
Bekroonde multiculti valt van zijn geloof.
zondag 15 juni 2008 om 00:14
Jelle L.S. Pijpers 13 juni 2008
Werkelijk prachtig om te zien hoe een linkse corifee zijn gezonde verstand terugkrijgt door de angstaanjagende realiteit van 'een leven onder moslims'.
Leeft u zich even in. U heeft semitische talen gestudeerd en bent Midden-Oosten-correspondent geweest. U bent een diepgelovige multiculti die vol vervoering artikelen schrijft over de islam als verrijking voor Nederland.
Eind 2006 krijgt u de prestigieuze Prijs voor de Nederlandse Dagbladjournalistiek voor een hoogst optimistische serie over Marokkanen in Amsterdam na de moord op Theo van Gogh.
Vervolgens besluit u in Brussel te gaan wonen om aldaar door studie een vrome moslim te worden. U wilt zich onderdompelen in de islamistische gemeenschap. En dan…
Dan publiceert Arthur van Amerongen, want over hem hebben we het, in 2008 een boek over zijn ervaringen, onder de titel Brussel: Eurabia. Wel, dat boek liegt er volstrekt niet om! Als ervaringsdeskundige komt hij tot treffende uitspraken:
“Aanvankelijk vond ik het een warm geloof, gedreven door naastenliefde, broederschap en onbaatzuchtigheid. Maar in Brussel ben ik, naarmate ik me meer in de islam verdiepte, verbitterd geraakt. De islam is het Ware Geloof, er is geen enkel begrip voor andere religies. De boekhandels in Brussel liggen vol opruiende pamfletten tegen christenen, joden, boeddhisten, maar ook tegen soefi’s en sjiïtische moslims. De salafistische vorm van de islam, vooral populair onder jonge Marokkanen in Brussel, is bikkelhard, ontdaan van enige liefde en verdraagzaamheid.”
Op bladzijde 171 zegt hij: “Ook in Brussel verkondigen de baardmannen, die wolven in schaapskleren, tegen de buitenwereld dat de islam het geloof van liefde is, het geloof van vrede. Maar binnenshuis prediken diezelfde mannen de haat en de jihad tegen hun gastland.”
Een bladzijde verder: “Er is iets grondig mis met de Marokkaan. Het gros van de terreurverdachten op het Europese vasteland is van Marokkaanse afkomst. De aanslagen in Madrid zijn voorbereid en uitgevoerd door Marokkanen. De meeste veroordeelde leden van de Hofstadgroep in Nederland zijn van Marokkaanse afkomst.”
“Het waren vooral de salafisten die mij angst inboezemden. De volstrekt humorloze jongens die ik sprak deden in alle opzichten denken aan Bouyeri, de moordenaar van Van Gogh. Ze bewegen zich voort in een parallelle werkelijkheid, er bestaat geen enkel contact meer met de door hen gehate heidense buitenwereld. Geen van allen heeft ooit gewerkt. Hoewel ze de Belgische staat niet erkennen, accepteren ze gretig de uitkering.”
Arthur van Amerongen (1959) is een verbitterd mens geworden, vol haat en frustratie. “Ik wilde tot de islam doordringen, maar het enige wat het mij opleverde was een afkeer van Marokkanen.” Ja, hoe hard kan een multiculti tegen de realiteit aanlopen…
Het aardigste citaat is te vinden op bladzijde 149. Het is van zanger Cat Stevens: “Gelukkig heb ik eerst de islam leren kennen en pas daarna de moslims. Anders was ik nooit moslim geworden”.
Wat verder nog te melden? O ja, Brussel-Centrum ligt op zo’n 60 kilometer van de Nederlandse grens. In termen van moslimdreiging ligt het mídden op uw Hollandse bordje.
Bron: het vrije volk.
Werkelijk prachtig om te zien hoe een linkse corifee zijn gezonde verstand terugkrijgt door de angstaanjagende realiteit van 'een leven onder moslims'.
Leeft u zich even in. U heeft semitische talen gestudeerd en bent Midden-Oosten-correspondent geweest. U bent een diepgelovige multiculti die vol vervoering artikelen schrijft over de islam als verrijking voor Nederland.
Eind 2006 krijgt u de prestigieuze Prijs voor de Nederlandse Dagbladjournalistiek voor een hoogst optimistische serie over Marokkanen in Amsterdam na de moord op Theo van Gogh.
Vervolgens besluit u in Brussel te gaan wonen om aldaar door studie een vrome moslim te worden. U wilt zich onderdompelen in de islamistische gemeenschap. En dan…
Dan publiceert Arthur van Amerongen, want over hem hebben we het, in 2008 een boek over zijn ervaringen, onder de titel Brussel: Eurabia. Wel, dat boek liegt er volstrekt niet om! Als ervaringsdeskundige komt hij tot treffende uitspraken:
“Aanvankelijk vond ik het een warm geloof, gedreven door naastenliefde, broederschap en onbaatzuchtigheid. Maar in Brussel ben ik, naarmate ik me meer in de islam verdiepte, verbitterd geraakt. De islam is het Ware Geloof, er is geen enkel begrip voor andere religies. De boekhandels in Brussel liggen vol opruiende pamfletten tegen christenen, joden, boeddhisten, maar ook tegen soefi’s en sjiïtische moslims. De salafistische vorm van de islam, vooral populair onder jonge Marokkanen in Brussel, is bikkelhard, ontdaan van enige liefde en verdraagzaamheid.”
Op bladzijde 171 zegt hij: “Ook in Brussel verkondigen de baardmannen, die wolven in schaapskleren, tegen de buitenwereld dat de islam het geloof van liefde is, het geloof van vrede. Maar binnenshuis prediken diezelfde mannen de haat en de jihad tegen hun gastland.”
Een bladzijde verder: “Er is iets grondig mis met de Marokkaan. Het gros van de terreurverdachten op het Europese vasteland is van Marokkaanse afkomst. De aanslagen in Madrid zijn voorbereid en uitgevoerd door Marokkanen. De meeste veroordeelde leden van de Hofstadgroep in Nederland zijn van Marokkaanse afkomst.”
“Het waren vooral de salafisten die mij angst inboezemden. De volstrekt humorloze jongens die ik sprak deden in alle opzichten denken aan Bouyeri, de moordenaar van Van Gogh. Ze bewegen zich voort in een parallelle werkelijkheid, er bestaat geen enkel contact meer met de door hen gehate heidense buitenwereld. Geen van allen heeft ooit gewerkt. Hoewel ze de Belgische staat niet erkennen, accepteren ze gretig de uitkering.”
Arthur van Amerongen (1959) is een verbitterd mens geworden, vol haat en frustratie. “Ik wilde tot de islam doordringen, maar het enige wat het mij opleverde was een afkeer van Marokkanen.” Ja, hoe hard kan een multiculti tegen de realiteit aanlopen…
Het aardigste citaat is te vinden op bladzijde 149. Het is van zanger Cat Stevens: “Gelukkig heb ik eerst de islam leren kennen en pas daarna de moslims. Anders was ik nooit moslim geworden”.
Wat verder nog te melden? O ja, Brussel-Centrum ligt op zo’n 60 kilometer van de Nederlandse grens. In termen van moslimdreiging ligt het mídden op uw Hollandse bordje.
Bron: het vrije volk.
dinsdag 17 juni 2008 om 10:14
quote:Manonna schreef op 16 juni 2008 @ 11:40:
Sorry, ik geloof de beelden die ik zie op het journaal. Die bioscoop in Moskouw staat me nog levendig voor de geest bjivoorbeeld. Allemaal vrouwen. Of het moeten mannen met burka's geweest zijn natuurlijk, maar dat lijkt me stug. De echte "heldendaden" zoals bijv. 11/9 worden uiteraard door de mannen gedaan.Als je mij niet gelooft, dan misschien Wiki wel?
Sorry, ik geloof de beelden die ik zie op het journaal. Die bioscoop in Moskouw staat me nog levendig voor de geest bjivoorbeeld. Allemaal vrouwen. Of het moeten mannen met burka's geweest zijn natuurlijk, maar dat lijkt me stug. De echte "heldendaden" zoals bijv. 11/9 worden uiteraard door de mannen gedaan.Als je mij niet gelooft, dan misschien Wiki wel?