Reïntegreren en elders solliciteren: wat is verstandig?

Hoi allemaal,

Alvast excuus voor het wat langere verhaal, ik hoop dat ik het duidelijk omschrijf.

Ik zit sinds juli ziek thuis door burn-out klachten / overspannenheid. Ik heb de afgelopen 5 maanden enorm hard gewerkt aan mezelf en grote stappen gezet met behulp van o.a. therapie. Momenteel gaat het goed. Mijn energielevel is weer een stuk beter, emotioneel gezien ben ik stabiel en ik zit in een goede flow.
Ik heb in deze periode besloten dat ik afscheid wil nemen van mijn werkgever. Ze hebben er de afgelopen 5 maanden niets aan gedaan om mij te ondersteunen, ze zijn afspraken niet nagekomen, het hele proces met de arbodienst gaat niet zoals het zou moeten, kortom: tijd om te gaan. Ik ben sinds vorige week weer aan het opbouwen met 2x2 uur. Ik heb een maand geleden al aangegeven dat ik weer wat wil doen, maar omdat zowel de arbodienst als mijn werkgever nogal nalatig waren, heeft dat wat vertraging opgelopen.

Mijn eerste insteek was: eerst opbouwen en (deels) gereïntegreerd zijn, dan pas weg ivm financiële zekerheid / vangnet. Maar ik ben daar inmiddels van op terug gekomen. Ik was vorige week weer voor het eerst op kantoor om een kopje koffie te drinken en ik kreeg een hele pitch van HR + mijn leidinggevende over hoe hoog de werkdruk nog gaat worden de komende tijd en of ik dat wel aan kan. Ze stuurden het gesprek behoorlijk; het lag er voor mij nogal dik bovenop dat ze me er gewoon uit willen werken. Ik voel dat als ik daar nog te lang blijf hangen, ik straks weer half overspannen thuis zit. Voor mijn gevoel heerst er zoveel negatieve energie dat het mijn herstel niet ten goede komt als ik daar ga reïntegreren.

Nu had ik twee weken terug een hele leuke vacature gezien. Ik werd er enthousiast van en eigenlijk is het precies wat ik op dit moment zoek. Maar mijn eerste gedachte was: te vroeg, ik moet eerst reïntegreren etc etc, dus niet gereageerd. Maar na dat gesprek van vorige week heb ik er tóch op gereageerd. En nu ben ik uitgenodigd voor een gesprek, aanstaande vrijdag. Heel fijn en er viel al een soort van last van mijn schouders af toen ik de uitnodiging kreeg.

Even op de zaken vooruitlopend: stel dat dit wat wordt, dan zou dat naar alle waarschijnlijkheid wel deze maand nog rond zijn (gezien de vaart waarmee ze dat gesprek inplannen). Dan nog een maand opzegtermijn, dus ik ga er even van uit dat deze functie per 1-1 is. Maar ja, dat is dus best al wel snel, gezien het feit dat ik net ben begonnen met reïntegreren. Het lijkt mij daarom ook wel zo handig om gewoon open kaart te spelen over de situatie, maar ik ben zoekende naar hoe ik dit verstandig aan kan pakken. Want ik begrijp ook dat een werkgever je niet gaat aannemen als er kans is op terugval, aan de andere kant weet ik wel gelijk wat voor werkgever ik heb als ze wel bereid zijn om me te helpen (maar hoe realistisch is dat?). Ik heb eerder nagedacht over een vervroegd tweede spoor inzetten, maar dat is een lang traject. Ik spreek de bedrijfsarts over een week en ik heb hem nog niet verteld dat ik weg wil bij huidige werkgever (de laatste keer dat ik hem sprak was half september en toen was ik nog niet zo ver).

Dus: wat zouden jullie adviseren in mijn situatie? En wat is überhaupt wel/niet mogelijk? Volledige terugkeer bij huidige werkgever zie ik echt niet zitten. Misschien nog nuttige informatie: wel een vast contract. Alle tips en adviezen zijn welkom. Alvast bedankt