Beëindigingsovereenkomst getekend, gemixte gevoelens

In verband met herkenning houd ik een aantal details vaag. Wat ik wil met dit topic? Misschien wat adviezen om het wat meer van me af te kunnen zetten, en eigenlijk ook gewoon een beetje van me afschrijven. Andere inzichten? Zoiets.

Drie maanden geleden werd ik via LinkedIn benaderd door een andere werkgever. Ik werkte op dat moment al vijf jaar bij dezelfde werkgever naar tevredenheid van beide partijen.

De andere werkgever bleef echter volhouden dat zij meer kon bieden qua arbeidsvoorwaarden, salaris en gezelligheid. Uiteindelijk, na veel getwijfel toch eens gaan praten op kantoor en besloten de sprong te wagen.

Al vrij snel werd duidelijk dat ik mijn werk niet naar tevredenheid deed. Ik kreeg het niet onder de knie, ondanks mijn ruime ervaring in de branche (maar toch een andere tak van sport). Ik heb aangegeven dat ik twijfels had over mijn functioneren en wilde de handdoek in de ring gooien. Na een goed gesprek toch besloten samen verder te gaan.

Ik heb hard gewerkt om de taken toch onder de knie te krijgen. Ik kreeg ook de feedback dat dit heel goed ging en dat ze hier blij mee waren. Dat ze veel verbeteringen opmerkten.

Ik bleef echter wel twijfels houden, onder meer omdat ik vond dat ik niet goed in het team paste. Er waren af en toe misverstanden. Zo kon ik twee dagen niet op kantoor werken Omdat mijn dochter in het ziekenhuis lag. Dat was geen enkel probleem vanuit het bedrijf, ik kon onbetaald verlof opnemen en er werd heel begripvol gereageerd, dus niets ten nadele van hen op dat gebied. Omdat het wel “verplicht” is om in deze functie twee dagen op kantoor te werken (ivm teamgevoel) heb ik aangeboden op mijn normaal vrije dag op kantoor te werken om er toch geweest te zijn die week.

Dat was helemaal prima. Echter toen ik op mijn vrije dag op kantoor kwam, was er niemand. Na telefonisch contact kwam ik er achter dat iedereen bij de baas thuis was om te werken. er werd content opgenomen voor de socials en daar was ik niet bij nodig. Voor mij voelde dit als buitensluiten. Dit bespreekbaar gemaakt tijdens de tweewekelijks bila. Misschien niet heel handig, want het bleek dat het zo gewoon niet bedoeld was. Het content maken liep uit. Al stond later een foto op de Instagram stories van de baas met de collega’s op de bank met hun laptop op schoot.

Ook bouwden andere ergernissen zich op bij mij. Zo werd tot twee keer toe een netje kaasjes opgemaakt dat ik had gekocht. Op zich niet erg want de koelkast is voor gemeenschappelijk gebruik, maar ik volg een kha dieet en had ze eigenlijk gekocht om eens tussendoor te kunnen pakken. Toen ik vroeg waar de babybel was, werd er vrij geïrriteerd verteld dat zij dat opgegeten hadden. Ook werd me eens gevraagd thuis te werken terwijl op kantoor de lancering van een nieuw merk werd gevierd met taart. Zogenaamd hebben ze mij niet gevraagd omdat het te druk zou zijn.

Lang verhaal kort, afgelopen dinsdag gehoord dat ze niet met mij verder willen. Na twee maanden werken, ondanks dat mijn werkzaamheden dus nu goed gaan (zo is dat ook herhaaldelijk bevestigd). Reden: ik pas niet in het (kleine) team en ben te onzeker. Met de nieuwe richting waar het bedrijf op gaat, hebben ze standvastige mensen nodig en geen twijfelaars die dan weer wel wil en dan weer niet.

Ik was super overdonderd, vooral omdat ik er een vaste baan voor opgezegd heb van vijf jaar. En omdat ik een jaarcontract getekend heb.

Werkgever stelde voor om eind van deze maand nog te betalen en dan een maand extra mee te geven. Ik heb gezegd dat ik dit mager vond en drie maanden salaris voorgesteld. Werkgever is akkoord gegaan. Ik heb de beëindigingsovereenkomst direct getekend om ervan af te zijn.

Achteraf heb ik hier veel over nagedacht en er toch spijt van. Ik vind dat de werkgever niet voldoende moeite heeft gedaan, bijvoorbeeld met mediation om te proberen toch meer een teamgevoel te creëren. Ik voel me aan de kant gezet.

Intussen heb ik juridisch advies ingewonnen en daaruit blijkt dat ik geen recht op WW heb. Dit omdat het een tijdelijk contract is dat tussentijds is opgezegd, zonder dat er een opzegbedding in het arbeidscontract is opgenomen. Ik kan dus pas WW krijgen op het moment dat mijn Arbeidscontract af zou lopen. In juli volgend jaar.

Ook zei de adviseur dat ik 14 dagen heb om de overeenkomst te herroepen. Ik twijfel eraan of ik dit wil doen. Niet om er meer geld uit te slepen, maar wel om te kijken of ik misschien kan terugkeren op de werkvloer. Ik deed mijn werk goed, groeide duidelijk en begon het zelf ook nog echt leuk te vinden.

Mijn oude baan is helaas vergeven, dus naar mijn ex werkgever kan ik niet terugkeren. Echt heel jammer, want als ik dit voorzien had was ik daar nooit weggegaan.

Ik ben al hard aan het solliciteren en verwacht wel binnen drie maanden aan het werk te kunnen. Waarschijnlijk wel in een slechtbetaalde functie, bijvoorbeeld klantenservice of retail. Ik werk nogal in een niche markt waarin de banen voor mijn specifieke functie niet voor het oprapen liggen.

Ik vind het overigens niet erg om minder te gaan verdienen. Dus over die WW hoef ik me misschien helemaal geen zorgen te maken. Maar toch breek ik mijn hoofd erover: alles wat er gebeurd is. Ik hoop echt dat jullie nog wat meer inzicht hebben in wat in mijn situatie nou wijsheid is.

Alvast bedankt!

Sorry voor het omhoog bumpen van het topic, maar ik wilde geen nieuw topic aanmaken.

Intussen ben ik bij de nieuwe werkgever aan de slag en dat gaat tot nu toe prima. Positieve feedback gehad, al een leuk resultaat behaald en voor zover ik dat nu kan inschatten een leuk team (ik moet iedereen nog leren kennen en andersom, dus vandaar dat ik er nog niet heel veel zinnigs over kan zeggen natuurlijk).

Ik merk wel dat ik het moeilijk vind om me zelfverzekerd te voelen op de werkvloer. Mijn grootste angst is dat het hier hetzelfde gaat als bij de vorige werkgever. Niet helemaal realistisch, zeker aangezien dit bedrijf een enorm team heeft en veel "serieuzer" is dan een finfluencer.

Maar de angst zit er wel. Daarom pas ik me heel erg aan het team aan en doe ik op kantoordagen enorm veel moeite om me aan te passen aan de rest. Ook ben ik steeds bang dat ik door de mand ga vallen, dat ze door gaan hebben dat ik eigenlijk heel slecht ben in mijn werk. Op zo'n werkdag spelen zich dan alle nare dingen die door vorige werkgever zijn gezegd over mijn werk af in mijn hoofd. Dat maakt dat ik vaak doodmoe thuiskom van het werk, en ik werk maar parttime. De dagen na mijn kantoordag ben ik ook vermoeid, prikkelbaar en kan ik me slecht focussen op andere dingen. Mijn oudste kind merkt dat ik kribbig ben, en dat ben ik normaal echt nooit. Met de kinderen heb ik normaal erg veel geduld en ben ik vrij makkelijk.

Ik heb tot nu toe steeds de feedback gehad dat mijn werk goed is en echt precies wat ze zoeken, maar ik durf er simpelweg niet op te vertrouwen. De eerste weken ging het bij de vorige werkgever namelijk net zo, leek wel een soort lovebombing.

Soms denk ik erover me gewoon te laten omscholen naar iets heel anders en te stoppen met het werk dat ik doe. Bijvoorbeeld in de kinderopvang gaan werken, daar staan ze te springen om mensen. Of gewoon in een winkel, een callcenter of een fabriek te gaan werken.

Nu ik dit zo heb opgeschreven realiseer ik me best dat dit enorm zeikerig klinkt. Maar ik wilde graag even van me afschrijven, misschien vind ik hier herkenning of hebben jullie nog tips En zo niet, dan ben ik het maar kwijt