Werk & Studie
alle pijlers
Fulltime werkende moeders
maandag 22 januari 2024 om 14:49
Even wat feitjes op een rij:
- 29% van de Nederlandse vrouwen werkt fulltime. Bij mannen ligt dit percentage op 83%.
- Sinds 2014 is het aantal fulltime werkende vrouwen langzaam maar zeker aan het stijgen
- In slechts 11% van de gezinnen werken beide ouders fulltime
- De meeste ouders zouden de zorg voor hun kinderen het liefst gelijk willen verdelen. Slechts een op de tien(!) vindt dat dat ook is gelukt.
Kortom: fulltime werkende moeders zijn in de minderheid. Toevallig ben ik 1 van hen, maar gezien bovenstaande cijfers heb ik maar weinig ervaringsdeskundigen in mijn omgeving waarmee ik lief & leed maar zeker ook tips & tricks kan uitwisselen.
Daarom een topic voor fulltime werkende moeders! Waar loop jij tegenaan? En welke keuzes, aankopen of mindsets hebben jouw leven in positieve zin veranderd?
NB 1: Dit topic is niet bedoeld om parttime- of niet-werkende moeders te bashen. Iedereen maakt hierin haar eigen keuze.
NB 2: Iedereen is natuurlijk welkom om mee te schrijven
- 29% van de Nederlandse vrouwen werkt fulltime. Bij mannen ligt dit percentage op 83%.
- Sinds 2014 is het aantal fulltime werkende vrouwen langzaam maar zeker aan het stijgen
- In slechts 11% van de gezinnen werken beide ouders fulltime
- De meeste ouders zouden de zorg voor hun kinderen het liefst gelijk willen verdelen. Slechts een op de tien(!) vindt dat dat ook is gelukt.
Kortom: fulltime werkende moeders zijn in de minderheid. Toevallig ben ik 1 van hen, maar gezien bovenstaande cijfers heb ik maar weinig ervaringsdeskundigen in mijn omgeving waarmee ik lief & leed maar zeker ook tips & tricks kan uitwisselen.
Daarom een topic voor fulltime werkende moeders! Waar loop jij tegenaan? En welke keuzes, aankopen of mindsets hebben jouw leven in positieve zin veranderd?
NB 1: Dit topic is niet bedoeld om parttime- of niet-werkende moeders te bashen. Iedereen maakt hierin haar eigen keuze.
NB 2: Iedereen is natuurlijk welkom om mee te schrijven
dinsdag 23 januari 2024 om 12:21
Laat je niet aanpraten dat je de strijd niet goed genoeg voert. Dat je partner niet minder is gaan werken is níet jouw schuld, daar heeft hij zelf voor gekozen. En als je er een strijd van gaat maken waarbij je hem dwingt een dag opvang te regelen of een andere baan te zoeken, gaan je kinderen eronder lijden. Niet omdat hij een slechte vader is, maar omdat hij, misschien wel volledig onbewust, een ander beeld heeft van waar verantwoordelijkheden liggen. Dat beeld is: de zorg ligt bij jou, het geld binnenhalen ligt bij hem. En als dat zijn beeld is van verantwoordelijkheid, is hij juist onverantwoordelijk als hij een dag voor zijn kinderen gaat zorgen, want dat gaat ten koste van zijn baan.
Waar je tegen zou moeten strijden is niet tegen hem en tegen wat hij doet, maar tegen hoe hij denkt. Tegen zijn gevoel van verantwoordelijkheid ten opzichte van zijn gezin. Die verantwoordelijkheid ligt niet alleen maar bij geld binnenhalen, want die verantwoordelijkheid deel jij met hem. Jij hebt ook een baan, jij zorgt ook financieel voor jullie gezin. Zijn verantwoordelijkheid ligt bij de zorg voor jullie kinderen en zijn baan. Bij allebei. En omdat jij ook een baan hebt, kan zijn werkverantwoordelijkheid een wat minder zware last zijn. Het kost tijd en moeite om decennialange onbewust ingeprente ideeën te veranderen. Het kostte ons jaren. Maar daar lag wel de sleutel. Niet in je handen er vanaf trekken, de boel laten ontploffen en hopen dat het goed kwam, want dat gebeurde niet.
dinsdag 23 januari 2024 om 12:23
Dus het is mijn schuld en mijn verantwoordelijkheid dat mijn man zich niet aan z’n afspraken houdt en z’n verantwoordelijkheid niet neemt?Lila-Linda schreef: ↑23-01-2024 11:56blijkbaar zijn jullie gewend, dat jij wel gaat buigen
Hij kan dus start blijven, want uiteindelijk schik jij je.
Wat jij kunt doen, is nu een keer niet buigen, en hem zijn eigen probleem op laten ruimen.
ook als dat een andere-baan betekent. Hij maakt fouten en jij bloedt
dat is niet oke
Uiteraard heb ik hem extra opvang laten regelen (daar moest ik hem expliciet opdracht toe geven), maar ik had toen nog niet in de gaten dat het feit dat ik vaker alleen was met kind dan hij ook andere zaken scheef zou trekken. En ik ben sindsdien continu aan het vechten om dat recht te trekken en recht te houden.
Dat is het frustrerende aan een oneerlijke taakverdeling. Het is nu vaak de default dat alles de verantwoordelijkheid is van de vrouw en als je het wel eerlijk wil verdelen is dat ook weer de verantwoordelijkheid van de vrouw.
(Inmiddels is man overigens intern doorgestroomd naar een andere functie waarbij hij wel ouderschapsverlof opneemt, maar dat heeft bijna 6 jaar geduurd.)
dinsdag 23 januari 2024 om 12:25
nee hoorProcne schreef: ↑23-01-2024 12:23Dus het is mijn schuld en mijn verantwoordelijkheid dat mijn man zich niet aan z’n afspraken houdt en z’n verantwoordelijkheid niet neemt?
Uiteraard heb ik hem extra opvang laten regelen (daar moest ik hem expliciet opdracht toe geven), maar ik had toen nog niet in de gaten dat het feit dat ik vaker alleen was met kind dan hij ook andere zaken scheef zou trekken. En ik ben sindsdien continu aan het vechten om dat recht te trekken en recht te houden.
Dat is het frustrerende aan een oneerlijke taakverdeling. Het is nu vaak de default dat alles de verantwoordelijkheid is van de vrouw en als je het wel eerlijk wil verdelen is dat ook weer de verantwoordelijkheid van de vrouw.
(Inmiddels is man overigens intern doorgestroomd naar een andere functie waarbij hij wel ouderschapsverlof opneemt, maar dat heeft bijna 6 jaar geduurd.)
ik vind het juist een kutstreek van je man
het zegt iets over, hoe hij naar jou kijkt, naar jullie verdeling, en wie waar verantwoordelijk voor is
En dat is niet oke
dinsdag 23 januari 2024 om 12:26
Fulltime is voor mij, 5 dagen van huis.
Bij 4x9 heb je altijd nog een dag vrij, naast het weekend.
Zelf werk ik 32 uur, 4x 8 bewust, ik ben alleen sinds mijn nu 14 jarige 2,5 is.
Heb niet anders gedaan dan 4 dagen gewerkt. ( ik heb vier kinderen)
Alles kwam op mij neer, zwaar, loodzwaar, maar mijn kinderen kregen leeftijdgerelateerde taken, en zijn nu op een na volwassen en zelfstandig.
Ik kookte op zondag 3 maaltijden, 1 voor de zondag zelf, en 2 voor ma en di. Mijn oudste zette het dan in de oven, of warmde het op ( bami/stamppot/maaltijdsoep)
Dit deed ik ook op de woensdag.
Mijn kinderen leerde wanneer zij ouder werden zelf een simpele maaltijd bereiden en zo werd er afwisselend gekookt door de een of de ander.
Kamers zelf bijhouden, en bedden zelf verschonen.
Een was draaiden zij ook.
Boodschappen werden bezorgt, en nog overigens.
Inmiddels heb ik een aantal jaar een lat relatie, en hij is een zeer zelfstandige man, ook met een aantal kinderen.
Wanneer wij gaan samenwonen verwacht ik een gelijke verdeling.
Hij werkt overigens 4x9 uur ( is bij hen fulltime)
Een dergelijke verdeling zie ik bij mijn oudste dochter haar vriend en bijna baby op komst overigens ook.
Hij pakt net zoveel (zo niet meer) aan dan mijn dochter. Hij houdt van opgeruimd en netjes dus dat neemt hij op zich.
Begrijp echt niet waarom vrouwen altijd meer doen, ook toen ik met mijn ex was waren de taken verdeeld.
Je pakt aan/op wat je ziet.
Bij 4x9 heb je altijd nog een dag vrij, naast het weekend.
Zelf werk ik 32 uur, 4x 8 bewust, ik ben alleen sinds mijn nu 14 jarige 2,5 is.
Heb niet anders gedaan dan 4 dagen gewerkt. ( ik heb vier kinderen)
Alles kwam op mij neer, zwaar, loodzwaar, maar mijn kinderen kregen leeftijdgerelateerde taken, en zijn nu op een na volwassen en zelfstandig.
Ik kookte op zondag 3 maaltijden, 1 voor de zondag zelf, en 2 voor ma en di. Mijn oudste zette het dan in de oven, of warmde het op ( bami/stamppot/maaltijdsoep)
Dit deed ik ook op de woensdag.
Mijn kinderen leerde wanneer zij ouder werden zelf een simpele maaltijd bereiden en zo werd er afwisselend gekookt door de een of de ander.
Kamers zelf bijhouden, en bedden zelf verschonen.
Een was draaiden zij ook.
Boodschappen werden bezorgt, en nog overigens.
Inmiddels heb ik een aantal jaar een lat relatie, en hij is een zeer zelfstandige man, ook met een aantal kinderen.
Wanneer wij gaan samenwonen verwacht ik een gelijke verdeling.
Hij werkt overigens 4x9 uur ( is bij hen fulltime)
Een dergelijke verdeling zie ik bij mijn oudste dochter haar vriend en bijna baby op komst overigens ook.
Hij pakt net zoveel (zo niet meer) aan dan mijn dochter. Hij houdt van opgeruimd en netjes dus dat neemt hij op zich.
Begrijp echt niet waarom vrouwen altijd meer doen, ook toen ik met mijn ex was waren de taken verdeeld.
Je pakt aan/op wat je ziet.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
dinsdag 23 januari 2024 om 12:44
Nog even mijn duit in het zakje: ik heb 3 verschillende situaties meegemaakt:
Toen ik nog getrouwd was met 2 jonge kinderen werkte ik 32 (en later even ) 24 uur. Ondanks alle afspraken vooraf (we zouden beide 32 uur gaan werken was het volgens mijn (toenmalige) man onmogelijk om ouderschapsverlof op te nemen of minder te gaan werken.......Uiteindelijk (na veel ruzies, geloof mij) werd het zo dat ik 32 uur werkte, hij 40 + uur, we hadden 3 dagen kdv en 1 dag oppas. Toen de 2e kwam ben ik tijdelijk 24 uur gaan werken en werd het 2 dagen kdv en 1 dag oppas. Ik ben nog nooit zo druk geweest als toen.....ondanks dat vader aanwezig was. Beide kinderen waren zorgenkinderen (uiteindelijk zijn bij de oudste 1 aandoening en bij de jongste 3 aandoeningen geconstateerd dus ik liep van de ene arts naar de andere , van logopedie naar fysio naar speltherapie.) Mijn (ex) man vond dat ik al die afspraken rondom de kinderen, het huishouden , de was, de boodschappen etc best zelf kon doen want ik werkte immers maar 3 dagen en oh ja, alle schoolvakanties (14 weken in de onderbouw) waren ook mijn probleem want hij had maar 25 dagen per jaar en ik werkte bij de overheid en had ruime verlofregelingen. Het is bijna een open deur maar na 4 jaar besloot ik , als ik toch alles alleen deed,....het grootste kind in huis te lozen.
Rondom de scheiding ben ik fulltime gaan werken, ik was te trots om partneralimentatie te willen ontvangen. Heb co-ouderschap ge-eist (daar was hij natuurlijk helemaal niet blij mee maar dankzij een goede advocaat dat toch voor elkaar gekregen). Dankzij dat co-ouderschap had ik ineens maar de helft van alle vakanties op te lossen en werkte ik in de dagen dat de kinderen bij hem waren 10 uur per dag (ik heb een heel flexibele baan) waardoor ik de dagen dat ze bij mij waren 2x s middags oppas had en ik op woensdagmiddag er gewoon voor ze kon zijn. Ik vond het allemaal een stuk behapbaarder dan toen ik nog getrouwd was. Het huishouden deed ik in de weekenden zonder kids.
Inmiddels heb ik een nieuwe partner met wie ik samenwoon, dat geeft op alle fronten meer ruimte. Het co-ouderschap is nog steeds 50/50 maar als het druk is op het werk vangt partner de kinderen op. Door het samenwonen ontstond er ook meer financiele ruimte waardoor we nu een hulp in huis hebben, de boodschappen 2x per week thuis bezorgd worden. Het is allemaal een stuk relaxter geworden, natuurlijk ook omdat de kinderen inmiddels ouder zijn.
Kortom...ik vond het zwaarder met jonge kinderen om 24 uur te werken met een partner die niets bijdroeg dan het alleen te doen met 2 kinderen (50%) en een fulltime baan.
Toen ik nog getrouwd was met 2 jonge kinderen werkte ik 32 (en later even ) 24 uur. Ondanks alle afspraken vooraf (we zouden beide 32 uur gaan werken was het volgens mijn (toenmalige) man onmogelijk om ouderschapsverlof op te nemen of minder te gaan werken.......Uiteindelijk (na veel ruzies, geloof mij) werd het zo dat ik 32 uur werkte, hij 40 + uur, we hadden 3 dagen kdv en 1 dag oppas. Toen de 2e kwam ben ik tijdelijk 24 uur gaan werken en werd het 2 dagen kdv en 1 dag oppas. Ik ben nog nooit zo druk geweest als toen.....ondanks dat vader aanwezig was. Beide kinderen waren zorgenkinderen (uiteindelijk zijn bij de oudste 1 aandoening en bij de jongste 3 aandoeningen geconstateerd dus ik liep van de ene arts naar de andere , van logopedie naar fysio naar speltherapie.) Mijn (ex) man vond dat ik al die afspraken rondom de kinderen, het huishouden , de was, de boodschappen etc best zelf kon doen want ik werkte immers maar 3 dagen en oh ja, alle schoolvakanties (14 weken in de onderbouw) waren ook mijn probleem want hij had maar 25 dagen per jaar en ik werkte bij de overheid en had ruime verlofregelingen. Het is bijna een open deur maar na 4 jaar besloot ik , als ik toch alles alleen deed,....het grootste kind in huis te lozen.
Rondom de scheiding ben ik fulltime gaan werken, ik was te trots om partneralimentatie te willen ontvangen. Heb co-ouderschap ge-eist (daar was hij natuurlijk helemaal niet blij mee maar dankzij een goede advocaat dat toch voor elkaar gekregen). Dankzij dat co-ouderschap had ik ineens maar de helft van alle vakanties op te lossen en werkte ik in de dagen dat de kinderen bij hem waren 10 uur per dag (ik heb een heel flexibele baan) waardoor ik de dagen dat ze bij mij waren 2x s middags oppas had en ik op woensdagmiddag er gewoon voor ze kon zijn. Ik vond het allemaal een stuk behapbaarder dan toen ik nog getrouwd was. Het huishouden deed ik in de weekenden zonder kids.
Inmiddels heb ik een nieuwe partner met wie ik samenwoon, dat geeft op alle fronten meer ruimte. Het co-ouderschap is nog steeds 50/50 maar als het druk is op het werk vangt partner de kinderen op. Door het samenwonen ontstond er ook meer financiele ruimte waardoor we nu een hulp in huis hebben, de boodschappen 2x per week thuis bezorgd worden. Het is allemaal een stuk relaxter geworden, natuurlijk ook omdat de kinderen inmiddels ouder zijn.
Kortom...ik vond het zwaarder met jonge kinderen om 24 uur te werken met een partner die niets bijdroeg dan het alleen te doen met 2 kinderen (50%) en een fulltime baan.
dinsdag 23 januari 2024 om 13:01
Ik zie vaak dat veel vrouwen prima ft of bijna ft kunnen combineren met een gezin, behalve wanneer hun baan helemaal niet flexibel is; en daarnaast man niet flexibel is, zich hulpeloos opstelt of gewoon niet wil.
De oplossing is dan vaak 'zie je het lukt niet, ik stop met fulltime werken, terwijl het probleem ligt in die specifieke baan in combinatie met die specifieke man.
Ik ken heel veel vrouwen die best zouden willen fulltimen als je regelmatig, of althans als nodig, thuis kunt werken, afspraken niet op totale ruktijden gepland worden en je 2 weken extra zomervrij kunt krijgen. Krijg je volgens mij hele goeie medewerkers voor terug.
De oplossing is dan vaak 'zie je het lukt niet, ik stop met fulltime werken, terwijl het probleem ligt in die specifieke baan in combinatie met die specifieke man.
Ik ken heel veel vrouwen die best zouden willen fulltimen als je regelmatig, of althans als nodig, thuis kunt werken, afspraken niet op totale ruktijden gepland worden en je 2 weken extra zomervrij kunt krijgen. Krijg je volgens mij hele goeie medewerkers voor terug.
dinsdag 23 januari 2024 om 13:21
Het is inderdaad minder vermoeiend om het alleen te doen en te weten dat je het alleen moet doen, dan dat er een partner is die zijn verantwoordelijkheid niet neemt terwijl je toch steeds blijft hopen dat hij dat een keer wel gaat doen en daarover in gesprek moet steeds.
Wat dat betreft waren de jaren met kind alleen wel heel duidelijk en overzichtelijk.
Wat ik trouwens in die tijd ook vaak deed: in het weekend maaltijden klaarmaken, in de vriezer mikken en dan ‘s ochtends in de slowcooker. Bij thuiskomst eten klaar. Dat scheelde me zoveel gestress na een lange werkdag! Gebruik hem nu nog heel vaak.
Wat dat betreft waren de jaren met kind alleen wel heel duidelijk en overzichtelijk.
Wat ik trouwens in die tijd ook vaak deed: in het weekend maaltijden klaarmaken, in de vriezer mikken en dan ‘s ochtends in de slowcooker. Bij thuiskomst eten klaar. Dat scheelde me zoveel gestress na een lange werkdag! Gebruik hem nu nog heel vaak.
dinsdag 23 januari 2024 om 13:22
Mijn ex vaardev waardoor co ouderschap lastig was en ik vertrouwde hem niet meer de kinderen. Hij was toen al alcohol verslaafd daardoor zijn ze nu bijna altijd bij mij.Vlag schreef: ↑23-01-2024 09:59Wat fijn om de ervaringen van andere fulltime of bijna-fulltime werkende moeders te lezen! Veel herkenning ook.
Heftig dat sommigen van jullie er door een scheiding (of overlijden van man) alleen voor staan. Is dat bij de scheidingen een bewuste keuze geweest, om niet voor co-ouderschap te kiezen? Ik had een collega (man) die ging scheiden en die doodleuk zei: "m'n ex wil co-ouderschap, maar dat kan natuurlijk niet want ik werk fulltime". Ja vriend, hoe denk je dat zij moet gaan rondkomen als alleenstaande moeder dan?
dinsdag 23 januari 2024 om 13:23
Goed topic!
mijn man werkt momenteel 3,5 dag en ik werk iedere dag. Ik werk meer dan fulltime qua uren, maar (eigen baas) kan het vaak zelf verdelen. Ik haal op 3 middagen de kinderen op van school, dan ben ik wel vroeger begonnen. Het is flink puzzelen omdat 80% van mijn werktijd clientgeboden tijd is. Ik heb mezelf voorgenomen dat ze niet én naar de voorschoolseopvag moeten én naar de naschoolse, dus we hebben dat zo geregeld.
Feit is dat ik iedere dag aan het haasten ben en thuis ook vaak moet werken. Of dat de kinderen na schooltijd meemoeten naar een overleg, mits ze niet gaan spelen. Ze spelen dan vaak in een klas oud, waar ik dan ook ben. Ze zijn gelukkig al wat ouder (en heel lief
, dus dat is vaak geen probleem. Maar toch.....ik heb iedere dag het gevoel een marathon te rennen.
Sporten is in de avond en dat doen man en ik om en om. Ik sport zelf ook nog 2 avonden en ben betrokken bij allerlei clubjes en andere vrijwillige groepen.
Toch ben ik er nooit echt heel moe door, soms is er wat disbalans in energie.
Mijn man doet eigenlijk het huishouden, de was en andere taken. Ik ben daar zelf vreselijk slecht in en vind het heel stom.
Dingen regelen rondom de kinderen doe ik, we hebben er 4. De moestuin en dieren doen we gezamenlijk. Ik laat de kinderen eigenlijk ook best veel doen. Er is geen strakke verdeling en het komt altijd weer goed.
Ik weet dat ik het mezelf vaak moeilijk maak en mezelf meer dan nodig is, wegcijfer, maar voor alles is een tijd (denk ik dan maar!).
mijn man werkt momenteel 3,5 dag en ik werk iedere dag. Ik werk meer dan fulltime qua uren, maar (eigen baas) kan het vaak zelf verdelen. Ik haal op 3 middagen de kinderen op van school, dan ben ik wel vroeger begonnen. Het is flink puzzelen omdat 80% van mijn werktijd clientgeboden tijd is. Ik heb mezelf voorgenomen dat ze niet én naar de voorschoolseopvag moeten én naar de naschoolse, dus we hebben dat zo geregeld.
Feit is dat ik iedere dag aan het haasten ben en thuis ook vaak moet werken. Of dat de kinderen na schooltijd meemoeten naar een overleg, mits ze niet gaan spelen. Ze spelen dan vaak in een klas oud, waar ik dan ook ben. Ze zijn gelukkig al wat ouder (en heel lief
, dus dat is vaak geen probleem. Maar toch.....ik heb iedere dag het gevoel een marathon te rennen. Sporten is in de avond en dat doen man en ik om en om. Ik sport zelf ook nog 2 avonden en ben betrokken bij allerlei clubjes en andere vrijwillige groepen.
Toch ben ik er nooit echt heel moe door, soms is er wat disbalans in energie.
Mijn man doet eigenlijk het huishouden, de was en andere taken. Ik ben daar zelf vreselijk slecht in en vind het heel stom.
Dingen regelen rondom de kinderen doe ik, we hebben er 4. De moestuin en dieren doen we gezamenlijk. Ik laat de kinderen eigenlijk ook best veel doen. Er is geen strakke verdeling en het komt altijd weer goed.
Ik weet dat ik het mezelf vaak moeilijk maak en mezelf meer dan nodig is, wegcijfer, maar voor alles is een tijd (denk ik dan maar!).
dinsdag 23 januari 2024 om 13:35
dinsdag 23 januari 2024 om 13:36
Stug volhouden en ook écht niet doen. Leren ze het vanzelfKaaaaaaaatje schreef: ↑23-01-2024 10:20Nee, ik loop dan twee trappen af naar beneden, pak de gum die op dezelfde plek ligt waar hij altijd ligt en loop dan weer twee trappen op....
Nee natuurlijk zeg ik dan dat ze die zelf kan pakken of even aan papa moet vragen of die haar kan helpen. Maar ik roep dit echt al wel een tijd.... het komt nog niet echt aan blijkbaar.....
dinsdag 23 januari 2024 om 13:49
Sorry voor het knippen in je tekst. Het zijn 2 problemen voor een nog heel groot deel vd wereldbevolking. Helaas een waar vrouwen net zo hard aan bijdragen, want als je topics als dit leest, komen er meestal ook heel veel vrouwen dit gedrag verdedigen. Claimen dat het man eigen is, dat een vrouw nu eenmaal zorgzaam is en daarbij worden mannen de hand boven het hoofd gehouden. Kijk maar naar de hype van Tradwifes dat in verschillende varianten gemeengoed aan het worden is. Dus ja, je boosheid naar de maatschappij kan ik hier goed bij invoelen, er is nergens steun en je wordt zelfs meewarig aangekeken als je hierover je hakken in het zand zet.Ladara schreef: ↑23-01-2024 10:44Mijn boosheid is niet alleen richting mijn partner; hij is ook richting vrienden en familie en misschien wel richting de maatschappij. Mijn man deed die dingen niet niet uit egoïsme.
De meesten lijken gewoon niet zo aangehaakt bij hun kinderen. En dat vinden veel mensen normaal.
Of zelfs maar erkenning dat het probleem er was. En daar ben ik boos om.
Maar off topic misschien, sorry. Of misschien ook niet. Die copingsmechanismen zijn wel echt handig als het allemaal niet eerlijk is verdeeld.
Aan de andere kant vind ik het wel bijzonder klinken dat je je ongenoegen bij je man hebt geuit, er een soort van erkenning of inzicht is gekomen. Maar dat hij alsnog (gedeeltelijk) terugvalt in zijn gedrag. Ik vraag me dan oprecht af of dergelijke mannen met zulke moralen niet gewoon zijn opgevoed met het onuitgesproken idee fixe dat ze, als is het maar een klein beetje, belangrijker zijn dan jij. Want als je tóch eindelijk weet dat het niet klopt, je vrouw er verdriet van heeft en zelfs echt last, wat ben je dan voor kleuter om dat dan niet het belangrijkste te maken? Om je relatie en elkaars welbevinden op de eerste plek te zetten. Daarom noem ik het egoisme. Het is de denkwijze 'ik wil best rekening houden, maar moet mij niet teveel dwars zitten bij mijn eigen plannen die toch altijd net wat belangrijker zijn dan de jouwe'. En dan kom je in het beste geval altijd uit op die 60-40 verdeling, waarbij altijd doorschemert dat er 1 iemand is die zich minder wil schikken en de ander de gaten dichtloopt en zich 20% meer aanpast voor huwelijkse vrede.
dinsdag 23 januari 2024 om 14:15
NomenNescio schreef: ↑23-01-2024 13:49Aan de andere kant vind ik het wel bijzonder klinken dat je je ongenoegen bij je man hebt geuit, er een soort van erkenning of inzicht is gekomen. Maar dat hij alsnog (gedeeltelijk) terugvalt in zijn gedrag. Ik vraag me dan oprecht af of dergelijke mannen met zulke moralen niet gewoon zijn opgevoed met het onuitgesproken idee fixe dat ze, als is het maar een klein beetje, belangrijker zijn dan jij.
Ik moet nu echt aan het werk, maar toch nog even kort: ja, ik denk dat mijn man zichzelf en wat hij doet belangrijker vindt dan mij en wat ik doe. Dat zal hij altijd ontkennen, hij zou boos worden als ik het hardop zou zeggen en misschien weet hij van zichzelf niet eens dat hij het vindt, maar ik denk dat dat inderdaad zo is. Ik denk eigenlijk dat de meeste mannen zichzelf belangrijker vinden dan ze vrouwen vinden, al zullen de meeste zich daar niet bewust van zijn. Maar goed, dat soort dingen mag je al helemaal niet hardop zeggen natuurlijk, dan kijkt de maatschappij wel anders dan een beetje meewarig
dinsdag 23 januari 2024 om 14:25
of vindt jij jezelf minder waard dan dat je hem vindt??Ladara schreef: ↑23-01-2024 14:15Ik moet nu echt aan het werk, maar toch nog even kort: ja, ik denk dat mijn man zichzelf en wat hij doet belangrijker vindt dan mij en wat ik doe. Dat zal hij altijd ontkennen, hij zou boos worden als ik het hardop zou zeggen en misschien weet hij van zichzelf niet eens dat hij het vindt, maar ik denk dat dat inderdaad zo is. Ik denk eigenlijk dat de meeste mannen zichzelf belangrijker vinden dan ze vrouwen vinden, al zullen de meeste zich daar niet bewust van zijn. Maar goed, dat soort dingen mag je al helemaal niet hardop zeggen natuurlijk, dan kijkt de maatschappij wel anders dan een beetje meewarig
dinsdag 23 januari 2024 om 14:48
Ladara schreef: ↑23-01-2024 14:15Ik moet nu echt aan het werk, maar toch nog even kort: ja, ik denk dat mijn man zichzelf en wat hij doet belangrijker vindt dan mij en wat ik doe. Dat zal hij altijd ontkennen, hij zou boos worden als ik het hardop zou zeggen en misschien weet hij van zichzelf niet eens dat hij het vindt, maar ik denk dat dat inderdaad zo is. Ik denk eigenlijk dat de meeste mannen zichzelf belangrijker vinden dan ze vrouwen vinden, al zullen de meeste zich daar niet bewust van zijn. Maar goed, dat soort dingen mag je al helemaal niet hardop zeggen natuurlijk, dan kijkt de maatschappij wel anders dan een beetje meewarig
Ik vrees dat mannen vaak onbewust zichzelf belangrijker vinden. Dat ligt niet alleen aan die mannen zelf, maar de maatschappij en hun opvoeding dragen ook een steentje bij. In Nederland vindt nog altijd een meerderheid dat mannen de kost zouden moeten verdienen en vrouwen beter zijn in zorgtaken. Zo zijn die mannen ook opgegroeid. En vrouwen ook - velen zijn met dezelfde ideeen over de taakverdeling opgegroeid.
Wat werkelijk belangrijk is, is je relatie. Dat is toch het fundament van je gezin. Als je relatie goed loopt, gaat het met het gezin als geheel ook beter en ontstaat er ook weer ruimte om op je werk goed uit de verf te komen. In de praktijk wordt dit te vaak omgedraaid, en staat (bij bepaalde mannen) die baan op 1. Daar lijdt dan het gezin en de relatie onder.
dinsdag 23 januari 2024 om 15:00
Ik denk dat het feit dat de schuld voor dit soort problemen steeds bij vrouwen wordt gezocht een groot onderdeel is van de oorzaak.
dinsdag 23 januari 2024 om 15:01
Ik werk 38 uur, verdeeld over alle dagen van de week. Heb ook jaren 40 uur gewerkt. Ben niet anders gewend dus als ik de opmerking "oh wat veel" krijg, dan kijk ik net zolang glazig terug tot het gesprek doodvalt.
Mijn ex werkte niet of heel tijdelijk (en hield het geld voor zichzelf) vandaar dat ik altijd de kar heb getrokken en dat het nu mijn ex is. Ik draaide voor en na de breuk overal voor op, maar ik had in elk geval dat blok aan mijn been niet meer achter de voordeur zitten.
Boodschappen laat ik bezorgen omdat het tijd en onrust scheelt en als je het slim plant kun je prima binnen een budget blijven. Ik kook vaak voor meerdere dagen. Schoonmaken etc. doe ik tussendoor in mijn pauze vaak (werk veel thuis). Geld voor een poets is er misschien wel, maar dat vind ik dan ergens niet kunnen als ik het zelf ook kan doen.
Ik vind dat sommige dingen echt niet faciliterend zijn in de maatschappij. De kinderopvang is vaak niet toereikend qua openingstijden voor mensen die niet in hun eigen stad werken of die erg vroeg beginnen. Vangnet had ik praktisch niet dus ik kon toen de kinderen jonger waren niet mijn ouders inzetten, alleen voor noodgevallen. Ik heb altijd erg geluk gehad met flexibele werkgevers.
Inmiddels heb ik een lieve vriend (LAT) die na een maand relatie al meer had bijgedragen aan het huishouden dan ex in 17 jaar. We hebben gescheiden financiën dus zijn aanwezigheid heeft geen invloed op mijn aantal uren.
Als ik het over zou moeten doen, dan had ik denk ik (als het kon dezelfde) kinderen gemaakt met een aardige man en dan 32 uur elk gedaan met een eerlijke verdeling. Dan had mijn leven er totaal anders uitgezien, met iemand die zijn deel wel doet, dat je het samen doet, weet ik sinds ik mijn huidige vriend heb.
Mijn ex werkte niet of heel tijdelijk (en hield het geld voor zichzelf) vandaar dat ik altijd de kar heb getrokken en dat het nu mijn ex is. Ik draaide voor en na de breuk overal voor op, maar ik had in elk geval dat blok aan mijn been niet meer achter de voordeur zitten.
Boodschappen laat ik bezorgen omdat het tijd en onrust scheelt en als je het slim plant kun je prima binnen een budget blijven. Ik kook vaak voor meerdere dagen. Schoonmaken etc. doe ik tussendoor in mijn pauze vaak (werk veel thuis). Geld voor een poets is er misschien wel, maar dat vind ik dan ergens niet kunnen als ik het zelf ook kan doen.
Ik vind dat sommige dingen echt niet faciliterend zijn in de maatschappij. De kinderopvang is vaak niet toereikend qua openingstijden voor mensen die niet in hun eigen stad werken of die erg vroeg beginnen. Vangnet had ik praktisch niet dus ik kon toen de kinderen jonger waren niet mijn ouders inzetten, alleen voor noodgevallen. Ik heb altijd erg geluk gehad met flexibele werkgevers.
Inmiddels heb ik een lieve vriend (LAT) die na een maand relatie al meer had bijgedragen aan het huishouden dan ex in 17 jaar. We hebben gescheiden financiën dus zijn aanwezigheid heeft geen invloed op mijn aantal uren.
Als ik het over zou moeten doen, dan had ik denk ik (als het kon dezelfde) kinderen gemaakt met een aardige man en dan 32 uur elk gedaan met een eerlijke verdeling. Dan had mijn leven er totaal anders uitgezien, met iemand die zijn deel wel doet, dat je het samen doet, weet ik sinds ik mijn huidige vriend heb.
dinsdag 23 januari 2024 om 15:02
Hear hear. De verantwoordelijkheid voor het gedrag van de partner wordt nog steeds veel te vaak bij de vrouw neergezet. "Als HIJ zijn deel niet doet moet JIJ..."
dinsdag 23 januari 2024 om 15:09
Ik werk sinds dat ik grotendeels thuis kan werken (inmiddels 3 jaar) fulltime, daarvoor werkte ik 32 uur. Mijn zoon zit in de derde klas van het VO en ik moet zeggen dat het bij mij behoorlijk soepel verloopt. Overigens werkte ik voorheen wellicht op papier 32 uur, maar in de praktijk was dat toch vaak meer, dus vandaar dat ik gekozen heb voor een fulltime contract.
Ouderschapsverlof hebben wij beide eigenlijk nooit gedaan. Key is een goede oppas. Ik had een fantastische gastouder die best flexibel was, dus daarmee hebben wij het prima kunnen regelen. Schoonouders als back up.
Ik lees verder mee.
Ouderschapsverlof hebben wij beide eigenlijk nooit gedaan. Key is een goede oppas. Ik had een fantastische gastouder die best flexibel was, dus daarmee hebben wij het prima kunnen regelen. Schoonouders als back up.
Ik lees verder mee.
dinsdag 23 januari 2024 om 15:27
Wanneer er inderdaad meer thuisgewerkt kan worden, dan max 1 dag per week. Zouden er mogelijk meer vrouwen ft werken.
Ik waarschijnlijk ook, nu werk ik thuis, en draai tussendoor een wasje, verschoon een bed.
Zet een pan soep op de sudderplaat. En ik ben qua werk ook productiever, want geen geleuter bij de koffiemachine of collega's die van alles willen.
Maar bij ons is het max 1 thuiswerkdag.
En het scheelt me een uur reistijd per dag, en dat is me ook wel veel waard.
Mijn kinderen toen zij nog op de basisschool zaten konden lopend naar school, dus in die tijd zou het helemaal ideaal geweest zijn.
Helaas, is het zoals het is, maar bij meer flexibiliteit zouden vrouwen makkelijker meer uren kunnen maken. Of ze het willen dat is een eigen keuze.
Ik waarschijnlijk ook, nu werk ik thuis, en draai tussendoor een wasje, verschoon een bed.
Zet een pan soep op de sudderplaat. En ik ben qua werk ook productiever, want geen geleuter bij de koffiemachine of collega's die van alles willen.
Maar bij ons is het max 1 thuiswerkdag.
En het scheelt me een uur reistijd per dag, en dat is me ook wel veel waard.
Mijn kinderen toen zij nog op de basisschool zaten konden lopend naar school, dus in die tijd zou het helemaal ideaal geweest zijn.
Helaas, is het zoals het is, maar bij meer flexibiliteit zouden vrouwen makkelijker meer uren kunnen maken. Of ze het willen dat is een eigen keuze.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
dinsdag 23 januari 2024 om 15:37
Het is voor een groot deel ook gewoon een kwestie van duidelijke afspraken maken onderling en je daar gewoon aan houden. Ik zie bij koppels om me heen, zowel met als zonder kinderen, vaak dat de vrouw moet vragen aan de man of die iets kan/wil doen. Ik heb dat vanaf het begin van onze relatie geweigerd. Ik zou het ook echt een afknapper vinden als ik steeds aan mijn vriend moet vragen of hij alsjeblieft wil stofzuigen.
Ik kan er ook echt niet tegen als mannen dingen zeggen als 'vrouwen zijn daar nu eenmaal beter in' als het gaat over iets als het huishouden.
Ik kan er ook echt niet tegen als mannen dingen zeggen als 'vrouwen zijn daar nu eenmaal beter in' als het gaat over iets als het huishouden.
dinsdag 23 januari 2024 om 15:57
Vrouwen, wat ik lees over dat de man zijn eigen functie belangrijker vindt herken ik ook. Mijn vriend heeft sindskort een leidinggevende functie en ik niet.
Merken jullie ook verschil met hoe je (schoon)familie er mee omgaat? Tijdens de feestdagen, periode waarin ik veel (schoon)familie heb gezien, viel me toch weer op dat familie, zowel van zijn kant als van mijn kant, aan hem vroegen hoe het op zijn werk gaat. Die vraag heb ik niet één keer gekregen en zijn zusje -die ook ft werkt- ook niet.
Merken jullie ook verschil met hoe je (schoon)familie er mee omgaat? Tijdens de feestdagen, periode waarin ik veel (schoon)familie heb gezien, viel me toch weer op dat familie, zowel van zijn kant als van mijn kant, aan hem vroegen hoe het op zijn werk gaat. Die vraag heb ik niet één keer gekregen en zijn zusje -die ook ft werkt- ook niet.
dinsdag 23 januari 2024 om 15:58
Nou, dat komt er vaak wel bij kijken ja. Mannen die zichzelf net wat belangrijker vinden en best willen aanpassen, maar zeker niet teveel. Want je moet niet gaan zeuren he, ze doen al moeite, dus overspeel je hand niet. Dan ben je een manwijf en dat moeten we niet hebben...
En vrouwen die zichzelf -misschien- niet onbelangrijker vinden. Maar zich wel bescheidener opstellen. Omdat het zoveel energie kost om tegen die rotsvast overtuigde mannen (en vergeet de omgeving niet) in te gaan. Die mannen die zichzelf al een hele vent vinden als ze 40% doen, maar bij meer dan 40% zichzelf hebben overtuigd dat ze een veeleisende vrouw hebben en je dat ook duidelijk laten merken. En dan ook de mannen die elkaar daarin onderling bevestigen of ze het niet even aan hun chef moeten vragen en dan cynisch 'plagend' duidelijk maken dat hij onder de plak zit.
Ik denk dat veel vrouwen het dan gewoon opgeven. En dat vind ik niet gek als je leest op hoeveel weerstand je stuit en hoe druk je leven ondertussen is met alles managen.
Dat kan ik me bijna niet voorstellen, omdat ik gelukkig niet ben opgegroeid in zo'n bubbel als Ladara en vrouwen met vergelijkbare partners. En jij misschien ook niet Lilalinda? Maar dat je daar moe van wordt en zelfs bij opbrandt, dat geloof ik heel graag.
dinsdag 23 januari 2024 om 16:04
...als vrouwen massaal die mannen de deur uitschoppen. Net zolang tot er geen vrouw meer over is die dat gedrag nog pikt. Ok ok, wishfull thinking, maar dat zou het mooiste zijn. Want uit zichzelf hebben die mannen geen motivatie, ze krijgen van beide het beste. Lekker wijf, ok, af en toe beetje zeiken, maar door 1 vinger te geven, kunnen ze haar tevreden houden en ondertussen kindjes op de bank gewassen en gestreken zonder dat ze daar het zweet voor op de kop hebben gekregen en lekker buiten de deur werken en de grote jongen uithangen en veel lof oogsten hoe goed ze dat allemaal voor elkaar hebben. King of the world.
dinsdag 23 januari 2024 om 16:12
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
