Werk & Studie
alle pijlers
Genante momenten op je werk
vrijdag 30 april 2021 om 22:36
Ik heb net zoiets stoms gehad op het werk.
Ik kan niet helemaal in details treden ivm herkenbaarheid. Maar in het kort, telefoon kwijt, een aantal mensen helpen zoeken zodat er een tijd lang niks gedaan kon worden en iedereen later klaar was. Uiteindelijk op een andere afdeling weer gevonden en scherm helemaal kapot.
Willen jullie je flaters, blunders en gênante momenten met me delen zodat ik me iets beter voel..?
Ik kan niet helemaal in details treden ivm herkenbaarheid. Maar in het kort, telefoon kwijt, een aantal mensen helpen zoeken zodat er een tijd lang niks gedaan kon worden en iedereen later klaar was. Uiteindelijk op een andere afdeling weer gevonden en scherm helemaal kapot.
Willen jullie je flaters, blunders en gênante momenten met me delen zodat ik me iets beter voel..?
maar ze was dan ook irritant. Hoezo niet willen doorverbinden?
zaterdag 1 mei 2021 om 09:06
zaterdag 1 mei 2021 om 09:10
TO 
Ik ben blij dat je het nog even uitlegt, want ik kon er in de verste verte geen blunder in zien.
Maar wat een fantastisch topic, ik heb echt niet zulke leuke blunders. Hoewel... ik heb wel taalblunders...
Dat ik in Spanje tegen een collega heel enthousiast over mijn weekend vertel en dat ik gisteren zulke lekkere 'pota' heb gegeten in een leuk restaurant met nieuwe vrienden. Hij kijkt heel raar en zegt dat hij zich dat onmogelijk kan voorstellen. Ik blijf stug volhouden met mijn pota dit en dat, echt zo lekker.
Enfin, even later blijkt dat ik 'Pato' bedoel (dat is eend). Nu lijkt het omdraaien van twee klinkers niet zo erg, ware het niet dat ik in dit geval van dus vertelde dat ik 'kots' had gegeten...
Ik ben blij dat je het nog even uitlegt, want ik kon er in de verste verte geen blunder in zien.Maar wat een fantastisch topic, ik heb echt niet zulke leuke blunders. Hoewel... ik heb wel taalblunders...
Dat ik in Spanje tegen een collega heel enthousiast over mijn weekend vertel en dat ik gisteren zulke lekkere 'pota' heb gegeten in een leuk restaurant met nieuwe vrienden. Hij kijkt heel raar en zegt dat hij zich dat onmogelijk kan voorstellen. Ik blijf stug volhouden met mijn pota dit en dat, echt zo lekker.
Enfin, even later blijkt dat ik 'Pato' bedoel (dat is eend). Nu lijkt het omdraaien van twee klinkers niet zo erg, ware het niet dat ik in dit geval van dus vertelde dat ik 'kots' had gegeten...
zaterdag 1 mei 2021 om 09:24
Bij de start van een nieuw project mijn kersverse nieuwe collega meegenomen die ik enthousiast bij de opdrachtgever introduceerde als onze nieuwe projectleider; Pascal, die het project zou gaan runnen.
Beetje jammer dat ik met iemand anders in mijn hoofd zat en Pascal niet Pascal heette maar René. En jammer dat René als nieuwe collega mij niet durfde te corrigeren. Ook best wel jammer dat die opdrachtgever goed was in namen en hem de hele tijd Pascal bleef noemen.
Beetje jammer dat ik met iemand anders in mijn hoofd zat en Pascal niet Pascal heette maar René. En jammer dat René als nieuwe collega mij niet durfde te corrigeren. Ook best wel jammer dat die opdrachtgever goed was in namen en hem de hele tijd Pascal bleef noemen.
zaterdag 1 mei 2021 om 09:27
Collega was in gesprek. Komt er iemand binnen...waar is Sjaan. Die zit in gesprek. Kan ik je helpen. Nee....waar is Sjaan. Zoals gezegd zit ze in gesprek. Waarom ik niet wilde vertellen waar Sjaan was. Heb gevraagd om naam en functie want persoon kwam veeleisend binnen zonder zich te voor te stellen. Ik bepaal dan of het belangrijk genoeg is om Sjaan te storen. Was lid Raad van Bestuur.
zaterdag 1 mei 2021 om 09:30
Ik werkte al een paar jaar bij een bedrijf. Er werd een interne vacature geplaatst voor mijn droombaan (hbo/universitair niveau) dus ik solliciteerde daarop.
Een paar dagen later werd ik gebeld om een sollicitatiegesprek in te plannen. Ik verwachte een telefoontje van een vriendin dus ik nam op met iloOOOOOoonnnaAAAAAAAAAAAAAAAAh!
Wij riepen altijd zo hard als we konden elkaars naam. Vonden wij in die tijd heel grappig.
Maar dit keer bleef het dus stil aan de andere kant van de lijn. Ik keek op het display van mijn telefoon en zie daar ineens een telefoonnummer staan dat leek op mijn werknummer.
Uiteindelijk ben ik aangenomen en heb nog 1,5 jaar op die afdeling gewerkt. Steeds als mijn mobieltje ging, moest ik hieraan denken en voelde ik me weer ongemakkelijk. Vooral als hij op dat moment bij mij in de buurt zat Ik heb nooit meer met dat afdelingshoofd hierover gesproken. Het was zo'n super zakelijke man die in 3delig pak op kantoor zat en leiding gaf aan 150 mensen.
Een paar dagen later werd ik gebeld om een sollicitatiegesprek in te plannen. Ik verwachte een telefoontje van een vriendin dus ik nam op met iloOOOOOoonnnaAAAAAAAAAAAAAAAAh!
Wij riepen altijd zo hard als we konden elkaars naam. Vonden wij in die tijd heel grappig.
Maar dit keer bleef het dus stil aan de andere kant van de lijn. Ik keek op het display van mijn telefoon en zie daar ineens een telefoonnummer staan dat leek op mijn werknummer.
Uiteindelijk ben ik aangenomen en heb nog 1,5 jaar op die afdeling gewerkt. Steeds als mijn mobieltje ging, moest ik hieraan denken en voelde ik me weer ongemakkelijk. Vooral als hij op dat moment bij mij in de buurt zat Ik heb nooit meer met dat afdelingshoofd hierover gesproken. Het was zo'n super zakelijke man die in 3delig pak op kantoor zat en leiding gaf aan 150 mensen.
zaterdag 1 mei 2021 om 09:31
Ik werkte al een paar jaar bij een bedrijf. Er werd een interne vacature geplaatst voor mijn droombaan (hbo/universitair niveau) dus ik solliciteerde daarop.
Een paar dagen later werd ik gebeld om een sollicitatiegesprek in te plannen. Ik verwachte een telefoontje van een vriendin dus ik nam op met iloOOOOOoonnnaAAAAAAAAAAAAAAAAh!
Wij riepen altijd zo hard als we konden elkaars naam. Vonden wij in die tijd heel grappig.
Maar dit keer bleef het dus stil aan de andere kant van de lijn. Ik keek op het display van mijn telefoon en zie daar ineens een telefoonnummer staan dat leek op mijn werknummer. Toen realisseerde ik dat het om de vacature ging........
Uiteindelijk ben ik aangenomen en heb nog 1,5 jaar op die afdeling gewerkt. Steeds als mijn mobieltje ging, moest ik hieraan denken en voelde ik me weer ongemakkelijk. Vooral als hij op dat moment bij mij in de buurt zat Ik heb nooit meer met dat afdelingshoofd hierover gesproken. Het was zo'n super zakelijke man die in 3delig pak op kantoor zat en leiding gaf aan 150 mensen.
Een paar dagen later werd ik gebeld om een sollicitatiegesprek in te plannen. Ik verwachte een telefoontje van een vriendin dus ik nam op met iloOOOOOoonnnaAAAAAAAAAAAAAAAAh!
Wij riepen altijd zo hard als we konden elkaars naam. Vonden wij in die tijd heel grappig.
Maar dit keer bleef het dus stil aan de andere kant van de lijn. Ik keek op het display van mijn telefoon en zie daar ineens een telefoonnummer staan dat leek op mijn werknummer. Toen realisseerde ik dat het om de vacature ging........
Uiteindelijk ben ik aangenomen en heb nog 1,5 jaar op die afdeling gewerkt. Steeds als mijn mobieltje ging, moest ik hieraan denken en voelde ik me weer ongemakkelijk. Vooral als hij op dat moment bij mij in de buurt zat Ik heb nooit meer met dat afdelingshoofd hierover gesproken. Het was zo'n super zakelijke man die in 3delig pak op kantoor zat en leiding gaf aan 150 mensen.
zaterdag 1 mei 2021 om 09:32
Mwah, vind ik geen blunder. Ik ken ook mijn directie niet, tenzij ze zich voorstellen.Polsjef schreef: ↑01-05-2021 09:27Collega was in gesprek. Komt er iemand binnen...waar is Sjaan. Die zit in gesprek. Kan ik je helpen. Nee....waar is Sjaan. Zoals gezegd zit ze in gesprek. Waarom ik niet wilde vertellen waar Sjaan was. Heb gevraagd om naam en functie want persoon kwam veeleisend binnen zonder zich te voor te stellen. Ik bepaal dan of het belangrijk genoeg is om Sjaan te storen. Was lid Raad van Bestuur.
En als ze zich dan ook nog veeleisend opstellen...
De directeur zat eens bij ons binnen en toen heb ik ook gevraagd wie hij was. Voel daar totaal geen schaamte over.
zaterdag 1 mei 2021 om 09:38
Ik snap het genante er niet aan. Heb je zelf te telefoon stuk gemaakt?
Grant me the serenity to accept the things I cannot change, courage to change the things I can and wisdom to know the difference.
zaterdag 1 mei 2021 om 10:03
Ok ik lig op de grond van het lachen om sommige verhalen, zo'n stuntelkampioen ben ik dus ook weer niet 
Ik heb er ook 1, nee 2 ik heb nog niet zo lang een andere baan. Ik moest voor de kerstpakketten iets ophalen. Fiets volgeladen , te vol want toen ik bijna bij kantoor was en af wilde stappen viel fiets en ik eronder. (Terwijl er uiteraard net mensen langs liepen)
En een hele erge, ik was met adressen bezig, kom ik bij een raar adres met een ingewikkeld lang huisnummer, dacht ik, die ik dus niet in het systeem kon vinden. Ik vragen aan collega, maar het was helemaal geen huisnummer maar een straatnaam met aan het eind jaartallen...
Gelukkig konden we er hard om lachen
Ik heb er ook 1, nee 2 ik heb nog niet zo lang een andere baan. Ik moest voor de kerstpakketten iets ophalen. Fiets volgeladen , te vol want toen ik bijna bij kantoor was en af wilde stappen viel fiets en ik eronder. (Terwijl er uiteraard net mensen langs liepen)
En een hele erge, ik was met adressen bezig, kom ik bij een raar adres met een ingewikkeld lang huisnummer, dacht ik, die ik dus niet in het systeem kon vinden. Ik vragen aan collega, maar het was helemaal geen huisnummer maar een straatnaam met aan het eind jaartallen...
Gelukkig konden we er hard om lachen
anoniem_401860 wijzigde dit bericht op 01-05-2021 10:06
8.00% gewijzigd
zaterdag 1 mei 2021 om 10:06
Hilarisch deze blunders, vooral die met Petri schaaltjes 
Ik heb een keer op acute psychiatrie opname afdeling een brandgevaarlijke man niet goed gecontroleerd en die had dus vier aanstekers meegejat tijdens zijn luchtmomentje en al zijn dekens in de fik aan het steken was. Oops.
In de kantine op het werk vet jolig naar de teamleider gaan, een schunnig vies grapje maken want dat deden we wel vaker tijdens de pauze. Bleek dat er geen ruimte vrij was en ze daar een vet serieus extern overleg had. Oops.
Ik heb een keer op acute psychiatrie opname afdeling een brandgevaarlijke man niet goed gecontroleerd en die had dus vier aanstekers meegejat tijdens zijn luchtmomentje en al zijn dekens in de fik aan het steken was. Oops.
In de kantine op het werk vet jolig naar de teamleider gaan, een schunnig vies grapje maken want dat deden we wel vaker tijdens de pauze. Bleek dat er geen ruimte vrij was en ze daar een vet serieus extern overleg had. Oops.
- Fight for your right to party -
zaterdag 1 mei 2021 om 10:10
joostelientje schreef: ↑01-05-2021 07:59Uiteindelijk kon de man van de supermarkt er 10 weer meenemen. De rest hebben we in de buurt uitgedeeld.
Jaren later, op mijn afscheid, werd dit nagespeeld door een collega en een cliënt. Toen heb ik ook in m'n broek gepiest van het lachen. Maar op dat moment, o wat voelde ik me onnozel..
zaterdag 1 mei 2021 om 10:16
Niet 100% naar het thema, maar wel een leuke anekdote:
Ik heb een tijdje een kantoorbaan gehad waar een collega van mij die ieder jaar weer op mysterieuze wijze met haar (werk)e-mailadres in een mailwisseling van een voor ons totaal onbekende familie terecht kwam. Meestal laaide dat ieder jaar tijdens de feestdagen weer op, waarop zij een mailtje stuurde met het verzoek haar adres te wissen. Dan was het weer een jaar stil, tot ze in november weer de planning voor het Kerstdiner kreeg doorgestuurd.
Het laatste wat we hebben meegekregen is dat er binnen de familie een enorme familieruzie was waarbij één zus absoluut niet meer welkom was en er achter haar rug om ook allerlei naars over haar werd geschreven. En dat was uitgekomen. Het was een hele soap.
Ik heb een tijdje een kantoorbaan gehad waar een collega van mij die ieder jaar weer op mysterieuze wijze met haar (werk)e-mailadres in een mailwisseling van een voor ons totaal onbekende familie terecht kwam. Meestal laaide dat ieder jaar tijdens de feestdagen weer op, waarop zij een mailtje stuurde met het verzoek haar adres te wissen. Dan was het weer een jaar stil, tot ze in november weer de planning voor het Kerstdiner kreeg doorgestuurd.
Het laatste wat we hebben meegekregen is dat er binnen de familie een enorme familieruzie was waarbij één zus absoluut niet meer welkom was en er achter haar rug om ook allerlei naars over haar werd geschreven. En dat was uitgekomen. Het was een hele soap.
Disclaimer: ik heb een mannelijk brein.
zaterdag 1 mei 2021 om 10:27
Staat op de vorige paginaLiebeskind² schreef: ↑01-05-2021 09:38Ik snap het genante er niet aan. Heb je zelf te telefoon stuk gemaakt?
Het was een heel dom en knullig ongelukje
zaterdag 1 mei 2021 om 10:40
Ik kreeg midden in de lockdown een nieuwe laptop. Soms deed de camera moeilijk en iemand had al gezegd: er zit een schuifje. Dus ik peuterde met mijn nagel over de camera en Ja, hij deed het weer. Wel een bijna onzichtbaar schuifje.
Maar hij deed het steeds vaker niet, hoe vaak ik met mijn nagel ook over het lensje krabde, totdat ik de camera helemaal niet meer aan kreeg. IT hulplijn gebeld, het lag niet aan de software.
Twee weken zonder camera deel genomen aan alle Teams-meetings.
Nieuwe laptop aangevraagd en naar kantoor. Daar deed bij de test de camera het ook niet van. De IT jongen, die erbij stond snapte het ook niet.
Komt mijn collega aanlopen, zij roept: Het Schuifje!!! en opent zo die camera.
Zat er een bijna onzichtbaar schuifje in de rand van de laptop vlak boven de camera. In de begintijd als ik over de lens krabde verschoof ik die nog wel eens per ongeluk maar later had ik dat deel van het schuifje helemaal weggekrabd......
Ik schaamde kapot maar mijn collega vond het zo'n goede grap dat ze in het geuren en kleuren aan mijn baas vertelde. (En die vond het ook een goede grap en het schuifje idd bijna onzichtbaar).
Maar hij deed het steeds vaker niet, hoe vaak ik met mijn nagel ook over het lensje krabde, totdat ik de camera helemaal niet meer aan kreeg. IT hulplijn gebeld, het lag niet aan de software.
Twee weken zonder camera deel genomen aan alle Teams-meetings.
Nieuwe laptop aangevraagd en naar kantoor. Daar deed bij de test de camera het ook niet van. De IT jongen, die erbij stond snapte het ook niet.
Komt mijn collega aanlopen, zij roept: Het Schuifje!!! en opent zo die camera.
Zat er een bijna onzichtbaar schuifje in de rand van de laptop vlak boven de camera. In de begintijd als ik over de lens krabde verschoof ik die nog wel eens per ongeluk maar later had ik dat deel van het schuifje helemaal weggekrabd......
Ik schaamde kapot maar mijn collega vond het zo'n goede grap dat ze in het geuren en kleuren aan mijn baas vertelde. (En die vond het ook een goede grap en het schuifje idd bijna onzichtbaar).
zaterdag 1 mei 2021 om 11:08
naar hem toe en toen zag ik zijn verbaasde gezicht 
zaterdag 1 mei 2021 om 11:39
Ik weet van een theater in Berlijn (waar je achter de schermen makkelijk verdwaald) dat ze in de gangen A4'tjes met verschillende letters hebben hangen zodat verdwaalde castleden het stage management kunnen bellen en zeggen welke letter ze zien. Dan worden ze daar door iemand opgehaald.MissPiglet schreef: ↑01-05-2021 11:08Ik werkte net bij een bedrijf en raakte helemaal verdwaald in het grote pand. Ik heb toen een collega moeten bellen om me op te halen en me naar de vergaderruimte te brengen. Alwaar ik al werd opgewacht door een stuk of 10 gniffelende collega’s.
Disclaimer: ik heb een mannelijk brein.
zaterdag 1 mei 2021 om 11:42
Dat had ik een paar jaar geleden. Ik ging op bezoek bij collega’s van een andere vestiging, een gebouw dat bestaat uit vier ‘torens’ die op verschillende plekken verbonden zijn. Kennelijk ben ik na een bezoek aan het toilet links- in plaats van rechtsaf gegaan, en ineens had ik groene gangen in plaats van blauw. Het maakte niet uit hoe ik liep, ik kwam steeds op hetzelfde (verkeerde) punt. Toen heb ik iemand aangeklampt voor hulp, maar ik was de namen van mijn collega’s vergeten. Hun voornamen waren Jan en Kees dus het had ook weinig zin die op te zoeken in het elektronische adressenboek met 600 Jannen en Kezen. Gelukkig had ik de kleur van de muren onthouden, dus de man die ik om hulp had gevraagd bracht me weer terug naar de blauwe gangen. Sindsdien onthoud ik altijd heel goed het kamernummer waar ik zit.MissPiglet schreef: ↑01-05-2021 11:08Ik werkte net bij een bedrijf en raakte helemaal verdwaald in het grote pand. Ik heb toen een collega moeten bellen om me op te halen en me naar de vergaderruimte te brengen. Alwaar ik al werd opgewacht door een stuk of 10 gniffelende collega’s.
zaterdag 1 mei 2021 om 12:11
Ik vind het zelf niet gênant, anderen misschien wel. Ik was toen nog jong en onverantwoordelijk, maar wij gingen een week op cursus en training in een hotel. Mijn kamer was direct tegenover de deur van de trainingsruimte. Deed ik mee aan het rollenspel als ik wakker werd van het bonzen en de deur opendeed in mijn onderbroek. Ik versliep me 3 van de 5 dagen omdat ik de omgeving verkende en vaak pas een uur of 3 voor aanvang weer in het hotel was. Raar eigenlijk dat dat gepikt werd, maar ik had een salesfunctie en ik had een hoge omzet en een prima kwaliteit klanten. Dat scheelt een hoop met dat soort banen. Als je te laat was moest je gebak trakteren. Dat deed ik altijd op kosten van de zaak terwijl ik een hekel heb aan stelen nu. Toen vond ik het vooral grappig dat ik er allemaal maar mee weg kwam.
zaterdag 1 mei 2021 om 12:33
Dit waren toch wel mijn ergste.
Ik was 18 en liep stage als tandartsassistente. We waren met een wortelkanaalbehandeling bezig. In een onhandige beweging van mij stootte het potje natriumhypochloriet (desinfectiemiddel) omver en belandde op de trui van de patiënt. Geprobeerd met water en servet het zoveel mogelijk eraf te vegen. Na afloop van de behandeling zei de assistente tegen me dat zoiets kan gebeuren en ze er voor verzekerd waren. En dat zij het zelf ook al eens had gehad bij een andere patiënt. Een dag later kwam de patiënt terug met de mededeling dat haar trui "uitgebeten" was door dat middel. De vrouw kreeg een excuus van de tandarts. Ze keek ook niet naar mij, ik was eigenlijk opgelucht. Tandarts zou contact opnemen met de verzekering. Hij zei op verbaasde toon tegen haar dat hij niet snapte hoe dit kon gebeuren. Dat ze dat nooit eerder hadden mee gemaakt in hun praktijk. Ik dacht: Oh nu opeens ben ik de 1e?
In diezelfde tandartspraktijk en stage. Een tandvleesbehandeling van een uur en daar kon ik als stagiair niks bij doen. Alleen maar kijken. Dit was de 2e keer dat ik zo'n behandeling bij zou wonen. De 1e keer vond ik het ook al saai, maar die 2e keer werd ik overvallen door enorme vermoeidheid. Van het niks doen. Ik viel bijna in slaap. Kon ook niet even gaan zitten, want de assistentenkruk was bezet. Toen even niemand keek ben ik naar boven gevlucht om iets te eten. Energie op doen. Ik hield het niet meer. Alles leek me beter dan in slaap vallen. Dacht ook: als ze me nodig hebben zullen ze vast wel roepen. Na 20 minuten werd ik geroepen. Was daar nog even aan het rondkijken. Ik moest helpen opruimen. Ze waren klaar. De assistente vroeg verbaasd wat ik boven deed en waarom. Ik legde het uit. Ze vond het heel raar en zei dat zij in mijn geval was blijven kijken. De week daarna kreeg ik flink op mijn kop van mijn stagebegeleidster. Hoe stom en idioot het van me was om weg te lopen. Vermoeidheid vond ze maar onzin. Ze zei ook dat ik niet open stond om te leren. Die stage is mislukt om meerdere redenen. Ik ben gewoon niet geschikt voor dat beroep.
Ik was 18 en liep stage als tandartsassistente. We waren met een wortelkanaalbehandeling bezig. In een onhandige beweging van mij stootte het potje natriumhypochloriet (desinfectiemiddel) omver en belandde op de trui van de patiënt. Geprobeerd met water en servet het zoveel mogelijk eraf te vegen. Na afloop van de behandeling zei de assistente tegen me dat zoiets kan gebeuren en ze er voor verzekerd waren. En dat zij het zelf ook al eens had gehad bij een andere patiënt. Een dag later kwam de patiënt terug met de mededeling dat haar trui "uitgebeten" was door dat middel. De vrouw kreeg een excuus van de tandarts. Ze keek ook niet naar mij, ik was eigenlijk opgelucht. Tandarts zou contact opnemen met de verzekering. Hij zei op verbaasde toon tegen haar dat hij niet snapte hoe dit kon gebeuren. Dat ze dat nooit eerder hadden mee gemaakt in hun praktijk. Ik dacht: Oh nu opeens ben ik de 1e?
In diezelfde tandartspraktijk en stage. Een tandvleesbehandeling van een uur en daar kon ik als stagiair niks bij doen. Alleen maar kijken. Dit was de 2e keer dat ik zo'n behandeling bij zou wonen. De 1e keer vond ik het ook al saai, maar die 2e keer werd ik overvallen door enorme vermoeidheid. Van het niks doen. Ik viel bijna in slaap. Kon ook niet even gaan zitten, want de assistentenkruk was bezet. Toen even niemand keek ben ik naar boven gevlucht om iets te eten. Energie op doen. Ik hield het niet meer. Alles leek me beter dan in slaap vallen. Dacht ook: als ze me nodig hebben zullen ze vast wel roepen. Na 20 minuten werd ik geroepen. Was daar nog even aan het rondkijken. Ik moest helpen opruimen. Ze waren klaar. De assistente vroeg verbaasd wat ik boven deed en waarom. Ik legde het uit. Ze vond het heel raar en zei dat zij in mijn geval was blijven kijken. De week daarna kreeg ik flink op mijn kop van mijn stagebegeleidster. Hoe stom en idioot het van me was om weg te lopen. Vermoeidheid vond ze maar onzin. Ze zei ook dat ik niet open stond om te leren. Die stage is mislukt om meerdere redenen. Ik ben gewoon niet geschikt voor dat beroep.
zaterdag 1 mei 2021 om 13:17
Biologie.
Ik heb ook zat gedaan met planten tijdens mijn studie maar dat klinkt minder spectaculair. 
en het ging eigenlijk over werk, en mijn werk was met dieren. Ik wilde een keer de beweging van het kruidje roer me niet meten en toen moest ik electrodes vast maken aan het takje zonder dat hij zich ging opvouwen (dat doen ze bij aanraking). Ik was a la dokter bibber heel voorzichtig die electrode aan het bevestigen, schoot uit of zo, mep de plant, plant 1 brokje opgevouwen ellende. Doodsblik van labgenootje. En dan maar weer wachten tot hij open gaat terwijl je al zo erg achterloopt...Of dat we onderzoek moesten doen naar insecten en de prof wandelende takken in een bak met gaas mee had. Heel leuk, tot de babies door het hele fucking lab zaten omdat ze door het gaas heen konden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
