Fulltime werkende moeders

Vlag maandag 22 januari 2024 om 14:49

Even wat feitjes op een rij:
- 29% van de Nederlandse vrouwen werkt fulltime. Bij mannen ligt dit percentage op 83%.
- Sinds 2014 is het aantal fulltime werkende vrouwen langzaam maar zeker aan het stijgen
- In slechts 11% van de gezinnen werken beide ouders fulltime
- De meeste ouders zouden de zorg voor hun kinderen het liefst gelijk willen verdelen. Slechts een op de tien(!) vindt dat dat ook is gelukt.

Kortom: fulltime werkende moeders zijn in de minderheid. Toevallig ben ik 1 van hen, maar gezien bovenstaande cijfers heb ik maar weinig ervaringsdeskundigen in mijn omgeving waarmee ik lief & leed maar zeker ook tips & tricks kan uitwisselen.

Daarom een topic voor fulltime werkende moeders! Waar loop jij tegenaan? En welke keuzes, aankopen of mindsets hebben jouw leven in positieve zin veranderd?

NB 1: Dit topic is niet bedoeld om parttime- of niet-werkende moeders te bashen. Iedereen maakt hierin haar eigen keuze.
NB 2: Iedereen is natuurlijk welkom om mee te schrijven

summerheat maandag 22 januari 2024 om 16:44

Ik heb altijd 32 uur gewerkt toen de kinderen klein waren. Vanaf dat jongste naar groep 4 ging, ging ik 40 uur werken. Toen ik weer ging studeren, 5 jaar lang, ben ik weer 32 uur gaan werken. Jongste is 14 en ik werk alweer een paar jaar 40 uur waarvan ongeveer 2 dagen per week op kantoor. Dat plan ik zelf in.

Man werkte altijd 36 uur. Maar omdat hij veel avonddiensten draaide, deed hij op die dagen de ochtendshift. Ik begon dat heel vroeg en was dan vroeg thuis.
Ook werkte hij om het weekend en was dan doordeweeks twee dagen helemaal thuis.
S'ochtends, voordat hij naar zijn werk ging deed hij het huishouden en haalde boodschappen.
Nu de jongste alweer bijna 15 is, werkt hij meer dagdiensten.
Hij doet, schat ik zo, 75% van het huishouden, kookt meestal en doet boodschappen. Ik doe zeg maar de coördinerende taken en maak things-to-do-lijstjes.
Ik vind het prima geregeld zo. Ik lig prima op de bank te Netflixen als hij aan het afstoffen/stofzuigen/keuken opruimt.

Anoniem_6714fd1979018 maandag 22 januari 2024 om 16:50

Ladara

ik lees zoveel boosheid en teleurstelling in jouw berichten. Goed dat je er hier zo open en eerlijk over schrijft. Veel herkenning zo te lezen bij anderen. Ik herken het ook hoor. Inmiddels hebben mijn man en ik het écht aangepakt. Zijn leerpunt was dat hij meer van de mental load moet oppakken, mijn leerpunt is dat ik écht moet loslaten en me niet moet gaan bemoeien met zijn taken. En dat ik als eerste mijn eigen ruimte moet nemen ipv altijd eerst zorgen dat iedereen oké is en dán pas mijn eigen dingen doen (om er dan achter te komen dat de tijd op is)
Huishoudelijk zaten we al verrassend goed in de verdeling. Zorg voor de kinderen (fysieke zorg maar ook heel praktisch de sportclubs cadeautjes kinderfeestjes kleding kopen etc etc etc) is echt beter verdeeld nu.
Wij hebben het helaas deels ook op de harde manier moeten leren (omstandigheden) maar zijn nu dingen echt anders gaan doen. Dat lukt het allerbest als beide partners bereid zijn naar zichzelf te kijken.
Fulltime werken doen we beide niet. Er gaat wel een en ander veranderen in de werksituatie en wellicht ga ik op termijn ook weer meer werken.
My 2 cents dan maar: een schoonmaker, alle taken strak verdelen -op het kinderachtige af- en écht loslaten wat niet in jouw ‘takenpakket’ zit. En neem je eigen ruimte en tijd eerst, voordat deze weer wordt opgeslokt.

anoniem_6714fd1979018 wijzigde dit bericht op 23-01-2024 09:57

1.89% gewijzigd

Peertjes maandag 22 januari 2024 om 16:51

Ik heb altijd fulltime gewerkt, maar kon ook flexibel inzetten bij dingen rondom de kinderen. Oppas aan huis omdat ex enkele dagen en nachten van huis was voor werk. Later gescheiden, zonder co-ouderschap, en toen ook fulltime en oppas.

MadameJean maandag 22 januari 2024 om 17:04

luiwammes schreef: ↑
22-01-2024 16:27
Wat een heerlijke georganiseerd huishouden moet dat zijn met die vaste plekken. Dat wordt m’n goede voornemen voor dit jaar.

Nou het helpt echt! Het blijft natuurlijk puzzelen, maar onze knoppen worden nu minder snel ingedrukt door al dat soort kleine onbenulligheden. We hebben deze zomer een heleboel kleine dingen veranderd
- extra haakjes voor alle tassen
- een lade uitgeruimd met deel voor broodtrommels en flessen en deel voor maaltijd-opberger bakjes en potten
- een ijzeren voorraadlijst, een whiteboard aan binnenkant kast + kastinzetten om te organiseren
- een vintage soort secretaire in een hoek van de keuken met zeven laatjes in het bovendeel voor al die kleine dingen die normaal altijd kwijt lagen te zijn onder een verrotte appel in de fruitschaal.

Mijn man is bijna nooit meer iets kwijt en dat is vooral voor mij een opluchting

Anoniem_66d0504a221d2 maandag 22 januari 2024 om 17:08

Het enige dat ik belangrijk vind, is dat mijn partner en ik het eens zijn over de verdeling. En dat zijn we al meer dan 20 jaar.
En dat dat geen 50/50 is, vinden we allebei prima.
Ik werk parttime, hij fulltime.

Arual38 maandag 22 januari 2024 om 17:29

Ik werk al jaaarwn fulltime. Ik heb heel even parttime geprobeerd, maar dat vond ik echt vreselijk, dus toen ben ik snel teruggegaan naar fulltime. Gelukkig wel ruimte van mijn ex gekregen om vol voor mijn carrière te gaan. Dat betekende dat hij meer zorgtaken oppakte. Inmiddels studeert kind, dus nu alleen nog maar aandacht, liefde en een luisterend oor, maar geen regeltaken meer. Nu moet ik ook wel zeggen dat dit precies de reden was dat ik geen hele grote kinderwens had. Ik wilde wel een kind, maar ik had er moeite mee om in te leveren op mijn carriere. Dit was dus een mooie oplossing. Ik heb het er weleens met kind over en vraag dan hoe hij dat heeft beleefd. Hij geeft dan aan dat hij het wel leuk vindt dat zijn moeder zo’n carrière heeft. Kind is ook altijd erg benieuwd geweest naar mijn werk en vraagt hier regelmatig naar. Ik ben altijd de persoon geweest die hem door moeilijke tijden heen hielp, zijn huiswerkplanning en toetsplanning besprak, zijn studiekeuze en toekomstplannen mee bespreekt etc. Zijn vader is voor de sport en grappen en grollen en medische zaken.

Lila-Linda maandag 22 januari 2024 om 17:33

Arual38 schreef: ↑
22-01-2024 17:29
Inmiddels studeert kind, dus nu alleen nog maar aandacht, liefde en een luisterend oor, maar geen regeltaken meer.

beetje OT, maar ik vond de hoeveelheid tijd, liefde, aandacht, kletsen die mijn oudste nog opeiste na het op kamers gaan echt veel.
In mijn beleving, had ik dat zelf veel minder. IK had gedacht, dat het loslaten veel sneller en harder zou gaan.
En eigenlijk is dit ook wel weer heel fijn

Schorpio28 maandag 22 januari 2024 om 17:52

Peertjes schreef: ↑
22-01-2024 16:30
Je bedoeling zal vast en zeker goed zijn, maar ik vind het echt niet kunnen dat je zulke inhoudelijke informatie deelt over het privé van iemand die jou inhuurt als coach.

Joh, de helft van de coach gesprekken die ik voer hebben ongeveer dit thema omdat het voor veel vrouwen lastig blijkt hun ruimte te nemen.

Daarnaast heb ik wat details aangepast en zaken vaag gehouden (bijv aantal kinderen en hun leeftijd, soort opleiding/bedrijf) zodat eea in principe geanonimiseerd is..

schorpio28 wijzigde dit bericht op 22-01-2024 17:53

2.30% gewijzigd

Arual38 maandag 22 januari 2024 om 17:52

Lila-Linda schreef: ↑
22-01-2024 17:33
beetje OT, maar ik vond de hoeveelheid tijd, liefde, aandacht, kletsen die mijn oudste nog opeiste na het op kamers gaan echt veel.
In mijn beleving, had ik dat zelf veel minder. IK had gedacht, dat het loslaten veel sneller en harder zou gaan.
En eigenlijk is dit ook wel weer heel fijn

Ik snap wat je bedoelt. Ik zoek het ook wel op. Ik vind deze leeftijd echt geweldig en ik krijg geen genoeg van al zijn verhalen. Ik geniet dus nog even intens van deze fase

Kaaaaaaaatje maandag 22 januari 2024 om 18:46

Ik werk 36 uur in 4 dagen. Tenminste op papier. In de praktijk maak ik ze niet.

Vriend werkt officieel 32 uur, maar maakt structureel meer uren ('s avonds en op de dag dat hij voor de kinderen zorgt, maar ze op school zitten).

Ik vind die volkskrant test stom. Ze doen net alsof voor de auto verantwoordelijk zijn net zoveel tijd kost als alle cadeautjes regelen voor kindervrejaardagen, sinterklaas en kinderfeestjes. En ze missen allerlei dingen. Zo merk ik de laatste tijd dat ik er helemaal klaar mee ben dat we door Corona in een ritme zijn gekomen waar ik er altijd voor verantwoordelijk ben dat iedereen op tijd op school en werk is. Ik merk dat ik er stress van heb en dat het veel energie kost.

Wij zijn nu bezig met de lijst uit het boek Fair Play van Eve Rodsky. Beetje stom boek, met een veel te Amerikaanse insteek, maar.... de lijst die ze gebruikt (https://coda.io/@sj-crawford/fair-play/the-cards-11) is in elk geval veel meer omvattend EN ze benadrukt ook dat je eerst moet bespreken wat je allebei verwacht op een specifiek onderwerp en het dan ook echt helemaal bij 1 persoon moet beleggen.

Overigens, als ik zeg dat we er mee bezig zijn bedoel ik dat vriend een keer naar de lijst keek, toe gaf dat ik voor 90% in elk geval gedeeltelijk verantwoordelijk was. Vervolgens hebben we nog bedacht wat we belangrijk vinden voor de auto, fietsen en kinderkleding en toen was vriend een beetje klaar met het hele gebeuren, want het duurde wel lang zo....

En helaas heeft hij gezondheidsproblemen, dus het is soms ook lastig om dingen van hem te verwachten en de energie te hebben om hier ruimte voor te maken. Dus voor ons is dit nu hetgeen waar we mee aan de slag willen in relatietherapie.

MadameJean maandag 22 januari 2024 om 18:55

Kaaaaaaaatje schreef: ↑
22-01-2024 18:46
Ik werk 36 uur in 4 dagen. Tenminste op papier. In de praktijk maak ik ze niet.

Vriend werkt officieel 32 uur, maar maakt structureel meer uren ('s avonds en op de dag dat hij voor de kinderen zorgt, maar ze op school zitten).

Ik vind die volkskrant test stom. Ze doen net alsof voor de auto verantwoordelijk zijn net zoveel tijd kost als alle cadeautjes regelen voor kindervrejaardagen, sinterklaas en kinderfeestjes. En ze missen allerlei dingen. Zo merk ik de laatste tijd dat ik er helemaal klaar mee ben dat we door Corona in een ritme zijn gekomen waar ik er altijd voor verantwoordelijk ben dat iedereen op tijd op school en werk is. Ik merk dat ik er stress van heb en dat het veel energie kost.

Wij zijn nu bezig met de lijst uit het boek Fair Play van Eve Rodsky. Beetje stom boek, met een veel te Amerikaanse insteek, maar.... de lijst die ze gebruikt (https://coda.io/@sj-crawford/fair-play/the-cards-11) is in elk geval veel meer omvattend EN ze benadrukt ook dat je eerst moet bespreken wat je allebei verwacht op een specifiek onderwerp en het dan ook echt helemaal bij 1 persoon moet beleggen.

Overigens, als ik zeg dat we er mee bezig zijn bedoel ik dat vriend een keer naar de lijst keek, toe gaf dat ik voor 90% in elk geval gedeeltelijk verantwoordelijk was. Vervolgens hebben we nog bedacht wat we belangrijk vinden voor de auto, fietsen en kinderkleding en toen was vriend een beetje klaar met het hele gebeuren, want het duurde wel lang zo....

En helaas heeft hij gezondheidsproblemen, dus het is soms ook lastig om dingen van hem te verwachten en de energie te hebben om hier ruimte voor te maken. Dus voor ons is dit nu hetgeen waar we mee aan de slag willen in relatietherapie.

Oh dat is wel herkenbaar, man die verzucht dat het hem UUUUUREN kostte om de kasten van de kinderen 'eindelijk eens goed op te ruimen' en ze vervolgens ging opjutten dat het netjes moet blijven - ik kon alleen maar denken 'dude hoe zo is dit de eerste keer dat jij die kasten eens echt opruimt (sokken matchen, te kleine dingen doorschuiven, kapotte dingen repareren, oude dingen wegdoen) ipv gewoon iets ergens bovenop te leggen - ik doe dit eigenlijk heel regelmatig'.

Ladara maandag 22 januari 2024 om 19:04

VivaRosa24 schreef: ↑
22-01-2024 16:50
Ladara ik lees zoveel boosheid en teleurstelling in jouw berichten. Goed dat je er hier zo open en eerlijk over schrijft. Veel herkenning zo te lezen bij anderen. Ik herken het ook hoor. Inmiddels hebben mijn man en ik het écht aangepakt.

Lief van je

Wij ook gelukkig. Maar het kost me onverwacht veel tijd om over mijn boosheid heen te komen. Maar goed, ik heb hulp inmiddels, dus dat wordt vast beter.

Wat ik heel ingewikkeld vond, en dat is meteen mijn tip, was dat ik geen netwerk had. Familie en vrienden woonden op uren rijden en in onze woonplaats kende ik eigenlijk niemand. Dat was heel beperkend. Een netwerk van mensen die eens op je kind kunnen passen zodat je tijd voor jezelf kan nemen is echt cruciaal als je veel werkt. Tijd voor jezelf is cruciaal, maar ook gewoon even niet verantwoordelijk zijn.

Kaaaaaaaatje maandag 22 januari 2024 om 19:06

Mijn vriend dacht ook dat het was dat ik op magische wijze iets van zolder toverde.....

ja er liggen kleren op zolder, die krijgen we van 3 personen, die controleer ik dan op nog draagbaar en vinden de kinderen leuk en dan gaat het in de tas met de juiste maat. En dan bedenk ik wat er nog aangevuld moet worden, want leggings zitten daar bijvoorbeeld nooit bij.....

En dat ik elk jaar 2 keer door de hele kast ging met de dames en dan alles doorschoof had hij ook even gemist.

En toen hij wintersport spullen met de meiden ging kopen kon hij de helft weer terugbrengen, want hij had die twee shoppers vol met spullen die we hadden gekregen even over het hoofd gezien (al had ik ze voor de voordeur gezet voor ik wegging....)

Kaaaaaaaatje maandag 22 januari 2024 om 19:09

Ladara schreef: ↑
22-01-2024 19:04
Lief van je Wij ook gelukkig. Maar het kost me onverwacht veel tijd om over mijn boosheid heen te komen. Maar goed, ik heb hulp inmiddels, dus dat wordt vast beter.

Wat ik heel ingewikkeld vond, en dat is meteen mijn tip, was dat ik geen netwerk had. Familie en vrienden woonden op uren rijden en in onze woonplaats kende ik eigenlijk niemand. Dat was heel beperkend. Een netwerk van mensen die eens op je kind kunnen passen zodat je tijd voor jezelf kan nemen is echt cruciaal als je veel werkt. Tijd voor jezelf is cruciaal, maar ook gewoon even niet verantwoordelijk zijn.

Als mijn kinderen in de vakantie bij opa's en oma's logeren (want ze wonen te ver weg voor gewoon een keer) dan ben ik altijd zo verschrikkelijk verbaasd hoeveel tijd je dan over houdt. Dat je opstaat, doucht aankleed en gaat eten en dat er dan 25 minuten voorbij zijn. In plaats van 1,5 uur omdat je tussendoor kinderen moet wakker maken, en ze moet aanmoedigen en ze weer naar boven moet sturen omdat het echt te koud is voor een korte broek en een t-shirt en de broodtrommels maken en de haren kammen en helpen met tandenpoetsen en het ruzietje sussen enzovoort enzovoort.

Vind ik trouwens ook goed aan fairplay, op de kinderen letten (zelfs als je niet actief met ze bezig bent) is een taak. Zeker bij kleine kinderen is het zo dat je heel veel half met ze bezig bent, koken en de kinderen in de gaten houden, de was doen en de kinderen in de gaten houden, super vermoeiend vind ik het allemaal.

En ik ben ook de default parent bij ons thuis. Laatst kwam de jongste 2 trappen oplopen om te vragen waar de gum was. Haar vader zat naast haar aan tafel de krant te lezen, maar die had ze niet gevraagd......

Kaaaaaaaatje maandag 22 januari 2024 om 19:10

Echt ik houd van hem.... en ik houd me er aan vast dat hij op zijn werk er ook last van heeft dat het moeilijk is om dit allemaal goed te managen, maar soms.... (en ook wel lekker om even stoom af te blazen...)

ninika maandag 22 januari 2024 om 19:38

Ik woon in België en ik heb het gevoel dat fulltime werken hier iets normaler is voor vrouwen. Ik ben nu in verwachting van ons eerste kind en ben wel van plan om fulltime te blijven werken. Voor mij betekent dat 35 uur (retail), hoewel ik in de praktijk 38 uur werk en daarmee 15 extra vrije dagen per jaar heb.
Ik heb het geluk dat mijn vriend leerkracht is en dus altijd de weekenden, woensdagmiddagen en schoolvakanties vrij heeft. Ook wonen we allebei heel dichtbij ons werk én bij de opvang en toekomstige school. We kunnen ook beide ouderschapsverlof opnemen, we gaan dit doen door allebei 20 maanden lang 1 dag per week op te nemen (eerst ik, en als mijn 20 maanden op zijn gaat mijn vriend ze opnemen).

Ik ben benieuwd hoe het ons zal vergaan, maar ik maak met niet zo veel zorgen. De meeste dingen verdelen we al eerlijk. Ik doe wat meer in het huishouden, maar mijn vriend kookt bijna altijd en doet de meeste boodschappen en grotere klussen. Ik kan me wel voorstellen dat het met meerdere kinderen en dus een drukkere planning wel wat ingewikkelder kan worden.

Anoniem_67700891efcbf maandag 22 januari 2024 om 19:50

ninika schreef: ↑
22-01-2024 19:38
Ik woon in België en ik heb het gevoel dat fulltime werken hier iets normaler is voor vrouwen. Ik ben nu in verwachting van ons eerste kind en ben wel van plan om fulltime te blijven werken. Voor mij betekent dat 35 uur (retail), hoewel ik in de praktijk 38 uur werk en daarmee 15 extra vrije dagen per jaar heb.
Ik heb het geluk dat mijn vriend leerkracht is en dus altijd de weekenden, woensdagmiddagen en schoolvakanties vrij heeft. Ook wonen we allebei heel dichtbij ons werk én bij de opvang en toekomstige school. We kunnen ook beide ouderschapsverlof opnemen, we gaan dit doen door allebei 20 maanden lang 1 dag per week op te nemen (eerst ik, en als mijn 20 maanden op zijn gaat mijn vriend ze opnemen).

Ik ben benieuwd hoe het ons zal vergaan, maar ik maak met niet zo veel zorgen. De meeste dingen verdelen we al eerlijk. Ik doe wat meer in het huishouden, maar mijn vriend kookt bijna altijd en doet de meeste boodschappen en grotere klussen. Ik kan me wel voorstellen dat het met meerdere kinderen en dus een drukkere planning wel wat ingewikkelder kan worden.

Daar is het normaler want ook beter geregeld. Vanaf 2,5 kunnen ze in België al naar school. Dat is hier pas met 4 jaar. Heel veel mensen aan deze kant van de grens trekken hun kind met 2,5 van het KDV om ze in België ‘naar school’ te laten gaan (gratis opvang in principe) en met vier jaar komen ze dan weer terug naar NL om te starten met school.

KamilleT maandag 22 januari 2024 om 19:54

Ik ben gescheiden toen mijn oudste kind 3 was. Niet vanwege het niets bijdragen van de man, maar dat was ook echt een frustrerende situatie. Toen ik eenmaal alleenstaand was, was het duidelijk dat ik sowieso alle shifts moest doen. Dat is natuurlijk een belasting maar de afwezigheid van discussies met en frustraties over een partner die niet meezorgt, maakten het 100% goed.

Vlag maandag 22 januari 2024 om 20:13

Ik heb dus ook wel echt enorm geluk met man, die echt 50% van huishouden, kinderen, etc op zich neemt. Ook de mental load. Misschien komt het doordat hij is opgevoed door een alleenstaande moeder en dus al op jonge leeftijd gewoon moest meedraaien in het huishouden.

Zelf kom ik dus juist uit een 'traditioneel' gezin (vader fulltime, moeder werkte niet) en ik stoor me dus juist altijd enorm als ik daar ben. Die dynamiek, daar zijn ze gewoon nooit meer uitgekomen, mijn moeder doet nog steeds álles qua huishouden en mijn vader niets. Ook al werkt mijn moeder inmiddels ook bijna fulltime (32 uur). Onbegrijpelijk.

Malva24 maandag 22 januari 2024 om 20:18

Kaaaaaaaatje schreef: ↑
22-01-2024 19:09

En ik ben ook de default parent bij ons thuis. Laatst kwam de jongste 2 trappen oplopen om te vragen waar de gum was. Haar vader zat naast haar aan tafel de krant te lezen, maar die had ze niet gevraagd......

Heel herkenbaar! En als je dan vraagt, waarom vraag je dat niet aan je vader? Dan zegt ze: die weet dat toch niet.

ninika maandag 22 januari 2024 om 20:32

lemoos2 schreef: ↑
22-01-2024 19:50
Daar is het normaler want ook beter geregeld. Vanaf 2,5 kunnen ze in België al naar school. Dat is hier pas met 4 jaar. Heel veel mensen aan deze kant van de grens trekken hun kind met 2,5 van het KDV om ze in België ‘naar school’ te laten gaan (gratis opvang in principe) en met vier jaar komen ze dan weer terug naar NL om te starten met school.

Oh wow dat wist ik niet! Hier zijn er ook wel veel problemen met de opvang, er is een groot tekort aan personeel en lange wachtlijsten. Wij hadden gelukkig al wel snel iets gevonden en wonen ook in een kleine, kindvriendelijke stad.
Iets anders wat hier in België ook heel normaal is en in Nederland denk ik minder is kampjes voor kinderen. Collega's van mij regelen in de schoolvakanties altijd kampjes waar de kinderen doordeweeks naartoe kunnen. Dat kan een echt kamp zijn, maar ook bijvoorbeeld een knutselweek in het lokale museum.

Summertje maandag 22 januari 2024 om 20:57

Ladara schreef: ↑
22-01-2024 16:05
Dan is er inderdaad geen eten. En dan is het wachten: wie er het eerst stress krijgt van de huilende en jengelende kinderen. Waarschijnlijk de persoon tegen wie de kinderen áltijd huilen en jengelen omdat ze weten dat de ander toch niet reageert. En dan is het nog steeds wachten: wie heeft de langste adem. Wie laat de kinderen het langst honger lijden. Ik verloor altijd. Want het is zo lastig kiezen, tussen je man zijn lesje leren en de kinderen er onder laten lijden. Zeker als de boodschap toch niet aankomt.

Dat zou mij dus echt een flinke ruzie waard zijn, hoewel onze wegen zich dan waarschijnlijk al eerder gescheiden hadden. Wat ontzettend onaantrekkelijk.

En die masculiene beroepen: bij heel veel banen kan het prima hoor. Ik ken genoeg mannen in serieuze banen die 4 dagen werken sinds kinderen.

luiwammes maandag 22 januari 2024 om 21:01

MadameJean schreef: ↑
22-01-2024 17:04
Nou het helpt echt! Het blijft natuurlijk puzzelen, maar onze knoppen worden nu minder snel ingedrukt door al dat soort kleine onbenulligheden. We hebben deze zomer een heleboel kleine dingen veranderd
- extra haakjes voor alle tassen
- een lade uitgeruimd met deel voor broodtrommels en flessen en deel voor maaltijd-opberger bakjes en potten
- een ijzeren voorraadlijst, een whiteboard aan binnenkant kast + kastinzetten om te organiseren
- een vintage soort secretaire in een hoek van de keuken met zeven laatjes in het bovendeel voor al die kleine dingen die normaal altijd kwijt lagen te zijn onder een verrotte appel in de fruitschaal.

Mijn man is bijna nooit meer iets kwijt en dat is vooral voor mij een opluchting

Dank voor de tips! Mijn man was al begonnen met z’n eigen gereedschap, dat scheelt al een hoop. Ik ben nu met zwangerschapsverlof dus ik zie hier ook m’n kans

Craziestcatlady maandag 22 januari 2024 om 21:06

luiwammes schreef: ↑
22-01-2024 14:59
Wanneer mensen vragen: is dat niet veel? Gaan ze er vaak alvast vanuit dat je een man hebt die ook fulltime werkt. Want ja, dat doet de meerderheid van de mannen.

Overigens werkt mijn man ook fulltime. Ik had graag gewild dat hij parttime zou gaan werken, maar hij meent dat dat bij zijn werk niet kan (nogal een masculine omgeving). Wij zijn er nu gewoon aan gewend dat we allebei fulltime werken, waardoor we het eigenlijk niet echt veel vinden. We hebben idd ook een maaltijd box, een schoonmaakster, een geweldige oppas en twee dagen BSO.

Hoe doe je dat dan?
Ft werken, beide en maar 2 dagen bso?

luiwammes maandag 22 januari 2024 om 21:10

Vlag schreef: ↑
22-01-2024 20:13
Ik heb dus ook wel echt enorm geluk met man, die echt 50% van huishouden, kinderen, etc op zich neemt. Ook de mental load. Misschien komt het doordat hij is opgevoed door een alleenstaande moeder en dus al op jonge leeftijd gewoon moest meedraaien in het huishouden.

Zelf kom ik dus juist uit een 'traditioneel' gezin (vader fulltime, moeder werkte niet) en ik stoor me dus juist altijd enorm als ik daar ben. Die dynamiek, daar zijn ze gewoon nooit meer uitgekomen, mijn moeder doet nog steeds álles qua huishouden en mijn vader niets. Ook al werkt mijn moeder inmiddels ook bijna fulltime (32 uur). Onbegrijpelijk.

Dit klinkt zo herkenbaar. Mijn man doet ook ‘gewoon’ de helft. Ik krijg t altijd een beetje op mn heupen van mensen die zeggen dat hun man ‘meehelpt’. We zijn er samen verantwoordelijk voor. Ik doe wel de mental load, maar dat is gewoon een van mijn klussen. Hij doet weer andere.

Mijn man komt uit een gezin van twee werkende ouders, en anders dan de meesten van die generatie stond z’n vader de helft van de tijd ‘s avonds in de pannen te roeren. Hij heeft gewoon het goede voorbeeld gehad. Het gezin waar ik uit kom is net zo traditioneel als dat van jou. Nu m’n vader met pensioen is, doet m’n moeder nog steeds het huishouden, niet dat ie dan wat taken overneemt of zo. En als ze bij ons komen eten dan vindt mijn vader het ook altijd heel bijzonder als mijn man kookt.

Actieve topics