Werk & Studie
alle pijlers
Genante momenten op je werk
vrijdag 30 april 2021 om 22:36
Ik heb net zoiets stoms gehad op het werk.
Ik kan niet helemaal in details treden ivm herkenbaarheid. Maar in het kort, telefoon kwijt, een aantal mensen helpen zoeken zodat er een tijd lang niks gedaan kon worden en iedereen later klaar was. Uiteindelijk op een andere afdeling weer gevonden en scherm helemaal kapot.
Willen jullie je flaters, blunders en gênante momenten met me delen zodat ik me iets beter voel..?
Ik kan niet helemaal in details treden ivm herkenbaarheid. Maar in het kort, telefoon kwijt, een aantal mensen helpen zoeken zodat er een tijd lang niks gedaan kon worden en iedereen later klaar was. Uiteindelijk op een andere afdeling weer gevonden en scherm helemaal kapot.
Willen jullie je flaters, blunders en gênante momenten met me delen zodat ik me iets beter voel..?
dinsdag 11 mei 2021 om 12:53
Ik moest een tijdje terug de moeder van een cliënt (kind) terugbellen. Toen er werd opgenomen vroeg ik "spreek ik met de moeder van ...?" antwoord: "Nee, maar wel met de vader". Oh wat had ik dat moment graag willen terugspoelen. 
Lang geleden heb ik in een logopedisch rapport geschreven " kind laat veelal de eindklan in woorden weg". Beetje hypocriet, nietwaar?
Lang geleden heb ik in een logopedisch rapport geschreven " kind laat veelal de eindklan in woorden weg". Beetje hypocriet, nietwaar?
dinsdag 11 mei 2021 om 13:21
Ik ook!
Wil eigenlijk iedere post quoten en 100 smileys erbij zetten
Zit soms hardop te lachen en mee te leven
dinsdag 11 mei 2021 om 13:37
Enorme blunder tijdens een sollicitatie. Een goede vriend en ik wisselden onze CV uit om elkaar wat tips te geven. ik had bij hem wat opmaak en flauwe opmerkingen in de kantlijn gezet en verstuurde vervolgens ZIJN concept-CV, voor mijn eigen sollicitatie! Ik kwam er pas achter bij het gesprek 
, waar ze half glimlachend vroegen naar hoe het was in studiestad X. Ik: nou, geen idee, nooit gewoond of gestudeerd daar. Toen haalden ze zijn CV erbij. Ze vonden het zelf duidelijk hilarisch maar ik wilde die baan best wel graag en kon echt echt echt door de grond zakken. Stond uiteindelijk bibberend op m'n benen buiten met de gedachte er nooit meer terug te komen. Maar, baan gekregen zonder 2e gesprek en er 4.5 jaar met veel plezier gewerkt. Het hielp dat in de kantlijnen van het cv nog mijn opmerkingen stonden, a la, 'Jij snuggere beer, dit stuk lekker uitweiden en dan deze baan zus en zo noemen'.
, waar ze half glimlachend vroegen naar hoe het was in studiestad X. Ik: nou, geen idee, nooit gewoond of gestudeerd daar. Toen haalden ze zijn CV erbij. Ze vonden het zelf duidelijk hilarisch maar ik wilde die baan best wel graag en kon echt echt echt door de grond zakken. Stond uiteindelijk bibberend op m'n benen buiten met de gedachte er nooit meer terug te komen. Maar, baan gekregen zonder 2e gesprek en er 4.5 jaar met veel plezier gewerkt. Het hielp dat in de kantlijnen van het cv nog mijn opmerkingen stonden, a la, 'Jij snuggere beer, dit stuk lekker uitweiden en dan deze baan zus en zo noemen'.
dinsdag 11 mei 2021 om 15:42
Oja, en 1 moment dat ik heel diep in de krochten van mijn herinneringen had weg gestopt.
Jaren geleden had ik een sollicitatie. Het gesprek liep goed, ik wilde deze baan heel graag. Ik was net hersteld van een flinke bronchitis, maar pré-Covid nog geen probleem.
Bij het afscheid, net voor het handen schudden, moest ik hoesten en, wat mij zelden overkomt, er kwam nogal wat mee. Een hele hand vol om het zo maar te zeggen. Ik stond daar dus in mijn nette mantelpak en een hand vol snot, vermengd met bloed. En Ik Raakte Dus Volledig In Paniek. En ben weggestormd naar het toilet (wat nog moeilijk te vinden was ook). En daarna weer terug, maar mijn lieve God, wat was dit ongemakkelijk en wat was ik in paniek.
Ik ben het niet geworden, we zullen maar aannemen dat het niet hier aan lag.
Over ongemakkelijke momenten gesproken. Ik had een andere sollicitatie aan de andere kant van het land. Toen ik aan kwam hing er een hele rare sfeer in het bedrijf en het werd niet beter. Na een minuut of 10 werd duidelijk dat een zeer naaste collega zeer onverwacht was overleden en dat nieuws had men net een kwartier voor mijn komst gehad...
Gelukkig kwamen we snel overeen het gesprek een week te verplaatsen, waar ik heel opgelucht over was. Ik was daar op dat moment zo op de verkeerde plek, die mensen waren totaal in shock, wat ik zo ontzettend begreep.
Week later gesprek alsnog gedaan en aangenomen.
Jaren geleden had ik een sollicitatie. Het gesprek liep goed, ik wilde deze baan heel graag. Ik was net hersteld van een flinke bronchitis, maar pré-Covid nog geen probleem.
Bij het afscheid, net voor het handen schudden, moest ik hoesten en, wat mij zelden overkomt, er kwam nogal wat mee. Een hele hand vol om het zo maar te zeggen. Ik stond daar dus in mijn nette mantelpak en een hand vol snot, vermengd met bloed. En Ik Raakte Dus Volledig In Paniek. En ben weggestormd naar het toilet (wat nog moeilijk te vinden was ook). En daarna weer terug, maar mijn lieve God, wat was dit ongemakkelijk en wat was ik in paniek.
Ik ben het niet geworden, we zullen maar aannemen dat het niet hier aan lag.
Over ongemakkelijke momenten gesproken. Ik had een andere sollicitatie aan de andere kant van het land. Toen ik aan kwam hing er een hele rare sfeer in het bedrijf en het werd niet beter. Na een minuut of 10 werd duidelijk dat een zeer naaste collega zeer onverwacht was overleden en dat nieuws had men net een kwartier voor mijn komst gehad...
Gelukkig kwamen we snel overeen het gesprek een week te verplaatsen, waar ik heel opgelucht over was. Ik was daar op dat moment zo op de verkeerde plek, die mensen waren totaal in shock, wat ik zo ontzettend begreep.
Week later gesprek alsnog gedaan en aangenomen.
dinsdag 11 mei 2021 om 15:46
Ik begon lang geleden altijd heel erg vroeg op mijn werk. Dus opstaan, douchen/haren wassen, om 6.30 in de auto en een tijdje daarna arriveren.
Kwam ik er op mijn werk achter dat ik vergeten was om de conditioner uit mijn haar te spoelen.... Ik vond het al zo raar dat mijn haar maar niet droogde. Heb er maar een korte dag van gemaakt.
Kwam ik er op mijn werk achter dat ik vergeten was om de conditioner uit mijn haar te spoelen.... Ik vond het al zo raar dat mijn haar maar niet droogde. Heb er maar een korte dag van gemaakt.
dinsdag 11 mei 2021 om 15:50
Directeur vroeg mij (telefoniste bij eerste baan) om Claudia van klant A te bellen en ze aan elkaar te verbinden. Ik luisterde niet goed (want brak) en belde - bleek later - Claudia van klant B, de grote grote concurrent van klant A. Directeur stormde vijf minuten na het doorverbinden naar mij toe en brieste dat ik de verkeerde Claudia aan hem had doorverbonden en dat hij daar pas achterkwam toen hij allerlei zeer vertrouwelijke info en tarieven met de verkeerde klant had gedeeld. Auwww.......
dinsdag 11 mei 2021 om 15:53
Ik had een belangrijke afspraak gehad, en klant liep met me mee naar de uitgang om me nog een hand te geven. Ik geef een hand, draai me om, en kletter drie treden van het bordes af. Ik land op handen en voeten, met mijn kont (in kokerrok) naar mannelijke klant gericht. Ik was zo beduusd van het vallen dat ik zeker 10 volle seconden zo bleef staan. Aarrgh. Ik greep mijn handtas en vluchtte de auto in. Toen ik op kantoor aan kwam begonnen alle collega s te gniffelen. Klant had even gebeld om te zeggen dat ze me moesten vragen of ik wel oké was..
dinsdag 11 mei 2021 om 16:36
Ik heb na zo'n haastige ochtend wel eens gehad dat er nog een klodder cremespoeling in mijn oorschelp zat. Ook eh... bijzonder.bia-pia schreef: ↑11-05-2021 15:46Ik begon lang geleden altijd heel erg vroeg op mijn werk. Dus opstaan, douchen/haren wassen, om 6.30 in de auto en een tijdje daarna arriveren.
Kwam ik er op mijn werk achter dat ik vergeten was om de conditioner uit mijn haar te spoelen.... Ik vond het al zo raar dat mijn haar maar niet droogde. Heb er maar een korte dag van gemaakt.
Wat eten we vanavond?
dinsdag 11 mei 2021 om 21:13
Stelden de mensen met wie je een sollicitatie had, je nog wel gerust? Ik zou dat heel naar voor iemand vinden!Alecta schreef: ↑11-05-2021 15:42Oja, en 1 moment dat ik heel diep in de krochten van mijn herinneringen had weg gestopt.
Jaren geleden had ik een sollicitatie. Het gesprek liep goed, ik wilde deze baan heel graag. Ik was net hersteld van een flinke bronchitis, maar pré-Covid nog geen probleem.
Bij het afscheid, net voor het handen schudden, moest ik hoesten en, wat mij zelden overkomt, er kwam nogal wat mee. Een hele hand vol om het zo maar te zeggen. Ik stond daar dus in mijn nette mantelpak en een hand vol snot, vermengd met bloed. En Ik Raakte Dus Volledig In Paniek. En ben weggestormd naar het toilet (wat nog moeilijk te vinden was ook). En daarna weer terug, maar mijn lieve God, wat was dit ongemakkelijk en wat was ik in paniek.
Ik ben het niet geworden, we zullen maar aannemen dat het niet hier aan lag.
dinsdag 11 mei 2021 om 21:44
Oh ja, heb er nog eentje. Partner haalde me op van het werk, maar wat eerder dan 17.00 uur ofzo. Hoe dan ook, ik loop naar buiten, blik op onze wachtende auto. Opeens: vreselijke pijn in mijn been. Was ik gewoon finaal tegen een laag grintpaaltje aan gelopen, vol in het zicht van iedereen die nog aan het werk was.
dinsdag 11 mei 2021 om 22:00
Of als je in de lunchpauze te enthousiast vertelt en met consumptie praat. Ook niet leuk.kaatjetralalaatje schreef: ↑11-05-2021 21:07
Een ander supergenant moment was toen ik naast een collega stond, samen naar een rapport keek en er een snotje (heel klein maar toch) op het rapport belandde
dinsdag 11 mei 2021 om 22:43
Ik werkte als tiener in een pannenkoekenrestaurant (dus: veel kinderen). Regelmatig sleepten gasten zelf met kinderstoelen, maar onze bazin had terecht ons geïnstrueerd dat wij die dingen aan een tafel zouden plaatsen.
Weekje later vraagt een gast waar de kinderstoelen staan, die stonden achter hem, hij draait zich om en pakt er één. Waarop ik denk: ohnee, dat is dus niet de bedoeling! Dus ik zeg: kom maar, ik breng hem wel naar de tafel. Man: neehoor, dat gaat prima zo. Ik: Nee, ik breng hem naar de tafel (pure paniek). Man: ach welnee, lukt wel hoor. Ik: NEE IK DOE DAT. En ik ruk dat ding zo uit zijn handen.
Bazin heeft tranen gelachen gelukkig.
Inmiddels zijn mijn sociale vaardigheden gelukkig iets verbeterd.
Weekje later vraagt een gast waar de kinderstoelen staan, die stonden achter hem, hij draait zich om en pakt er één. Waarop ik denk: ohnee, dat is dus niet de bedoeling! Dus ik zeg: kom maar, ik breng hem wel naar de tafel. Man: neehoor, dat gaat prima zo. Ik: Nee, ik breng hem naar de tafel (pure paniek). Man: ach welnee, lukt wel hoor. Ik: NEE IK DOE DAT. En ik ruk dat ding zo uit zijn handen.
Bazin heeft tranen gelachen gelukkig.
Inmiddels zijn mijn sociale vaardigheden gelukkig iets verbeterd.
dinsdag 11 mei 2021 om 22:46
Of je weet niet waar die beland is, misschien wel op het brood van iemand anders.kaatjetralalaatje schreef: ↑11-05-2021 22:06Haha ja helemaal als je iemand jouw spetter ziet wegvegen van zijn wang
dinsdag 11 mei 2021 om 23:26
Hier moet ik echt zó hard om lachen. Zie het helemaal voor me. En ik ken het, ik krijg ook op de meest rare momenten een lachbui en kan dan helemaal niets meer. Tijdens het sjouwen van een wasmachine midden op de trap bijvoorbeeld.belgali schreef: ↑10-05-2021 13:16Ik ben eens al wandelend naast een heel belangrijke klant op een zebrapad vol voorover op mijn snufferd gegaan. Ik glee volgens mij uit ofzo (snap het nog steeds niet helemaal) maar ik klapte dus echt gewoon als een blok beton op de grond. Het gekke was dat ik daar spontaan keihard van begon te lachen. Ik zag namelijk als het ware van boven af hoe onelegant ik daar lag. Die klant dacht dat ik aan het huilen was en probeerde oprecht bezorgd me recht te helpen. Maar hoe behulpzamer hij deed en hoe meer vragen hij stelde of het wel ging, hoe harder ik begon te hinniken. Ik kwam niet eens meer recht van de lachpijn in mijn buik. Een echte lachstuip dus. Ondertussen sprong het voetgangerslicht op rood en wilden de auto's weer door (centrum Brussel). Getoeter en chaos alom. En nog steeds alleen maar gieren van het lachen. Toen heeft de klant me uiteindelijk een klap verkocht - echt zoals in de film - daardoor schrok ik en toen kon hij me rechttrekken en van de weg af krijgen. Hij voelde zich nota bene ook nog heel schuldig. We hebben lang een goede zakelijke samenwerking gehad. Hij vond het nogal grappig om tegen anderen in mijn bedrijf te zeggen: voor ze mijn account kreeg, heb ik haar eerst keihard in mekaar geslagenAls ik dat dan beaamde zag ik iedereen verward kijken.
Mijn gênantste werkblunder...
Ik was piepjong, en had mijn allereerste lunchbespreking met een zakenrelatie ook. Ik bestelde een tomatensoep. Verslikte me in een stukje tomaat ofzo en spuugde zo heel de tafel en klant onder de soep. En ik bleef maar hoesten terwijl ik me ondertussen probeerde te verontschuldigen. Dacht zowat dat ik stikte en was na afloop nog roder dan het tafellaken en de blouse van klant.
Wijze les, bestel nooit tomatensoep tijdens een zakelijk etentje.
Gelukkig nog jaren op een fijne manier samengewerkt.
Schuin spaan en Zee gras planten potjes
dinsdag 11 mei 2021 om 23:30
Oh nog eentje waar ik heel lang mee geplaagd ben. Ook al lang lang geleden. Afspraak met (andere) klant. Beetje koetjes en kalfjes en we hadden het over de zomervakantie. Collega vroeg aan hem of klant nog plannen had. Ik lette niet helemaal op, maar hoorde iets wat Duits klonk.
Dus ik dacht heel alert te vragen, waar in Duitsland ligt dat dan?
Klant en collega lachten zich een breuk, want de Duitse plaats die ik gehoord dacht te hebben was Rundumhausen. Super suf, nooit praten als je de klok wel hebt horen luiden...
Dus ik dacht heel alert te vragen, waar in Duitsland ligt dat dan?
Klant en collega lachten zich een breuk, want de Duitse plaats die ik gehoord dacht te hebben was Rundumhausen. Super suf, nooit praten als je de klok wel hebt horen luiden...
Schuin spaan en Zee gras planten potjes
woensdag 12 mei 2021 om 00:28
Ik blijf genieten van dit topic 
Ondertussen is er ook nog een van mijn eigen blunders komen bovendrijven:
Ik werk in een dierentuin. Ik had was een avondrondleiding aan het afsluiten met een groepje heren (bedrijfsuitje). Ik had de stoerste verhalen uit de hoge hoed getoverd en de heren waren onder de indruk. Op het moment dat we teruglopen springt er een grote dikke pad uit het hoge gras tegen mijn blote kuit aan. Ik ben niet bang voor padden, maar ik schrik echt heel makkelijk. Dus ik gillen
Heel het stoere imago dat ik in twee uur opgebouwd had, in een halve seconde vakkundig gesloopt 
Ondertussen is er ook nog een van mijn eigen blunders komen bovendrijven:
Ik werk in een dierentuin. Ik had was een avondrondleiding aan het afsluiten met een groepje heren (bedrijfsuitje). Ik had de stoerste verhalen uit de hoge hoed getoverd en de heren waren onder de indruk. Op het moment dat we teruglopen springt er een grote dikke pad uit het hoge gras tegen mijn blote kuit aan. Ik ben niet bang voor padden, maar ik schrik echt heel makkelijk. Dus ik gillen
Heel het stoere imago dat ik in twee uur opgebouwd had, in een halve seconde vakkundig gesloopt
The birds are the keepers of our secret, as they saw us where we lay
woensdag 12 mei 2021 om 09:59
Waar ik altijd erg om heb kunnen lachen, is die keer dat klant meneer Schaap collega meneer Geit belde. De heer Schaap belde dus: "Hallo, met Schaap" en werd beantwoord met "Hallo, met Geit" De heer Schaap dacht dat hij in de zeik werd genomen dus hij hing op en belde tot 3x toe terug, waarbij hij steeds bozer en bozer werd, totdat bij de vierde poging collega Jansen de telefoon maar eens opnam en netjes aan meneer Schaap uitlegde dat meneer Geit toch echt meneer Geit heette. (Ivm herkenbaarheid heb ik de namen iets aangepast).
Ook heel grappig was de directiesecretaresse die de klassieke fout maakte om een klant niet goed in de wacht te zetten, en dan vooral haar reactie daarop. De klant belde bijna dagelijks en was altijd verschrikkelijk onaardig (arrogant, denigrerend, veeleisend, onbeschoft, enz), en eiste die dag dat de secretaresse de directeur maar ging zoeken als hij niet op zijn plek zat. Klant werd in de wacht gezet, en secretaresse zei dat klant dan maar lekker moest blijven wachten, met de nodige verwensingen en scheldwoorden om die boodschap kracht bij te zetten. Toen ze de klant terug nam en poeslief zei dat de baas toch echt nergens te vinden was, vertelde de klant alles te hebben gehoord, waarop de secretaresse zei "Ik vind het heel vervelend dat u dat gehoord heeft, want dat was niet de bedoeling, MAAR IK MEENDE ELK WOORD!!!" Tussen de klant en de secretaresse kwam het nooit meer goed, maar de directeur in kwestie vond het gelukkig hilarisch en geheel verdiend, toen het hem later verteld werd.
En een blunder van mezelf, waarbij ik eens zeer gevoelige informatie naar de verkeerde collega mailde. De collega in kwestie zat op dat moment in een vliegtuig naar Rusland (in de tijd dat er nog geen wifi aan boord was) dus ik belde snel met de IT-afdeling om te vragen of we er nog iets aan konden doen. Gelukkig konden ze op afstand zijn mail blokkeren, de betreffende mail uit de mailbox vissen, en daarna de mail weer deblokkeren. De collega kwam in Rusland aan terwijl ze daar nog mee bezig waren, dus hij belde eveneens met IT omdat zijn mail opeens verdwenen was. IT vertelde hem dat er "wel vaker rare dingen gebeuren onderweg naar Rusland", maar dat ze het meteen zouden fixen voor hem, en 5 minuten later had hij zijn mail weer. Collega is er nooit achter gekomen wat er nou echt aan de hand was, en was vooral erg blij met de supersnelle hulp van IT. En ik ook!
Ook heel grappig was de directiesecretaresse die de klassieke fout maakte om een klant niet goed in de wacht te zetten, en dan vooral haar reactie daarop. De klant belde bijna dagelijks en was altijd verschrikkelijk onaardig (arrogant, denigrerend, veeleisend, onbeschoft, enz), en eiste die dag dat de secretaresse de directeur maar ging zoeken als hij niet op zijn plek zat. Klant werd in de wacht gezet, en secretaresse zei dat klant dan maar lekker moest blijven wachten, met de nodige verwensingen en scheldwoorden om die boodschap kracht bij te zetten. Toen ze de klant terug nam en poeslief zei dat de baas toch echt nergens te vinden was, vertelde de klant alles te hebben gehoord, waarop de secretaresse zei "Ik vind het heel vervelend dat u dat gehoord heeft, want dat was niet de bedoeling, MAAR IK MEENDE ELK WOORD!!!" Tussen de klant en de secretaresse kwam het nooit meer goed, maar de directeur in kwestie vond het gelukkig hilarisch en geheel verdiend, toen het hem later verteld werd.
En een blunder van mezelf, waarbij ik eens zeer gevoelige informatie naar de verkeerde collega mailde. De collega in kwestie zat op dat moment in een vliegtuig naar Rusland (in de tijd dat er nog geen wifi aan boord was) dus ik belde snel met de IT-afdeling om te vragen of we er nog iets aan konden doen. Gelukkig konden ze op afstand zijn mail blokkeren, de betreffende mail uit de mailbox vissen, en daarna de mail weer deblokkeren. De collega kwam in Rusland aan terwijl ze daar nog mee bezig waren, dus hij belde eveneens met IT omdat zijn mail opeens verdwenen was. IT vertelde hem dat er "wel vaker rare dingen gebeuren onderweg naar Rusland", maar dat ze het meteen zouden fixen voor hem, en 5 minuten later had hij zijn mail weer. Collega is er nooit achter gekomen wat er nou echt aan de hand was, en was vooral erg blij met de supersnelle hulp van IT. En ik ook!
woensdag 12 mei 2021 om 10:09
Oh, en ook wel enigszins gênant was die keer dat ik in het buitenland was voor een belangrijke bespreking van 3 dagen met een clubje hotemetoten. Ik heb rugklachten en reizen is daardoor nogal een aanslag op mijn gestel. De derde dag was ik zo brak, dat ik niet genoeg bukte terwijl ik de taxi instapte, en daardoor mijn hoofd stootte tegen de deurpost van die taxi. Uiteindelijk kwam ik een half uur te laat op de vergadering, met 7 hechtingen in mijn hoofd, en met mijn haren fris met water en watjes gewassen door de aardige dokter die helemaal begreep dat al dat bloed in mijn haar mijn grootste zorg was voor die dag
woensdag 12 mei 2021 om 11:45
@Nummer: Toen ik op zoek was naar de PA van de heer G. Zalm en mevrouw Schellevis de telefoon beantwoordde, stikte ik nog net niet van de ingehouden lach.
Toen een andere PA me belde met de boodschap dat de heer Krimp niet deel kon nemen aan de lunch, zei ik dat ik dat jammer vond. En zij zei weer dat de heer Krimp niet deel kon nemen... Dat werd echt heel raar want zij ging steeds harder praten. Tot bij mij het kwartje viel dat die meneer Krimpniet heette en dus kwam lunchen.
Toen een andere PA me belde met de boodschap dat de heer Krimp niet deel kon nemen aan de lunch, zei ik dat ik dat jammer vond. En zij zei weer dat de heer Krimp niet deel kon nemen... Dat werd echt heel raar want zij ging steeds harder praten. Tot bij mij het kwartje viel dat die meneer Krimpniet heette en dus kwam lunchen.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
