Actueel
alle pijlers
Dag van nationale rouw
woensdag 23 juli 2014 om 08:17
Wat doen jullie?
Bij ons hangt de vlag halfstok en ik zal zeker een minuut stil zijn om 4 uur. Ik zit dan op mijn werk, maar ik daar houden ze er vast rekening mee. Ik vind het heel bijzonder dat radiozenders een aangepast programma hebben. Ik denk dat het een indrukwekkende dag wordt, vooral het moment dat de slachtoffers in Nederland aankomen.
Bij ons hangt de vlag halfstok en ik zal zeker een minuut stil zijn om 4 uur. Ik zit dan op mijn werk, maar ik daar houden ze er vast rekening mee. Ik vind het heel bijzonder dat radiozenders een aangepast programma hebben. Ik denk dat het een indrukwekkende dag wordt, vooral het moment dat de slachtoffers in Nederland aankomen.
donderdag 24 juli 2014 om 12:15
Ik zou ook applaudisseren, al is het alleen maar voor de respectvolle manier waarop de lichamen teruggevlogen zijn en vervoerd; ik zou applaudisseren voor de organisatie achter deze hele operatie. Ik zou applaudisseren voor het feit dat de Nederlandse regering niet zijn schouders ophaalt, maar laat zien dat het ons wel degelijk raakt dat er in een zinloze oorlog landgenoten uit de lucht geschoten zijn. Ik zou applaudisseren voor de saamhorigheid die kennelijk nog in velen zit en dat we dus niet in een onverschillig koud kikkerlandje wonen.
Kippenvel kreeg ik toen ik de stoet zag en al moet ik toegeven dat het applaus me even van de wijs bracht, begreep ik ook wel meteen dat het applaus uitdrukking geeft aan dankbaarheid dat de nabestaanden de zorg uit handen is genomen om zelf naar Oekraïne te vliegen en hun dierbaren tussen de brokstukken te vinden.
Ik las reacties over opgedrongen verdriet en over dat men gewoon doorleeft en verder niets met de ramp te maken heeft. Ik denk dat dit de ziekte is van de maatschappij; zolang het mij persoonlijk niet treft, is al die poeha niet aan mij besteed. Als het Nederlands elftal scoort tijdens de WK dan kunnen we in gezelligheid samen joelen en blij zijn. Gaan er landgenoten dood; dan heeft het ineens niets met ons te maken. Dit gaat echt veel dieper dan het je wel of niet aantrekken, dit gaat over dat we allemaal kwetsbaar zijn, dat het leven fragiel is, dat het noodlot iedereen kan treffen en dat we in een wereld leven waarin verbondenheid met anderen schaars is. Als ik me niet verbonden voel met een vreemde, dan ben ik ook van een deel van mezelf verwijderd. Verbondenheid is juist wat er zo mist en wat maakt dat mensen elkaar uit de lucht schieten, scholen en ziekenhuizen bombarderen, elkaar beroven en verkrachten etc.
Tja, ik ben niet verbonden met jou dus ik kan jou aandoen wat ik wil. Als ik jou raak, merk ik daar helemaal niks van. Dat is even zwart/wit hoe ik het zie.
Dus ja, applaus voor een rouwstoet waarvoor wegen afgesloten zijn, het volk en de regering aanwezig is en waarbij hopelijk de nabestaanden al is het maar een klein beetje rust hebben dat hun dierbaren op een respectvolle wijze naar Nederland zijn gevlogen na een aantal kwellende dagen waarbij ze in het duister bleven tasten over de lichamen, bezittingen etc.
Kippenvel kreeg ik toen ik de stoet zag en al moet ik toegeven dat het applaus me even van de wijs bracht, begreep ik ook wel meteen dat het applaus uitdrukking geeft aan dankbaarheid dat de nabestaanden de zorg uit handen is genomen om zelf naar Oekraïne te vliegen en hun dierbaren tussen de brokstukken te vinden.
Ik las reacties over opgedrongen verdriet en over dat men gewoon doorleeft en verder niets met de ramp te maken heeft. Ik denk dat dit de ziekte is van de maatschappij; zolang het mij persoonlijk niet treft, is al die poeha niet aan mij besteed. Als het Nederlands elftal scoort tijdens de WK dan kunnen we in gezelligheid samen joelen en blij zijn. Gaan er landgenoten dood; dan heeft het ineens niets met ons te maken. Dit gaat echt veel dieper dan het je wel of niet aantrekken, dit gaat over dat we allemaal kwetsbaar zijn, dat het leven fragiel is, dat het noodlot iedereen kan treffen en dat we in een wereld leven waarin verbondenheid met anderen schaars is. Als ik me niet verbonden voel met een vreemde, dan ben ik ook van een deel van mezelf verwijderd. Verbondenheid is juist wat er zo mist en wat maakt dat mensen elkaar uit de lucht schieten, scholen en ziekenhuizen bombarderen, elkaar beroven en verkrachten etc.
Tja, ik ben niet verbonden met jou dus ik kan jou aandoen wat ik wil. Als ik jou raak, merk ik daar helemaal niks van. Dat is even zwart/wit hoe ik het zie.
Dus ja, applaus voor een rouwstoet waarvoor wegen afgesloten zijn, het volk en de regering aanwezig is en waarbij hopelijk de nabestaanden al is het maar een klein beetje rust hebben dat hun dierbaren op een respectvolle wijze naar Nederland zijn gevlogen na een aantal kwellende dagen waarbij ze in het duister bleven tasten over de lichamen, bezittingen etc.
donderdag 24 juli 2014 om 12:21
quote:isa__88 schreef op 24 juli 2014 @ 12:04:
Ik vind dat NL (en andere die erbij betrokken waren) er echt iets moois van heeft gemaakt en volgens mij vond iedereen het erg mooi.. ook de mensen in het buitenland waar waarschijnlijk ook genoeg nabestaanden hebben gekeken.Precies. De overgrote meerderheid heeft veel aan deze uitingen van respect en rouw, en dat vind ik belangrijker dan de kleine minderheid die er niets mee heeft. Overigens kan ik me ook voorstellen dat mensen klapten voor de organisatie en de chauffeurs. Die hebben ook niet bepaald een feestdag.
Ik vind dat NL (en andere die erbij betrokken waren) er echt iets moois van heeft gemaakt en volgens mij vond iedereen het erg mooi.. ook de mensen in het buitenland waar waarschijnlijk ook genoeg nabestaanden hebben gekeken.Precies. De overgrote meerderheid heeft veel aan deze uitingen van respect en rouw, en dat vind ik belangrijker dan de kleine minderheid die er niets mee heeft. Overigens kan ik me ook voorstellen dat mensen klapten voor de organisatie en de chauffeurs. Die hebben ook niet bepaald een feestdag.
donderdag 24 juli 2014 om 12:29
quote:Sensy12 schreef op 24 juli 2014 @ 12:15:
Ik zou ook applaudisseren, al is het alleen maar voor de respectvolle manier waarop de lichamen teruggevlogen zijn en vervoerd; ik zou applaudisseren voor de organisatie achter deze hele operatie. Ik zou applaudisseren voor het feit dat de Nederlandse regering niet zijn schouders ophaalt, maar laat zien dat het ons wel degelijk raakt dat er in een zinloze oorlog landgenoten uit de lucht geschoten zijn. Ik zou applaudisseren voor de saamhorigheid die kennelijk nog in velen zit en dat we dus niet in een onverschillig koud kikkerlandje wonen.
Kippenvel kreeg ik toen ik de stoet zag en al moet ik toegeven dat het applaus me even van de wijs bracht, begreep ik ook wel meteen dat het applaus uitdrukking geeft aan dankbaarheid dat de nabestaanden de zorg uit handen is genomen om zelf naar Oekraïne te vliegen en hun dierbaren tussen de brokstukken te vinden.
Ik las reacties over opgedrongen verdriet en over dat men gewoon doorleeft en verder niets met de ramp te maken heeft. Ik denk dat dit de ziekte is van de maatschappij; zolang het mij persoonlijk niet treft, is al die poeha niet aan mij besteed. Als het Nederlands elftal scoort tijdens de WK dan kunnen we in gezelligheid samen joelen en blij zijn. Gaan er landgenoten dood; dan heeft het ineens niets met ons te maken. Dit gaat echt veel dieper dan het je wel of niet aantrekken, dit gaat over dat we allemaal kwetsbaar zijn, dat het leven fragiel is, dat het noodlot iedereen kan treffen en dat we in een wereld leven waarin verbondenheid met anderen schaars is. Als ik me niet verbonden voel met een vreemde, dan ben ik ook van een deel van mezelf verwijderd. Verbondenheid is juist wat er zo mist en wat maakt dat mensen elkaar uit de lucht schieten, scholen en ziekenhuizen bombarderen, elkaar beroven en verkrachten etc.
Tja, ik ben niet verbonden met jou dus ik kan jou aandoen wat ik wil. Als ik jou raak, merk ik daar helemaal niks van. Dat is even zwart/wit hoe ik het zie.
Dus ja, applaus voor een rouwstoet waarvoor wegen afgesloten zijn, het volk en de regering aanwezig is en waarbij hopelijk de nabestaanden al is het maar een klein beetje rust hebben dat hun dierbaren op een respectvolle wijze naar Nederland zijn gevlogen na een aantal kwellende dagen waarbij ze in het duister bleven tasten over de lichamen, bezittingen etc.Applaus voor deze bijdrage!
Ik zou ook applaudisseren, al is het alleen maar voor de respectvolle manier waarop de lichamen teruggevlogen zijn en vervoerd; ik zou applaudisseren voor de organisatie achter deze hele operatie. Ik zou applaudisseren voor het feit dat de Nederlandse regering niet zijn schouders ophaalt, maar laat zien dat het ons wel degelijk raakt dat er in een zinloze oorlog landgenoten uit de lucht geschoten zijn. Ik zou applaudisseren voor de saamhorigheid die kennelijk nog in velen zit en dat we dus niet in een onverschillig koud kikkerlandje wonen.
Kippenvel kreeg ik toen ik de stoet zag en al moet ik toegeven dat het applaus me even van de wijs bracht, begreep ik ook wel meteen dat het applaus uitdrukking geeft aan dankbaarheid dat de nabestaanden de zorg uit handen is genomen om zelf naar Oekraïne te vliegen en hun dierbaren tussen de brokstukken te vinden.
Ik las reacties over opgedrongen verdriet en over dat men gewoon doorleeft en verder niets met de ramp te maken heeft. Ik denk dat dit de ziekte is van de maatschappij; zolang het mij persoonlijk niet treft, is al die poeha niet aan mij besteed. Als het Nederlands elftal scoort tijdens de WK dan kunnen we in gezelligheid samen joelen en blij zijn. Gaan er landgenoten dood; dan heeft het ineens niets met ons te maken. Dit gaat echt veel dieper dan het je wel of niet aantrekken, dit gaat over dat we allemaal kwetsbaar zijn, dat het leven fragiel is, dat het noodlot iedereen kan treffen en dat we in een wereld leven waarin verbondenheid met anderen schaars is. Als ik me niet verbonden voel met een vreemde, dan ben ik ook van een deel van mezelf verwijderd. Verbondenheid is juist wat er zo mist en wat maakt dat mensen elkaar uit de lucht schieten, scholen en ziekenhuizen bombarderen, elkaar beroven en verkrachten etc.
Tja, ik ben niet verbonden met jou dus ik kan jou aandoen wat ik wil. Als ik jou raak, merk ik daar helemaal niks van. Dat is even zwart/wit hoe ik het zie.
Dus ja, applaus voor een rouwstoet waarvoor wegen afgesloten zijn, het volk en de regering aanwezig is en waarbij hopelijk de nabestaanden al is het maar een klein beetje rust hebben dat hun dierbaren op een respectvolle wijze naar Nederland zijn gevlogen na een aantal kwellende dagen waarbij ze in het duister bleven tasten over de lichamen, bezittingen etc.Applaus voor deze bijdrage!
donderdag 24 juli 2014 om 13:13
quote:Sensy12 schreef op 24 juli 2014 @ 12:15:
Ik zou ook applaudisseren, al is het alleen maar voor de respectvolle manier waarop de lichamen teruggevlogen zijn en vervoerd; ik zou applaudisseren voor de organisatie achter deze hele operatie. Ik zou applaudisseren voor het feit dat de Nederlandse regering niet zijn schouders ophaalt, maar laat zien dat het ons wel degelijk raakt dat er in een zinloze oorlog landgenoten uit de lucht geschoten zijn. Ik zou applaudisseren voor de saamhorigheid die kennelijk nog in velen zit en dat we dus niet in een onverschillig koud kikkerlandje wonen.
Kippenvel kreeg ik toen ik de stoet zag en al moet ik toegeven dat het applaus me even van de wijs bracht, begreep ik ook wel meteen dat het applaus uitdrukking geeft aan dankbaarheid dat de nabestaanden de zorg uit handen is genomen om zelf naar Oekraïne te vliegen en hun dierbaren tussen de brokstukken te vinden.
Ik las reacties over opgedrongen verdriet en over dat men gewoon doorleeft en verder niets met de ramp te maken heeft. Ik denk dat dit de ziekte is van de maatschappij; zolang het mij persoonlijk niet treft, is al die poeha niet aan mij besteed. Als het Nederlands elftal scoort tijdens de WK dan kunnen we in gezelligheid samen joelen en blij zijn. Gaan er landgenoten dood; dan heeft het ineens niets met ons te maken. Dit gaat echt veel dieper dan het je wel of niet aantrekken, dit gaat over dat we allemaal kwetsbaar zijn, dat het leven fragiel is, dat het noodlot iedereen kan treffen en dat we in een wereld leven waarin verbondenheid met anderen schaars is. Als ik me niet verbonden voel met een vreemde, dan ben ik ook van een deel van mezelf verwijderd. Verbondenheid is juist wat er zo mist en wat maakt dat mensen elkaar uit de lucht schieten, scholen en ziekenhuizen bombarderen, elkaar beroven en verkrachten etc.
Tja, ik ben niet verbonden met jou dus ik kan jou aandoen wat ik wil. Als ik jou raak, merk ik daar helemaal niks van. Dat is even zwart/wit hoe ik het zie.
Dus ja, applaus voor een rouwstoet waarvoor wegen afgesloten zijn, het volk en de regering aanwezig is en waarbij hopelijk de nabestaanden al is het maar een klein beetje rust hebben dat hun dierbaren op een respectvolle wijze naar Nederland zijn gevlogen na een aantal kwellende dagen waarbij ze in het duister bleven tasten over de lichamen, bezittingen etc.
+1
Nog even over dat klappen. Dit is niet het daverend applaus dat je hoort in een schouwburg, of tijdens een popconcert. Dit is anders. Dit is meer een soort ingetogen, ingehouden, gecontroleerde blijk van waardering en respect.
Ik zou ook applaudisseren, al is het alleen maar voor de respectvolle manier waarop de lichamen teruggevlogen zijn en vervoerd; ik zou applaudisseren voor de organisatie achter deze hele operatie. Ik zou applaudisseren voor het feit dat de Nederlandse regering niet zijn schouders ophaalt, maar laat zien dat het ons wel degelijk raakt dat er in een zinloze oorlog landgenoten uit de lucht geschoten zijn. Ik zou applaudisseren voor de saamhorigheid die kennelijk nog in velen zit en dat we dus niet in een onverschillig koud kikkerlandje wonen.
Kippenvel kreeg ik toen ik de stoet zag en al moet ik toegeven dat het applaus me even van de wijs bracht, begreep ik ook wel meteen dat het applaus uitdrukking geeft aan dankbaarheid dat de nabestaanden de zorg uit handen is genomen om zelf naar Oekraïne te vliegen en hun dierbaren tussen de brokstukken te vinden.
Ik las reacties over opgedrongen verdriet en over dat men gewoon doorleeft en verder niets met de ramp te maken heeft. Ik denk dat dit de ziekte is van de maatschappij; zolang het mij persoonlijk niet treft, is al die poeha niet aan mij besteed. Als het Nederlands elftal scoort tijdens de WK dan kunnen we in gezelligheid samen joelen en blij zijn. Gaan er landgenoten dood; dan heeft het ineens niets met ons te maken. Dit gaat echt veel dieper dan het je wel of niet aantrekken, dit gaat over dat we allemaal kwetsbaar zijn, dat het leven fragiel is, dat het noodlot iedereen kan treffen en dat we in een wereld leven waarin verbondenheid met anderen schaars is. Als ik me niet verbonden voel met een vreemde, dan ben ik ook van een deel van mezelf verwijderd. Verbondenheid is juist wat er zo mist en wat maakt dat mensen elkaar uit de lucht schieten, scholen en ziekenhuizen bombarderen, elkaar beroven en verkrachten etc.
Tja, ik ben niet verbonden met jou dus ik kan jou aandoen wat ik wil. Als ik jou raak, merk ik daar helemaal niks van. Dat is even zwart/wit hoe ik het zie.
Dus ja, applaus voor een rouwstoet waarvoor wegen afgesloten zijn, het volk en de regering aanwezig is en waarbij hopelijk de nabestaanden al is het maar een klein beetje rust hebben dat hun dierbaren op een respectvolle wijze naar Nederland zijn gevlogen na een aantal kwellende dagen waarbij ze in het duister bleven tasten over de lichamen, bezittingen etc.
+1
Nog even over dat klappen. Dit is niet het daverend applaus dat je hoort in een schouwburg, of tijdens een popconcert. Dit is anders. Dit is meer een soort ingetogen, ingehouden, gecontroleerde blijk van waardering en respect.
donderdag 24 juli 2014 om 13:18
donderdag 24 juli 2014 om 13:26
Ik hoef geen gelijk te hebben want er zullen altijd mensen zijn die commentaar hebben. Maar kom op, het was gister toch prachtig.. Heel emotioneel maar ik vond het erg indrukwekkend. Nooit zoiets gezien (ook nooit zoiets meegemaakt natuurlijk dit hele gebeuren)
Ik denk dat de meeste mensen klapte omdat ze het zo mooi vonden dat NL dit zo georganiseerd hadden. Dat was ook zeker een applaus waard, weet niet of het in een ander land net zo was gegaan.
Ik denk dat de meeste mensen klapte omdat ze het zo mooi vonden dat NL dit zo georganiseerd hadden. Dat was ook zeker een applaus waard, weet niet of het in een ander land net zo was gegaan.
.
donderdag 24 juli 2014 om 13:37
quote:mika65 schreef op donderdag 24 juli 2014 13:22 Jeetje iedereen wil zijn gelijk halen, over respect gesproken
Dat is het niet, ik zeg ook niet dat applaudisseren wel of niet respectloos is. Ik vind juist dat iedereen dat zelf moet weten. Maar ik vind dat mensen zich niet meteen zo moet storen aan een ander.
Daarbij zijn, denk ik, alle uitingen respectvol bedoeld. Ik kan me niet voorstellen dat er iemand gestaan heeft die dacht; zo, laat ik nou de boel eens even lekker verstieren door te gaan staan klappen. Nogmaals, tijdens de stille tocht werd er gezongen. Ik vind het juist mooi dat dat óók kan, ook al is dat niet mijn idee van een stille tocht.
Dat is het niet, ik zeg ook niet dat applaudisseren wel of niet respectloos is. Ik vind juist dat iedereen dat zelf moet weten. Maar ik vind dat mensen zich niet meteen zo moet storen aan een ander.
Daarbij zijn, denk ik, alle uitingen respectvol bedoeld. Ik kan me niet voorstellen dat er iemand gestaan heeft die dacht; zo, laat ik nou de boel eens even lekker verstieren door te gaan staan klappen. Nogmaals, tijdens de stille tocht werd er gezongen. Ik vind het juist mooi dat dat óók kan, ook al is dat niet mijn idee van een stille tocht.
donderdag 24 juli 2014 om 19:27
Dit wilde ik jullie niet onthouden.. Ze schrijft het precies zoals heel veel menen het voelen en denken..
http://feetjeblogt.wordpress.com/2014/0 ... -vladimir/
http://feetjeblogt.wordpress.com/2014/0 ... -vladimir/
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
vrijdag 25 juli 2014 om 09:13
quote:Ik las reacties over opgedrongen verdriet en over dat men gewoon doorleeft en verder niets met de ramp te maken heeft. Ik denk dat dit de ziekte is van de maatschappij; zolang het mij persoonlijk niet treft, is al die poeha niet aan mij besteed.
De eerste zin in dit topic was "wat doen jullie" mijn antwoord "ik heb niets met een nationale dag van rouw, voor mij is het een normale dag" vervolgens heb ik mij afgevraagd wat deze ramp anders maakte dan voorgaande rampen en hier kreeg ik antwoord op (gelukkig) Verder gaf ik meerdere keren aan dat ik het wél een verschrikking vond en meeleefde met nabestaanden.
Daarna ben ik uitgemaakt voor zwakzinnig, klootzak, moet ik mijn gore mening voor me houden of elders plaatsen (wat ik juist uit respect voor de rouwenden niet gedaan had, maar hier dacht ik antwoord te mogen geven op een vraag) en ben ik nu zelfs een lichtend voorbeeld, kennelijk, van wat mis is in de samenleving.
Kennelijk verdien je alleen respect als je in het ene kamp staat. Wanneer je (op respectvolle manier, zonder iemand anders af te kraken) een andere mening hebt, mag alle bagger over je heengestort worden. Zoals diegenen zelf al zeiden, dat is makkelijk, anoniem achter een toetsenbord.
Zolang ik anderen met respect bejegen, vind ik het eigenlijk niet meer dan normaal,dat ik dat respect terugkrijg. Misschien is het wel een probleem in deze maatschappij, dat je met een afwijkende mening gelijk met de grond gelijk gemaakt mag worden. Dat je, met de grote groep achter je, deze mensen de grond in kan trappen en monddood maken. Dat je, als je voelt dat je in het kamp van de goeden staat, je gesterkt voelt om anderen uit te schelden.
Schelden getuigt nooit van respect.
Ik heb me in dit topic verder stilgehouden, uit respect voor diegenen die wilden rouwen en hier kwijt wilden hoe ze dat vormgaven. Ik heb mij ook elders op het forum en internet stilgehouden over dit onderwerp.
Maar hier gaat het al bijna niet meer over de overledenen en de nabestaanden. Hier blijft het maar gaan over (gebrek aan) respect, omdat er mensen anders omgaan met respect en verdriet dan anderen. In diverse culturen viert men een feestje in de rouwstoet, uit respect. Hier denkt met dan applaus langs de rouwstoet Nederland neerzet als een respectloos en gevoelloos land. Terwijl de hele ceremonie, de haag rouwenden langs de stoet, de bloemen op de auto's, respect liet zien en hoeveel er meegevoeld, gerouwd werd en hoeveel respect er was voor doden, nabestaanden en organisatie. Buitenlandse pers spreekt met bewondering, hier wordt weer gemopperd. Het is nooit goed.
Als iemand op een andere manier zijn gevoel toont, verdient deze persoon net veel respect als alle anderen. Ook al doet die persoon het niet zoals jij.
De eerste zin in dit topic was "wat doen jullie" mijn antwoord "ik heb niets met een nationale dag van rouw, voor mij is het een normale dag" vervolgens heb ik mij afgevraagd wat deze ramp anders maakte dan voorgaande rampen en hier kreeg ik antwoord op (gelukkig) Verder gaf ik meerdere keren aan dat ik het wél een verschrikking vond en meeleefde met nabestaanden.
Daarna ben ik uitgemaakt voor zwakzinnig, klootzak, moet ik mijn gore mening voor me houden of elders plaatsen (wat ik juist uit respect voor de rouwenden niet gedaan had, maar hier dacht ik antwoord te mogen geven op een vraag) en ben ik nu zelfs een lichtend voorbeeld, kennelijk, van wat mis is in de samenleving.
Kennelijk verdien je alleen respect als je in het ene kamp staat. Wanneer je (op respectvolle manier, zonder iemand anders af te kraken) een andere mening hebt, mag alle bagger over je heengestort worden. Zoals diegenen zelf al zeiden, dat is makkelijk, anoniem achter een toetsenbord.
Zolang ik anderen met respect bejegen, vind ik het eigenlijk niet meer dan normaal,dat ik dat respect terugkrijg. Misschien is het wel een probleem in deze maatschappij, dat je met een afwijkende mening gelijk met de grond gelijk gemaakt mag worden. Dat je, met de grote groep achter je, deze mensen de grond in kan trappen en monddood maken. Dat je, als je voelt dat je in het kamp van de goeden staat, je gesterkt voelt om anderen uit te schelden.
Schelden getuigt nooit van respect.
Ik heb me in dit topic verder stilgehouden, uit respect voor diegenen die wilden rouwen en hier kwijt wilden hoe ze dat vormgaven. Ik heb mij ook elders op het forum en internet stilgehouden over dit onderwerp.
Maar hier gaat het al bijna niet meer over de overledenen en de nabestaanden. Hier blijft het maar gaan over (gebrek aan) respect, omdat er mensen anders omgaan met respect en verdriet dan anderen. In diverse culturen viert men een feestje in de rouwstoet, uit respect. Hier denkt met dan applaus langs de rouwstoet Nederland neerzet als een respectloos en gevoelloos land. Terwijl de hele ceremonie, de haag rouwenden langs de stoet, de bloemen op de auto's, respect liet zien en hoeveel er meegevoeld, gerouwd werd en hoeveel respect er was voor doden, nabestaanden en organisatie. Buitenlandse pers spreekt met bewondering, hier wordt weer gemopperd. Het is nooit goed.
Als iemand op een andere manier zijn gevoel toont, verdient deze persoon net veel respect als alle anderen. Ook al doet die persoon het niet zoals jij.
Later is nu
vrijdag 25 juli 2014 om 09:33
quote:schattigheid schreef op 24 juli 2014 @ 10:20:
[...]
Ik denk dat ze klapten omdat ze uit milieus komen waar men onbekend is met beleefdheidsregels en omgangsvormen.
Wat een arrogante en denigrerende opmerking.
Ik heb veel meer respect voor iemand die zijn medeleven en respect toont door langs de route te staan en rustig klapt. Dan iemand die zo over zijn medemens praat.
Wat een gezeur over wel of niet klappen.
En hoe weet iedereen hier nou dat de nabestaanden klapten voor de ceremonie en hulpverleners, waren jullie erbij? Misschien klapten zij ook wel omdat dat op dat moment hun manier was om respect te tonen voor de overledenen.
[...]
Ik denk dat ze klapten omdat ze uit milieus komen waar men onbekend is met beleefdheidsregels en omgangsvormen.
Wat een arrogante en denigrerende opmerking.
Ik heb veel meer respect voor iemand die zijn medeleven en respect toont door langs de route te staan en rustig klapt. Dan iemand die zo over zijn medemens praat.
Wat een gezeur over wel of niet klappen.
En hoe weet iedereen hier nou dat de nabestaanden klapten voor de ceremonie en hulpverleners, waren jullie erbij? Misschien klapten zij ook wel omdat dat op dat moment hun manier was om respect te tonen voor de overledenen.
Misschien klopt het niet allemaal, maar het is wel waar
vrijdag 25 juli 2014 om 11:52
Wat me de afgelopen dagen ook wat heeft verbaasd is deze site trouwens.
Ik ga altijd naar het forum (ook op m'n mobiel) via Viva.nl. En dan kom je eerst op de hoofdpagina. Met blogs. Dagenlang stuitte ik als eerste op een foto van een vrouw met een grote komkommer in haar hand die blijkbaar iets heeft geschreven over zwangerschapskilo's. Vandaag is er een blog met een plaatje vol glazen bier.
Geen woord over MH17. Helemaal niks.
Ik snap dat Viva geen nieuwssite is, maar een actuele blog was op z'n plaats geweest. Of als dat te veel moeite is, een zakelijk redactioneel.
Ook met het oog op het ongelukkige doe-boek wat nu in de winkels ligt. Waar blijkbaar wel over wordt getwitterd, maar met geen woord over wordt gerept op de website.
EXCUSES VIVA VOOR VLIEGTUIG-ZOMERBOEK
VIVA heeft lezeressen uitleg gegeven over hun traditionele ‘doe-boek’, dat altijd rond vakantietijd uitkomt. Adjunct-hoofdredacteur Patricia van den Broek wijst via Twitter op de korte verklaring. Het boek met een vliegtuig-thema speciaal ‘voor saaie vluchten’ was al naar de drukker voor vlucht MH17 werd neergehaald. Het ligt sinds gisteren - de nationale dag van rouw - in de winkel. Het boek staat door de ramp in een ander perspectief, schrijft de redactie. VIVA betreurt de samenloop van omstandigheden.
Ik ga altijd naar het forum (ook op m'n mobiel) via Viva.nl. En dan kom je eerst op de hoofdpagina. Met blogs. Dagenlang stuitte ik als eerste op een foto van een vrouw met een grote komkommer in haar hand die blijkbaar iets heeft geschreven over zwangerschapskilo's. Vandaag is er een blog met een plaatje vol glazen bier.
Geen woord over MH17. Helemaal niks.
Ik snap dat Viva geen nieuwssite is, maar een actuele blog was op z'n plaats geweest. Of als dat te veel moeite is, een zakelijk redactioneel.
Ook met het oog op het ongelukkige doe-boek wat nu in de winkels ligt. Waar blijkbaar wel over wordt getwitterd, maar met geen woord over wordt gerept op de website.
EXCUSES VIVA VOOR VLIEGTUIG-ZOMERBOEK
VIVA heeft lezeressen uitleg gegeven over hun traditionele ‘doe-boek’, dat altijd rond vakantietijd uitkomt. Adjunct-hoofdredacteur Patricia van den Broek wijst via Twitter op de korte verklaring. Het boek met een vliegtuig-thema speciaal ‘voor saaie vluchten’ was al naar de drukker voor vlucht MH17 werd neergehaald. Het ligt sinds gisteren - de nationale dag van rouw - in de winkel. Het boek staat door de ramp in een ander perspectief, schrijft de redactie. VIVA betreurt de samenloop van omstandigheden.
vrijdag 25 juli 2014 om 12:29
quote:Dreamer schreef op 25 juli 2014 @ 09:13:
[...]
De eerste zin in dit topic was "wat doen jullie" mijn antwoord "ik heb niets met een nationale dag van rouw, voor mij is het een normale dag" vervolgens heb ik mij afgevraagd wat deze ramp anders maakte dan voorgaande rampen en hier kreeg ik antwoord op (gelukkig) Verder gaf ik meerdere keren aan dat ik het wél een verschrikking vond en meeleefde met nabestaanden.
Daarna ben ik uitgemaakt voor zwakzinnig, klootzak, moet ik mijn gore mening voor me houden of elders plaatsen (wat ik juist uit respect voor de rouwenden niet gedaan had, maar hier dacht ik antwoord te mogen geven op een vraag) en ben ik nu zelfs een lichtend voorbeeld, kennelijk, van wat mis is in de samenleving.
Kennelijk verdien je alleen respect als je in het ene kamp staat. Wanneer je (op respectvolle manier, zonder iemand anders af te kraken) een andere mening hebt, mag alle bagger over je heengestort worden. Zoals diegenen zelf al zeiden, dat is makkelijk, anoniem achter een toetsenbord.
Zolang ik anderen met respect bejegen, vind ik het eigenlijk niet meer dan normaal,dat ik dat respect terugkrijg. Misschien is het wel een probleem in deze maatschappij, dat je met een afwijkende mening gelijk met de grond gelijk gemaakt mag worden. Dat je, met de grote groep achter je, deze mensen de grond in kan trappen en monddood maken. Dat je, als je voelt dat je in het kamp van de goeden staat, je gesterkt voelt om anderen uit te schelden.
Schelden getuigt nooit van respect.
Ik heb me in dit topic verder stilgehouden, uit respect voor diegenen die wilden rouwen en hier kwijt wilden hoe ze dat vormgaven. Ik heb mij ook elders op het forum en internet stilgehouden over dit onderwerp.
Maar hier gaat het al bijna niet meer over de overledenen en de nabestaanden. Hier blijft het maar gaan over (gebrek aan) respect, omdat er mensen anders omgaan met respect en verdriet dan anderen. In diverse culturen viert men een feestje in de rouwstoet, uit respect. Hier denkt met dan applaus langs de rouwstoet Nederland neerzet als een respectloos en gevoelloos land. Terwijl de hele ceremonie, de haag rouwenden langs de stoet, de bloemen op de auto's, respect liet zien en hoeveel er meegevoeld, gerouwd werd en hoeveel respect er was voor doden, nabestaanden en organisatie. Buitenlandse pers spreekt met bewondering, hier wordt weer gemopperd. Het is nooit goed.
Als iemand op een andere manier zijn gevoel toont, verdient deze persoon net veel respect als alle anderen. Ook al doet die persoon het niet zoals jij.Mee eens, dreamer. Ik ben ook verder weggebleven uit dit topic, waarvan ik dacht dat er gediscussieerd kon worden over de invulling van de dag van nationale rouw. Blijkbaar had ik dat verkeerd geïnterpreteerd, maar ik had echt geen kwade bedoelingen ermee. Ik ben bewust weggebleven, omdat ik anderen niet in de weg wilde zitten met mijn blijkbaar afwijkende mening. Mijn mening doet er immers niet zoveel toe, in het licht van deze vreselijke ramp. Ik had me daarom voorgenomen om niet meer te posten in dit topic, maar ik maak voor nu even een uitzondering, om je te laten weten dat je niet de enige bent die zich zo voelt.
[...]
De eerste zin in dit topic was "wat doen jullie" mijn antwoord "ik heb niets met een nationale dag van rouw, voor mij is het een normale dag" vervolgens heb ik mij afgevraagd wat deze ramp anders maakte dan voorgaande rampen en hier kreeg ik antwoord op (gelukkig) Verder gaf ik meerdere keren aan dat ik het wél een verschrikking vond en meeleefde met nabestaanden.
Daarna ben ik uitgemaakt voor zwakzinnig, klootzak, moet ik mijn gore mening voor me houden of elders plaatsen (wat ik juist uit respect voor de rouwenden niet gedaan had, maar hier dacht ik antwoord te mogen geven op een vraag) en ben ik nu zelfs een lichtend voorbeeld, kennelijk, van wat mis is in de samenleving.
Kennelijk verdien je alleen respect als je in het ene kamp staat. Wanneer je (op respectvolle manier, zonder iemand anders af te kraken) een andere mening hebt, mag alle bagger over je heengestort worden. Zoals diegenen zelf al zeiden, dat is makkelijk, anoniem achter een toetsenbord.
Zolang ik anderen met respect bejegen, vind ik het eigenlijk niet meer dan normaal,dat ik dat respect terugkrijg. Misschien is het wel een probleem in deze maatschappij, dat je met een afwijkende mening gelijk met de grond gelijk gemaakt mag worden. Dat je, met de grote groep achter je, deze mensen de grond in kan trappen en monddood maken. Dat je, als je voelt dat je in het kamp van de goeden staat, je gesterkt voelt om anderen uit te schelden.
Schelden getuigt nooit van respect.
Ik heb me in dit topic verder stilgehouden, uit respect voor diegenen die wilden rouwen en hier kwijt wilden hoe ze dat vormgaven. Ik heb mij ook elders op het forum en internet stilgehouden over dit onderwerp.
Maar hier gaat het al bijna niet meer over de overledenen en de nabestaanden. Hier blijft het maar gaan over (gebrek aan) respect, omdat er mensen anders omgaan met respect en verdriet dan anderen. In diverse culturen viert men een feestje in de rouwstoet, uit respect. Hier denkt met dan applaus langs de rouwstoet Nederland neerzet als een respectloos en gevoelloos land. Terwijl de hele ceremonie, de haag rouwenden langs de stoet, de bloemen op de auto's, respect liet zien en hoeveel er meegevoeld, gerouwd werd en hoeveel respect er was voor doden, nabestaanden en organisatie. Buitenlandse pers spreekt met bewondering, hier wordt weer gemopperd. Het is nooit goed.
Als iemand op een andere manier zijn gevoel toont, verdient deze persoon net veel respect als alle anderen. Ook al doet die persoon het niet zoals jij.Mee eens, dreamer. Ik ben ook verder weggebleven uit dit topic, waarvan ik dacht dat er gediscussieerd kon worden over de invulling van de dag van nationale rouw. Blijkbaar had ik dat verkeerd geïnterpreteerd, maar ik had echt geen kwade bedoelingen ermee. Ik ben bewust weggebleven, omdat ik anderen niet in de weg wilde zitten met mijn blijkbaar afwijkende mening. Mijn mening doet er immers niet zoveel toe, in het licht van deze vreselijke ramp. Ik had me daarom voorgenomen om niet meer te posten in dit topic, maar ik maak voor nu even een uitzondering, om je te laten weten dat je niet de enige bent die zich zo voelt.
