Zwanger
alle pijlers
Zwanger worden/zijn na stilgeboorte (IUVD)
woensdag 10 maart 2021 om 22:11
Hopelijk kan dit topic een functie krijgen om ervaringen te delen over opnieuw zwanger worden na een stilgeboorte (IUVD).
Ik weet dat er al wel topics bestaan over zwanger worden na een miskraam maar vind dit te anders voelen, en een topic over 'niet onbezorgd zwanger' wat inmiddels van zo'n leeftijd is dat het vooral over de kinderen ofwel vergevorderde zwangerschappen gaat (ook superfijn en hoopvol natuurlijk, maar daar past mijn verhaal nu minder tussen). Vandaar toch een nieuwe. Hopelijk helpt dit voor meerdere mensen!
Ik zal hieronder zelf aftrappen, maar hoop vooral dat ieder die zich aangesproken voelt, zich welkom voelt om te delen, ook als je niet perse nu opnieuw zwanger wilt worden maar over een tijdje, of als je misschien juist net opnieuw zwanger bent en daarover je ervaringen wilt delen.
Ik weet dat er al wel topics bestaan over zwanger worden na een miskraam maar vind dit te anders voelen, en een topic over 'niet onbezorgd zwanger' wat inmiddels van zo'n leeftijd is dat het vooral over de kinderen ofwel vergevorderde zwangerschappen gaat (ook superfijn en hoopvol natuurlijk, maar daar past mijn verhaal nu minder tussen). Vandaar toch een nieuwe. Hopelijk helpt dit voor meerdere mensen!
Ik zal hieronder zelf aftrappen, maar hoop vooral dat ieder die zich aangesproken voelt, zich welkom voelt om te delen, ook als je niet perse nu opnieuw zwanger wilt worden maar over een tijdje, of als je misschien juist net opnieuw zwanger bent en daarover je ervaringen wilt delen.
Heb lief, houd moed. Komt goed.
vrijdag 13 augustus 2021 om 11:49
Gefeliciteerd Gember 
. Wat heerlijk dat hij er gezond en wel is. Hebben jullie een fijne kraamweek gehad?
Qua tips om niet te veel te stressen zijn wandelen, afleiding zoeken en schrijven (ook hier op het forum
inderdaad goede tips. Verder denk ik dat het ook helpt om gewoon te accepteren dat het lang duurt en stressvol is, het is voor ons nu eenmaal bepaald geen roze wolk he.
@Fietser: wat schattig van het aardbeitje
. Wanneer heb je je eerste echo?
. Wat heerlijk dat hij er gezond en wel is. Hebben jullie een fijne kraamweek gehad? Qua tips om niet te veel te stressen zijn wandelen, afleiding zoeken en schrijven (ook hier op het forum
inderdaad goede tips. Verder denk ik dat het ook helpt om gewoon te accepteren dat het lang duurt en stressvol is, het is voor ons nu eenmaal bepaald geen roze wolk he. @Fietser: wat schattig van het aardbeitje
. Wanneer heb je je eerste echo?
happiness = reality - expectations
vrijdag 13 augustus 2021 om 19:42
Wat fijn Caro dat je bewust verschillen merkt met de vorige zwangerschap, dat helpt wellicht wat me het los van elkaar zien van deze ervaringen.
Heb je nu echt andere klachten? Of andere timing/intensiteit?
Schrijven is wel een goed punt van jullie, dat heb ik na de geboorte van Mirte wel echt veel gedaan (het is een dusdanige bundel geworden, dat ik me wel eens afvraag of ik m moet laten afdrukken, als dat andere ouders zou kunnen helpen). Nu alleen een kort stukje/liedje, verder komt er niet echt iets.
Wel merk ik dat een flinke wandeling nog een tijdje doorwerkt in meer rust, dat is wel fijn, en goed om te weten.
Morgen weer een lekkere wandeling, en die eerste echo is maandag al (gelukkig, geloof ik)
Hoe is het bij jou Whoopsa?
Heb je nu echt andere klachten? Of andere timing/intensiteit?
Schrijven is wel een goed punt van jullie, dat heb ik na de geboorte van Mirte wel echt veel gedaan (het is een dusdanige bundel geworden, dat ik me wel eens afvraag of ik m moet laten afdrukken, als dat andere ouders zou kunnen helpen). Nu alleen een kort stukje/liedje, verder komt er niet echt iets.
Wel merk ik dat een flinke wandeling nog een tijdje doorwerkt in meer rust, dat is wel fijn, en goed om te weten.
Morgen weer een lekkere wandeling, en die eerste echo is maandag al (gelukkig, geloof ik)
Hoe is het bij jou Whoopsa?
Heb lief, houd moed. Komt goed.
zaterdag 14 augustus 2021 om 12:41
Whoopsa, daar heb je helemaal gelijk in. Het is geen roze wolk en dat accepteren is ook een belangrijke stap.
Fietsertje, fijn dat je maandag de eerste echo hebt! Hoe voel jij je? Misschien komt schrijven wel weer als deze zwangerschap goed mag blijven gaan. En fijn dat wandelen je veel rust geeft!
Mijn klachten deze keer zijn intenser. Ik was de vorige keer ook moe en misselijk maar nu zijn beide kwaaltjes heviger. Ik ben blij dat we nog thuiswerken want ik kan eigenlijk niet zonder een middagdutje. En er verschijnt ook al een buikje, dat is bij de tweede vaak sneller had ik al begrepen. Bij Oliver bleef ik lang plat, mijn baarmoeder ligt diep, maar nu kent hij het trucje denk ik dus alles word al lekker aan de kant geduwt. Dat is ergens ook wel fijn qua besef merk ik...
Hoop dat jullie allemaal een fijn en zonnig weekend hebben!
Fietsertje, fijn dat je maandag de eerste echo hebt! Hoe voel jij je? Misschien komt schrijven wel weer als deze zwangerschap goed mag blijven gaan. En fijn dat wandelen je veel rust geeft!
Mijn klachten deze keer zijn intenser. Ik was de vorige keer ook moe en misselijk maar nu zijn beide kwaaltjes heviger. Ik ben blij dat we nog thuiswerken want ik kan eigenlijk niet zonder een middagdutje. En er verschijnt ook al een buikje, dat is bij de tweede vaak sneller had ik al begrepen. Bij Oliver bleef ik lang plat, mijn baarmoeder ligt diep, maar nu kent hij het trucje denk ik dus alles word al lekker aan de kant geduwt. Dat is ergens ook wel fijn qua besef merk ik...
Hoop dat jullie allemaal een fijn en zonnig weekend hebben!
maandag 16 augustus 2021 om 12:16
Echo gehad; het zit op het goede plekkie en hartje klopt
Termijn lijkt iets korter dan ik inschatte maar daar maakte de gyn zich totaal geen zorgen over.
Mag over 2,5wk nog eens, dan kan man ook mee en durf ik het misschien ook wat meer te geloven
voor nu neemt het weinig spanning weg merk ik, wel voegt het hoop toe, dat is ook iets waard.
Verder geruststellend misselijk, ongeveer de intensiteit die ik van eerder herken maar wel wat meer in de ochtend (was eerder vooral ook de avond).
Middagdutjes herken ik! Lukt niet altijd met mn werk, maar als het niet gaat werkt eind vd middag ook.
Termijn lijkt iets korter dan ik inschatte maar daar maakte de gyn zich totaal geen zorgen over.
Mag over 2,5wk nog eens, dan kan man ook mee en durf ik het misschien ook wat meer te geloven
voor nu neemt het weinig spanning weg merk ik, wel voegt het hoop toe, dat is ook iets waard.Verder geruststellend misselijk, ongeveer de intensiteit die ik van eerder herken maar wel wat meer in de ochtend (was eerder vooral ook de avond).
Middagdutjes herken ik! Lukt niet altijd met mn werk, maar als het niet gaat werkt eind vd middag ook.
Heb lief, houd moed. Komt goed.
maandag 16 augustus 2021 om 18:41
Ah wat een fijn bericht Fietsertje! Wat is nu je geschatte termijn? Mooi dat je snel weer een keer mag, hopelijk groeit jullie aarbeitje in de tussentijd goed door 
Ik herken wel wat je zegt over kleine beetjes hoop, zo af en toe komen die tussendoor gekropen en zie ik het ineens goed aflopen. Dan denk ik ook tsja, we kunnen toch niet twee keer zoveel pech hebben. Maar dat kan natuurlijk best dus die gedachte is vaak van tijdelijke aard. Wel belangrijk om jezelf af en toe die positieve gedachte mee te geven!
Ik herken wel wat je zegt over kleine beetjes hoop, zo af en toe komen die tussendoor gekropen en zie ik het ineens goed aflopen. Dan denk ik ook tsja, we kunnen toch niet twee keer zoveel pech hebben. Maar dat kan natuurlijk best dus die gedachte is vaak van tijdelijke aard. Wel belangrijk om jezelf af en toe die positieve gedachte mee te geven!
zaterdag 21 augustus 2021 om 16:23
Wat fijn van de goede echo Fietsertje! Hoe gaat het met de misselijkheid? En wat mooi dat je denkt aan het publiceren van je schrijfsels.
Carov, hoe ver ben je nu? Mooi dat je al een buikje krijgt, kan inderdaad sneller gaan bij een tweede zwangerschap. Ik had dat zelf niet zo, was rond 15, 16 weken nog weinig te zien maar heb sowieso al wel een beetje een buikje
. En de eerste zwangerschap was alweer 4 jaar geleden, misschien scheelt dat ook.
Hier gaat het wel prima. Net vakantie. Lijkt wel alsof er nu nog wat vermoeidheid uit komt bij ons allebei. Lekker rustig aan doen - soms beetje lastig met een actieve 4jarige, maar dat geeft ook wel weer leuke afleiding.
Carov, hoe ver ben je nu? Mooi dat je al een buikje krijgt, kan inderdaad sneller gaan bij een tweede zwangerschap. Ik had dat zelf niet zo, was rond 15, 16 weken nog weinig te zien maar heb sowieso al wel een beetje een buikje
. En de eerste zwangerschap was alweer 4 jaar geleden, misschien scheelt dat ook. Hier gaat het wel prima. Net vakantie. Lijkt wel alsof er nu nog wat vermoeidheid uit komt bij ons allebei. Lekker rustig aan doen - soms beetje lastig met een actieve 4jarige, maar dat geeft ook wel weer leuke afleiding
.
happiness = reality - expectations
donderdag 26 augustus 2021 om 19:08
Ik ben nu 13 weken! We hadden vanochtend weer een echo en hebben de NIPT test nog laten doen. Ik blijf de echo's echt heel spannend vinden, dat beeld van een echo zonder kloppend hartje komt dan weer zo heftig terug. Tussen de echo's door gaat het eigenlijk wel en groeit er zelfs al wat vertrouwen en hoop, maar als we dan in het ziekenhuis zitten te wachten kan ik echt alleen maar denken dat het mis is... Gelukkig zei ze vanochtend direct dat het hartje klopte, daarna durf ik pas mee te kijken. Verder zag de echo er ook helemaal goed uit. Maar ik hoop wel dat de angst voor controles iets minder groot gaat worden...
Volgende week doen we ook nog de 13 weken echo, dat is een nieuwe medische echo die op 1 september in gaat. Dan ben ik al 14 weken maar dat mocht nog net. Hopelijk groeit het vertrouwen met een goede uitslag van die echo en de NIPT, ben heel benieuwd!
Fietsertje, hoe gaat het nu met jou?
Whoopsa, wat heerlijk dat je vakantie hebt! Hopelijk kom je goed tot rust, ondanks de energie van de 4 jarige
Gember, hoe gaat het met jou en de kleine?
Volgende week doen we ook nog de 13 weken echo, dat is een nieuwe medische echo die op 1 september in gaat. Dan ben ik al 14 weken maar dat mocht nog net. Hopelijk groeit het vertrouwen met een goede uitslag van die echo en de NIPT, ben heel benieuwd!
Fietsertje, hoe gaat het nu met jou?
Whoopsa, wat heerlijk dat je vakantie hebt! Hopelijk kom je goed tot rust, ondanks de energie van de 4 jarige
Gember, hoe gaat het met jou en de kleine?
zondag 29 augustus 2021 om 14:37
Ha, ik ben een tijdje wat stil geweest, heb vanwege (dreigende) miskraamverhalen het forum een beetje links laten liggen ter stressreductie.
Wat ook meespeelde was véél misselijkheid, zodat achter een scherm zitten geen favoriete bezigheid was.
Inmiddels is de misselijkheid beter te houden en psychisch is het best rustig. 'wat komt dat komt' is makkelijker te accepteren geloof ik, en afleiding is goed te vinden.
De spanning rond echo's snap ik Caro (succes deze week)! Ik verwacht bij mezelf hetzelfde a.s. vrijdag. Gelukkig kan man dan mee en is de gyn de liefste dokter die ik ken (en ik ken er zat want ben er zelf eentje hahah).
En elke dag is er weer eentje
Wat ook meespeelde was véél misselijkheid, zodat achter een scherm zitten geen favoriete bezigheid was.
Inmiddels is de misselijkheid beter te houden en psychisch is het best rustig. 'wat komt dat komt' is makkelijker te accepteren geloof ik, en afleiding is goed te vinden.
De spanning rond echo's snap ik Caro (succes deze week)! Ik verwacht bij mezelf hetzelfde a.s. vrijdag. Gelukkig kan man dan mee en is de gyn de liefste dokter die ik ken (en ik ken er zat want ben er zelf eentje hahah).
En elke dag is er weer eentje
Heb lief, houd moed. Komt goed.
zondag 5 september 2021 om 13:23
zaterdag 11 september 2021 om 09:37
Hoe gaat het met jullie meiden?
Ik heb inmiddels alle controles van het eerste trimester goed kunnen afsluiten. Geen bijzonderheden bij de 13 weken echo, de NIPT test en mijn bloedonderzoeken. Toch een hele opluchting. Gisteren zagen we onze gyn weer en kregen we bij de echo een duimpje omhoog van de baby, haha. Je gaat overal signalen in zien als je ze wilt zien
Nu langzaam toewerken naar de 20-weken echo over 4 weken. Ik blijf de controles elke keer zo enorm spannend vinden. Op weg naar het ziekenhuis ben ik overtuigd van slecht nieuws... Tussendoor zit dat scenario veel meer op de achtergrond, ook al blijft een goede afloop ook heel ver weg voelen. Maar bij elke controle springt het naar de voorgrond en ben ik zo bang om weer het verdriet te voelen. Ik weet niet of het realistisch is om te denken dat dat minder gaat worden.
Voor de meiden verder in de zwangerschap of inmiddels weer met een kindje: hebben jullie tijdens de zwangerschap baat gehad bij mentale ondersteuning? En zo ja, wat voor soort mentale hulp?
Ik heb inmiddels alle controles van het eerste trimester goed kunnen afsluiten. Geen bijzonderheden bij de 13 weken echo, de NIPT test en mijn bloedonderzoeken. Toch een hele opluchting. Gisteren zagen we onze gyn weer en kregen we bij de echo een duimpje omhoog van de baby, haha. Je gaat overal signalen in zien als je ze wilt zien
Nu langzaam toewerken naar de 20-weken echo over 4 weken. Ik blijf de controles elke keer zo enorm spannend vinden. Op weg naar het ziekenhuis ben ik overtuigd van slecht nieuws... Tussendoor zit dat scenario veel meer op de achtergrond, ook al blijft een goede afloop ook heel ver weg voelen. Maar bij elke controle springt het naar de voorgrond en ben ik zo bang om weer het verdriet te voelen. Ik weet niet of het realistisch is om te denken dat dat minder gaat worden.
Voor de meiden verder in de zwangerschap of inmiddels weer met een kindje: hebben jullie tijdens de zwangerschap baat gehad bij mentale ondersteuning? En zo ja, wat voor soort mentale hulp?
maandag 13 september 2021 om 14:32
Fijn Caro dat alles er tot nu zo goed uit ziet! Ik bleef ook telkens spanning houden voor de controles, en dan even een grote opluchting die een paar dagen bleef en daarna weer wat meer onzeker. Dat werd wel minder naarmate de zwangerschap vorderde en ik de baby ook ging voelen etc. (Al wilde ik het liefste de hele dag non-stop beweging voelen en dat is natuurlijk niet want ze slapen ook veel haha)
Ik heb gesprekken gehad bij een psycholoog, veel baat bij gehad. Ook om de nieuwe zwangerschap en de vorige los van elkaar te leren zien en ik wilde het naar beide kindjes telkens eerlijk en goed doen. Schuldgevoel naar ons eerste kindje met spulletjes regelen voor deze zwangerschap, en schuldgevoel naar deze baby als ik veel verdriet had over ons eerste kindje omdat ik dan weer die aandacht niet voor nu had. Zo verwarrend vond ik het, schuldgevoel, verdriet, blijdschap, opluchting, spanning, vanalles door elkaar. Zij hielp me geweldig hierbij! En ook met gesprekken ter voorbereiding op de bevalling, ik was heel bang voor flashbacks. Uiteindelijk dit niet op een nare manier ervaren, weeën herkende ik wel echt van de eerste. Op naar jouw 20w echo, wat lief van dat duimpje!
Fietsertje hoe was jouw echo?
En SusieFlower, ik denk aan je en ben benieuwd hoe het met je gaat.
Hier gaat het goed met de kleine, hij is heel relaxed en makkelijk en al flink gegroeid. Kan 'm soms wel opeten zo schattig vind ik hem!
Ik heb gesprekken gehad bij een psycholoog, veel baat bij gehad. Ook om de nieuwe zwangerschap en de vorige los van elkaar te leren zien en ik wilde het naar beide kindjes telkens eerlijk en goed doen. Schuldgevoel naar ons eerste kindje met spulletjes regelen voor deze zwangerschap, en schuldgevoel naar deze baby als ik veel verdriet had over ons eerste kindje omdat ik dan weer die aandacht niet voor nu had. Zo verwarrend vond ik het, schuldgevoel, verdriet, blijdschap, opluchting, spanning, vanalles door elkaar. Zij hielp me geweldig hierbij! En ook met gesprekken ter voorbereiding op de bevalling, ik was heel bang voor flashbacks. Uiteindelijk dit niet op een nare manier ervaren, weeën herkende ik wel echt van de eerste. Op naar jouw 20w echo, wat lief van dat duimpje!
Fietsertje hoe was jouw echo?
En SusieFlower, ik denk aan je en ben benieuwd hoe het met je gaat.
Hier gaat het goed met de kleine, hij is heel relaxed en makkelijk en al flink gegroeid. Kan 'm soms wel opeten zo schattig vind ik hem!
woensdag 15 september 2021 om 11:07
Echo was goed, was heel fijn om goede groei en hartactie te zien (en een 'wiggle'), en ook aan de gyn te zien hoe blij hij er ook van werk dat het er goed uitzag (echt superbetrokken die man)
Inmiddels heb ik tussentijds 2x een extra echo gehad vanwege minibeetjes bloedverlies en uiteraard zorgen daarbij. Ook die zagen er gelukkig uitstekend uit en inmiddels 'zie ik geen roze meer' dus dat is mooi.
Vrijdag is de termijn echo, ook dat vind ik wel weer spannend. Ook omdat daarna de NIPT te plannen is, en ik vermoed dat ik me dan pas écht druk ga maken... Voor nu is het steeds nog wel goed te parkeren (met uitzondering dus van toen met het bloedverlies).
Ik heb in het ziekenhuis een gesprek gehad met maatschappelijk werkster, heel aardige vrouw maar ik had niet het idee dat ik iets van haar nodig had. Misschien verderop in de zwangerschap dat een psycholoog wel fijn is, maar vooralsnog heb ik het idee dat het zonder ook wel goed komt. Het scheelt dat man ook heel praterig is en de paar vriendinnen die van de zwangerschap weten heel begripvol
Wat misschien ook scheelt voor mij, is het gevoel dat Mirte de bedoeling had dat wij opnieuw een kindje zouden krijgen (ook een beetje ingegeven omdat de conceptie plaatsvond in de week van haar uitgerekende datum). Schuldgevoel heb ik dan ook niet echt tot nu toe, eerder het gevoel dat het heel goed naast elkaar past.
@ Caro; als het gevoel rondom het ziekenhuis neigt naar herbelevingen van toen, dan is het denk ik heel raadzaam om een psycholoog te vragen. Liefst eentje die ook EMDR kan. Ik kan je niks zeggen over of het verder gaandeweg minder wordt, maar ik hoop mee!
Inmiddels heb ik tussentijds 2x een extra echo gehad vanwege minibeetjes bloedverlies en uiteraard zorgen daarbij. Ook die zagen er gelukkig uitstekend uit en inmiddels 'zie ik geen roze meer' dus dat is mooi.
Vrijdag is de termijn echo, ook dat vind ik wel weer spannend. Ook omdat daarna de NIPT te plannen is, en ik vermoed dat ik me dan pas écht druk ga maken... Voor nu is het steeds nog wel goed te parkeren (met uitzondering dus van toen met het bloedverlies).
Ik heb in het ziekenhuis een gesprek gehad met maatschappelijk werkster, heel aardige vrouw maar ik had niet het idee dat ik iets van haar nodig had. Misschien verderop in de zwangerschap dat een psycholoog wel fijn is, maar vooralsnog heb ik het idee dat het zonder ook wel goed komt. Het scheelt dat man ook heel praterig is en de paar vriendinnen die van de zwangerschap weten heel begripvol
Wat misschien ook scheelt voor mij, is het gevoel dat Mirte de bedoeling had dat wij opnieuw een kindje zouden krijgen (ook een beetje ingegeven omdat de conceptie plaatsvond in de week van haar uitgerekende datum). Schuldgevoel heb ik dan ook niet echt tot nu toe, eerder het gevoel dat het heel goed naast elkaar past.
@ Caro; als het gevoel rondom het ziekenhuis neigt naar herbelevingen van toen, dan is het denk ik heel raadzaam om een psycholoog te vragen. Liefst eentje die ook EMDR kan. Ik kan je niks zeggen over of het verder gaandeweg minder wordt, maar ik hoop mee!
Heb lief, houd moed. Komt goed.
woensdag 22 september 2021 om 17:16
Ik heb a.s. vrijdag weer een afspraak met de gynaecoloog en wil dan met haar ook even praten over het mentale aspect. Het is niet zozeer dat ik me schuldig voel over deze zwangerschap. Wij hadden aan positieve test op de oorspronkelijke uitgerekende datum van Oliver, alsof het zo had moeten zijn. En deze kleine voelt echt al helemaal als een broertje/zusje van, voor allebei bestaat veel liefde en daarom mogen alle gevoelens die ik ervaar er zijn.
De controles in het ziekenhuis zorgen ook niet perse voor herbelevingen van eerder (ik kijk bijvoorbeeld best al uit naar de bevalling omdat ik dat - ondanks het verdriet - ook een enorm bijzondere en krachtige ervaring vond en ik heeeeeel graag een keer hoop mee te maken dat de uitkomst goed is), het is meer dat ik merk dat ik angst/spanning vast houd in mijn hoofd en lichaam over scenario b, het scenario waarin het weer mis gaat, en ik denk niet dat ik dat eruit krijg met afleiding zoeken, wandelen, etc. Inmiddels voel ik deze baby steeds beter (mijn man gisteren ook al!) en afgelopen maandag had ik de eerste keer een paniekbezoek aan het zkh omdat ik de baby toen al een tijd niet had gevoeld (wat natuurlijk helemaal niet raar is met deze termijn). Gelukkig was alles goed, maar de spanning die dat opleverde is niet ideaal met het vooruitzicht van nog 5 maanden zwangerschap. Misschien ben ik dus eerder op zoek naar ontspanningstherapie / angst wegnemen / vertrouwen groeien oid... Ik weet het nog niet precies en vind het veld van mentale hulp best overweldigend, dus ik vraag de gyn vrijdag maar gewoon even om advies
Fietsertje, hoe was de termijnecho? En heb je de NIPT test al laten doen?
De controles in het ziekenhuis zorgen ook niet perse voor herbelevingen van eerder (ik kijk bijvoorbeeld best al uit naar de bevalling omdat ik dat - ondanks het verdriet - ook een enorm bijzondere en krachtige ervaring vond en ik heeeeeel graag een keer hoop mee te maken dat de uitkomst goed is), het is meer dat ik merk dat ik angst/spanning vast houd in mijn hoofd en lichaam over scenario b, het scenario waarin het weer mis gaat, en ik denk niet dat ik dat eruit krijg met afleiding zoeken, wandelen, etc. Inmiddels voel ik deze baby steeds beter (mijn man gisteren ook al!) en afgelopen maandag had ik de eerste keer een paniekbezoek aan het zkh omdat ik de baby toen al een tijd niet had gevoeld (wat natuurlijk helemaal niet raar is met deze termijn). Gelukkig was alles goed, maar de spanning die dat opleverde is niet ideaal met het vooruitzicht van nog 5 maanden zwangerschap. Misschien ben ik dus eerder op zoek naar ontspanningstherapie / angst wegnemen / vertrouwen groeien oid... Ik weet het nog niet precies en vind het veld van mentale hulp best overweldigend, dus ik vraag de gyn vrijdag maar gewoon even om advies
Fietsertje, hoe was de termijnecho? En heb je de NIPT test al laten doen?
woensdag 22 september 2021 om 18:37
Hai CaroV1988,carov1988 schreef: ↑22-09-2021 17:16Ik heb a.s. vrijdag weer een afspraak met de gynaecoloog en wil dan met haar ook even praten over het mentale aspect. Het is niet zozeer dat ik me schuldig voel over deze zwangerschap. Wij hadden aan positieve test op de oorspronkelijke uitgerekende datum van Oliver, alsof het zo had moeten zijn. En deze kleine voelt echt al helemaal als een broertje/zusje van, voor allebei bestaat veel liefde en daarom mogen alle gevoelens die ik ervaar er zijn.
De controles in het ziekenhuis zorgen ook niet perse voor herbelevingen van eerder (ik kijk bijvoorbeeld best al uit naar de bevalling omdat ik dat - ondanks het verdriet - ook een enorm bijzondere en krachtige ervaring vond en ik heeeeeel graag een keer hoop mee te maken dat de uitkomst goed is), het is meer dat ik merk dat ik angst/spanning vast houd in mijn hoofd en lichaam over scenario b, het scenario waarin het weer mis gaat, en ik denk niet dat ik dat eruit krijg met afleiding zoeken, wandelen, etc. Inmiddels voel ik deze baby steeds beter (mijn man gisteren ook al!) en afgelopen maandag had ik de eerste keer een paniekbezoek aan het zkh omdat ik de baby toen al een tijd niet had gevoeld (wat natuurlijk helemaal niet raar is met deze termijn). Gelukkig was alles goed, maar de spanning die dat opleverde is niet ideaal met het vooruitzicht van nog 5 maanden zwangerschap. Misschien ben ik dus eerder op zoek naar ontspanningstherapie / angst wegnemen / vertrouwen groeien oid... Ik weet het nog niet precies en vind het veld van mentale hulp best overweldigend, dus ik vraag de gyn vrijdag maar gewoon even om advies
Fietsertje, hoe was de termijnecho? En heb je de NIPT test al laten doen?
Ik heb in het begin van dit topic eens een keer wat gereageerd maar ik wilde nu heel even reageren op jou.
Ik heb 6 jaar geleden mijn eerste kindje verloren. 2 dagen voor de bevalling is mijn zoontje overleden.
Nu 6 jaar later heb ik gezonde zoon gekregen die nu inmiddels alweer 1 jaar is.
Ik heb 5 jaar erover gedaan om te beslissen of ik weer een kindje wilde want dit is mij niet in de koude kleren gaan zitten. Ik heb tijdens mijn zwangerschap maatschappelijke hulp gekregen en ook nog even na de bevalling. Ondanks dat ik de angst had dat het allemaal weer zou gebeuren heb ik eigenlijk een hele mooie zwangerschap gehad. Ik durf jou bijna met zekerheid te zeggen dat als de bevalling in volle gang is en de kleine is eruit en ligt op jouw borst dat dat de grootste geruststelling is die er is.
Ik wens jou voor de komende tijd heel veel sterkte en mocht je behoefte hebben om te PB-en dan is dat prima. De box staat voor jou open
Op elk potje past dekseltje, maar als dat niet past dan heb je altijd nog afdekfolie.
woensdag 22 september 2021 om 20:59
hoi dames,
fijn om te horen van de goede echo's, en wat mooi van de conceptie / positieve test rondom de uitgerekende datum! En wat goed om ook het mentale aspect te belichten. Lijkt me een prima startpunt om dat bij de gynaecoloog te bespreken Carov. Als hij / zij de weg in het landschap van mentale hulp niet goed weet, dan zal een (medisch) maatschappelijk werk(st)er dat vast wel weten.
Hier alles wel OK. 3 onsuccesvolle rondes zelf proberen achter de rug, niet verrassend dat het nog niet raak is maar natuurlijk toch jammer. Binnenkort een verkennend gesprek over IVF-PGD.
fijn om te horen van de goede echo's, en wat mooi van de conceptie / positieve test rondom de uitgerekende datum! En wat goed om ook het mentale aspect te belichten. Lijkt me een prima startpunt om dat bij de gynaecoloog te bespreken Carov. Als hij / zij de weg in het landschap van mentale hulp niet goed weet, dan zal een (medisch) maatschappelijk werk(st)er dat vast wel weten.
Hier alles wel OK. 3 onsuccesvolle rondes zelf proberen achter de rug, niet verrassend dat het nog niet raak is maar natuurlijk toch jammer. Binnenkort een verkennend gesprek over IVF-PGD.
happiness = reality - expectations
vrijdag 24 september 2021 om 11:44
Dag dames,
Ik vind een hoop herkenning weer in wat jullie schrijven.
Caro; deels herken ik de spanning die je beschrijft. In mindere mate bij de ziekenhuis bezoeken, maar tijdens de afname van de NIPT vloog het me echt aan. Dusdanig dat ik huilend ben terug gefietst. En dan vind ik bloedafnames op zichzelf dus echt geen enkel punt... (edit: uiteindelijk gelukkig niet lang op uitslag hoeven wachten; die was zonder bijzonderheden). Voor mij helpt wandelen dan wel, dus in die zin ligt het ook wel anders.
Heb zelf laatst in het ziekenhuis gesprek gehad met de maatschappelijk werkster. Eigenlijk omdat ik een oriënterend gesprek met een psycholoog had gevraagd (ook via de gyn idd), en dan was dit duidelijk stap 1.
Super vriendelijk mens, de maatschappelijk werkster, maar duidelijk niet wat ik nodig had. Of de psycholoog dat wel is weet ik nog steeds niet, maar dit kwam in me op omdat ik ontzettend veel moeite heb met vooruitkijken. Niet alleen wat deze zwangerschap betreft maar in het algemeen (vooral omdat het afgelopen jaar meer heftigs gebeurd is naast het verlies van Mirte). En ik mis het optimistische wat ik zo ontzettend van mezelf ken (dat is er nog wel, merk ik, maar alleen voor anderen...). Ik dacht, misschien kan daar wat mee. Gaat nog blijken, denk ik.
@whoopsa; goed dat het relativeren lukt maar ik snap dat 'sneller is beter' geldt. IS IVF-PGD iets wat jullie bij voorbaat sterk overwegen? Of is de insteek vooral om alvast info te krijgen, die natuurlijk nooit kwaad kan?
Ik vind een hoop herkenning weer in wat jullie schrijven.
Caro; deels herken ik de spanning die je beschrijft. In mindere mate bij de ziekenhuis bezoeken, maar tijdens de afname van de NIPT vloog het me echt aan. Dusdanig dat ik huilend ben terug gefietst. En dan vind ik bloedafnames op zichzelf dus echt geen enkel punt... (edit: uiteindelijk gelukkig niet lang op uitslag hoeven wachten; die was zonder bijzonderheden). Voor mij helpt wandelen dan wel, dus in die zin ligt het ook wel anders.
Heb zelf laatst in het ziekenhuis gesprek gehad met de maatschappelijk werkster. Eigenlijk omdat ik een oriënterend gesprek met een psycholoog had gevraagd (ook via de gyn idd), en dan was dit duidelijk stap 1.
Super vriendelijk mens, de maatschappelijk werkster, maar duidelijk niet wat ik nodig had. Of de psycholoog dat wel is weet ik nog steeds niet, maar dit kwam in me op omdat ik ontzettend veel moeite heb met vooruitkijken. Niet alleen wat deze zwangerschap betreft maar in het algemeen (vooral omdat het afgelopen jaar meer heftigs gebeurd is naast het verlies van Mirte). En ik mis het optimistische wat ik zo ontzettend van mezelf ken (dat is er nog wel, merk ik, maar alleen voor anderen...). Ik dacht, misschien kan daar wat mee. Gaat nog blijken, denk ik.
@whoopsa; goed dat het relativeren lukt maar ik snap dat 'sneller is beter' geldt. IS IVF-PGD iets wat jullie bij voorbaat sterk overwegen? Of is de insteek vooral om alvast info te krijgen, die natuurlijk nooit kwaad kan?
fietsertje89 wijzigde dit bericht op 25-09-2021 21:11
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
3.37% gewijzigd
Heb lief, houd moed. Komt goed.
maandag 27 september 2021 om 13:32
Het is ook helemaal niet gek dat je angst hebt dat het weer mis gaat, en niet goed vooruit durft te kijken. Hopelijk vinden jullie (al dan niet met hulp) een manier vinden om dat te accepteren en ermee om te gaan.
IVF-PGD overweeg ik wel vrij serieus. Voor nu wachten we even de info af. Het lijkt me beiden heftig (IVF-PGD versus zelf zwanger worden en pas rond begin 2e trimester uitslag, naast het risico op miskraam). Maar gezien de lange wachttijden voor IVF-PGD wouden we wel in ieder geval vast 'aangemeld' zijn.
Ik ben een beetje in dubio over hulp inroepen voor het mentale aspect. Soms vliegt het me behoorlijk aan, de onzekerheid rondom het zwanger worden / blijven, maar meestal ben ik er vrij nuchter onder. Misschien toch even die drempel over en in ieder geval een verkennend gesprek met een maatschappelijk werker ofzo aanvragen (heb wel fijn contact gehad met medisch maatschappelijk werk rondom de genetische onderzoeken, en daar kan ik wel weer aankloppen, maar het lijkt me ook fijn om zoiets iets 'dichter bij huis' te hebben).
IVF-PGD overweeg ik wel vrij serieus. Voor nu wachten we even de info af. Het lijkt me beiden heftig (IVF-PGD versus zelf zwanger worden en pas rond begin 2e trimester uitslag, naast het risico op miskraam). Maar gezien de lange wachttijden voor IVF-PGD wouden we wel in ieder geval vast 'aangemeld' zijn.
Ik ben een beetje in dubio over hulp inroepen voor het mentale aspect. Soms vliegt het me behoorlijk aan, de onzekerheid rondom het zwanger worden / blijven, maar meestal ben ik er vrij nuchter onder. Misschien toch even die drempel over en in ieder geval een verkennend gesprek met een maatschappelijk werker ofzo aanvragen (heb wel fijn contact gehad met medisch maatschappelijk werk rondom de genetische onderzoeken, en daar kan ik wel weer aankloppen, maar het lijkt me ook fijn om zoiets iets 'dichter bij huis' te hebben).
happiness = reality - expectations
maandag 8 november 2021 om 13:44
hey dames, hoe is het bij jullie?
Hier alles z'n gangetje. We hebben een eerste bespreking gehad over ivf-pgd, eigenlijk puur informatief. Vooralsnog gaan we daar niet voor, wellicht later nog. Het helpt ook niet dat ik een nieuwe baan moet zoeken dus dan is zo'n traject ook niet handig.
Verder ben ik bij de poh-ggz geweest, toch wel fijn om even te kunnen praten.
Hier alles z'n gangetje. We hebben een eerste bespreking gehad over ivf-pgd, eigenlijk puur informatief. Vooralsnog gaan we daar niet voor, wellicht later nog. Het helpt ook niet dat ik een nieuwe baan moet zoeken dus dan is zo'n traject ook niet handig.
Verder ben ik bij de poh-ggz geweest, toch wel fijn om even te kunnen praten.
happiness = reality - expectations
maandag 8 november 2021 om 14:06
voor iedereen in dit topic, op een vreemde manier is het toch ‘helend’ om te lezen dat het zo mis kan gaan. Maar ook ‘gewoon weer goed kan gaan’ En hoe verschillend je daarmee om kan gaan. Zelf ben ik tweemaal een zwangerschap verloren met 25+weken oorzaak nog altijd onbekend. Er heeft bij mij ook nog veel tijd tussen gezeten, ik vond en vind het nog steeds heel moeilijk. Het is nu gezien mijn leeftijd een beetje nu of nooit, en de beslissing om nogmaal een zwangerschap aan te gaan (klinkt we raar als ik het zo schrijf) valt me zwaar.
Ons leven en ons gezin is goed zoals het is. Toch is de wens voor nog een kindje erbij er ook.
Ik lees hier graag mee, ik en wens jullie allemaal lieve babies toe!
maandag 8 november 2021 om 14:12
vrijdag 12 november 2021 om 17:49
Fijn om te lezen whoopsa, dat je in elk geval rustig kunt oriënteren op die ivf opties, en dat praatwerk goed doet.
Welkom Lady. Ik hoop dat meelezen je wat kan helpen, al kan niemand je zeggen wat voor jou het meest passend is natuurlijk.
Hier helaas moeilijke tijden. Zaterdagavond opgenomen vanwege een dreigende vroeggeboorte, omdat de baarmoedermond niet goed sloot.
Eerst was het bericht dat er geen kansen meer waren voor de kleine daardoor, later is toch besloten te proberen met een ingreep het dicht te maken om nog een (kleine maar aanwezige) kans te hebben op een doorgaande zwangerschap. Die ingreep is een dag later nog eens herhaald bij onvolledig effect, en sindsdien is het afwachten of dit de kleine binnen kan houden. Superlastig om niets te weten over hoe het verder zal gaan, en daar ook nul invloed op te hebben.
Maar tot nu toe trekt de kleine zich van dit alles niets aan, en dus is er alle reden om hoop te houden en te blijven vechten. Dus dat doen we samen, met en voor het aardbeitje.
Welkom Lady. Ik hoop dat meelezen je wat kan helpen, al kan niemand je zeggen wat voor jou het meest passend is natuurlijk.
Hier helaas moeilijke tijden. Zaterdagavond opgenomen vanwege een dreigende vroeggeboorte, omdat de baarmoedermond niet goed sloot.
Eerst was het bericht dat er geen kansen meer waren voor de kleine daardoor, later is toch besloten te proberen met een ingreep het dicht te maken om nog een (kleine maar aanwezige) kans te hebben op een doorgaande zwangerschap. Die ingreep is een dag later nog eens herhaald bij onvolledig effect, en sindsdien is het afwachten of dit de kleine binnen kan houden. Superlastig om niets te weten over hoe het verder zal gaan, en daar ook nul invloed op te hebben.
Maar tot nu toe trekt de kleine zich van dit alles niets aan, en dus is er alle reden om hoop te houden en te blijven vechten. Dus dat doen we samen, met en voor het aardbeitje.
Heb lief, houd moed. Komt goed.
vrijdag 12 november 2021 om 17:53
Ach wat heftig Fietsertje! Ik duim heel hard voor jullie dat jullie aardbeitje nog even lekker blijft zitten. Hoe ver ben je?
Lady, de wens voor nog een kindje mag er zijn, hoe blij je ook al bent met je gezin! Mag ik vragen hoe oud je bent en hoeveel kindjes jullie hebben?
Lady, de wens voor nog een kindje mag er zijn, hoe blij je ook al bent met je gezin! Mag ik vragen hoe oud je bent en hoeveel kindjes jullie hebben?
happiness = reality - expectations
zaterdag 13 november 2021 om 09:26
Dank whoops, ik ben inmiddels 40 en heb een one and only. Aangevuld met wekelijkse opvang en deze kindjes nemen we ook mee als we leuke uitjes doen in het weekend en op vakantie.) Voor mij voelt dit wel als onderdeel van ons gezin maar wettelijk/juridisch gezien is dat natuurlijk niet zo.
‘Vroeger’ dwz voor mijn 30ste vond ik 36 de Max grens om kinderen te krijgen. Grappig hoe voortschrijdend inzicht werkt, ik was heel bleu en kon me er niks bij voorstellen dat kinderen krijgen helemaal niet de normaalste zaak van de wereld hoeft te zijn.
Nu heb ik in mijn omgeving relatief veel moeders van ruim 36+ meerdere vriendinnen kregen hun 2e ruim na hun 40ste. Toch vind ik het heel lastig mede gezien onze medische historie. En daarbij twijfel ik ook over de enorme impact van een baby op ons gezin. Dat kan natuurlijk ook zelfbescherming zijn. Ik weet het niet.
‘Vroeger’ dwz voor mijn 30ste vond ik 36 de Max grens om kinderen te krijgen. Grappig hoe voortschrijdend inzicht werkt, ik was heel bleu en kon me er niks bij voorstellen dat kinderen krijgen helemaal niet de normaalste zaak van de wereld hoeft te zijn.
Nu heb ik in mijn omgeving relatief veel moeders van ruim 36+ meerdere vriendinnen kregen hun 2e ruim na hun 40ste. Toch vind ik het heel lastig mede gezien onze medische historie. En daarbij twijfel ik ook over de enorme impact van een baby op ons gezin. Dat kan natuurlijk ook zelfbescherming zijn. Ik weet het niet.
zaterdag 13 november 2021 om 22:45
Ah nee wat enorm heftig Fietsertje…. Wat een onzekerheid en stress weer, en wat zal dit veel terugbrengen van de zwangerschap en het verlies van jullie dochtertje.
Heel veel sterkte de komende enorm onzekere tijd.
Ik hoop enorm dat hij/zij het nog tot minimaal 24 weken, maar veel liever nog tot 28-32-37 weken volhoud in je buik.
Heel veel sterkte de komende enorm onzekere tijd.
Ik hoop enorm dat hij/zij het nog tot minimaal 24 weken, maar veel liever nog tot 28-32-37 weken volhoud in je buik.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
