Werk & Studie
alle pijlers
Eerlijk zijn over fysieke/mentale klachten werkgever?
vrijdag 17 februari 2023 om 11:20
Doen jullie dat wel of niet? Zoja waarom en hoe pak je dat aan. Bij aanvang sollicitatie, na een bepaalde periode of pas wanneer de klachten een rol gaan spelen of houd je altijd je medische informatie voor jezelf zonder details te delen..
Ik heb er persoonlijk verschillende ervaringen mee gehad maar 9/10 verzwijg ik eigenlijk waar ik precies mee kamp tenzij het om een griepje gaat of ongeval.
Ik heb er persoonlijk verschillende ervaringen mee gehad maar 9/10 verzwijg ik eigenlijk waar ik precies mee kamp tenzij het om een griepje gaat of ongeval.
vrijdag 17 februari 2023 om 13:44
Kan je mij een paar ECLI`s daarvan geven? Ik ben benieuwd welk afwegingskader de rechters hebben gebruikt.
Je hoeft niet overal iets van te vinden.
vrijdag 17 februari 2023 om 14:05
Ik heb een depressie gehad. Ben toen uitgevallen op mijn werk. Na twee jaar volgde ontslag en wia- uitkering. Op mijn cv zie je die twee jaar ziekte niet terug. Die staan bij mijn vorige werkgever, ik werkte niet meer was nog in dienst dus dat mag vind ik.
Daarna een gat van 1 jaar. Toen ik ging solliciteren ben ik daar wel open over geweest. Het heeft me zelfs geholpen om deze baan te krijgen want was levenservaring volgens mijn huidige werkgever en nodig in dit werk.
Dat het uwv een deel van mijn loonkosten betaald heeft het eerste jaar was ook een voordeel voor de werkgever.
Wat ik niet heb verteld is dat dit waarschijnlijk niet mijn eerste depressie is geweest. De psychiater heeft met terugwerkende kracht aangegeven dat wat ik in de pubertijd meemaakte waarschijnlijk ook een depressie was, achteraf zie ik dat ook zo. En dat er sprake is geweest van een trauma (al weten verschillende mensen dit inmiddels wel, heb de behandeling die ik gevolgd heb wel eens benoemd). Er is ook best een kans dat ik nog ooit depressieve klachten krijg. De overgang is bijvoorbeeld best een risico. Voordeel is dat ik het eerder zal herkennen en eerder hulp zal zoeken (of mijn omgeving als ik het zelf nog niet door heb of wil weten). Maar om mijn werkgever daarvan op de hoogte te stellen vind ik niet nodig. Ik vond het verhaal depressie, na bevalling en met invloed van dingen uit mijn jeugd, succesvolle therapie, mezelf goed leren kennen enz. positiever om te vertellen.
Ik maakte in het gesprek van die zwarte jaren een positief verhaal... dat werd gewaardeerd.
Ik kreeg overigens nadat ik aangenomen was formulieren vanuit personeelszaken (die niet wisten van mijn psychische klachten en wia, beetje vreemd maar hr werd toen nog niet betrokken bij de gesprekken, leidinggevende had dat ook niet gedeeld). Op de formulieren stonden wel vragen over of je ooit een wia uitkering had gehad ed. Voor de werkgever ook om te weten of ze ergens recht op hadden vanuit het uwv. Die formulieren kwamen pas na het contract en er stond ook duidelijk op dat het geen invloed zou hebben op je aanstelling (kwamen wel nog in de proeftijd, dus toch een beetje spannend als je niks verteld hebt denk ik).
Daarna een gat van 1 jaar. Toen ik ging solliciteren ben ik daar wel open over geweest. Het heeft me zelfs geholpen om deze baan te krijgen want was levenservaring volgens mijn huidige werkgever en nodig in dit werk.
Dat het uwv een deel van mijn loonkosten betaald heeft het eerste jaar was ook een voordeel voor de werkgever.
Wat ik niet heb verteld is dat dit waarschijnlijk niet mijn eerste depressie is geweest. De psychiater heeft met terugwerkende kracht aangegeven dat wat ik in de pubertijd meemaakte waarschijnlijk ook een depressie was, achteraf zie ik dat ook zo. En dat er sprake is geweest van een trauma (al weten verschillende mensen dit inmiddels wel, heb de behandeling die ik gevolgd heb wel eens benoemd). Er is ook best een kans dat ik nog ooit depressieve klachten krijg. De overgang is bijvoorbeeld best een risico. Voordeel is dat ik het eerder zal herkennen en eerder hulp zal zoeken (of mijn omgeving als ik het zelf nog niet door heb of wil weten). Maar om mijn werkgever daarvan op de hoogte te stellen vind ik niet nodig. Ik vond het verhaal depressie, na bevalling en met invloed van dingen uit mijn jeugd, succesvolle therapie, mezelf goed leren kennen enz. positiever om te vertellen.
Ik maakte in het gesprek van die zwarte jaren een positief verhaal... dat werd gewaardeerd.
Ik kreeg overigens nadat ik aangenomen was formulieren vanuit personeelszaken (die niet wisten van mijn psychische klachten en wia, beetje vreemd maar hr werd toen nog niet betrokken bij de gesprekken, leidinggevende had dat ook niet gedeeld). Op de formulieren stonden wel vragen over of je ooit een wia uitkering had gehad ed. Voor de werkgever ook om te weten of ze ergens recht op hadden vanuit het uwv. Die formulieren kwamen pas na het contract en er stond ook duidelijk op dat het geen invloed zou hebben op je aanstelling (kwamen wel nog in de proeftijd, dus toch een beetje spannend als je niks verteld hebt denk ik).
vrijdag 17 februari 2023 om 15:19
Ja, ik heb het een keer wel verteld. Maar het was geen reguliere sollicitatie procedure maar een baan via via. Ik kreeg de kans en heb die waargemaakt.
Bij de volgende baan heb ik het niet tijdens mijn sollicitatie verteld. Maar wel later tegen mijn baas. Ik ben altijd open over mijn depressies/burn out en vaak ook over mijn WIA periode. Ik wil me niet schamen voor psychische klachten en vindt ook dat het taboe er af moet. Bovendien is het een heel belangrijk deel van mijn leven (geweest). Mijn huidige baas is ook een soort coach en ik vertrouw hem, dus hem heb ik het zelfs uitgebreid in detail verteld.
Ik heb 2 keer een moment gehad van paniek omdat zaken me teveel werden. Daar heeft hij me heel goed bij geholpen.
Ik ben inmiddels manager en ben de afgelopen 3 jaar 2 dagen ziek geweest wegens corona. Ik wil nu zelf ook gaan kijken naar het aannemen van personeel met een arbeidshandicap.
Bij de volgende baan heb ik het niet tijdens mijn sollicitatie verteld. Maar wel later tegen mijn baas. Ik ben altijd open over mijn depressies/burn out en vaak ook over mijn WIA periode. Ik wil me niet schamen voor psychische klachten en vindt ook dat het taboe er af moet. Bovendien is het een heel belangrijk deel van mijn leven (geweest). Mijn huidige baas is ook een soort coach en ik vertrouw hem, dus hem heb ik het zelfs uitgebreid in detail verteld.
Ik heb 2 keer een moment gehad van paniek omdat zaken me teveel werden. Daar heeft hij me heel goed bij geholpen.
Ik ben inmiddels manager en ben de afgelopen 3 jaar 2 dagen ziek geweest wegens corona. Ik wil nu zelf ook gaan kijken naar het aannemen van personeel met een arbeidshandicap.
vrijdag 17 februari 2023 om 16:08
Het zijn niet de originele uitspraken maar deze advocaat noemt als voorbeelden:puck-en-hans schreef: ↑17-02-2023 13:44Kan je mij een paar ECLI`s daarvan geven? Ik ben benieuwd welk afwegingskader de rechters hebben gebruikt.
"Voorbeelden uit de rechtspraak waarbij is geoordeeld dat een sollicitant uit eigen beweging melding had moeten maken van ziekte omdat de ziekte de uitoefening van de functie feitelijk in de weg stond zijn bijvoorbeeld een kelner met ernstige knieklachten, een secretaresse met een muisarm en een vrachtwagenchauffeur met epilepsie." https://stressedout.nl/burnout-verzwijg ... ie-jeroen/
vrijdag 17 februari 2023 om 16:13
Mbt die rechterlijke uitspraken: het gaat dan echt om situaties waarbij je gewoon kunt weten dat je die functie niet gaat redden en waarbij er dus ook echt heel snel uitval plaatsvindt.
Dat zijn meestal fysieke klachten (zoals hierboven ook uit de blog blijkt).
Het enige voorbeeld van fysieke klachten was die leeraar maar die was ook echt heel lang en flink ziek in zijn vorige baan en er waren verdere heel specifieke omstandigheden.
Er zijn veel mensen die een burn out hebben gehad en als je gewoon redelijk bent hersteld hoef je dat echt niet te melden.
En als je inmiddels zelfs al weer een paar maanden succesvol werkt hoef je je helemaal geen zorgen te maken dat je ongeoorloofd hebt gezwegen.
Uitgangspunt in het arbeidsrecht is nml nog steeds dat werkgever niet naar gezondheid mag vragen en werknemer dus ook niets hoeft te zeggen.
Dat zijn meestal fysieke klachten (zoals hierboven ook uit de blog blijkt).
Het enige voorbeeld van fysieke klachten was die leeraar maar die was ook echt heel lang en flink ziek in zijn vorige baan en er waren verdere heel specifieke omstandigheden.
Er zijn veel mensen die een burn out hebben gehad en als je gewoon redelijk bent hersteld hoef je dat echt niet te melden.
En als je inmiddels zelfs al weer een paar maanden succesvol werkt hoef je je helemaal geen zorgen te maken dat je ongeoorloofd hebt gezwegen.
Uitgangspunt in het arbeidsrecht is nml nog steeds dat werkgever niet naar gezondheid mag vragen en werknemer dus ook niets hoeft te zeggen.
vrijdag 17 februari 2023 om 17:03
Ik ben dus ook vanuit ptss dan dacht zelf ook combinatie aan burnout na 8 maanden thuis weer een nieuwe weg ingeslagen waar ik echt voor het eerst in mijn leven met plezier 9/10 keer naar werk ga, doe het ook goed maar sinds 2 weken dus wat minder door combinatie van wat stress, depressie en griep wat fouten en slordigheden gemaakt.HiltjeTheOriginal schreef: ↑17-02-2023 16:13Mbt die rechterlijke uitspraken: het gaat dan echt om situaties waarbij je gewoon kunt weten dat je die functie niet gaat redden en waarbij er dus ook echt heel snel uitval plaatsvindt.
Dat zijn meestal fysieke klachten (zoals hierboven ook uit de blog blijkt).
Het enige voorbeeld van fysieke klachten was die leeraar maar die was ook echt heel lang en flink ziek in zijn vorige baan en er waren verdere heel specifieke omstandigheden.
Er zijn veel mensen die een burn out hebben gehad en als je gewoon redelijk bent hersteld hoef je dat echt niet te melden.
En als je inmiddels zelfs al weer een paar maanden succesvol werkt hoef je je helemaal geen zorgen te maken dat je ongeoorloofd hebt gezwegen.
Uitgangspunt in het arbeidsrecht is nml nog steeds dat werkgever niet naar gezondheid mag vragen en werknemer dus ook niets hoeft te zeggen.
Ik kan me hier dan al helemaal rot over voelen, ik doe dit werk al ruim 8 maanden en alle leidinggevende waren echt helemaal tevreden. Doelgroep word ik ook gelukkig van maar nu moest ik dus genoodzaakt even een stap terug doen terwijl ik het even nodig had maar vind het kennelijk moeilijk.
Door dit gebeuren krijg ik schuldgevoelens en de behoefte soms eens gwn lekker open en eerijk vertellen wat je allemaal doet, waar je tegen aan loopt en hoe je innerlijke welbevinden af en toe gewoon niet meer positief kan denken of even niet prestatiegericht een stap terug moet.
Ik ben dan bang dat door de foutjes en mede door het even ziek zijn meteen door feedback bang ben dat ze niet meer trots is. Ik weet rationeel dat ik me niet zo moet aanstellen, en niet zo moet hunkeren naar erkenning, begrip of goedkeuring van leidinggevende maar stiekem heb ik dat dus wel altijd hee erg.
Ik waardeer hen en zij hebben ook altijd waardering naar mij uitgesproken dus wnnr het even niet lekker gaat en daar op word gewezen kan ik wel beetje van slag raken, maar komt goed ik zet het neer en nu ik weer opgeknapt ben ga ik knallen.
Ik dacht btw dat ik als freelancer niet meer zo druk zo maken om goedkeuring door enige vrijheid en minder rechten zoals doorbetaling.
Maar kennelijk ben ik nog steeds zo kleinzerig en dat vind ik jammer dat ik dus wel kennelijk moeite hem met af en toe emoties te reguleren wanneer dingen niet goed gaan en weet dan ook niet of ik dat dan moet aankaarten. Want doordat ik het in dit geval van tijdelijke onderbreking niet heb gedaan ben ik gaan vermijden en uiteindelijk vergeten bepaalde procedures op te volgen waar ik commentaar op heb gekregen.
Zo dat is er uit. Maar komt allemaal wel weer goed moet positief blijven denken en niet in verleden of fouten hangen.
vrijdag 17 februari 2023 om 21:59
Ik kan me voorstellen dat een leidinggevende het ook wil weten zodat er rekening gehouden kan worden met bepaalde dingen. Praktische dingen als een eigen kamer ipv een kantoortuin, of afwisseling van taken, dezelfde uren verspreid over verschillende dagen, thuiswerken, allemaal randvoorwaarden die kunnen helpen bij voorkomen van overbelasting. Als een werkgever je heel graag wil hebben en er zijn mogelijkheden om in overleg tot een samenwerking te komen, dan is het heel fijn dat je zo met elkaar kunt kijken hoe het werk goed vorm te geven.
vrijdag 17 februari 2023 om 23:06
Ja, maar je bent soms gewoon een kandidaat, niet persé iemand die ze absoluut moeten hebben.aardbeioeries schreef: ↑17-02-2023 21:59Ik kan me voorstellen dat een leidinggevende het ook wil weten zodat er rekening gehouden kan worden met bepaalde dingen. Praktische dingen als een eigen kamer ipv een kantoortuin, of afwisseling van taken, dezelfde uren verspreid over verschillende dagen, thuiswerken, allemaal randvoorwaarden die kunnen helpen bij voorkomen van overbelasting. Als een werkgever je heel graag wil hebben en er zijn mogelijkheden om in overleg tot een samenwerking te komen, dan is het heel fijn dat je zo met elkaar kunt kijken hoe het werk goed vorm te geven.
vrijdag 17 februari 2023 om 23:30
Wat ben je streng voor jezelf! Het is toch juist hartstikke goed dat je al 8 maanden goed functioneert. Die twee weken wat minder gaat dat echt niet allemaal verpesten. Iedereen zit wel eens wat minder in zijn vel, wordt ziek, moet een stapje terug doen of maakt een fout. Ook mensen die helemaal gezond zijn. Voel je daar niet schuldig over. Je doet wat je kan en zo te lezen begrijp je hoe die fout is ontstaan dus heb je er ook weer van geleerd. Hopelijk voel je je binnenkort weer wat beter.Seeklover schreef: ↑17-02-2023 17:03Ik ben dus ook vanuit ptss dan dacht zelf ook combinatie aan burnout na 8 maanden thuis weer een nieuwe weg ingeslagen waar ik echt voor het eerst in mijn leven met plezier 9/10 keer naar werk ga, doe het ook goed maar sinds 2 weken dus wat minder door combinatie van wat stress, depressie en griep wat fouten en slordigheden gemaakt.
Ik kan me hier dan al helemaal rot over voelen, ik doe dit werk al ruim 8 maanden en alle leidinggevende waren echt helemaal tevreden. Doelgroep word ik ook gelukkig van maar nu moest ik dus genoodzaakt even een stap terug doen terwijl ik het even nodig had maar vind het kennelijk moeilijk.
Door dit gebeuren krijg ik schuldgevoelens en de behoefte soms eens gwn lekker open en eerijk vertellen wat je allemaal doet, waar je tegen aan loopt en hoe je innerlijke welbevinden af en toe gewoon niet meer positief kan denken of even niet prestatiegericht een stap terug moet.
Ik ben dan bang dat door de foutjes en mede door het even ziek zijn meteen door feedback bang ben dat ze niet meer trots is. Ik weet rationeel dat ik me niet zo moet aanstellen, en niet zo moet hunkeren naar erkenning, begrip of goedkeuring van leidinggevende maar stiekem heb ik dat dus wel altijd hee erg.
Ik waardeer hen en zij hebben ook altijd waardering naar mij uitgesproken dus wnnr het even niet lekker gaat en daar op word gewezen kan ik wel beetje van slag raken, maar komt goed ik zet het neer en nu ik weer opgeknapt ben ga ik knallen.
Ik dacht btw dat ik als freelancer niet meer zo druk zo maken om goedkeuring door enige vrijheid en minder rechten zoals doorbetaling.
Maar kennelijk ben ik nog steeds zo kleinzerig en dat vind ik jammer dat ik dus wel kennelijk moeite hem met af en toe emoties te reguleren wanneer dingen niet goed gaan en weet dan ook niet of ik dat dan moet aankaarten. Want doordat ik het in dit geval van tijdelijke onderbreking niet heb gedaan ben ik gaan vermijden en uiteindelijk vergeten bepaalde procedures op te volgen waar ik commentaar op heb gekregen.
Zo dat is er uit. Maar komt allemaal wel weer goed moet positief blijven denken en niet in verleden of fouten hangen.
Mocht je iets over je aandoening willen vertellen aan je leidinggevende, dan raad ik je wel aan om dat goed voor te bereiden en niet op een moment van heel veel emotie te doen. Zo voorkom je dat je dingen zegt waar je achteraf spijt van krijgt.
vrijdag 17 februari 2023 om 23:34
Omdat je bijvoorbeeld nogal anders bekeken kan worden als je bijvoorbeeld ooit opgenomen bent geweest op een psychiatrische afdeling. Ik zou in zulke gevallen echt mijn mond stevig dichthouden. De meeste werkgevers kunnen daar niet mee omgaan > lees, je krijgt de baan niet.
vrijdag 17 februari 2023 om 23:56
Dankjewel voor je reactie, waardeer het enorm. Had ik even nodig. Kan soms heel streng zijn en kut voelen als het eens fout gaat, maar door alle levenslessen kan ik het wel meer aan nu. Ik was net echt even een uur keihard gaan janken, niemand is vaak dan op zulke momenten echt beschikbaar of echt helend. Maar merk dat dichterbij god komen toch wel voor mij persoonlijk helpt en nooit in de steek laat wanneer de rest dat wel doet of me niet kan helpen. Als ik de bodem raak is voor mij de enige weg van bevrijding en heling alleen de weg via een spirituele manier die ineens antwoorden middels andere kanalen aanbied die ik precies op dat moment nodig heb en toepasbaar zijn op mijn situatie.ollie-ollie schreef: ↑17-02-2023 23:30Wat ben je streng voor jezelf! Het is toch juist hartstikke goed dat je al 8 maanden goed functioneert. Die twee weken wat minder gaat dat echt niet allemaal verpesten. Iedereen zit wel eens wat minder in zijn vel, wordt ziek, moet een stapje terug doen of maakt een fout. Ook mensen die helemaal gezond zijn. Voel je daar niet schuldig over. Je doet wat je kan en zo te lezen begrijp je hoe die fout is ontstaan dus heb je er ook weer van geleerd. Hopelijk voel je je binnenkort weer wat beter.
Mocht je iets over je aandoening willen vertellen aan je leidinggevende, dan raad ik je wel aan om dat goed voor te bereiden en niet op een moment van heel veel emotie te doen. Zo voorkom je dat je dingen zegt waar je achteraf spijt van krijgt.
Ik laat het op me afkomen en het komt nu wel goed. Zie wel of het moment daar ooit voor is, zal wel dan naar intuïtie luisteren. Denk liever niet doordat ik haar soms niet goed kan inschatten want zowel ze is wel zakelijk als empatisch ingesteld. Heb de insteek meer dat ik het nu los laat. Toevallig zag mijn stagebegeleider wel in en voelde altijd ook heel gek aan wnnr ik even in de knoop zat, maar als ik eerlijk ben heb ik ook weer veel te veel gegeven maar ik kan niet anders. Want nu met aantal dagen vrij per week ben ik ook niet tevreden terwijl ik dacht dat het me zo een rust zou brengen haha.
Ik bevrijd mezelf nu in ieder geval van angst, schuldgevoelens van tekortkomingen die zo een negatieve lading hebben gehad dat ik echt even weer de weg kwijt was en bang was geen kracht of lust meer te hebben door te gaan. Kom oprecht geen blijdschap meer voelen, dus deze dag gaf best wel emoties los dat ik gwn het gevoel van opgeven of vluchten wilde overgaan maar dat gaat me problemen niet oplossen. Leren veerkrachtig maar zijn.
Alle struikel momenten, moeilijke situaties, pijnlijke ervaringen zijn leermomenten en daar moet ik mezelf niet onnodig lang nog zieker voor maken.
zaterdag 18 februari 2023 om 09:18
Bij mijn vorige baan ben ik volledig open geweest in het sollicitatiegesprek. Ik kende al twee van de drie mensen uit de sollicitatiecommissie en verzwijgen waar het gat in mijn arbeidsverleden vandaan kwam was raar geweest, omdat zij de achtergrond kenden (alleen mijn aanstaande manager kende ik nog niet toen). Werd heel goed ontvangen en heeft nooit problemen gegeven. Ik ben wel met een klein contract begonnen en daarna doorgegroeid naar weer fulltime werken, omdat ik eerst niet wist of ik dat al aan kon.
Toen ik bij mijn huidige werkgever solliciteerde heb ik niets gezegd tijdens de sollicitatieperiode. Tijdens het gat in mijn arbeidsverleden studeerde ik wel, dus ik kan het heel makkelijk verklaren. Inmiddels werk ik hier ruim 1,5 jaar en weten mijn teamleider en een aantal collega’s dat ik ptss heb en daaruit met (soms behoorlijke) klachten kamp. Ook dat ik al heel lang last heb van deze klachten (o.a. angst- en paniekaanvallen) en ze weten (en merken) ook dat dat de kwaliteit van mijn werk niet beïnvloed, maar dat het op persoonlijk vlak en op de meer sociale momenten in het team soms lastig is. Daar wordt heel goed mee omgegaan.
Ik ben dus best open over mijn klachten, maar het feit dat ik nooit echt ben uitgevallen (omdat ik toen wel studeerde en ontslag had genomen) en ook gewoon (ondanks dat het soms zwaar is) fulltime werk helpen daarin wel.
Toen ik bij mijn huidige werkgever solliciteerde heb ik niets gezegd tijdens de sollicitatieperiode. Tijdens het gat in mijn arbeidsverleden studeerde ik wel, dus ik kan het heel makkelijk verklaren. Inmiddels werk ik hier ruim 1,5 jaar en weten mijn teamleider en een aantal collega’s dat ik ptss heb en daaruit met (soms behoorlijke) klachten kamp. Ook dat ik al heel lang last heb van deze klachten (o.a. angst- en paniekaanvallen) en ze weten (en merken) ook dat dat de kwaliteit van mijn werk niet beïnvloed, maar dat het op persoonlijk vlak en op de meer sociale momenten in het team soms lastig is. Daar wordt heel goed mee omgegaan.
Ik ben dus best open over mijn klachten, maar het feit dat ik nooit echt ben uitgevallen (omdat ik toen wel studeerde en ontslag had genomen) en ook gewoon (ondanks dat het soms zwaar is) fulltime werk helpen daarin wel.
Forever is a hell of a long time
zaterdag 18 februari 2023 om 14:25
Ik ben chronisch ziek en werk 32 uur. Mijn werkgever weet niet dat ik chronisch ziek ben.
Het heeft nl. geen invloed op mijn werk, al weet ik zelf wel dat ik mijn grenzen goed moet bewaken.
Daarbij ben ik gezegend met een hele flexibele werkgever en fijne collega's.
Ik kan na een hele drukke dag aangeven dat ik behoefte heb aan wat meer rust in mijn dag of een extra lange lunchpauze of een wandeling door het bos of waar ik dan ook maar behoefte aan heb.
Wij, als team, schoppen elkaar dan de deur uit en pakken dan elkaars werk of telefoon even over.
En mijn werkgever kan niet alle werkdruk en werkstress voorkomen, maar is er wel heel alert op dat hij werknemers niet overvraagt.
Het heeft nl. geen invloed op mijn werk, al weet ik zelf wel dat ik mijn grenzen goed moet bewaken.
Daarbij ben ik gezegend met een hele flexibele werkgever en fijne collega's.
Ik kan na een hele drukke dag aangeven dat ik behoefte heb aan wat meer rust in mijn dag of een extra lange lunchpauze of een wandeling door het bos of waar ik dan ook maar behoefte aan heb.
Wij, als team, schoppen elkaar dan de deur uit en pakken dan elkaars werk of telefoon even over.
En mijn werkgever kan niet alle werkdruk en werkstress voorkomen, maar is er wel heel alert op dat hij werknemers niet overvraagt.
zaterdag 18 februari 2023 om 15:19
Seeklover schreef: ↑17-02-2023 17:03Ik ben dus ook vanuit ptss dan dacht zelf ook combinatie aan burnout na 8 maanden thuis weer een nieuwe weg ingeslagen waar ik echt voor het eerst in mijn leven met plezier 9/10 keer naar werk ga, doe het ook goed maar sinds 2 weken dus wat minder door combinatie van wat stress, depressie en griep wat fouten en slordigheden gemaakt.
Ik kan me hier dan al helemaal rot over voelen, ik doe dit werk al ruim 8 maanden en alle leidinggevende waren echt helemaal tevreden. Doelgroep word ik ook gelukkig van maar nu moest ik dus genoodzaakt even een stap terug doen terwijl ik het even nodig had maar vind het kennelijk moeilijk.
Door dit gebeuren krijg ik schuldgevoelens en de behoefte soms eens gwn lekker open en eerijk vertellen wat je allemaal doet, waar je tegen aan loopt en hoe je innerlijke welbevinden af en toe gewoon niet meer positief kan denken of even niet prestatiegericht een stap terug moet.
Ik ben dan bang dat door de foutjes en mede door het even ziek zijn meteen door feedback bang ben dat ze niet meer trots is. Ik weet rationeel dat ik me niet zo moet aanstellen, en niet zo moet hunkeren naar erkenning, begrip of goedkeuring van leidinggevende maar stiekem heb ik dat dus wel altijd hee erg.
Ik waardeer hen en zij hebben ook altijd waardering naar mij uitgesproken dus wnnr het even niet lekker gaat en daar op word gewezen kan ik wel beetje van slag raken, maar komt goed ik zet het neer en nu ik weer opgeknapt ben ga ik knallen.
Ik dacht btw dat ik als freelancer niet meer zo druk zo maken om goedkeuring door enige vrijheid en minder rechten zoals doorbetaling.
Maar kennelijk ben ik nog steeds zo kleinzerig en dat vind ik jammer dat ik dus wel kennelijk moeite hem met af en toe emoties te reguleren wanneer dingen niet goed gaan en weet dan ook niet of ik dat dan moet aankaarten. Want doordat ik het in dit geval van tijdelijke onderbreking niet heb gedaan ben ik gaan vermijden en uiteindelijk vergeten bepaalde procedures op te volgen waar ik commentaar op heb gekregen.
Zo dat is er uit. Maar komt allemaal wel weer goed moet positief blijven denken en niet in verleden of fouten hangen.
Ik denk ook dat je niet te hard voor jezelf moet zijn. Je functioneert nu goed en niemand is perfect en iedereen moet wel eens gas terugnemen.
Ik heb gelukkig een hele fijne baas, en ik heb inmiddels ook het zelfvertrouwen (en zijn bevestiging) dat ik het heel goed doe. Ik heb dus ook tweemaal een moment gehad dat het me teveel werd en dat ik het allemaal even niet meer zag zitten.
De eerste keer schoot ik daar enorm van in de paniek en dacht ik dat ik weer terug naar af was en dat ik maar naar de bedrijfsarts moest en weer zou uitvallen en dan weer reïntegreren en dan maar een coachingstraject moest gaan volgen om mezelf te veranderen.
Uiteindelijk met rood betraande ogen met mijn baas gepraat die me een uur lang liet uitrazen en vervolgens aangaf dat ik niet zo hard voor mezelf moest zijn, dat ik een aantal taken terug moest leggen bij andere medewerkers en dat er toch eigenlijk niet zoveel aan de hand was. Daar knapte ik al heel erg van op. In plaats van naar de bedrijfsarts ben ik die middag nog even naar het werk gegaan. S Avonds appte mijn baas om "te controleren" of ik echt taken had overgedragen (hij wist dat ik dat moeilijk vond), en ik heb die week een extra vrije dag genomen en ben gaan sporten.
Eigenlijk knapte ik van zijn steun heel erg op en de weken daarna ging het weer prima.
Laatst nog een keer zo'n bui gehad (maar al een stuk milder) en toen heb ik ook even goed bij hem kunnen leeglopen en gaf hij aan dat ik niet alles in een dag moest willen en niet de hele wereld op mijn schouders moest nemen.
Ik ben ook blij dat hij weet van mijn verleden en ook snapt waar het vandaan komt. Ik heb met mijn harde werk en de resultaten die ik heb geboekt mijn waarde al lang bewezen, en het is aan hem als mijn leidinggevende om me op dat soort momenten te steunen en verder te helpen. Dat doe ik zelf ook bij de medewerkers waar ik weer leiding aan geef. En ik heb dondersgoed door wie de aanstellers zijn en welke mensen juist een super arbeidsethos hebben maar dan tegen grenzen aan kunnen lopen.
Als je vertrouwen hebt in je leidinggevende en het bedrijf hebt en weet dat je genoeg positiefs er tegenover kunt zetten, raad ik je juist aan om enigszins open te zijn.
zaterdag 18 februari 2023 om 15:41
Ik zit thuis met een burnout. Bij mijn eerste dag van ziekmelding heb ik aangegeven dat ik me wilde ziekmelden en zelf nog even niet wist wat er speelde (al wist ik natuurlijk wel al wat ik kon verwachten), maar dat ik wel het idee had dat het langer zou duren dan een week omdat ik dacht aan overspannenheid of burnout. Ik heb gezegd dat ik een afspraak bij de huisarts had gemaakt en na die afspraak nog even contact met ze zou opnemen, en dan ook openheid van zaken zou geven. Dat heb ik toen ook gedaan: gezegd dat er een burnout speelt, wat mijn klachten waren. Mijn werkgever gaf aan de openheid erg te waarderen omdat zij zo ook weten wat ze moeten verwachten de komende tijd.
zondag 19 februari 2023 om 18:25
Toen ik een lange nasleep had van corona, ben ik daar wel heel open over geweest.
Best lastig met een aflopend contract, maar mijn werkgever zei het pech was, dat ik moest uitzieken (en de arbo zei dat ook) en vooral niet over mijn grenzen heen mocht gaan.
Ik werkte pas na 5 maanden weer al mijn uren. Dat was geen probleem en had ook geen invloed op het verlengen van mijn aflopende contract. Dat is verlengd als of ik niet lang ziek was geweest.
Best lastig met een aflopend contract, maar mijn werkgever zei het pech was, dat ik moest uitzieken (en de arbo zei dat ook) en vooral niet over mijn grenzen heen mocht gaan.
Ik werkte pas na 5 maanden weer al mijn uren. Dat was geen probleem en had ook geen invloed op het verlengen van mijn aflopende contract. Dat is verlengd als of ik niet lang ziek was geweest.
maandag 20 februari 2023 om 04:31
Klinkt alsof je heel hard aan jezelf werkt!! Maar soms mogen dingen nog steeds gewoon superrot zijn, mag je je best even somber voelen en keihard uithuilen zonder dat je daar leermomenten uithaalt. Sommige dingen doen gewoon pijn zonder dat je er per sé iets van leert. En soms mag je best even willen vluchten, daar hoef je dan niet op in te gaan, maar dat gevoel mag er ook even zijn.Seeklover schreef: ↑17-02-2023 23:56Dankjewel voor je reactie, waardeer het enorm. Had ik even nodig. Kan soms heel streng zijn en kut voelen als het eens fout gaat, maar door alle levenslessen kan ik het wel meer aan nu. Ik was net echt even een uur keihard gaan janken, niemand is vaak dan op zulke momenten echt beschikbaar of echt helend. Maar merk dat dichterbij god komen toch wel voor mij persoonlijk helpt en nooit in de steek laat wanneer de rest dat wel doet of me niet kan helpen. Als ik de bodem raak is voor mij de enige weg van bevrijding en heling alleen de weg via een spirituele manier die ineens antwoorden middels andere kanalen aanbied die ik precies op dat moment nodig heb en toepasbaar zijn op mijn situatie.
Ik laat het op me afkomen en het komt nu wel goed. Zie wel of het moment daar ooit voor is, zal wel dan naar intuïtie luisteren. Denk liever niet doordat ik haar soms niet goed kan inschatten want zowel ze is wel zakelijk als empatisch ingesteld. Heb de insteek meer dat ik het nu los laat. Toevallig zag mijn stagebegeleider wel in en voelde altijd ook heel gek aan wnnr ik even in de knoop zat, maar als ik eerlijk ben heb ik ook weer veel te veel gegeven maar ik kan niet anders. Want nu met aantal dagen vrij per week ben ik ook niet tevreden terwijl ik dacht dat het me zo een rust zou brengen haha.
Ik bevrijd mezelf nu in ieder geval van angst, schuldgevoelens van tekortkomingen die zo een negatieve lading hebben gehad dat ik echt even weer de weg kwijt was en bang was geen kracht of lust meer te hebben door te gaan. Kom oprecht geen blijdschap meer voelen, dus deze dag gaf best wel emoties los dat ik gwn het gevoel van opgeven of vluchten wilde overgaan maar dat gaat me problemen niet oplossen. Leren veerkrachtig maar zijn.
Alle struikel momenten, moeilijke situaties, pijnlijke ervaringen zijn leermomenten en daar moet ik mezelf niet onnodig lang nog zieker voor maken.
Je bent goed bezig, maar net als iemand anders ook al schreef: wees niet te streng voor jezelf!
maandag 20 februari 2023 om 06:19
Dit dus. Alleen als het iets betreft waarvoor je regelmatig medische afspraken hebt, of iets waar je blijvend (zichtbare) schade van over hebt gehouden.Lila-Linda schreef: ↑17-02-2023 12:01Ik vertel alleen dingen die echt Need to Know zijn, en dat is vrijwel niks
Verder lijken me zulk soort zaken gewoon privé.
Ik heb een burnout gehad, zou dat niet vertellen tegen een volgende werkgever omdat ik tijdens die burnout nieuwe handvatten heb geleerd om een nieuwe burnout (hopelijk) te voorkomen.
Je richting is belangrijker dan je snelheid
maandag 20 februari 2023 om 06:19
Dit dus. Alleen als het iets betreft waarvoor je regelmatig medische afspraken hebt, of iets waar je blijvend (zichtbare) schade van over hebt gehouden.Lila-Linda schreef: ↑17-02-2023 12:01Ik vertel alleen dingen die echt Need to Know zijn, en dat is vrijwel niks
Verder lijken me zulk soort zaken gewoon privé.
Ik heb een burnout gehad, zou dat niet vertellen tegen een volgende werkgever omdat ik tijdens die burnout nieuwe handvatten heb geleerd om een nieuwe burnout (hopelijk) te voorkomen.
Je richting is belangrijker dan je snelheid
maandag 20 februari 2023 om 20:04
Haha aawh oke dankjewel, je hebt gelijk maar is moeilijk doordat ik heel erg veeleisend ben van mezelf. Ergens ben ik echt al trots, dankbaar en verondersteld waar ik nu sta en wat ik heb bereikt maar ik moet keihard blijven vechten van mezelf om te blijven groeien en niet te lang stil staan. Ergens toch de angst dat ik een keer opgeef of alles verlies ook.Mia schreef: ↑20-02-2023 04:31Klinkt alsof je heel hard aan jezelf werkt!! Maar soms mogen dingen nog steeds gewoon superrot zijn, mag je je best even somber voelen en keihard uithuilen zonder dat je daar leermomenten uithaalt. Sommige dingen doen gewoon pijn zonder dat je er per sé iets van leert. En soms mag je best even willen vluchten, daar hoef je dan niet op in te gaan, maar dat gevoel mag er ook even zijn.
Je bent goed bezig, maar net als iemand anders ook al schreef: wees niet te streng voor jezelf!
Ik ga wel proberen meer te genieten van het leven ook.
maandag 20 februari 2023 om 20:32
Wat je volgens de wet MOET vertellen, vertel je. Verder moet je denk ik vooral kijken naar wat goed voor jezelf voelt.
Ik snap best dat je bepaalde zaken, vooral psychische, liever niet verteld. En een werkgever heeft ook niets te maken met een verzwikte enkel van twee jaar geleden, tenzij je profvoetballer bent
@TO, zo te lezen doe je het hartstikke goed. Trek op tijd aan de bel als je voelt dat er niets goed gaat en zoek op tijd hulp. Blijf praten en ga vooral niet liegen (ik zeg niet dat je dat nu al doet uiteraard of wil gaan doen).
Ik snap best dat je bepaalde zaken, vooral psychische, liever niet verteld. En een werkgever heeft ook niets te maken met een verzwikte enkel van twee jaar geleden, tenzij je profvoetballer bent
@TO, zo te lezen doe je het hartstikke goed. Trek op tijd aan de bel als je voelt dat er niets goed gaat en zoek op tijd hulp. Blijf praten en ga vooral niet liegen (ik zeg niet dat je dat nu al doet uiteraard of wil gaan doen).
dinsdag 21 februari 2023 om 00:46
Ja, heel begrijpelijk, en ik stond/sta er ook altijd zo in: alles geven, keihard vechten. Maar nu worstel ik toch ook al een tijdje met een angststoornis door deze houding. Ik leer nu langzaamaan met een therapeut om gas terug te nemen, en te leren dat ik goed ben, zoals ik ben (en das een heerlijk gevoel!), maar dat is niet makkelijk.Seeklover schreef: ↑20-02-2023 20:04Haha aawh oke dankjewel, je hebt gelijk maar is moeilijk doordat ik heel erg veeleisend ben van mezelf. Ergens ben ik echt al trots, dankbaar en verondersteld waar ik nu sta en wat ik heb bereikt maar ik moet keihard blijven vechten van mezelf om te blijven groeien en niet te lang stil staan. Ergens toch de angst dat ik een keer opgeef of alles verlies ook.
Ik ga wel proberen meer te genieten van het leven ook.
Houd die kant van jezelf die af en toe even een pauze nodig heeft, een baaldag heeft, ziek wordt, niet lekker in haar vel zit, even getroost moet worden, ook in de gaten!! Zij mag er ook zijn (hoop dat dit niet te zweverig klinkt, maar voor mij helpt het om er zo naar te kijken).
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
