Actueel
alle pijlers
Voorstelling verpest door gepraat
maandag 18 juni 2007 om 11:17
Hoi allemaal,
Heb even getwijfeld of ik het bij 'media' zou neerzetten, maar vind het toch een maatschappij topic.
Afgelopen zaterdagavond ging ik naar de voorstelling van Tarzan. Wij zaten in een lodge. Een rij van 4 stoelen. Voor de pauze waren de stoelen naast ons leeg. Toen we na de pauze terug kwamen zat er een jonge vrouw op mijn stoel. Nou ja, zat, ze hing er in met de benen over de rand. Haar vriend zat naast haar. Ik zei vriendelijk: sorry maar volgens mij zitten jullie verkeerd, dat zijn onze stoelen. Na wat moeilijk gedoe verschoven ze. De voorstelling begon en zij begonnen met praten. Continu zaten ze (hardop!) te praten en hard op de stoel te bewegen. Ik keek een paar keer nijdig opzij. Ik heb werkelijk hele stukken tekst niet verstaan. Tot mijn kookpunt was bereikt. Er begon een mooi nummer en ik dacht: dit verpesten ze niet voor me. Ik vroeg: is het mogelijk om stil te zijn?
Reactie: dat zijn de ongenoegen in het leven. Nou ja!!!!!!!!
Na afloop lieten ze lege flesjes champagne en een hoop rotzooi achter.
En ik kreeg complimenten van de mensen om eens heen, die hadden zich ook rot geërgerd.
Ik kan er nog steeds niet over uit. Dit is toch absoluut belachelijk gedrag tijdens een theatervoorstelling? Ik ben pas 23, maar vraag me dan echt af: hebben deze mensen geen opvoeding genoten of kennen ze geen schaamte?
Heb even getwijfeld of ik het bij 'media' zou neerzetten, maar vind het toch een maatschappij topic.
Afgelopen zaterdagavond ging ik naar de voorstelling van Tarzan. Wij zaten in een lodge. Een rij van 4 stoelen. Voor de pauze waren de stoelen naast ons leeg. Toen we na de pauze terug kwamen zat er een jonge vrouw op mijn stoel. Nou ja, zat, ze hing er in met de benen over de rand. Haar vriend zat naast haar. Ik zei vriendelijk: sorry maar volgens mij zitten jullie verkeerd, dat zijn onze stoelen. Na wat moeilijk gedoe verschoven ze. De voorstelling begon en zij begonnen met praten. Continu zaten ze (hardop!) te praten en hard op de stoel te bewegen. Ik keek een paar keer nijdig opzij. Ik heb werkelijk hele stukken tekst niet verstaan. Tot mijn kookpunt was bereikt. Er begon een mooi nummer en ik dacht: dit verpesten ze niet voor me. Ik vroeg: is het mogelijk om stil te zijn?
Reactie: dat zijn de ongenoegen in het leven. Nou ja!!!!!!!!
Na afloop lieten ze lege flesjes champagne en een hoop rotzooi achter.
En ik kreeg complimenten van de mensen om eens heen, die hadden zich ook rot geërgerd.
Ik kan er nog steeds niet over uit. Dit is toch absoluut belachelijk gedrag tijdens een theatervoorstelling? Ik ben pas 23, maar vraag me dan echt af: hebben deze mensen geen opvoeding genoten of kennen ze geen schaamte?
maandag 18 juni 2007 om 22:07
En ik kreeg complimenten van de mensen om eens heen, die hadden zich ook rot geërgerd.
Maar zeiden niets zeker? Als ze je op het moment supreme waren bijgevallen had het jou en hun heel wat ergenis bespaart, gok ik.
Heel irritant dit soort 'akkefietjes'. Ik kan het in de bioscoop ook nooit uitstaan als mensen hun kwebbel niet kunnen houden. Huur dan een film.
Maar zeiden niets zeker? Als ze je op het moment supreme waren bijgevallen had het jou en hun heel wat ergenis bespaart, gok ik.
Heel irritant dit soort 'akkefietjes'. Ik kan het in de bioscoop ook nooit uitstaan als mensen hun kwebbel niet kunnen houden. Huur dan een film.
dinsdag 19 juni 2007 om 11:59
Het is gewoon a sociaal om tijdens welke voorstelling dan ook te praten. Bij een concert hangt het een beetje af van de sfeer en artiest wat wel en niet storend is, maar bij een musical lul je er niet doorheen.
Ik zou me ook wezenloos hebben geergerd.
Als ik naar een cabaret ga moet ik dat ook echt niet meemaken. Ik zat laatst bij Lebbis en toen zat er een gezin met 2 nog vrij jonge kinderen naast me. De jongste zoon vond het klaarblijkelijk te lang duren en zat soms een beetje te muiten, daar erger ik me dan ook aan. Laat die kinderen dan thuis.
Ik zou me ook wezenloos hebben geergerd.
Als ik naar een cabaret ga moet ik dat ook echt niet meemaken. Ik zat laatst bij Lebbis en toen zat er een gezin met 2 nog vrij jonge kinderen naast me. De jongste zoon vond het klaarblijkelijk te lang duren en zat soms een beetje te muiten, daar erger ik me dan ook aan. Laat die kinderen dan thuis.
dinsdag 19 juni 2007 om 18:42
dinsdag 19 juni 2007 om 19:48
Ik weet het niet, beste Mikje. Als kind ergerde ik me al gruwelijk aan het theater als de school weer eens een dergelijk uitje had geregeld. Ook later heb ik het nog wel eens geprobeerd, maar het kan me nu eenmaal niet bekoren.
Helaas heb ik tijdens de lunch geen wijntje gehad. Mijn werkzaamheden stonden het niet toe. Maar zojuist, na het beoefenen van het edele squashspel, heb ik een heerlijk koud biertje genuttigd.
