Zwanger worden na miskraam

Wat een rollercoaster Worteltaart. Kan me ook wel voorstellen dat het ook wel als een bevestiging voelt, dat het de juiste beslissing voor jullie is. Veel sterkte en geluk voor jou en je gezin!

Hallo allemaal

Ik breek maar even in in dit topic, omdat ik het gevoel heb ergens begrip te zoeken. Hopelijk stoort het niet!

Ik heb 1 kindje die in november 2 wordt, van hem was ik in 1 poging zwanger. Ik was toen ontzettend, ONTZETTEND bang voor een miskraam, de angst was verlammend. Echter is het toen onterecht gebleken en het werd gewoon een kerngezond jochie.
In april hadden wij beslist om voor een tweede kindje te gaan. Het geluk zat ons mee en alweer was ik van de eerste poging zwanger. Omdat ik veel geleerd had uit mijn eerste zwangerschap en niet weer zo verpletterend angstig wou zijn, heb ik toen veel losgelaten en stond ik er eindelijk relaxt en onbezorgd in. Wat denk je? Dat werd een miskraam...

De miskraam is nu alweer 2 rondes geleden, ik zit momenteel op de wachtbank van ronde 3, maar heb met m'n stomme kop mijn eisprong gewoon gemist. De kans dat ik zwanger ben is dus héél klein en moet al stom geluk zijn. Het verdriet van de miskraam overvalt me de laatste dagen weer enorm. Ik had deze week al ruim 12 weken ver moeten zijn, en nu blijf ik hangen in het idee dat me al een heel trimester "afgepakt" is. Ik ging er bijna vanuit dat ik nu weer gewoon van de eerste ronde goed zwanger zou zijn, maar nu lijkt het erop dat het allemaal wel wat maanden zal duren. Dat is op zich oké, maar toch voelt het ergens alsof ik de miskraam pas echt achter mij kan laten als ik terug zwanger ben. Zo werkt het natuurlijk niet helemaal, maar toch ben ik op zoek naar een soort rust die ik niet lijk te vinden.

Is dit herkenbaar voor iemand?

Hey Elyani, wij hebben stuivertje gewisseld want ik schrijf nu in "jouw" zwangerschaps topic mee. Ik herkende je naam van onder de tabel

Het is heel herkenbaar, de 'haast' en de frustratie als een ronde niet lukt, of gemist wordt door omstandigheden. Ik was na 6 rondjes na mijn miskraam pas zwanger en daar voelde ik me toen ik heel onzeker over: gaat t nog wel lukken?

Inmiddels ben ik dus 12 weken zwanger en ik vind die weken heel moeilijk. Het wachten en het niet weten. Het weer opnieuw zwanger zijn is inderdaad een opluchting, maar het voelt nu als 'stap 1' van een heleboel in plaats van de 'hoera ik ben zwanger!' onbezorgdheid van daarvoor. Ik kan me voorstellen dat dat voor jou ook zo is.
Kun je er met je man/ vriend goed over hebben? Dat hielp ons/ mij wel, ook in deze zwangerschap.

Schrijf vooral lekker mee hier, het heeft mij in ieder geval altijd gesteund en geholpen

An wat leuk een meisje! Fijn dat het zo voorspoedig gaat allemaal, dat mag ook wel s natuurlijk! Op nr de 20 wkn echo en idd wat je zegt haar voelen bewegen. Dat het allemaal zo onzeker is, is ook rot…

Elyani welkom! Wat nooit1blijvenzitten ook zegt, schrijven erover helpt. Je onzekerheid en frustratie zijn heel herkenbaar, hier was ik zwanger in ronde 4&6 en nu zitten we in ronde 13. En tik ik deze maand de uitgerekende datum aan van de eerste zwangerschap zonder dat ik weer zwanger ben. Terwijl je ook niets liever wil en ook weet dat je lijf t kan. Ik merk wel dat het ‘slijt’, het er de hele tijd mee bezig zijn is wat weggezakt en we maken ook mr gewoon plannen voor volgend jaar. Je leert toch dealen met de onzekerheid en de verwachtingen.
Wat rot dat je je eisprong hebt gemist, dan voelt het wachten extra stom. Ik probeer hier thuis ook mijn partner verantwoordelijk te maken vr het tellen&plannen rondom mijn cyclus, zodat het ook wat meer van ons samen wordt. En probeer ook de positieve kant in te zien, deze weken hoef je niet te denken aan ‘voel ik me zwanger’ ‘wanneer ga ik testen’ etc en kan je dus lekker eten wat je wil en ook af en toe wat drinken. Ik vond zo’n maandje rust ook achteraf heel goed voor mezelf

@nooitblijvenzitten Inderdaad, ik herken je naam ook. Als ik me niet vergis heb jij het nieuwe topic gemaakt ook toch? Ik ga nog regelmatig kijken en zag dat je de namen van de verloren zwangerschappen erbij had gezet. Ik vond het hartverwarmend om niet vergeten te worden, want ergens blijft het ook echt “mijn” topic. Tegelijk werd ik er erg emotioneel van om me daar te zien staan, in het lijstje van pijn en verdriet. Maar toch, bedankt om ons niet te vergeten.

Wat je zegt voelt heel herkenbaar, ook de angst dat het niet meer zal lukken. Ik ben 2 keer snel zwanger mogen worden, maar toch ben ik nu zo bang dat het niet meer voor ons weggelegd is. Dat vind ik verpletterend. Ik kan er wel over praten met mijn man, maar hij is ook blij met ons zoontje en een tweede kindje is heel welkom maar niet noodzakelijk. Ik merk dat het voor mij toch anders voelt, ik kan me niet voorstellen dat er nooit een tweede mag komen…

@Banaantje: Dikke knuffel voor jou… Het lijkt me vreselijk om de uitgerekende maand te passeren en niet weer opnieuw zwanger te zijn. Voor mij komt dat zowat overeen met een worst-case scenario, maar misschien is dat vooral omdat het nog zo vers is. Ik hoop dat je snel weer het geluk mag hebben en dat het dan ook kan blijven plakken. Ik was inderdaad heel rustig, maar vandaag vroeg mijn man plots of ik toch echt niet zwanger kan zijn. Ik ben namelijk al een paar dagen echt heel moe en vandaag flauw/duizelig en misselijk. Het KAN in principe wel, afhankelijk van wanneer mijn eisprong precies was, dus nu maak ik me toch weer een beetje gek Dinsdag zat ik nog relax met een wijntje en nu wil ik alweer testen haha

Worteltaart Jemig wat een roller coaster zeg. Veel geluk in de toekomst! Je hebt letterlijk alles gegeven. Nu genieten van jullie gezin.

An970 Wat fijn van je te horen en dat alles goed gaat. Hopelijk kan je steeds meer genieten en wat leuk een meisje!!!

Elyani wat naar dat je een miskraam heb moeten meemaken. Helaas denk ik dat alles wat je omschrijft heel herkenbaar is. Bij ons lukte het pas na 1,5 jaar en werd een miskraam. Maar de drang die daarna ontstond en elke mislukte poging werd steeds erger. (Ferti traject) Grootste nachtmerrie vond ik dan ook zijn nog niet zwanger te zijn op de uitgerekende datum. Maar ik kon het ook altijd wel relativeren, het kindje was niet goed en elke maand is er eentje dichterbij. En zoals Banaantje omschrijft slijt het ook wel weer, en ga je er steeds minder aan denken en steeds minder pijnlijke datums van bijv 12 weken, 20 weken etc. Maar goed het blijft een verlies waar je moeilijk mee kan omgaan. Hopelijk is het jullie snel weer gegund maar tot die tijd idd lekker genieten van een wijntje.

banaantje hoe is het met jou? Hoe staat het met het ferti traject? Wanneer is je Nod?

@Elyani, welkom! Het helpt inderdaad om hier te schrijven.. , ik denk inderdaad dat het helpt als je opnieuw zwanger bent en dat het dan wél goed gaat, maar daar kan ik helaas zelf niet over meepraten. Sterker nog: ik heb deze week in wat mijn uitgerekende week van mijn eerste miskraam was weer een miskraam gehad... en dat is gewoon verdrietig. Ik had het me een jaar geleden toen we voor een derde kindje gingen heel anders voorgesteld...

En zoals je hebt kunnen lezen hebben we ook een punt gezet achter het proberen.. juist ook omdat ik nooit meer 'zorgeloos' zwanger zal kunnen zijn, wat ik bij mijn eerste twee zwangerschappen wel had.

Hoe ik omga met het verdriet? Het soms dus relativeren: we hebben al een practhig gezin met onze twee jongens en ook dat het goed is dat mijn lichaam zelf heeft ingegrepen bij een zwangerschap die dus niet goed was, waarmee ons waarschijnlijk ander leed bespaard is gebleven. En soms zie ik het iets meer als spiritueel dat het 'leven' ons heeft laten zien dat een gezin met twee kinderen toch beter bij ons past (misschien was 3 kinderen toch te veel of te druk geweest voor ons?).

En soms het verdriet er ook gewoon laten zijn, erover praten met mensen die dichtbij me staan. Mijn man zit er ook wel iets anders in dan ikzelf, maar ook hij zei dit weekend wel dat het wel veel met hem deed.. dat het niet gek is dat we allebei moe zijn en niet zo lekker in ons vel zitten.. (gelukkig bijna vakantie..).

Jullie verhalen lezen is zo intens verdrietig en tegelijk voelt het een beetje als thuiskomen. Ik heb nog zeker niet zo'n vreselijke trajecten als jullie meegemaakt, maar toch vind ik het zo fijn om herkenning te lezen.

Worteltaart Jouw berichten heb ik inderdaad ver terug gelezen, ik vind je verhaal zo oprecht intens. Zo'n rollercoasters lees ik door de maanden heen, ik kan me niet voorstellen hoe het voor jou (jullie!) geweest moet zijn. Ik heb dan ook zeer veel respect voor jullie beslissing om het hierbij te laten. Gaan jullie wel weer voor een vorm van anticonceptie, of laat je dat nog even los in geval het toch nog spontaan komt de komende maanden? Ik herken je stelling wel, "dat het zo moest zijn". Ik heb heel lang getwijfeld of ik wel écht een tweede kindje wou, dus elke maand dat het nu niet raak is ga ik ook denken of dit een soort teken is dat het misschien gewoon beter is met ons gezinnetje zoals het nu is. Voor mijn man is het ook echt helemaal prima met ons drietjes, maar zelf voel ik toch dat die wens voor een extra kindje heel diep zit intussen.

Sanne Ook hier kan ik me gewoon niet voorstellen wat een soort verdriet het moet zijn om eerst in een traject te stappen en dan ook weer dat geluk afgepakt te hebben. Ik vind je heel sterk dat jullie deze route bewandelen! Dat relativeren is geloof ik een prachtig talent dat je bezit. Ik kan het ook wel relativeren vaak, maar dat is dan ook omdat mijn traject gewoon veel minder heftig is. Tenslotte was ik wél van de eerste poging zwanger en ben ik nu nog steeds maar 3 pogingen ver. Dat is niet te vergelijken. Volgens mij kon je mij bijeen rapen in jouw plaats, dus ik vind het toch maar knap dat je het op die manier kan bekijken.

Jullie hebben duidelijk al veel langere trajecten erop zitten dan ik. Jullie hebben vermoedelijk geen gouden tip om het meer los te laten? Ik merk dat ik elke ronde meer en meer er mee bezig ben, het wordt bijna een obsessie op de duur. Ik kan uren op instagram liggen scrollen en kijken naar mensen die positief testen of verhalen over miskramen lezen of gender reveals bekijken. Ik kan 's avonds uren wakker liggen omdat ik lig te piekeren over wanneer het mijn tijd kan zijn en OF het überhaupt nog wel eens mijn tijd kan zijn. Dit voelt allemaal heel extreem als je bedenkt dat ik eigenlijk nog maar pas bezig ben. Het kan gerust nog maanden duren, als het aan dit tempo erger wordt dan kan je mij tegen oktober in een gesticht plaatsen. Ik ga me dan ook druk maken dat te veel stress niet goed is voor de conceptie en dat ik mezelf aan het saboteren ben. Ik wil het ZO graag wat loslaten, maar verdwaal telkens weer in mijn eigen gedachten en emoties...

Worteltaart ik hoop dat jullie inderdaad rust krijgen om alles wat afgelopen jaar gebeurt is te kunnen verwerken, en van je gezin te genieten.

Weer zwanger zijn helpt slechts ten dele vind ik. Het neemt die onzekerheid weg, of en wanneer je weer zwanger wordt, en het is uiteindelijk ook gewoon wat je heel graag wil. Echter, het eerste trimester vond ik nog vele malen onzekerder dan rondom de menstruatie, alle hormonale veranderingen helpen niet mee om je wat stabieler te voelen, en het maakt het verdriet rondom de miskramen niet opeens ongedaan. Ik zou mij dus niet te veel blindstaren op zo snel mogelijk weer zwanger willen worden, maar proberen ook nu wat beter in je vel te zitten.

Hoe is gewoon ook lastig. Neem de tijd (kind soms extra uit logeren/naar de opvang) ga dingen doen die ontspannen en afleiden, praat erover met je partner. Probeer een beetje realistisch te blijven in je angsten, je hebt al een kind, bent snel zwanger geworden, nog maar net bezig. Er is geen enkele reden om aan te nemen dat het nooit gaat lukken. Als ik merk ‘s nachts te gaan doemdenken, ga ik iets anders doen. Even naar de wc, wat water drinken, of een boek lezen (e-reader is heel fijn om je partner niet wakker te maken . Als je er echt in vastloopt zou ik er hulp bij zoeken.
Als laatste snap ik dat mensen het echt niet willen, maar ik heb twee keer (noodgedwongen overigens) een maand ‘pauze’ gehad, en dat heeft mij erg geholpen. Geen stress over zwanger worden geeft meer ruimte om alles te verwerken.

Appelbloesem Bedankt voor je bericht. Als ik niet ga slapen, neem ik tegenwoordig vaak mijn gsm en ga ik dus scrollen op Instagram en maak ik het allemaal erger. Ik vind het een goed voorstel om de e-reader naast mij te leggen en daar te gaan lezen en mijn gedachten te verzetten. Eigenlijk is het heel simpel, maar ik had er nog niet echt aan gedacht Een maand pauze klinkt momenteel niet als iets dat ik echt wil gaan toepassen. Dat voelt zeker na de verloren ronde deze maand echt als een stap terug. We hebben wel beslist om volgende maand geen ovulatietests te gebruiken en gewoon extra veel spontaan te gaan vrijen. Dat is leuker voor het moraal en hopelijk neemt dat ook het "moeten" en het heel geplande er weer af Ik hoop dat het de stress die je aanhaalt ook kan verminderen. Alleen weet je dan niet exact wanneer je NOD is, en dat voelt nog wel als een ding dat ik dan ga moeten loslaten. Dat weet ik deze maand ook niet, en daar zit ik nu wel heel erg mee in mijn maag.
Voordat we begonnen met proberen voor de eerste zwangerschap, was ik in behandeling bij een psycholoog. Ik ben namelijk sowieso een vrij angstig iemand die wel meerdere issues heeft verzameld. Door mijn slechte zwangerschap ben ik daar toen gestopt, ik kon me echt niet meer naar daar slepen. Ik ben dus zeker niet tegen het zoeken van professionele hulp, ik weet dat ik een type persoon ben die het soms gewoon niet alleen of met enkel steun van de partner kan.
Wat je zegt over het eerste trimester dat onzeker en moeilijk is, kan ik eigenlijk ook wel heel goed geloven. Het is fijn dat je dat ook even onderstreept, want "zwanger worden" is eigenlijk ook gewoon maar een eerste stap in een proces dat nooit meer echt relaxed gaat zijn.

hey elyani, ik breek hier ook even in hoor, ik ken je vanuit het februari topic, maar ik voel je onzekerheid en wanhoop echt. Ik lees dit topic ook mee trouwens sinds ik zelf een miskraam gehad heb, ik denk niet dat dit vreemd is. ik zou nu 15 weken zijn en het is pas 3,5e week geleden misgegaan. Elke dag is er weer eentje teveel en ik merk ook dat ik voornamelijk 's avonds erg pieker. ik heb ook een zeer onregelmatige cyclus en heb een curretage gehad, dusja hoop onzekerheid.
Daarnaast ben ik zoals appelbloesem ook zegt heel erg bang weer zwanger te worden, de onzekerheid waarin ik dan terecht ga komen maakt me vreselijk bang. ik vond de eerste 12 weken zo lang duren. moet je nagaan hoelang het straks gaat duren.
Ik heb ook nog nog geen levend kindje, dusja, ik ben echt in een leeg gat gevallen.
Wat me helpt is relativeren, er is bijna niemand na een miskraam kinderloos gebleven. Probeer leuke dingen te doen die nu nog heel makkelijk gaan en straks met een baby (voor jou een 2e kindje) lastiger worden. En praat ook met je omgeving erover, ookal begrijpen ze je misschien niet helemaal, het helpt wel.

Nikki Ook jij bedankt om te reageren... Het doet me wat dat jullie de moeite nemen om je eigen verdriet te delen en herkenning te geven. Je voelt je soms ZO verschrikkelijk alleen. In mijn zwanger-worden-groepje van het forum, gaat het ook allemaal heel goed voor de meiden en is al meer dan de helft zwanger mogen worden. Je voelt je dan zo vreselijk slecht als je stiekem ergens een steekje in je hart hebt als je hun goede nieuws hoort. Een miskraam op 12 weken lijkt me overigens nog veel zwaarder. Ik weet dat mensen weleens zeggen dat je dat niet mag vinden, dat een vroege miskraam minder erg is dan wanneer het later gebeurt, maar ik vind dit op dit moment wel echt een verschil uitmaken. Nu heb ik nog ergens in mijn hoofd dat een volgende zwangerschap misschien minder spannend wordt na 1 goede echo. Dat lijkt me in jouw geval al helemaal kansloos. Misschien ben ik ook wel naïef en is het sowieso vreselijk afwachten tot de 24-weken termijn wanneer het kindje levensbatbaar kan zijn

Je woorden zijn troostend en hebben wijsheid. Ik maak me vaak zorgen dat ik geen tweede kindje ga kunnen krijgen, terwijl het veel te vroeg is om van zo'n scenario uit te gaan. Er zijn tal van vrouwen die na een miskraam nog een hele roedel kinderen krijgen. Ik ben nog jong en er zou geen reden mogen zijn waarom het plots niet meer kan. Ik ben ook goed gecontroleerd door de gynae en alles zag er ook gewoon prima uit. Het is helaas gewoon brute pech... Mijn omgeving vindt het moeilijk om hierover te praten, maar ik ben blij dat ik hier alvast een deel kwijt kan!

Elyani, ik vond de MA’s zeker moeilijker dan mn miskraam met vijf weken. Alleen al fysiek en door de nasleep (terwijl ik best ‘makkelijke’ miskramen gehad heb). Maar de termijn is maar een van vele factoren die een rol kunnen spelen, het is zo persoonlijk. Bovendien, dat iemand anders misschien nog meer verdriet heeft, maakt jouw verdriet niet ongedaan. Ik vond de onzekerheid overigens wel minder worden na de eerste echo, zo onbezorgd als mijn eerste zwangerschap is het niet, maar de onzekerheid is niet allesoverheersend meer.

Ach nikkie, jouw miskraam is ook gewoon nog heel kort geleden. Tijd heeft bij mij echt geholpen om mij wat beter te voelen, ik hoop dat dit voor jou ook helpt Zou je nu gelijk weer zwanger willen worden? Spreek je jouw verloskundige/gynaecoloog nog een keer? Dan kan je ook begeleiding bij een volgende zwangerschap bespreken (een extra echo etc).

Sanne hoe gaat het bij jou? Tnx for asking, ik denk dat mijn NOD 16/8 is, cyclus is weer terug naar 26 dagen, ei is er weer rond dag 10-12. Gisteren was ik echt een paar uur flink misselijk, ook door brandend maagzuur op 7DPO. Maar vandaag weer de rugpijn die ik laatste maanden steeds een week voor mijn NOD heb. Verder nog geen pijnlijke borsten oid. Indien ik geen spotting heb, ga ik vrijdag denk ik testen (12DPO). Volgende week hebben we pas de ferti intake, mr ik ga mn zinnen in ieder geval zetten op een HSG, wil graag weten waar ik aan toe ben. Inmiddels negeer ik met vakantie-planningen maar de mogelijkheid van een zwangerschap en ben ik maar gewoon dingen gaan boeken voor over een paar mnd.

En de andere zwangeren? nog mijlpalen behaalt, eerste trapjes gevoeld etc?

Worteltaart ik weet niet of je nog meeleest, maar ben benieuwd hoe het met je gaat?

Nikki-24 ach wat vervelend, zo’n late miskraam, onregelmatige cyclus en curettage. Dan blijf je ook maar in de onzekerheden zitten nu. En goede instelling dat je inderdaad zegt dat er bijna niemand kinderloos is gebleven na een miskraam, al moet ik zelf zeggen dat ik altijd denk ‘ja maar ik heb al vaker die ene % pech gehad dus waarom zou ik nu geluk hebben’. Wat je zegt mbt praten met je omgeving ben ik ook enorm voor. Bij mij weten nu best veel mensen het, en mensen zeggen dan ‘ja super stoer dat je het nu deelt en niet straks als je wel een doorgaande zwangerschap hebt’, dus je merkt ook dat mensen zo vanzelfsprekend er vanuit gaan dat je alsnog wel zwanger gaat worden. Heb je al weer een menstruatie gehad?

Elyani dat jezelf rot zoeken in alle hoeken van Insta en andere sociale media/platforms naar andere vrouwen die hetzelfde meemaken en wel succesverhalen hebben in de ronde na de miskraam is heel herkenbaar. Tijd heelt ook echt veel wonden, ook wat appelbloesem zegt. Ook denk ik dat de onzekerheid steeds opschuift. Op dit moment of je nog een doorgaande zwangerschap zal hebben, als je eenmaal zwanger bent naar de eerste weken doorkomen tot de eeste echo, termijn echo, 20 wkn .... bevalling en dan vervolgens de rest van hun leven. Het verdriet heeft vooral plaats gemaakt voor frustratie dat het 'zo lang duurt' (want alles is relatief tov anderen zoals bv Sanne qua wachttijd), maar hoop blijft er -voorlopig- altijd. Maar hoe gaat het nu?

Appelbloesem ja het is nog maar kort geleden, maar mijn leven was zo ingesteld en er waren een heleboel dingen uitgesteld omdat ik dacht, met deze cyclus ga ik niet zwanger worden, ik was bijv aan het solliciteren en toen werd ik zwanger, dusja toch maar bij m'n huidige baan gebleven? Ik dacht, komt na mijn verlof wel, zolang is dat niet. Maarja nu durf ik dus niet te solliciteren... Want straks ben ik dus ineens weer zwanger en dan? Maar het kan ook lang duren voordat ik weer zwanger ben.. En dan blijf ik dus oneindig lang nog bij m'n huidige werk.
Nouja het moet maar. Ik heb nu onregelmatig werk dus als ik eventueel een medische molen in moet is dat wel weer makkelijk.

Banaantje. Ja dat is zo.. Die ene % ben ik weer.. Ik had tijdens mijn miskraam hele erge bloedingen en krampen waardoor ik een nacht in het ziekenhuis gelegen heb en met spoed gecurreteerd ben. Hoe groot is de kans dat dit gebeurd, heel klein..
Ik ben nog niet ongesteld geweest ik ga er ook vanuit dat dit niet zomaar gaat gebeuren ik werd echt maar eens in de drie maanden ongesteld ofzo.. Maar heb dus 2 Sept afspraak met de gyn, want ze willen sowieso dat je een keer ongesteld wordt na een miskraam anders zijn ze bang voor verklevingen,dus dan gaan ze dat denk ik opwekken?

worteltaart wat verdrietig, veel sterkte. Ik vind dat je erg sterk overkomt, ik hoop dat dit ook echt zo is en dat het goed gaat met jullie.

Elyani en Nikkie welkom hier, al is de omstandigheid verdrietig. Dit topic heeft mij enorm geholpen en ik hoop dat dit voor jullie het zelfde mag zijn.

Banaantje bijna aan de beurt bij de ferti! Spannend, ben echt benieuwd of het andere inzichten geeft.

hier gaat het op zich goed, op de moeheid en de bandenpijn na. Ik vind het forum hier de laatste tijd echt slecht werken, vandaar wat minder respons van mij.

Nikki’s jeetje jij hebt ook veel op je bordje gehad.

Elyani ja herkenbaar dat je alles gaat zoeken en gaat vergelijken. Iedereen doet het denk ik. En ook elk symptoom zocht ik elke maand weer op haha. Maar ik denk dat je niet moet denken dat het nooit meer lukt. Maar gun alles ook wat tijd. Het is beide super snel gelukt dus wie weet moet je nu iets langer wachten maar het komt…

Spannend Banaantje en idd hsg zullen ze standaard eerst doen voor ze iets anders voorstellen anders heeft het weinig zin. Maar ik duim dat het gewoon niks is. En wie weet is het nu al zo!

Ja hier goed hoor. Termijn echo ook gehad en inmiddels over de 12 weken. Heb deze week ook de nipt laten doen. En eind september een De GUO.

Wel super ziek geweest zelfs medicatie gehad. Heel misselijk en zoveel overgeven, kon niet meer functioneren. moet zeggen het gaat nu beter dus echt het eerste trimester denk ik. Ik heb ook meer energie ben blij dat ik nu een beetje kan genieten, ook al ben ik nog steeds dankbaar heb ik echt wel eens gedacht hoe overleef ik dit.

Maar idd hoe zwanger worden voor mij al pittig genoeg was. Vind ik nu de nipt weer spannend en weet dat ik daarna weer richting de GUO ga. En ga zo maar door… altijd zorgen.

Hoe is het met de rest?

Wat pittig voor je Sanne! Fijn dat het weer wat beter met je gaat. En heel herkenbaar dat het altijd spannend blijft. Maar de 12 weken grens heb je in ieder geval bereikt!

Ik ben heel moe, op advies van de verloskundige bloed laten prikken. Hoort juist beter te gaan in het tweede trimester… Vanmorgen had ik ineens wat bruinverlies, ik schrok me kapot. Werd gelukkig snel weer wit en verloskundige zei dat het waarschijnlijk onschuldig is maar pfff ben gelijk weer onzeker. Hebben jullie dat wel eens gehad verder in de zwangerschap?

Ach wat schrikken An! Ik heb in mijn vorige zwangerschap een keer bloedverlies gehad, een week na mn termijnecho. Midden in de nacht was ik best veel helderrood bloed verloren. Uiteindelijk bleek er niks aan de hand en heb ik het verder ook niet meer gehad. Het scheelde toen wel trouwens dat ik toen niet de voorgeschiedenis had die ik nu wel heb, ik zou nu veel erger schrikken.
Overigens ben ik ook nog steeds moe, en herken ik dat wel van de vorige keer. Het gaat wel beter dan in het eerste trimester maar ik heb bij lange na niet zoveel energie als normaal. Ik doe maar vaak middagdutjes (lang leve het thuiswerken!).

Wat rot van de misselijkheid zeg Sanne-Joy! Fijn dat het nu weer beter gaat, en je het eerste trimester voorbij bent.

Elyani, ik las stiekem mee in het andere topic waar je schrijft en las over je vage testen. Ik duim voor je dat je straks alsnog een knaltest hebt, maar anders in ieder geval heel snel duidelijkheid. Die onzekerheid kan echt slopend zijn .

Nog getest banaantje? Ik duim zo dat je jouw intake mag afzeggen!

Hier verder trouwens weinig nieuws. Ik denk soms wat te voelen, maar nog niet heel regelmatig. De placenta ligt ook weer aan de voorkant dus dat kan wel kloppen .

Even een egopost: negatieve test, tegenvaller want nog geen spotting gehad. En word echt helemaal gek van het zuurbranden elke maand vanaf ovulatie tot menstruatie. Gelukkig dan ook komende week intake bij de ferti en vriendlief heeft ook de semenanalyse gedaan.
Maar toch voelt t alsof t niet gaat lukken, even helemaal in de put nu

banaantje

O, banaantje toch.. wat verdrietig, ik kan me voorstellen dat nu de spotting uit bleef je echt dacht dat het raak was.. En het kan niet dat je nog te vroeg bent geweest met testen he? Dikke knuffel! Hopelijk lukt het om wat afleiding te vinden vandaag.

Sanne, wat naar dat je zo misselijk bent, hopelijk gaat het snel beter! Ik duim voor een goede Nipt en GUO.

An, wat een schrik dat bloedverlies! Gelukkig niks aan de hand.

Appelbloesem, wat fijn dat je middagdutjes kunt doen met het thuiswerken nu!

Hier gaat het goed. Wel af en toe nog verdrietig natuurlijk dat het toch weer mis is gegaan en nu wel definitief. Vooral ook toen mijn man zei dat als de echo vorige week goed was geweest hij het ook graag had willen houden. Het had heel mooi kunnen zijn. En ik vond het wel even lastig om op fb te zien dat een kennis van mij de derde had gekregen. Bij de tweede waren we tegelijk zwanger en dus eigenlijk nu weer, maar bij mij ging het mis. Maar het is zoals het is en ik voel wel een soort berusting. We hebben ons best gedaan.

En nu even lekker vakantie, de afgelopen dagen zonder kids op pad geweest en kilometers gewandeld, dat deed echt goed. Morgen gaan we op vakantie, even lekker ertussenuit.

elyani, ik duim voor een mooie test voor je. Je vroeg nog of we het ergens nog open laten om het nog te laten gebeuren, maar nee, voor mij zijn 3 miskramen op rij echt wel genoeg.. dat zou wellicht anders zijn als ik niet al twee kinderen had of nog 5 jaar jonger was, maar nu voelt dit voor mij echt als het punt om te stoppen met proberen en blij zijn met wat ik heb.

Appelbloesem Helderrood bloedverlies lijkt me helemaal beangstigend. Gelukkig was het toen niks! Dat stelt me ook wel een beetje gerust. Ik lees inderdaad veel verhalen van vrouwen met bloedverlies en dat er dan niks aan de hand was. Vervelend dat jij ook nog steeds moe bent. Er wordt zo vaak gezegd dat je in het tweede trimester weer volop energie moet hebben maar ik denk dat dat lang niet altijd opgaat. En lange leve het thuiswerken inderdaad! Eerst vond ik het vreselijk, sinds ik zwanger ben vind ik het top haha.

Banaantje Wat ontzettend rot. Logisch dat je nu even helemaal in de put zit. Gelukkig is komende week al je afspraak bij de ferti en heeft je vriend de semenanalyse gedaan. Hopelijk hebben jullie snel wat meer duidelijkheid en kunnen jullie verder. Het moét een keer lukken dat kan gewoon niet anders. Voor nu een dikke knuffel!

Elyani en Nikkie welkom nog! Dat hele zwanger worden is gewoon moeilijk en onzeker als het niet lukt of als je een miskraam hebt gehad. Ongeacht wat je verhaal ook precies is…

Worteltaart Fijn te horen dat het goed met je gaat. En het verdriet mag er ook nog steeds zijn. Je doet het goed! Fijne vakantie!!

Hier toch weer wat bruinverlies. Het is heel licht bruin dus ik vermoed nog wat van gister maar ik ben er niet blij mee. Ik wil het gewoon niet zien… Ik voel de baby wel, maar helemaal gerustgesteld ben ik gewoon niet.

Tnx voor alle knuffels en meeleven. Heb echt het idee dat dit mijn standaard zit aan het worden is de laatste maanden ik had gewoon erg gehoopt dat het nu spontaan goed zou komen voor de vervolgstap nodig is, dat is toch een negatief markeringspunt moet ik zeggen. Had het gewoon niet gedacht met regelmatige cyclus en 2 miskramen dat een 3e keer raak zo lang zou duren ofzo. Ik zat al wel weer te rekenen en denk dat ik HSG deze ronde al niet meer haal, als ze eerst lab willen doen (aangezien die voor mn ovulatie moet zijn), dus dat wordt dan weer de maand erop... geduld is een schone zaak...

An wat naar van het bloedverlies. Ik begrijp heel goed dat je er ongerust van wordt en da t je het liever niet hebt. Is je buik verder wel rustig, geen krampen etc? Als zorgverlener maakte ik me nooit zo’n zorgen om bruin bloedverlies, maar vanaf de andere kant als zwangere is dat natuurlijk toch heel anders. Bij erge zorgen zou ik toch de vlk bellen, dan checken ze je maar een keer extra! De bewegingsfeedback lijkt me wel prettig. En die moeheid, ik neem aan dat ze ook je ijzerwaarde meeprikt? En wellicht eens met je bedrijfsarts gaan praten als de moeheid blijft? Zwangerschap is een fysiologisch iets maar soms kan je leven niet meer 100% door gaan zoals ervoor, waaronder werk. En dan kan het soms schelen om wat uren ziekgemeld te worden?

Worteltaart nee ik denk niet te vroeg getest, had ovulatie test gedaan dus weet vrij zeker hoeveel dagen post ovulatie ik ben. En ik weet dat het niet altijd zo gaat, maar bij de vorige positieve testen had ik op 13dpo wel een zichtbare streep. De ronde voor de vorige had ik ook geen spotting, het lijkt om en om te gaan nu dan.
Kan me voorstellen dat zo’n happy FB bericht over geboorte van een 3e in je omgeving je raakt. Het voelt dan zo oneerlijk. En inderdaad jullie hebben echt onwijs jullie best gedaan en doorgezet. Ik vind jullie keuze ook heel legitiem om niet meer te proberen, als ik al kind(eren) had gehad waren wij waarsch ook eerder gestopt met proberen voor een derde, het is een enorme belasting als het niet ‘vanzelf’ gaat. Zeker als je bij jou het contrast zo merkt tov een paar jaar geleden, fijn dat je in ieder geval ook 2 zorgelozere zwangerschappen hebt meegemaakt, al waren de laatsten dat dan niet… count your blessings klinkt altijd zo naar, maar kan me voorstellen dat je nu ook nog meer waardeert wat je al hebt! Fijn om even samen te zijn geweest, jullie klinken echt als een fijn stel dat goed met elkaar om kan gaan in pittige situaties.

Appelbloesem: fijn van het thuiswerken dan! Vaak zie je idd verbetering in de moeheid na het eerste trimester, maar tijdens mijn werk zag ik ook genoeg vrouwen die ook in het tweede trimester nog moe bleven. Je lijf moet ook hard werken dus lijkt me ook logisch!
overigens zou ik de intake met de ferti ook hebben laten staan als de test nu positief was, want dat miskraam risico ligt ook nog op de loer en dan kan de intake maar gedaan zijn, dan ben je iig ‘binnen’.

Sanne irritant van die misselijkheid zeg, wel echt kenmerkend voor een tweeling natuurlijk met die torenhoge HCG waardes… snap heel goed dat je soms denkt ‘hoe ga ik dit ooit volhouden’, lijkt me ook niet gek! NIPT en guo ook weer spannend inderdaad, zo hop je van controle naar controle met steeds spanning voor slecht nieuws. Maar so far so good dus, zie je al een buik?

Lulu naar die bandenpijn, ik zag laatst op mijn werk iemand met zo’n bekkenband, wellicht dat nog een idee? Met een tweeling in je buik geeft dat wellicht wat steun?

Nikki die spoedcurretages zag ik nog best veel bij mijn vorige werk helaas, die baarmoeder is bij zo’n prille termijn nog niet zo goed in samentrekken om bloedverlies te voorkomen. Maar tis wel net rot als het jou moet overkomen, dan lever je ook nog veel bloed in waardoor je erna nog ellendiger voelt natuurlijk… Spannend dat je wacht op je menstruatie, zeker met zo’n onregelmatige menstruatie. Ik denk dat ze dan eerst gaan echo’en om te kijken of je al opgebouwd baarmoederslijmvlies hebt om in te schatten of een menstruatie er uberhaupt aankomt? En ik zou dan ook direct je onregelmatige menses bespreken, wie weet kan je al een plan maken met de gyn voor cyclusmonitoring etc?

Ik breek weer even in hier.. Ik had zoiets geks, ik ben dus op vakantie en ik had dus 3 weken na mijn curretage een bloedinkje, absoluut geen menstruatie want het was oud bloed, ik natuurlijk mega in de stress, zag me alweer liggen in het ziekenhuis hier in spanje
Maargoed ik wachtte het maar even af.. En het stopte gister ook weer. En nu is dus mijn temperatuur gestegen? En nu las ik dus op internet dat het een ovulatiebloeding kan zijn, omdat je nog veel hormonen in je lichaam hebt, kun je dit krijgen ook als je dit nog nooit gehad hebt. Heeft iemand dit gehad?? Ik ben in ieder geval blij dat het voorbij is en niet heel m'n vakantie verpest heeft.