van ontroering om zijn vertederende enthousiasme (als ik er nu aan denk bijna weer!). Ik heb nu een vriend van hem ontmoet die twee jaar geleden ongeveer hetzelfde heeft meegemaakt, volgende week spreek ik af met zijn vriendin, ben benieuwd naar haar ervaringen!

En sinds mijn vorige berichtje ben ik anderhalve kilo aangekomen, jeej eindelijk

Heel rustig aan ben ik aan het nadenken over namen, wat is dat lastig zeg. Vond het voor mijn kat al zo lastig dat ik haar gewoon Poes heb genoemd..



Over een paar dagen begint mijn zomervakantie, kan niet wachten! Ga over een paar weken eens even uitzoeken hoe basic reizen met backpack bevalt tijdens deze zwangerschap

@ misspoes1, vergeten op jouw berichtje te reageren! De babybytes kalender vind ik erg leuk! Ben erg benieuwd wanneer ik de baby (echt goed) ga voelen.

En heb een paar weken geleden contact gehad met mijn zorgverzekering, gelukkig ben ik dankzij mijn ouders (mijn moeder werkt in de zorg) top verzekerd en gedekt voor ziekenhuisbevalling en andere zaken, anders was het een duur geintje geworden of had ik een medische indicatie moeten lospeuteren. Zwangerschapscursussen ben ik niet van plan te volgen, ik zie wel hoe het allemaal loopt.

Verder bedankt voor je lieve reactie

Haha batwom, ik zal het in overweging nemen



Jij ook een fijne zomer(vakantie?)!

Hoi Mamasu, bedankt!

Ik ben nu 18 weken zwanger, gaat hard joh..

Ben benieuwd wanneer ik het zeker weet Heb altijd al last van periodes met onrustige darmen, dus het zou ook kunnen zijn dat die weer eens opspelen, maar volgens mij voelt dat anders. Nouja, ik ga het merken

Haha zijenhij, dat uitschelden zal misschien wel lekker zijn ja

Maar je maakt wel een goed punt, dat hij het verdient om erbij te zijn, dat had ik nog niet eerder zo bedacht. Daar zit wel wat in eigenlijk! We hebben het er verder niet meer over gehad, ik zal er over een tijdje nog eens over beginnen. Alleen bevallen lijkt me bij nader inzien ook helemaal niets.

Hoi misspoes, ik denk dat ik alleen bevallen toch ook niet zie zitten, wat je zegt, morele steun betekent veel. Ben inmiddels ook wel echt gewend aan het idee om met deze man een kindje te krijgen dus kan me beter voorstellen dat hij erbij is.



Ja, de 25ste weer een echo. Het maakt me niet zoveel uit of ik weet of het een jongetje of meisje wordt. Als het toevallig te zien is op de echo prima, zo niet, ook goed, dus ik wacht het gewoon af. Zelf heb ik al een tijd dromen over een jongetje, maar we zullen het zien binnenkort of over een paar maanden.

De vader maakt het ook niet uit of we het wel of niet weten. Wat wel grappig is is dat hij dit weekend twee keer over een meisje als baby heeft gedroomd, dus een van ons heeft een waardeloos voorspellend vermogen

Hoi noodles, ik doe aan 'gewoon' yoga, en dat wil ik zo lang mogelijk blijven doen, misschien dat ik uiteindelijk overstap naar zwangerschapsyoga i.v.m. buik die uiteindelijk toch in de weg gaat zitten, maar dat weet ik nog niet zeker.

En mijn buikje wordt toch echt zichtbaar nu ja, in mijn ogen echt al groot vergeleken met daarvoor dus dacht dat dat voor iedereen gold maar een vriendinnetje dat net langs kwam zei dat je het ook nog wel 'niet kunt zien' als je het niet weet of er niet op let.

Ik voel me helemaal prima! Heb nergens last van, geen pijntjes of kwaaltjes, en alleen opspelende hormonen als de vader weer iets liefs zegt of doet hihi, ik blijf daar maar ontroerd door raken.



@biggetje, dankjewel! Lief van je