Zwanger
alle pijlers
Paniek om 2e bevalling
zondag 10 mei 2020 om 21:23
Goede avond, ik ben 25 weken zwanger van mijn 2e kindje, een dochter. Mijn zoon is 5, en is na een (voor mij althans) redelijk traumatische bevalling gezond ter wereld gekomen.
Samengevat verliep mijn ontsluiting heel voorspoedig en leek het erop dat ik thuis zou kunnen bevallen, het opvangen van de weeën ging heel goed en na ca. 8 uur had ik volledige ontsluiting en goede pers weeën.
Na 2 keer persen moest ik direct stoppen van de verloskundige, ze raakte in paniek en belde 112 voor een ambulance, ondertussen raakte ik zelf ook helemaal in paniek en ben ik met volle pers weeën de ambulance in gegaan, zonder man erbij.
Ik ben met sirenes en spoed toen vervoerd naar het ZH waar mijn weeën uiteindelijk helemaal stopte, terwijl ik in de ambulance alles op alles moest zetten om de pers drang te onderdrukken.
In het ZH gaven ze me juist weer weeën opwekkers en daar is uiteindelijk na een half uur persen en een flinke knip mijn zoon geboren. Volgens de verloskundige was de hartslag van mijn zoon tijdens het persen thuis niet goed, in het ziekenhuis merkte ze daar niets van.
Achteraf heeft die hele ervaring er behoorlijk ingehakt, ook tijdens mijn kraamweek en ook bij mij man. Ik was zo overdonderd en vermoeid dat borstvoeding niet meteen lukte en we snel kozen voor de fles.
De kraamweek was ook niet zoals ik had gehoopt vanwege de pijn door de knip en als klap op de vuurpijl bleek een deel van mijn placenta nog aanwezig te zijn waardoor ik bleef bloeden, daarvoor moest ik wederom terug naar het ZH.
En nu nummer 2, met een andere man overigens. En waar ik er eerst heel rustig en rationeel over na kon denken ben ik nu vaak compleet in paniek als ik aan de bevalling denk. Het huilen staat me nader dan het lachen. De verloskundige weet ervan, die heeft mijn eerdere dossier nagelezen en we spraken af om het tijdens de consulten door te nemen, maar nu door Corona zie ik sinds begin maart al geen verloskundige meer, en hoe groter mijn buik wordt hoe meer ik nadenk over de komende bevalling.
Zijn er meer dames die geen prettige eerste bevalling hadden en wel positief terug kijken op een tweede? Ik zoek denk ik wat positieve verhalen en ervaringen.
Samengevat verliep mijn ontsluiting heel voorspoedig en leek het erop dat ik thuis zou kunnen bevallen, het opvangen van de weeën ging heel goed en na ca. 8 uur had ik volledige ontsluiting en goede pers weeën.
Na 2 keer persen moest ik direct stoppen van de verloskundige, ze raakte in paniek en belde 112 voor een ambulance, ondertussen raakte ik zelf ook helemaal in paniek en ben ik met volle pers weeën de ambulance in gegaan, zonder man erbij.
Ik ben met sirenes en spoed toen vervoerd naar het ZH waar mijn weeën uiteindelijk helemaal stopte, terwijl ik in de ambulance alles op alles moest zetten om de pers drang te onderdrukken.
In het ZH gaven ze me juist weer weeën opwekkers en daar is uiteindelijk na een half uur persen en een flinke knip mijn zoon geboren. Volgens de verloskundige was de hartslag van mijn zoon tijdens het persen thuis niet goed, in het ziekenhuis merkte ze daar niets van.
Achteraf heeft die hele ervaring er behoorlijk ingehakt, ook tijdens mijn kraamweek en ook bij mij man. Ik was zo overdonderd en vermoeid dat borstvoeding niet meteen lukte en we snel kozen voor de fles.
De kraamweek was ook niet zoals ik had gehoopt vanwege de pijn door de knip en als klap op de vuurpijl bleek een deel van mijn placenta nog aanwezig te zijn waardoor ik bleef bloeden, daarvoor moest ik wederom terug naar het ZH.
En nu nummer 2, met een andere man overigens. En waar ik er eerst heel rustig en rationeel over na kon denken ben ik nu vaak compleet in paniek als ik aan de bevalling denk. Het huilen staat me nader dan het lachen. De verloskundige weet ervan, die heeft mijn eerdere dossier nagelezen en we spraken af om het tijdens de consulten door te nemen, maar nu door Corona zie ik sinds begin maart al geen verloskundige meer, en hoe groter mijn buik wordt hoe meer ik nadenk over de komende bevalling.
Zijn er meer dames die geen prettige eerste bevalling hadden en wel positief terug kijken op een tweede? Ik zoek denk ik wat positieve verhalen en ervaringen.
zondag 10 mei 2020 om 21:31
Wat heftig To. Persen en dan met spoed met de ambulance naar het ziekenhuis.
Ik een soort gelijke ervaring. Ik bleef 2,5 uur steken op 9,5cm ontsluiting en heftige persweeën. Ook met spoed naar het ziekenhuis. Er was geen tijd meer om op een ambulance te wachten. Dus met auto. Mijn dochter lag met haar hoofd verkeerd. Aangekomen in het ziekenhuis was ze toch nog gedraaid! 30 minuten na aankomst mocht ik eindelijk persen en dik uur later geboren. Op zich nog goed afgelopen. Maar ook ik ben bang voor een herhaling.
Nu 36 weken zwanger en ik krijg steeds meer vertrouwen. Ik wil toch weer. proberen thuis te bevallen. Weet jij al waar je zou willen bevallen?
Ik een soort gelijke ervaring. Ik bleef 2,5 uur steken op 9,5cm ontsluiting en heftige persweeën. Ook met spoed naar het ziekenhuis. Er was geen tijd meer om op een ambulance te wachten. Dus met auto. Mijn dochter lag met haar hoofd verkeerd. Aangekomen in het ziekenhuis was ze toch nog gedraaid! 30 minuten na aankomst mocht ik eindelijk persen en dik uur later geboren. Op zich nog goed afgelopen. Maar ook ik ben bang voor een herhaling.
Nu 36 weken zwanger en ik krijg steeds meer vertrouwen. Ik wil toch weer. proberen thuis te bevallen. Weet jij al waar je zou willen bevallen?
zondag 10 mei 2020 om 21:36
Eerste bevalling was hier ook traumatisch doordat zoon sterrenkijker was, de hartslag dipte en hij dus met spoed gehaald moest worden. Vacuümpomp die los schoot en daarna verlostang waardoor ik een totaal ruptuur opliep en in de ok gehecht moest worden.
Tweede en derde bevalling verliepen volgens het boekje. Snel en (vooral de derde) erg heftig, maar ik kijk er goed op terug. Bevallen is kut en ik ben blij het nooit meer te hoeven doen, maar de tweede er derde bevalling waren echt niet te vergelijken met die eerste. Aan de eerste bevalling heb ik bijna twee jaar elke dag gedacht, aan de tweede en derde gewoon af en toe.
Tweede en derde bevalling verliepen volgens het boekje. Snel en (vooral de derde) erg heftig, maar ik kijk er goed op terug. Bevallen is kut en ik ben blij het nooit meer te hoeven doen, maar de tweede er derde bevalling waren echt niet te vergelijken met die eerste. Aan de eerste bevalling heb ik bijna twee jaar elke dag gedacht, aan de tweede en derde gewoon af en toe.
zondag 10 mei 2020 om 21:41
Ik had ook een traumatische eerste bevalling die eindigde in een spoedkeizersnede. Heb er heel veel last van gehad en uiteindelijk ook EMDR gehad bij een psycholoog, wat voor een grote verbetering zorgde.
En toen werd ik weer zwanger, doodsbenauwd geweest voor de bevalling. Ik moest sowieso in het zkh bevallen na de keizersnede en heb in mijn dossier met koeienletters laten zetten dat ik wilde dat alles me duidelijk uitgelegd zou worden en dat ik betrokken wilde zijn bij de keuzes die gemaakt zouden worden (gebrek aan communicatie was bij mijn eerste bevalling 90% van de reden dat het traumatisch was, en zo klinkt dat bij jou ook misschien? Los van dat het lichamelijk ook gewoon rot was, was jou ook niet uitgelegd wat er aan de hand was als ik jouw verhaal lees en dat was bij mij echt het grootste probleem).
Nu een maand geleden bevallen van mijn tweede. Tijdens de bevalling merkte ik dat ik wel echt last had nog van het trauma van de eerste waardoor ik me heel slecht kon ontspannen. Toen heb ik een ruggenprik gevraagd en gekregen en daarna was het echt een prachtige ervaring. Ik zou dit zo nog een keer willen meemaken, ik vond het echt fantastisch! Al het zkh personeel was goed op de hoogte, er werd enorm goed naar mijn wensen geluisterd en ik heb echt het gevoel dat IK bevallen ben, dat ik het zelf heb gedaan. Dit in tegenstelling tot de eerste waarbij ik het gevoel had een soort buitenstaander te zijn bij mijn eigen bevalling.
Conclusie: bespreek dit echt nog eens uitgebreid met je vk (die ga je echt nog wel zien voor je bevalling, en desnoods telefonisch!) en houd in je achterhoofd dat elke bevalling anders is, het kan ook echt een mooie ervaring worden!
En toen werd ik weer zwanger, doodsbenauwd geweest voor de bevalling. Ik moest sowieso in het zkh bevallen na de keizersnede en heb in mijn dossier met koeienletters laten zetten dat ik wilde dat alles me duidelijk uitgelegd zou worden en dat ik betrokken wilde zijn bij de keuzes die gemaakt zouden worden (gebrek aan communicatie was bij mijn eerste bevalling 90% van de reden dat het traumatisch was, en zo klinkt dat bij jou ook misschien? Los van dat het lichamelijk ook gewoon rot was, was jou ook niet uitgelegd wat er aan de hand was als ik jouw verhaal lees en dat was bij mij echt het grootste probleem).
Nu een maand geleden bevallen van mijn tweede. Tijdens de bevalling merkte ik dat ik wel echt last had nog van het trauma van de eerste waardoor ik me heel slecht kon ontspannen. Toen heb ik een ruggenprik gevraagd en gekregen en daarna was het echt een prachtige ervaring. Ik zou dit zo nog een keer willen meemaken, ik vond het echt fantastisch! Al het zkh personeel was goed op de hoogte, er werd enorm goed naar mijn wensen geluisterd en ik heb echt het gevoel dat IK bevallen ben, dat ik het zelf heb gedaan. Dit in tegenstelling tot de eerste waarbij ik het gevoel had een soort buitenstaander te zijn bij mijn eigen bevalling.
Conclusie: bespreek dit echt nog eens uitgebreid met je vk (die ga je echt nog wel zien voor je bevalling, en desnoods telefonisch!) en houd in je achterhoofd dat elke bevalling anders is, het kan ook echt een mooie ervaring worden!
zondag 10 mei 2020 om 21:46
Ik ben er nog niet uit over waar ik wil bevallen, in eerste instantie riep ik dat ik nooit meer thuis zou willen bevallen.
Maar mijn moeder en zus zijn beide altijd goed thuis bevallen en het is iets wat ik graag zelf ook wilde, en tot op het laatst ging dat bij de 1e eigenlijk ook prima.
Mijn man heeft ook al voorgesteld om nu als de bevalling begint gewoon rustig naar het ZH te gaan en meteen een ruggenprik te nemen zodat de paniek misschien minder snel toeslaat. Alleen ben ik dus niet echt bang voor de pijn.
Maar mijn moeder en zus zijn beide altijd goed thuis bevallen en het is iets wat ik graag zelf ook wilde, en tot op het laatst ging dat bij de 1e eigenlijk ook prima.
Mijn man heeft ook al voorgesteld om nu als de bevalling begint gewoon rustig naar het ZH te gaan en meteen een ruggenprik te nemen zodat de paniek misschien minder snel toeslaat. Alleen ben ik dus niet echt bang voor de pijn.
zondag 10 mei 2020 om 21:49
Bij mijn dochtertje zwangerschapsvergiftiging, weeënstorm in rug en benen, ruggeprik die tot tweemaal toe niet pakte, totaalruptuur en moedermelk bleek ik niet aan te maken maar daar kwamen we pas na twee dagen en nachten niet slapen, aan één stuk door proberen te voeden en een baby die krijste van de honger achter. Drie nachten in het ziekenhuis moeten blijven.
Tweede kindje was een makkie: maar paar uur weeen, de weeenstorm voelde ik aankomen en konden we op tijd opvangen daardoor met morfinepomp en na 14 minuten persen was hij er al!
Wereld van verschil dus. Het grote verschil bij mij was ook dat ik geleerd had van de eerste keer wat ik wel en vooral niet wilde en op mijn strepen ging staan.
Fluitje van een cent die tweede keer. Ga jij vast ook hebben.
Je weet wat je kunt verwachten en je verwacht ergens weer hetzelfde dus het kan alleen maar mee vallen.
Het komt echt goed!
Wat bij mij heeft geholpen met verwerken was er veel over praten met je omgeving.
Heb je er al aan gedacht om te video bellen met de VK als je je hier zorgen om maakt? Heb je al een plan geschreven voor jezelf voor de geboorte?
Tweede kindje was een makkie: maar paar uur weeen, de weeenstorm voelde ik aankomen en konden we op tijd opvangen daardoor met morfinepomp en na 14 minuten persen was hij er al!
Wereld van verschil dus. Het grote verschil bij mij was ook dat ik geleerd had van de eerste keer wat ik wel en vooral niet wilde en op mijn strepen ging staan.
Fluitje van een cent die tweede keer. Ga jij vast ook hebben.
Je weet wat je kunt verwachten en je verwacht ergens weer hetzelfde dus het kan alleen maar mee vallen.
Het komt echt goed!
Wat bij mij heeft geholpen met verwerken was er veel over praten met je omgeving.
Heb je er al aan gedacht om te video bellen met de VK als je je hier zorgen om maakt? Heb je al een plan geschreven voor jezelf voor de geboorte?
naatje2000 wijzigde dit bericht op 11-05-2020 04:36
Reden: Was wel een erg lang verhaal geworden in mijn enthousiasme ;)
Reden: Was wel een erg lang verhaal geworden in mijn enthousiasme ;)
60.85% gewijzigd
zondag 10 mei 2020 om 21:55
EMDR kan jou helpen, maar ik hoop dat je daar gezien je termijn nog tijdig bij kan zijn.
De bevalling van mijn tweede was ook traumatisch, details bespaar ik gewoon want daar heeft niemand wat aan.
Toen ik zwanger vd derde raakte is hier door mijn psychologe meteen op ingespeelt zodat ik dusdanig ontspannen alles in kon gaan. En dat heeft echt goed geholpen (door het trauma zit er wel bijna 8 jaar tussen nr 2 en nr 3)
De bevalling van mijn tweede was ook traumatisch, details bespaar ik gewoon want daar heeft niemand wat aan.
Toen ik zwanger vd derde raakte is hier door mijn psychologe meteen op ingespeelt zodat ik dusdanig ontspannen alles in kon gaan. En dat heeft echt goed geholpen (door het trauma zit er wel bijna 8 jaar tussen nr 2 en nr 3)
zondag 10 mei 2020 om 22:00
Vraag een telefoon of videoconsult aan met je verloskundige om hierover te praten.
Heb je ooit hulp gehad na je eerste bevalling of gesprekken met de verloskundige om te bepraten wat er gebeurd is?
Je kan met deze vraag natuurlijk ook naar je huisarts gaan.
Heb je ooit hulp gehad na je eerste bevalling of gesprekken met de verloskundige om te bepraten wat er gebeurd is?
Je kan met deze vraag natuurlijk ook naar je huisarts gaan.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
zondag 10 mei 2020 om 22:19
Ja ik denk het wel, en ook wel wat iemand eerder schreef, de paniek en het gebrek aan communicatie. Ook dat inknippen werd gewoon gedaan, ik snap dat het wellicht moest, maar ik hoorde het achteraf allemaal pas.
zondag 10 mei 2020 om 22:29
@naar Sofie!
Bij mijn verloskundige gebeuren de controles weer op de praktijk. Er zit een glazen scherm tussen de vk en mij. Maar je kunt weer gewoon oog in oog praten. Een stuk fijner. Dan die weinige controles en alles telefonisch. Hopelijk kan dat bij jou ook! Vertellen waar je mee zit en de juiste hulp en begeleiding krijgen.
Bij mijn verloskundige gebeuren de controles weer op de praktijk. Er zit een glazen scherm tussen de vk en mij. Maar je kunt weer gewoon oog in oog praten. Een stuk fijner. Dan die weinige controles en alles telefonisch. Hopelijk kan dat bij jou ook! Vertellen waar je mee zit en de juiste hulp en begeleiding krijgen.
zondag 10 mei 2020 om 22:44
Ik heb na de bevalling nog 1 gesprek gehad maar ik kon me toen heel goed beter voordoen dan ik eigenlijk was.
Daarna (met name rond scheiding man) wel vaker gedacht om er eens met iemand over in gesprek te gaan maar eigenlijk altijd voor me uitgeschoven. Nu voelt het een beetje te laat maar wellicht toch goed.
Daarna (met name rond scheiding man) wel vaker gedacht om er eens met iemand over in gesprek te gaan maar eigenlijk altijd voor me uitgeschoven. Nu voelt het een beetje te laat maar wellicht toch goed.
maandag 11 mei 2020 om 07:59
Hoi Sofie, hier zit ik een beetje in hetzelfde schuitje. Mijn eerste bevalling was ook traumatisch voor mij en nu ben ik zwanger van onze 2e.
Ik heb vanaf het begin al erg veel last van angsten. (ik ben 'nog maar' 12 weken) Ik heb dit gelijk aangegeven bij de verloskundige en ze sturen mij door naar de poppoli. Ik kan daar als het goed is binnen 2 weken terecht. Ik heb dus nog geen ervaring met wat ze gaan doen en of het gaat helpen, maar ik heb er nu al wel meer vertrouwen in. Alleen al door het feit dat ik zo serieus wordt genomen en dat er snel actie wordt ondernomen.
Misschien een idee om vandaag de verloskundige te bellen en nogmaals aan te geven dat je echt last hebt van de angsten en dat het niet beter wordt. Ze moeten hier wel iets mee doen en dat zou voor jou ook prettig zijn.
Een 2e bevalling is altijd anders dan een 1e, maar als je van te voren zoveel angst hebt, neemt dat het genieten van de zwangerschap echt over (als je dat al kan, want niet iedereen geeft zo'n roze zwangerschapswolk)
Veel sterkte, kies voor jezelf en je kleintje. En wat er ook gebeurt, het komt goed!
Ik heb vanaf het begin al erg veel last van angsten. (ik ben 'nog maar' 12 weken) Ik heb dit gelijk aangegeven bij de verloskundige en ze sturen mij door naar de poppoli. Ik kan daar als het goed is binnen 2 weken terecht. Ik heb dus nog geen ervaring met wat ze gaan doen en of het gaat helpen, maar ik heb er nu al wel meer vertrouwen in. Alleen al door het feit dat ik zo serieus wordt genomen en dat er snel actie wordt ondernomen.
Misschien een idee om vandaag de verloskundige te bellen en nogmaals aan te geven dat je echt last hebt van de angsten en dat het niet beter wordt. Ze moeten hier wel iets mee doen en dat zou voor jou ook prettig zijn.
Een 2e bevalling is altijd anders dan een 1e, maar als je van te voren zoveel angst hebt, neemt dat het genieten van de zwangerschap echt over (als je dat al kan, want niet iedereen geeft zo'n roze zwangerschapswolk)
Veel sterkte, kies voor jezelf en je kleintje. En wat er ook gebeurt, het komt goed!
maandag 11 mei 2020 om 13:43
Bedankt voor je reactie, voor jou ook een spannende tijd. Ik heb vandaag inderdaad contact opgenomen met mijn vk en een afspraak gemaakt om het te bespreken.heytan schreef: ↑11-05-2020 07:59Hoi Sofie, hier zit ik een beetje in hetzelfde schuitje. Mijn eerste bevalling was ook traumatisch voor mij en nu ben ik zwanger van onze 2e.
Ik heb vanaf het begin al erg veel last van angsten. (ik ben 'nog maar' 12 weken) Ik heb dit gelijk aangegeven bij de verloskundige en ze sturen mij door naar de poppoli. Ik kan daar als het goed is binnen 2 weken terecht. Ik heb dus nog geen ervaring met wat ze gaan doen en of het gaat helpen, maar ik heb er nu al wel meer vertrouwen in. Alleen al door het feit dat ik zo serieus wordt genomen en dat er snel actie wordt ondernomen.
Misschien een idee om vandaag de verloskundige te bellen en nogmaals aan te geven dat je echt last hebt van de angsten en dat het niet beter wordt. Ze moeten hier wel iets mee doen en dat zou voor jou ook prettig zijn.
Een 2e bevalling is altijd anders dan een 1e, maar als je van te voren zoveel angst hebt, neemt dat het genieten van de zwangerschap echt over (als je dat al kan, want niet iedereen geeft zo'n roze zwangerschapswolk)
Veel sterkte, kies voor jezelf en je kleintje. En wat er ook gebeurt, het komt goed!
maandag 11 mei 2020 om 13:55
Dit is ook mijn ervaring.
Mijn eerste bevalling duurde zo'n 36 uur, en is geëindigd in een vacuümbevalling met bijbehorende knip. Ondertussen zijn ook nog wat fouten gemaakt door het medisch personeel. Gelukkig is dochter gezond geboren en heb ik er geen blijvend lichamelijk letsel aan overgehouden. Door de vermoeidheid van 36 uur bevallen en de last van de knip geen ontspannen kraamtijd gehad.
Ik zag erg op tegen de 2de bevalling, maar deze ging als een speer! Het eerste teken dat de bevalling er aan zat te komen (wat bloederig slijmverlies) was om 6:30 uur en ze is dezelfde dag om 14:33 uur geboren. Een ontspannen bevalling, tenminste voor zover bevallingen dat zijn. Ik heb er slechts een klein scheurtje aan overgehouden en hiervoor een paar hechtingen gehad. Ik kon goed uitgerust en met vrijwel geen pijn mijn kraamtijd in en heb ervan genoten!
De gynaecoloog die mijn eerste bevalling heeft gedaan zei achteraf dat de eerste bevalling voor veel vrouwen vaak moeilijker is dan de bevallingen daarna. Hij had er in ieder geval alle vertrouwen in dat een volgend keer beter/makkelijker zou gaan, natuurlijk zonder garanties.
