Fulltime werkende moeders

Vlag maandag 22 januari 2024 om 14:49

Even wat feitjes op een rij:
- 29% van de Nederlandse vrouwen werkt fulltime. Bij mannen ligt dit percentage op 83%.
- Sinds 2014 is het aantal fulltime werkende vrouwen langzaam maar zeker aan het stijgen
- In slechts 11% van de gezinnen werken beide ouders fulltime
- De meeste ouders zouden de zorg voor hun kinderen het liefst gelijk willen verdelen. Slechts een op de tien(!) vindt dat dat ook is gelukt.

Kortom: fulltime werkende moeders zijn in de minderheid. Toevallig ben ik 1 van hen, maar gezien bovenstaande cijfers heb ik maar weinig ervaringsdeskundigen in mijn omgeving waarmee ik lief & leed maar zeker ook tips & tricks kan uitwisselen.

Daarom een topic voor fulltime werkende moeders! Waar loop jij tegenaan? En welke keuzes, aankopen of mindsets hebben jouw leven in positieve zin veranderd?

NB 1: Dit topic is niet bedoeld om parttime- of niet-werkende moeders te bashen. Iedereen maakt hierin haar eigen keuze.
NB 2: Iedereen is natuurlijk welkom om mee te schrijven

luiwammes dinsdag 23 januari 2024 om 09:27

Tulpje22 schreef: ↑
23-01-2024 08:32
ja dat.
Ik heb zo'n vriendin. 3 jonge kinderen. Man werkt fulltime. Zij werkte 2 dagen. Maar dat was niet meer te doen. Het was teveel, druk gezin, kinderen naar oppas brengen, werken, huishouden. Zij is toen volledig gestopt met werken. Ik zou dan denken: man gaat minder werken zodat zij ook gewoon kan blijven werken. Is toch voor haar ook fijn, om haar eigen ding te hebben, haar cv up to date te houden, haar eigen geld te verdienen. Maar nee, haar man kan (lees: wil) niet minder. Zij vindt het wel relaxt volgens mij. Dus prima dan. Maar ik zou het zelf nooit willen en denk ook: man, het zijn ook jouw kinderen. Het is niet alleen haar probleem dat de combi werk, kinderen, huishouden niet lukt. Wat doe jij eraan om dat beter te laten verlopen? Het kost haar nu haar carriere, vind dat zo zonde van haar opleiding etc.

Die man heeft het lekker bekeken. Die kan fulltime werken zonder zich te hoeven bekommeren om de hele logistiek rondom de school, het vullen van de broodtrommels, boodschappen, was, eten op tafel etc etc. Natuurlijk “kan” hij niet minder werken! Het is volgens mij veel makkelijker om fulltime te werken zonder iets in huis te doen dan parttime en dan deels het huishouden op te pakken. Kun je je beter focussen. En ja, dan is de vrouw daar uiteraard weer de dupe van, maar door dat dit toch sociaal geaccepteerd wordt voelt dat misschien minder erg of zo.

Tulpje22 dinsdag 23 januari 2024 om 09:27

Tulpje22 schreef: ↑
23-01-2024 08:32
dubbel

MadameJean dinsdag 23 januari 2024 om 09:31

Tulpje22 schreef: ↑
23-01-2024 08:32
ja dat.
Ik heb zo'n vriendin. 3 jonge kinderen. Man werkt fulltime. Zij werkte 2 dagen. Maar dat was niet meer te doen. Het was teveel, druk gezin, kinderen naar oppas brengen, werken, huishouden. Zij is toen volledig gestopt met werken. Ik zou dan denken: man gaat minder werken zodat zij ook gewoon kan blijven werken. Is toch voor haar ook fijn, om haar eigen ding te hebben, haar cv up to date te houden, haar eigen geld te verdienen. Maar nee, haar man kan (lees: wil) niet minder. Zij vindt het wel relaxt volgens mij. Dus prima dan. Maar ik zou het zelf nooit willen en denk ook: man, het zijn ook jouw kinderen. Het is niet alleen haar probleem dat de combi werk, kinderen, huishouden niet lukt. Wat doe jij eraan om dat beter te laten verlopen? Het kost haar nu haar carriere, vind dat zo zonde van haar opleiding etc.

Ik snap de reflex wel maar het is erg jammer voor haar op lange termijn.

Mannen die fulltime werken kunnen natuurlijk ernaast nog heel veel dingen doen en regelen, bizar hoe geaccepteerd het nog is dat ze zowel niet minder werken als niet meer zorgen.

Anoniem_67794727e8f33 dinsdag 23 januari 2024 om 09:35

heb nog niet alles gelezen (want eigenlijk aan het werk).
Ik werk 32u bij ons is 36 fulltime dus het scheelt niet veel. Daarbij doe ik sinds 2 jaar alles alleen (daarvoor waren ze 2/3 van de tijd bij mij).
In mijn ene vrije dag ben ik de hele dag bezig met huishouden boodschappen enz 's avonds ben ik kapot maar dan hoef ik in het weekend zo min mogelijk te doen.
1x in de maand heb ik een schoonmaakster.
Mijn oudste zit op het vo de jongste op de basisschool. 1x in de week past mijn moeder op en eten we daar. 1x in de week heeft hij bso en de andere 2 dagen werk ik thuis. Het is te doen en ik hoef moet niemand ruzie te maken over de taakverdeling

Tulpje22 dinsdag 23 januari 2024 om 09:38

MadameJean schreef: ↑
23-01-2024 09:31
Ik snap de reflex wel maar het is erg jammer voor haar op lange termijn.

Mannen die fulltime werken kunnen natuurlijk ernaast nog heel veel dingen doen en regelen, bizar hoe geaccepteerd het nog is dat ze zowel niet minder werken als niet meer zorgen.

Ik denk overigens wel dat hij 's avonds genoeg met/voor de kinderen doet, maar 5 dagen per week is hij dus aan het werk en kan zij alles regelen rondom de kinderen/school/huishouden. Dus ja, hij heeft het luxe, kan gewoon zijn werk doen en thuis wordt alles wel geregeld, geen gedoe met oppas/kinderen die ziek zijn. Dat regelt de vrouw allemaal wel. Tja, wat ik zei, zij vindt het volgens mij ook wel prima zo, geloof niet dat ze onderling gedoe erover gehad hebben. Maar hij heeft dus wel geluk met zo'n vrouw. Ik zou daar niet in mee gaan als hij zou zeggen: kan je niet beter stoppen met werken? Dacht het niet, ik wil ook werken. Ik zou gek worden, alleen maar thuis zitten en voor de kinderen zorgen. Dan ga jij maar minderen. Of we hadden niet moeten kiezen voor 3 kinderen.

MadameJean dinsdag 23 januari 2024 om 09:48

Tulpje22 schreef: ↑
23-01-2024 09:38
Ik denk overigens wel dat hij 's avonds genoeg met/voor de kinderen doet, maar 5 dagen per week is hij dus aan het werk en kan zij alles regelen rondom de kinderen/school/huishouden. Dus ja, hij heeft het luxe, kan gewoon zijn werk doen en thuis wordt alles wel geregeld, geen gedoe met oppas/kinderen die ziek zijn. Dat regelt de vrouw allemaal wel. Tja, wat ik zei, zij vindt het volgens mij ook wel prima zo, geloof niet dat ze onderling gedoe erover gehad hebben. Maar hij heeft dus wel geluk met zo'n vrouw. Ik zou daar niet in mee gaan als hij zou zeggen: kan je niet beter stoppen met werken? Dacht het niet, ik wil ook werken. Ik zou gek worden, alleen maar thuis zitten en voor de kinderen zorgen. Dan ga jij maar minderen. Of we hadden niet moeten kiezen voor 3 kinderen.

Nou ja maar ipv ‘s avonds te vaderen zou hij ook kunnen zorgen
- dat de kinderen 2-3x per week op school belanden
- dat er een schoonmaker is die zorgt dat t echt schoon is
- voor een oppas die de kinderen 2-3x haalt en naar sport meeneemt
- een wasrooster voor de sportspullen
- een contract met een kdv
- een regelmatige boodschappen-bestelling
- een maaltijdplanning

Maar dat is voor de meeste mannen alsof het in Keulen dondert terwijl ft werkende vrouwen dat wel regelen..

Cookiemonster dinsdag 23 januari 2024 om 09:48

Fijn zo'n topic!

Ik werk zelf ook fulltime (is in onze branche 36u, en dus werk ik 4x9). Daarnaast doe ik ook nog +- 5 uur per week aan vrijwilligerswerk. Mijn man werkt evenveel. We hebben beiden veeleisende banen met veel verantwoordelijkheid. We hebben 1 dochter van bijna 2 en ik ben nu 35 weken zwanger van de tweede.

Wat bij ons wel scheelt is dat we ook kunnen thuiswerken, waardoor je niet altijd met reistijd zit, en we ook redelijk flexibel werk hebben. We kunnen makkelijk schuiven waardoor we iets eerder stoppen en bijvoorbeeld 's avonds of in het weekend nog wat werken. Ideaal!

Verder hebben we het volgende geregeld:
- Een huishoudelijke hulp (elke week 3 uur, en soms wat extra voor zemen van de ramen oid)
- De boodschappen worden 1x per week bezorgd.
- Als we koken, maak ik soms voor 3 dagen eten. We vinden het zelf niet zo erg om 3 dagen hetzelfde te eten als het hectisch is

Natuurlijk zijn de kinderen nog jong en zijn er nog geen speel- en sportafspraakjes, maar we zijn dus beiden 1 dag doordeweeks thuis met onze kinderen (ze gaan 2 dagen naar de opvang), dus dat lijkt me wel haalbaar. Zeker als we tegen die tijd bijvoorbeeld op onze vrije dagen kunnen werken als ze naar school zijn, en we op de andere dagen daardoor wat eerder kunnen stoppen.

luiwammes dinsdag 23 januari 2024 om 09:51

Tulpje22 schreef: ↑
23-01-2024 09:38
Ik denk overigens wel dat hij 's avonds genoeg met/voor de kinderen doet, maar 5 dagen per week is hij dus aan het werk en kan zij alles regelen rondom de kinderen/school/huishouden. Dus ja, hij heeft het luxe, kan gewoon zijn werk doen en thuis wordt alles wel geregeld, geen gedoe met oppas/kinderen die ziek zijn. Dat regelt de vrouw allemaal wel. Tja, wat ik zei, zij vindt het volgens mij ook wel prima zo, geloof niet dat ze onderling gedoe erover gehad hebben. Maar hij heeft dus wel geluk met zo'n vrouw. Ik zou daar niet in mee gaan als hij zou zeggen: kan je niet beter stoppen met werken? Dacht het niet, ik wil ook werken. Ik zou gek worden, alleen maar thuis zitten en voor de kinderen zorgen. Dan ga jij maar minderen. Of we hadden niet moeten kiezen voor 3 kinderen.

Ach, zij zijn hier gelukkig mee, dan lijkt het mij niet zo’n probleem. Ik hoop wel dat ze ook naar de lange termijn kijken van deze beslissing: komt ze als de kinderen groot zijn nog makkelijk aan een baan, wat betekent dit voor het pensioen, welke afspraken hebben ze gemaakt mochten ze uit elkaar gaan of een van de twee overlijden. Helaas zie je vaak dat daar te weinig over wordt nagedacht.

Ceylon dinsdag 23 januari 2024 om 09:58

BlauweTulp schreef: ↑
22-01-2024 14:53
Ik ben niet eens moeder maar als ik zeg dat ik fulltime werk, krijg ik al van anderen (vooral vrouwen) te horen 'is dat niet veel?'. Mijn vriend heeft dat nog nooit te horen gekregen.

Jaaa, dit dus.

Ik ben wel moeder trouwens, maar dochter woont op zichzelf.

Echt te gek voor woorden. Dat vragen ze niet aan mijn man. Maar om de één of andere reden is het apart dat ik alles geregeld krijg.
Hoezo ik? We wonen daar toch met z'n tweeën. Maar over het algemeen is het toch nog steeds de vrouw die 95% van het huishouden doet.

De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.

Vlag dinsdag 23 januari 2024 om 09:59

Wat fijn om de ervaringen van andere fulltime of bijna-fulltime werkende moeders te lezen! Veel herkenning ook.

Heftig dat sommigen van jullie er door een scheiding (of overlijden van man

) alleen voor staan. Is dat bij de scheidingen een bewuste keuze geweest, om niet voor co-ouderschap te kiezen? Ik had een collega (man) die ging scheiden en die doodleuk zei: "m'n ex wil co-ouderschap, maar dat kan natuurlijk niet want ik werk fulltime". Ja vriend, hoe denk je dat zij moet gaan rondkomen als alleenstaande moeder dan?

Anoniem_6714fd1979018 dinsdag 23 januari 2024 om 10:02

Ladara schreef: ↑
22-01-2024 19:04
Lief van je Wij ook gelukkig. Maar het kost me onverwacht veel tijd om over mijn boosheid heen te komen. Maar goed, ik heb hulp inmiddels, dus dat wordt vast beter.

Wat ik heel ingewikkeld vond, en dat is meteen mijn tip, was dat ik geen netwerk had. Familie en vrienden woonden op uren rijden en in onze woonplaats kende ik eigenlijk niemand. Dat was heel beperkend. Een netwerk van mensen die eens op je kind kunnen passen zodat je tijd voor jezelf kan nemen is echt cruciaal als je veel werkt. Tijd voor jezelf is cruciaal, maar ook gewoon even niet verantwoordelijk zijn.

Netwerk is inderdaad heel fijn, ik bedenk me nu wel dat ik me vaak ook bezwaard voel om dat in te schakelen.
Even niet verantwoordelijk zijn helpt ook, dat heb ik dus echt moeten leren loslaten. Het allerfijnst is gewoon ook even de deur uit gaan of nog beter, het huis voor jezelf. Waar ik nog steeds giftig van kan worden is dat de kinderen naar mij toe komen op zolder, terwijl ze beneden naast papa op de bank zaten.
Sorry, ga nu wel erg off topic’!

Kaaaaaaaatje dinsdag 23 januari 2024 om 10:20

NomenNescio schreef: ↑
23-01-2024 02:51
Zeg je niet tegen je kind dat ze dat aan papa moet vragen? Die zit immers naast haar.

Dat waren echt mijn standaard antwoorden naar mijn kinderen. Gelukkig wel een man die daar ook normaal mee omging en ook andersom zei dat ze iets aan mama moesten vragen als dat mijn ding was. Maar vraag maar aan papa. Gewoon je kinderen telkens terugverwijzen naar de ouder van dienst, de ouder die er notabene naast zit, de ouder die dat normaal regelt, etc. Dan leren je kinderen ook het snelst dat jij niet de default ouder bent voor vanalles en nogwat en de ander net zo goed in staat is tot het regelen van dingen.

Anders zou ik nooit mijn uren hebben kunnen, of beter gezegd, wíllen werken als ik een egoistische man zou hebben gehad. Ik kan me dan ook goed voorstellen dat dit egoisme heel veel doet met je liefde voor je partner en dat je daar heel boos van wordt.

Nee, ik loop dan twee trappen af naar beneden, pak de gum die op dezelfde plek ligt waar hij altijd ligt en loop dan weer twee trappen op....

Nee natuurlijk zeg ik dan dat ze die zelf kan pakken of even aan papa moet vragen of die haar kan helpen. Maar ik roep dit echt al wel een tijd.... het komt nog niet echt aan blijkbaar.....

Lila-Linda dinsdag 23 januari 2024 om 10:24

Kaaaaaaaatje schreef: ↑
23-01-2024 10:20
Nee, ik loop dan twee trappen af naar beneden, pak de gum die op dezelfde plek ligt waar hij altijd ligt en loop dan weer twee trappen op....

Nee natuurlijk zeg ik dan dat ze die zelf kan pakken of even aan papa moet vragen of die haar kan helpen. Maar ik roep dit echt al wel een tijd.... het komt nog niet echt aan blijkbaar.....

Ik heb op een bepaald moment ingevoerd dat de term "mamaaaaaaaa" voor beide ouders gold
Daar luisteren vaders ook naar

Anoniem_6714fd1979018 dinsdag 23 januari 2024 om 10:25

Inspirerend topic trouwens hoor! Leuk om te lezen hoe jullie dit allemaal geregeld hebben.
En veel herkenbare situaties! Ook al werken wij beiden parttime.

luiwammes dinsdag 23 januari 2024 om 10:36

Ceylon schreef: ↑
23-01-2024 09:58
Jaaa, dit dus.

Ik ben wel moeder trouwens, maar dochter woont op zichzelf.

Echt te gek voor woorden. Dat vragen ze niet aan mijn man. Maar om de één of andere reden is het apart dat ik alles geregeld krijg.
Hoezo ik? We wonen daar toch met z'n tweeën. Maar over het algemeen is het toch nog steeds de vrouw die 95% van het huishouden doet.

Naast de vraag of ik het niet veel vindt of dat ik niet parttime wil werken, vind ik dit ook irritant van dezelfde categorie:

Man en ik hebben beiden een baan waarbij we een keer of zes per jaar naar het buitenland moeten en vaak met één of meerdere overnachtingen. Gelukkig weten we het meestal zo te plannen dat het niet tegelijk is en het is voor ons allebei prima te doen als de ander een keertje weg is. Maar ik krijg dan de vraag (best wel vaak): hoe doe je dat dan met de kinderen? Die heeft hij dus ook nog nooit gehad.

De eerste keer dat ik een keer op zakenreis ging, vroeg m’n moeder zelfs of ze niet langs moest komen om mijn man thuis te helpen - terwijl hij de week ervoor een hele week aan de andere kant van de wereld had gezeten, maar mij word niks aangeboden.

Ladara dinsdag 23 januari 2024 om 10:44

NomenNescio schreef: ↑
23-01-2024 02:51
Anders zou ik nooit mijn uren hebben kunnen, of beter gezegd, wíllen werken als ik een egoistische man zou hebben gehad. Ik kan me dan ook goed voorstellen dat dit egoisme heel veel doet met je liefde voor je partner en dat je daar heel boos van wordt.

Mijn boosheid is niet alleen richting mijn partner; hij is ook richting vrienden en familie en misschien wel richting de maatschappij. Mijn man deed die dingen niet niet uit egoïsme. Hij was geen slechte vader. Ik denk dat hij zelfs een goede vader was. Hij was wel een slechte ouder. De reacties die ik kreeg toen ik verdronk varieerden van: 'het is niet zo dat je het alleen doet, hij doet het gewoon anders', 'je moet het niet zo naar je toe trekken' tot 'ga bij hem weg, want hij houdt niet van je'. Dat klopte allemaal niet. Ik deed het wel grotendeels alleen, want hij deed het niet en hij hield zeker wel van mij (en ook: alsof het normaal is om je kinderen te verwaarlozen als je niet meer van hun moeder houdt). Maar de maatstaven voor vaders zijn heel anders dan die voor moeders. Je bent veel sneller een goede vader dan een goede moeder, als je tenminste het bijbehorende geslacht hebt.

Mijn vriendinnen zaten in dezelfde positie, alleen besloten ze, onbewust denk ik, om het maar gewoon te accepteren als normaal of als incidenten. Of als grappige kleine persoonlijkheidsdingetjes. Hun partners wisten niet wie de juffen van hun kinderen waren of wie hun vriendjes precies waren. Kenden ook niet de ouders van die vriendjes. Wisten niet welke maat hun kind had. Regelden niet de hobby's en brachten alleen als ze daar opdracht toe hadden gekregen. Eentje wist niet hoe laat de school van hun kinderen begon. Een ander was vergeten hun in het buitenland geboren kind aan te melden bij de ambassade zodat het geen Nederlands paspoort had. Als het hun beurt was om te koken was het vaak friet of pizza, de keren dat ze de badkamer hadden schoongemaakt waren op één hand te tellen. Ze zagen het niet als hun kinderen verdrietig waren, hadden nog nooit op eigen initiatief voor hun kind de huisarts gebeld.

Ik zie en zag weinig verschil tussen de afwezigheid van mijn man als vader en die van andere vaders. De meesten lijken gewoon niet zo aangehaakt bij hun kinderen. En dat vinden veel mensen normaal. Mijn vriendinnen hebben allerlei copingsmechanismen om ermee om te gaan: opa's en oma's passen veel op zodat ze lucht hebben, ze zijn minder gaan werken of ze zijn helemaal gestopt (ondanks dat ze dat vroeger niet wilden), eentje is gescheiden en doet nu de volledige zorg alleen, met oplaaddagen om het weekend. En ondertussen ontkennen ze dat ze de zorg voor hun kinderen grotendeels alleen doen. Of ze erkennen het wel, maar vinden dat dat op eigen initiatief is omdat ze het niet kunnen loslaten.

Misschien ben ik vooral boos omdat ik geen copingsmechanismen had. Ik had geen netwerk van oppassers. En ik kon ook niet minder gaan werken, want getrouwd op huwelijkse voorwaarden, dus financieel de sjaak als ons huwelijk zou stranden. Ik had niet de luxe van het probleem omzeilen. Het lag op mijn bord, ik kon het niet oplossen en ik kreeg geen hulp of steun. Of zelfs maar erkenning dat het probleem er was. En daar ben ik boos om.

Maar off topic misschien, sorry. Of misschien ook niet. Die copingsmechanismen zijn wel echt handig als het allemaal niet eerlijk is verdeeld.

Procne dinsdag 23 januari 2024 om 10:47

Voor degenen van jullie die een oppas aan huis hebben:

Hoe heb je die oppas gevonden?

Wat betaal je de oppas?

Doet hij/zij nog andere taken in huis?

Werk je thuis als de oppas er is, of ga je dan juist naar kantoor?

Komt de oppas ook tijdens schoolvakanties?

Ik zou graag een dag minder bso willen voor de oudste twee, dus ik ben erg benieuwd naar jullie ervaringen met een vaste oppas.

-Rosings- dinsdag 23 januari 2024 om 10:48

Ik heb een 6 jarige en werk vanaf de geboorte 4 dagen per week, 4 dagen opvang 1 dag vrij. Die vrije dag voelde ook echt als vrij samen. (geen andere ouder). Sinds school is er gedoe met BSO en momenteel maar 2 dagen BSO, ik hoop dat daar snel een derde bij komt. Ik zou niet weten hoe ik 40 uur zou moeten draaien, 36 zou nog wel lukken maar het hoeft niet, dus liever niet.

Ook met 4 dagen en als alleenstaand ouder commentaar trouwens, 'goh, 4 dagen opvang is wel veel he'. Tsja. Opvang was en BSO is nu onderdeel van mn village.

Bonte_specht dinsdag 23 januari 2024 om 10:48

Het beeld wat jullie schetsen is voor mij gelukkig helemaal niet herkenbaar. Bij ons is de verdeling denk ik 35-65 wat betreft zorg voor dochter en huishouden. Dat is van tevoren allemaal heel uitgebreid besproken met elkaar, wat de verwachtingen waren als ons kind er zou zijn. In ons geval kwam de kinderwens ook grotendeels vanuit mijn man. We werken beiden 32 uur. Maar ik heb echt een 'vrije' dag (kind is op die dag naar de opvang) terwijl mijn man zijn 'vrije' dag voor ons kind zorgt.

MadameJean dinsdag 23 januari 2024 om 10:49

luiwammes schreef: ↑
23-01-2024 10:36
Naast de vraag of ik het niet veel vindt of dat ik niet parttime wil werken, vind ik dit ook irritant van dezelfde categorie:

Man en ik hebben beiden een baan waarbij we een keer of zes per jaar naar het buitenland moeten en vaak met één of meerdere overnachtingen. Gelukkig weten we het meestal zo te plannen dat het niet tegelijk is en het is voor ons allebei prima te doen als de ander een keertje weg is. Maar ik krijg dan de vraag (best wel vaak): hoe doe je dat dan met de kinderen? Die heeft hij dus ook nog nooit gehad.

De eerste keer dat ik een keer op zakenreis ging, vroeg m’n moeder zelfs of ze niet langs moest komen om mijn man thuis te helpen - terwijl hij de week ervoor een hele week aan de andere kant van de wereld had gezeten, maar mij word niks aangeboden.

Ohjaa jahoor!

‘Where are your kids?’ soort van eerste vraag als ik op reis ben.

‘Home, where are yours?’ vraag ik dan waarop t antwoord is ‘also home - with my wife’.

Nouja HOEZO zou mijn man dat dan niet kunnen? Tussen school oppas en kdv is t wel aanpoten voor hem, maar het is een kleine week he, geen maanden.

Procne dinsdag 23 januari 2024 om 11:24

Bonte_specht schreef: ↑
23-01-2024 10:48
Het beeld wat jullie schetsen is voor mij gelukkig helemaal niet herkenbaar. Bij ons is de verdeling denk ik 35-65 wat betreft zorg voor dochter en huishouden. Dat is van tevoren allemaal heel uitgebreid besproken met elkaar, wat de verwachtingen waren als ons kind er zou zijn. In ons geval kwam de kinderwens ook grotendeels vanuit mijn man. We werken beiden 32 uur. Maar ik heb echt een 'vrije' dag (kind is op die dag naar de opvang) terwijl mijn man zijn 'vrije' dag voor ons kind zorgt.

Hier had ook man de grootste kinderwens en wij hadden ook heel duidelijke afspraken gemaakt voordat onze oudste werd geboren. We zouden allebei 4 dagen gaan werken en beiden 1 dag thuis met kind.

Totdat m’n man twee maanden voor de bevalling met de mededeling kwam dat hij in zijn functie geen ouderschapsverlof mocht opnemen (bleek ook echt in het contract te staan) en al onze afspraken dus de prullenbak in konden.

En sinds corona werk ik grotendeels vanuit huis, terwijl man altijd op locatie werkt. Daardoor kwam er ook steeds meer van het huishouden en de kinderen bij mij te liggen, want ‘jij bent toch thuis’. Het is ook regelmatig voorgekomen dat man de kinderen zou ophalen bij de opvang, maar mij om 17:45 belde dat hij dat toch niet ging redden. Ik heb echt heel vaak heel boos moeten worden om man in te laten zien dat hij niet alles bij mij kan dumpen.

Inmiddels is de verdeling gelukkig wel een stuk gelijkwaardiger, maar ik moet continu op m’n hoede zijn dat we toch niet weer afglijden.

Lila-Linda dinsdag 23 januari 2024 om 11:26

Procne schreef: ↑
23-01-2024 11:24
Hier had ook man de grootste kinderwens en wij hadden ook heel duidelijke afspraken gemaakt voordat onze oudste werd geboren. We zouden allebei 4 dagen gaan werken en beiden 1 dag thuis met kind.

Totdat m’n man twee maanden voor de bevalling met de mededeling kwam dat hij in zijn functie geen ouderschapsverlof mocht opnemen (bleek ook echt in het contract te staan) en al onze afspraken dus de prullenbak in konden.

je man had ook kunnen kiezen voor een andere baan

Procne dinsdag 23 januari 2024 om 11:48

Lila-Linda schreef: ↑
23-01-2024 11:26
je man had ook kunnen kiezen voor een andere baan

Had hij zeker kunnen doen en dat heb ik hem ook meerdere malen gezegd. Hij heeft een beetje rondgekeken op LinkedIn, maar nooit echt actie ondernomen. En daar ben ik ook weer boos over geworden, maar zonder resultaat.
En wat moet je dan?

Lila-Linda dinsdag 23 januari 2024 om 11:56

Procne schreef: ↑
23-01-2024 11:48
Had hij zeker kunnen doen en dat heb ik hem ook meerdere malen gezegd. Hij heeft een beetje rondgekeken op LinkedIn, maar nooit echt actie ondernomen. En daar ben ik ook weer boos over geworden, maar zonder resultaat.
En wat moet je dan?

blijkbaar zijn jullie gewend, dat jij wel gaat buigen
Hij kan dus start blijven, want uiteindelijk schik jij je.
Wat jij kunt doen, is nu een keer niet buigen, en hem zijn eigen probleem op laten ruimen.
ook als dat een andere-baan betekent. Hij maakt fouten en jij bloedt
dat is niet oke

luiwammes dinsdag 23 januari 2024 om 12:00

Procne schreef: ↑
23-01-2024 11:24

Totdat m’n man twee maanden voor de bevalling met de mededeling kwam dat hij in zijn functie geen ouderschapsverlof mocht opnemen (bleek ook echt in het contract te staan) en al onze afspraken dus de prullenbak in konden.

Is ouderschapsverlof niet een wettelijk recht dat je niet kan “wegcontracteren”? Ik vraag me serieus af of dit wel mag. En anders is dit gewoon echt een werkgever waar je als ouder geen moer aan hebt.

In deze krappe markt zou ik dan wel m’n biezen pakken, al is het uit principe (dit zal vast niet het enige punt zijn waarop werkgever niet toeschietelijk is - dit is eerder een symptoom van een kwaal van die werkgever). Jammer dat je man kennelijk toch perse die baan wil, lijkt mij toch dat hij dan z’n loyaliteit en prioriteiten niet bij zn gezin heeft (je geeft aan dat hij niet echt z’n best doet om een andere baan te vinden). Ik snap je frustratie!

Actieve topics