Actueel
alle pijlers
Medisch beroepsgeheim & moord
maandag 6 december 2010 om 09:56
Naar aanleiding van onze vriend Peterrrr, die gisteren de moorden van Parnassia op de buis analyseerde, wil ik graag weten hoe erover gedacht wordt dat patientengegevens boven het oplossen van een moordzaak gesteld worden.
Bij Parnassia (een psychiatrische instelling) weigerde men inzage in de patientendossiers op grond van het beroepsgeheim. Volgens de wet terecht. Maar ben ik de enige die het eigenlijk zot vind dat in een zodanige zaak de politie geen inzage had? Dus dat in het geval van moordonderzoek het patientenbelang ondergeschikt moet worden gesteld? En hoe moeilijk is deze situatie voor artsen en ander medisch personeel, die vast wel vaker een moordverdachte of iemand die dubieus verwond is te zien of te horen krijgen? Wat gebeurd er met een arts die uit gewetensnood zo iemand aangeeft bij de politie en daarmee zijn of haar beroepsgeheim heeft geschonden?
Ik nodig bij deze iedereen uit die wordt of is opgeleid tot (para)medicus of in de advocatuur werkt om hierover je mening te geven ( en de rest van het forum mag ook reageren natuurlijk). Misschien zie ik over het hoofd waarom het echt niet mogelijk zou moeten zijn om in zulke gevallen de wet in het voordeel van de politie te stellen.
Bij Parnassia (een psychiatrische instelling) weigerde men inzage in de patientendossiers op grond van het beroepsgeheim. Volgens de wet terecht. Maar ben ik de enige die het eigenlijk zot vind dat in een zodanige zaak de politie geen inzage had? Dus dat in het geval van moordonderzoek het patientenbelang ondergeschikt moet worden gesteld? En hoe moeilijk is deze situatie voor artsen en ander medisch personeel, die vast wel vaker een moordverdachte of iemand die dubieus verwond is te zien of te horen krijgen? Wat gebeurd er met een arts die uit gewetensnood zo iemand aangeeft bij de politie en daarmee zijn of haar beroepsgeheim heeft geschonden?
Ik nodig bij deze iedereen uit die wordt of is opgeleid tot (para)medicus of in de advocatuur werkt om hierover je mening te geven ( en de rest van het forum mag ook reageren natuurlijk). Misschien zie ik over het hoofd waarom het echt niet mogelijk zou moeten zijn om in zulke gevallen de wet in het voordeel van de politie te stellen.
maandag 6 december 2010 om 10:01
Een arts moet toch verplicht aangifte doen bij de politie als er iemand met 'n schietwond binnen wordt gebracht? (of is dat alleen in Amerika?)
Overigens vind ik dat de wet/onderzoek naar misdaad/moord altijd voorrang moet krijgen op belangen van burgers. Als het onterecht blijkt mag er wel 'n schadevergoeding tegen over staan, maar privacy mag nooit 'n onderzoek belemmeren wat mij betreft.
Overigens vind ik dat de wet/onderzoek naar misdaad/moord altijd voorrang moet krijgen op belangen van burgers. Als het onterecht blijkt mag er wel 'n schadevergoeding tegen over staan, maar privacy mag nooit 'n onderzoek belemmeren wat mij betreft.
maandag 6 december 2010 om 10:05
Ik vind het ook niet goed dat patienten tot zover beschermd worden! Ik heb de uitzending ook gezien. Op deze manier zouden patienten dus eigenlijk heel zwart/wit gezien een moord kunnen plegen en zitten ze veilig in de inrichting want dan zou de moord nooit opgelost kunnen worden. Het zou dus nu zo kunnen zijn dat een geestesziek persoon een moord heeft gepleegd en hier niet voor gestraft word, omdat diegeen geestesziek is, toch?! Ik snap dit niet zo goed waarom werkt dat eigenlijk zo...? Ook binnen een inrichting zouden toch maatregelen genomen moeten worden als een patient zoiets doet zodat het niet nòg een keer gebeurd. Nu ga ik ervan uit dat een patient het gedaan heeft wat natuurlijk niet bewezen is maar ook niet te bewijzen valt omdat er geen open kaart gespeeld word, zo heb je dus nooit alle feiten op een rij....
maandag 6 december 2010 om 10:11
Waar en wil is...
Ik kan me ook zo'n geval herinneren, maar met een priest in Spanje. De desbetreffende priest kon de politie naar de dader toe leiden zonder zijn beroepsgeheim te breken. Jammer genoen kan ik me niet herinneren hoe hij het deed.
Ik denik dat om inzage in een dossier mag hebben om een delict op te lossen, zeker als het om moord of verkrachting gaat. Waarom wordt de verdachte wel beschermd en niet de slachtoffer?
Ik kan me ook zo'n geval herinneren, maar met een priest in Spanje. De desbetreffende priest kon de politie naar de dader toe leiden zonder zijn beroepsgeheim te breken. Jammer genoen kan ik me niet herinneren hoe hij het deed.
Ik denik dat om inzage in een dossier mag hebben om een delict op te lossen, zeker als het om moord of verkrachting gaat. Waarom wordt de verdachte wel beschermd en niet de slachtoffer?
maandag 6 december 2010 om 10:22
Het beroepsgeheim is een groot goed, zeker in de psychiatrie. Zo gek vind ik het dus niet dat Parnassia het aan de rechter voorgelegd heeft of het beroepsgeheim doorbroken mocht worden ipv "zomaar" de dossiers te overhandigen.
Dus het is eigenlijk de rechter zijn verantwoordelijkheid dat de politie geen inzage kreeg, maar dat kwam in de uitzending niet echt naar voren helaas.
Dus het is eigenlijk de rechter zijn verantwoordelijkheid dat de politie geen inzage kreeg, maar dat kwam in de uitzending niet echt naar voren helaas.
maandag 6 december 2010 om 10:28
Ik heb zoiets ook meegemaakt in het buitenland waar ik toen woonde. Het ging om een schizofrene jongen die thuis woonde, hij nam zijn medicijnen niet in en tegen de ouders werd gezegd dat het volgens medisch geheim niet mogelijk was om hun mede te delen wat nou eigenlijk de medicijnen waren die hij moest innemen en in welke dosis.
Enfin, de ouders klaagden steen en been maar er werd niks aan gedaan.....op een dag heeft die jongen toen een geweer gepakt en 9 mensen doodgeschoten, waaronder zijn eigen vader!
Het medisch geheim is toen verandert in dat buitenland en ouders mogen nu gewoon weten wat voor medicijnen hun kind nodig heeft.
Hé'héhé!
Enfin, de ouders klaagden steen en been maar er werd niks aan gedaan.....op een dag heeft die jongen toen een geweer gepakt en 9 mensen doodgeschoten, waaronder zijn eigen vader!
Het medisch geheim is toen verandert in dat buitenland en ouders mogen nu gewoon weten wat voor medicijnen hun kind nodig heeft.
Hé'héhé!
maandag 6 december 2010 om 10:35
Is dat ook niet deels bedoeld om artsen te beschermen? Stel nu dat een arts dit soort dingen zou moeten melden, dan zou dat tot gevaarlijke situaties kunnen leiden als iemand die een moord gepleegd heeft, weet dat zijn arts dat zou moeten melden.
Maar ik hoor bij 'de rest van het forum' wat dit betreft.
Maar ik hoor bij 'de rest van het forum' wat dit betreft.
maandag 6 december 2010 om 10:45
quote:extrahalo schreef op 06 december 2010 @ 10:22:
Het beroepsgeheim is ene groot goed, zeker in de psychiatrie. Zo gek vind ik het dus niet dat Parnassia het aan de rechter voorgelegd heeft of het beroepsgeheim doorbroken mocht worden ipv "zomaar" de dossiers te overhandigen.
Dus het is eigenlijk de rechter zijn verantwoordelijkheid dat de politie geen inzage kreeg, maar dat kwam in de uitzending niet echt naar voren helaas.
Dit dus.
Ik ben vóór het beroepsgeheim, om meerdere redenen. Sowieso ter bescherming van de arts, maar ook om te voorkomen dat men "in geval van twijfel" of "voor de zekerheid" zomaar in dossiers kan gaan spitten. Álle patiënten hebben er baat bij dat hun patiëntgegevens veilig zijn en of iemand daadwerkelijk een misdadiger is, blijkt meestal pas achteraf. Dat betekent dat er zonder toetsing -in geval van geen beroepsgeheim- anders ook dossiers van onschuldige mensen openbaar zouden worden gemaakt. Ik weet niet of jullie daarop zitten te wachten, maar ik niet.
Daarnaast zorgt het medisch beroepsgeheim er ook voor dat iedereen gebruik kan maken van het recht op medische behandeling. Nog los van dat je dat niet in een illegaal circuit wilt hebben in geval van criminele activiteiten, lijkt me dat júist bij geesteszieken het uitermate belangrijk is dat iedereen toegang heeft tot een behandeling. En dat mensen zich niet onttrekken aan die behandeling omdat ze bang zijn dat hun gegevens doorgebrieft worden.
Tot slot -en dat vind ik het belangrijkste- is er in voorkomende gevallen gewoon een uitzondering te maken. Daar moet zich dan wel een rechter over buigen, maar in een maatschappij waarin we al zo veel aan privacy inleveren vind ik het geen overbodige luxe dat er zo'n veiligheidsmarge zit ingebouwd. Het is dus in zwaarwegende gevallen wel degelijk mogelijk om het medisch beroepsgeheim te breken. Maar niet zomaar. En dát lijkt me geen bescherming van criminelen, maar bescherming van ons allemáál.
Het beroepsgeheim is ene groot goed, zeker in de psychiatrie. Zo gek vind ik het dus niet dat Parnassia het aan de rechter voorgelegd heeft of het beroepsgeheim doorbroken mocht worden ipv "zomaar" de dossiers te overhandigen.
Dus het is eigenlijk de rechter zijn verantwoordelijkheid dat de politie geen inzage kreeg, maar dat kwam in de uitzending niet echt naar voren helaas.
Dit dus.
Ik ben vóór het beroepsgeheim, om meerdere redenen. Sowieso ter bescherming van de arts, maar ook om te voorkomen dat men "in geval van twijfel" of "voor de zekerheid" zomaar in dossiers kan gaan spitten. Álle patiënten hebben er baat bij dat hun patiëntgegevens veilig zijn en of iemand daadwerkelijk een misdadiger is, blijkt meestal pas achteraf. Dat betekent dat er zonder toetsing -in geval van geen beroepsgeheim- anders ook dossiers van onschuldige mensen openbaar zouden worden gemaakt. Ik weet niet of jullie daarop zitten te wachten, maar ik niet.
Daarnaast zorgt het medisch beroepsgeheim er ook voor dat iedereen gebruik kan maken van het recht op medische behandeling. Nog los van dat je dat niet in een illegaal circuit wilt hebben in geval van criminele activiteiten, lijkt me dat júist bij geesteszieken het uitermate belangrijk is dat iedereen toegang heeft tot een behandeling. En dat mensen zich niet onttrekken aan die behandeling omdat ze bang zijn dat hun gegevens doorgebrieft worden.
Tot slot -en dat vind ik het belangrijkste- is er in voorkomende gevallen gewoon een uitzondering te maken. Daar moet zich dan wel een rechter over buigen, maar in een maatschappij waarin we al zo veel aan privacy inleveren vind ik het geen overbodige luxe dat er zo'n veiligheidsmarge zit ingebouwd. Het is dus in zwaarwegende gevallen wel degelijk mogelijk om het medisch beroepsgeheim te breken. Maar niet zomaar. En dát lijkt me geen bescherming van criminelen, maar bescherming van ons allemáál.
maandag 6 december 2010 om 10:51
Parnassia heeft het volgens mij niet zo duidelijk gecommuniceerd, dat zij niet degenen zijn die weigeren mee te werken (want ja, dat maakt de politie en Peterrrrrrr er al snel van ), maar dat ze de afweging over wel of niet doorbreken overlaten aan de rechter. Artsen zelf mogen in zwaarwegende gevallen wel hun beroepsgeheim doorbreken, maar dat is echt een heftig besluit en je kunt hier ook weer mee voor een tuchtraad terecht komen en niet meer als arts mogen werken. Dus die beslissing uit handen geven en aan de rechter voorleggen, dat snap ik heel goed waarom je dat zou doen.
Wat mij betreft dus een verstandige beslissing van de instelling, wel lijkt het mij een gemiste kans dat de rechter heeft beslist dat er geen dossiers naar de politie gaan. Maar ook hier is mij niet geheel duidelijk hoe de afweging voor de rechter was. Het is mij bv geheel onduidelijk is of het ging over inzage in alle dossiers of een aantal of een dossier van een verdachte... dat maakt ook nogal uit.
Wat mij betreft dus een verstandige beslissing van de instelling, wel lijkt het mij een gemiste kans dat de rechter heeft beslist dat er geen dossiers naar de politie gaan. Maar ook hier is mij niet geheel duidelijk hoe de afweging voor de rechter was. Het is mij bv geheel onduidelijk is of het ging over inzage in alle dossiers of een aantal of een dossier van een verdachte... dat maakt ook nogal uit.
maandag 6 december 2010 om 11:01
Zoals ik het begreep heeft de rechter in eerste instantie toegewezen dat inzage in de dossiers door de politie ten behoeve van het onderzoek mocht. Daarop is Parnassia in beroep gegaan. Ondanks de al geregelde toestemming hebben zij inzage dus toch tegen weten te houden en ja ergens vind ik dat dan kwalijk.
Overigens: inzage hebben in het dossier van 1 patient waarvoor je gerichte aanwijzingen hebt om dit dossier in te willen zien is iets anders dan alle dossiers inzien en nog weer iets anders dan een dossier openbaar maken.
Overigens: inzage hebben in het dossier van 1 patient waarvoor je gerichte aanwijzingen hebt om dit dossier in te willen zien is iets anders dan alle dossiers inzien en nog weer iets anders dan een dossier openbaar maken.
maandag 6 december 2010 om 11:03
quote:elninjoo schreef op 06 december 2010 @ 10:01:
Een arts moet toch verplicht aangifte doen bij de politie als er iemand met 'n schietwond binnen wordt gebracht? (of is dat alleen in Amerika?)
Maar in dat geval is het slachtoffer toch de patiënt en niet de dader, dus dan is dat toch ook geen probleem, lijkt mij?
Een arts moet toch verplicht aangifte doen bij de politie als er iemand met 'n schietwond binnen wordt gebracht? (of is dat alleen in Amerika?)
Maar in dat geval is het slachtoffer toch de patiënt en niet de dader, dus dan is dat toch ook geen probleem, lijkt mij?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 6 december 2010 om 11:05
quote:keiser soyze schreef op 06 december 2010 @ 11:01:
Zoals ik het begreep heeft de rechter in eerste instantie toegewezen dat inzage in de dossiers door de politie ten behoeve van het onderzoek mocht. Daarop is Parnassia in beroep gegaan. Ondanks de al geregelde toestemming hebben zij inzage dus toch tegen weten te houden en ja ergens vind ik dat dan kwalijk.
Overigens: inzage hebben in het dossier van 1 patient waarvoor je gerichte aanwijzingen hebt om dit dossier in te willen zien is iets anders dan alle dossiers inzien en nog weer iets anders dan een dossier openbaar maken.Maar ging die inzage dan ook echt over een persoon waarbij al gerichte aanwijzingen waren? Want dat is mij niet duidelijk.
Zoals ik het begreep heeft de rechter in eerste instantie toegewezen dat inzage in de dossiers door de politie ten behoeve van het onderzoek mocht. Daarop is Parnassia in beroep gegaan. Ondanks de al geregelde toestemming hebben zij inzage dus toch tegen weten te houden en ja ergens vind ik dat dan kwalijk.
Overigens: inzage hebben in het dossier van 1 patient waarvoor je gerichte aanwijzingen hebt om dit dossier in te willen zien is iets anders dan alle dossiers inzien en nog weer iets anders dan een dossier openbaar maken.Maar ging die inzage dan ook echt over een persoon waarbij al gerichte aanwijzingen waren? Want dat is mij niet duidelijk.
maandag 6 december 2010 om 11:07
even gegoogled:
"De politie verzocht toen Parnassia om informatie uit het patiëntendossier over het precieze tijdstip waarop en de omstandigheden waaronder de patiënt de inrichting had verlaten en was teruggekeerd. Parnassia weigerde inzage met een beroep op het medisch beroepsgeheim. Vervolgens schakelde de politie de rechter-commissaris in, die bevel gaf het dossier in beslag te nemen. Parnassia ging hierover in beklag bij de rechtbank. In juni besloot de rechter dat Parnassia geen inzage hoefde te geven en terecht gebruik maakte van haar verschoningsrecht.
De rechter nam daarbij in overweging dat het politieonderzoek niet uitgeput was: de informatie kon nog op andere manieren dan alleen via de betrokken patiënt verkregen worden. Bovendien was de man door de officier van justitie niet als verdachte aangemerkt. Dus, zo oordeelde de rechter, de man onderscheidt zich niet wezenlijk van de andere patiënten in het ziekenhuis. "
http://www.psy.nl/index.p ... 1&tx_ttnews[tt_news]=1559
"De politie verzocht toen Parnassia om informatie uit het patiëntendossier over het precieze tijdstip waarop en de omstandigheden waaronder de patiënt de inrichting had verlaten en was teruggekeerd. Parnassia weigerde inzage met een beroep op het medisch beroepsgeheim. Vervolgens schakelde de politie de rechter-commissaris in, die bevel gaf het dossier in beslag te nemen. Parnassia ging hierover in beklag bij de rechtbank. In juni besloot de rechter dat Parnassia geen inzage hoefde te geven en terecht gebruik maakte van haar verschoningsrecht.
De rechter nam daarbij in overweging dat het politieonderzoek niet uitgeput was: de informatie kon nog op andere manieren dan alleen via de betrokken patiënt verkregen worden. Bovendien was de man door de officier van justitie niet als verdachte aangemerkt. Dus, zo oordeelde de rechter, de man onderscheidt zich niet wezenlijk van de andere patiënten in het ziekenhuis. "
http://www.psy.nl/index.p ... 1&tx_ttnews[tt_news]=1559
maandag 6 december 2010 om 11:10
oh en ook nog dit:
"Bij een conflict van plichten, wat bij Parnassia het geval is, is het altijd de hulpverlener zelf die bepaalt of hij zijn zwijgrecht doorbreekt. Omdat de hulpverlener volgens Parnassia-woordvoerder Pieter van Yperen dat na zorgvuldige afweging niet wilde doen, spande de instelling een beklagprocedure aan bij de rechtbank tegen de beslaglegging en om te laten toetsen of ze terecht, namens de hulpverlener, een beroep deed op het verschoningsrecht.
Verzegelde enveloppe
Stikker: ‘De instelling stuurt in zo’n geval de informatie in een verzegelde enveloppe naar de rechter. Bij zijn beoordeling kijkt de rechter of de hulpverlener een zorgvuldige afweging heeft gemaakt. Daarnaast kijkt hij naar de informatie die wordt opgevraagd, naar de omstandigheden van het geval, de ernst van het strafbaar feit, het maatschappelijk belang dat wordt gediend bij opsporing, het belang van slachtoffers en nabestaanden en of de informatie die de politie nodig heeft niet op een andere manier dan door schending van het beroepsgeheim verkregen kan worden.’ "
Ze zijn dus niet in beroep gegaan, maar hebben hun bekllag gedaan tegen de inbelagname. Daarbij heeft de rechter zelf het dossier ingezien en geoordeeld dat het niet veel bij zou dragen aan het politieonderzoek... Zo haal ik het echter totaal niet uit Peterrrrrrrs aflevering. Nogal een verdraaide versie dus.
Sorry hoor, dan vind ik het helemaal schandelijk dat Parnassia en zijn werknemers door Peterrrr zo zwart gemaakt worden. Ze zijn gewoon zorgvuldig geweest, jammer dat de politie en Peterrrr daar geen respect voor hebben.
"Bij een conflict van plichten, wat bij Parnassia het geval is, is het altijd de hulpverlener zelf die bepaalt of hij zijn zwijgrecht doorbreekt. Omdat de hulpverlener volgens Parnassia-woordvoerder Pieter van Yperen dat na zorgvuldige afweging niet wilde doen, spande de instelling een beklagprocedure aan bij de rechtbank tegen de beslaglegging en om te laten toetsen of ze terecht, namens de hulpverlener, een beroep deed op het verschoningsrecht.
Verzegelde enveloppe
Stikker: ‘De instelling stuurt in zo’n geval de informatie in een verzegelde enveloppe naar de rechter. Bij zijn beoordeling kijkt de rechter of de hulpverlener een zorgvuldige afweging heeft gemaakt. Daarnaast kijkt hij naar de informatie die wordt opgevraagd, naar de omstandigheden van het geval, de ernst van het strafbaar feit, het maatschappelijk belang dat wordt gediend bij opsporing, het belang van slachtoffers en nabestaanden en of de informatie die de politie nodig heeft niet op een andere manier dan door schending van het beroepsgeheim verkregen kan worden.’ "
Ze zijn dus niet in beroep gegaan, maar hebben hun bekllag gedaan tegen de inbelagname. Daarbij heeft de rechter zelf het dossier ingezien en geoordeeld dat het niet veel bij zou dragen aan het politieonderzoek... Zo haal ik het echter totaal niet uit Peterrrrrrrs aflevering. Nogal een verdraaide versie dus.
Sorry hoor, dan vind ik het helemaal schandelijk dat Parnassia en zijn werknemers door Peterrrr zo zwart gemaakt worden. Ze zijn gewoon zorgvuldig geweest, jammer dat de politie en Peterrrr daar geen respect voor hebben.
maandag 6 december 2010 om 22:05
De uitzending heb ik vanmorgen terug gekeken, maar het einde heb ik niet helemaal goed kunnen volgen. Was er nu een verdachte? Of is het gissen in het duister en is er alleen een sterk vermoeden dat het een van de patienten zou kunnen zijn (of haast wel moet zijn geweest)?
Het lijkt mij namelijk ook wel verschil uitmaken als het gaat om een enkel persoon, dan bijvoorbeeld alle mogelijke patienten die op dat moment daar voor wat voor reden dan ook aanwezig waren. Er geldt niet voor niets medisch beroepsgeheim, dat is ook ter bescherming van alle andere patienten.
Nu ik de post van extrahalo nog een keer doorlees, begrijp ik dat de rechter beoordeeld heeft dat dit(deze?) medische dossier(s) geen meerwaarde zal hebben voor de zaak. Lijkt mij dat dat oordeel dan niet voor niets gegeven is.
Het voorbeeld van Toetyfroety is heel naar, maar (dit klinkt heel lullig denk ik) dat weet niemand van te voren. Achteraf is het makkelijk praten, voor hetzelfde geld was er niets gebeurd en had die jongen niet al die mensen neergeschoten.
Ookal wisten die ouders wat hun zoon aan medicatie nodig had, hoe hadden ze dat dan toe moeten dienen bijvoorbeeld?
In dit geval vind ik dat er wel iets meer openheid mag zijn. In een normaal moordonderzoek zouden omwonenden en mogelijke verdachten veel toegankelijker zijn, wat logisch is. Nu is het helemaal afgeschermd, lijkt wel. Dat geeft mij ook wel de indruk dat ze of weten wie ze beschermen, of dat het compleet onduidelijk is wie van de clienten van Parnassia hiervoor als verdachte aangewezen zou kunnen worden. Het hoeft natuurlijk ook helemaal geen client te zijn (of is het een afgesloten terrein - nee toch?).
Vier slachtoffers vind ik persoonlijk wel heel erg veel (elk slachtoffer is natuurlijk een teveel) en dan vraag ik me af of Parnassia echt niet verder zou kunnen helpen. Ze weten toch wel iets?
Het lijkt mij namelijk ook wel verschil uitmaken als het gaat om een enkel persoon, dan bijvoorbeeld alle mogelijke patienten die op dat moment daar voor wat voor reden dan ook aanwezig waren. Er geldt niet voor niets medisch beroepsgeheim, dat is ook ter bescherming van alle andere patienten.
Nu ik de post van extrahalo nog een keer doorlees, begrijp ik dat de rechter beoordeeld heeft dat dit(deze?) medische dossier(s) geen meerwaarde zal hebben voor de zaak. Lijkt mij dat dat oordeel dan niet voor niets gegeven is.
Het voorbeeld van Toetyfroety is heel naar, maar (dit klinkt heel lullig denk ik) dat weet niemand van te voren. Achteraf is het makkelijk praten, voor hetzelfde geld was er niets gebeurd en had die jongen niet al die mensen neergeschoten.
Ookal wisten die ouders wat hun zoon aan medicatie nodig had, hoe hadden ze dat dan toe moeten dienen bijvoorbeeld?
In dit geval vind ik dat er wel iets meer openheid mag zijn. In een normaal moordonderzoek zouden omwonenden en mogelijke verdachten veel toegankelijker zijn, wat logisch is. Nu is het helemaal afgeschermd, lijkt wel. Dat geeft mij ook wel de indruk dat ze of weten wie ze beschermen, of dat het compleet onduidelijk is wie van de clienten van Parnassia hiervoor als verdachte aangewezen zou kunnen worden. Het hoeft natuurlijk ook helemaal geen client te zijn (of is het een afgesloten terrein - nee toch?).
Vier slachtoffers vind ik persoonlijk wel heel erg veel (elk slachtoffer is natuurlijk een teveel) en dan vraag ik me af of Parnassia echt niet verder zou kunnen helpen. Ze weten toch wel iets?
dinsdag 7 december 2010 om 10:23
Ook ik heb Peter R. gezien.
Van geval tot geval moet bekeken worden
wat zwaarder weegt, beroepsgeheim of het oplossen
van een moord.
En nog belangrijker het voorkomen van nieuwe
slachtoffers.
Wat ik een bijzonder verhaal vond was van de
mederwerker van de inrichting die iemand door
de sloot zag zwemmen en gewoon doorfietste.
Van geval tot geval moet bekeken worden
wat zwaarder weegt, beroepsgeheim of het oplossen
van een moord.
En nog belangrijker het voorkomen van nieuwe
slachtoffers.
Wat ik een bijzonder verhaal vond was van de
mederwerker van de inrichting die iemand door
de sloot zag zwemmen en gewoon doorfietste.
Voltaire: ik veracht u en uw mening, maar ik zal mijn leven geven om uw recht op die verachtelijke mening uit te mogen dragen.
woensdag 8 december 2010 om 09:39
Ja, dat van die medewerker is wel heel bizar. Iemand staat in die sloot en de medewerker fietst gewoon door, kijkt nog achterom ook, maar doet niks! Huh?
Heb nog een keer beter gekeken. In dit geval begrijp ik Parnassia ook goed. Het terrein is openbaar en daar hebben zij dus in principe geen bijzondere rol. Het beeld dat geschetst wordt, laat ook wel zien dat er nogal veel zwaar gestoorde en complexe personen op dat terrein komen en ook mn bij dat dagact-centrum verzamelen niet de meest fijne types, afgaande op de drugs- en pillenhandel daar.
Clienten hebben recht op bescherming en ik denk dat juist deze groep heel kwetsbaar is. Het kan niet zo zijn dat er een soort graaibak opengaat (in de vorm van alle medische dossiers van Parnassia) en de recherche er als het ware een willekeurige gestoorde idioot uit kan plukken, die geen goed alibi heeft, geen goed verhaal kan vertellen en dus heel makkelijk aangewezen wordt als dader. En de kans dat dat gebeurd, lijkt me heel groot. Nabestaanden, recherche, maatschappij - iedereen wil graag een dader hebben, dan is het opgelost.
Dus in dit geval begrijp ik wel dat Parnassia de clienten in bescherming neemt, net als zijn medewerkers. De rechter heeft wel het dossier in kunnen zien en zag geen meerwaarde voor de zaak. Sowieso vind ik het bijzonder dat er meteen vol ingezet wordt op die ene patient, omdat hij die uitspraak heeft gedaan.
Heb nog een keer beter gekeken. In dit geval begrijp ik Parnassia ook goed. Het terrein is openbaar en daar hebben zij dus in principe geen bijzondere rol. Het beeld dat geschetst wordt, laat ook wel zien dat er nogal veel zwaar gestoorde en complexe personen op dat terrein komen en ook mn bij dat dagact-centrum verzamelen niet de meest fijne types, afgaande op de drugs- en pillenhandel daar.
Clienten hebben recht op bescherming en ik denk dat juist deze groep heel kwetsbaar is. Het kan niet zo zijn dat er een soort graaibak opengaat (in de vorm van alle medische dossiers van Parnassia) en de recherche er als het ware een willekeurige gestoorde idioot uit kan plukken, die geen goed alibi heeft, geen goed verhaal kan vertellen en dus heel makkelijk aangewezen wordt als dader. En de kans dat dat gebeurd, lijkt me heel groot. Nabestaanden, recherche, maatschappij - iedereen wil graag een dader hebben, dan is het opgelost.
Dus in dit geval begrijp ik wel dat Parnassia de clienten in bescherming neemt, net als zijn medewerkers. De rechter heeft wel het dossier in kunnen zien en zag geen meerwaarde voor de zaak. Sowieso vind ik het bijzonder dat er meteen vol ingezet wordt op die ene patient, omdat hij die uitspraak heeft gedaan.
