Actueel
alle pijlers
verklaring gedrag Marokkaanse jongeren ?
woensdag 23 mei 2007 om 19:00
Marokkaanse jongens als paria’s op straat
Na de tragische moord van René Steegmans in Venlo is de discussie weer opgelaaid over normen en waarden op straat en het ontbreken ervan bij jonge Marokkanen in het publieke domein. Terwijl een gebeurtenis zoals deze in Venlo terecht de meeste aandacht trekt, is mijn stelling dat er iets aan vooraf gaat in de manipulatie van normen op straat die minstens evenveel aandacht verdient als geweld in het publiek domein. Pas als we de oppositionele cultuur van Marokkanen op straat begrijpen, is hun gedrag te verklaren. Daar is nog weinig onderzoek naar gedaan.
Marokkaanse jongens als paria’s op straat
Na de tragische moord van René Steegmans in Venlo is de discussie weer opgelaaid over normen en waarden op straat en het ontbreken ervan bij jonge Marokkanen in het publieke domein. Terwijl een gebeurtenis zoals deze in Venlo terecht de meeste aandacht trekt, is mijn stelling dat er iets aan vooraf gaat in de manipulatie van normen op straat die minstens evenveel aandacht verdient als geweld in het publiek domein. Pas als we de oppositionele cultuur van Marokkanen op straat begrijpen, is hun gedrag te verklaren. Daar is nog weinig onderzoek naar gedaan.
Als publiek domein wordt de straat tijdelijk bevolkt door mensen die vreemden zijn van elkaar, die elkaar alleen maar op basis van functies of andere onpersoonlijke identiteiten herkennen. De meeste grote steden kennen straten die zich kenmerken door grote drukte en een verscheidenheid aan personen uit alle lagen van de bevolking met verschillende functies. Het is de combinatie van die vreemden, het gedrang van de menigte en de verscheidenheid, die de straat zo tot een spektakel maken. Zonder bepaalde normen of codes van interactie zou er geen harmonie kunnen zijn op straat. In dit artikel beperken we ons tot vier normen die gelden op straat en bekijken we hoe jonge Marokkanen met deze normen omgaan.
De afgelopen paar maanden hebben we groepen jonge Marokkanen gevolgd en geïnterviewd in de straten van Utrecht. Om praktische redenen hadden we ervoor gekozen onze straat te laten beginnen in de grote hal van het Centraal Station in Utrecht, dan langs de Free Recordshop, rechts aanhouden richting V&D, daar de trap af en Hoog Catharijne uit, rechtsaf de Elisabethstraat in, de Steenweg volgen, aan het eind links en weer links de Oudegracht op tot aan de Lange Viestraat. In de zomermaanden bij goed weer zijn er op koopavond, vooral tijdens de piekuren tussen zes en half acht wanneer de meeste forenzen met de trein naar huis gaan en vooral autochtonen aan het winkelen zijn, ongeveer 400 jonge Marokkanen in dit gebied. Ze winkelen niet, ze lopen vooral rond. Ze komen naar deze straten met een slechte reputatie, verguisd door de rest van de bevolking, bestempeld als kut-Marokkanen, criminelen, moslim-fundamentalisten, vrouwenonderdrukkers etc. De functionaliteit van de straat is voor hen anders dan voor bijna alle andere gebruikers, de forenzen en het winkelend publiek.
De Marokkanen gebruiken de straat als een podium waar ze zich kunnen profileren. Ze hangen rond om gezien te worden, barsten spontaan in lachen uit en lijken zelfverzekerd. Sommigen gebruiken schuttingtaal, schreeuwen naar elkaar en voeren op luide toon privé-gesprekken. Hierdoor krijgen de andere gebruikers van de straat de indruk dat zij de Marokkanen koud laten. Ze zijn vaak in groepjes van drie of vier en de jongens neigen ertoe stoer te doen en dagen elkaar uit tot kwajongensstreken. Zelfs in kleine aantallen lijken ze een vreemde hegemonie uit te oefenen over de straat, alsof ze er heer en meester zijn. De meeste van hen zijn goed gekleed, zelfs beter dan je op basis van hun sociaal-economische achtergrond zou verwachten. Kortom, de straat is het platform waar ze proberen campagne te voeren voor respect. Want gezien hun huidige reputatie is respect een schaars goed voor jonge Marokkanen. Hun tragedie is dat de manier waarop ze proberen respect te winnen op straat, namelijk door continu de normen van algemeen geaccepteerd gedrag te manipuleren, hun negatieve reputatie alleen maar bevestigt. Maar wat zijn eigenlijk deze normen voor harmonieuze interactie op straat?
In een drukke straat werken vreemden samen en proberen hun bewegingen zo te coördineren dat ze incidenten vermijden. Als je op een verhoging zou staan in een willekeurige drukke straat en de bewegingen van de mensen zou bekijken, zou je je erover verbazen dat ze niet de hele tijd tegen elkaar opbotsen. In Utrecht stromen rond zes uur duizenden mensen uit de treinen, sommige lopen snel, andere langzaam, sommige slaan plotseling links- of rechtsaf, of stoppen plotseling om anderen te laten passeren. Als iemand met een camera alleen hun voeten zou filmen, zou een ongelooflijk gechoreografeerd ballet zichtbaar worden, zonder de hulp van Hans van Manen. De reden is simpel: als grote groepen de straat in harmonie willen gebruiken, moeten ze samenwerken. Zodra je iemand recht op je af ziet komen, doe je een stap naar links of rechts, of je draait je lichaam om een botsing te vermijden, je stopt plotseling om iemand voorbij te laten of je versnelt zodat ze achterlangs kunnen passeren. Dit gedrag bewaart de harmonie op straat en iedereen doet het intuïtief.
De meeste Marokkanen begrijpen dit, maar sommige zijn er bewust op uit deze norm te doorbreken. Voor me loopt een groep van vier jongens naast elkaar. Iedereen die recht op hen afkomt, moet twee stappen opzij doen om een botsing te vermijden, de vrouwen zelfs drie stappen, waardoor ze andere voetgangers blokkeren. Een lange autochtone man waagt het om dwars door de groep heen te lopen, want hij wil niet opzij en hij botst tegen mij aan, omdat ik recht achter de jongens loop. Ze roepen "Fuck you" tegen hem, maar hij zegt "Sorry" tegen mij en loopt door zonder naar de Marokkanen te kijken. Mensen tolereren een stel dat hand in hand over straat loopt, maar niet een groep van vier jongens die slenteren, of ze nou Marokkanen zijn of niet.
In een andere groep wordt één van de drie jongens uitgedaagd om een streek uit te halen. Hij ziet een jonge vrouw naderen, maakt zich los van de rest en botst met zijn schouder tegen haar borst aan. De vrouw verontschuldigt zich en loopt snel door, terwijl hij naar zijn vrienden kijkt en ze alledrie in lachen uitbarsten. Geen enkele politieagent zal je arresteren omdat je tegen iemand aanbotst, vooral als je kunt zeggen dat het per ongeluk was.
Wanneer straatgebruikers oog in oog komt te staan met wat voor hen persoonlijk aanstootgevende, varianten zijn in lichaamsvorm, schoonheid, huidskleur, haar, kledingstijl, inkomen, seksuele voorkeur, etc., dan worden ze geacht beleefd daarmee om te gaan. Eén van de prettigste dingen van op straat zijn is de vrijwaring van het oordeel van anderen. We hoeven onze vooroordelen niet te veranderen, we hoeven deze diversiteit niet te aanvaarden en we hoeven het zelfs niet vriendelijk te bejegenen. Maar een zekere subtiliteit en acceptatie van verschil zijn noodzakelijk. Wat iemand ook moge vinden van zwarte mensen, roodharigen of vrouwen die jurken kopen bij Zeeman, het zou geen issue moeten zijn op straat.
De meeste jonge Marokkanen accepteren deze diversiteit, maar af en toe manipuleert één van hen deze norm. Drie jongens staan naast een friettent en een fors gebouwde vrouw loopt langzaam voorbij. Eén van de jongens zegt hardop zodat de vrouw het kan horen: "Wat een grote kont heeft die vrouw, zeg", en een ander zegt: "Met zulke tieten". Met zijn handen geeft hij de maat van een voetbal aan. De dame draait zich om, gekwetst en beschaamd, ziet de drie Marokkanen en rent snel weg. Omdat ze inderdaad een behoorlijk achterwerk heeft, ziet haar poging om weg te rennen er komisch uit en de jongens liggen dubbel van het lachen. De omstanders, verscheurd tussen lachen en verontwaardiging, richten hun blik naar de grond terwijl ze weglopen en durven elkaar niet aan te kijken uit angst voor wat ze zouden kunnen zien. De ironie wil dat, vanwege hun reputatie, juist de intolerantie voor hun eigen etnische verschil een wapen is dat anderen bereid zijn te gebruiken tegen dezelfde Marokkanen.
Het is acceptabel op straat een vreemde te benaderen om hulp en dat ook te krijgen mits het iets kleins is. Kunt u me vertellen hoe laat het is? Kunt u me vertellen hoe ik bij de Dom kom? Dit is een algemene principe die bijdraagt aan de harmonie en leefbaarheid van de straat.
Ook deze norm wordt door sommige jonge Marokkanen anders gebruikt. Ik volg een groep al meer dan een uur zonder dat zich een incident voordoet. Plotseling zien ze een mooie jonge vrouw hun kant opkomen. Eén van de jongens maakt zichzelf los van de groep en gaat naar haar toe. Hij vraagt: "Hoe laat is het?". Ik weet dat hij tijd in overvloed heeft want ik heb hem al een uur gevolgd. Ze kijkt op met een glimlach op haar gezicht, maar als ze ziet dat het een Marokkaan is, verdwijnt de glimlach en wordt ze zakelijk. "Half zeven", zegt ze en begint snel weg te lopen. De jongen zegt zoiets als: "Hé, je hoeft niet meteen weg te rennen, je denkt zeker dat ik een crimineel ben?" De vrouw die nu een paar meter verder is, draait zich om, haar gezicht rood van verontwaardiging, en schreeuwt terug: "Dat heb ik niet gezegd", waarna ze boos wegloopt. Ik volg haar en hoor haar zeggen: "Je kan niet eens rustig op straat lopen zonder geconfronteerd te worden met een idiote uitkeringstrekker
De laatste norm van de straat is wat socioloog Goffman fatsoenlijke onoplettendheid heeft genoemd. De stadssocioloog Brunt legt deze norm passend uit als: "Bemoei je met jezelf, geef geen aanstoot en zorg dat je riskante ontmoetingen uit de weg gaat." Om het belang van dit principe te begrijpen kun je proberen je voor te stellen hoe vermoeiend het zou zijn om iedereen op straat aan te spreken en een goede dag te wensen. Wat de meeste mensen doen is simpelweg de aanwezigheid van andere straatgebruikers erkennen, soms met een glimlach of zelfs een hoofdknik, waarnaar ze ieder hun eigen weg vervolgen. Op deze manier kan de straat de schijn van neutraliteit en anonimiteit behouden.
Dit is de norm die de meeste Marokkanen vooral moeilijk vinden om te hanteren en dat is ook begrijpelijk. Ze zijn namelijk niet op straat gekomen om anoniem te zijn, maar om zichzelf te tonen en respect op te eisen. Ze krijgen dit respect niet wanneer mensen hen behandelen alsof ze lucht zijn. Dus ze kijken voorbijgangers recht in de ogen en houden de blik zo lang vast dat het oncomfortabel wordt. De onzin die alle interculturele communicatiedeskundigen verkondigen, dat Marokkanen als ze praten naar de grond kijken om respect te tonen, is hier een pertinente leugen. Ze praten zo hard dat iedereen hen kan horen en roepen openlijk naar tienermeisjes die boodschappen doen met hun ouders. Vooral de vaders van deze meisjes reageren alsof ze een hartaanval zullen krijgen. Het lijkt de jongens niets te kunnen schelen. Een vader zegt tegen zijn vrouw: "Als ze zo naar haar roepen in mijn bijzijn, wat zouden ze dan doen als ze hier in haar eentje loopt?" En ze kijken bezorgd.
De meeste mensen gebruiken deze gedragscodes in elke straat en ze gebruiken ze intuïtief. Zo ook de meeste Marokkanen, maar het probleem is dat een kleine groep die normen doelbewust manipuleert om op confrontaties aan te sturen. Van de 400 jonge mannen op straat op een willekeurige donderdagavond zijn er misschien dertig die deze normen negatief aanwenden.
Echter, de kans op meer dan één confrontatie voor je het station uit bent is groot. De kans dat vroeg of laat meer en meer mensen een confrontatie zullen hebben met één van deze jongens neemt ook toe. Daarmee is de mogelijkheid dat elke kleine confrontatie kan uitbarsten tot een echt groot conflict dat leidt tot het gebruik van geweld, altijd aanwezig. Deze mensen gaan allemaal naar huis en vertellen vijf of tien vrienden en familieleden over hun confrontatie en zo groeit langzamerhand dit crescendo van klachten uit tot wat nu de revolutie van kleine ongemakken is geworden. Het is niet zo dat deze Marokkaanse jongens allemaal de wet overtreden, of dat ze de enige zijn die voor overlast zorgen of wapens of geweld gebruiken. Zelden heeft één van de confrontaties die ik observeerde, geleid tot geweld. En van een micro-oorlog met autochtonen is geen sprake. Maar als deze jonge mensen compleet vervreemd zouden raken van de Nederlandse maatschappij, dan kan de straat heel snel veranderen in een onleefbaar gebied. Ze houden zichzelf niet voor gek en ze weten al wat de rest van de bevolking van hun denkt. Ze zijn ook sneller bereid om de reacties van anderen als discriminerend te bestempelen. Een simpele opmerking wordt al gauw geïnterpreteerd als gebrek aan respect, en dat lokt weer hevige en disproportionele reacties uit. Zelfs jongens die geen streken uithalen weten dat ze als Marokkanen geen krediet hebben op straat. Het is één pot nat. Daardoor voelen ze zich buiten de wet gesteld en hebben schijt aan iedereen op straat. Ze zijn immers tweederangs burgers. Eén van de belangrijkste vragen waar ik nog geen antwoord op heb is hoe de verhouding is tussen de meerderheid van de Marokkanen die zich keurig gedragen en het kleine gedeelte dat altijd weer last bezorgt. Zouden zij hun broers kunnen benaderen, want de rest van de samenleving durft niet meer.
Jude Kehla Wirnkar is sociaal wetenschapper en beleidsadviseur.
Na de tragische moord van René Steegmans in Venlo is de discussie weer opgelaaid over normen en waarden op straat en het ontbreken ervan bij jonge Marokkanen in het publieke domein. Terwijl een gebeurtenis zoals deze in Venlo terecht de meeste aandacht trekt, is mijn stelling dat er iets aan vooraf gaat in de manipulatie van normen op straat die minstens evenveel aandacht verdient als geweld in het publiek domein. Pas als we de oppositionele cultuur van Marokkanen op straat begrijpen, is hun gedrag te verklaren. Daar is nog weinig onderzoek naar gedaan.
Marokkaanse jongens als paria’s op straat
Na de tragische moord van René Steegmans in Venlo is de discussie weer opgelaaid over normen en waarden op straat en het ontbreken ervan bij jonge Marokkanen in het publieke domein. Terwijl een gebeurtenis zoals deze in Venlo terecht de meeste aandacht trekt, is mijn stelling dat er iets aan vooraf gaat in de manipulatie van normen op straat die minstens evenveel aandacht verdient als geweld in het publiek domein. Pas als we de oppositionele cultuur van Marokkanen op straat begrijpen, is hun gedrag te verklaren. Daar is nog weinig onderzoek naar gedaan.
Als publiek domein wordt de straat tijdelijk bevolkt door mensen die vreemden zijn van elkaar, die elkaar alleen maar op basis van functies of andere onpersoonlijke identiteiten herkennen. De meeste grote steden kennen straten die zich kenmerken door grote drukte en een verscheidenheid aan personen uit alle lagen van de bevolking met verschillende functies. Het is de combinatie van die vreemden, het gedrang van de menigte en de verscheidenheid, die de straat zo tot een spektakel maken. Zonder bepaalde normen of codes van interactie zou er geen harmonie kunnen zijn op straat. In dit artikel beperken we ons tot vier normen die gelden op straat en bekijken we hoe jonge Marokkanen met deze normen omgaan.
De afgelopen paar maanden hebben we groepen jonge Marokkanen gevolgd en geïnterviewd in de straten van Utrecht. Om praktische redenen hadden we ervoor gekozen onze straat te laten beginnen in de grote hal van het Centraal Station in Utrecht, dan langs de Free Recordshop, rechts aanhouden richting V&D, daar de trap af en Hoog Catharijne uit, rechtsaf de Elisabethstraat in, de Steenweg volgen, aan het eind links en weer links de Oudegracht op tot aan de Lange Viestraat. In de zomermaanden bij goed weer zijn er op koopavond, vooral tijdens de piekuren tussen zes en half acht wanneer de meeste forenzen met de trein naar huis gaan en vooral autochtonen aan het winkelen zijn, ongeveer 400 jonge Marokkanen in dit gebied. Ze winkelen niet, ze lopen vooral rond. Ze komen naar deze straten met een slechte reputatie, verguisd door de rest van de bevolking, bestempeld als kut-Marokkanen, criminelen, moslim-fundamentalisten, vrouwenonderdrukkers etc. De functionaliteit van de straat is voor hen anders dan voor bijna alle andere gebruikers, de forenzen en het winkelend publiek.
De Marokkanen gebruiken de straat als een podium waar ze zich kunnen profileren. Ze hangen rond om gezien te worden, barsten spontaan in lachen uit en lijken zelfverzekerd. Sommigen gebruiken schuttingtaal, schreeuwen naar elkaar en voeren op luide toon privé-gesprekken. Hierdoor krijgen de andere gebruikers van de straat de indruk dat zij de Marokkanen koud laten. Ze zijn vaak in groepjes van drie of vier en de jongens neigen ertoe stoer te doen en dagen elkaar uit tot kwajongensstreken. Zelfs in kleine aantallen lijken ze een vreemde hegemonie uit te oefenen over de straat, alsof ze er heer en meester zijn. De meeste van hen zijn goed gekleed, zelfs beter dan je op basis van hun sociaal-economische achtergrond zou verwachten. Kortom, de straat is het platform waar ze proberen campagne te voeren voor respect. Want gezien hun huidige reputatie is respect een schaars goed voor jonge Marokkanen. Hun tragedie is dat de manier waarop ze proberen respect te winnen op straat, namelijk door continu de normen van algemeen geaccepteerd gedrag te manipuleren, hun negatieve reputatie alleen maar bevestigt. Maar wat zijn eigenlijk deze normen voor harmonieuze interactie op straat?
In een drukke straat werken vreemden samen en proberen hun bewegingen zo te coördineren dat ze incidenten vermijden. Als je op een verhoging zou staan in een willekeurige drukke straat en de bewegingen van de mensen zou bekijken, zou je je erover verbazen dat ze niet de hele tijd tegen elkaar opbotsen. In Utrecht stromen rond zes uur duizenden mensen uit de treinen, sommige lopen snel, andere langzaam, sommige slaan plotseling links- of rechtsaf, of stoppen plotseling om anderen te laten passeren. Als iemand met een camera alleen hun voeten zou filmen, zou een ongelooflijk gechoreografeerd ballet zichtbaar worden, zonder de hulp van Hans van Manen. De reden is simpel: als grote groepen de straat in harmonie willen gebruiken, moeten ze samenwerken. Zodra je iemand recht op je af ziet komen, doe je een stap naar links of rechts, of je draait je lichaam om een botsing te vermijden, je stopt plotseling om iemand voorbij te laten of je versnelt zodat ze achterlangs kunnen passeren. Dit gedrag bewaart de harmonie op straat en iedereen doet het intuïtief.
De meeste Marokkanen begrijpen dit, maar sommige zijn er bewust op uit deze norm te doorbreken. Voor me loopt een groep van vier jongens naast elkaar. Iedereen die recht op hen afkomt, moet twee stappen opzij doen om een botsing te vermijden, de vrouwen zelfs drie stappen, waardoor ze andere voetgangers blokkeren. Een lange autochtone man waagt het om dwars door de groep heen te lopen, want hij wil niet opzij en hij botst tegen mij aan, omdat ik recht achter de jongens loop. Ze roepen "Fuck you" tegen hem, maar hij zegt "Sorry" tegen mij en loopt door zonder naar de Marokkanen te kijken. Mensen tolereren een stel dat hand in hand over straat loopt, maar niet een groep van vier jongens die slenteren, of ze nou Marokkanen zijn of niet.
In een andere groep wordt één van de drie jongens uitgedaagd om een streek uit te halen. Hij ziet een jonge vrouw naderen, maakt zich los van de rest en botst met zijn schouder tegen haar borst aan. De vrouw verontschuldigt zich en loopt snel door, terwijl hij naar zijn vrienden kijkt en ze alledrie in lachen uitbarsten. Geen enkele politieagent zal je arresteren omdat je tegen iemand aanbotst, vooral als je kunt zeggen dat het per ongeluk was.
Wanneer straatgebruikers oog in oog komt te staan met wat voor hen persoonlijk aanstootgevende, varianten zijn in lichaamsvorm, schoonheid, huidskleur, haar, kledingstijl, inkomen, seksuele voorkeur, etc., dan worden ze geacht beleefd daarmee om te gaan. Eén van de prettigste dingen van op straat zijn is de vrijwaring van het oordeel van anderen. We hoeven onze vooroordelen niet te veranderen, we hoeven deze diversiteit niet te aanvaarden en we hoeven het zelfs niet vriendelijk te bejegenen. Maar een zekere subtiliteit en acceptatie van verschil zijn noodzakelijk. Wat iemand ook moge vinden van zwarte mensen, roodharigen of vrouwen die jurken kopen bij Zeeman, het zou geen issue moeten zijn op straat.
De meeste jonge Marokkanen accepteren deze diversiteit, maar af en toe manipuleert één van hen deze norm. Drie jongens staan naast een friettent en een fors gebouwde vrouw loopt langzaam voorbij. Eén van de jongens zegt hardop zodat de vrouw het kan horen: "Wat een grote kont heeft die vrouw, zeg", en een ander zegt: "Met zulke tieten". Met zijn handen geeft hij de maat van een voetbal aan. De dame draait zich om, gekwetst en beschaamd, ziet de drie Marokkanen en rent snel weg. Omdat ze inderdaad een behoorlijk achterwerk heeft, ziet haar poging om weg te rennen er komisch uit en de jongens liggen dubbel van het lachen. De omstanders, verscheurd tussen lachen en verontwaardiging, richten hun blik naar de grond terwijl ze weglopen en durven elkaar niet aan te kijken uit angst voor wat ze zouden kunnen zien. De ironie wil dat, vanwege hun reputatie, juist de intolerantie voor hun eigen etnische verschil een wapen is dat anderen bereid zijn te gebruiken tegen dezelfde Marokkanen.
Het is acceptabel op straat een vreemde te benaderen om hulp en dat ook te krijgen mits het iets kleins is. Kunt u me vertellen hoe laat het is? Kunt u me vertellen hoe ik bij de Dom kom? Dit is een algemene principe die bijdraagt aan de harmonie en leefbaarheid van de straat.
Ook deze norm wordt door sommige jonge Marokkanen anders gebruikt. Ik volg een groep al meer dan een uur zonder dat zich een incident voordoet. Plotseling zien ze een mooie jonge vrouw hun kant opkomen. Eén van de jongens maakt zichzelf los van de groep en gaat naar haar toe. Hij vraagt: "Hoe laat is het?". Ik weet dat hij tijd in overvloed heeft want ik heb hem al een uur gevolgd. Ze kijkt op met een glimlach op haar gezicht, maar als ze ziet dat het een Marokkaan is, verdwijnt de glimlach en wordt ze zakelijk. "Half zeven", zegt ze en begint snel weg te lopen. De jongen zegt zoiets als: "Hé, je hoeft niet meteen weg te rennen, je denkt zeker dat ik een crimineel ben?" De vrouw die nu een paar meter verder is, draait zich om, haar gezicht rood van verontwaardiging, en schreeuwt terug: "Dat heb ik niet gezegd", waarna ze boos wegloopt. Ik volg haar en hoor haar zeggen: "Je kan niet eens rustig op straat lopen zonder geconfronteerd te worden met een idiote uitkeringstrekker
De laatste norm van de straat is wat socioloog Goffman fatsoenlijke onoplettendheid heeft genoemd. De stadssocioloog Brunt legt deze norm passend uit als: "Bemoei je met jezelf, geef geen aanstoot en zorg dat je riskante ontmoetingen uit de weg gaat." Om het belang van dit principe te begrijpen kun je proberen je voor te stellen hoe vermoeiend het zou zijn om iedereen op straat aan te spreken en een goede dag te wensen. Wat de meeste mensen doen is simpelweg de aanwezigheid van andere straatgebruikers erkennen, soms met een glimlach of zelfs een hoofdknik, waarnaar ze ieder hun eigen weg vervolgen. Op deze manier kan de straat de schijn van neutraliteit en anonimiteit behouden.
Dit is de norm die de meeste Marokkanen vooral moeilijk vinden om te hanteren en dat is ook begrijpelijk. Ze zijn namelijk niet op straat gekomen om anoniem te zijn, maar om zichzelf te tonen en respect op te eisen. Ze krijgen dit respect niet wanneer mensen hen behandelen alsof ze lucht zijn. Dus ze kijken voorbijgangers recht in de ogen en houden de blik zo lang vast dat het oncomfortabel wordt. De onzin die alle interculturele communicatiedeskundigen verkondigen, dat Marokkanen als ze praten naar de grond kijken om respect te tonen, is hier een pertinente leugen. Ze praten zo hard dat iedereen hen kan horen en roepen openlijk naar tienermeisjes die boodschappen doen met hun ouders. Vooral de vaders van deze meisjes reageren alsof ze een hartaanval zullen krijgen. Het lijkt de jongens niets te kunnen schelen. Een vader zegt tegen zijn vrouw: "Als ze zo naar haar roepen in mijn bijzijn, wat zouden ze dan doen als ze hier in haar eentje loopt?" En ze kijken bezorgd.
De meeste mensen gebruiken deze gedragscodes in elke straat en ze gebruiken ze intuïtief. Zo ook de meeste Marokkanen, maar het probleem is dat een kleine groep die normen doelbewust manipuleert om op confrontaties aan te sturen. Van de 400 jonge mannen op straat op een willekeurige donderdagavond zijn er misschien dertig die deze normen negatief aanwenden.
Echter, de kans op meer dan één confrontatie voor je het station uit bent is groot. De kans dat vroeg of laat meer en meer mensen een confrontatie zullen hebben met één van deze jongens neemt ook toe. Daarmee is de mogelijkheid dat elke kleine confrontatie kan uitbarsten tot een echt groot conflict dat leidt tot het gebruik van geweld, altijd aanwezig. Deze mensen gaan allemaal naar huis en vertellen vijf of tien vrienden en familieleden over hun confrontatie en zo groeit langzamerhand dit crescendo van klachten uit tot wat nu de revolutie van kleine ongemakken is geworden. Het is niet zo dat deze Marokkaanse jongens allemaal de wet overtreden, of dat ze de enige zijn die voor overlast zorgen of wapens of geweld gebruiken. Zelden heeft één van de confrontaties die ik observeerde, geleid tot geweld. En van een micro-oorlog met autochtonen is geen sprake. Maar als deze jonge mensen compleet vervreemd zouden raken van de Nederlandse maatschappij, dan kan de straat heel snel veranderen in een onleefbaar gebied. Ze houden zichzelf niet voor gek en ze weten al wat de rest van de bevolking van hun denkt. Ze zijn ook sneller bereid om de reacties van anderen als discriminerend te bestempelen. Een simpele opmerking wordt al gauw geïnterpreteerd als gebrek aan respect, en dat lokt weer hevige en disproportionele reacties uit. Zelfs jongens die geen streken uithalen weten dat ze als Marokkanen geen krediet hebben op straat. Het is één pot nat. Daardoor voelen ze zich buiten de wet gesteld en hebben schijt aan iedereen op straat. Ze zijn immers tweederangs burgers. Eén van de belangrijkste vragen waar ik nog geen antwoord op heb is hoe de verhouding is tussen de meerderheid van de Marokkanen die zich keurig gedragen en het kleine gedeelte dat altijd weer last bezorgt. Zouden zij hun broers kunnen benaderen, want de rest van de samenleving durft niet meer.
Jude Kehla Wirnkar is sociaal wetenschapper en beleidsadviseur.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 19 juni 2018 om 23:49
Kunstenkitsch schreef: ↑19-06-2018 20:40Bombus, ik woon ook in zo'n stad. Het suffe is dat het niet eens een grote stad is, maar dat er alsnog genoeg buurten zijn waar de politie voor waarschuwt dat je daar maar beter niet als vrouw alleen kan komen.
Nu waren dat twintig jaar geleden ook al slechte wijken, maar niet zo slecht als ze nu zijn. Laatst was ik daar om naar de Action te gaan en ik was een van de weinige niet-hoofddoekdragende vrouwen.
Wat erg dit.
Ik zag een paar jaren geleden nieuwsberichten op youtube. Er waren 12 of 13 probleemwijken in Nederland en ik had gehoopt dat het voorbij was. Helaas.
Rotoorlog, ik zeg NEE tegen deze OORLOG.
woensdag 20 juni 2018 om 08:37
Voor mij is het al jaren heel simpel: iedereen heeft respect voor elkaar in de Nederlandse samenleving dus dat "je moet respect hebben voor mij" is je reinste kul die men altijd ventileert. Immers waarom iets "geven" als het er al is.
Dat is hetzelfde als dat je een kruis om je hals draagt om je Geloof als Christen extra te benadrukken. Dat is alleen maar wat ik noem snoeverij en onnodig willen benadrukken wat je Geloof is terwijl het in Nederland nog altijd zo is dat Kerk en Staat van elkaar gescheiden zijn.
Inzake het gedrag van Marokkanen en dit verslag/rapport: Klopt allemaal als een bus en de enige remedie is niet zoals de gemiddelde landgenoot weglopen omdat dat het makkelijkst is of omdat men adviseert dat het enige middel is om die 'marokkaantjes' te ontlopen. Nee, je moet ze gewoon rechtstreeks confronteren en op hun eigen woorden pakken wanneer in gesprek of tegenover ze staat. Dan laten ze je met rust en zijn ze minder dominant aanwezig. Kijk.. ze willen gewoon provoceren dan wel 'aandacht' hebben. En weglopen, of zoals in het rapport met dat ene meisje staat, doorlopen en dan van afstand iets terug roepen om zichzelf te verdedigen is typisch voor de gemiddelde landgenoot die het kenmerkende voorbeeld is hoe de meeste autochtone Nederlanders reageren bij 'problemen' nl. weglopen. Dat is ook het beeld wat veel andere nationaliteiten zoals Joegoslaven, Turken, Marokkanen e.d. van de autochtone Nederlanders hebben: weglopen wat vertaalt wordt in "laf" zijn omdat in hun culturen dat zo is. Weglopen of zoals we het kennen "praten". In andere culturen is praten ook een teken van zwakte en niet oplossingsgericht. Dus gaan de lastpakken altijd door met hun gedrag want ze weten dat die 'laffe' Hollander toch niks doet en wegloopt. Confronteren is de enige remedie tegen lastpakken en dan niet alleen praten maar ook desnoods uithalen indien nodig. Dan pas laten ze je met rust. Anders blijf je weglopen.
Dat is hetzelfde als dat je een kruis om je hals draagt om je Geloof als Christen extra te benadrukken. Dat is alleen maar wat ik noem snoeverij en onnodig willen benadrukken wat je Geloof is terwijl het in Nederland nog altijd zo is dat Kerk en Staat van elkaar gescheiden zijn.
Inzake het gedrag van Marokkanen en dit verslag/rapport: Klopt allemaal als een bus en de enige remedie is niet zoals de gemiddelde landgenoot weglopen omdat dat het makkelijkst is of omdat men adviseert dat het enige middel is om die 'marokkaantjes' te ontlopen. Nee, je moet ze gewoon rechtstreeks confronteren en op hun eigen woorden pakken wanneer in gesprek of tegenover ze staat. Dan laten ze je met rust en zijn ze minder dominant aanwezig. Kijk.. ze willen gewoon provoceren dan wel 'aandacht' hebben. En weglopen, of zoals in het rapport met dat ene meisje staat, doorlopen en dan van afstand iets terug roepen om zichzelf te verdedigen is typisch voor de gemiddelde landgenoot die het kenmerkende voorbeeld is hoe de meeste autochtone Nederlanders reageren bij 'problemen' nl. weglopen. Dat is ook het beeld wat veel andere nationaliteiten zoals Joegoslaven, Turken, Marokkanen e.d. van de autochtone Nederlanders hebben: weglopen wat vertaalt wordt in "laf" zijn omdat in hun culturen dat zo is. Weglopen of zoals we het kennen "praten". In andere culturen is praten ook een teken van zwakte en niet oplossingsgericht. Dus gaan de lastpakken altijd door met hun gedrag want ze weten dat die 'laffe' Hollander toch niks doet en wegloopt. Confronteren is de enige remedie tegen lastpakken en dan niet alleen praten maar ook desnoods uithalen indien nodig. Dan pas laten ze je met rust. Anders blijf je weglopen.
woensdag 20 juni 2018 om 08:45
Je hebt gelijk wat betreft confronteren. Helaas ben ik nogal angstig aangelegd en zie ik een confrontatie in mijn uppie tegen een groep niet zitten. Dan maar laf, maar ik denk dat ik het in mijn eentje toch echt af leg tegen een groep Marokkaanse mannen/vrouwen.
Mijn ervaring is dat ze individueel prima te benaderen zijn (vooral de vrouwen), maar dat ze als groep in mijn ogen compleet onredelijk, brutaal en agressief zijn.
Mijn ervaring is dat ze individueel prima te benaderen zijn (vooral de vrouwen), maar dat ze als groep in mijn ogen compleet onredelijk, brutaal en agressief zijn.
woensdag 20 juni 2018 om 09:14
Confronteren LIJKT een oplossing, maar zolang zij tussen de oren nog geloven dat 'wij' anders zijn dan 'zij', blijven ze zichzelf distantiëren. Want dat voelt veilig. Ik geloof oprecht dat de enige wijze waarop dit nog ten goede kan draaien, is wanneer de autochtone samenleving wat verspreid zodat de autochtonen die helemaal klaar zijn met deze aso's niet vergiftigd worden door het gedrag/gedachtegoed van deze relschoppers. Het gros van de autochtonen is namelijk goed volk wat gewoon veilig en gelukkig wil zijn zonder andere mensen de tent uit te rellen.
woensdag 20 juni 2018 om 09:29
Je klinkt inderdaad vrij angstig, ook in je eerdere bericht waarin je stelde dat je door de politie zou worden geadviseerd bepaalde wijken niet in te gaan. Waar komt dat vandaan? Ik bedoel, ik woon in Rotterdam, nota bene, ga elke wijk in die ik wil, en voel me maar zeer zelden bedreigd of onveilig. Heb jij zulke andere ervaringen dan ik?Kunstenkitsch schreef: ↑20-06-2018 08:45Je hebt gelijk wat betreft confronteren. Helaas ben ik nogal angstig aangelegd en zie ik een confrontatie in mijn uppie tegen een groep niet zitten. Dan maar laf, maar ik denk dat ik het in mijn eentje toch echt af leg tegen een groep Marokkaanse mannen/vrouwen.
Mijn ervaring is dat ze individueel prima te benaderen zijn (vooral de vrouwen), maar dat ze als groep in mijn ogen compleet onredelijk, brutaal en agressief zijn.
woensdag 20 juni 2018 om 09:33
woensdag 20 juni 2018 om 11:42
Als ik een kruisje of Maria om mijn hals draag doe ik dat voor mijzelf, omdat ik het mooi vind en het voor mij iets betekend.IWRD2018 schreef: ↑20-06-2018 08:37Voor mij is het al jaren heel simpel: iedereen heeft respect voor elkaar in de Nederlandse samenleving dus dat "je moet respect hebben voor mij" is je reinste kul die men altijd ventileert. Immers waarom iets "geven" als het er al is.
Dat is hetzelfde als dat je een kruis om je hals draagt om je Geloof als Christen extra te benadrukken. Dat is alleen maar wat ik noem snoeverij en onnodig willen benadrukken wat je Geloof is terwijl het in Nederland nog altijd zo is dat Kerk en Staat van elkaar gescheiden zijn.
Inzake het gedrag van Marokkanen en dit verslag/rapport: Klopt allemaal als een bus en de enige remedie is niet zoals de gemiddelde landgenoot weglopen omdat dat het makkelijkst is of omdat men adviseert dat het enige middel is om die 'marokkaantjes' te ontlopen. Nee, je moet ze gewoon rechtstreeks confronteren en op hun eigen woorden pakken wanneer in gesprek of tegenover ze staat. Dan laten ze je met rust en zijn ze minder dominant aanwezig. Kijk.. ze willen gewoon provoceren dan wel 'aandacht' hebben. En weglopen, of zoals in het rapport met dat ene meisje staat, doorlopen en dan van afstand iets terug roepen om zichzelf te verdedigen is typisch voor de gemiddelde landgenoot die het kenmerkende voorbeeld is hoe de meeste autochtone Nederlanders reageren bij 'problemen' nl. weglopen. Dat is ook het beeld wat veel andere nationaliteiten zoals Joegoslaven, Turken, Marokkanen e.d. van de autochtone Nederlanders hebben: weglopen wat vertaalt wordt in "laf" zijn omdat in hun culturen dat zo is. Weglopen of zoals we het kennen "praten". In andere culturen is praten ook een teken van zwakte en niet oplossingsgericht. Dus gaan de lastpakken altijd door met hun gedrag want ze weten dat die 'laffe' Hollander toch niks doet en wegloopt. Confronteren is de enige remedie tegen lastpakken en dan niet alleen praten maar ook desnoods uithalen indien nodig. Dan pas laten ze je met rust. Anders blijf je weglopen.
Ik draag dat zeker niet om te provoceren of iets te benadrukken.
woensdag 20 juni 2018 om 11:50
Kunstenkitsch schreef: ↑19-06-2018 21:15Zaza, liever niet, aangezien ik dan heel herkenbaar wordt. Laten we het erop houden dat ik bevriend ben met een wethouder en van diegene weet dat die buurten in de gaten worden gehouden vanwege geradicaliseerden. Er schijnen een hoop protocollen te zijn, maar de naakte waarheid is dat de gemeente het ook allemaal niet zo goed weet wat ze daar mee aanmoeten.
Dat je dat niet wilt uitleggen ivm herkenbaarheid snap ik goed.
Ik vroeg het omdat ik me niet kon voorstellen dat de politie waarschuwt om bepaalde wijken niet in te gaan. Dat er in sommige buurten geradicaliseerden wonen die in de gaten worden gehouden lijkt me duidelijk, maar dat is wat anders.
Ik las net dat je schreef over je angst voor confrontatie met groepen Marokkaanse mannen of vrouwen. Dat is een rotgevoel lijkt me.
Mijn ervaring met confrontatie is dat angst zichzelf vaak versterkt, omdat mensen dit aanvoelen.
Zeker puberjongens of jonge mannen in een groep, Marokkaans of niet, kunnen daar niet zo fijn op reageren.
Wanneer je in staat bent anders met je angst om te gaan kan dat al wat schelen.
Soms kan een relativerende, grappige of vermanende opmerking ("jongens, ik zou jullie moeder kunnen zijn", hoewel ik niet weet hoe oud jij bent
) die spanning breken.Er bestaan natuurlijk groepjes jongens en mannen waar je beter voorzichtig mee kunt zijn en die je beter kunt vermijden, en dat is erg genoeg.
Door een angstige bril naar de wereld kijken is heel akelig, ik kan erover meepraten, al waren mijn angsten anders dan de jouwe, denk ik.
nounou
woensdag 20 juni 2018 om 12:58
Lorelai schreef: ↑20-06-2018 09:29Je klinkt inderdaad vrij angstig, ook in je eerdere bericht waarin je stelde dat je door de politie zou worden geadviseerd bepaalde wijken niet in te gaan. Waar komt dat vandaan? Ik bedoel, ik woon in Rotterdam, nota bene, ga elke wijk in die ik wil, en voel me maar zeer zelden bedreigd of onveilig. Heb jij zulke andere ervaringen dan ik?
Aan dit meisje word gevraagd "voel je je wel veilig?" Het meisje antwoord 'uhh nou eigenlijk niet echt, maar we gaan ook verhuizen' Gaan jullie verhuizen omdat je je niet veilig voelt? Ja, zegt het meisje.
https://youtu.be/zamaNi44fbQ
Rotoorlog, ik zeg NEE tegen deze OORLOG.
woensdag 20 juni 2018 om 13:03
Coconuts12 schreef: ↑20-06-2018 09:33Ik had nooit last van Marokkanen. Totdat ik naar het MBO ging en ik elke dag de huid volgescholden kreeg door zowel Marokkaanse meisjes als jongens. Ze hebben me geïntimideerd, gepest en helemaal kapot gemaakt (mentaal). En ook al zijn er zeker goede en vriendelijke Marokkanen, dit blijft me bij.
Ik ken nog een meisje (en ze was niet de enige) dat zo getreiterd en gepest werd door Marokkaanse klasgenoten. Van alle schooldocenten was er maar één juf die er iets over zei of iets tegen probeerde te doen. De andere docenten hadden 'geen ruggengraat'.
Rotoorlog, ik zeg NEE tegen deze OORLOG.
woensdag 20 juni 2018 om 13:10
Coconut en Fleurtje, ik heb dit ook meegemaakt, maar dan van de docentenkant. Ik gaf les aan een klas vol islamitische kinderen met twee Nederlandse kinderen. Die twee kinderen werden gepest, getreiterd, uitgescholden en het leven zuur gemaakt.
Ik en nog een collega hebben echt geprobeerd om daar wat aan te doen, maar het was vechten tegen de bierkaai. De ouders van de desbetreffende kinderen waren de wanhoop nabij, maar mijn collega, die twee ouderparen en ik werden door de ouders van de rest van de klas uitgemaakt voor racisten. Wat we ook deden en hoezeer we ook het gesprek aan wilden gaan, we discrimineerden.
Dat wij zeiden dat wat hun kinderen deden eigenlijk racistisch en discriminatie was, was onwaar. Wij waren Hollanders, dus we discrimineerden.
Een aantal collega's waren ook islamitisch en steunden ons niet in een aanpak van het pesten. Zij schaarden zich achter de islamitische ouders en er was geen beginnen aan. De directrice kreeg er ook geen vat op (want was in hun ogen ook een racist) en uiteindelijk heb ik maar ontslag genomen.
Een ervaring rijker en een illusie armer.
Ik en nog een collega hebben echt geprobeerd om daar wat aan te doen, maar het was vechten tegen de bierkaai. De ouders van de desbetreffende kinderen waren de wanhoop nabij, maar mijn collega, die twee ouderparen en ik werden door de ouders van de rest van de klas uitgemaakt voor racisten. Wat we ook deden en hoezeer we ook het gesprek aan wilden gaan, we discrimineerden.
Dat wij zeiden dat wat hun kinderen deden eigenlijk racistisch en discriminatie was, was onwaar. Wij waren Hollanders, dus we discrimineerden.
Een aantal collega's waren ook islamitisch en steunden ons niet in een aanpak van het pesten. Zij schaarden zich achter de islamitische ouders en er was geen beginnen aan. De directrice kreeg er ook geen vat op (want was in hun ogen ook een racist) en uiteindelijk heb ik maar ontslag genomen.
Een ervaring rijker en een illusie armer.
woensdag 20 juni 2018 om 16:17
Was 1 van die ouders Femke Halsema? Van die linkse hippie ouders die een andere cultuur wel een verrijking vinden en hun kind dan maar gebruiken als proefkonijn om aan te tonen dat het allemaal wel meevalt?Kunstenkitsch schreef: ↑20-06-2018 13:10Coconut en Fleurtje, ik heb dit ook meegemaakt, maar dan van de docentenkant. Ik gaf les aan een klas vol islamitische kinderen met twee Nederlandse kinderen. Die twee kinderen werden gepest, getreiterd, uitgescholden en het leven zuur gemaakt.
Ik en nog een collega hebben echt geprobeerd om daar wat aan te doen, maar het was vechten tegen de bierkaai. De ouders van de desbetreffende kinderen waren de wanhoop nabij, maar mijn collega, die twee ouderparen en ik werden door de ouders van de rest van de klas uitgemaakt voor racisten. Wat we ook deden en hoezeer we ook het gesprek aan wilden gaan, we discrimineerden.
Dat wij zeiden dat wat hun kinderen deden eigenlijk racistisch en discriminatie was, was onwaar. Wij waren Hollanders, dus we discrimineerden.
Een aantal collega's waren ook islamitisch en steunden ons niet in een aanpak van het pesten. Zij schaarden zich achter de islamitische ouders en er was geen beginnen aan. De directrice kreeg er ook geen vat op (want was in hun ogen ook een racist) en uiteindelijk heb ik maar ontslag genomen.
Een ervaring rijker en een illusie armer.
woensdag 20 juni 2018 om 16:34
Femke Halsema wist niet hoe snel ze haar kinderen weer van de ‘zwarte school’ moest halen om ze weer gewoon op een nette ‘witte school’ te doen. Leuk he, die multiculti samenleving
Onder het mom van ‘mijn kinderen zijn geen sociaal experiment’. Zelf stelt Mevrouw Halsema haar kinderen blijkbaar liever ook niet bloot aan islamitisch terreur...
woensdag 20 juni 2018 om 16:46
Ik snap onze Femke wel eigenlijk. Vanuit idealisme haar kinderen op een multicultischool gooien en dat idealisme wordt dan keihard in je gezicht gesmeten. Ik zou mijn kinderen dan ook van school hebben gehaald!
En nee, dit waren niet de kindjes van Halsema.
Het was een wijk in een van de grote steden van ons land. Vanuit idealisme en wars van vooroordelen was ik daar gaan werken, maar daar ben ik na een aantal jaar maar mee gestopt.
En nee, dit waren niet de kindjes van Halsema.
Het was een wijk in een van de grote steden van ons land. Vanuit idealisme en wars van vooroordelen was ik daar gaan werken, maar daar ben ik na een aantal jaar maar mee gestopt.
donderdag 21 juni 2018 om 09:41
Je reden kon ik al van ver zien aankomen. Maar begrijp jij dat een streng gelovige moslima dit ook vindt als zij een hijab (hoofddoek) draagt? En daar loopt 3/4 van Nederland dan over te miepen. Dat is dus precies hetzelfde als wat jij doet. Vinden dat jouw argumenten relavanter zijn omdat het maar een kruis is (klein,amper te zien of welke drogreden ook) en als een moslima dat doet dan is het aanstootgevend.
Hypocriet
Nederland en andere West-Europese landen hebben juist de scheiding van Kerk en Staat mogelijk gemaakt omdat we jarenlang oorlogen hebben meegemaakt die hierop gebaseerd waren en toen zeiden: " Dat nooit meer."
Dus wil jij je Geloof benadrukken dan doe jij dat lekker thuis maar niet in de openbaarheid om welke reden ook.
donderdag 21 juni 2018 om 10:17
Fijn dat je mij hypocriet noemt.IWRD2018 schreef: ↑21-06-2018 09:41Je reden kon ik al van ver zien aankomen. Maar begrijp jij dat een streng gelovige moslima dit ook vindt als zij een hijab (hoofddoek) draagt? En daar loopt 3/4 van Nederland dan over te miepen. Dat is dus precies hetzelfde als wat jij doet. Vinden dat jouw argumenten relavanter zijn omdat het maar een kruis is (klein,amper te zien of welke drogreden ook) en als een moslima dat doet dan is het aanstootgevend.
Hypocriet
Nederland en andere West-Europese landen hebben juist de scheiding van Kerk en Staat mogelijk gemaakt omdat we jarenlang oorlogen hebben meegemaakt die hierop gebaseerd waren en toen zeiden: " Dat nooit meer."
Dus wil jij je Geloof benadrukken dan doe jij dat lekker thuis maar niet in de openbaarheid om welke reden ook.
Ik zeg al dat het niet mijn doel is om een geloof te benadrukken.
Daarnaast vind ik een kettinkje of hoofddoek nogal een groot verschil.
Niemand dwingt mij om een kruisje of maria te dragen. Ik kies daar zelf voor.
Ik doe hier niemand kwaad mee.
donderdag 21 juni 2018 om 13:21
Het is alleen een verschil als de hoofddoek niet uit vrije wil gedragen wordt. Kiest de vrouw daar bewust zelf voor, is er in mijn ogen, geen verschil tussen het dragen van een kettinkje of hoofddoek.damesbril schreef: ↑21-06-2018 10:17Fijn dat je mij hypocriet noemt.
Ik zeg al dat het niet mijn doel is om een geloof te benadrukken.
Daarnaast vind ik een kettinkje of hoofddoek nogal een groot verschil.
Niemand dwingt mij om een kruisje of maria te dragen. Ik kies daar zelf voor.
Ik doe hier niemand kwaad mee.
vrijdag 22 juni 2018 om 23:13
Kunstenkitsch schreef: ↑20-06-2018 13:10Coconut en Fleurtje, ik heb dit ook meegemaakt, maar dan van de docentenkant. Ik gaf les aan een klas vol islamitische kinderen met twee Nederlandse kinderen. Die twee kinderen werden gepest, getreiterd, uitgescholden en het leven zuur gemaakt.
Ik en nog een collega hebben echt geprobeerd om daar wat aan te doen, maar het was vechten tegen de bierkaai. De ouders van de desbetreffende kinderen waren de wanhoop nabij, maar mijn collega, die twee ouderparen en ik werden door de ouders van de rest van de klas uitgemaakt voor racisten. Wat we ook deden en hoezeer we ook het gesprek aan wilden gaan, we discrimineerden.
Dat wij zeiden dat wat hun kinderen deden eigenlijk racistisch en discriminatie was, was onwaar. Wij waren Hollanders, dus we discrimineerden.
Een aantal collega's waren ook islamitisch en steunden ons niet in een aanpak van het pesten. Zij schaarden zich achter de islamitische ouders en er was geen beginnen aan. De directrice kreeg er ook geen vat op (want was in hun ogen ook een racist) en uiteindelijk heb ik maar ontslag genomen.
Een ervaring rijker en een illusie armer.
Wat erg dit.
Rotoorlog, ik zeg NEE tegen deze OORLOG.
zondag 24 juni 2018 om 22:50
Het probleem met die hoofddoeken is dat degenen die geen hoofddoek dragen door teveel moslims voor hoer worden uitgemaakt, waarbij het niet uitmaakt of de niet-hoofddoekdraagster een moslima is of niet. Zelf de vrije keuze willen maken om een hoofddoek te dragen, maar totaal geen respect opbrengen voor iemand die geen hoofddoek wil dragen. Dat is waar de schoen wringt.
zondag 24 juni 2018 om 23:59
Ze verpesten het zo erg voor zichzelf, voor de andere Marokkanen die zich wel normaal gedragen.
Ik ben zelf een Turkse Nederlander en schaam me vaak voor de Turken die zich gedragen zoals ik lees in de topic over Marokkanen. Een ding weet ik zeker; de angst die sommigen hebben voelen ze aan, wees niet bang en laat ze voelen dat je niet bang bent. Uiteindelijk kunnen ze je helemaal niks maken.
Ik ben zelf een Turkse Nederlander en schaam me vaak voor de Turken die zich gedragen zoals ik lees in de topic over Marokkanen. Een ding weet ik zeker; de angst die sommigen hebben voelen ze aan, wees niet bang en laat ze voelen dat je niet bang bent. Uiteindelijk kunnen ze je helemaal niks maken.
maandag 25 juni 2018 om 10:45
Het grootste probleem van een hoofddoek is (1) de veronderstelling dat een hoofddoek signaleert dat een vrouw bezit is van vaders, broer of een andere man (2) de bedoeling dat een hoofddoek de seksuele instincten van mannen moet beheersen (waarom kunnen mannen dat zelf niet) en (3) dat de hoofddoek bedoeld is om onderscheid tussen moslims en niet-moslims te maken.Pientjexxxx schreef: ↑24-06-2018 22:50Het probleem met die hoofddoeken is dat degenen die geen hoofddoek dragen door teveel moslims voor hoer worden uitgemaakt, waarbij het niet uitmaakt of de niet-hoofddoekdraagster een moslima is of niet. Zelf de vrije keuze willen maken om een hoofddoek te dragen, maar totaal geen respect opbrengen voor iemand die geen hoofddoek wil dragen. Dat is waar de schoen wringt.
Dus zoveel respect heb ik niet voor zo'n hoofddoek. Ook niet als het uit "vrije wil" is. Ik hoop ook dat het snel verboden wordt op menig werkvloer en zeker op scholen en universiteiten.
maandag 25 juni 2018 om 12:26
Zit best wat in hoor maar hoe zie je het voor je als je als vrouw ‘s avonds op de stoep loopt en er komt 5 man op je af die de hele stoep bezetten en absoluut niet voor je opzij willen gaan? Ik vind dit soort intimiderend gedrag dus ontzettend laf. Lekker met een groep tegen 1 persoon. Hoe zou jij dit aanpakken? Ik bleef aan de zijkant op de stoep lopen desnoods bots ik tegen iemand maar het is irritant en vooral laf gedrag.IWRD2018 schreef: ↑20-06-2018 08:37Nee, je moet ze gewoon rechtstreeks confronteren en op hun eigen woorden pakken wanneer in gesprek of tegenover ze staat. Dan laten ze je met rust en zijn ze minder dominant aanwezig. Kijk.. ze willen gewoon provoceren dan wel 'aandacht' hebben. En weglopen, of zoals in het rapport met dat ene meisje staat, doorlopen en dan van afstand iets terug roepen om zichzelf te verdedigen is typisch voor de gemiddelde landgenoot die het kenmerkende voorbeeld is hoe de meeste autochtone Nederlanders reageren bij 'problemen' nl. weglopen. Dat is ook het beeld wat veel andere nationaliteiten zoals Joegoslaven, Turken, Marokkanen e.d. van de autochtone Nederlanders hebben: weglopen wat vertaalt wordt in "laf" zijn omdat in hun culturen dat zo is. Weglopen of zoals we het kennen "praten". In andere culturen is praten ook een teken van zwakte en niet oplossingsgericht. Dus gaan de lastpakken altijd door met hun gedrag want ze weten dat die 'laffe' Hollander toch niks doet en wegloopt. Confronteren is de enige remedie tegen lastpakken en dan niet alleen praten maar ook desnoods uithalen indien nodig. Dan pas laten ze je met rust. Anders blijf je weglopen.
The owls are not what they seem.
maandag 25 juni 2018 om 15:02
Dan blijf ik staan. Omverduwen durven ze toch niet en dan rest hen niets anders dan hunzelf voor l*l zetten. De meesten gaan dan met zuchten en gezever toch even aan de kant. Als ze dan ook nog een grote bek opzetten: dan pik ik er altijd diegene met de grootste bek uit (het grootste haantje) en dan maak ik heel veel bombarie (“Wat? Hoe haal je het in je hoofd?! Wat zijn jullie voor figuren?! Ga je schamen! Moet je met vier kerels aankomen voor een vrouw!“) Vooral veel en vaak het woord ‘laf’ in de mond nemen. Werkt als een tierelier. In 9 van de 10 gevalllen maakt de aanhang zich uit de voeten en in dat ene geval staan ze als een stel schapen wat te kijken. Of omstanders blijven geïnteresseerd staan kijken en die aandacht zoeken ze ook niet als je blijft roeptoeteren over lafheid.AudreyHorne schreef: ↑25-06-2018 12:26Zit best wat in hoor maar hoe zie je het voor je als je als vrouw ‘s avonds op de stoep loopt en er komt 5 man op je af die de hele stoep bezetten en absoluut niet voor je opzij willen gaan? Ik vind dit soort intimiderend gedrag dus ontzettend laf. Lekker met een groep tegen 1 persoon. Hoe zou jij dit aanpakken? Ik bleef aan de zijkant op de stoep lopen desnoods bots ik tegen iemand maar het is irritant en vooral laf gedrag.
Niet dat mij dat dagelijks overkomt ofzo. Maar als ik het aan de hand heb zijn dat meestal figuren die de 25 jaar al gepasseerd zijn.
maandag 25 juni 2018 om 15:14
Dit vind ik altijd een mooie. 'Nee, mannen hebben een oerinstinct'. O ja? Wie was de eerste man ook alweer en door wie was ie geschapen?Bombus-Sylvarum schreef: ↑25-06-2018 10:45(2) de bedoeling dat een hoofddoek de seksuele instincten van mannen moet beheersen (waarom kunnen mannen dat zelf niet)
Dus Adam was een oversekste man die zn handen niet thuis kon houden, of islamitische mannen geloven opeens in de evolutie, als het ze goed uitkomt..
