Zwanger
alle pijlers
Onzekerheid en twijfels Geen OP
donderdag 25 juli 2024 om 15:13
Wat mooi. Bedankt voor je positiviteit.Doreia* schreef: ↑25-07-2024 14:54Ik had ook niet direct zo'n enorme kinderwens. Trof uiteindelijk een fantastische man, die met me wilde samenwonen en trouwen. En toen ging gewoon de pil de deur uit en werd ik zwanger.
En ik weet nog heel goed, op de 6 weken echo, toen ik het kleine boontje zag op dat scherm, met dat knipperende lampje wat zijn hartje moest zijn, dat er een gevoel over me heen kwam en ik dacht: hallo kleintje, jou ga ik beschermen! Jij bent van mij! En vanaf toen was ik moeder.
En we hebben nog flink genoten van de tijd tot de geboorte. Dan zeiden we op vrijdag: nog 15 weekenden helemaal niets, lekker slapen en lummelen! En zo hebben we gewacht tot we ouders werden.
En toen we ouders werden, voelden we ons alsof we 2 vogels waren, die af en aan vliegen om hun jongen te voeden. 6 weken lang zeiden we: "tot zo!' tegen elkaar als we gingen slapen. Waren om de beurt eruit voor de baby. Hielden elkaar op de hoogte van elke kleine vordering van onze kleine spruit en gesprekken gingen over weinig anders meer dan de kleur van de poepluier, het geflieber en gespuug en het gekraai, geklets en gegiechel van ons kind.
Nu is dit kind 10. We hebben er nog een kind bij gekregen. En echt waar, elke leeftijd heeft zijn charmes, zijn voors en zijn tegens. Ja, bij alles wat je doet, moet je rekening houden met de kinderen. Nu is het vakantie, zijn ze buiten aan het voetballen en nu luister ik met 1 oor of ik de deur hoor omdat er weer ruzie is, iemand gevallen of dat er mensen dorst of honger hebben. En toch heeft ook dat wel weer zijn charme.
Nee, je ouderloze leven krijg je nooit meer terug.
Je krijgt er wel een bult werk en ook een bult liefde en een band voor terug die je nooit voor mogelijk hebt gehouden.
donderdag 25 juli 2024 om 15:14
Wat verdrietig!Frietjespeciaal schreef: ↑25-07-2024 14:59Je leven voelt niet meer van jezelf en als je van controle houdt is zwanger zijn/kinderen een hel.
Je wordt dikker of je het nou wil of niet, je hormonen maken dat je je vriend ineens enorm stom en irritant vind.
Althans, zo ervaar ik het.
Eén klein woord van troost misschien, al komt het wellicht niet binnen. Je leven is nog steeds van jou, echt waar. Het wordt anders maar het blijft van jou, jij kunt op elk moment jouw keuzes maken.
Ik hoop dat je jezelf terug gaan vinden.
.
donderdag 25 juli 2024 om 15:17
Wat voor ontwikkeling was dat dan? Wij hebben beide een paar dingen waarvan we geleerd hebben en ook weten: dit willen we niet.Flipflop schreef: ↑25-07-2024 15:04Als je jezelf niet zonder kinderen ziet, maar wel twijfelt, dan zou ik de oorzaak daarvan in mijn relatie zoeken en stevig nadenken of dit dan wel mijn partner voor het leven zou zijn.
Ik heb als "twijfelaar" wel een kind gekregen. Absoluut geen spijt van, maar als ik bepaalde zaken over de ontwikkeling van mijn relatie vooraf had geweten (en daar zat achteraf gezien ook dat twijfelgevoel in), dan was dit kind nooit geboren en had ik de relatie met deze man afgebroken.
donderdag 25 juli 2024 om 15:18
Ja dan woonde ik nog steeds bij mijn ouders denk ikRooss4.0 schreef: ↑25-07-2024 15:10En ik zit dan weer 3 fases verder, in de fase van banen, rijbewijzen en volwassen gesprekken. Terugkijkend naar hun kindertijd zie ik dat ik in dienst stond van maar ik zie dat als waardevol, ik veegde mijn agenda leeg want ik was moeder en dat was mijn grootste zelfgekozen taak.
Ons seksleven veranderde even en kwam weer terug, met het groter worden kregen we steeds meer vrijheden terug en het leven met kinderen vind ik niks moeilijker dan zonder terwijl ik toch 3 neurodiversjes heb. Ik heb me nooit gevangen gevoeld en het idee van "vrijheid kwijt" ervoer ik ook niet, het is anders, dat wel maar kinderen zijn toch geen kooi? Er zijn 1000 dingen die ons beperken; werk, relaties met alles en iedereen, tijd, geld enz enz, kinderen horen gewoon op die grote stapel maar hoe gekooid je je daardoor voelt ligt toch echt aan jouzelf.
Ik lees eigenlijk dwars door alles heen dat je eraan toe bent maar je laat leiden door je wat-als angsten.
Dat is prima, dat moet je zelf weten maar ik vond jouw eigen reactie "als ik bij twijfel niet had gedaan was ik nooit gekomen waar ik nu sta" een hele mooie! Ik denk dat deze de lading dekt.
donderdag 25 juli 2024 om 15:21
Onderbuikgevoelens dat er zaken niet klopten in de relatie. Ik sprak die gevoelens uit, maar ze werden altijd plausibel weerlegd. En ik geloof(de) in de liefde tussen ons, dus accepteerde en geloofde ik zijn verhaal en argumenten.
Achteraf gezien bleek dat Onderbuikgevoel kloppend en had ik gewild dat ik mijn grenzen had bewaakt, een streep had getrokken en de relatie had beëindigd nog de zwangerschap tot stand kwam.
donderdag 25 juli 2024 om 15:23
Dankje, met momenten ervaar ik het ook wel positief maar het is heftiger dan veel mensen vooraf denken (ik dacht er zelf niet licht over, en dat klopt nu ook met hoe ik het ervaar)
donderdag 25 juli 2024 om 15:24
Zoals vreemdgaan? Ik heb ook wel eens onderbuik gevoelens maar vooral omdat ik mezelf dan helemaal gek kan maken over van alles en nog wat.Flipflop schreef: ↑25-07-2024 15:21Onderbuikgevoelens dat er zaken niet klopten in de relatie. Ik sprak die gevoelens uit, maar ze werden altijd plausibel weerlegd. En ik geloof(de) in de liefde tussen ons, dus accepteerde en geloofde ik zijn verhaal en argumenten.
Achteraf gezien bleek dat Onderbuikgevoel kloppend en had ik gewild dat ik mijn grenzen had bewaakt, een streep had getrokken en de relatie had beëindigd nog de zwangerschap tot stand kwam.
donderdag 25 juli 2024 om 15:25
Soms loopt het leven zoals het loopt. Twijfelen is nog iets anders dan een abortus plegen.
Twijfel betekent mijn inziens dat je het mooie wel ziet maar de angsten je tegenhouden. Op dit moment moet ik vooral met de angsten dealen (die dus deels uitkomen) en is er nog niet veel moois aan, hopelijk mag de mooie kant voor mij nog komen.
donderdag 25 juli 2024 om 15:32
Ik ben hartstikke blij dat ik moeder ben geworden.
Seksleven is beter dan ooit.
Ik waardeer mijn lichaam meer dan ooit.
Mijn relatie is sterker dan ooit.
Het kan allemaal. Het kan ook precies andersom. Het gaat erom wat JIJ wilt, en wat JIJ kunt.
@Doreia; mooie post
Waarom zou je niet met iemand gaan praten TO, over je twijfels en angsten? Zoals ik het lees is dat een rode draad, iets wat je vaak dwars zit. Je hoeft niet volledig uit te vallen en depressief in bed te liggen om wat aandacht te schenken aan je mentale welzijn.
Seksleven is beter dan ooit.
Ik waardeer mijn lichaam meer dan ooit.
Mijn relatie is sterker dan ooit.
Het kan allemaal. Het kan ook precies andersom. Het gaat erom wat JIJ wilt, en wat JIJ kunt.
@Doreia; mooie post
Waarom zou je niet met iemand gaan praten TO, over je twijfels en angsten? Zoals ik het lees is dat een rode draad, iets wat je vaak dwars zit. Je hoeft niet volledig uit te vallen en depressief in bed te liggen om wat aandacht te schenken aan je mentale welzijn.
donderdag 25 juli 2024 om 15:47
Dit dus. Ik ben het echt niet eens met ‘bij twijfel niet doen’. Dat is veel te kort door de bocht, en doet geen recht aan de onzekerheid die bijna iedereen op dit gebied heeft. Als je onzekerheid van het type: ik weet echt niet of ik dit wel wil (met dus een neiging naar ‘wellicht niet) is, dan zou ik zeker op zijn minst wachten. Maar is het meer ‘ik wil wel, maar vind het eng en ben bang dat ik spijt krijg’, dan is het heel wat anders. Dat heeft volgens mij bijna iedereen wel. Zowel voor de beslissing om de pil de deur uit te doen als als tijdens de zwangerschap.
Ik heb een kind via een medisch traject, dus dat was een extreem bewuste keuze. Er waren enorme procedures en toen nog een flinke wachtlijst, en toen ik eindelijk aan de beurt was, ging ik enorm twijfelen. Wilde ik dit wel echt? Terwijl ik mijn hele leven gezegd heb dat ik kinderen wilde. Ik had het daar met een vriendin over, en die moest heel hard lachen en vertelde dat toen zij besloten hadden om met de pil te stoppen, ze vervolgens twee maanden geen sex hadden. Officieel omdat ze moe waren en druk en zo, maar in werkelijkheid waren ze gewoon doodsbenauwd dat het ineens ook echt zou lukken. Toen ze dat eenmaal uitgesproken hadden tegen elkaar en er om gelachen hadden, waren ze er overheen. Dat was genoeg om mij ook te laten beseffen dat ik het wél wilde, maar het gewoon heel eng vond. En dat dat alleen geen reden moest zijn om het niet te doen.
Vervolgens na een paar maanden zwanger, blij, maar ook heel zenuwachtig. Kan ik het wel etc. Mijn eerste gedachte direct na de geboorte was: gelukkig, dat zit er op. Meteen gevolgd door: ohoh, nu heb ik voorgoed een kind. Gelukkig trok dat snel weg, en in no time kon ik me niks anders meer voorstellen dan dit kind hebben.
Mijn dochter is nu 5, en ja, alles verandert. Qua relatie kan ik je niet vertellen, want ik ben en was alleenstaand (vandaar het medisch traject). Maar je kunt niet meer vrij gaan en staan waar je wilt, dat klopt. Je moet altijd rekening houden met iemand anders. En dat vind ik dus 99% van de tijd helemaal niet erg. Het is ook wel eens lekker om zelf wat minder belangrijk te zijn. En voor mij weegt het hele ruimschoots op tegen het geluk van een blij snoetje als ik kind op kom halen. Om hoe trots ze op zichzelf is als ze weer iets kan. Om de knuffels die ik krijg. Het geluksgevoel daarvan, is veel groter dan de lasten. Voor mij dan hè.
Als ik had geluisterd naar ‘als je nog twijfel hebt, niet doen’, dan had ik heel veel gemist. En had ik trouwens inderdaad ook nog thuis gewoond denk ik
. Ik denk dat het echt afhangt van welke twijfel. Twijfel je echt over of je wel wilt, of vind je het eng. Dat is heel wat anders.
donderdag 25 juli 2024 om 15:50
Overigens weet ik uit mijn tijd in het ‘traject’ dat er ook psychologen zijn die zich specialiseren in een kinderwens (en twijfels daarin). Als je er echt last van hebt, kun je daar ook een keer mee gaan praten. Niet omdat er iets mis is met je, ik denk dat der twijfel heel normaal is. Maar om een objectieve sparringpartner te hebben, om je gedachten en gevoel wat te ordenen. Die er zelf geen belang bij heeft zoals bv je partner. Dat hoeft ook niet langdurig te zijn, dit soort dingen is vaak na een sessie of wat ook gewoon weer klaar.
donderdag 25 juli 2024 om 15:58
Wat fijn om te horen dat er nog meer mensen zo zijn en wat fijn en knap om te horen dat je een mooie dochter hebt mogen krijgen! Veel geluk samennausicaa schreef: ↑25-07-2024 15:50Overigens weet ik uit mijn tijd in het ‘traject’ dat er ook psychologen zijn die zich specialiseren in een kinderwens (en twijfels daarin). Als je er echt last van hebt, kun je daar ook een keer mee gaan praten. Niet omdat er iets mis is met je, ik denk dat der twijfel heel normaal is. Maar om een objectieve sparringpartner te hebben, om je gedachten en gevoel wat te ordenen. Die er zelf geen belang bij heeft zoals bv je partner. Dat hoeft ook niet langdurig te zijn, dit soort dingen is vaak na een sessie of wat ook gewoon weer klaar.
donderdag 25 juli 2024 om 15:58
donderdag 25 juli 2024 om 16:04
Mijn oudste is 15 en heeft albinisme en dus slechtziend. Zorgen om hoe zaken waar hij nog tegenaan gaat lopen (figuurlijk)
Mijn jongste is 11 en sinds 2 jaar diagnose ASS en nog wat lichamelijke dingen. Veel zorgen om.
Zelf heb ik ook ASS en nog aan het opkrabbelen van een zware burnout.
Mijn partner is nogal eenlijnig en gaat er graag met gestrekt been in.
Wij zitten ook totaal niet op een lijn, wat alles nog lastiger maakt
calvijn1 wijzigde dit bericht op 25-07-2024 16:07
0.42% gewijzigd
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 25 juli 2024 om 16:06
Wat heftig. Ik kan me voorstellen dat dit erg pittig is.calvijn1 schreef: ↑25-07-2024 16:04Mijn oudste is 15 en heeft albinisme en dus slechtziend. Zorgen om hoe zaken waar hij nog tegenaan gaat lopen (figuurlijk)
Mijn jongste is 11 en zijn 2 jaar diagnose ASS en nog wat lichamelijke dingen. Veel zorgen om.
Zelf heb ik ook ASS en nog aan het opkrabbelen van een zware burnout.
Mijn partner is nogal eenlijnig en gaat er graag met gestrekt been in.
Wij zitten ook totaal niet op een lijn, wat alles nog lastiger maakt
Praten jullie hier samen ook veel over ?
donderdag 25 juli 2024 om 16:09
donderdag 25 juli 2024 om 16:09
donderdag 25 juli 2024 om 16:10
Hoewel ik het zeker oprecht vind dat iemand ook een negatieve ervaring durft te delen, vind ik het ook opmerkelijk dat ervaringen als ‘spijt en loodzwaar” altijd als ‘eerlijk en oprecht’ gezien worden, en ervaringen als ‘ik vind het geweldig’ als ‘niet het hele beeld’. Alsof er geen mensen kunnen zijn die het gewoon wel leuk vinden, en niet loeizwaar.
Natuurlijk is het nooit 100% van de tijd leuk. Maar de mensen die het niet zo leuk vinden als gehoopt, vinden het meestal ook niet 100% van de tijd stom. Die hebben ook goede momenten. Dus waarom die ervaringen altijd als ‘zo lekker eerlijk’ benoemd worden, vind ik vreemd.
Toevoeging: waarmee ik dus níet bedoel dat die meningen niet eerlijk zouden zijn of zo. Ik geloof meteen dat het zwaar is voor degene die dat postte, heb haar al meer gelezen. Maar daar speelt heel erg veel, dat gaat om veel meer dan alleen het hebben van kinderen.
donderdag 25 juli 2024 om 16:24
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
