Omgaan met negatieve feedback collega

Hoi!

Ik loop ergens tegenaan en zou graag meningen van anderen willen horen en/of tips krijgen hoe ik hier mee om moet gaan en mijzelf verder kan ontwikkelen zonder steeds het gevoel te krijgen dat ik “minderwaardig” ben.

Sinds September loop ik stage in de gehandicaptenzorg. Ik ben zelf 23 jaar en heb vanaf mijn 17e tot 23e in de ouderenzorg gewerkt. Toch trok de gehandicapten zorg mij meer aan. Ik ben een nieuwe opleiding gestart en tot voor kort was ik zeer enthousiast. Ik kreeg eigenlijk alleen maar complimenten en positieve feedback. Ik nam al snel initiatief en had het al snel onder de knie. Maar toen kwam hier verandering in nadat een collega ontslag nam. ik werd ineens op een andere groep geplaatst met een zéér laag niveau qua doelgroep. Ik had hier 2 keer eerder gestaan en toen vroeg mijn stagebegeleider of ik wel op mijn plek zat op deze groep. Hierbij heb ik meteen aangegeven dat ik het heel moeilijk vond en het echt niet bij mij vind passen. Wel heb ik gezegd de uitdaging graag aan te gaan om ervaring op te doen en ik zag dit als een grote kans om mijzelf te ontwikkelen en te verdiepen in de achtergronden van hun beperking(en).

Maar toen kwam het..

Al snel begon ik wat irritaties te krijgen naar mijn collega toe op die groep. Zelf doet ze namelijk niet veel. Een beetje zingen, achter de computer zitten en naar de andere groepen toe om met collega’s te praten. Vaak sta ik er helemaal alleen voor. Ik begin een half uur eerder, ik zet alles klaar voor de dag omdat zij aangaf het fijn te vinden als ik dit doe, ik vond dit niet erg. Ik zorg gedurende de dag voor koffie, thee, de afwas, de lunch, de activiteiten (zoveel mogelijk), contact momenten met de cliënten en alles wat daar omheen komt. Tijdens wat huishoudelijke taken betrek ik vaak cliënten erbij, maak ik een praatje met hen en dit vind ik gewoon belangrijk. Vaak blijf ik na werktijd om alles op te ruimen, de tafels te poetsen, de vloer te vegen en de vuilniszakken te verschonen. Toch is het nóg niet genoeg. Elke activiteit die ik voorstel is te kort, te lang, te makkelijk of te moeilijk. Letterlijk alles word afgekraakt en ik merk dat ik het steeds moeilijker begin te krijgen.

Ik heb een paar gesprekken gehad met haar, mijn stagebegeleider en mijn docent van school over dat ik gewoon écht niet pas op deze doelgroep en van alles geprobeerd heb maar niks gewaardeerd word. Hierop word kort maar krachtig gezegd, “wij hebben personeelstekort en geen geld voor een vaste medewerker. Jij bent de enige optie.” Hier schrok ik van, want ookal weet ik zelf al dat ik hier niet als boventallig wordt gezien kwam het wel binnen dat ze dat ook zo uitspraken.

Vandaag had ik een dag waarvan ik dacht dat het heel goed ging. Op een paar punten na. Ik vroeg of ik even een uurtje aan school mocht werken omdat ik een BPV-opdracht wilde afronden en bespreken. Hierop zei ze nee hoor, je krijgt 10 minuten de tijd. Hierna kun je de kring doen met de cliënten. Ik dacht nou, prima. Ik ben in het kantoor gaan zitten en na 2 minuten kwam ze alweer binnen. Ik werd beschuldigd van het niet aansporen tot eten van een cliënt. Terwijl ik haar boterham in stukjes had gesneden en naast haar zat tijdens de lunch. Ik heb rustig maar duidelijk gezegd waarom ik het er niet mee eens ben, haar standpunt niet goed begrijp en uitgelegd hoe het echt zat. Hierop reageerde ze eigenlijk beledigd, liep geïrriteerd weg en mompelde “het zal wel aan mij liggen dan hé!”. Ik voelde mij best rot en schoot vol. Waarom doet ze elke keer zo?

Als klap op de vuurpijl kwam ze na werktijd nog zeggen dat ze vind dat ik te weinig initiatief toon en geen activiteiten uitvoer met de cliënten. Hierop heb ik netjes geantwoord dat alles wat ik bedenk afgekeurd word en ik heb haar hier voorbeelden van gegeven. Niet alleen dat, ik heb ook eerlijk gezegd dat ik er eigenlijk steeds alleen voor sta en hier was ze niet blij mee. “Het ligt allemaal aan jou en jouzelf alleen”.. “de gehandicaptenzorg past niet bij jou” dit deed mij veel pijn omdat ik altijd complimenten kreeg op de andere groepen. Toch bleef ik beleefd en vroeg ik netjes wat ik kon veranderen, hierop zei ze dat als zij zegt dat ze iets gaat doen ze wilt hebben dat ik zeg; zal ik het voor je doen? En dat ze wilt dat ik vanaf a.s. maandag de gehele dag alleen draai tot het eind van mijn stage periode en dat zij op de achtergrond wilt blijven.

Ik weet echt niet meer wat ik kan doen, ik ga met zware tegenzin naar stage en kom doodmoe en verdrietig thuis door alle kritiek door de dagen heen. Ik moet het hier nog 6 maanden uithouden en op deze manier houd ik dit echt niet vol. Ik heb zo mijn best gedaan om ervan te leren en mijzelf te ontwikkelen en ja en amen te zeggen dat ik gewoon echt merk dat dit ten koste van mijzelf gaat. Ik heb zoveel gesprekken gehad en mijn gevoelens geuit met diverse disciplines (stagebegeleider van stage zelf en school. Mede studenten, collega’s etc). Niks helpt. Naar een andere stage mag niet van school.

Heeft een van jullie tips/tricks/feedback waardoor ik voor mijzelf op kan komen en op een vredige manier mijn stageperiode hier af kan maken? Ik ben echt geen opgever.

Groet,

Amada

Zoals beloofd zou ik een update plaatsen.

Het gesprek is verzet en is nu pas volgende week woensdag. Gisteren en vandaag ben ik bijna heel de dag bezig geweest mijzelf te verdedigen tegenover mijn collega’s, ze doen allemaal zeer geïrriteerd tegen mij omdat ik aangegeven heb continu aan mijn lot te worden overgelaten, zeker niet als boventallig word meegeteld en ingezet word als een vaste medewerker. Ik heb hardop uitgesproken dat ik het gevoel heb te worden gebruikt om het personeelstekort in te vullen, geen tijd krijg voor school en er nooit tijd is om mijn vragen te beantwoorden of te leren. Er kwamen bij mij heel veel tranen los tijdens deze discussie, ik vond het sowieso moeilijk om aan te geven maar het feit dat er 4 collega’s tegen mij in gingen en het ontkenden maakte mij echt woest. Ze zeiden dat ze meer verwachten van een tweedejaars stagiaire en ik alleen groepen moet kunnen draaien. Als ik dit niet kan of wil hoor ik niet thuis in deze sector want er is nou eenmaal personeelstekort. Zoals altijd word het allemaal op mij geschoven. Ik ben weggelopen, heb de dag netjes afgemaakt en ben vertrokken. Vanmiddag na stage heb ik mijn mentor gebeld. Ik heb hem verteld dat ik morgen wel aanwezig ben, dit alleen omdat een cliënt jarig is en ik al weken met hem bezig ben deze dag voor hem te organiseren en ik hem niet wil teleurstellen op zijn verjaardag. Ik kom woensdag alleen naar stage voor dat gesprek om mijn stage hier van mijn kant af netjes af te ronden. Ik trek dit niet meer, het is echt afgelopen.

Ik wil alle leden heel erg bedanken voor jullie reacties onder mijn topic. Jullie hebben mij echt het zelfvertrouwen en kracht gegeven dit niet te tolereren en voet bij stuk te houden. Het heeft mij echt goed gedaan. <3

Socie schreef: ↑

16-05-2023 21:41

Goed zo TO, laat je niet op de kop zitten. Hoe reageerde je mentor? Kan je nu wel ergens anders terecht?

Na wat ik allemaal verteld had wat er gisteren was voorgevallen snapte hij dit wel, hij vond het jammer maar had enigzins wel begrip voor de situatie. Hij vond dat ook echt te erg voor woorden. Jammer genoeg communiceert hij dit niet door naar mijn stagebegeleider. Daarom ga ik met een hard hoofd dat gesprek tegemoet volgende week. Ik heb het gevoel dat hij er niet 100% achter mij staat en steeds het wilt oplossen. Maar voor mijn gevoel is er geen oplossing goed genoeg om dit recht te trekken.

Maria1905 schreef: ↑

16-05-2023 22:05

Gaat er iemand vanuit jouw opleiding mee naar dat gesprek?

Nee. Alleen mijn mentor, stagebegeleider en ik zullen bij het gesprek aanwezig zijn. De teamleider van school legt het bij hem neer helaas.

KooktMetKnoflook schreef: ↑

16-05-2023 23:21

En dat personeelstekort moet je niet oplossen door een 2e jaars stagiare alleen op een groep te zetten. Als de norm is dat onopgeleide mensen alleen een groep mogen draaien heb je ook geen opleiding meer nodig.
Lieve mensen allemaal, maar ze lopen dus wel de gaten dicht.

Ik raad je aan om niet uitgebreid je gevoel te etaleren, maar bij de feiten te blijven: alleen op een groep, geen ruimte voor vragen - alle dingen die dit werk en geen stage maken. Als ze dan nog op je inhakken dat het allemaal noodzakelijk en heel normaal is, kun je nog even vragen waar je salaris dan blijft - want blijkbaar zijn ze het met je eens dat dit geen stage is.

Ik snap dat jouw schoolbegeleider er niet tegenin gaat, want die moet binnenkort bij deze toko de volgende stage regelen.

Ja precies! Dit soort punten heb ik ook op papier gezet. Ik wil het gesprek ook niet langer maken en er een wel/niet discussie aangaan.

hartjeJynx schreef: ↑

16-05-2023 23:50

Jeetje, zo hoort een stage niet te zijn. Als je als tweedejaars al alles alleen zou moeten kunnen, zonder enige begeleiding in het tweede jaar, dan kan de hele opleiding wel geschrapt worden lijkt me.. Personeelstekort is geen reden om zo met stagiaires om te gaan. In mijn sector (kinderopvang) is ook een enorm personeelstekort, maar dit heb ik zelf nog nooit meegemaakt.

Wat super lief van je dat je morgen speciaal voor de verjaardag van een van jouw cliënten komt werken! Dat laat, in mijn ogen, echt zien dat je hart voor jouw cliënten en het werk hebt.

Ja precies! De opleiding duurt 3 jaar maar volgens hun heb je alleen in het eerste jaar begeleiding nodig.

De cliënten is waar ik het voor doe!

KooktMetKnoflook schreef: ↑

17-05-2023 08:29

Goed zo! Het kan heel erg helpen om op te merken dat het gesprek die kant op gaat.
"Ik merk dat we in een discussie komen en dat wil ik niet".

Ik zou je aanraden zoiets meteen af te kappen, want anders gaat het gesprek over gelijk krijgen, en dan zijn het 4 werknemers tegen één stagiar en het beeld dat blijft hangen is dat jij ongelijk had.

Ja nou precies dit! Ik heb daar ook absoluut geen zin in. Ze hebben mij heel de ochtend genegeerd maar de cliënt had een glimlach op zijn gezicht, daar heb ik het voor gedaan! Toen ik wegging mompelde een collega nog “kinderachtig” ik draaide om en zei vind je mij kinderachtig? Jouw houding als volwassen vrouw met 30 jaar “zorgregisseur” ervaring die stagiaires wegpest is pas kinderachtig. Dom wijf.

hanke321 schreef: ↑

17-05-2023 12:50

In hoeverre ligt de bal ook niet bij school, dat zij nalatig zijn in het jou goed begeleiden? Niet helder zijn naar het stagebedrijf wat die instelling jou minimaal moet bieden?

Wil school deze instelling per se in haar portfolio houden om omdat dat beter overkomt en zo nieuwe leerlingen trekt? Gaat school iets doen met jouw ervaringen of wordt het weer afgedaan als een incident met een leerling? En pik je dat?

Naja het mooie is, ik ben de 4e stagiaire in 2 maanden die weggaat. Een klasgenoot van mij is na zijn 1e dag nooit meer teruggekomen en meteen gestopt met de opleiding. Ze hebben nooit inhoudelijk gepraat over de redenen waarom deze stagiaires allemaal zijn vertrokken, maar ik heb toch mijn vermoedens..