Actueel
alle pijlers
Het is gewoon water!!
maandag 24 september 2007 om 20:44
woensdag 26 september 2007 om 16:05
Het is niet gezond of ongezond, we hebben het gewoon nodig. Maar als je er teveel van drinkt kun je er aan doodgaan, ja echt,watervergiftiging bestaat! en je kunt er ook in verdrinken als het even niet meezit, dus uitkijken meiden!
vrijdag 28 september 2007 om 08:23
DiHydrogen MonOxide (DHMO) is een van de gevaarlijkste industriële chemicaliën en oplosmiddelen. Elk jaar worden miljoenen tonnen van deze gepolariseerde chemicaliën in de atmosfeer geloosd door industrie, auto's en raket uitlaten. Een artikel over het onderwerp schrijft (vertaalt):
"DiHydrogen monoxide is kleurloos, geurloos, smaakloos en dood duizenden mensen elk jaar weer. De meeste van deze doden zijn te wijten aan inhalatie per ongeluk van DHMO, maar de gevaren van dihidrogen monoxide eindigen hier niet. Langdurige blootstelling aan zijn vaste vorm heeft ernstige weefsel beschadigingen tot gevolg. Symptomen van het binnenkrijgen van DHMO kunnen o.a. overmatig zweten en urineren zijn en mogelijk ook een opgeblazen gevoel, misselijkheid en overgeven."
Het artikel gaat verder door om ook gevaarlijke verhogingen in bloed plasma niveaus en zelfs de dood als symptomen op te geven. Er zijn echter nog veel meer gevaren aan DHMO:
Vaak gevormd in industriële processen waar wordt gewerkt meest gevaarlijke zuren en de meeste corrosieve basen die er bestaan, vormt DHMO, ook bekend onder as Hydroxyl Zuur, een hoofdbestanddeel van zure regen. Zure regen tast bomen, gebouwen, en historische monumenten aan. Bovendien accelereert DHMO corrosie en roesten van vele metalen.
DHMO is een hoofdfactor in het zgn. "Broeikas-effect"
Zelfs met het gewone, onedele metaal natrium reageert DHMO agressief. Het veroorzaakt dat de combinatie, zelfs al op kamertemperatuur, spontaan en explosief ontvlamt.
Contact met gasvormige vormen van DHMO veroorzaakt ernstige brandwonden.
Kleurloos, geurloos en smaakloos maakt de damp van DHMO bijna ondetecteerbaar
In grote hoeveelheden kan het planten ervan weerhouden voedingsstoffen op te nemen en in grotere, doch nog steeds veel voorkomende, hoeveelheden loogt het actief voedingsstoffen uit de wortels van planten. In beide gevallen dood de chemicalië de plant.
Van weefsel monsters, welke waren geplaatst in DHMO, is bekend dat zij in veel gevallen spontaan barsten waardoor zij celfragmenten achterlieten die sterke overeenkomsten vertonen met kanker cellen en zelfvernietigende cellen. Onbalans in de niveaus van DHMO, waar er minder van aanwezig is dan het scenario waar cellen ontploffen, leid ertoe dat een weefsel monster zijn normale functie stopt, zelfs bij kleine hoeveelheden DHMO, en afsterft. Voedingsstoffen kunnen niet worden getransporteerd en vele celprocessen kunnen niet plaatsvinden, zelfs als de concentraties laag zijn.
De chemische eigenschappen van DHMO maken het een hoofdfactor in bodemerosie van ontboste gebieden.
DHMO is zo wijdverspreid in ons milieu dat het zelfs gevonden wordt in Arctisch en Antarctisch ijs.
Miljoenen tonnen van deze gevaarlijke industriële chemicalië worden routinematig geloosd in onze oceanen en waterwegen door industrie, rioolwater zuiveringen, en storm overlopen. In feite zijn rioolwater zuiveringen zo ontworpen dat DHMO ongehinderd door alle filters kan lopen zonder eruit te worden gefilterd.
Honderden zwemmers, scheepsopvarenden, en vissers overlijden elke zomer als gevolg van blootstelling aan DHMO in het water. Er zijn bewijzen welke aantonen dat de consumptie van alcohol de risico's van DHMO ernstig vergroot. Het primaire gevaar is de inhalatie van DHMO tijdens zwemmen.
Boten, weerstations, en zelfs enkele huizen zijn tegenwoordig uitgerust met apparatuur om DHMO concentraties in de atmosfeer te kunnen meten terwijl die stijgt en daalt over de periode van luttele uren. Als DHMO concentraties te hoog worden nemen veel zeilers actie door luiken te sluiten, zeilen te strijken, en binnenin de boot te blijven totdat het gevaar geweken is.
DHMO word gebruikt in de distributie en applicatie van pesticiden. Zelfs na herhaaldelijk uitspoelen en wassen van de oogst is deze nog steeds verontreinigd met DHMO.
Langdurige blootstelling aan DHMO's vaste vorm kan ertoe leiden, dat weefsel dat door DHMO word beschadigd, moet worden geamputeerd.
De giftige chemicalië wordt gebruikt in zowel nucleaire energieopwekkingcentrales en in vele gruwelijke dierproeven.
In verscheidene studies bevatte bijna elk monster van met kanker besmet weefsel alarmerend hoge concentraties DHMO.
Nog een citaat over het onderwerp:
"De Europese overheid heeft geweigerd om de productie, distributie en gebruik van deze schadelijke chemicalië uit te bannen vanwege haar: "belang voor economische gesteldheid van de Europese Unie." Sterker: de marine en verschillende andere Europese defensie organisaties voeren experimenten uit met DHMO en ontwerpen multi-miljoenen kostende apparaten om DHMO te kunnen controleren en gebruiken in oorlogssituaties."
Stop de industrie van het vernietigen van het milieu door het vrijlaten van DiHydrogen MonOxide! Er zijn verscheidene organisaties op het internet te vinden waarbij je je kan aansluiten als je het ook oneens bent met wat er gebeurd rondom DHMO. Nu is je tijd om te helpen!
"DiHydrogen monoxide is kleurloos, geurloos, smaakloos en dood duizenden mensen elk jaar weer. De meeste van deze doden zijn te wijten aan inhalatie per ongeluk van DHMO, maar de gevaren van dihidrogen monoxide eindigen hier niet. Langdurige blootstelling aan zijn vaste vorm heeft ernstige weefsel beschadigingen tot gevolg. Symptomen van het binnenkrijgen van DHMO kunnen o.a. overmatig zweten en urineren zijn en mogelijk ook een opgeblazen gevoel, misselijkheid en overgeven."
Het artikel gaat verder door om ook gevaarlijke verhogingen in bloed plasma niveaus en zelfs de dood als symptomen op te geven. Er zijn echter nog veel meer gevaren aan DHMO:
Vaak gevormd in industriële processen waar wordt gewerkt meest gevaarlijke zuren en de meeste corrosieve basen die er bestaan, vormt DHMO, ook bekend onder as Hydroxyl Zuur, een hoofdbestanddeel van zure regen. Zure regen tast bomen, gebouwen, en historische monumenten aan. Bovendien accelereert DHMO corrosie en roesten van vele metalen.
DHMO is een hoofdfactor in het zgn. "Broeikas-effect"
Zelfs met het gewone, onedele metaal natrium reageert DHMO agressief. Het veroorzaakt dat de combinatie, zelfs al op kamertemperatuur, spontaan en explosief ontvlamt.
Contact met gasvormige vormen van DHMO veroorzaakt ernstige brandwonden.
Kleurloos, geurloos en smaakloos maakt de damp van DHMO bijna ondetecteerbaar
In grote hoeveelheden kan het planten ervan weerhouden voedingsstoffen op te nemen en in grotere, doch nog steeds veel voorkomende, hoeveelheden loogt het actief voedingsstoffen uit de wortels van planten. In beide gevallen dood de chemicalië de plant.
Van weefsel monsters, welke waren geplaatst in DHMO, is bekend dat zij in veel gevallen spontaan barsten waardoor zij celfragmenten achterlieten die sterke overeenkomsten vertonen met kanker cellen en zelfvernietigende cellen. Onbalans in de niveaus van DHMO, waar er minder van aanwezig is dan het scenario waar cellen ontploffen, leid ertoe dat een weefsel monster zijn normale functie stopt, zelfs bij kleine hoeveelheden DHMO, en afsterft. Voedingsstoffen kunnen niet worden getransporteerd en vele celprocessen kunnen niet plaatsvinden, zelfs als de concentraties laag zijn.
De chemische eigenschappen van DHMO maken het een hoofdfactor in bodemerosie van ontboste gebieden.
DHMO is zo wijdverspreid in ons milieu dat het zelfs gevonden wordt in Arctisch en Antarctisch ijs.
Miljoenen tonnen van deze gevaarlijke industriële chemicalië worden routinematig geloosd in onze oceanen en waterwegen door industrie, rioolwater zuiveringen, en storm overlopen. In feite zijn rioolwater zuiveringen zo ontworpen dat DHMO ongehinderd door alle filters kan lopen zonder eruit te worden gefilterd.
Honderden zwemmers, scheepsopvarenden, en vissers overlijden elke zomer als gevolg van blootstelling aan DHMO in het water. Er zijn bewijzen welke aantonen dat de consumptie van alcohol de risico's van DHMO ernstig vergroot. Het primaire gevaar is de inhalatie van DHMO tijdens zwemmen.
Boten, weerstations, en zelfs enkele huizen zijn tegenwoordig uitgerust met apparatuur om DHMO concentraties in de atmosfeer te kunnen meten terwijl die stijgt en daalt over de periode van luttele uren. Als DHMO concentraties te hoog worden nemen veel zeilers actie door luiken te sluiten, zeilen te strijken, en binnenin de boot te blijven totdat het gevaar geweken is.
DHMO word gebruikt in de distributie en applicatie van pesticiden. Zelfs na herhaaldelijk uitspoelen en wassen van de oogst is deze nog steeds verontreinigd met DHMO.
Langdurige blootstelling aan DHMO's vaste vorm kan ertoe leiden, dat weefsel dat door DHMO word beschadigd, moet worden geamputeerd.
De giftige chemicalië wordt gebruikt in zowel nucleaire energieopwekkingcentrales en in vele gruwelijke dierproeven.
In verscheidene studies bevatte bijna elk monster van met kanker besmet weefsel alarmerend hoge concentraties DHMO.
Nog een citaat over het onderwerp:
"De Europese overheid heeft geweigerd om de productie, distributie en gebruik van deze schadelijke chemicalië uit te bannen vanwege haar: "belang voor economische gesteldheid van de Europese Unie." Sterker: de marine en verschillende andere Europese defensie organisaties voeren experimenten uit met DHMO en ontwerpen multi-miljoenen kostende apparaten om DHMO te kunnen controleren en gebruiken in oorlogssituaties."
Stop de industrie van het vernietigen van het milieu door het vrijlaten van DiHydrogen MonOxide! Er zijn verscheidene organisaties op het internet te vinden waarbij je je kan aansluiten als je het ook oneens bent met wat er gebeurd rondom DHMO. Nu is je tijd om te helpen!
vrijdag 28 september 2007 om 12:28
Kraanwater is niet per se net zo gezond/ongezond als flessenwater, want aan kraanwater worden STRENGERE eisen gesteld dan aan flessenwater, volgens verschillende websites van milieuclubs
De eisen die aan leidingwater worden gesteld, zijn in het algemeen zelfs strenger dan die voor flessenwater. De kwaliteitseisen voor bron- en mineraalwaters staan in de Warenwet. Daarin zijn voor vijftien stoffen de maximale hoeveelheden vastgesteld, terwijl de Waterleidingwet voor 57 stoffen de maximale hoeveelheden vermeldt.
Oh, en bar-le-duc komt in Tilburg uit de grond, in Bunnik is het geloof ik sourcy.
De eisen die aan leidingwater worden gesteld, zijn in het algemeen zelfs strenger dan die voor flessenwater. De kwaliteitseisen voor bron- en mineraalwaters staan in de Warenwet. Daarin zijn voor vijftien stoffen de maximale hoeveelheden vastgesteld, terwijl de Waterleidingwet voor 57 stoffen de maximale hoeveelheden vermeldt.
Oh, en bar-le-duc komt in Tilburg uit de grond, in Bunnik is het geloof ik sourcy.
woensdag 3 oktober 2007 om 17:22
Dihydrogen monoxide (shortened to DHMO) is a scientific name for water that is relatively unknown to most of the public, used in hoaxes that illustrate how the lack of scientific knowledge and an exaggerated analysis can lead to misplaced fears. "Di" meaning two, and "Mono" meaning single, describes how water is made up of two hydrogen atoms and one oxygen atom (H2O).
The hoax involves listing strictly negative effects of water, such as erosion or drowning, attributing them to "dihydrogen monoxide", and then asking individuals to help control the seemingly dangerous substance.
It was apparently created by Eric Lechner, Lars Norpchen and Matthew Kaufman, housemates while attending UC Santa Cruz in 1989, revised by Craig Jackson in 1994, and brought to widespread public attention in 1997 when Nathan Zohner, a 14-year-old student, gathered petitions to ban "DHMO" as the basis of his science project, titled "How Gullible Are We?"[1]
The hoax involves listing strictly negative effects of water, such as erosion or drowning, attributing them to "dihydrogen monoxide", and then asking individuals to help control the seemingly dangerous substance.
It was apparently created by Eric Lechner, Lars Norpchen and Matthew Kaufman, housemates while attending UC Santa Cruz in 1989, revised by Craig Jackson in 1994, and brought to widespread public attention in 1997 when Nathan Zohner, a 14-year-old student, gathered petitions to ban "DHMO" as the basis of his science project, titled "How Gullible Are We?"[1]
