Actueel
alle pijlers
Anouscha Nzume, Sylvana etc.
woensdag 26 april 2017 om 16:51
Waarom krijgen deze vrouwen een podium om hun racistische uitlatingen tentoon te spreiden? Wat als ik , een blanke vrouw, een boek zou schrijven met als titel "Hallo zwarte mensen". Wat als ik als blanke vrouw keer op keer op tv zou klagen dat alle zwarten racistisch zijn en dat het echt vreselijk leven hier is, ondanks dat er genoeg mensen zijn die naar deze twee dames luisteren, een sprookjesfiguur aanpassen in de hoop dat het nu minder kwetsend is, ieder jaar Keti Koti en andere festivals toestaan, op scholen de slavernij onderwijzen etc. etc.
Iemand als Rosa Parks, Nelson Mandela, dat waren pas helden, die streden voor gelijkheid in een zeer ongelijk land. Dat is Nederland gewoon niet.
Iemand als Rosa Parks, Nelson Mandela, dat waren pas helden, die streden voor gelijkheid in een zeer ongelijk land. Dat is Nederland gewoon niet.
zondag 22 april 2018 om 01:07
goedzo schreef: ↑20-04-2018 13:20BIj1 is een aanwinst voor de gemeenteraad in Amsterdam.Dit geldt ook voor DENK.
Dit kan niet worden gezegd over Forum voor Democratie in de gemeenteraad aldaar.
Over Annabel Nanninga wordt op dit forum overigens nauwelijks of niets vermeld.
Ik heb ook niet begrepen waarom je zoveel hoort ziet en leest over Ebru Umar,Braboneger en Özcan Akyol, maar ik snap wel dat de ene een voorkeur heft voor Sylvana en de andere voor de andere 3.
Smaken verschillen nu eenmaal.
Ik hoor niks. Was het voldoende of moet nog meer? Of heb je inmiddels zelf een topic geopend?
LOEP ME MAAR aub.
zondag 22 april 2018 om 07:28
DENK is de enige partij die tegenstemt als er een motie komt om Erdogan te veroordelen als hij de directeur van Amnesty International in de gevangenis zet. Snap werkelijk niet dat je zo'n partij als 'aanwinst' kunt zien.goedzo schreef: ↑20-04-2018 13:20BIj1 is een aanwinst voor de gemeenteraad in Amsterdam.Dit geldt ook voor DENK.
Dit kan niet worden gezegd over Forum voor Democratie in de gemeenteraad aldaar.
Over Annabel Nanninga wordt op dit forum overigens nauwelijks of niets vermeld.
Ik heb ook niet begrepen waarom je zoveel hoort ziet en leest over Ebru Umar,Braboneger en Özcan Akyol, maar ik snap wel dat de ene een voorkeur heft voor Sylvana en de andere voor de andere 3.
Smaken verschillen nu eenmaal.
Bij1 heeft tot nu toe vooral laten zien vooral te willen uitsluiten i.p.v. verbinden, te discrimineren i.p.v. racisme tegen te gaan, en heeft nog geen enkele zinnige inhoudelijke bijdrage geleverd. Benieuwd wat Simons in de raad gaat doen.
it's not who I am underneath, but what I do that defines me
zondag 22 april 2018 om 10:10
nanninga dat is die vrouw toch die digitaal seksisme heel grappig vindt? En die vindt dat het herdenken van de 2e WO onzin is?Het-groepje schreef: ↑21-04-2018 05:51Grappig dat niemand zich nanninga zegt te herrinneren. Haar benaming voor asielzoekers is hier gretig overgenomen op de asielzoekerspeiler, en werd met veel smileys gequote door de minder dapperen.
https://www.geenstijl.nl/3911571/het_is ... grote_ove/
ze beweert later dat ze dit deed om een punt te maken en heel goed had nagedacht over wat ze schreef, en vertelt in een ander stuk over een gay dobberneger die bij haar heeft gelogeerd. Ja, dat maakt deze vuiligheid wel goed ja.
Net als de hitlergrappen.
Maargoed, terug naar sylvana.
zondag 22 april 2018 om 10:12
klopt. waarom is er geen topic over nanninga. daar valt echt wat over te zeggen namelijkgoedzo schreef: ↑20-04-2018 13:20BIj1 is een aanwinst voor de gemeenteraad in Amsterdam.Dit geldt ook voor DENK.
Dit kan niet worden gezegd over Forum voor Democratie in de gemeenteraad aldaar.
Over Annabel Nanninga wordt op dit forum overigens nauwelijks of niets vermeld.
Ik heb ook niet begrepen waarom je zoveel hoort ziet en leest over Ebru Umar,Braboneger en Özcan Akyol, maar ik snap wel dat de ene een voorkeur heft voor Sylvana en de andere voor de andere 3.
Smaken verschillen nu eenmaal.
zondag 22 april 2018 om 15:17
Natuurlijk valt daar wat over te zeggen. Heel veel zelfs:
goedzo schreef: ↑20-04-2018 13:20................................
Over Annabel Nanninga wordt op dit forum overigens nauwelijks of niets vermeld.
Ik heb ook niet begrepen waarom je zoveel hoort ziet en leest over Ebru Umar,Braboneger en Özcan Akyol, maar ik snap wel dat de ene een voorkeur heft voor Sylvana en de andere voor de andere 3.
.........................
missie_m schreef: ↑20-04-2018 13:39Misschien omdat ze nog niet zo bekend is bij velen? Ik heb haar naam op dit forum voor het eerst 'gehoord', maar ik weet niet meer op welk topic dat was. ..................................... Waarom open je zelf geen topic over Annabel Nanninga, waarom schrijf je over haar op het topic over Anouscha en Sylvana?
missie_m schreef: ↑21-04-2018 13:52Ik snapte je link niet meteen tot dat ik de naam van deze schrijfster zag staan. A.Nanninga 09-04-14 staat onder dat stukje.
Dat stukje is dus uit 2014. En waar werden die smilies toen gequote? En wie of wat zijn 'minder dapperen' ? Ik kan het mis hebben maar volgens mij heb ik dit jaar pas voor de eerste keer van Nanninga gehoord of gelezen. Volgens mij op een topic waar Baudet ter sprake kwam. Ik lees nou eenmaal niet alles en ook niet overal. Daarom adviseer ik 'open een topic' als je iets onder de aandacht wilt brengen.
ps ik ben gaan zoeken en kwam een heeeeel lang stuk tegen waarin Nanninga zegt dat ze een asielzoeker in huis haalde. Dat wat jij hier boven zegt heb ik er niet in gelezen. Ik zal kijken of ik zo meteen de link kan plaatsten.
_____________________________________________________________________________
Harry: ik ben bezig, waarom haal je niet zelf die wagen.
LOEP ME MAAR aub.
zondag 22 april 2018 om 17:55
...en dan wordt er een topic geopend, denk je dat de opening vol met feiten staat, maar nee, verder dan een stukje one liners komt het niet, dus tot zover dat er veel over Nanninga te vertellen is .
8 pagina's verder wordt er gescheld en loze herhalingen geroepen, er gebeurd dus precies hetzelfde wat diegene als verwijt geeft over het topic over Sylvana.
Alleen nu geen gepiep, omdat Nanninga uitschelden blijkbaar wel normaal is.
8 pagina's verder wordt er gescheld en loze herhalingen geroepen, er gebeurd dus precies hetzelfde wat diegene als verwijt geeft over het topic over Sylvana.
Alleen nu geen gepiep, omdat Nanninga uitschelden blijkbaar wel normaal is.
maandag 23 april 2018 om 00:05
[...]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 23-04-2018 09:37
Reden: Provoceren
Reden: Provoceren
37.56% gewijzigd
maandag 23 april 2018 om 00:08
.zazamaenade schreef: ↑22-04-2018 22:22Het is weer feest hier, subsidiesponsje, zieke geesten.
Creatief denigreren is blijkbaar een geheel nieuwe tak van sport.
Jij vindt zo'n programma normaal?
En waarom krijgt zo'n identity provocateur zoveel met belastinggeld betaalde opdrachten?
anoniem_357224 wijzigde dit bericht op 23-04-2018 00:11
16.07% gewijzigd
maandag 23 april 2018 om 00:42
Niet precies het zelfde hoor. Op Sylvana-topic's (DENK, Artikel1, Anouscha/Sylvana) word inhoudelijk gereageerd. Dat kan als onprettig ervaren worden maar het is 'hoor en wederhoor'. Een mening over iets dat dan weer in het nieuws was. De media-aandacht kwam DENK ten goede.marjorette schreef: ↑22-04-2018 17:55...en dan wordt er een topic geopend, denk je dat de opening vol met feiten staat, maar nee, verder dan een stukje one liners komt het niet, dus tot zover dat er veel over Nanninga te vertellen is .
8 pagina's verder wordt er gescheld en loze herhalingen geroepen, er gebeurd dus precies hetzelfde wat diegene als verwijt geeft over het topic over Sylvana.
Alleen nu geen gepiep, omdat Nanninga uitschelden blijkbaar wel normaal is.
Ik las dat Nanninga niet normaal over straat kan (nanninga-k*nkerhoer krijgt ze te horen) en ze krijgt op internet ook lelijke dreigende woorden naar haar hoofd gegooid. Haar dochters worden na gesist.
Ebru Umar werd bespuugd, kreeg ook dreigementen en scheldpartijen. Er werd bij haar ingebroken en muren beklad. Is daarom verhuisd. Ze werd in Turkije gearresteerd. Een Nederlandse Turk wou haar nogmaals aanklagen in Turkije. (het cafetariamodel)
Ebru, heeft veel op haar bord gekregen, Ik heb er destijds een topic over geopend. Over die arrestatie van Ebru gaf Sylvana in een praatprogramma een niet zo'n-prettige mening.
En inderdaad, het lijkt alsof dat gescheld en dreigen normaal gevonden word.
LOEP ME MAAR aub.
maandag 23 april 2018 om 07:25
Iemand ergens op aanspreken is iets volkomen anders dan iemand op een asociale manier beledigen vanwege zijn afkomst. Je doet het in deze post trouwens weer.
Maar ik heb weer even genoeg van deze ‘discussie’ (want een discussie kan je het eigenlijk niet noemen vanwege al die racistische termen).
moderatorviva wijzigde dit bericht op 23-04-2018 09:38
Reden: Quote verwijderd
Reden: Quote verwijderd
35.76% gewijzigd
maandag 23 april 2018 om 08:21
Nee joh, want de bedreigingen aan Sylvanas adres, jeweetwel die zo erg waren dat er door de rechter straffen opgelegd zijn en ze politiebescherming kreeg. Díe bedreigingen zijn gewoon allemaal eigen schuld. Had ze maar geen mening moeten uiten.vrouwjagersma schreef: ↑23-04-2018 07:35Hier beweren dat Umar en Nanninga pas zielig zijn, omdat zij bedreigd worden en zeggen dat Simons gewoon wat bediscussieerd wordt, je moet het maar durven. Dan heb je echt geen idee.
Die arme Nanninga en Umar, die kunnen er natuurlijk niets aan doen.
Maar verder wordt er niet met 2 maten gemeten.
maandag 23 april 2018 om 08:32
Als ik luid en duidelijk tegen mijn kinderen zeg dat hun schermtijd over is, dan horen ze me niet. Maar als ze met koptelefoon op 8 meter van me af zitten en ik fluister iets tegen mijn man over snoep, dan horen ze me feilloos. Dat noem je Oostindisch doof: alleen dat willen horen wat jou goed uitkomt.vrouwjagersma schreef: ↑23-04-2018 07:35Hier beweren dat Umar en Nanninga pas zielig zijn, omdat zij bedreigd worden en zeggen dat Simons gewoon wat bediscussieerd wordt, je moet het maar durven. Dan heb je echt geen idee.
Dat heeft veel raakvlakken met dit gedrag: hypergefocust zijn op het ene, terwijl je het andere moedwillig negeert omdat het niet in je straatje past.
maandag 23 april 2018 om 08:58
behoorlijk ziekvrouwjagersma schreef: ↑23-04-2018 07:35Hier beweren dat Umar en Nanninga pas zielig zijn, omdat zij bedreigd worden en zeggen dat Simons gewoon wat bediscussieerd wordt, je moet het maar durven. Dan heb je echt geen idee.
maandag 23 april 2018 om 09:02
PowerCube schreef: ↑23-04-2018 08:32Als ik luid en duidelijk tegen mijn kinderen zeg dat hun schermtijd over is, dan horen ze me niet. Maar als ze met koptelefoon op 8 meter van me af zitten en ik fluister iets tegen mijn man over snoep, dan horen ze me feilloos. Dat noem je Oostindisch doof: alleen dat willen horen wat jou goed uitkomt.
Dat heeft veel raakvlakken met dit gedrag: hypergefocust zijn op het ene, terwijl je het andere moedwillig negeert omdat het niet in je straatje past.
De betekenis van Oost-Indisch doof is me wel bekend. Ik ontwijk geen vraag en ik heb antwoord gegeven op de vraag waarom er niks of weinig geschreven werd over Nanninga. Die vraag heb ik uitgebreid beantwoord. Ik heb de moeite genomen om iets over haar op te zoeken en te lezen.
Vast nog niet genoeg om er uitgebreid een mening over te geven, ik heb meermaals geadviseerd 'open dan een topic over Nanninga' en dat is gisteren gebeurd. Maar de reacties die ik daar las vond ik onprettig, op de man, maar ook tegenstrijdig over datgene wat ik inmiddels al wel had gelezen.
Wat er over Sylvana word geschreven op social media, twitter of Facebook weet ik niet. Ik ben op viva in discussie en hoef niet, wil niet, en kan geen vragen op facebook beantwoorden omdat ik geen facebook heb en geen facebook wil, vanwege de bagger en meerdere andere redenen. Ga daar klagen over die reactie's dan doe je er tenminste wat aan.
Op art.1 heb ik afgelopen week iemand aangesproken op haar scheldgedrag over Syl.
LOEP ME MAAR aub.
maandag 7 mei 2018 om 22:40
Ik ben verheugd.
Ik had nooit een uitgesproken mening over deze dame maar sinds ik een podcast heb beluistert van 1 uur (via de Correspondent) kan ze me niet ver genoeg van Nederland wonen.
Luister hier 1 uur slachtofferrol en alles is racisme.
https://soundcloud.com/de-correspondent ... usha-nzume
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
maandag 7 mei 2018 om 22:51
Dat je het kunt opbrengen om een uur lang naar dat gezever van haar te luisteren!hollebollegijs schreef: ↑07-05-2018 22:40
Ik ben verheugd.
Ik had nooit een uitgesproken mening over deze dame maar sinds ik een podcast heb beluistert van 1 uur (via de Correspondent) kan ze me niet ver genoeg van Nederland wonen.
Luister hier 1 uur slachtofferrol en alles is racisme.
https://soundcloud.com/de-correspondent ... usha-nzume
maandag 7 mei 2018 om 23:10
Pientjexxxx schreef: ↑07-05-2018 22:51Dat je het kunt opbrengen om een uur lang naar dat gezever van haar te luisteren!
Mmmm ik vind dat je je mening over iemand pas kan geven als je kennis hebt genomen van zijn / haar standpunten.
Daarom schrijf ik ook nooit over Sylvana, ik weet er te weinig van.
Mevrouw Nzume viel me al eerder op bij Pauw en toen ik een podcast tegen kwam heb ik die gedownload.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
maandag 7 mei 2018 om 23:21
Is deze hier al langs gekomen?
Opinie: Sylvana, is er alleen in Nederland racisme? - Joop - BNNVARA
https://joop.bnnvara.nl/opinies/sylvana ... nd-racisme
1 dec. 2016 - Celal Altuntas (1972) is schrijver en eerwraak-specialist. Celal is geboren in Diyarbakir (Turkse Koerdistan) kwam als vluchteling op zijn twintigste naar Nederland. Zijn debuut "Het dorp van zeven broers" is recentelijk ook in het Turks uitgebracht. Celal is vooral betrokken bij de maatschappelijke en ...
Opinie: Sylvana, is er alleen in Nederland racisme? - Joop - BNNVARA
https://joop.bnnvara.nl/opinies/sylvana ... nd-racisme
1 dec. 2016 - Celal Altuntas (1972) is schrijver en eerwraak-specialist. Celal is geboren in Diyarbakir (Turkse Koerdistan) kwam als vluchteling op zijn twintigste naar Nederland. Zijn debuut "Het dorp van zeven broers" is recentelijk ook in het Turks uitgebracht. Celal is vooral betrokken bij de maatschappelijke en ...
LOEP ME MAAR aub.
dinsdag 10 juli 2018 om 13:44
Geweldige column over de onverholen racistische eenzijdige blik op de geschiedenis van de identiteitsfreaks in de politiek:
COLUMN ERDAL BALCI, Volkskrant
Tunahan Kuzu: mijn held, mijn idool, mijn rolmodel
Vorige week in Amsterdam, tijdens het Keti Koti-festijn om precies te zijn, hield Tunahan Kuzu van Denk een historische toespraak. Terwijl ik luisterde, kwam ik er achter wat Lev Tolstoi heeft bedoeld met zijn woorden ‘schrijf alleen als de drang om te schrijven te sterk is om tegen te vechten’. In de ban van de prachtige woorden van de politicus begon ik toen te tikken.
Keti Koti is het jaarlijkse herdenkingsevenement dat op 1 juli plaatsvindt. Op die dag wordt de afschaffing van de slavernij in Suriname gevierd. Dit jaar was onder de sprekers ook Tunahan Kuzu. Dankzij dit magnifieke besluit van de organisatoren kwam Nederland er achter dat in Den Haag een politicus rondloopt met het hart zo puur als die van een driejarige. We hoorden Kuzu vertellen dat hij naar Suriname is afgereisd, op de rivier heeft gevaren, vanuit de boot naar de plantages heeft getuurd en onbeschrijfelijk veel verdriet heeft gevoeld bij de gedachte aan de verschrikkingen van de slavernij.
Ik hoorde Kuzu met trillende stem zijn toespraak voortzetten: ‘Ik wil alle Nederlanders die de middelen hebben, adviseren om ook naar Suriname te gaan. Zo kunnen ze met hun eigen ogen zien hoe erg de slavernij is geweest.’ Wat weegt zwaarder op een schip dat op de Surinamerivier vaart? Een vracht met bauxieterts en aluminium of de schoonheid van de ziel van Kuzu die de gave bezit zich in te leven in de oude pijn van de zwarte medemens?
In de herfst zijn de plantages zo geel als het gebit van Kunta Kinte, die zestig jaar lang naar de vrijheid heeft gehunkerd, zo geel als de pianotoetsen in het huis van de witte bazen en zo geel als de zon die alles heeft gezien. Geel is ook de kleur van de muren van de kerk Hagia Sophia in Istanbul. Zoals de zon getuige is geweest van alles wat overdag is gebeurd, hebben die gele muren van die kerk ook alles gezien. De integere Kuzu heeft vast een keer bij die muren gestaan. In het geval hij tot die tijd niets had gelezen over de slavernijgeschiedenis van zijn eigen moederland, dan hebben die gele muren in Istanbul hem vast alles verteld.
In het moederland van Kuzu werd er namelijk ook aan slavernij gedaan. Sterker nog, was je niet zwart, dan kon je in het paleis van de sultan niet dienen. Dat had uiteraard een reden. Het wilde namelijk wel eens gebeuren dat gecastreerde slaven er toch in slaagden om tot ejaculatie te komen. Met enkel zwarte slaven in het paleis hoefde je maar negen maanden te wachten op het huilende bewijs van overspel van je vrouw.
Een mens zo zuiver als Kuzu kan ook niet door de straten van Istanbul gewandeld hebben zonder het altijd in de lucht hangende gejammer van dode moeders gehoord te hebben. Het waren de christelijke moeders uit de Balkan van wie de zoons van acht, negen jaar werden afgepakt door de Ottomanen. Die kinderen werden meegenomen naar Anatolië. Daar werden ze gedrild tot de beste soldaten van de sultan. En zo gebeurde het dat een immens leger van gehersenspoelde slaven telkens ten strijde trok naar de dorpen en de steden van hun mama’s.
Kuzu met het hart op de goede plek, een man die op de Surinamerivier tranen wegpinkt voor de slachtoffers van de witte Nederlander, moet zich verdiept hebben in de geschiedenis van de zwarte mannen en vrouwen die je vooral in het westen van Turkije tegenkomt. Een van die ‘zwarte Turken’ heeft ongetwijfeld in de serene ogen van Kuzu gekeken en zijn verhaal gedaan aan de meest nobele parlementariër van Nederland: ‘Uw voorouders die de middelen hadden, deden hun pelgrimage naar Mekka en namen op de terugweg als een soort souvenir onze voorouders als slaaf mee. Voor een goede prijs op de slavenmarkt op het Arabische schiereiland. Wij zijn de Zwarte Turken, gehard door het werk op de droge akkers en door vijf eeuwen discriminatie.’
Om een lang verhaal kort te maken: op de Dam, tijdens het Keti Koti-festijn om precies te zijn, stond een politicus te spreken die eerder een engel is dan een man. Hij heeft me geleerd dat engelen ook kunnen vechten. Vandaag voor de overleden slaven van Suriname, morgen voor de dode slaven van zijn moederland. Waarschijnlijk pleit hij snel voor een standbeeld ter herdenking van de slavernij in Istanbul. Een politicus naar mijn hart. Een held, een idool, een rolmodel.
COLUMN ERDAL BALCI, Volkskrant
Tunahan Kuzu: mijn held, mijn idool, mijn rolmodel
Vorige week in Amsterdam, tijdens het Keti Koti-festijn om precies te zijn, hield Tunahan Kuzu van Denk een historische toespraak. Terwijl ik luisterde, kwam ik er achter wat Lev Tolstoi heeft bedoeld met zijn woorden ‘schrijf alleen als de drang om te schrijven te sterk is om tegen te vechten’. In de ban van de prachtige woorden van de politicus begon ik toen te tikken.
Keti Koti is het jaarlijkse herdenkingsevenement dat op 1 juli plaatsvindt. Op die dag wordt de afschaffing van de slavernij in Suriname gevierd. Dit jaar was onder de sprekers ook Tunahan Kuzu. Dankzij dit magnifieke besluit van de organisatoren kwam Nederland er achter dat in Den Haag een politicus rondloopt met het hart zo puur als die van een driejarige. We hoorden Kuzu vertellen dat hij naar Suriname is afgereisd, op de rivier heeft gevaren, vanuit de boot naar de plantages heeft getuurd en onbeschrijfelijk veel verdriet heeft gevoeld bij de gedachte aan de verschrikkingen van de slavernij.
Ik hoorde Kuzu met trillende stem zijn toespraak voortzetten: ‘Ik wil alle Nederlanders die de middelen hebben, adviseren om ook naar Suriname te gaan. Zo kunnen ze met hun eigen ogen zien hoe erg de slavernij is geweest.’ Wat weegt zwaarder op een schip dat op de Surinamerivier vaart? Een vracht met bauxieterts en aluminium of de schoonheid van de ziel van Kuzu die de gave bezit zich in te leven in de oude pijn van de zwarte medemens?
In de herfst zijn de plantages zo geel als het gebit van Kunta Kinte, die zestig jaar lang naar de vrijheid heeft gehunkerd, zo geel als de pianotoetsen in het huis van de witte bazen en zo geel als de zon die alles heeft gezien. Geel is ook de kleur van de muren van de kerk Hagia Sophia in Istanbul. Zoals de zon getuige is geweest van alles wat overdag is gebeurd, hebben die gele muren van die kerk ook alles gezien. De integere Kuzu heeft vast een keer bij die muren gestaan. In het geval hij tot die tijd niets had gelezen over de slavernijgeschiedenis van zijn eigen moederland, dan hebben die gele muren in Istanbul hem vast alles verteld.
In het moederland van Kuzu werd er namelijk ook aan slavernij gedaan. Sterker nog, was je niet zwart, dan kon je in het paleis van de sultan niet dienen. Dat had uiteraard een reden. Het wilde namelijk wel eens gebeuren dat gecastreerde slaven er toch in slaagden om tot ejaculatie te komen. Met enkel zwarte slaven in het paleis hoefde je maar negen maanden te wachten op het huilende bewijs van overspel van je vrouw.
Een mens zo zuiver als Kuzu kan ook niet door de straten van Istanbul gewandeld hebben zonder het altijd in de lucht hangende gejammer van dode moeders gehoord te hebben. Het waren de christelijke moeders uit de Balkan van wie de zoons van acht, negen jaar werden afgepakt door de Ottomanen. Die kinderen werden meegenomen naar Anatolië. Daar werden ze gedrild tot de beste soldaten van de sultan. En zo gebeurde het dat een immens leger van gehersenspoelde slaven telkens ten strijde trok naar de dorpen en de steden van hun mama’s.
Kuzu met het hart op de goede plek, een man die op de Surinamerivier tranen wegpinkt voor de slachtoffers van de witte Nederlander, moet zich verdiept hebben in de geschiedenis van de zwarte mannen en vrouwen die je vooral in het westen van Turkije tegenkomt. Een van die ‘zwarte Turken’ heeft ongetwijfeld in de serene ogen van Kuzu gekeken en zijn verhaal gedaan aan de meest nobele parlementariër van Nederland: ‘Uw voorouders die de middelen hadden, deden hun pelgrimage naar Mekka en namen op de terugweg als een soort souvenir onze voorouders als slaaf mee. Voor een goede prijs op de slavenmarkt op het Arabische schiereiland. Wij zijn de Zwarte Turken, gehard door het werk op de droge akkers en door vijf eeuwen discriminatie.’
Om een lang verhaal kort te maken: op de Dam, tijdens het Keti Koti-festijn om precies te zijn, stond een politicus te spreken die eerder een engel is dan een man. Hij heeft me geleerd dat engelen ook kunnen vechten. Vandaag voor de overleden slaven van Suriname, morgen voor de dode slaven van zijn moederland. Waarschijnlijk pleit hij snel voor een standbeeld ter herdenking van de slavernij in Istanbul. Een politicus naar mijn hart. Een held, een idool, een rolmodel.
