Zwanger
alle pijlers
Accepteren nooit mama worden
dinsdag 7 januari 2025 om 22:09
Emotionele vraag: hoe hebben jullie het een plekje gegeven als je wellicht geen moeder kan worden om wat voor reden dan ook?
Daarmee bedoel ik:
- lichamelijk
- financieel
- relationeel
- sociaal
- emotioneel
Ik denk dat ik lichamelijk zwanger zou kunnen worden maar alle overige voorwaarden zijn niet aanwezig om een kind een goed bestaan te geven. Dus ik houd er rekening mee dat het er voor mij niet meer in zit.
Dat is verdrietig, maar vind dat bij goed ouderschap het belang van het kind voorop staat. Dus dan is soms beter is dat er geen kind komt.
Daarmee bedoel ik:
- lichamelijk
- financieel
- relationeel
- sociaal
- emotioneel
Ik denk dat ik lichamelijk zwanger zou kunnen worden maar alle overige voorwaarden zijn niet aanwezig om een kind een goed bestaan te geven. Dus ik houd er rekening mee dat het er voor mij niet meer in zit.
Dat is verdrietig, maar vind dat bij goed ouderschap het belang van het kind voorop staat. Dus dan is soms beter is dat er geen kind komt.
dinsdag 7 januari 2025 om 22:55
Niet zelf maar wel meegemaakt met mijn beste vriendin, waar ik al 20 jaar heel close mee ben.
Echt een plekje geven kan ze het nog steeds niet, ook al is het hoofstuk ruim 10 jaar geleden al definitief voor haar gesloten.
Wel lukt het haar inmiddels steeds beter om een fijn leven te leiden, waarbij het naar de achtergrond verdwijnt. En ik heb haar ook echt weer op zien bloeien na een vreselijk moeilijke periode.
Na vaak van baan switchen nu iets gevonden waar echt haar passie ligt, veel gaan reizen (wat met kind haast onmogelijk zou zijn).
Maar ook de kleine dingen zoals vaak spontaan uit eten gaan en als een soort suikertante alle kinderen in haar omgeving meenemen naar uitjes, helpen kinderfeestjes te organiseren. Een aantal jaar geleden waren deze dingen nog te confronterend maar inmiddels heeft ze wel geaccepteerd dat dit het dichtst in de buurt komt van zelf een kind hebben, en kan ze ook echt van die momentjes genieten.
Echt een plekje geven kan ze het nog steeds niet, ook al is het hoofstuk ruim 10 jaar geleden al definitief voor haar gesloten.
Wel lukt het haar inmiddels steeds beter om een fijn leven te leiden, waarbij het naar de achtergrond verdwijnt. En ik heb haar ook echt weer op zien bloeien na een vreselijk moeilijke periode.
Na vaak van baan switchen nu iets gevonden waar echt haar passie ligt, veel gaan reizen (wat met kind haast onmogelijk zou zijn).
Maar ook de kleine dingen zoals vaak spontaan uit eten gaan en als een soort suikertante alle kinderen in haar omgeving meenemen naar uitjes, helpen kinderfeestjes te organiseren. Een aantal jaar geleden waren deze dingen nog te confronterend maar inmiddels heeft ze wel geaccepteerd dat dit het dichtst in de buurt komt van zelf een kind hebben, en kan ze ook echt van die momentjes genieten.
dinsdag 7 januari 2025 om 22:59
Ik denk dat het heel goed is dat je het belang van een eventueel kind voorop zet, dat doet helaas niet iedereen. Maar ik kan me ook voorstellen dat dit een hele moeilijke beslissing is, niet eentje die je zo maar maakt.
In mijn omgeving zijn er helaas meerdere vrouwen bij wie dit speelt. Voorheen hadden wij het hier niet zoveel over onderling maar als vrouw heb je toch een deadline en nu deze in zicht komt voor de vrouwen rond mijn leeftijd komt het onderwerp regelmatig ter tafel. Sommigen zweren bij het zoeken van een andere invulling, voor anderen voelt dat weer meer als een vlucht. Ik hoorde een vriendin ook eens spreken over de stadia van rouw. Ik denk dat iedereen er op een andere manier mee omgaat. Soms is er toch een manier om aan een gedeelte van het verlangen tegemoet te komen, bijvoorbeeld de zorgbehoefte vervullen via vrijwilligerswerk of een huisdier, ook al is het niet helemaal vergelijkbaar.
In mijn omgeving zijn er helaas meerdere vrouwen bij wie dit speelt. Voorheen hadden wij het hier niet zoveel over onderling maar als vrouw heb je toch een deadline en nu deze in zicht komt voor de vrouwen rond mijn leeftijd komt het onderwerp regelmatig ter tafel. Sommigen zweren bij het zoeken van een andere invulling, voor anderen voelt dat weer meer als een vlucht. Ik hoorde een vriendin ook eens spreken over de stadia van rouw. Ik denk dat iedereen er op een andere manier mee omgaat. Soms is er toch een manier om aan een gedeelte van het verlangen tegemoet te komen, bijvoorbeeld de zorgbehoefte vervullen via vrijwilligerswerk of een huisdier, ook al is het niet helemaal vergelijkbaar.
woensdag 8 januari 2025 om 06:06
Voor mij is het een rouwproces geweest, heb nu een partner met kind en dat is een mooi cadeau. Tegelijkertijd ook de bevestiging dat het voor mijzelf de juiste keuze was om niet zelf aan kinderen te beginnen.
Wel speelt het verdriet soms op en blijft er een verlangen. Alleen is het verdriet niet meer zo rouw als jaren geleden toen ik definitief besloot, dat het voor mij geen optie is.
Het zal wel altijd onderdeel van m'n leven blijven verwacht ik, een gemis, verlangen, dat af en toe opspeelt.
Maar ook een gevoel van trots, dat ik heb gekozen wat het juiste is voor mijzelf en m'n ongeboren kinderen. En dat ik me niet heb laten leiden door maatschappelijke druk of verwachtingen uit m'n omgeving.
Ik persoonlijk kan de intensiteit van kinderen opvoeden niet aan. Dus ben ook dankbaar dat ik die keuze heb kunnen maken.
Want er is zoveel in mij dat het ook wil ervaren, de liefde voor je eigen kind.
Als ik binnenkort onvruchtbaar word, komt er hopelijk echt rust. Dan is de 'optie' ook verdwenen.
Wel speelt het verdriet soms op en blijft er een verlangen. Alleen is het verdriet niet meer zo rouw als jaren geleden toen ik definitief besloot, dat het voor mij geen optie is.
Het zal wel altijd onderdeel van m'n leven blijven verwacht ik, een gemis, verlangen, dat af en toe opspeelt.
Maar ook een gevoel van trots, dat ik heb gekozen wat het juiste is voor mijzelf en m'n ongeboren kinderen. En dat ik me niet heb laten leiden door maatschappelijke druk of verwachtingen uit m'n omgeving.
Ik persoonlijk kan de intensiteit van kinderen opvoeden niet aan. Dus ben ook dankbaar dat ik die keuze heb kunnen maken.
Want er is zoveel in mij dat het ook wil ervaren, de liefde voor je eigen kind.
Als ik binnenkort onvruchtbaar word, komt er hopelijk echt rust. Dan is de 'optie' ook verdwenen.
woensdag 8 januari 2025 om 06:23
Wij hebben helaas geen kinderen kunnen krijgen. Inmiddels is het al een jaar of tien sinds we uit de medische molen zijn.
Het gemis en pijn blijft, maar je leert er mee om gaan.
De negatieve dingen die we o.a. tegenkomen zijn:
- Veel minder contact met de buurt doordat je niet op een schoolplein andere vaders en moeders tegenkomt waar je een praatje mee maakt.
- Altijd verwijten krijgen zodra we weer eens voor de zoveelste keer op stap gaan. Want jullie hebben geen kinderen...
- Niet naar pretparken gaan omdat dat niet leuk is zonder kinderen. Het is dan pijnlijk om te zien hoe anderen zoveel plezier hebben met hun kinderen.
- en nog meer
De positieve dingen zijn o.a.:
- Spontaan uit eten gaan
- Spontaan op stap gaan
- Vaak op (verre) vakanties gaan doordat je geld overhoudt. Dit steekt bij heel veel mensen merken wij. We krijgen dan reacties als: Gaan jullie nu alweer op vakantie? Geld teveel ofzo? Waar doen jullie dat van?
- De rust waar we af en toe van genieten. We zien dan bijvoorbeeld anderen met een krijsend kind dat niet stil te krijgen is.
Er zijn dus positieve en negatieve dingen. Als we nu mochten kiezen voor een ander leven dan was het antwoord: meteen. Het blijft een gemis.
Het gemis en pijn blijft, maar je leert er mee om gaan.
De negatieve dingen die we o.a. tegenkomen zijn:
- Veel minder contact met de buurt doordat je niet op een schoolplein andere vaders en moeders tegenkomt waar je een praatje mee maakt.
- Altijd verwijten krijgen zodra we weer eens voor de zoveelste keer op stap gaan. Want jullie hebben geen kinderen...
- Niet naar pretparken gaan omdat dat niet leuk is zonder kinderen. Het is dan pijnlijk om te zien hoe anderen zoveel plezier hebben met hun kinderen.
- en nog meer
De positieve dingen zijn o.a.:
- Spontaan uit eten gaan
- Spontaan op stap gaan
- Vaak op (verre) vakanties gaan doordat je geld overhoudt. Dit steekt bij heel veel mensen merken wij. We krijgen dan reacties als: Gaan jullie nu alweer op vakantie? Geld teveel ofzo? Waar doen jullie dat van?
- De rust waar we af en toe van genieten. We zien dan bijvoorbeeld anderen met een krijsend kind dat niet stil te krijgen is.
Er zijn dus positieve en negatieve dingen. Als we nu mochten kiezen voor een ander leven dan was het antwoord: meteen. Het blijft een gemis.
woensdag 8 januari 2025 om 07:59
Lijkt me zeer moeilijk. Zou je aanraden hierin hulp en steun te zoeken. Dit vraagt een enorm rouwproces.
Langs de ene kant hoor je ouders zeggen: als ik de tijd kon terugdraaien wetende wat ik vandaag weer over de hardheid van de wereld, zou ik geen kinderen meer nemen. Maar die zeggen dat wel terwijl ze die kinderwens al vervuld hebben.
Heel moeilijk om dat verdriet te hebben.
Langs de ene kant hoor je ouders zeggen: als ik de tijd kon terugdraaien wetende wat ik vandaag weer over de hardheid van de wereld, zou ik geen kinderen meer nemen. Maar die zeggen dat wel terwijl ze die kinderwens al vervuld hebben.
Heel moeilijk om dat verdriet te hebben.
woensdag 8 januari 2025 om 08:25
Wij zijn met lege handen gebleven na de medische molen en het verlies van ons enige dochtertje vlak na haar geboorte.
Ik heb het een plek gegeven, maar accepteren lukt nooit denk ik.
Het is een verdriet wat in zoveel momenten van je leven weer opspeelt en wat altijd blijft. Want het is niet alleen geen moeder worden, maar ook nooit je kind naar school brengen, geen diploma-uitreikingen, geen zwemles (hoe een gruwel me dat ook lijkt), geen eerste verkering, nooit oma worden, etc etc etc. En ik weet dat dat ook speelt voor veel mensen die wel kinderen hebben, maar het is toch anders denk ik. Het is elke dag leven met een toekomst die je eigenlijk niet wilt en dat vind ik bij tijden best zwaar.
Nu klinkt dat wel heel zwart en triest en dat is het niet, want ik heb een fijn leven en ben ook best gelukkig. Ik zeg altijd dat ik chronisch tevreden ben. Heb een goed huwelijk en wij zorgen voor een pleegkind (niet ipv een eigen kind, dat stond sowieso 'in de planning') wat behalve veel moeilijkheden ook veel mooie momenten oplevert. We hebben allebei een leuke en prima baan, fijne mensen om ons heen, een heerlijk huis om in te wonen en de mogelijkheid leuke dingen te ondernemen.
Een fijn leven leven en verdriet hebben om kinderloosheid kunnen gelukkig prima naast elkaar bestaan. Maar het gaat niet altijd vanzelf.
Ik heb het een plek gegeven, maar accepteren lukt nooit denk ik.
Het is een verdriet wat in zoveel momenten van je leven weer opspeelt en wat altijd blijft. Want het is niet alleen geen moeder worden, maar ook nooit je kind naar school brengen, geen diploma-uitreikingen, geen zwemles (hoe een gruwel me dat ook lijkt), geen eerste verkering, nooit oma worden, etc etc etc. En ik weet dat dat ook speelt voor veel mensen die wel kinderen hebben, maar het is toch anders denk ik. Het is elke dag leven met een toekomst die je eigenlijk niet wilt en dat vind ik bij tijden best zwaar.
Nu klinkt dat wel heel zwart en triest en dat is het niet, want ik heb een fijn leven en ben ook best gelukkig. Ik zeg altijd dat ik chronisch tevreden ben. Heb een goed huwelijk en wij zorgen voor een pleegkind (niet ipv een eigen kind, dat stond sowieso 'in de planning') wat behalve veel moeilijkheden ook veel mooie momenten oplevert. We hebben allebei een leuke en prima baan, fijne mensen om ons heen, een heerlijk huis om in te wonen en de mogelijkheid leuke dingen te ondernemen.
Een fijn leven leven en verdriet hebben om kinderloosheid kunnen gelukkig prima naast elkaar bestaan. Maar het gaat niet altijd vanzelf.
woensdag 8 januari 2025 om 11:35
[...]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 08-01-2025 12:44
Reden: ongepast
Reden: ongepast
60.24% gewijzigd
woensdag 8 januari 2025 om 11:45
WOW jij durft zeg !
Wat een vreselijk onaardig bericht. Je hebt geen idee waarom dit pleegkind bij het gezin is gekomen, je weet er helemaal niets van. Ga jij ergens lekker ergens anders dit soort dingen lopen roepen.
Het is waar dat er veel mis is met jeugdzorg maar om zomaar ongenuanceerd dit tegen haar te zeggen is idioot
moderatorviva wijzigde dit bericht op 08-01-2025 12:44
Reden: quote verwijderd
Reden: quote verwijderd
24.56% gewijzigd
woensdag 8 januari 2025 om 11:50
Zo zo, wat een aannames en conclusies. Je weet helemaal niets van de situatie. Generaliseren is jouw beroep?
Waaruit maak je op dat het pleegkind in kwestie de biologische ouders niet meer ziet?
Ben benieuwd naar je onderbouwingen.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 08-01-2025 12:45
Reden: quote verwijderd
Reden: quote verwijderd
58.50% gewijzigd
woensdag 8 januari 2025 om 11:50
Zo, ik heb je gerapporteerd.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 08-01-2025 12:45
Reden: quote verwijderd
Reden: quote verwijderd
80.43% gewijzigd
Het leven is te kort om te lang op de verkeerde plek te blijven.
woensdag 8 januari 2025 om 11:53
Wat is dit een zeer ongepaste reactie, zeg!
moderatorviva wijzigde dit bericht op 08-01-2025 12:47
Reden: quote verwijderd
Reden: quote verwijderd
78.45% gewijzigd
woensdag 8 januari 2025 om 12:02
wtf Goudglitter. Ongepast, off topic, kwetsend en onjuist.
Dit kind is uit huis geplaatst. Moet daarna ergens verblijven. En gelukkig zijn er dan lieve pleegouders die dat op zich nemen. Dát is de volgorde waarin dat gaat. Niet pleegouders willen een kind en dan zorgt pleegzorg dat ze er ergens eentje weghalen bij de eigen ouders.
En zelfs als er fouten zijn gemaakt bij de uithuisplaatsing, dan nog is dat niet de schuld van de pleegouders. Die hebben 0 invloed op die beslissing. Weten niet eens van de beslissing totdat ze benaderd worden om een kind een plekje te geven.
Ga je schamen.
Dit kind is uit huis geplaatst. Moet daarna ergens verblijven. En gelukkig zijn er dan lieve pleegouders die dat op zich nemen. Dát is de volgorde waarin dat gaat. Niet pleegouders willen een kind en dan zorgt pleegzorg dat ze er ergens eentje weghalen bij de eigen ouders.
En zelfs als er fouten zijn gemaakt bij de uithuisplaatsing, dan nog is dat niet de schuld van de pleegouders. Die hebben 0 invloed op die beslissing. Weten niet eens van de beslissing totdat ze benaderd worden om een kind een plekje te geven.
Ga je schamen.
Voor iedereen die ermee te maken heeft.
woensdag 8 januari 2025 om 12:07
Jemig, waarom wil jij iemand zo vreselijk kwetsen?
moderatorviva wijzigde dit bericht op 08-01-2025 12:49
Reden: quote verwijderd
Reden: quote verwijderd
32.64% gewijzigd
woensdag 8 januari 2025 om 12:09
Ben je de azijn vergeten weg te gooien uit je koffiepot? Of ken je haar persoonlijk?
Je doet nogal boute aannames.
Ik gun je een ban en jeuk op je rug waar je niet bij kan
moderatorviva wijzigde dit bericht op 08-01-2025 12:49
Reden: quote verwijderd
Reden: quote verwijderd
31.82% gewijzigd
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
woensdag 8 januari 2025 om 12:10
Ga weg joh, gek.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 08-01-2025 12:49
Reden: quote verwijderd
Reden: quote verwijderd
39.43% gewijzigd
woensdag 8 januari 2025 om 12:12
Echt hè! Hoe bedenk je het. Wat gemeen zeg
@TO: ik kom snel terug op je vraag. Ben nu 5 jaar na het ‘afsluiten’ en heel gelukkig. En soms ook heel ongelukkig. Maar daar vertel ik je even over wanneer mijn boosheid over de post van Goudglitter wat is gezakt
woensdag 8 januari 2025 om 12:12
Waarom in hemelsnaam zou je doen zoals jij doet?
moderatorviva wijzigde dit bericht op 08-01-2025 12:49
Reden: quote verwijderd
Reden: quote verwijderd
32.81% gewijzigd
woensdag 8 januari 2025 om 12:15
[...]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 08-01-2025 12:50
Reden: op de man
Reden: op de man
39.90% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
