Werk & Studie
alle pijlers
Werk in de zorg ervaringen
zaterdag 11 januari 2025 om 12:47
Lieve mensen,
Binnenkort na mijn school, zat ik te denken om een opleiding in de zorg te gaan volgen of te gaan werken in de zorg en dan aan de slag te gaan als verzorgende bij mensen die bijv. Alzheimer hebben. Ik kan misschien al te terecht bij een zorginstelling. Alleen vroeg ik mezelf wel af, is het zwaar om in de zorg te werken? En/of is het leuk werk? Positieve en negatieve ervaringen. (Dit verschilt natuurlijk per persoon) maar ik zou graag ervaringen willen horen van mensen die in de zorg werken en/of misschien mensen kennen die in de zorg werken (of hebben gewerkt).
Hoop van jullie ervaringen te horen, alles is welkom.
Binnenkort na mijn school, zat ik te denken om een opleiding in de zorg te gaan volgen of te gaan werken in de zorg en dan aan de slag te gaan als verzorgende bij mensen die bijv. Alzheimer hebben. Ik kan misschien al te terecht bij een zorginstelling. Alleen vroeg ik mezelf wel af, is het zwaar om in de zorg te werken? En/of is het leuk werk? Positieve en negatieve ervaringen. (Dit verschilt natuurlijk per persoon) maar ik zou graag ervaringen willen horen van mensen die in de zorg werken en/of misschien mensen kennen die in de zorg werken (of hebben gewerkt).
Hoop van jullie ervaringen te horen, alles is welkom.
lyah0202 wijzigde dit bericht op 11-01-2025 13:26
6.78% gewijzigd
zaterdag 11 januari 2025 om 13:00
De zorg is natuurlijk heel breed, heb je al een idee wat voor soort zorg? Ouderen, mensen met psychische problemen, mensen met een beperking, mensen met een verslaving, etc.
Afhankelijk van het soort zorg kan het lichamelijk of geestelijk zwaar zijn. Dan heb je ook nog het verschil in onregelmatig en regelmatig werken. Heb je hier al over nagedacht?
Afhankelijk van het soort zorg kan het lichamelijk of geestelijk zwaar zijn. Dan heb je ook nog het verschil in onregelmatig en regelmatig werken. Heb je hier al over nagedacht?
zaterdag 11 januari 2025 om 13:11
zaterdag 11 januari 2025 om 13:16
De VIG-opleiding en dan met ouderen die bijv. Alzheimer hebben
zaterdag 11 januari 2025 om 13:22
Daarom handig denk om een duidelijke omschrijving te hebben (in je openingspost) waar je precies informatie over wilt.
Ik werk ook "in de zorg" maar verkeerde werkveld en kan je niet verder helpen.
TAFKAPML
zaterdag 11 januari 2025 om 13:26
zaterdag 11 januari 2025 om 13:36
Ik werk in de thuiszorg en vooral met dementerende ouderen. Al heel lang en heb het behoorlijk zien veranderen in de loop der jaren. Er zijn ontzettend veel regeltjes waardoor mensen die eigenlijk niet meer thuis kunnen wonen dat nog wel gewoon doen. Ze zien zelf de ernst niet en zeggen nee tegen een opname. En dan kan het alleen via de rechterlijke macht. En daar wordt niemand vrolijk van. Begrijp me goed het is natuurlijk maar goed dat jiet iemand "maar zo" op verzoek van bv familie wordt opgenomen. Maar het is nu te ver door geschoten. Het werken met de cliënten zelf vind ik leuk maar al het gedoe er omheen niet meer. Verder personeelstekort, veel ziekte dus er wordt veel van je gevraagd.
zaterdag 11 januari 2025 om 14:22
zaterdag 11 januari 2025 om 14:56
Allereerst: het werk in de zorg is leuk en afwisselend werk. Ik ken ook niemand die gestopt is omdat het niet leuk zou zijn. Wel kan het zwaar zijn en dat zit 'm in bijvoorbeeld fysiek zwaar werk, maar ook wisselende diensten kan zwaar zijn.
Heb je de mogelijkheid om een BOL opleiding te doen waardoor je meerdere stages kunt lopen? Veel organisaties staan ook open voor een meeloopdag maar dat is meer iets voor als je weet wat je wilt gaan doen.
Ik vind de berichtgeving vaak wel negatief.
Ook mijn salaris vind ik inclusief de onregelmatigheid toeslag, niet verkeerd hoor.
Heb je de mogelijkheid om een BOL opleiding te doen waardoor je meerdere stages kunt lopen? Veel organisaties staan ook open voor een meeloopdag maar dat is meer iets voor als je weet wat je wilt gaan doen.
Ik vind de berichtgeving vaak wel negatief.
Ook mijn salaris vind ik inclusief de onregelmatigheid toeslag, niet verkeerd hoor.
zaterdag 11 januari 2025 om 15:09
De zorg is een prachtig beroep als je van mensen houdt en een beetje stressbestendig bent. Ik werk zelf in de wijkverpleging, daar krijg je te maken met allerlei ziektebeelden, waaronder ook dementie en Alzheimer. Ik heb tijdens mijn opleiding Verzorgende IG ook op verschillende intramurale afdelingen gewerkt, en bij mij past de wijkverpleging het beste. Nu bijna klaar met opleiding tot verpleegkundige.
Ja, de zorg kan zwaar zijn, zowel fysiek als psychisch. Tegelijkertijd krijg ik er ook veel voldoening van. De cliënten zijn altijd blij als ik binnen kom, ik ben het zonnetje in huis, zeggen ze vaak.
Ik denk dat je er echt een type voor moet zijn, en zoals al eerder gezegd is de zorg zo breed!
Voor werken met mensen die dementerend zijn moet je in elk geval veel geduld hebben, het niet erg vinden om steeds dezelfde verhalen aan te horen, om kunnen gaan met agressie of onbegrepen, onvoorspelbaar gedrag, om kunnen gaan met achterdocht, verdriet, soms laveren tussen wat mogelijk is en de wensen van familie/mantelzorgers.
Dit zeg ik niet om je te demotiveren, maar het werken met ouderen (zeker met dementie) is niet altijd leuk of makkelijk. En de dienstroosters zijn ook niet altijd rozengeur en maneschijn. Het is hard werken.
Maar als het je ligt, en je kunt een glimlach tevoorschijn toveren op het gezicht van je cliënten, is het een geweldige baan waar je heel gelukkig van kunt worden.
Ja, de zorg kan zwaar zijn, zowel fysiek als psychisch. Tegelijkertijd krijg ik er ook veel voldoening van. De cliënten zijn altijd blij als ik binnen kom, ik ben het zonnetje in huis, zeggen ze vaak.
Ik denk dat je er echt een type voor moet zijn, en zoals al eerder gezegd is de zorg zo breed!
Voor werken met mensen die dementerend zijn moet je in elk geval veel geduld hebben, het niet erg vinden om steeds dezelfde verhalen aan te horen, om kunnen gaan met agressie of onbegrepen, onvoorspelbaar gedrag, om kunnen gaan met achterdocht, verdriet, soms laveren tussen wat mogelijk is en de wensen van familie/mantelzorgers.
Dit zeg ik niet om je te demotiveren, maar het werken met ouderen (zeker met dementie) is niet altijd leuk of makkelijk. En de dienstroosters zijn ook niet altijd rozengeur en maneschijn. Het is hard werken.
Maar als het je ligt, en je kunt een glimlach tevoorschijn toveren op het gezicht van je cliënten, is het een geweldige baan waar je heel gelukkig van kunt worden.
zaterdag 11 januari 2025 om 15:12
zaterdag 11 januari 2025 om 15:17
Ik heb altijd op groepen gewerkt( en nog) waar de cliënten een emotionele ontwikkeling hebben tussen de 1 en 4 jaar. De eerlijkheid, onbevangenheid, en pure reacties maakt dit werk het mooiste wat er is.
Ze hebben ook nooit oordelen over iemand.
En de vindingrijkheid waarmee ze hun leven kleur geven. Zo mooi
Ze hebben ook nooit oordelen over iemand.
En de vindingrijkheid waarmee ze hun leven kleur geven. Zo mooi
zaterdag 11 januari 2025 om 15:18
Ik heb gewerkt in zorg met mensen met een verstandelijke beperking (al dan niet in combi met lichamelijke beperkingen) en ik vond het vreselijk. Echt vreselijk.
Onregelmatig werken vond ik fysiek heel zwaar.
Door personeelstekorten wordt er veel van je gevraagd met opvangen van ziekte en vakanties en nee zeggen is nauwelijks een optie.
En je moet ervan houden om te werken conform werkschema’s en protocollen. Ik vond het vreselijk dat ik niet kon doen wat ik nodig vond voor de cliënt, maar me moest houden aan afspraken die waren gemaakt. En die soms op advies van hele domme collega’s waren vastgelegd. Ook moest je tijdens een dienst verplicht volgens het schema naar vastgestelde cliënten toe. Ook al had je met die cliënt geen klik. Ik vond dat voor mezelf en de cliënt heel naar.
Het devies was dat cliënten de structuur nodig hadden, maar ik denk dat vooral veel van de laag opgeleide collega’s deze structuur nodig hebben.
Voor mijn gevoel kon ik het welzijn van de client en goede zorg niet voorop stellen.
Teamleiders en gedragskundigen waren het vaak met me eens, maar verandering daarin aanbrengen had je meer geduld nodig dan ik heb.
Doordat ik mijn gevoel niet kon volgen, had ik met sommige bewoners ook geen fijne dynamiek. Sneu voor hen en voor mij.
Dus ben gestopt zodra dat kon.
Ik werk nu met dak-en thuislozen. Voor mij veel leuker, prettiger en mooier om te doen.
Onregelmatig werken vond ik fysiek heel zwaar.
Door personeelstekorten wordt er veel van je gevraagd met opvangen van ziekte en vakanties en nee zeggen is nauwelijks een optie.
En je moet ervan houden om te werken conform werkschema’s en protocollen. Ik vond het vreselijk dat ik niet kon doen wat ik nodig vond voor de cliënt, maar me moest houden aan afspraken die waren gemaakt. En die soms op advies van hele domme collega’s waren vastgelegd. Ook moest je tijdens een dienst verplicht volgens het schema naar vastgestelde cliënten toe. Ook al had je met die cliënt geen klik. Ik vond dat voor mezelf en de cliënt heel naar.
Het devies was dat cliënten de structuur nodig hadden, maar ik denk dat vooral veel van de laag opgeleide collega’s deze structuur nodig hebben.
Voor mijn gevoel kon ik het welzijn van de client en goede zorg niet voorop stellen.
Teamleiders en gedragskundigen waren het vaak met me eens, maar verandering daarin aanbrengen had je meer geduld nodig dan ik heb.
Doordat ik mijn gevoel niet kon volgen, had ik met sommige bewoners ook geen fijne dynamiek. Sneu voor hen en voor mij.
Dus ben gestopt zodra dat kon.
Ik werk nu met dak-en thuislozen. Voor mij veel leuker, prettiger en mooier om te doen.
zaterdag 11 januari 2025 om 22:04
Was het zwaar om met die doelgroep te werken? Of kon je dat wel goed aan? Dankjewel voor je antwoord terug.yellowpino schreef: ↑11-01-2025 13:36Ik werk in de thuiszorg en vooral met dementerende ouderen. Al heel lang en heb het behoorlijk zien veranderen in de loop der jaren. Er zijn ontzettend veel regeltjes waardoor mensen die eigenlijk niet meer thuis kunnen wonen dat nog wel gewoon doen. Ze zien zelf de ernst niet en zeggen nee tegen een opname. En dan kan het alleen via de rechterlijke macht. En daar wordt niemand vrolijk van. Begrijp me goed het is natuurlijk maar goed dat jiet iemand "maar zo" op verzoek van bv familie wordt opgenomen. Maar het is nu te ver door geschoten. Het werken met de cliënten zelf vind ik leuk maar al het gedoe er omheen niet meer. Verder personeelstekort, veel ziekte dus er wordt veel van je gevraagd.
zaterdag 11 januari 2025 om 22:09
Was het heel zwaar dat je het vreselijk vond? Dat onregelmatig werken lijkt me persoonlijk ook aardig pittig, dat is ook iets waar ik tegenop zie. Je bent dan avonden vaak aan het werk en slaapt dan laat. Gelukkig heb je nu werk gevonden dat beter bij je past. Dankjewel voor het delen.Petronella schreef: ↑11-01-2025 15:18Ik heb gewerkt in zorg met mensen met een verstandelijke beperking (al dan niet in combi met lichamelijke beperkingen) en ik vond het vreselijk. Echt vreselijk.
Onregelmatig werken vond ik fysiek heel zwaar.
Door personeelstekorten wordt er veel van je gevraagd met opvangen van ziekte en vakanties en nee zeggen is nauwelijks een optie.
En je moet ervan houden om te werken conform werkschema’s en protocollen. Ik vond het vreselijk dat ik niet kon doen wat ik nodig vond voor de cliënt, maar me moest houden aan afspraken die waren gemaakt. En die soms op advies van hele domme collega’s waren vastgelegd. Ook moest je tijdens een dienst verplicht volgens het schema naar vastgestelde cliënten toe. Ook al had je met die cliënt geen klik. Ik vond dat voor mezelf en de cliënt heel naar.
Het devies was dat cliënten de structuur nodig hadden, maar ik denk dat vooral veel van de laag opgeleide collega’s deze structuur nodig hebben.
Voor mijn gevoel kon ik het welzijn van de client en goede zorg niet voorop stellen.
Teamleiders en gedragskundigen waren het vaak met me eens, maar verandering daarin aanbrengen had je meer geduld nodig dan ik heb.
Doordat ik mijn gevoel niet kon volgen, had ik met sommige bewoners ook geen fijne dynamiek. Sneu voor hen en voor mij.
Dus ben gestopt zodra dat kon.
Ik werk nu met dak-en thuislozen. Voor mij veel leuker, prettiger en mooier om te doen.
zondag 12 januari 2025 om 09:14
Waarom ga je niet gewoon de opleiding zorg volgen en stage lopen in een verzorgingstehuis? Dan leer je vanzelf of dit bij je past of niet. De zorg is heel breed, dus mocht dat niet passen dan kun je nog veel andere richtingen op.
Wat de een zwaar vind, vind de ander prima te doen. Dat is heel persoonlijk. Het best kun je dat zelf ervaren.
Wat de een zwaar vind, vind de ander prima te doen. Dat is heel persoonlijk. Het best kun je dat zelf ervaren.
zondag 12 januari 2025 om 09:53
Ik doe het werk nog steeds. Lichamelijk vond ik het niet zwaar, maar heb ondertussen allerlei kwaaltjes waardoor het niet meer zo makkelijk gaat als 20 jaar geleden. Met de onregelmatigheid heb ik nooit problemen gehad. Zoals gezegd: het werk zelf is mooi en dankbaar. Het gedoe erom heen is de laatste jaren wel moeilijker geworden. Cliënten blijven langer thuis, soms omdat ze volgens de regels niet "erg genoeg" zijn voor opname en soms willen ze ook gewoon zelf niet. Dan wordt er veel van ons maar ook familie gevraagd die hun frustratie vaak bij ons neer leggen. En je ziet ook steeds meer mensen waar totaal geen netwerk omheen is. Geen familie of kennissen die bv de boodschappen kunnen doen.
zondag 12 januari 2025 om 10:09
Met de nieuwe plannen voor de toekomst van de ouderenzorg wordt dit alleen maar erger in de toekomst. Er komen steeds minder plekken in verpleeghuizen waardoor je steeds schrijnendere situtaties thuis zult meemaken en steeds zwaarderen patiënten in de verpleeghuizen.yellowpino schreef: ↑12-01-2025 09:53Ik doe het werk nog steeds. Lichamelijk vond ik het niet zwaar, maar heb ondertussen allerlei kwaaltjes waardoor het niet meer zo makkelijk gaat als 20 jaar geleden. Met de onregelmatigheid heb ik nooit problemen gehad. Zoals gezegd: het werk zelf is mooi en dankbaar. Het gedoe erom heen is de laatste jaren wel moeilijker geworden. Cliënten blijven langer thuis, soms omdat ze volgens de regels niet "erg genoeg" zijn voor opname en soms willen ze ook gewoon zelf niet. Dan wordt er veel van ons maar ook familie gevraagd die hun frustratie vaak bij ons neer leggen. En je ziet ook steeds meer mensen waar totaal geen netwerk omheen is. Geen familie of kennissen die bv de boodschappen kunnen doen.
https://www.ftm.nl/artikelen/reddingsp ... tiusIOg%3D
als de zon onder gaat, komen de sterren op
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
