Zwanger
alle pijlers
Zwanger worden vanaf september ‘23 DEEL 2!
donderdag 7 september 2023 om 20:53
Wij willen graag (weer) zwanger worden!
Wie schrijft er mee?
Wie schrijft er mee?
| NAAM: | LEEFTIJD: | NOD: | KIND: | BIJZONDERHEDEN: |
|---|---|---|---|---|
| _Mathilde_ | 38 | 4e |  | |
| Teresita | 31 | 2e en 3e | | |
| Tederheid | 26 |  | 1e |  Meisje |
| Celeste23 | 28 | 1e |  | |
| Mylissy | 29 | | 1e | |
| Mwrosa | 29 | 1e | | |
| Zoraeva | 31 | | 1e | Jongen |
| Xenn | 31 | 2e | | |
| Adnil | | 1e | Meisje | |
| Wishful-Thinking | 40 | | 3e | |
| JaMaar | 31 | | 1e | |
| Mittensz | 27 | | 1e | |
| Delphinia | 35 | 2e | | |
| Neehoorn | 38 | | 2e | |
| Nickii | 32 | 3e | | |
| Florence | 29 | | 1e | |
| Merel90 | 33 | | 2e | |
| Isabel25 | 35 | 4e | | |
| Donut | 33 | | 1e | Meisje |
| Orang23 | 36 | | 1e | Meisje |
| _Amber_ | 29 | | 2e | |
| Wolkenkrabber | 31 | | 2e | |
| Semlar | 31 | | 1e | |
| Libe | 40 | | 2e | meisje |
| Zonnegloed | 30 | 1e | ||
| Fidei | 30 | 1e | ||
| Yavana | 27 | | 1e | |
| Knorrig24 | 28 | 1e | ||
| Fleurig | 31 | 1e | ||
| Katermeloen | 32 | 1e | ||
| Koffiehagedis | 35 | 1e | ||
| Broodkruimel1984 | 40 | 7 december | 4e |
broodkruimel1984 wijzigde dit bericht op 09-11-2024 14:34
94.85% gewijzigd
dinsdag 23 april 2024 om 07:28
@Amber, het is misschien niet altijd even handig maar wel heel fijn dat je je beter voelt als je minder hooi op je vork neemt. Hopelijk verdwijnt dit ook weer als je een paar weken verder bent.
Hier zijn alle zwangerschappen wel verschillend. Ik was nog nooit zo ziek qua overgeven als deze keer. Maar andere zwangerschappen was ik denk ik vermoeider en kon ik (met name in het begin) niet zonder middagdutje. Ik durf niet te zeggen in hoeverre dit verband houdt met het geslacht, maar we krijgen deze keer een meisje.
Hier zijn alle zwangerschappen wel verschillend. Ik was nog nooit zo ziek qua overgeven als deze keer. Maar andere zwangerschappen was ik denk ik vermoeider en kon ik (met name in het begin) niet zonder middagdutje. Ik durf niet te zeggen in hoeverre dit verband houdt met het geslacht, maar we krijgen deze keer een meisje.
dinsdag 23 april 2024 om 08:59
@Fleurig wat leuk om weer van je te lezen, en groot gelijk dat jullie gewoon weer starten ondanks ander advies van de gynaecoloog. Ik blijf het ook apart vinden dat het advies blijkbaar per ziekenhuis (of per gynaecoloog?
) verschilt.
@koffiehagedis jammer dat je menstruatie toch door lijkt te komen, heel veel succes vandaag
@Fidei, hoe gaat het met jou?
@amber zo fijn, gefeliciteerd
wat goed dat je nu een stapje terug kan doen en dat ook helpt. Zo ver naar voren gezet worden lijkt me ook gek, maar beter dat dan naar achteren gezet worden. Zou het zo kunnen zijn dat je ovulatie eerder was dan je dacht? Bij mijn eerste zwangerschap ben ik uiteindelijk 4 dagen naar voren gezet, wat ik heel gek vond want ik had met militaire precisie mijn ovulatie gespot dus het kón eigenlijk niet. Maar misschien dat, i.t.t. wat er gedacht wordt, embryo's toch niet altijd even snel groeien in de beginperiode.
@isabel wow wat leuk!! Een meisje
Wat is de man/vrouw-verdeling nu in je huishouden?
@hier ben ik al een paar dagen ziek thuis. Bluuuh. Hoge rusthartslag, vermoeid, continu misselijk gevoel... heel vervelend dit.
vooral het vooruitzicht dat het nog minimaal 4 weken zal duren, waarschijnlijk.
) verschilt. @koffiehagedis jammer dat je menstruatie toch door lijkt te komen, heel veel succes vandaag
@Fidei, hoe gaat het met jou?
@amber zo fijn, gefeliciteerd
wat goed dat je nu een stapje terug kan doen en dat ook helpt. Zo ver naar voren gezet worden lijkt me ook gek, maar beter dat dan naar achteren gezet worden. Zou het zo kunnen zijn dat je ovulatie eerder was dan je dacht? Bij mijn eerste zwangerschap ben ik uiteindelijk 4 dagen naar voren gezet, wat ik heel gek vond want ik had met militaire precisie mijn ovulatie gespot dus het kón eigenlijk niet. Maar misschien dat, i.t.t. wat er gedacht wordt, embryo's toch niet altijd even snel groeien in de beginperiode.@isabel wow wat leuk!! Een meisje
Wat is de man/vrouw-verdeling nu in je huishouden?@hier ben ik al een paar dagen ziek thuis. Bluuuh. Hoge rusthartslag, vermoeid, continu misselijk gevoel... heel vervelend dit.
vooral het vooruitzicht dat het nog minimaal 4 weken zal duren, waarschijnlijk.
dinsdag 23 april 2024 om 10:28
dinsdag 23 april 2024 om 10:41
Geweldig Amber, wat fijn dat je zo’n goede echo hebt gehad en dat je er nu lekker van kan genieten zonder al die zorgen of het wel of niet goed zit (even afgezien van de misselijkheid haha).
Koffiehagedis, de eerste stap is gezet! Geeft het je een gevoel van controle dat er verschillende onderzoeken worden gedaan? Ik kan mij voorstellen dat het dubbel is, het traject is niet leuk, maar het lijkt mij wel een fijne gedachte dat er nu aan wordt “gewerkt” om jullie kansen voor een kindje zo groot mogelijk te maken.
Wat vervelend dat je je zo rot voelt wolkenkrabber! Hopelijk duurt het korter dan je denkt, 4 weken duren dan lang!
Fleurig, inderdaad, het kan ineens raak zijn maar de kans is groter dat het toch even duurt. Ik zou ook geen halfjaar willen wachten. Hoop voor jou op twee strepen binnenkort!
Hier zijn vriend en ik extra gezond aan het doen. Het verschilt niet veel met wat we al doen, maar we willen de kans nu echt zo groot mogelijk maken. Ik denk niet dat het invloed heeft, maar het voelt wel goed om toch “iets” te doen. Dan kan het daar in elk geval niet aan liggen.
Ik merk wel dat vanwege mijn leeftijd en de verhuizing naar een ander huis vorig jaar, mensen wel een beetje vissen. Vooral collega’s. Die vragen dan echt regelmatig of ik kinderen wil. Ik doe dan alsof ik ze voorlopig niet wil, maar krijg dan vaak een reactie als “ja, wacht maar, dat komt nog wel” of “ja, nóg niet, let maar op!” Ook kennissen die nu net een kind hebben zijn nieuwsgierig. Misschien komt het omdat ik het toch teveel in het midden laat. Bij hun lukte het direct en niemand weet van ons dat wij aan het proberen zijn. Vind dat soms wel steken.
Ik snap de vraag wel, vanuit interesse, maar vind het heel erg irritant. Als het zover is, hoor je het vanzelf. En als het meteen was gelukt, was de baby er allang geweest. Herkennen jullie dit en wat antwoorden jullie dan?
Koffiehagedis, de eerste stap is gezet! Geeft het je een gevoel van controle dat er verschillende onderzoeken worden gedaan? Ik kan mij voorstellen dat het dubbel is, het traject is niet leuk, maar het lijkt mij wel een fijne gedachte dat er nu aan wordt “gewerkt” om jullie kansen voor een kindje zo groot mogelijk te maken.
Wat vervelend dat je je zo rot voelt wolkenkrabber! Hopelijk duurt het korter dan je denkt, 4 weken duren dan lang!
Fleurig, inderdaad, het kan ineens raak zijn maar de kans is groter dat het toch even duurt. Ik zou ook geen halfjaar willen wachten. Hoop voor jou op twee strepen binnenkort!
Hier zijn vriend en ik extra gezond aan het doen. Het verschilt niet veel met wat we al doen, maar we willen de kans nu echt zo groot mogelijk maken. Ik denk niet dat het invloed heeft, maar het voelt wel goed om toch “iets” te doen. Dan kan het daar in elk geval niet aan liggen.
Ik merk wel dat vanwege mijn leeftijd en de verhuizing naar een ander huis vorig jaar, mensen wel een beetje vissen. Vooral collega’s. Die vragen dan echt regelmatig of ik kinderen wil. Ik doe dan alsof ik ze voorlopig niet wil, maar krijg dan vaak een reactie als “ja, wacht maar, dat komt nog wel” of “ja, nóg niet, let maar op!” Ook kennissen die nu net een kind hebben zijn nieuwsgierig. Misschien komt het omdat ik het toch teveel in het midden laat. Bij hun lukte het direct en niemand weet van ons dat wij aan het proberen zijn. Vind dat soms wel steken.
Ik snap de vraag wel, vanuit interesse, maar vind het heel erg irritant. Als het zover is, hoor je het vanzelf. En als het meteen was gelukt, was de baby er allang geweest. Herkennen jullie dit en wat antwoorden jullie dan?
dinsdag 23 april 2024 om 10:49
Zonnegloed, ja ik herken dat wel. Bij ons duurde ook aantal maanden, en ook hele tijd vissen. Als je dan antwoordde van, nee hoor voorlopig niet dan was dat geen bevredigend antwoord ofzo omdat na een tijdje er weer over werd begonnen. Dus op een gegeven moment zei ik van, ja dat lijkt ons heel erg leuk inderdaad. En dan was het meestal wel stil en kregen we geen vragen meer voorlopig
Maar ik weet niet of gezond eten echt heel veel verschil gaat maken. Maar het kan geen kwaad inderdaad! Wel fijn dat er nu gekeken wordt naar de mogelijke oorzaken.
Maar ik weet niet of gezond eten echt heel veel verschil gaat maken. Maar het kan geen kwaad inderdaad! Wel fijn dat er nu gekeken wordt naar de mogelijke oorzaken.
dinsdag 23 april 2024 om 10:57
dinsdag 23 april 2024 om 11:26
Pfff wat een brutale vragen zeg Broodkruimel.
Goede tips voor antwoorden! Ik ga deze antwoorden ook eens gebruiken. Kijken of het dan minder wordt. Heel irritant dat vissen, zeker nu het zo lang duurt voor mijn gevoel. Ik wil er niet steeds aan herinnerd worden en al helemaal niet onze plannen delen met Jan en alleman. Zelfs vrienden weten het nog steeds niet.
Daar vissen sommige ook regelmatig. Vind het erg ongemakkelijk.
Af en toe moet ik me echt inhouden om te roepen: ja, we doen ons best maar het is nog steeds niet gelukt.
Goede tips voor antwoorden! Ik ga deze antwoorden ook eens gebruiken. Kijken of het dan minder wordt. Heel irritant dat vissen, zeker nu het zo lang duurt voor mijn gevoel. Ik wil er niet steeds aan herinnerd worden en al helemaal niet onze plannen delen met Jan en alleman. Zelfs vrienden weten het nog steeds niet.
Daar vissen sommige ook regelmatig. Vind het erg ongemakkelijk.
Af en toe moet ik me echt inhouden om te roepen: ja, we doen ons best maar het is nog steeds niet gelukt.
dinsdag 23 april 2024 om 12:51
dinsdag 23 april 2024 om 13:34
Beterschap Wolkenkrabber! Hopelijk voel je je gauw beter.
Amber gefeliciteerd met de goede echo. Hoop dat je een beetje rustig aan kunt doen. Hier valt me ook op dat m'n misselijkheid erger wordt tijdens of na inspanning. Ik ga om die reden nu ook halve dagen naar kantoor en werk verder thuis. En ik ga met de auto ipv fiets/trein.
Zonnegloed, wat rot van dat vissen van mensen om je heen, zeker gezien jouw situatie en de wens die er zeker wel is... Alsof het allemaal maar vanzelfsprekend is, was het maar zo makkelijk. En Broodkruimel en Isabel jullie hebben ook rare vragen gekregen zeg pff.
Ik snap nooit zo goed waarom mensen zo brutaal zijn, ik dacht eerder altijd dat het redelijk algemeen bekend is dat het not done is. Tuurlijk heb je het er met goede vrienden weleens over, maar ik heb ook uit de vreemdste hoeken vragen gekregen. Wat mensen vooral vreemd lijken te vinden, was dat man en ik al ruim 5 jaar getrouwd zijn, koophuis hebben, en (nog) geen kinderen. Ik heb serieus van een collega gehoord, nadat ik m'n huidige zwangerschap kenbaar maakte, "Goh, gewoon op de natuurlijke manier? Ik dacht echt zeker te weten dat jij in een IVF-traject zat, anders was je 5 jaar geleden toch al lang zwanger geworden?'. Ehhh wat? We hadden gewoon nog geen beslissing genomen over wel/geen kinderen en waren er niet aan toe. Ik vond dat best wel een lullige opmerking en zo'n voorbarige conclusie. Alsof m'n huwelijk niet nodig of niet compleet is zónder kind?
Of toen wij ons huis kochten vier jaar geleden, zegt een buurvrouw die ik verder niet goed ken, bloedserieus: 'En waar in de tuin komt de schommel?' Ik: 'Huh, schommel?' Zij: 'Ja ik neem aan dat jij na de verhuizing gelijk zwanger bent toch?' Eh... wat?
Kan overigens ook nog wel een boek schrijven over lompe opmerkingen na een miskraam, man man man... En dan had ik 't niet eens met zo heel veel mensen gedeeld.
Amber gefeliciteerd met de goede echo. Hoop dat je een beetje rustig aan kunt doen. Hier valt me ook op dat m'n misselijkheid erger wordt tijdens of na inspanning. Ik ga om die reden nu ook halve dagen naar kantoor en werk verder thuis. En ik ga met de auto ipv fiets/trein.
Zonnegloed, wat rot van dat vissen van mensen om je heen, zeker gezien jouw situatie en de wens die er zeker wel is... Alsof het allemaal maar vanzelfsprekend is, was het maar zo makkelijk. En Broodkruimel en Isabel jullie hebben ook rare vragen gekregen zeg pff.
Ik snap nooit zo goed waarom mensen zo brutaal zijn, ik dacht eerder altijd dat het redelijk algemeen bekend is dat het not done is. Tuurlijk heb je het er met goede vrienden weleens over, maar ik heb ook uit de vreemdste hoeken vragen gekregen. Wat mensen vooral vreemd lijken te vinden, was dat man en ik al ruim 5 jaar getrouwd zijn, koophuis hebben, en (nog) geen kinderen. Ik heb serieus van een collega gehoord, nadat ik m'n huidige zwangerschap kenbaar maakte, "Goh, gewoon op de natuurlijke manier? Ik dacht echt zeker te weten dat jij in een IVF-traject zat, anders was je 5 jaar geleden toch al lang zwanger geworden?'. Ehhh wat? We hadden gewoon nog geen beslissing genomen over wel/geen kinderen en waren er niet aan toe. Ik vond dat best wel een lullige opmerking en zo'n voorbarige conclusie. Alsof m'n huwelijk niet nodig of niet compleet is zónder kind?
Of toen wij ons huis kochten vier jaar geleden, zegt een buurvrouw die ik verder niet goed ken, bloedserieus: 'En waar in de tuin komt de schommel?' Ik: 'Huh, schommel?' Zij: 'Ja ik neem aan dat jij na de verhuizing gelijk zwanger bent toch?' Eh... wat?
Kan overigens ook nog wel een boek schrijven over lompe opmerkingen na een miskraam, man man man... En dan had ik 't niet eens met zo heel veel mensen gedeeld.
dinsdag 23 april 2024 om 13:43
Jeetje Donut, ook al zo brutaal inderdaad! Waar bemoeien mensen zich mee? Vooral je collega. Je kan het denken maar dat spreek je toch niet uit.. en gaan vragen of het op de natuurlijke manier was. Bizar hoor. Alsof je even gaat vertellen hoe vaak je het bed in bent gedoken voor het raak was. Wat verwachten ze dan te horen? Wat een oen.
Vervelend ook van de opmerkingen na je miskraam. Zeker als je het al met niet veel mensen deelt, dan verwacht je vooral begripvolle reacties.
Vervelend ook van de opmerkingen na je miskraam. Zeker als je het al met niet veel mensen deelt, dan verwacht je vooral begripvolle reacties.
dinsdag 23 april 2024 om 14:43
donderdag 25 april 2024 om 12:44
Isabel, wauw, die vraag is wel heel lomp, of ze allemaal van dezelfde vader zijn en allemaal van jou! Bijzondere mensen zijn er toch, de vraag bij jullie van de buurvrouw ook, Donut.
Koffiehagedis, veel sterkte in het traject, inderdaad stapje voor stapje
Iedereen die misselijk is of andere klachten heeft, ook veel sterkte en succes komende weken!
Amber, over jouw vraag: ik heb 3 verschillende zwangerschappen gehad en 3 keer een jongen. Ze worden/werden steeds een stapje heftiger in klachten. Bij oudste nauwelijks klachten, was echt een goede zwangerschap (natuurlijk wel wat dingen gehad, maar niet zo heftig). Bij de tweede heel moe geweest in eerste trimester, misselijk ook en in derde trimester heb ik het vooral heel zwaar gehad ook. Nu bij de derde echt erg misselijk en moe geweest, eerste keer dat ik (tijdelijk) ziek ben gemeld in eerste trimester en maar gedeeltelijk gewerkt heb. Hopelijk geen voorbode dat het derde trimester ook erger wordt dan vorige keer.
Koffiehagedis, veel sterkte in het traject, inderdaad stapje voor stapje
Iedereen die misselijk is of andere klachten heeft, ook veel sterkte en succes komende weken!
Amber, over jouw vraag: ik heb 3 verschillende zwangerschappen gehad en 3 keer een jongen. Ze worden/werden steeds een stapje heftiger in klachten. Bij oudste nauwelijks klachten, was echt een goede zwangerschap (natuurlijk wel wat dingen gehad, maar niet zo heftig). Bij de tweede heel moe geweest in eerste trimester, misselijk ook en in derde trimester heb ik het vooral heel zwaar gehad ook. Nu bij de derde echt erg misselijk en moe geweest, eerste keer dat ik (tijdelijk) ziek ben gemeld in eerste trimester en maar gedeeltelijk gewerkt heb. Hopelijk geen voorbode dat het derde trimester ook erger wordt dan vorige keer.
donderdag 25 april 2024 om 16:08
Oh die vraag... Ja heel herkenbaar, ik/wij krijgen hem ook vaak. Als mensen vragen of ik kinderen wil antwoord ik met glimlach 'ja, absoluut!'. Aangezien man en ik 12 jaar samen zijn, financieel stabiel, een eengezinswoning hebben en beiden boven de 35 zijn wordt er dan vaak even geknipperd en geaarzeld, maar nooit doorgevraagd.
Het meest lompe tot nu toe was de grootmoeder van mijn man. Die tilde ooit mijn shirt op, klopte op mijn buik en zei 'die carrière is leuk hoor, maar hier wordt het ook wel eens tijd voor hè'. Naast voortdurend zeggen hoe graag ze een achterkleinkind wil meemaken. Ik was te flabbergasted om te reageren.
De afspraak bij de fertiliteitsarts ging verder dus goed, en aangezien ik ongesteld ben geworden dinsdag (toch weer even tranen hoor) heb ik woensdag mijn eerste echo gehad voor mijn cyclusanalyse. (ik krijg er 3 in verschillende stadia van mijn cyclus, al zijn die andere 2 moeilijk te plannen gezien hoe onregelmatig ik ben). Deze was verrassend positief en hoopgevend, gezien de problemen die er zijn. Toen ook even tranen, zou het toch...
Nu over iets meer dan een week echo 2, en man moet zijn sperma inleveren. Jammer genoeg is het eerste 'inlevermoment' 14 mei en volgt de uitslag 3 weken later, ik had er geen idee van dat dat zo lang duurde. Ook spannend, voor man nu ook nu hij weet dat mijn buik toch minder 'stuk' is dan gevreesd. Hoe dan ook, weer een nieuwe cyclus in en hoop en goede moed weer bij elkaar rapen. NOD weet ik pas (ongeveer) vanaf een positieve ovulatietest, zal rond 24 mei zijn wil mijn cyclus niet weer een hele korte of hele lange afslag nemen.
Het meest lompe tot nu toe was de grootmoeder van mijn man. Die tilde ooit mijn shirt op, klopte op mijn buik en zei 'die carrière is leuk hoor, maar hier wordt het ook wel eens tijd voor hè'. Naast voortdurend zeggen hoe graag ze een achterkleinkind wil meemaken. Ik was te flabbergasted om te reageren.
De afspraak bij de fertiliteitsarts ging verder dus goed, en aangezien ik ongesteld ben geworden dinsdag (toch weer even tranen hoor) heb ik woensdag mijn eerste echo gehad voor mijn cyclusanalyse. (ik krijg er 3 in verschillende stadia van mijn cyclus, al zijn die andere 2 moeilijk te plannen gezien hoe onregelmatig ik ben). Deze was verrassend positief en hoopgevend, gezien de problemen die er zijn. Toen ook even tranen, zou het toch...
Nu over iets meer dan een week echo 2, en man moet zijn sperma inleveren. Jammer genoeg is het eerste 'inlevermoment' 14 mei en volgt de uitslag 3 weken later, ik had er geen idee van dat dat zo lang duurde. Ook spannend, voor man nu ook nu hij weet dat mijn buik toch minder 'stuk' is dan gevreesd. Hoe dan ook, weer een nieuwe cyclus in en hoop en goede moed weer bij elkaar rapen. NOD weet ik pas (ongeveer) vanaf een positieve ovulatietest, zal rond 24 mei zijn wil mijn cyclus niet weer een hele korte of hele lange afslag nemen.
donderdag 25 april 2024 om 16:19
en ik ben blij voor het goede nieuws van de echo. Dat klinkt hoopgevend. Al is het vervelend dat alle stappen weer veel tijd in beslag nemen. Wordt er na het onderzoek van je man en jouw echo’s een vervolgplan gemaakt?
donderdag 25 april 2024 om 16:52
Klinkt goed Koffiehagedis, dat het er goed uit zag op de echo. En pfff lang inderdaad, de uitslag van het sperma onderzoek. Je wil natuurlijk heel graag weten of het in orde is of niet. Dingen kunnen uitsluiten.
Ik snap je tranen helemaal! Het is ook gewoon stom. In de eerste maanden is zwanger worden leuk en spannend. Zou het zijn gelukt? Maar als het langer duurt of je weet dat er iets aan de hand is, dan wordt het heel anders. Elke maand jezelf toespreken geen hoop te hebben, het zal wel niet raak zijn, en dan toch altijd weer het spannende moment rondom Nod. Zou het misschien toch? Vervolgens de teleurstelling en de onzekerheid, en het hele riedeltje de maand erna weer opnieuw. Op een gegeven moment is het echt lastig om optimistisch te blijven. Ik had vorige week een aankondiging van een collega. Ik heb heel erg blij gereageerd toen ze het vertelde maar oei, wat voelde dat oneerlijk.
Nu jullie echt zijn gestart met de onderzoeken, voelt dat beter? Dat je er een beetje grip op gaat proberen te krijgen?
Ik snap je tranen helemaal! Het is ook gewoon stom. In de eerste maanden is zwanger worden leuk en spannend. Zou het zijn gelukt? Maar als het langer duurt of je weet dat er iets aan de hand is, dan wordt het heel anders. Elke maand jezelf toespreken geen hoop te hebben, het zal wel niet raak zijn, en dan toch altijd weer het spannende moment rondom Nod. Zou het misschien toch? Vervolgens de teleurstelling en de onzekerheid, en het hele riedeltje de maand erna weer opnieuw. Op een gegeven moment is het echt lastig om optimistisch te blijven. Ik had vorige week een aankondiging van een collega. Ik heb heel erg blij gereageerd toen ze het vertelde maar oei, wat voelde dat oneerlijk.
Nu jullie echt zijn gestart met de onderzoeken, voelt dat beter? Dat je er een beetje grip op gaat proberen te krijgen?
donderdag 25 april 2024 om 17:07
@Isabel: Ja, na alle uitslagen (dat zal medio juni zijn) volgt er een afspraak en eventueel een plan. Gezien ik 'pas' 35 ben en de eerste echo verrassend positief is is er, ondanks het lange proberen en de schade in mijn buik, een grote kans dat ze toch wil dat we het een jaar echt met ovulatietesten en de hele shebang natuurlijk blijven proberen. (dus tot september in ons geval) Gezien de impact van een traject. Ze zal een berekening maken en voorleggen van de statistische kans dat dat tot succes gaat leiden. Mocht die lager uitvallen (doordat mijn volgende medio-cylus echo tegenvalt bijvoorbeeld, of het zaad van mijn man niet zwemvaardig of in lage aantallen is 
) is het eerder mogelijk.
@Zonnegloed: Ja, zo ontzettend herkenbaar. Van 'oh wat spannend en tof dat we hiermee bezig zijn, zou het, zou het' is het inmiddels naar een bijna wanhopig 'tsja, vast niet voor de zoveelste keer, maar wie weet... Nopez, natuurlijk niet' gegaan. Niet alleen bij mij, man voelt het ook. Hoe is dat bij jullie 2?
Ik heb nu ook een zwangere vriendin van bijna 38. Maakte zich mega veel zorgen, iedere maand huilend gebeld dat het 'weer' niet raak is, vast nooit gaat lukken, vreselijk proces, het naar is dat ze niet voor een half jaar proberen voor een traject terecht kan... Nu raak, gewoon binnen het half jaar. Blij voor haar, tuurlijk, voordat haar situatie stabiel genoeg was om aan kinderen te beginnen heeft ze lang moeten wachten. En toch ook, heel lullig, ben ik verdrietig en wat bozig over het maandelijks troosten terwijl ze zoals het er nu naar uitziet gewoon gezond door een zwangerschap zal gaan. Ik vind mijn houding tot haar bepalen op dit moment moeilijk (want megablij reageren op appjes over de liefde die ze voelt die ze nog nooit zo heeft gevoeld, etc, lukt me echt niet altijd
), en dat weer naar van mezelf.
Of het beter voelt nu we zijn gestart met de onderzoeken... Weet ik niet. Vooral omdat het niets verandert aan het wachten. Hoe het met mijn man zit weten we pas in juni, een eventueel traject start als daar geen bijzonderheden uit komen pas op z'n vroegst in september. Dus in feite is er niets verandert, met als enig heel fijn feit dat ik er dus beter 'voor sta' dan gedacht. Maar dat is wellicht allemaal wat vanuit een negatieve mindset geschreven die ik sinds ik ongesteld ben (en hoorde over zwangerschap van de vriendin) even lastig van me af kan schudden.
) is het eerder mogelijk. @Zonnegloed: Ja, zo ontzettend herkenbaar. Van 'oh wat spannend en tof dat we hiermee bezig zijn, zou het, zou het' is het inmiddels naar een bijna wanhopig 'tsja, vast niet voor de zoveelste keer, maar wie weet... Nopez, natuurlijk niet' gegaan. Niet alleen bij mij, man voelt het ook. Hoe is dat bij jullie 2?
Ik heb nu ook een zwangere vriendin van bijna 38. Maakte zich mega veel zorgen, iedere maand huilend gebeld dat het 'weer' niet raak is, vast nooit gaat lukken, vreselijk proces, het naar is dat ze niet voor een half jaar proberen voor een traject terecht kan... Nu raak, gewoon binnen het half jaar. Blij voor haar, tuurlijk, voordat haar situatie stabiel genoeg was om aan kinderen te beginnen heeft ze lang moeten wachten. En toch ook, heel lullig, ben ik verdrietig en wat bozig over het maandelijks troosten terwijl ze zoals het er nu naar uitziet gewoon gezond door een zwangerschap zal gaan. Ik vind mijn houding tot haar bepalen op dit moment moeilijk (want megablij reageren op appjes over de liefde die ze voelt die ze nog nooit zo heeft gevoeld, etc, lukt me echt niet altijd
), en dat weer naar van mezelf. Of het beter voelt nu we zijn gestart met de onderzoeken... Weet ik niet. Vooral omdat het niets verandert aan het wachten. Hoe het met mijn man zit weten we pas in juni, een eventueel traject start als daar geen bijzonderheden uit komen pas op z'n vroegst in september. Dus in feite is er niets verandert, met als enig heel fijn feit dat ik er dus beter 'voor sta' dan gedacht. Maar dat is wellicht allemaal wat vanuit een negatieve mindset geschreven die ik sinds ik ongesteld ben (en hoorde over zwangerschap van de vriendin) even lastig van me af kan schudden.
donderdag 25 april 2024 om 17:20
Ahhh snap ik goed hoor, je bent heel blij voor je vriendin maar tegelijkertijd wil je het zelf zo graag, en dan voelt dat gewoon oneerlijk als het bij haar binnen een halfjaar al is gelukt, en jij maar zit te proberen al die tijd zonder resultaat. Dat is echt een dubbel gevoel en even slikken.
Maar jeetje, nog proberen tot september lijkt me ook mentaal zwaar hoor, even los van daarna misschien een traject in moeten gaan.
Mijn vriend is mentaal echt super sterk, de sterkste persoon die ik ken. En super stabiel ook. Dat is dus mijn rots in de branding haha. Dat helpt mij onwijs om dingen te relativeren en kan lekker alles bij hem kwijt, en af en toe even zeuren. Hij maakt zich niet druk om dingen waar hij geen invloed op heeft. Maar hij vindt het natuurlijk ook jammer en wil ook graag dat het lukt. Het scheelt dat hij vooral wil dat het ooit lukt, en er minder moeite mee heeft dat het langer zou duren dan gemiddeld. Ik voel de klok wel tikken nu ik binnenkort 30 word, heb heel debiel altijd dat als “grens” in mn hoofd gehad. Dan was ik lekker jong moeder, en dat leek me altijd leuk. Maar toen ik 25 ofzo was moest ik nog helemaaaaal niet aan kinderen denken haha.
Maar jeetje, nog proberen tot september lijkt me ook mentaal zwaar hoor, even los van daarna misschien een traject in moeten gaan.
Mijn vriend is mentaal echt super sterk, de sterkste persoon die ik ken. En super stabiel ook. Dat is dus mijn rots in de branding haha. Dat helpt mij onwijs om dingen te relativeren en kan lekker alles bij hem kwijt, en af en toe even zeuren. Hij maakt zich niet druk om dingen waar hij geen invloed op heeft. Maar hij vindt het natuurlijk ook jammer en wil ook graag dat het lukt. Het scheelt dat hij vooral wil dat het ooit lukt, en er minder moeite mee heeft dat het langer zou duren dan gemiddeld. Ik voel de klok wel tikken nu ik binnenkort 30 word, heb heel debiel altijd dat als “grens” in mn hoofd gehad. Dan was ik lekker jong moeder, en dat leek me altijd leuk. Maar toen ik 25 ofzo was moest ik nog helemaaaaal niet aan kinderen denken haha.
donderdag 25 april 2024 om 17:55
Ah dat is heel fijn. Man hier hetzelfde, hoewel het bij hem stiekem toch wel gaat opbreken inmiddels. Al zijn vrienden hebben al kinderen, hij droomt er al jaren van, hij wil die volgende stap zo graag.
En ja, 'grappig' he, die 'grenzen' die we onszelf opleggen of waar we op hopen. Ik wilde altijd maximaal 34 zijn, want zo oud was mijn moeder toen ze mij, haar laatste kind kreeg, en dat vond ik altijd suuuuperoud. Nou, wellicht lukt 36
En ja, 'grappig' he, die 'grenzen' die we onszelf opleggen of waar we op hopen. Ik wilde altijd maximaal 34 zijn, want zo oud was mijn moeder toen ze mij, haar laatste kind kreeg, en dat vond ik altijd suuuuperoud. Nou, wellicht lukt 36
donderdag 25 april 2024 om 18:56
Fijn om allebei een sterke man te hebben. Dat helpt zoveel. Je doet het toch echt samen. En als je er samen zo in staat, dan kom je er samen wel.
Het lijkt me idd gek om aan een proces te beginnen en dat er dan een soort van verlengd wachten ontstaat. Je wilt op een gegeven moment zo graag dat de maanden lang duren.
En die grenzen die je jezelf oplegt zijn herkenbaar idd. Je rekt het idee van je toekomstbeeld toch continu op. Ik leef in ieder geval heel erg met jullie mee en blijf mee duimen!
Over de vriendin, weet ze van jouw situatie? Of weet ze er voldoende van? Dan kan ze er mogelijk meer rekening mee houden.
Het lijkt me idd gek om aan een proces te beginnen en dat er dan een soort van verlengd wachten ontstaat. Je wilt op een gegeven moment zo graag dat de maanden lang duren.
En die grenzen die je jezelf oplegt zijn herkenbaar idd. Je rekt het idee van je toekomstbeeld toch continu op. Ik leef in ieder geval heel erg met jullie mee en blijf mee duimen!
Over de vriendin, weet ze van jouw situatie? Of weet ze er voldoende van? Dan kan ze er mogelijk meer rekening mee houden.
vrijdag 26 april 2024 om 09:22
Hoi! Ik wilde hier alleen even laten weten dat ik aan jullie denk en soms even snel scannend mee lees.
Ik ben nog niet zwanger en herken een hoop van wat op de laatste pagina is geschreven.
Hier gaat het ondanks dat wel goed, ook mijn man is mijn rots in de branding.
Ik hoop dat we elkaar allemaal snel spreken/schrijven/zien in een uitgerekend topic.
Heel veel liefs en positieve vibes
Ik ben nog niet zwanger en herken een hoop van wat op de laatste pagina is geschreven.
Hier gaat het ondanks dat wel goed, ook mijn man is mijn rots in de branding
. Ik hoop dat we elkaar allemaal snel spreken/schrijven/zien in een uitgerekend topic.
Heel veel liefs en positieve vibes
vrijdag 26 april 2024 om 10:31
Ah wat naar voor jullie, al die zinspelingen en vragen... 
Ik merk dat ik er zelf vrij open over praat met mensen die wat dichterbij staan, ook omdat ik wat vrienden heb in hetzelfde schuitje. Ik heb (nog) geen moeite met andere zwangerschapsaankondigingen, maar ik merk dat ik wel enorme jeuk krijg als mensen gaan lopen pochen over dat het in één keer raak was, of als iets een 'ongelukje' was.
Koffiehagedis, fijn dat de eerste resultaten voorzichtig positief zijn. Nu hopen dat het voor je man ook goed uitvalt. Ik hoop gewoon voor jullie dat het allemaal makkelijk te verhelpen is.
Zonnegloed, ook voor jou. Ik vind je echt sterk! Ook heel herkenbaar van die leeftijden. Ik vond 30 wat dat betreft ook wel echt een hobbel. Toen ik jonger was, had ik gedacht al wel voor mijn 30e 1 of 2 kinderen te hebben, haha. Little did I know.
Arlandria, fijn om jou ook weereens voorbij te zien komen in dit topic. Goed om te horen dat het verder goed met je gaat.
Ik ben ook nog niet zwanger. Ondanks dat ik deze maand dus erg rustig eronder was, geen ovulatietesten heb gedaan ben ik nu al heel ver in mijn cyclus. Ik had gehoopt dat het dan misschien toch raak zou zijn, maar mijn test was gewoon helemaal wit helaas. Nu maar weer wachten tot ik ongesteld word. Ik kan ook enorm rekenen op mijn vriend, hij heeft echt een hele positieve mindset.
Ik merk dat ik er zelf vrij open over praat met mensen die wat dichterbij staan, ook omdat ik wat vrienden heb in hetzelfde schuitje. Ik heb (nog) geen moeite met andere zwangerschapsaankondigingen, maar ik merk dat ik wel enorme jeuk krijg als mensen gaan lopen pochen over dat het in één keer raak was, of als iets een 'ongelukje' was.Koffiehagedis, fijn dat de eerste resultaten voorzichtig positief zijn. Nu hopen dat het voor je man ook goed uitvalt. Ik hoop gewoon voor jullie dat het allemaal makkelijk te verhelpen is.
Zonnegloed, ook voor jou. Ik vind je echt sterk! Ook heel herkenbaar van die leeftijden. Ik vond 30 wat dat betreft ook wel echt een hobbel. Toen ik jonger was, had ik gedacht al wel voor mijn 30e 1 of 2 kinderen te hebben, haha. Little did I know.
Arlandria, fijn om jou ook weereens voorbij te zien komen in dit topic. Goed om te horen dat het verder goed met je gaat.
Ik ben ook nog niet zwanger. Ondanks dat ik deze maand dus erg rustig eronder was, geen ovulatietesten heb gedaan ben ik nu al heel ver in mijn cyclus. Ik had gehoopt dat het dan misschien toch raak zou zijn, maar mijn test was gewoon helemaal wit helaas.
Nu maar weer wachten tot ik ongesteld word. Ik kan ook enorm rekenen op mijn vriend, hij heeft echt een hele positieve mindset.
vrijdag 26 april 2024 om 12:08
Wat leuk om weer van je te horen Arlandria! En wat fijn dat je ook zoveel aan je vriend hebt. Jij had het ook aan mensen in je omgeving verteld toch? Kun je er met hen ook goed over praten? Ik twijfel soms of ik dat ook zal doen. Het voelt alsof ik de hele tijd iets achter hou, maar het lijkt me ook zo leuk om het geheel onverwachts aan te kondigen.
Fidei, het vermelden/pochen van mensen dat het snel raak was snap ik ook niet zo goed. Het zal denk ik dan eerder hun eigen verbazing zijn denk ik waardoor ze dat roepen? Het maakt je niet mannelijker of vrouwelijker of beter, en het maakt ook echt niemand wat uit in hoeveel rondes het is gelukt. Dus een andere reden dan dat ze er zelf verbaasd over zijn, kan ik ook niet bedenken, het is niet iets wat je zelf in de hand hebt, dus waarom erover opscheppen? Ik heb het gelukkig nog niet meegemaakt dat iemand dat deed haha, zou ik ook heel snel klaar mee zijn.
Wat balen joh die witte test, zeker als je cyclus langer is dan je verwachtte, krijg je toch weer wat hoop dat het is gelukt. Nu maar gauw ongesteld worden en dan snel door naar de volgende ronde.
Fidei, het vermelden/pochen van mensen dat het snel raak was snap ik ook niet zo goed. Het zal denk ik dan eerder hun eigen verbazing zijn denk ik waardoor ze dat roepen? Het maakt je niet mannelijker of vrouwelijker of beter, en het maakt ook echt niemand wat uit in hoeveel rondes het is gelukt. Dus een andere reden dan dat ze er zelf verbaasd over zijn, kan ik ook niet bedenken, het is niet iets wat je zelf in de hand hebt, dus waarom erover opscheppen? Ik heb het gelukkig nog niet meegemaakt dat iemand dat deed haha, zou ik ook heel snel klaar mee zijn.
Wat balen joh die witte test, zeker als je cyclus langer is dan je verwachtte, krijg je toch weer wat hoop dat het is gelukt. Nu maar gauw ongesteld worden en dan snel door naar de volgende ronde.
vrijdag 26 april 2024 om 12:17
Ja, ik kan er heel goed met hen over praten. Iedereen is ook heel respectvol. Mij heeft het ontzettend geholpen en heb daarom ook besloten om het niet meer voor me te houden als ik het wil zeggen.Zonnegloed schreef: ↑26-04-2024 12:08Wat leuk om weer van je te horen Arlandria! En wat fijn dat je ook zoveel aan je vriend hebt. Jij had het ook aan mensen in je omgeving verteld toch? Kun je er met hen ook goed over praten?
Hierdoor is onlangs een vriendin ook open geweest over haar kinderwens en hebben we een heel fijn gesprek gehad: zij is minder lang bezig maar komt nu in de fase waarin ze zich beseft dat het dus misschien niet heel snel gaat gebeuren.
Ik wilde ook heel graag mensen verrassen maar ik ben iemand die gevoelens niet onder controle kan houden als ik er niet over praat. Dus voor mij werkte het geheimhouden heel slecht voor mijn mentale gezondheid.
Mijn advies is om, als je dit ook ervaart, klein te beginnen en het te vertellen aan iemand die je het meest vertrouwt. Kijk hoe dit bevalt en dan kan je het daarbij laten of het zoals ik aan meerdere mensen vertellen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
